a także mając na uwadze, co następuje:(1) Utrzymywanie się pandemii COVID-19 i związany z nią kryzys w dziedzinie zdrowia publicznego stanowią bezprecedensowe wyzwanie dla państw członkowskich i są dużym obciążeniem dla organów krajowych, obywateli Unii i podmiotów gospodarczych, w szczególności przewoźników. Kryzys w dziedzinie zdrowia publicznego doprowadził do powstania nadzwyczajnych okoliczności, które mają wpływ na codzienną działalność właściwych organów w państwach członkowskich oraz na działalność przedsiębiorstw transportowych, jeśli chodzi o formalności administracyjne, których należy dopełniać w różnych sektorach transportu i których nie można było w racjonalny sposób przewidzieć w chwili przyjmowania odpowiednich środków. Te nadzwyczajne okoliczności mają istotny wpływ na różne dziedziny objęte prawem transportowym Unii.
(2) W szczególności przewoźnicy i inne zainteresowane osoby mogą nie być w stanie dopełnić niezbędnych formalności lub procedur w celu spełnienia wymogów niektórych przepisów prawa Unii, związanych z odnawianiem lub przedłużaniem ważności certyfikatów, świadectw, licencji i zezwoleń, bądź w celu zrealizowania działań niezbędnych do utrzymania ich ważności. Z tych samych powodów właściwe organy państw członkowskich mogą nie być w stanie wypełnić swoich obowiązków wynikających z prawa Unii i zapewnić, aby odpowiednie wnioski złożone przez przewoźników zostały rozpatrzone przed upływem mających zastosowanie terminów.
(3) W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/698 3 ustanowiono szczególne środki tymczasowe dotyczące odnawiania i przedłużania ważności niektórych certyfikatów, świadectw, licencji i zezwoleń oraz przesunięcia niektórych okresowych kontroli i okresowych szkoleń, które zgodnie z unijnymi aktami prawnymi, o których mowa w tym rozporządzeniu, powinny utracić ważność lub mieć miejsce w okresie między dniem 1 marca 2020 r. albo, w niektórych przypadkach, dniem 1 lutego 2020 r. a dniem 31 sierpnia 2020 r. Zgodnie z tym rozporządzeniem wspomniane certyfikaty, świadectwa, licencje i zezwolenia zostały odnowione lub ich ważność została przedłużona, a niektóre okresowe kontrole i okresowe szkolenia zostały przesunięte, o okres 6 miesięcy lub, w niektórych przypadkach, 7 miesięcy.
(4) Niektóre państwa członkowskie, które do dnia 1 sierpnia 2020 r. uznały, że odnowienie certyfikatów, świadectw, licencji i zezwoleń oraz ukończenie okresowych kontroli lub okresowych szkoleń pozostanie prawdopodobnie niewykonalne po dniu 31 sierpnia 2020 r. ze względu na środki, które wprowadziły, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się lub powstrzymać rozprzestrzenianie się COVID-19, przedłożyły Komisji uzasadnione wnioski o zezwolenie na zastosowanie dalszych indywidualnych przedłużeń. Komisja przyjęła sześć decyzji zatwierdzających tego rodzaju przedłużenia 4 .
(5) Pomimo tego, że latem 2020 r. nastąpiła pewna poprawa sytuacji związanej z kryzysem związanym z pandemią COVID-19, utrzymywanie się i, w niektórych przypadkach, nasilenie się skutków tego kryzysu w trzecim kwartale 2020 r. zmusiły państwa członkowskie do utrzymania, a w niektórych przypadkach do wzmocnienia środków wprowadzonych w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się COVID-19. W rezultacie wprowadzenia tych środków przewoźnicy i inne zainteresowane osoby mogą nie być w stanie dopełnić niezbędnych formalności lub procedur w celu spełnienia wymogów niektórych przepisów prawa Unii, związanych z odnawianiem lub przedłużaniem ważności certyfikatów, świadectw, licencji i zezwoleń lub z ukończeniem okresowych kontroli lub okresowych szkoleń, bądź w celu zrealizowania działań niezbędnych do utrzymania ich ważności, jak miało to miejsce wiosną 2020 r. Z tych samych powodów właściwe organy państw członkowskich mogą nie być w stanie wypełnić swoich obowiązków wynikających z prawa Unii i zapewnić, aby odpowiednie wnioski złożone przez przewoźników zostały rozpatrzone przed upływem mających zastosowanie terminów.
(6) Należy zatem przyjąć środki w celu zaradzenia tym problemom oraz zagwarantowania zarówno pewności prawa, jak i prawidłowego działania odnośnych aktów prawnych. Należy wprowadzić dostosowania w tym zakresie, w szczególności w odniesieniu do niektórych terminów, z możliwością zatwierdzania przedłużeń przez Komisję na podstawie wniosku złożonego przez którekolwiek z państw członkowskich.
(7) Dyrektywą 2003/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 5 ustanowiono przepisy mające zastosowanie do wstępnej kwalifikacji i okresowego szkolenia kierowców niektórych pojazdów drogowych do przewozu rzeczy lub osób. Kierowcy ci muszą posiadać świadectwo kwalifikacji zawodowej (ŚKZ) i wykazać, że ukończyli szkolenie okresowe potwierdzone prawem jazdy lub kartą kwalifikacji kierowcy, które zawierają informacje o szkoleniu okresowym. Ze względu na trudności dla posiadacza ŚKZ w ukończeniu szkoleń okresowych oraz w odnawianiu ŚKZ potwierdzających ukończenie tych szkoleń w związku z wystąpieniem nadzwyczajnych okoliczności spowodowanych utrzymywaniem się kryzysu związanego z COVID-19 po dniu 31 sierpnia 2020 r. należy przedłużyć ważność tych ŚKZ na okres 10 miesięcy od daty ich wygaśnięcia, aby zapewnić ciągłość transportu drogowego. ŚKZ, których ważność została już przedłużona zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2020/698, powinny również kwalifikować się do jednego dodatkowego przedłużenia na rozsądny okres ze względu na obecne ograniczenia, a także ze względu na bezpieczeństwo ruchu drogowego.
(8) Dyrektywą 2006/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 6 ustanowiono przepisy dotyczące praw jazdy. Przewiduje ona wzajemne uznawanie praw jazdy wydawanych przez państwa członkowskie na podstawie unijnego wzoru prawa jazdy i ustanawia minimalne wymogi dotyczące tych praw jazdy. W szczególności kierowcy pojazdów silnikowych muszą posiadać ważne prawo jazdy, którego ważność musi zostać przedłużona lub które, w niektórych przypadkach, musi zostać wymienione po upływie jego administracyjnego okresu ważności. Ze względu na trudności w przedłużaniu ważności praw jazdy wskutek nadzwyczajnych okoliczności spowodowanych utrzymywaniem się kryzysu związanego z COVID-19 po dniu 31 sierpnia 2020 r. należy przedłużyć ważność niektórych praw jazdy na okres 10 miesięcy od daty jej wygaśnięcia, aby zapewnić ciągłość mobilności drogowej. Prawa jazdy, których ważność została już przedłużona zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2020/698, powinny również kwalifikować się do jednego dodatkowego przedłużenia na rozsądny okres ze względu na obecne ograniczenia, a także ze względu na bezpieczeństwo ruchu drogowego.
(9) Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 7 ustanowiono przepisy dotyczące tacho- grafów i transportu drogowego. Przestrzeganie przepisów dotyczących czasu prowadzenia pojazdu, czasu pracy i okresów odpoczynku, określonych w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady 8 oraz w dyrektywie 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 9 , ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia uczciwej konkurencji i bezpieczeństwa ruchu drogowego. Ze względu na potrzebę zapewnienia ciągłości świadczenia usług transportu drogowego, pomimo trudności w wykonywaniu regularnych przeglądów tachografów w wyniku wystąpienia nadzwyczajnych okoliczności spowodowanych utrzymywaniem się kryzysu związanego z COVID-19, przeglądy, o których mowa w art. 23 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 165/2014, które powinny były zostać przeprowadzone w okresie między dniem 1 września 2020 r. a dniem 30 czerwca 2021 r., powinny zostać przeprowadzone nie później niż 10 miesięcy od dnia, przed którym miały one zostać przeprowadzone zgodnie z tym artykułem. Z tego samego powodu trudności w przedłużaniu i wymianie kart kierowcy w wyniku wystąpienia nadzwyczajnych okoliczności spowodowanych utrzymywaniem się kryzysu związanego z COVID-19 uzasadniają przyznanie właściwym organom państw członkowskich dodatkowego czasu na przeprowadzenie tych czynności. W takich przypadkach kierowcy powinni otrzymać możliwość i zostać zobowiązani do korzystania z wykonalnych rozwiązań alternatywnych w celu rejestrowania niezbędnych informacji dotyczących czasu prowadzenia pojazdu, czasu pracy i okresów odpoczynku do momentu otrzymania przez nich nowej karty.
(10) Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/45/UE 10 ustanowiono przepisy dotyczące okresowych badań zdatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep. Okresowe badania zdatności do ruchu drogowego stanowią część złożonego systemu mającego zapewnić, aby pojazdy były utrzymywane w bezpiecznym i akceptowalnym z punktu widzenia ochrony środowiska stanie w trakcie ich użytkowania. Ze względu na trudności w przeprowadzaniu okresowych badań zdatności do ruchu drogowego w związku z wystąpieniem nadzwyczajnych okoliczności spowodowanych utrzymywaniem się kryzysu związanego z COVID-19 po dniu 31 sierpnia 2020 r. okresowe badania zdatności do ruchu drogowego, które miały zostać przeprowadzone w okresie między dniem 1 września 2020 r. a dniem 30 czerwca 2021 r., powinny zostać przeprowadzone w terminie późniejszym, lecz nie później niż 10 miesięcy po upływie pierwotnego terminu, a przedmiotowe świadectwa powinny zachować ważność do tego późniejszego terminu.
(11) Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 11 ustanowiono wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego. Utrzymywanie się pandemii COVID-19 i związany z nią kryzys w dziedzinie zdrowia publicznego po dniu 31 sierpnia 2020 r. oznaczają, że niektóre przedsiębiorstwa transportowe przestały spełniać wymogi dotyczące pojazdu lub pojazdów, które mają pozostawać w ich dyspozycji i być przez nie użytkowane. Okoliczności te mają również poważne konsekwencje dla sytuacji finansowej sektora, a niektóre przedsiębiorstwa transportowe nie spełniają już wymogu dotyczącego zdolności finansowej. Biorąc pod uwagę ograniczony poziom aktywności wynikający z kryzysu w dziedzinie zdrowia publicznego, oczekuje się, że przedsiębiorstwa będą potrzebowały więcej niż zazwyczaj czasu, aby wykazać, że wymogi dotyczące pojazdu lub pojazdów, które mają pozostawać w ich dyspozycji i być przez nie użytkowane, bądź wymóg dotyczący zdolności finansowej, są ponownie spełniane w sposób ciągły. Należy zatem przedłużyć - z 6 do 12 miesięcy - maksymalne terminy ustanowione do tych celów w art. 13 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 w odniesieniu do oceny wymogów dotyczących pojazdu lub pojazdów, które mają pozostawać w dyspozycji zainteresowanych przedsiębiorstw transportu drogowego i być przez nie użytkowane, o czym mowa w art. 5 lit. b) i c) tego rozporządzenia, oraz oceny wymogu dotyczącego zdolności finansowej tych przedsiębiorstw, o ile oceny te obejmują całość lub część okresu między dniem 1 września 2020 r. a dniem 30 czerwca 2021 r. Jeżeli stwierdzono już niespełnienie któregokolwiek z tych wymogów, a termin określony przez właściwy organ jeszcze nie upłynął, właściwy organ powinien mieć możliwość przedłużenia tego terminu do łącznie 12 miesięcy.
(12) Rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1072/2009 12 oraz (WE) nr 1073/2009 13 ustanowiono, odpowiednio, wspólne zasady dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych oraz do międzynarodowego rynku usług autokarowych i autobusowych. Międzynarodowy przewóz drogowy rzeczy i międzynarodowy autobusowy i autokarowy przewóz osób są uzależnione między innymi od posiadania licencji wspólnotowej, a w przypadku kierowców będących obywatelami państw trzecich oraz prowadzących operacje transportu towarowego - od posiadania świadectwa kierowcy. Świadczenie regularnych usług autobusowych i autokarowych jest również zależne od zezwolenia. Te licencje, świadectwa i zezwolenia mogą być odnawiane po zweryfikowaniu, czy odpowiednie warunki są nadal spełnione. Ze względu na trudności w odnawianiu licencji oraz świadectw w związku z nadzwyczajnymi okolicznościami spowodowanymi utrzymywaniem się kryzysu związanego z COVID-19 po dniu 31 sierpnia 2020 r. należy przedłużyć ich ważność o 10 miesięcy od daty jej wygaśnięcia, aby zapewnić ciągłość transportu drogowego.
(13) Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 14 ustanowiono przepisy dotyczące bezpieczeństwa kolei. Z uwagi na środki izolacji w połączeniu z dodatkowym obciążeniem pracą w związku z powstrzymywaniem pandemii COVID-19, która utrzymywała się po dniu 31 sierpnia 2020 r., organy krajowe, przedsiębiorstwa kolejowe i zarządcy infrastruktury napotykają trudności, jeżeli chodzi o odnawianie jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa oraz - w związku ze zbliżającym się wygaśnięciem obowiązujących autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa - jeżeli chodzi o wydawanie takich autoryzacji na kolejny okres w kontekście, odpowiednio, art. 10 i art. 12 tej dyrektywy. Termin odnowienia jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa powinien zatem zostać przedłużony o 10 miesięcy, a przedmiotowe obecne jednolite certyfikaty bezpieczeństwa powinny odpowiednio zachować ważność. Podobnie ważność takich autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa powinna zostać przedłużona o 10 miesięcy.
(14) Zgodnie z art. 33 ust. 2 dyrektywy (UE) 2016/798 niektóre państwa członkowskie przedłużyły okres transpozycji tej dyrektywy do dnia 16 czerwca 2020 r. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/700 15 zmieniająca dyrektywę (UE) 2016/798 umożliwiła tym państwom członkowskim dalsze przedłużenie okresu transpozycji do dnia 31 października 2020 r. Przepisy dyrektywy 2004/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 16 nadal miały zatem zastosowanie w tych państwach członkowskich do dnia 31 października 2020 r., a zainteresowane państwa członkowskie nadal były uprawnione do wydawania certyfikatów bezpieczeństwa i autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa na podstawie dyrektywy 2004/49/WE. Certyfikaty bezpieczeństwa wydane na podstawie dyrektywy 2004/49/WE zachowują ważność do dnia ich wygaśnięcia, zgodnie z dyrektywą (UE) 2016/798. Należy zatem przewidzieć również przedłużenie terminów odnowienia certyfikatów bezpieczeństwa i autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa wydanych na podstawie art. 10 i 11 dyrektywy 2004/49/WE oraz sprecyzować, że przedmiotowe certyfikaty bezpieczeństwa i autoryzacje w zakresie bezpieczeństwa odpowiednio zachowują ważność.
(15) Dyrektywą 2007/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 17 ustanowiono przepisy dotyczące przyznawania uprawnień maszynistom prowadzącym lokomotywy i pociągi w obrębie systemu kolejowego Unii. Art. 14 ust. 5 i art. 16 tej dyrektywy stanowią, że licencja maszynisty zachowuje ważność przez 10 lat i podlega kontrolom okresowym. Ze względu na trudności w odnawianiu licencji wskutek nadzwyczajnych okoliczności spowodowanych utrzymywaniem się kryzysu związanego z COVID-19 po dniu 31 sierpnia 2020 r. okres ważności licencji, które wygasają w okresie między dniem 1 września 2020 r. a dniem 30 czerwca 2021 r., powinien zostać przedłużony o 10 miesięcy od daty ich wygaśnięcia. Należy również przyznać maszynistom dodatkowy okres 10 miesięcy na przeprowadzenie kontroli okresowych.
(16) Na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/34/UE 18 utworzono jednolity europejski obszar kolejowy. Zgodnie z art. 23 ust. 2 tej dyrektywy organy wydające licencje mogą przeprowadzać regularne przeglądy w celu zweryfikowania, czy przedsiębiorstwo kolejowe w dalszym ciągu spełnia wymogi odnoszące się do licencji określone w rozdziale III tej dyrektywy. Na podstawie art. 24 ust. 3 tej dyrektywy, organy wydające licencje mogą zawiesić lub cofnąć licencję z powodu niespełnienia wymogu dotyczącego zdolności finansowej i mogą wydać licencję tymczasową w oczekiwaniu na reorganizację przedsiębiorstwa kolejowego, pod warunkiem że nie zagraża to bezpieczeństwu. Ze względu na nadzwyczajne okoliczności spowodowane utrzymywaniem się kryzysu związanego z COVID-19 po dniu 31 sierpnia 2020 r. organy wydające licencję mają poważne trudności z przeprowadzaniem regularnych przeglądów dotyczących już wydanych licencji oraz z podejmowaniem stosownych decyzji dotyczących wydania nowych licencji po wygaśnięciu licencji tymczasowej. Terminy przeprowadzania regularnych przeglądów, które zgodnie z tą dyrektywą upływają w okresie między dniem 1 września 2020 r. a dniem 30 czerwca 2021 r., powinny zatem zostać przedłużone o 10 miesięcy. Podobnie ważność licencji tymczasowych, które wygasają w okresie między dniem 1 września 2020 r. a dniem 30 czerwca 2021 r., powinna zostać przedłużona o 10 miesięcy.
(17) Art. 25 ust. 2 dyrektywy 2012/34/UE nakłada na organy wydające licencje obowiązek wydania decyzji w sprawie wniosku o wydanie licencji w terminie trzech miesięcy po przedłożeniu wszystkich stosownych informacji, w szczególności informacji, o których mowa w załączniku III do tej dyrektywy. Ze względu na trudności w podejmowaniu stosownych decyzji w wyniku nadzwyczajnych okoliczności spowodowanych utrzymywaniem się kryzysu związanego z COVID-19 po dniu 31 sierpnia 2020 r. należy przedłużyć ten termin o siedem miesięcy.
(18) Przedsiębiorstwa kolejowe, które przed wybuchem epidemii COVID-19 były w dobrej kondycji finansowej, napotykają problemy z płynnością finansową, które mogłyby spowodować zawieszenie lub cofnięcie ich licencji lub zastąpienie jej licencją tymczasową, mimo iż nie jest to podyktowane przyczynami gospodarczymi o charakterze strukturalnym. Wydanie tymczasowej licencji na podstawie art. 24 ust. 3 dyrektywy 2012/34/UE mogłoby stanowić negatywny sygnał dla rynku co do zdolności przetrwania przedsiębiorstw kolejowych, co z kolei mogłoby pogłębić ich problemy finansowe, które w innej sytuacji miałyby charakter jedynie tymczasowy. Uwzględniając rozporządzenie (UE) 2020/698 i biorąc pod uwagę utrzymywanie się kryzysu związanego z COVID-19 po dniu 31 sierpnia 2020 r. należy zatem przewidzieć, że w przypadku gdy organ wydający licencje, na podstawie oceny przeprowadzonej w okresie między dniem 1 września 2020 r. a dniem 30 czerwca 2021 r., ustali, że dane przedsiębiorstwo kolejowe nie jest już w stanie spełniać wymogów dotyczących zdolności finansowej, powinien on móc, przed dniem 30 czerwca 2021 r., podjąć decyzję, że nie zawiesi lub nie cofnie licencji dla takiego przedsiębiorstwa kolejowego, o ile nie zagraża to bezpieczeństwu oraz o ile istnieje realna perspektywa odbudowy sytuacji finansowej tego przedsiębiorstwa kolejowego w okresie kolejnych siedmiu miesięcy. Od dnia 30 czerwca 2021 r. przedsiębiorstwo kolejowe powinno podlegać zasadom ogólnym ustanowionym w art. 24 ust. 1 dyrektywy 2012/34/UE.
(19) Dyrektywą Rady 96/50/WE 19 ustanowiono warunki uzyskiwania świadectw kapitanów łodzi do celów przewozu towarów i pasażerów śródlądowymi wodnymi drogami w Unii. Po ukończeniu 65. roku życia posiadacze świadectw kapitanów łodzi są zobowiązani do poddawania się okresowym badaniom lekarskim. Ze względu na środki wprowadzone w związku z utrzymywaniem się kryzysu związanego z COVID-19 po dniu 31 sierpnia 2020 r., a w szczególności na ograniczony dostęp do służby zdrowia w celu badań lekarskich, posiadacze świadectw kapitana łodzi mogą nie mieć możliwości przejścia wymaganych badań lekarskich w okresie, w którym obowiązują te środki. W związku z powyższym w przypadkach, w których termin na przeprowadzenie badań lekarskich w przeciwnym razie upłynąłby w okresie między dniem 1 września 2020 r. a dniem 30 czerwca 2021 r., termin ten powinien zostać przedłużony o 10 miesięcy w każdym z odnośnych przypadków. Przedmiotowe świadectwa kapitanów łodzi powinny odpowiednio zachować ważność.
(20) Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1629 20 ustanowiono wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej. W art. 10 tej dyrektywy ustanowiono okres ważności unijnych świadectw zdolności żeglugowej. Ponadto art. 28 dyrektywy (UE) 2016/1629 stanowi, że dokumenty wchodzące w zakres tej dyrektywy i wydane przez właściwe organy państw członkowskich przed dniem 6 października 2018 r. na podstawie dyrektywy mającej uprzednio zastosowanie, a mianowicie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/87/WE 21 , zachowują ważność do terminu ich wygaśnięcia. Środki wprowadzone w związku z utrzymywaniem się kryzysu związanego z COVID-19 po dniu 31 sierpnia 2020 r. mogą sprawić, że trudne lub wręcz niemożliwe w praktyce będzie przeprowadzanie inspekcji technicznych przez właściwe organy w celu przedłużenia ważności odpowiednich świadectw lub, w przypadku dokumentów, o których mowa w art. 28 dyrektywy (UE) 2016/1629, ich wymiany. W związku z tym, w celu umożliwienia nieprzerwanej eksploatacji odpowiednich statków żeglugi śródlądowej, należy przedłużyć o okres 10 miesięcy ważność unijnych świadectw zdolności żeglugowej i dokumentów wchodzących w zakres art. 28 dyrektywy (UE) 2016/1629, które w przeciwnym razie utraciłyby ważność w okresie między dniem 1 września 2020 r. a dniem 30 czerwca 2021 r.
(21) Rozporządzeniem (WE) nr 725/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady 22 ustanowiono przepisy dotyczące wzmocnienia ochrony statków i obiektów portowych. Dyrektywą 2005/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 23 ustanowiono środki mające na celu wzmocnienie ochrony portów w obliczu zagrożenia zdarzeniami naruszającymi ochronę. Dyrektywa zapewnia także, aby środki ochrony wprowadzone w ramach stosowania rozporządzenia (WE) nr 725/2004 korzystały ze wzmocnienia bezpieczeństwa portów. Utrzymywanie się kryzysu związanego z COVID-19 po dniu 31 sierpnia 2020 r. utrudnia organom państw członkowskich przeprowadzanie inspekcji i przeglądów w zakresie ochrony na morzu w celu odnowienia niektórych dokumentów w zakresie ochrony na morzu. W związku z powyższym należy wydłużyć terminy przeprowadzania przeglądów ocen stanu ochrony i planów ochrony wymaganych na mocy tych aktów prawnych Unii o rozsądny okres, aby umożliwić państwom członkowskim i sektorowi żeglugi wprowadzenie elastycznych i pragmatycznych rozwiązań, a także utrzymać otwarte istotne łańcuchy dostaw bez uszczerbku dla ochrony. Należy również zapewnić elastyczność w odniesieniu do terminów, w których, zgodnie z wymogami tych aktów prawnych Unii, mają być przeprowadzane ćwiczenia w zakresie ochrony na morzu.
(22) W przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że stosowanie przepisów, od których niniejsze rozporządzenie wprowadza odstępstwo, dotyczących między innymi odnawiania lub przedłużania ważności certyfikatów, świadectw, licencji i zezwoleń, prawdopodobnie będzie nadal niewykonalne po terminach określonych w niniejszym rozporządzeniu ze względu na środki, które wprowadziło ono w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się lub powstrzymania rozprzestrzeniania się COVID-19, Komisja powinna mieć możliwość zezwolenia danemu państwu członkowskiemu - na wniosek danego państwa członkowskiego przedłożony do dnia 31 maja 2021 r. - na dalsze przedłużenie, w odpowiednich przypadkach, okresów określonych w niniejszym rozporządzeniu, pod warunkiem że przedłużenie takie nie stwarza nieproporcjonalnego zagrożenia, w szczególności dla bezpieczeństwa lub ochrony transportu. W celu zagwarantowania zarówno pewności prawa, jak i bezpieczeństwa lub ochrony transportu, takie przedłużenie powinno być ograniczone do tego, co jest niezbędne w celu objęcia okresu, w którym przeprowadzanie formalności, procedur, ocen i szkoleń może pozostać niewykonalne, i w żadnym razie nie powinno być dłuższe niż sześć miesięcy.
(23) Kryzys związany z COVID-19 wpłynął na całą Unię, ale nie w jednorodny sposób. Państwa członkowskie odczuły jego skutki w różnym stopniu i w różnym czasie. Z uwagi na to, że odstępstwa od przepisów, które obowiązywałyby w zwykłych okolicznościach, powinny ograniczać się do tego, co jest niezbędne, państwa członkowskie powinny mieć możliwość - w odniesieniu do dyrektywy 2003/59/WE, dyrektywy 2006/126/WE, rozporządzenia (UE) nr 165/2014, dyrektywy 2014/45/UE, rozporządzenia (WE) nr 1072/2009, rozporządzenia (WE) nr 1073/2009, dyrektywy (UE) 2016/798, dyrektywy 2004/49/WE, dyrektywy 2007/59/WE, dyrektywy 2012/34/UE, dyrektywy 96/50/WE, dyrektywy (UE) 2016/1629, rozporządzenia (WE) nr 725/2004 oraz dyrektywy 2005/65/WE - dalszego stosowania tych aktów prawnych bez stosowania odstępstw przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, w przypadkach gdy stosowanie tych aktów prawnych jest nadal wykonalne. Ma to też zastosowanie w przypadku, gdy państwo członkowskie napotkało takie trudności, lecz wprowadziło odpowiednie środki krajowe w celu ich zmniejszenia. Państwa członkowskie, które zdecydują się skorzystać z tej możliwości, nie powinny jednak utrudniać podmiotom gospodarczym ani osobom fizycznym korzystania z odstępstw przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, które stosuje się w innym państwie członkowskim, i powinny w szczególności uznawać wszelkie certyfikaty i świadectwa, licencje, oraz zezwolenia, których ważność została przedłużona na mocy niniejszego rozporządzenia. W celu zapewnienia pewności prawa, dane państwo członkowskie powinno zawiadomić Komisję o swojej decyzji o niestosowaniu na swoim terytorium odstępstw przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, zanim zacznie ono w pełni obowiązywać w dniu 6 marca 2021 r.
(24) Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć wpływu na prawa przyznane na mocy decyzji Komisji - przyjętych na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/698 i zezwalających państwom członkowskim na przedłużenie niektórych okresów, o których mowa w tym rozporządzeniu - które stanowiły podstawę przedłużeń wykraczających poza przedłużenia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu.
(25) Państwa członkowskie powinny dążyć do szybkiego załatwiania spraw związanych z odnawianiem lub przedłużaniem ważności certyfikatów, świadectw, licencji i zezwoleń, których ważność nie została przedłużona zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
(26) Okres przejściowy określony w Umowie o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej zakończył się w dniu 31 grudnia 2020 r. 24 , a zatem żaden z przepisów niniejszego rozporządzenia nie ma zastosowania do Zjednoczonego Królestwa, nawet w zakresie, w jakim dotyczą one okresów przed tą datą.
(27) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie przedłużenie ustanowionych w prawie Unii terminów odnawiania i przedłużania okresu ważności niektórych certyfikatów, świadectw, licencji i zezwoleń oraz przesunięcie niektórych okresowych kontroli i okresowych szkoleń w odpowiedzi na nadzwyczajne okoliczności spowodowane utrzymywaniem się kryzysu związanego z COVID-19 po dniu 31 sierpnia 2020 r. w obszarach transportu drogowego, kolejowego i żeglugi śródlądowej oraz ochrony na morzu, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, lecz mogą, ze względu na skalę lub skutki proponowanego działania, zostać osiągnięte w skuteczniejszy sposób na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(28) Z uwagi na pilną potrzebę wynikającą z nadzwyczajnych okoliczności spowodowanych utrzymywaniem się kryzysu związanego z COVID-19 po dniu 31 sierpnia 2020 r., należy przewidzieć wyjątek od terminu ośmiu tygodni, o którym mowa w art. 4 Protokołu nr 1 w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej, załączonego do TUE, Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.
(29) Z uwagi na nieprzewidywalny i nagły charakter epidemii COVID-19, jak również nieoczekiwany okres jej trwania, niemożliwe było przyjęcie wszystkich odpowiednich środków w terminie. Z tego powodu przepisy niniejszego rozporządzenia powinny obejmować również okres poprzedzający jego wejście w życie. Z uwagi na charakter tych przepisów takie podejście nie skutkuje naruszeniem uzasadnionych oczekiwań zainteresowanych osób.
(30) W obliczu nadrzędnej potrzeby bezzwłocznej reakcji na okoliczności spowodowane kryzysem związanym z COVID-19 w obszarach transportu drogowego, kolejowego i żeglugi śródlądowej oraz ochrony na morzu, zapewniając jednocześnie w stosownych przypadkach państwom członkowskim możliwość poinformowania Komisji w rozsądnym terminie o podjęciu decyzji o niestosowaniu niektórych odstępstw przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, w celu zapewnienia, aby sytuacja niepewności prawa wpływająca na działalność wielu organów i przewoźników w różnych sektorach transportu, w szczególności w przypadku gdy odpowiednie terminy już upłynęły, trwała jak najkrócej,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
