KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej 1 , w szczególności jej art. 369m ust. 3,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Funkcjonowanie rynku wewnętrznego, globalizacja i zmiany technologiczne doprowadziły do gwałtownego wzrostu handlu elektronicznego, a tym samym odległych dostaw towarów i usług w państwach członkowskich od dostawców mających siedzibę w innym państwie członkowskim albo z terytoriów trzecich lub państw trzecich.
(2) Dyrektywę 2006/112/WE zmieniono dyrektywami (UE) 2017/2455 2 i (UE) 2019/1995 3 w celu dostosowania systemu podatku od wartości dodanej (VAT) do handlu elektronicznego poprzez zapewnienie skutecznego i wydajnego poboru VAT w wyniku zminimalizowania obciążeń administracyjnych zarówno po stronie podatników, jak i administracji podatkowych, oraz w celu modernizacji ram prawnych VAT w odniesieniu do transgranicznego handlu elektronicznego między przedsiębiorstwami a konsumentami.
(3) Na podstawie art. 369m ust. 1 lit. c) państwa członkowskie są zobowiązane zezwalać każdemu podatnikowi mającemu siedzibę w państwie trzecim, z którym Unia zawarła porozumienie o wzajemnej pomocy o zakresie zbliżonym do zakresu dyrektywy Rady 2010/24/UE 4 i rozporządzenia Rady (UE) nr 904/2010 5 , na stosowanie procedury szczególnej do transakcji sprzedaży z tego państwa trzeciego prowadzonych na odległość, bez konieczności bycia reprezentowanym przez pośrednika mającego siedzibę w Unii.
(4) Umowa pomiędzy Unią Europejską a Królestwem Norwegii o współpracy administracyjnej, zwalczaniu oszustw oraz odzyskiwaniu wierzytelności w dziedzinie podatku od wartości dodanej 6 weszła w życie dnia 1 września 2018 r.
(5) Umowa ta ma zakres zbliżony do zakresu dyrektywy 2010/24/UE i rozporządzenia (UE) nr 904/2010, ponieważ ustanawia wspólny system współpracy, w szczególności w odniesieniu do wymiany informacji, aby umożliwić organom odpowiedzialnym za stosowanie przepisów dotyczących VAT wzajemną pomoc w zapewnianiu zgodności z tymi przepisami oraz w ochronie dochodów z VAT. Zapewnia ono również pomoc przy ustalaniu właściwego wymiaru VAT, zwalczaniu oszustw związanych z VAT oraz odzyskiwaniu wierzytelności związanych z VAT. W umowie określono zasady i procedury dotyczące współpracy administracyjnej i pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności, które są podobne do zasad i procedur określonych w dyrektywie 2010/24/UE i rozporządzeniu (UE) nr 904/2010, oraz nałożono na właściwe organy obowiązki w zakresie wzajemnej pomocy na poziomie odpowiadającym poziomowi przewidzianemu w dyrektywie 2010/24/UE i rozporządzeniu (UE) nr 904/2010.
(6) Należy zatem wymienić Królestwo Norwegii jako państwo trzecie, z którym Unia zawarła porozumienie o wzajemnej pomocy, o którym mowa w art. 369m ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/112/WE.
(7) Odpowiednie przepisy materialne dyrektywy 2006/112/WE mają zastosowanie od dnia 1 lipca 2021 r., dlatego niniejsza decyzja powinna mieć zastosowanie od tej daty.
(8) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu Współpracy Administracyjnej,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
