KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013, (UE) nr 652/2014 i (UE) nr 1143/2014 oraz uchylające dyrektywy Rady 69/464/EWG, 74/647/EWG, 93/85/EWG, 98/57/WE, 2000/29/WE, 2006/91/WE i 2007/33/WE 1 , w szczególności jego art. 28 ust. 1 lit. d), e), f), g), h) oraz i) oraz art. 28 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2019/2072 2 ustanowiono, w części B załącznika II, wykaz agrofagów kwarantannowych dla Unii, których występowanie stwierdzono na terytorium Unii.
(2) Popillia japonica Newman ("określony agrofag") jest włączony do tego wykazu, ponieważ wiadomo, że występuje na niektórych częściach terytorium Unii. Jest on agrofagiem polifagicznym, co do którego zgłoszono, że ma wpływ na wiele różnych gatunków roślin na terytorium Unii.
(3) Rośliny, które są preferowanymi żywicielami określonego agrofaga ("określone rośliny"), powinny zostać wymienione w wykazie i podlegać pewnym środkom zwalczania lub ograniczania rozprzestrzeniania, stosownie do przypadku, w strefach porażenia.
(4) Określony agrofag jest również wymieniony w załączniku do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/1702 3 jako agrofag priorytetowy.
(5) Aby zapewnić wczesne wykrywanie i zwalczanie tego agrofaga na terytorium Unii, państwa członkowskie powinny przeprowadzać coroczne kontrole występowania z wykorzystaniem metod zgodnych z najnowszymi informacjami naukowymi i technicznymi. Jedną z głównych metod chwytania określonego agrofaga na terytorium Unii stanowią pułapki, które powinny być powszechnie stosowane. Coroczne kontrole występowania powinny dotyczyć co najmniej tych roślin, które są najczęściej porażone określonym agrofagiem ("określone rośliny").
(6) Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/2031 każde państwo członkowskie sporządza i aktualizuje plan awaryjny dotyczący każdego agrofaga priorytetowego. W oparciu o doświadczenia zdobyte w związku z poprzednimi poja- wami należy przyjąć przepisy szczegółowe wdrażające art. 25 rozporządzenia (UE) 2016/2031, aby zapewnić kompleksowy plan awaryjny na wypadek stwierdzenia obecności określonego agrofaga w Unii.
(7) Aby zwalczyć określonego agrofaga i zapobiec jego rozprzestrzenianiu się na terytorium Unii, państwa członkowskie powinny ustanowić obszary wyznaczone, składające się ze strefy porażenia i strefy buforowej, oraz zastosować w nich środki zwalczania. Ze względu na zdolność rozprzestrzeniania się określonego agrofaga szerokość strefy buforowej powinna wynosić co najmniej 5 km od granic strefy porażenia.
(8) W pojedynczych przypadkach występowania określonego agrofaga ustanowienie obszaru wyznaczonego nie powinno być jednak wymagane, jeżeli określony agrofag zostaje bezzwłocznie wyeliminowany oraz jeżeli istnieją dowody potwierdzające, że porażenie roślin nastąpiło przed ich wprowadzeniem na odnośny obszar lub jeżeli istnieją dowody potwierdzające, że określony agrofag nie namnaża się oraz że prawdopodobnie nie dojdzie do zadomowienia się. Jest to najwłaściwsze podejście, pod warunkiem że przeprowadzi się kontrole występowania, by potwierdzić brak określonego agrofaga.
(9) Na niektórych obszarach Unii zwalczenie określonego agrofaga nie jest już możliwe. Zamiast środków zwalczania dane państwa członkowskie powinny zatem mieć możliwość zastosowania środków ograniczających rozprzestrzenianie się tego agrofaga na tych obszarach. Środki te powinny obejmować staranne kontrole występowania i bardziej ostrożnościowe działania, głównie przy określaniu wielkości strefy porażenia i powiązanej strefy buforowej. Strefa buforowa na obszarach wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania powinna mieć szerokość co najmniej 15 km od granic strefy porażenia, a zatem powinna być szersza niż strefa buforowa na obszarach wyznaczonych do celów zwalczania, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się określonego agrofaga na pozostałą część terytorium Unii.
(10) Państwa członkowskie powinny powiadomić Komisję i pozostałe państwa członkowskie o każdym obszarze wyznaczonym do celów ograniczania rozprzestrzeniania, który zamierzają wyznaczyć lub zmienić, aby zobrazować rozprzestrzenianie się określonego agrofaga na terytorium Unii. Jest to niezbędne do przeglądu niniejszego rozporządzenia oraz do stałej aktualizacji wykazu obszarów wyznaczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania.
(11) Aby zapewnić bezzwłoczne stosowanie środków zwalczania i zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się określonego agrofaga na pozostałej części terytorium Unii, kontrola występowania w strefach buforowych powinna odbywać się corocznie w najbardziej odpowiednim okresie danego roku i z wystarczającą intensywnością, z uwzględnieniem możliwości dalszego monitorowania przez właściwe organy roślin w strefach porażenia w celu ograniczenia rozprzestrzeniania.
(12) Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące planów awaryjnych powinny obowiązywać od dnia 1 sierpnia 2023 r., aby zapewnić państwom członkowskim wystarczająco dużo czasu na opracowanie treści tych planów.
(13) Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące prowadzenia kontroli występowania na obszarach wyznaczonych, w oparciu o dokument Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności "Ogólne wytyczne dotyczące miarodajnych pod względem statystycznym i opartych na analizie ryzyka kontroli występowania agrofagów roślin" 4 , powinny obowiązywać od dnia 1 stycznia 2025 r. w przypadku kontroli występowania na terytorium Unii na obszarach wyznaczonych oraz od dnia 1 stycznia 2026 r. w przypadku kontroli występowania na terytorium Unii poza obszarami wyznaczonymi, aby dać właściwym organom wystarczająco dużo czasu na zaplanowanie oraz przygotowanie projektu i przeznaczenie wystarczających środków na takie kontrole.
(14) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 1 sierpnia 2023 r.