uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 78 ust. 1 i 2,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 1 ,
(1) Celem unijnej polityki w obszarze azylu jest wypracowanie i ustanowienie wspólnego europejskiego systemu azylowego, zgodnego z wartościami i tradycją humanitarną Unii, którym rządzi zasada solidarności i sprawiedliwego podziału odpowiedzialności.
(2) Wspólna polityka azylowa, oparta na pełnym i inkluzywnym stosowaniu Konwencji genewskiej dotyczącej statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r., zmienionej Protokołem nowojorskim z dnia 31 stycznia 1967 r., jest integralnym elementem wytyczonego przez Unię celu polegającego na stopniowym tworzeniu przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości otwartej dla obywateli państw trzecich i dla bezpaństwowców, którzy ubiegają się o ochronę międzynarodową w Unii.
(3) Wspólny europejski system azylowy (WESA) oparty jest na wspólnych minimalnych normach dotyczących procedur regulujących ochronę międzynarodową, uznawanie i ochronę na poziomie Unii oraz warunki przyjmowania, a także ustanawia system określania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej. Pomimo postępów poczynionych w tworzeniu WESA nadal utrzymują się znaczne rozbieżności między państwami członkowskimi, jeżeli chodzi o przyznawanie ochrony międzynarodowej oraz formę takiej ochrony międzynarodowej. Rozbieżności te należy wyeliminować zapewniając większą spójność w ocenie wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowe oraz gwarantując w całej Unii jednolity poziom stosowania prawa unijnego, oparty na wysokich standardach ochrony.
(4) W swoim komunikacie z dnia 6 kwietnia 2016 r. zatytułowanym: "W kierunku reformy wspólnego europejskiego systemu azylowego i zwiększenia liczby legalnych sposobów migracji do Europy" Komisja określiła priorytetowe obszary strukturalnego udoskonalenia wspólnego europejskiego systemu azylowego, a mianowicie utworzenie zrównoważonego i sprawiedliwego systemu ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za osoby ubiegające się o azyl, wzmocnienie systemu Eurodac, osiągnięcie większej spójności w ramach unijnego systemu azylowego, zapobieganie wtórnemu przemieszczaniu się w Unii oraz opracowanie nowego mandatu Europejskiego Urzędu Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO). Komunikat ten jest zgodny z wyrażonym przez Radę Europejską w dniu 18 lutego 2016 r. apelem o poczynienie postępów w reformowaniu obecnych ram unijnych oraz zapewnienie humanitarnej, sprawiedliwej i skutecznej polityki azylowej. W komunikacie tym zaproponowano również dalsze działania zgodne z całościowym podejściem do migracji przedstawionym przez Parlament Europejski w sprawozdaniu z własnej inicjatywy z dnia 12 kwietnia 2016 r. zatytułowanym: "Sytuacja na Morzu Śródziemnym oraz potrzeby całościowego podejścia UE do problematyki migracji.
(5) EASO został powołany do życia rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 439/2010 2 i rozpoczął działalność dnia 1 lutego 2011 r. EASO umacnia praktyczną współpracę państw członkowskich w kwestiach dotyczących azylu oraz wspiera państwa członkowskie w wypełnianiu ich obowiązków w ramach wspólnego europejskiego systemu azylowego. EASO udziela również wparcia tym państwom członkowskim, których systemy azylowe i systemy przyjmowania znajdują się pod szczególną presją. Jego rola i funkcje muszą zostać jednak wzmocnione, tak aby nie tylko wspierał on praktyczną współpracę państw członkowskich, ale również umacniał systemy azylowe i systemy przyjmowania funkcjonujące w poszczególnych państwach członkowskich oraz przyczyniał się do zapewnienia ich skutecznego działania.
(6) Zważywszy na strukturalne niedociągnięcia WESA, które ujawniły się w związku z niekontrolowanym licznym przybywaniem migrantów i osób ubiegających się o azyl do Unii, a także na potrzebę wysokiego i jednolitego poziomu skutecznego stosowania w państwach członkowskich prawa Unii w zakresie azylu, należy udoskonalić realizację i funkcjonowanie WESA, bazując na pracach EASO, a następnie przekształcając go w Agencję o pełnym zakresie funkcji. Agencja taka powinna być ośrodkiem wiedzy fachowej w dziedzinie azylu. Powinna ona ułatwiać i poprawiać funkcjonowanie WESA przez koordynację i wzmocnienie praktycznej współpracy i wymiany informacji między państwami członkowskimi w kwestiach dotyczących azylu, przez propagowanie unijnych i międzynarodowych przepisów azylowych i norm operacyjnych w celu zapewnienia wysokiego stopnia jednolitości na podstawie wysokich norm ochrony w odniesieniu do procedur udzielania ochrony międzynarodowej, do warunków przyjmowania i do oceny potrzeb w zakresie ochrony w całej Unii, przez umożliwienie rzeczywistej i praktycznej solidarności państw członkowskich, aby wspomóc ogólnie państwa członkowskie, a w szczególności osoby ubiegające się o ochronę międzynarodową, i zgodnie z art. 80 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), który stanowi, że odnośne akty Unii mają zawierać odpowiednie środki w celu zastosowania zasady solidarności, aby w zrównoważony sposób stosować unijne przepisy dotyczące określania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej oraz aby umożliwić spójność oceny wniosków o ochronę międzynarodową w całej Unii, przez monitorowanie operacyjnego i technicznego stosowania WESA, przez wspieranie państw członkowskich w przesiedleniach i wdrażaniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 3 oraz przez zapewnienie państwom członkowskim wsparcia operacyjnego i technicznego w zakresie zarządzania systemami azylowymi i systemami przyjmowania, w szczególności państwom członkowskim zmagającym się z nieproporcjonalną presją wywieraną na ich systemy.
(7) Zadania EASO powinny zostać rozszerzone, a w celu odzwierciedlenia tych zmian powinien on zostać zastąpiony przez agencję o nazwie Agencja Unii Europejskiej ds. Azylu (dalej zwaną "Agencją"), przy zachowaniu pełnej ciągłości wszystkich działań i procedur.
(8) Agencja powinna posiadać wystarczające zasoby finansowe i ludzkie dla zapewnienia jej niezależności i właściwego wykonywania zadań, w tym wystarczającą liczbę personelu wyłącznego Agencji mogącego wchodzić w skład zespołów wsparcia ds. azylu i zespołów ekspertów na potrzeby mechanizmu monitorowania na podstawie niniejszego rozporządzenia.
(9) Agencja powinna ściśle współpracować z organami krajowymi odpowiedzialnymi za sprawy azylu i imigracji oraz z innymi właściwymi służbami, a także korzystać z zdolności i wiedzy fachowej tych organów i służb oraz współdziałać z Komisją. Państwa członkowskie powinny współpracować z Agencją, aby umożliwić jej wykonywanie uprawnień. Ważne jest, aby do celów niniejszego rozporządzenia Agencja i państwa członkowskie działały w dobrej wierze i prowadziły wymianę informacji terminowo i dokładnie. Udostępnianie wszelkich danych statystycznych ma się odbywać z poszanowaniem technicznych i metodologicznych specyfikacji określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 862/2007 4 .
(10) Agencja powinna gromadzić i analizować informacje dotyczące sytuacji w dziedzinie azylu w Unii oraz w państwach trzecich w zakresie, w jakim może to mieć wpływ na Unię. To gromadzenie i analizowanie informacji powinno umożliwić Agencji udzielanie państwom członkowskim aktualnych informacji, w tym na temat przepływów migracyjnych i uchodźczych, oraz rozpoznawanie możliwych zagrożeń dla systemów azylowych i systemów przyjmowania państw członkowskich. W tym celu Agencja powinna ściśle współpracować z Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej, ustanowioną rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1896 5 .
(11) W utworzonych przez Agencję bazach danych lub na stronach internetowych dotyczących sytuacji prawnej w dziedzinie azylu, łącznie z odpowiednim orzecznictwem, nie należy przechowywać ani publikować żadnych danych osobowych, chyba że dane takie pochodzą z publicznie dostępnych źródeł.
(12) Agencja powinna móc wysyłać do państw członkowskich urzędników łącznikowych działających w celu poprawy współpracy oraz występujących w roli pośredników między Agencją a krajowymi organami odpowiedzialnymi za sprawy azylu i imigracji, a także innymi właściwymi służbami. Urzędnicy łącznikowi powinni ułatwiać komunikację między danym państwem członkowskim a Agencją i przekazywać temu państwu członkowskiemu odpowiednie informacje z Agencji. Powinni oni pomagać przy zbieraniu informacji i przyczyniać się do promowania stosowania i wdrażania prawa Unii w dziedzinie azylu, w tym w odniesieniu do poszanowania praw podstawowych. Urzędnicy łącznikowi powinni regularnie przedkładać dyrektorowi wykonawczemu Agencji sprawozdania na temat sytuacji w dziedzinie azylu w państwach członkowskich; a sprawozdania te należy uwzględniać na potrzeby mechanizmu monitorowania na podstawie niniejszego rozporządzenia. Jeżeli w sprawozdaniu wyrażono zastrzeżenia w związku z co najmniej jednym aspektem istotnym dla danego państwa członkowskiego, dyrektor wykonawczy powinien niezwłocznie poinformować o tym to państwo członkowskie.
(13) Agencja powinna udzielić państwom członkowskim niezbędnego wsparcia w wykonywaniu ich zadań i obowiązków wynikających z rozporządzenia (UE) nr 604/2013.
(14) W odniesieniu do przesiedleń Agencja powinna móc zapewniać niezbędne wsparcie państwom członkowskim na ich wniosek. Z tego względu Agencja powinna rozwijać i oferować wiedzę fachową w dziedzinie przesiedleń, aby wspierać działania dotyczące przesiedleń podejmowane przez państwa członkowskie.
(15) Agencja powinna wspierać państwa członkowskie w szkoleniu ekspertów ze wszystkich krajowych administracji, sądów i trybunałów oraz krajowych organów odpowiedzialnych za kwestie azylu, w tym przez opracowanie europejskiego programu szkoleń dla pracowników służb azylowych. Państwa członkowskie powinny opracować stosowne szkolenia na podstawie europejskiego programu szkoleń dla pracowników służb azylowych z myślą o propagowaniu najlepszych praktyk i wspólnych norm w stosowaniu prawa Unii w dziedzinie azylu. W związku z tym państwa członkowskie powinny włączać do swoich szkoleń główne części europejskiego programu szkoleń dla pracowników służb azylowych. Ważne jest, by te główne części dotyczyły zagadnień związanych z ustalaniem, czy osoby ubiegające się o ochronę międzynarodową kwalifikują się do niej, z technikami prowadzenia rozmów i z oceną dowodów. Ponadto Agencja powinna sprawdzić, czy wszyscy eksperci uczestniczący w pracach zespołów wsparcia ds. azylu lub wchodzący w skład rezerwy ekspertów ds. azylu ustanowionej niniejszym rozporządzeniem (zwanej dalej "rezerwą ekspertów ds. azylu") przeszli niezbędne szkolenie, zanim wezmą udział w organizowanych przez nią działaniach operacyjnych, a w razie potrzeby zapewnić, aby przeszli oni takie szkolenie.
(16) Agencja powinna zapewnić lepiej ustrukturyzowane, aktualne i sprawniejsze tworzenie informacji o odpowiednich państwach trzecich na poziomie Unii. Agencja powinna gromadzić odpowiednie informacje i sporządzać sprawozdania zawierające informacje o państwach. W tym celu Agencja powinna utworzyć europejskie sieci informacji o państwach trzecich oraz zarządzać nimi, co pozwoli uniknąć powielania informacji oraz stworzyć synergię ze sprawozdaniami krajowymi. Istotne jest, aby informacje o państwach trzecich odnosiły się między innymi do sytuacji politycznej, religijnej i dotyczącej bezpieczeństwa oraz do naruszeń praw człowieka, w tym do stosowania w danym państwie trzecim tortur i brutalnego traktowania.
(17) Aby sprzyjać zbieżności pod względem oceny wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej oraz pod względem rodzaju udzielanej ochrony, Agencja powinna - wspólnie z państwami członkowskimi - opracowywać wspólną analizę dotyczącą sytuacji w konkretnych państwach pochodzenia (zwaną dalej "wspólną analizą") oraz wytyczne. Wspólna analiza powinna polegać na ocenie sytuacji w danych państwach pochodzenia na podstawie informacji o państwie pochodzenia. Wytyczne powinny opierać się na interpretacji wspólnej analizy opracowanej przez Agencję i państwa członkowskie. Przy opracowywaniu wspólnej analizy i wytycznych Agencja powinna uwzględniać najnowsze wytyczne Wysokiego Komisarza Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR) dotyczące kwalifikowalności odnośnie do oceny zapotrzebowania osób ubiegających się o azyl pochodzących z konkretnych państw na ochronę międzynarodową, a także powinna móc uwzględniać inne odpowiednie źródła. Bez uszczerbku dla uprawnień państw członkowskich do podejmowania decyzji w sprawie poszczególnych wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej państwa członkowskie powinny uwzględniać odpowiednie wspólne analizy i wytyczne przy ocenie wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonych przez osoby ubiegające się o ochronę międzynarodową, pochodzące z państw trzecich, dla których opracowano wspólną analizę i wytyczne zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
(18) Agencja powinna wspierać Komisję i być w stanie wspierać państwa członkowskie przez dostarczanie informacji i analiz dotyczących państw trzecich w związku z koncepcją bezpiecznego kraju pochodzenia i koncepcją bezpiecznego kraju trzeciego. Dostarczając takich informacji i analiz, Agencja powinna składać sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
(19) Aby zapewnić wysoki poziom jednolitości oparty na wysokich standardach ochrony w zakresie procedur udzielania ochrony międzynarodowej, warunków przyjmowania i oceny potrzeby ochrony na terytorium Unii, Agencja powinna organizować i koordynować działania promujące właściwe i skuteczne stosowanie prawa Unii w dziedzinie azylu za pomocą narzędzi o niewiążącym charakterze. W tym celu Agencja powinna opracować normy operacyjne, wskazówki oraz wytyczne dotyczące kwestii azylowych. Agencja powinna umożliwiać i propagować wymianę najlepszych praktyk przez państwa członkowskie.
(20) Agencja, w ścisłej współpracy z Komisją i bez uszczerbku dla odpowiedzialności Komisji stojącej na straży Traktatów, powinna monitorować operacyjne i techniczne stosowanie WESA z myślą o zapobieganiu ewentualnym nieprawidłowościom w systemach azylowych i systemach przyjmowania w państwach członkowskich lub identyfikowaniu tych nieprawidłowości, a także ocenie ich zdolności i gotowości do działania w sytuacjach nieproporcjonalnej presji w celu zwiększenia skuteczności tych systemów ("mechanizm monitorowania"). Mechanizm monitorowania powinien być obszerny i powinno być możliwe oparcie monitorowania na informacjach dostarczonych przez dane państwo członkowskie, na opracowanej przez Agencję analizie informacji dotyczących sytuacji w zakresie azylu, na kontrolach na miejscu, w tym kontrolach zapowiadanych z niewielkim wyprzedzeniem, na wyrywkowej analizie poszczególnych przypadków oraz na informacjach dostarczanych przez organizacje lub organy międzynarodowe, w szczególności UNHCR, i inne właściwe organizacje na podstawie ich wiedzy specjalistycznej. Dyrektor wykonawczy powinien umożliwić danemu państwu członkowskiemu przedstawienie komentarzy w sprawie projektu uwag z przebiegu monitorowania prowadzonego w ramach mechanizmu monitorowania, a następnie w sprawie projektu zaleceń. Dyrektor wykonawczy powinien sporządzić projekt zaleceń w porozumieniu z Komisją. Po uwzględnieniu komentarzy danego państwa członkowskiego dyrektor wykonawczy powinien przedstawić Zarządowi uwagi z przebiegu monitorowania oraz projekt zaleceń, przedstawiający środki do podjęcia przez dane państwo członkowskie, w tym w razie konieczności z pomocą Agencji, w celu wyeliminowania wszelkich niedociągnięć lub problemów związanych ze zdolnością i gotowością. Projekt zaleceń powinien określać terminy realizacji tych środków. Zarząd powinien przyjąć te zalecenia. Dane państwo członkowskie powinno mieć możliwość wystąpienia do Agencji o pomoc w realizacji zaleceń oraz może wystąpić o specjalne wsparcie finansowe z odpowiednich unijnych instrumentów finansowych.
(21) Monitorowanie powinno odbywać się w ścisłej współpracy z danym państwem członkowskim, w tym w razie konieczności odnośnie do wizyty na miejscu i wyrywkowej analizy poszczególnych przypadków. Właściwe jest, by wyrywkowa analiza poszczególnych przypadków dotyczyła wybranych pozytywnych i negatywnych decyzji, obejmujących konkretny okres oraz odnoszących się do aktualnie kontrolowanego aspektu wspólnego europejskiego systemu azylowego. Właściwe jest oparcie wyrywkowej analizy poszczególnych przypadków na obiektywnych wskazówkach, takich jak wskaźniki przyznawania azylu. Wyrywkowa analiza poszczególnych przypadków pozo- staje bez uszczerbku dla uprawnień państw członkowskich do podejmowania decyzji w sprawie poszczególnych wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej i powinna być przeprowadzana z pełnym poszanowaniem zasady poufności.
(22) Aby skoncentrować monitorowanie na szczególnych elementach WESA, Agencja powinna mieć możliwość monitorowania tematycznych lub szczegółowych aspektów WESA. Podejmując monitorowanie tematycznych lub szczegółowych aspektów WESA, Agencja powinna zapewnić, aby wszystkie państwa członkowskie były poddane takiemu tematycznemu lub szczegółowemu monitorowaniu. Jednakże aby uniknąć powielania pracy Agencji nie byłoby właściwe poddanie państwa członkowskiego monitorowaniu tematycznych lub szczegółowych aspektów WESA w roku, w którym monitoruje się operacyjne i techniczne stosowanie wszystkich aspektów WESA tego państwa członkowskiego.
(23) Jeżeli w określonym terminie dane państwo członkowskie nie zastosuje środków niezbędnych do realizacji zaleceń przyjętych przez Zarząd, a zatem nie zlikwiduje zidentyfikowanych niedociągnięć w swoim systemie azylowym i systemie przyjmowania lub jakichkolwiek innych problemów związanych ze zdolnością i gotowością, mających poważne konsekwencje dla funkcjonowania WESA, Komisja powinna - w oparciu o swoją własną ocenę - przyjąć zalecenia skierowane do danego państwa członkowskiego, określające środki potrzebne do zaradzenia sytuacji, w tym w razie konieczności specjalne środki do podjęcia przez Agencję jako wsparcie dla tego państwa członkowskiego. Komisja powinna mieć możliwość zorganizowania kontroli na miejscu w danym państwie członkowskim celem zweryfikowania realizacji zaleceń. W swojej ocenie Komisja powinna rozważyć powagę zidentyfikowanych niedociągnięć w powiązaniu z ich konsekwencjami dla funkcjonowania wspólnego europejskiego systemu azylo- wego. Jeżeli po upływie terminu określonego w zaleceniach państwo członkowskie nie zastosuje się do zaleceń, Komisja powinna mieć możliwość przedstawienia wniosku dotyczącego aktu wykonawczego Rady określającego środki do podjęcia przez Agencję w celu wsparcia tego państwa członkowskiego oraz wymagającego od tego państwa członkowskiego współpracy z Agencją w realizacji tych środków.
(24) Przy powoływaniu zespołów ekspertów do przeprowadzania monitorowania Agencja powinna zaprosić obserwatora z UNHCR. Brak obserwatora nie uniemożliwia takim zespołom wykonywania swoich zadań.
(25) Aby ułatwić i poprawić właściwe funkcjonowanie WESA oraz pomóc państwom członkowskim w realizacji zobowiązań w ramach WESA, Agencja powinna udzielić państwom członkowskim wsparcia operacyjnego i technicznego, w szczególności gdy ich systemy azylowe i systemy przyjmowania są poddane nieproporcjonalnej presji. Takie wsparcie należy zapewnić na podstawie planu operacyjnego i przez wysyłanie zespołów wsparcia ds. azylu. Zespoły wsparcia ds. azylu powinny składać się z ekspertów zatrudnionych przez Agencję, ekspertów z państw członkowskich, ekspertów oddelegowanych do Agencji przez państwa członkowskie lub innych ekspertów niezatrudnionych przez Agencję, którzy wykazują się odpowiednią wiedzą i doświadczeniem stosownie do potrzeb operacyjnych. Ważne jest, aby Agencja korzystała z usług takich innych ekspertów niezatrudnionych przez nią tylko wtedy, gdy nie jest w stanie wykonywać swoich zadań prawidłowo i terminowo ze względu na brak dostępnych ekspertów z państw członkowskich lub własnego personelu Agencji.
(26) Zespoły wsparcia ds. azylu powinny mieć możliwość wspierania państw członkowskich stosując środki operacyjne i techniczne, w tym zapewniając wiedzę fachową dotyczącą identyfikowania i rejestrowania obywateli państw trzecich, zapewniając tłumaczenie ustne oraz informując o krajach pochodzenia oraz o rozpatrywaniu spraw azylowych i zarządzaniu nimi, wspierając organy państw członkowskich odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej i pomagając w relokacji lub transferze osób ubiegających się o ochronę międzynarodową lub z niej korzystających. Aby zapewnić skuteczność oddelegowywania zespołów wsparcia ds. azylu, zasady ich działania powinny być regulowane przepisami niniejszego rozporządzenia.
(27) Eksperci wchodzący w skład zespołów wsparcia ds. azylu powinni przejść obowiązkowe szkolenie na temat ich zadań i funkcji w związku z udziałem w działaniach operacyjnych. W razie konieczności Agencja powinna z wyprzedzeniem lub w momencie oddelegowania zapewnić tym ekspertom specjalne szkolenie na temat operacyjnej i technicznej pomocy udzielanej danemu państwu członkowskiemu (zwanemu dalej "przyjmującym państwem członkowskim"). W celu umożliwienia ekspertom uczestniczącym w pracach zespołów wsparcia ds. azylu zaangażowania w ułatwianie rozpatrywania wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej, ważne jest, aby wykazali się oni odpowiednim co najmniej rocznym doświadczeniem.
(28) Aby zapewnić dostępność ekspertów na potrzeby zespołów wsparcia ds. azylu, a także możliwość ich natychmiastowego oddelegowania w razie konieczności, należy utworzyć rezerwę ds. azylu. W skład rezerwy ds. azylu powinno wchodzić co najmniej 500 ekspertów z państw członkowskich.
(29) W przypadku gdy system azylowy i system przyjmowania państwa członkowskiego znajdują się pod nieproporcjonalną presją, Agencja powinna - na wniosek tego państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy za zgodą tego państwa członkowskiego - być w stanie pomóc temu państwu członkowskiemu stosując kompleksowy zestaw środków, w tym wykorzystanie ekspertów z rezerwy ds. azylu.
(30) Aby zaradzić sytuacji, w której system azylowy lub system przyjmowania danego państwa członkowskiego staje się nieskuteczny w stopniu poważnie zagrażającym funkcjonowaniu WESA oraz jest poddany nieproporcjonalnej presji powodującej wyjątkowo duże i pilne zapotrzebowanie na ten system, a przy tym dane państwo członkowskie nie podejmuje wystarczających działań w celu zaradzenia tej presji, w tym nie zwraca się do Agencji o pomoc operacyjną i techniczną ani nie wyraża zgody na inicjatywę Agencji służącą udzieleniu takiej pomocy lub nie stosuje się do zaleceń Komisji wynikających z monitorowania, Komisja powinna mieć możliwość przedstawienia Radzie wniosku dotyczącego aktu wykonawczego wskazującego środki do podjęcia przez Agencję oraz wymagającego od tego państwa członkowskiego współpracy przy realizacji tych środków. Uprawnienia do przyjmowania takiego aktu wykonawczego należy powierzyć Radzie z powodu ewentualnego politycznie delikatnego charakteru środków do podjęcia oraz możliwego wpływu takich środków na zadania organów krajowych. Agencja powinna mieć możliwość interweniowania na podstawie tego aktu wykonawczego w zakresie pomocy dla państwa członkowskiego jeżeli jego system azylu lub system przyjmowania okaże się nieskuteczny w zakresie powodującym poważne skutki dla funkcjonowania WESA. Taka interwencja Agencji pozostaje bez uszczerbku dla jakichkolwiek postępowań w sprawie naruszeń wszczętych przez Komisję.
(31) Aby zapewnić, by zespoły wsparcia ds. azylu, w tym eksperci oddelegowani z rezerwy ds. azylu, były w stanie skutecznie wykonywać swoje zadania z zastosowaniem odpowiednich środków, Agencja powinna móc nabywać lub brać w leasing sprzęt techniczny. Nie powinno to jednak wpływać na zobowiązanie przyjmujących państw członkowskich do zapewnienia Agencji niezbędnych urządzeń i sprzętu, umożliwiających udzielanie wymaganej pomocy operacyjnej i technicznej. Przed nabyciem lub wzięciem w leasing wyposażenia Agencja powinna przeprowadzić dogłębną analizę potrzeb oraz kosztów i korzyści.
(32) W odniesieniu do państw członkowskich, których systemy azylowe i systemy przyjmowania znajdują się pod szczególną i nieproporcjonalną presją, zwłaszcza ze względu na położenie geograficzne lub sytuację demograficzną tych państw, Agencja powinna wspierać środki solidarnościowe w ramach Unii oraz wykonywać swoje zadania i obowiązki w zakresie relokacji lub transferu osób ubiegających się o ochronę międzynarodową lub osób korzystających z ochrony międzynarodowej w Unii, zapewniając przy tym, by nie nadużywano systemów azylowych i systemów przyjmowania.
(33) Jeżeli dane państwo członkowskie doświadcza konkretnych i nieproporcjonalnych wyzwań związanych z migracją w szczególnych miejscach na granicach zewnętrznych, określanych jako obszary hotspotu, powinno być w stanie wystąpić do Agencji o pomoc operacyjną i techniczną. W takich przypadkach państwo członkowskie może liczyć na wzmocnione wsparcie operacyjne i techniczne ze strony zespołów wspierających zarządzanie migracjami, składających się z pochodzących z państw członkowskich zespołów ekspertów, oddelegowanych za pośrednictwem Agencji, Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz Agencji Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europolu) ustanowionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/794 6 lub innych właściwych unijnych organów, urzędów i agencji, a także ekspertów będących pracownikami Agencji oraz Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej, w celu zarządzania takimi wyzwaniami. Właściwe jest, aby Agencja pomagała Komisji w koordynacji między różnymi unijnymi organami, urzędami i agencjami na miejscu.
(34) Na obszarach hotspotu państwa członkowskie współpracują, przy koordynacji ze strony Komisji, z odpowiednimi organami, urzędami i agencjami. Organy, urzędy i agencje Unii mają działać w ramach swoich mandatów i uprawnień. Komisja we współpracy z odpowiednimi organami, urzędami i agencjami Unii ma zapewniać, aby działania na obszarach hotspotu były zgodne z odnośnym prawodawstwem unijnym.
(35) W celu wypełnienia swojej misji oraz w zakresie wymaganym do wywiązania się ze swoich zadań Agencja powinna współpracować z unijnymi organami, urzędami i agencjami, w szczególności z organami, urzędami i agencjami działającymi w obszarze sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, w sprawach objętych zakresem niniejszego rozporządzenia i w ramach ustaleń roboczych zawartych zgodnie z prawem i polityką Unii. Te ustalenia robocze podlegają uprzedniemu zatwierdzeniu przez Komisję.
(36) Istotne jest aby Agencja współpracowała z Europejską Siecią Migracyjną ustanowioną decyzją Rady 2008/381/WE 7 , aby zapewnić efekt synergii i uniknąć powielania działań.
(37) Agencja powinna współpracować z organizacjami międzynarodowymi, w szczególności UNHCR, w sprawach objętych zakresem niniejszego rozporządzenia i w ramach ustaleń roboczych, tak aby wykorzystać ich wiedzę ekspercką i wsparcie. W tym celu rola UNHCR oraz innych właściwych organizacji międzynarodowych powinna być w pełni uznana, a organizacje te powinny uczestniczyć w pracach Agencji. Te ustalenia robocze podlegają uprzedniemu zatwierdzeniu przez Komisję.
(38) Agencja powinna ułatwiać współpracę operacyjną między państwami członkowskimi i państwami trzecimi w sprawach związanych ze swoimi działaniami i w zakresie niezbędnym do realizacji swoich zadań. Agencja powinna również mieć możliwość współpracy z organami państw trzecich w sprawach objętych zakresem niniejszego rozporządzenia w ramach ustaleń roboczych, które podlegają uprzedniemu zatwierdzeniu przez Komisję. Agencja powinna działać zgodnie z polityką zewnętrzną Unii i właściwe jest, aby włączyła swoje działania zewnętrzne w szerszą współpracę strategiczną z państwami trzecimi. W żadnych okolicznościach w zakres jej uprawnień nie wchodzi formułowanie niezależnej polityki zewnętrznej. W swojej współpracy z państwami trzecimi Agencja i państwa członkowskie powinny respektować prawa podstawowe określone w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "Kartą") oraz przestrzegać norm i standardów stanowiących część prawa Unii, w tym jeżeli działania prowadzone są na terytorium państw trzecich.
(39) Agencja powinna móc oddelegowywać do odpowiednich państw trzecich własnych ekspertów jako urzędników łącznikowych w celu ułatwiania współpracy z państwami trzecimi w kwestach związanych z azylem. Przed oddelegowaniem urzędnika łącznikowego Agencja powinna ocenić sytuację w zakresie praw człowieka w danym państwie, aby zapewnić przestrzeganie przez to państwo niepodlegających odstępstwom norm dotyczących praw człowieka.
(40) Agencja powinna prowadzić ścisły dialog ze społeczeństwem obywatelskim w celu wymiany informacji i gromadzenia wiedzy dotyczącej azylu. Agencja powinna powołać forum doradcze, które powinno stanowić mechanizm wymiany informacji i dzielenia się wiedzą w dziedzinie azylu. Forum doradcze powinno doradzać dyrektorowi wykonawczemu i Zarządowi w sprawach objętych zakresem niniejszego rozporządzenia. Ważne jest, aby skład i wielkość forum doradczego były określane z należytym uwzględnieniem skuteczności jego działań oraz aby Agencja przydzielała forum doradczemu stosowne zasoby kadrowe i finansowe.
(41) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w prawie międzynarodowym i unijnym, w tym w Karcie. Wszelkie działania Agencji powinny być prowadzone w sposób zapewniający pełne poszanowanie tych praw podstawowych i zasad, w szczególności prawa do azylu, zasady non refoulement, prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, w tym prawa do łączenia rodzin na mocy unijnego prawodawstwa, praw dziecka, prawa do ochrony danych osobowych oraz prawa do skutecznego środka prawnego i sprawiedliwego procesu. Należy zawsze brać pod uwagę prawa dziecka i specjalne potrzeby osób znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji. Z tego względu Agencja powinna realizować swoje zadania z poszanowaniem dobra dziecka, zgodnie z Konwencją ONZ o prawach dziecka, oraz z należytym uwzględnieniem dobrobytu i rozwoju społecznego małoletniego, względów bezpieczeństwa oraz poglądów małoletniego stosownie do jego wieku i dojrzałości.
(42) Jeżeli udzielana przez Agencję pomoc operacyjna i techniczna dotyczy osób znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji, powinna być dostosowana do sytuacji tych osób zgodnie z wymogami unijnego i krajowego prawa azylowego.
(43) Agencja powinna przyjąć i stosować strategię w zakresie praw podstawowych w celu monitorowania i zapewnienia poszanowania praw podstawowych.
(44) Należy mianować niezależnego urzędnika ds. praw podstawowych, którego zadaniem będzie zapewnienie stosowania przez Agencję praw podstawowych podczas jej działań, a także propagowanie poszanowania praw podstawowych w Agencji zgodnie z Kartą, w tym dzięki zaproponowaniu strategii Agencji w zakresie praw podstawowych i zapewnieniu jej stosowania oraz rozpatrywaniu skarg otrzymywanych przez Agencję za pośrednictwem mechanizmu rozpatrywania skarg. W tym celu istotne jest, aby Agencja zapewniała urzędnikowi ds. praw podstawowych stosowne zasoby oraz personel odpowiedni do jej mandatu i wielkości.
(45) Agencja powinna opracować mechanizm rozpatrywania skarg, za który odpowiedzialny jest urzędnik ds. praw podstawowych. Celem mechanizmu rozpatrywania skarg powinno być zapewnienie, aby prawa podstawowe były przestrzegane we wszystkich działaniach Agencji. Mechanizm rozpatrywania skarg powinien być mechanizmem administracyjnym. Urzędnik ds. praw podstawowych powinien być odpowiedzialny za rozpatrywanie skarg otrzymanych przez Agencję zgodnie z zasadami dobrego administrowania. Ważne jest, aby mechanizm rozpatrywania skarg był skuteczny i zapewniał podejmowanie właściwych działań w następstwie skarg. Mechanizm rozpatrywania skarg pozostaje bez uszczerbku dla dostępu do środków administracyjnych i sądowych, a skorzystanie z niego nie stanowi wymogu do wystąpienia o zastosowanie takich środków. Mechanizm rozpatrywania skarg nie powinien być wykorzystywany do kwestionowania decyzji organu krajowego w sprawie poszczególnych wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej. Istotne jest, aby w razie konieczności państwa członkowskie prowadziły dochodzenia. Aby zwiększyć przejrzystość i rozliczalność, Agencja powinna przedstawiać sprawozdanie dotyczące mechanizmu rozpatrywania skarg w ramach rocznego sprawozdania na temat sytuacji w dziedzinie azylu w Unii. Ważne jest, aby roczne sprawozdanie Agencji na temat sytuacji w dziedzinie azylu w Unii obejmowało w szczególności liczbę otrzymanych przez nią skarg, rodzaje naruszeń praw podstawowych, w miarę możliwości odnośne operacje oraz środki następcze podjęte przez Agencję i państwa członkowskie.
(46) Komisja i państwa członkowskie powinny być reprezentowane w Zarządzie Agencji, aby mogły realizować politykę i sprawować nadzór polityczny nad działalnością Agencji. Zarząd powinien nadawać ogólny kierunek działaniom Agencji i dbać o to, aby Agencja wypełniała swoje zadania. W miarę możliwości zalecane jest, aby Zarząd składał się z dyrektorów operacyjnych organów azylowych państw członkowskich lub ich przedstawicieli oraz, aby wszystkie strony reprezentowane w Zarządzie dokładały starań, by ograniczyć rotację swych przedstawicieli w celu zapewnienia ciągłości prac Zarządu. Zarządowi należy nadać niezbędne uprawnienia, w szczególności do ustanawiania budżetu, kontroli jego wykonania, przyjmowania odpowiednich zasad finansowych, ustanawiania przejrzystych procedur podejmowania decyzji przez Agencję oraz powoływania dyrektora wykonawczego i zastępcy dyrektora wykonawczego. Właściwe jest, aby zarządzanie Agencją i jej funkcjonowanie były zgodne z zasadami wspólnego podejścia do zdecentralizowanych agencji Unii, przyjętego w dniu 19 lipca 2012 r. przez Parlament Europejski, Radę i Komisję.
(47) Agencja powinna być niezależna w sprawach operacyjnych i technicznych oraz posiadać autonomię prawną, administracyjną i finansową. W tym celu konieczne i właściwe jest, aby Agencja była agencją unijną posiadającą osobowość prawną i wykonującą uprawnienia nałożone na nią niniejszym rozporządzeniem.
(48) Agencja powinna składać sprawozdanie ze swojej działalności Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(49) Aby zagwarantować autonomię Agencji, powinna ona posiadać własny budżet, przy czym jego znaczną część powinien stanowić wkład Unii. Finansowanie Agencji będzie podlegać porozumieniu osiągniętemu przez władzę budżetową, zgodnie z pkt 27 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 16 grudnia 2020 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych 8 . Procedura budżetowa Unii powinna mieć zastosowanie do wkładu Unii i wszelkich innych dotacji, którymi obciążany jest budżet ogólny Unii. Kontrola sprawozdań finansowych powinna być przeprowadzana przez Trybunał Obrachunkowy.
(50) Ważne jest aby roczne skonsolidowane sprawozdanie dotyczące działalności Agencji przedstawiało wydatki z rozbiciem na poszczególne główne rodzaje działalności.
(51) Zasoby finansowe udostępniane przez Agencję w formie dotacji, porozumień delegowanych lub umów zgodnie z niniejszym rozporządzeniem nie mogą skutkować podwójnym finansowaniem z innych krajowych, unijnych lub międzynarodowych źródeł finansowych.
(52) Do Agencji należy stosować rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/715 9 .
(53) Do Agencji należy stosować w sposób nieograniczony rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 10 ; powinna ona przystąpić do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich dotyczącego dochodzeń wewnętrznych prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) 11 .
(54) Do Agencji należy stosować rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1049/2001 12 .
(55) Wszelkie przetwarzanie danych osobowych przez Agencję w ramach niniejszego rozporządzenia powinno się odbywać zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 13 oraz z poszanowaniem zasad konieczności i proporcjonalności. Agencja powinna przetwarzać dane osobowe wyłącznie w celu wykonywania zadań związanych z udzielaniem pomocy operacyjnej i technicznej państwom członkowskim, przesiedleniami i ułatwianiem wymiany informacji z państwami członkowskimi, europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej, Europolem lub Agencją Unii Europejskiej ds. Współpracy Wymiarów Sprawiedliwości w Sprawach Karnych (Eurojustem) ustanowioną rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1727 14 , oraz w celu analizowania informacji dotyczących sytuacji w zakresie azylu, do celów przeprowadzania kontroli wyrywkowych w celach związanych z procesem monitorowania, do celów potencjalnie rozpatrywania wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej, w ramach informacji otrzymanych podczas wykonywania zadań w zespołach wspierających zarządzanie migracjami na obszarach hotspotu oraz zadań administracyjnych. Wszelkie przetwarzanie danych osobowych powinno być ściśle ograniczone do danych osobowych koniecznych do tych celów oraz powinno odbywać się zgodnie z zasadą proporcjonalności.. Zakazane powinno być wszelkie dalsze przetwarzanie zachowanych danych osobowych do celów innych niż określone w niniejszym rozporządzeniu.
(56) Wszelkie dane osobowe przetwarzane przez Agencję, z wyjątkiem danych przetwarzanych do celów administracyjnych, należy usunąć po upływie 30 dni. Dłuższy okres przechowywania nie jest konieczny do celów, do których Agencja przetwarza dane osobowe w ramach niniejszego rozporządzenia.
(57) Wrażliwe dane osobowe, konieczne do oceny kwalifikowalności danego obywatela państwa trzeciego do ochrony międzynarodowej, należy przetwarzać jedynie do celów ułatwienia rozpatrzenia wniosku o ochronę międzynarodową, do celów udzielenia niezbędnej pomocy w ramach procedury ubiegania się o ochronę międzynarodową lub do celów przesiedlenia. Takie przetwarzanie powinno być ograniczone do danych ściśle niezbędnych do przeprowadzenia pełnej oceny wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej w interesie osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową.
(58) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 15 ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie, prowadzonego z zastosowaniem niniejszego rozporządzenia, chyba że takie przetwarzanie dokonywane jest przez właściwe organy państw członkowskich do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania lub ścigania czynów zabronionych lub wykonywania kar, w tym do celów ochrony przed zagrożeniami dla bezpieczeństwa publicznego i zapobiegania takim zagrożeniom.
(59) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 16 ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych przez właściwe organy państw członkowskich do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania lub ścigania czynów zabronionych lub wykonywania kar, w tym do celów ochrony przed zagrożeniami dla bezpieczeństwa publicznego i zapobiegania takim zagrożeniom zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
(60) Przepisy ustanowione w rozporządzeniu (UE) 2016/679 dotyczące ochrony praw i wolności osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych, a w szczególności ich prawa do ochrony danych osobowych, które ich dotyczą, należy doprecyzować w odniesieniu do odpowiedzialności za przetwarzanie danych, do ochrony praw osób, których dane dotyczą, oraz do nadzoru nad ochroną danych, w szczególności w przypadku niektórych sektorów.
(61) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia - a mianowicie: ułatwienie wdrożenia i poprawa funkcjonowania WESA, wzmocnienie praktycznej współpracy i wymiany informacji między państwami członkowskimi w kwestiach dotyczących azylu, propagowanie unijnych przepisów azylowych i norm operacyjnych w celu zapewnienia wysokiego stopnia jednolitości procedur azylowych, warunków przyjmowania oraz oceny potrzeb w zakresie ochrony w całej Unii, monitorowanie operacyjnego i technicznego stosowania WESA, a także zwiększenie pomocy operacyjnej i technicznej udzielanej państwom członkowskim w zakresie zarządzania ich systemem azylowym i systemem przyjmowania, w szczególności państwom członkowskim zmagającym się z nieproporcjonalną presją wywieraną na ich system azylowy i system przyjmowania - nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary i skutki działań możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(62) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do TUE i do TFUE, bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu, Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje.
(63) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i do TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje.
(64) Uwzględniając fakt, że Dania dotychczas przyczyniała się do praktycznej współpracy między państwami członkowskimi w obszarze azylu, Agencja powinna ułatwiać współpracę operacyjną z Danią. W tym celu należy zaprosić przedstawiciela Danii do uczestniczenia we wszystkich posiedzeniach Zarządu, bez prawa głosu.
(65) Aby wypełniać swoją rolę, Agencja powinna być otwarta na udział państw, które zawarły z Unią umowy, na mocy których przyjęły one i stosują prawo Unii w dziedzinie objętej niniejszym rozporządzeniem, w szczególności Islandii, Liechtensteinu, Norwegii i Szwajcarii. W konsekwencji, zważywszy, że Liechtenstein, Norwegia i Szwajcaria uczestniczą w działaniach EASO na podstawie zawartych przez te państwa z Unią umów w sprawie ich uczestnictwa w EASO, Islandia, Liechtenstein, Norwegia i Szwajcaria powinny móc uczestniczyć w działalności Agencji i przyczyniać się do praktycznej współpracy między państwami członkowskimi i Agencją zgodnie z warunkami określonymi w istniejących lub nowych umowach roboczych. W tym celu przedstawiciele Islandii, Liechtensteinu, Norwegii i Szwajcarii powinni mieć możliwość uczestniczenia w zebraniach Zarządu jako obserwatorzy.
(66) Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na kompetencje krajowych organów azylowych państw członkowskich w zakresie decydowania w sprawie indywidualnych wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowe.
(67) Celem niniejszego rozporządzenia jest zmiana i rozszerzenie przepisów rozporządzenia (UE) nr 439/2010. Biorąc pod uwagę znaczną liczbę i istotny charakter zmian, które mają zostać dokonane, dla celów jasności niniejsze rozporządzenie powinno zostać zastąpione w całości w odniesieniu do państw członkowskich związanych niniejszym rozporządzeniem. Agencja ustanowiona na mocy niniejszego rozporządzenia powinna zastąpić EASO ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr 439/2010 i przejąć jego funkcje, a rozporządzenie to należy w związku z tym uchylić. W odniesieniu do państw członkowskich związanych niniejszym rozporządzeniem odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.
(68) Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące mechanizmu służącego operacyjnemu i technicznemu monitorowaniu stosowania wspólnego europejskiego systemu azylowego są powiązane między innymi z systemem ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrywanie wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej, ustanowionym rozporządzeniem (UE) nr 604/2013. Ponieważ system ustanowiony tym rozporządzeniem może ulec zmianie, za konieczne uznaje się odroczenie stosowania tych przepisów do dnia 31 grudnia 2023 r. Ponadto przepisy dotyczące tego mechanizmu monitorowania, które odnoszą się do przyjmowania zaleceń skierowanych do danego państwa członkowskiego, oraz przepisy, które dotyczą sytuacji nieproporcjonalnej presji lub nieskuteczności systemów azylowych i systemów przyjmowania, wiążą się bardziej bezpośrednio z aspektami rozporządzenia (UE) nr 604/2013 dotyczącymi odpowiedzialności i znajdują się pod wpływem tych aspektów. Ponieważ rozporządzenie to może zostać zastąpione nowym aktem prawnym, który jest obecnie przedmiotem negocjacji, a także zważywszy na znaczenie odnośnych aspektów takiego nowego aktu prawnego, przepisy te należy stosować dopiero od dnia zastąpienia tego rozporządzenia, chyba że rozporządzenie to zostanie zastąpione przed dniem 31 grudnia 2023 r., w którym to przypadku przepisy te należy stosować od dnia 31 grudnia 2023 r.
(69) Zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady 17 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię w dniu 21 września 2016 r. 18 ,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
| W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady |
| Przewodniczący | Przewodniczący |
| D. M. SASSOLI | A. LOGAR |
Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.
13.03.2025
Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
11.03.2025
Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025
Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025
500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.2025
1 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2021.468.1 |
| Rodzaj: | Rozporządzenie |
| Tytuł: | Rozporządzenie 2021/2303 ustanawiające Agencję Unii Europejskiej ds. Azylu i uchylające rozporządzenie (UE) nr 439/2010 |
| Data aktu: | 15/12/2021 |
| Data ogłoszenia: | 30/12/2021 |
| Data wejścia w życie: | 01/01/1970, 19/01/2022, 31/12/2023 |