DECYZJA RADY (UE) 2022/982
z dnia 16 czerwca 2022 r.
w sprawie przedłożenia w imieniu Unii Europejskiej wniosków dotyczących zmiany załączników I i II do Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES) w związku z 19. Konferencją Stron CITES, oraz dotyczących gatunków, które mają zostać włączone do załącznika III do CITES
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 9,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (zwana dalej "CITES") weszła w życie w dniu 1 lipca 1975 r. i została zawarta przez Unię na mocy decyzji Rady (UE) 2015/451 1 .
(2) Zgodnie z art. XI ust. 3 CITES Konferencja Stron CITES (zwana dalej "Konferencją Stron") może, między innymi, przyjmować decyzje w sprawie poprawek do załączników I i II do CITES.
(3) Ponadto, zgodnie z art. XVI CITES, każda ze Stron CITES może przedłożyć Sekretariatowi CITES wykaz gatunków, które określa jako podlegające reglamentacji w granicach jurysdykcji danej Strony, do włączenia do załącznika III do CITES w celu zapobieżenia lub ograniczenia eksploatacji oraz jako wymagające współpracy innych Stron w zakresie kontroli handlu.
(4) Na 19. sesji, która ma się odbyć w dniach 14-25 listopada 2022 r., Konferencja Stron podejmie decyzję w sprawie poprawek do załączników I i II do CITES. Strony muszą przedłożyć takie wnioski Sekretariatowi CITES do dnia 17 czerwca 2022 r. Unia jako strona CITES może przedłożyć takie wnioski.
(5) Przedkładanie wniosków do rozpatrzenia przez Konferencję Stron opiera się na specjalistycznej analizie tych wniosków, zgodnie z kryteriami określonymi w CITES oraz w świetle najlepszych dostępnych dowodów naukowych. Dowody takie potwierdzają wnioski określone w niniejszej decyzji, których celem jest zapewnienie, aby handel gatunkami, których dotyczą te wnioski, nie zagrażał ich przetrwaniu w środowisku naturalnym,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: