KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013, (UE) nr 652/2014 i (UE) nr 1143/2014 oraz uchylające dyrektywy Rady 69/464/EWG, 74/647/EWG, 93/85/EWG, 98/57/WE, 2000/29/WE, 2006/91/WE i 2007/33/WE 1 , w szczególności jego art. 40 ust. 2, a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Pozycja 17 w załączniku VI do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/2072 2 zakazuje wprowadzania do Unii bulw roślin z rodzaju Solanum L. i ich mieszańców, innych niż wymienione w pozycjach 15 i 16, w tym bulw Solanum tuberosum L. ("określona roślina") pochodzących z niektórych państw trzecich.
(2) Zakaz ten nie ma zastosowania do europejskich państw trzecich i określonych obszarów wymienionych w pozycji 17 kolumna czwarta lit. b) załącznika VI do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/2072, jeżeli zostały one uznane za wolne od Clavibacter sepedonicus (Spieckermann and Kotthoff) Nouioui et al. ("określony agrofag"), który powoduje wystąpienie bakteriozy pierścieniowej, lub jeżeli ich przepisy prawa zostały uznane za równoważne z przepisami Unii w zakresie ochrony przed tym agrofagiem.
(3) Z informacji dostarczonych przez Czarnogórę i związanych z corocznymi kampaniami badawczymi w latach 2010-2020 oraz z informacji zebranych podczas audytu sektora ziemniaków przeprowadzonego przez Komisję w tym państwie w listopadzie 2019 r. wynika, że określony agrofag nie występował w Czarnogórze. Państwo to opracowało zadowalający plan działań następczych w odpowiedzi na zalecenia zawarte w sprawozdaniu końcowym z audytu w odniesieniu do poprawy kontroli zdrowia roślin w sektorze ziemniaków. Należy zatem uznać Czarnogórę za państwo wolne od Clavibacter sepedonicus (Spieckermann and Kotthoff) Nouioui et al. oraz zezwolić na wprowadzanie do Unii ziemniaków jadalnych z Czarnogóry, ponieważ uznaje się je za wolne od określonego agrofaga.
(4) W decyzjach wykonawczych Komisji 2012/219/UE 3 i (UE) 2015/1199 4 uznano odpowiednio Serbię oraz Bośnię i Hercegowinę za wolne od określonego agrofaga.
(5) Jako że na podstawie wyników odpowiednich badań i audytów sytuacja w Bośni i Hercegowinie oraz Serbii nie uległa zmianie od czasu przyjęcia tych decyzji wykonawczych, te państwa trzecie nadal uznaje się za wolne od określonego agrofaga i należy zezwolić na wprowadzanie do Unii ziemniaków późnych wyprodukowanych na ich terytoriach.
(6) W celu zapewnienia, aby Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra, Serbia i Zjednoczone Królestwo pozostały wolne od określonego agrofaga, należy zobowiązać te państwa trzecie do przedkładania Komisji do dnia 30 kwietnia każdego roku wyników badań z poprzedniego roku potwierdzających, że określony agrofag nie występuje na ich terytoriach, ponieważ jest to najwłaściwszy okres czasu zapewniający odpowiednie zebranie i przedłożenie tych wyników.
(7) Należy zatem odpowiednio zmienić pozycję 17 kolumnę czwartą lit. b) i c) w załączniku VI do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/2072 w celu uwzględnienia również Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii i Zjednoczonego Królestwa.
(8) Ze względu na jasność prawa należy uchylić decyzje wykonawcze 2012/219/UE i (UE) 2015/1199.
(9) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
