Decyzja 2021/1 w sprawie zmiany Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, z drugiej strony, w drodze zastąpienia protokołu 3 do tego Układu dotyczącego definicji pojęcia produkty pochodzące i metod współpracy administracyjnej

DECYZJA NR 1/2021 RADY STOWARZYSZENIA UE-JORDANIA

z dnia 15 kwietnia 2021 r.

w sprawie zmiany Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, z drugiej strony, w drodze zastąpienia protokołu 3 do tego Układu dotyczącego definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej [2021/742]

RADA STOWARZYSZENIA UE-JORDANIA,

uwzględniając Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, z drugiej strony ¹ , w szczególności art. 39 protokołu 3 do tego Układu, który to protokół dotyczy definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Art. 28 Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, z drugiej strony (zwanego dalej "układem") odnosi się do protokołu 3 do układu (zwanego dalej "protokołem 3"), który ustanawia reguły pochodzenia.

(2) Art. 39 protokołu 3 stanowi, że Rada Stowarzyszenia ustanowiona w art. 89 układu może podjąć decyzję o zmianie postanowień protokołu 3.

(3) Celem Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia ²  (zwanej dalej "konwencją") jest transpozycja istniejących dwustronnych systemów reguł pochodzenia ustanowionych w dwustronnych umowach o wolnym handlu zawartych między Umawiającymi się Stronami konwencji do wielostronnych ram, nie naruszając zasad określonych w tych dwustronnych umowach.

(4) Unia i Jordańskie Królestwo Haszymidzkie podpisały konwencję odpowiednio w dniu 15 czerwca 2011 r. i w dniu 22 lipca 2011 r.

(5) Unia i Jordańskie Królestwo Haszymidzkie złożyły swoje instrumenty przyjęcia u depozytariusza konwencji odpowiednio w dniu 26 marca 2012 r. i w dniu 16 sierpnia 2013 r. W związku z powyższym oraz zgodnie z art. 10 ust. 3 konwencji, konwencja weszła w życie w odniesieniu do Unii i Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego odpowiednio w dniu 1 maja 2012 r. i w dniu 1 października 2013 r.

(6) Do czasu zawarcia i wejścia w życie zmiany konwencji Unia i Jordańskie Królestwo Haszymidzkie zgodziły się również stosować alternatywny zestaw reguł pochodzenia opartych na tych znajdujących się w zmienionej konwencji, które mogłyby być stosowane dwustronnie jako reguły pochodzenia alternatywne wobec reguł określonych w konwencji.

(7) W związku z powyższym protokół 3 należy zastąpić nowym protokołem, który zapewnia alternatywny zestaw reguł pochodzenia, nowy protokół powinien zawierać odesłanie dynamiczne do konwencji tak, aby zawsze odnosić się do ostatniej wersji obowiązującej konwencji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Protokół 3 do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, z drugiej strony, dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej, zastępuje się tekstem zawartym w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł  2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 września 2021 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 kwietnia 2021 r.

	W imieniu Rady Stowarzyszenia
	Ayman SAFADI
	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

"Protokół 3 dotyczący definicji pojęcia »produkty pochodzące« oraz metod współpracy administracyjnej

Artykuł  1

Obowiązujące reguły pochodzenia

1. Na potrzeby wykonania układu stosuje się dodatek I oraz odpowiednie postanowienia dodatku II do Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia ³  (zwanej dalej »konwencją«) z uwzględnieniem ostatnich zmian, opublikowanych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Wszystkie odniesienia do »odpowiedniej umowy« zawarte w dodatku I oraz w odpowiednich postanowieniach dodatku II do konwencji interpretuje się jako odniesienia do układu.

Artykuł  2

Alternatywne obowiązujące reguły pochodzenia

1. Niezależnie od postanowień art. 1 niniejszego protokołu, do celów wykonania układu produkty, które uzyskują preferencyjne pochodzenie zgodnie z obowiązującymi alternatywnymi regułami pochodzenia określonymi w dodatku A do niniejszego protokołu (zwanymi dalej »regułami przejściowymi«), również uważa się za pochodzące z Unii Europejskiej lub z Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego.

2. Reguły przejściowe stosuje się do momentu wejścia w życie zmiany konwencji, na której opierają się reguły przejściowe.

Artykuł  3

Rozstrzyganie sporów

1. Spory zaistniałe w związku z procedurami weryfikacji określonymi w art. 32 dodatku I do konwencji lub art. 34 dodatku A do niniejszego protokołu, których nie można rozstrzygnąć pomiędzy organami celnymi wnioskującymi o przeprowadzenie weryfikacji a organami celnymi odpowiedzialnymi za przeprowadzenie weryfikacji, przekazuje się Radzie Stowarzyszenia.

2. We wszystkich przypadkach rozstrzyganie sporów pomiędzy importerem a organami celnymi kraju przywozu podlega prawodawstwu tego kraju.

Artykuł  4

Zmiany w protokole

Rada Stowarzyszenia może zadecydować o wprowadzeniu zmian do niniejszego protokołu.

Artykuł  5

Wystąpienie z konwencji

1. Jeżeli Unia Europejska lub Jordańskie Królestwo Haszymidzkie zawiadomi na piśmie depozytariusza konwencji o zamiarze wystąpienia z konwencji zgodnie z jej art. 9, Unia Europejska i Jordańskie Królestwo Haszymidzkie niezwłocznie rozpoczną negocjacje w sprawie reguł pochodzenia w celu wykonania układu.

2. Do czasu wejścia w życie takich nowo wynegocjowanych reguł pochodzenia do układu nadal mają zastosowanie reguły pochodzenia zawarte w dodatku I oraz, w stosownych przypadkach, w odpowiednich postanowieniach dodatku II do konwencji, mające zastosowanie w momencie wystąpienia. Jednakże począwszy od momentu wystąpienia reguły pochodzenia zawarte w dodatku I oraz, w stosownych przypadkach, w odpowiednich postanowieniach dodatku II do konwencji interpretuje się w taki sposób, aby umożliwić dwustronną kumulację wyłącznie między Unią Europejską a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim.

DODATEK  A

OBOWIĄZUJĄCE ALTERNATYWNE REGUŁY POCHODZENIA

Reguły przeznaczone do fakultatywnego stosowania między Umawiającymi się Stronami Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia do czasu zawarcia i wejścia w życie zmiany konwencji

(zwane dalej »regułami« lub »regułami przejściowymi«)

DEFINICJA POJĘCIA »PRODUKTY POCHODZĄCE« I METODY WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ

SPIS TREŚCI

CELE

TYTUŁ I POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1 Definicje

TYTUŁ II DEFINICJA POJĘCIA »PRODUKTY POCHODZĄCE«

Artykuł 2 Wymogi ogólne

Artykuł 3 Produkty całkowicie uzyskane

Artykuł 4 Wystarczająca obróbka lub przetworzenie

Artykuł 5 Reguła tolerancji

Artykuł 6 Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie

Artykuł 7 Kumulacja pochodzenia

Artykuł 8 Warunki stosowania kumulacji pochodzenia

Artykuł 9 Jednostka kwalifikacyjna

Artykuł 10 Zestawy

Artykuł 11 Elementy neutralne

Artykuł 12 Rozróżnienie księgowe

TYTUŁ III WYMOGI TERYTORIALNE

Artykuł 13 Zasada terytorialności

Artykuł 14 Zasada niemanipulacji

Artykuł 15 Wystawy

TYTUŁ IV ZWROT LUB ZWOLNIENIE

Artykuł 16 Zwrot ceł lub zwolnienie z ceł

TYTUŁ V DOWÓD POCHODZENIA

Artykuł 17 Wymogi ogólne

Artykuł 18 Warunki sporządzania deklaracji pochodzenia

Artykuł 19 Upoważniony eksporter

Artykuł 20 Procedura wystawiania świadectwa przewozowego EUR.1

Artykuł 21 Świadectwa przewozowe EUR.1 wystawione retrospektywnie

Artykuł 22 Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1

Artykuł 23 Termin ważności dowodu pochodzenia

Artykuł 24 Wolne obszary celne

Artykuł 25 Wymogi dotyczące przywozu

Artykuł 26 Przywóz partiami

Artykuł 27 Zwolnienie z dowodu pochodzenia

Artykuł 28 Niezgodności i pomyłki formalne

Artykuł 29 Deklaracje dostawcy

Artykuł 30 Kwoty wyrażone w euro

TYTUŁ VI ZASADY WSPÓŁPRACY I DOWODY W POSTACI DOKUMENTÓW

Artykuł 31 Dowody w postaci dokumentów, przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających

Artykuł 32 Rozstrzyganie sporów

TYTUŁ VII WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA

Artykuł 33 Powiadamianie i współpraca

Artykuł 34 Weryfikacja dowodów pochodzenia

Artykuł 35 Weryfikacja deklaracji dostawcy

Artykuł 36 Sankcje

TYTUŁ VIII STOSOWANIE DODATKU A

Artykuł 37 Europejski Obszar Gospodarczy

Artykuł 38 Liechtenstein

Artykuł 39 Republika San Marino

Artykuł 40 Księstwo Andory

Artykuł 41 Ceuta i Melilla

Wykaz załączników

ZAŁĄCZNIK I Uwagi wstępne do wykazu w załączniku II

ZAŁĄCZNIK II Wykaz procesów obróbki lub przetwarzania, którym należy poddać materiały niepochodzące, aby wytworzony produkt mógł uzyskać status pochodzenia

ZAŁĄCZNIK III Tekst deklaracji pochodzenia

ZAŁĄCZNIK IV Wzory świadectwa przewozowego EUR.1 i wniosku o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1

ZAŁĄCZNIK V Szczególne warunki dotyczące produktów pochodzących z Ceuty i Melilli

ZAŁĄCZNIK VI Deklaracja dostawcy

ZAŁĄCZNIK VII Długoterminowa deklaracja dostawcy

CELE

Reguły te są fakultatywne. Są one przeznaczone do tymczasowego stosowania, do czasu zawarcia i wejścia w życie zmiany Regionalnej konwencji w sprawie PEM preferencyjnych reguł pochodzenia (zwanej dalej »konwencją paneurośródziemnomorską« lub »konwencją«). Reguły te będą mieć dwustronne zastosowanie w handlu między tymi Umawiającymi się Stronami, które tak uzgodnią i zawrą te reguły lub odniesienie do nich w swoich dwustronnych umowach preferencyjnych. Reguły te mają być stosowane jako alternatywa do reguł konwencji, które, jak przewidziano w konwencji, nie naruszają zasad określonych w odpowiednich umowach i innych powiązanych umowach dwustronnych między Umawiającymi się Stronami. W związku z tym reguły te nie będą obowiązkowe, ale fakultatywne. Mogą być one stosowane przez podmioty gospodarcze, które chcą ubiegać się o preferencje oparte na tych regułach, a nie na regułach konwencji.

Reguły te nie mają na celu zmiany konwencji. Konwencja jest nadal w pełni stosowana przez Umawiające się Strony konwencji. Reguły te nie zmienią wynikających z konwencji praw i obowiązków Umawiających się Stron.

TYTUŁ  I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  1

Definicje

Na potrzeby niniejszych reguł:

a) »stosująca Umawiająca się Strona« oznacza Umawiającą się Stronę konwencji PEM, która włącza niniejsze reguły do dwustronnych umów preferencyjnych z inną Umawiającą się Stroną konwencji PEM i obejmuje Strony układu;

b) »działy«, »pozycje« i »podpozycje« oznaczają działy, pozycje i podpozycje (kody cztero- lub sześciocyfrowe) stosowane w nomenklaturze, która tworzy Zharmonizowany system oznaczania i kodowania towarów (zwany dalej »Systemem zharmonizowanym«), wraz ze zmianami zgodnie z zaleceniem Rady Współpracy Celnej z dnia 26 czerwca 2004 r.;

c) »klasyfikowany« oznacza klasyfikację towaru do poszczególnej pozycji lub podpozycji Systemu zharmonizowanego;

d) »przesyłka« oznacza produkty, które są:

(i) wysłane w tym samym czasie od jednego eksportera do jednego odbiorcy albo

(ii) objęte jednolitym dokumentem przewozowym obejmującym ich transport od eksportera do odbiorcy lub, w przypadku braku takiego dokumentu, jedną fakturą;

e) »organy celne Strony lub stosującej Umawiającej się Strony« w odniesieniu do Unii Europejskiej oznaczają dowolne organy celne państw członkowskich Unii Europejskiej;

f) »wartość celna« oznacza wartość określoną zgodnie z Porozumieniem w sprawie stosowania artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. (Porozumienie WTO w sprawie ustalania wartości celnej);

g) »cena ex-works« oznacza cenę zapłaconą za produkt ex-works producentowi na terytorium Strony, w którego przedsiębiorstwie dokonuje się ostatecznej obróbki lub przetworzenia, pod warunkiem że cena ta zawiera wartość wszystkich użytych materiałów i wszystkie inne koszty związane z wytworzeniem produktu, z wyłączeniem wszystkich podatków wewnętrznych, które są lub mogą być zwrócone w momencie wywozu uzyskanego produktu. W przypadku gdy ostatnią obróbkę lub przetworzenie zlecono podwykonawcy producenta, pojęcie »producent« odnosi się do przedsiębiorstwa, które zatrudnia podwykonawcę.

W przypadku gdy cena faktycznie zapłacona nie odzwierciedla wszystkich kosztów związanych z wytworzeniem produktu, które to koszty zostały rzeczywiście poniesione na terytorium Strony, cena ex-works oznacza sumę wszystkich tych kosztów pomniejszoną o wszelkie podatki wewnętrzne, które zostaną lub mogą zostać zwrócone w momencie wywozu uzyskanego produktu;

h) »materiał zamienny« lub »produkt zamienny« oznacza materiał lub produkt tego samego rodzaju i jakości handlowej, charakteryzujący się identycznymi cechami technicznymi i fizycznymi, oraz niemożliwy do rozróżnienia;

i) »towary« oznaczają zarówno materiał, jak i produkt;

j) »wytwarzanie« oznacza każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia łącznie z montażem;

k) »materiał« oznacza każdy składnik, surowiec, komponent lub część itp. użyte do wytworzenia produktu;

l) »najwyższa dopuszczalna zawartość materiałów niepochodzących« oznacza maksymalną zawartość materiałów niepo- chodzących, jaka pozwala na uznanie procesu wytwarzania za operację obróbki lub przetworzenia wystarczającą dla nadania produktowi statusu pochodzenia. Może być ona wyrażona w postaci wartości procentowej ceny ex-works produktu lub jako procent masy netto wspomnianych wykorzystanych materiałów, objętych określoną grupą działów, działem, pozycją lub podpozycją;

m) »produkt« oznacza wytwarzany produkt, nawet jeśli jest on przeznaczony do użycia w innym procesie wytwarzania;

n) »terytorium« obejmuje terytorium lądowe, wody wewnętrzne i morze terytorialne Strony;

o) »wartość dodana« oznacza cenę ex-works produktu pomniejszoną o wartość celną każdego z użytych materiałów, które pochodzą z terytorium pozostałych stosujących Umawiających się Stron, do których ma zastosowanie kumulacja lub, w przypadku gdy wartość celna nie jest znana lub nie może zostać ustalona - pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały na terytorium Strony wywozu;

p) »wartość materiałów« oznacza wartość celną w momencie przywozu użytych materiałów niepochodzących lub, jeśli ta wartość nie jest znana i nie może zostać ustalona - pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały na terytorium Strony wywozu. W przypadku gdy należy ustalić wartość użytych materiałów pochodzących, niniejszą literę stosuje się odpowiednio.

TYTUŁ  II

DEFINICJA POJĘCIA »PRODUKTY POCHODZĄCE«

Artykuł  2

Wymogi ogólne

Na potrzeby wykonania niniejszego układu następujące produkty uważa się za pochodzące z terytorium Strony przy ich wywozie do drugiej Strony:

a) produkty całkowicie uzyskane na terytorium Strony w rozumieniu art. 3;

b) produkty uzyskane na terytorium Strony zawierające materiały, które nie zostały całkowicie tam uzyskane, pod warunkiem że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu na terytorium tej Strony w rozumieniu art. 4.

Artykuł  3

Produkty całkowicie uzyskane

1. Następujące produkty uważa się za całkowicie uzyskane na terytorium Strony przy ich wywozie do drugiej Strony:

a) produkty mineralne i woda naturalna wydobyte na jej terytorium z ziemi lub z dna morskiego;

b) rośliny, w tym rośliny wodne, i produkty roślinne tam uprawiane lub zebrane;

c) żywe zwierzęta tam urodzone i chowane;

d) produkty uzyskane od żywych zwierząt tam chowanych;

e) produkty pochodzące z ubitych zwierząt tam urodzonych i chowanych;

f) produkty uzyskane przez polowanie lub połowy tam przeprowadzone;

g) produkty akwakultury, w przypadkach gdy ryby, skorupiaki, mięczaki i pozostałe bezkręgowce były tam urodzone lub chowane z jaj, larw, narybku lub palczaków;

h) produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z morza poza wodami terytorialnymi przez jej statki;

i) produkty wytworzone na pokładzie jej statków przetwórni wyłącznie z produktów, o których mowa w lit. h);

j) używane artykuły tam zebrane, nadające się tylko do odzysku surowców;

k) odpady i złom powstające w wyniku działalności wytwórczej tam prowadzonej;

l) produkty wydobyte z dna morskiego lub gruntu pod dnem morskim, które znajduje się poza jej morzami terytorialnymi, lecz do którego strona ta posiada wyłączne prawa eksploatacji;

m) towary tam wytworzone wyłącznie z produktów wymienionych w lit. a)-l).

2. Pojęcia »jej statki« i »jej statki przetwórnie« odpowiednio w ust. 1 lit. h) oraz i) odnoszą się tylko do statków i statków przetwórni, które spełniają każdy z następujących wymogów:

a) są wpisane do rejestru na terytorium Strony wywozu lub przywozu;

b) pływają pod banderą Strony wywozu lub przywozu;

c) spełniają jeden z następujących warunków:

(i) w części wynoszącej co najmniej 50 % są własnością obywateli Strony wywozu lub przywozu lub

(ii) są własnością spółek:

– których główna siedziba i główne miejsce prowadzenia działalności znajduje się na terytorium Strony wywozu lub przywozu oraz

– które są co najmniej w 50 % własnością Strony wywozu lub przywozu lub podmiotów publicznych lub obywateli tych Stron.

3. Na potrzeby ust. 2, jeżeli Stroną wywozu lub przywozu jest Unia Europejska, oznacza to państwa członkowskie Unii Europejskiej.

4. Na potrzeby ust. 2 państwa EFTA uznaje się za jedną stosującą Umawiającą się Stronę.

Artykuł  4

Wystarczająca obróbka lub przetworzenie

1. Bez uszczerbku dla ust. 3 niniejszego artykułu i art. 6 produkty, które nie są całkowicie uzyskane na terytorium Strony, uważa się za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, gdy spełnione są warunki określone dla przedmiotowych towarów w wykazie zawartym w załączniku II.

2. Jeśli produkt, który uzyskał status pochodzenia na terytorium Strony zgodnie z ust. 1, jest użyty jako materiał do wytworzenia innego produktu, nie bierze się pod uwagę materiałów niepochodzących, które mogły zostać użyte w procesie jego wytworzenia.

3. Ustalenie, czy spełniono wymogi określone w ust. 1 niniejszego artykułu, przeprowadza się dla każdego produktu.

Jeśli jednak odpowiednia reguła opiera się na zgodności z najwyższą dopuszczalną zawartością materiałów niepochodzących, organy celne Stron mogą zezwolić eksporterom na obliczanie ceny ex-works produktu i wartości materiałów niepochodzących na podstawie średniej, jak określono w ust. 4, w celu uwzględnienia wahań kosztów i kursów wymiany walut.

4. W przypadku gdy zastosowanie ma ust. 3 akapit drugi, średnią cenę ex-works produktu i średnią wartość użytych materiałów niepochodzących oblicza się odpowiednio na podstawie sumy naliczonych cen ex-works dla całej sprzedaży tych samych produktów dokonanej w poprzednim roku budżetowym i sumy wartości wszystkich materiałów niepochodzących użytych w procesie wytworzenia tych samych produktów w poprzednim roku budżetowym, określonej na terytorium Strony wywozu, lub, w przypadku gdy dane liczbowe dotyczące pełnego roku budżetowego nie są dostępne, w krótszym okresie, który nie powinien być krótszy niż trzy miesiące.

5. Eksporterzy, którzy wybrali obliczanie na podstawie średniej, konsekwentnie stosują taką metodę w roku następującym po roku budżetowym odniesienia lub, w stosownych przypadkach, w roku następującym po krótszym okresie wykorzystanym jako okres odniesienia. Mogą zaprzestać stosowania takiej metody, jeżeli w danym roku budżetowym lub w krótszym reprezentatywnym okresie trwającym nie krócej niż trzy miesiące odnotują, że ustały wahania kosztów lub kursów wymiany walut uzasadniające zastosowanie takiej metody.

6. Średnie, o których mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio jako cenę ex-works i wartość materiałów niepochodzących w celu ustalenia zgodności z najwyższą dopuszczalną zawartością materiałów niepochodzących.

Artykuł  5

Reguła tolerancji

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 4 i z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, materiały niepochodzące, których zgodnie z warunkami określonymi w wykazie w załączniku II nie można używać w procesie wytworzenia danego produktu, mogą jednak zostać użyte, pod warunkiem że ich całkowita masa lub wartość netto oceniona dla produktu nie przekracza:

a) 15 % masy netto produktu objętego działami 2 i 4 do 24, innego niż przetworzone produkty rybołówstwa objęte działem 16;

b) 15 % ceny ex-works produktu w przypadku produktów innych niż objęte lit. a).

Niniejszego ustępu nie stosuje się do produktów objętych działami 50 do 63 Systemu zharmonizowanego, w odniesieniu do których stosuje się tolerancje wymienione w uwagach 6 i 7 załącznika I.

2. Ust. 1 niniejszego artykułu nie dopuszcza przekraczania żadnego z udziałów procentowych najwyższej dopuszczalnej zawartości materiałów niepochodzących, jak wskazano w regułach określonych w wykazie w załączniku II.

3. Ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się do produktów całkowicie uzyskanych na terytorium Strony w rozumieniu art. 3. Bez uszczerbku dla art. 6 i art. 9 ust. 1, tolerancję przewidzianą w tych postanowieniach stosuje się jednak do produktu, w przypadku którego reguła ustanowiona w wykazie w załączniku II wymaga, aby materiały użyte w procesie wytworzenia tego produktu były całkowicie uzyskane.

Artykuł  6

Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie

1. Bez uszczerbku dla ust. 2 niniejszego artykułu, następujące czynności uważa się za niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie do nadania produktowi statusu produktu pochodzącego, niezależnie od tego, czy wymogi art. 4 zostały spełnione:

a) czynności służące zachowaniu produktów w dobrym stanie podczas transportu i składowania;

b) rozdzielanie i łączenie opakowań;

c) mycie, czyszczenie; usuwanie kurzu, rdzy, oleju, farby lub innych pokryć;

d) prasowanie wyrobów włókienniczych;

e) proste czynności malowania i polerowania;

f) łuskanie i częściowe lub całkowite bielenie ryżu; polerowanie i glazurowanie zbóż oraz ryżu;

g) czynności polegające na barwieniu lub aromatyzowaniu cukru lub formowaniu kostek cukru; częściowe lub całkowite mielenie cukru krystalicznego;

h) obieranie ze skóry, drylowanie lub łuskanie owoców, orzechów i warzyw;

i) ostrzenie, proste szlifowanie lub przycinanie;

j) przesiewanie, przeglądanie, sortowanie, klasyfikowanie, dobieranie (łącznie z kompletowaniem zestawów artykułów);

k) proste umieszczanie w butelkach, puszkach, flakonach, torbach, skrzynkach, pudełkach, umieszczanie na kartach lub tablicach oraz wszelkie inne proste czynności związane z pakowaniem;

l) umieszczanie lub drukowanie na produktach lub ich opakowaniach znaków, etykiet, logo i innych podobnych znaków odróżniających;

m) proste mieszanie produktów, nawet różnych rodzajów;

n) mieszanie cukru z dowolnymi materiałami;

o) proste dodawanie wody, rozcieńczanie albo odwadnianie lub skażanie produktów;

p) prosty montaż części artykułów w celu otrzymania kompletnego artykułu lub demontaż produktów na części;

q) ubój zwierząt;

r) połączenie co najmniej dwóch czynności spośród wymienionych w lit. a) do q).

2. Przy określaniu, czy obróbkę lub przetworzenie, jakim został poddany dany produkt, należy uznać za niewystarczające w rozumieniu ust. 1, uwzględnia się wszystkie czynności wykonane na terytorium Strony wywozu w odniesieniu do danego produktu.

Artykuł  7

Kumulacja pochodzenia

1. Bez uszczerbku dla art. 2, w przypadku wywozu na terytorium drugiej Strony produkty uważa się za materiały pochodzące z terytorium Strony wywozu, jeżeli zostały tam uzyskane z wykorzystaniem materiałów pochodzących z terytorium dowolnej stosującej Umawiającej się Strony innej niż Strona wywozu, pod warunkiem że obróbka lub przetworzenie, któremu zostały one poddane na terytorium Strony wywozu, wykracza poza zakres czynności określonych w art. 6. Nie jest konieczne poddanie takich materiałów wystarczającej obróbce lub przetworzeniu.

2. W przypadku gdy obróbka lub przetworzenie na terytorium Strony wywozu nie wykracza poza zakres czynności, o których mowa w art. 6, produkt uzyskany z wykorzystaniem materiałów pochodzących z terytorium dowolnej innej stosującej Umawiającej się Strony uważa się za pochodzący z terytorium Strony wywozu tylko wtedy, gdy wartość dodana na jej terytorium jest wyższa niż wartość użytych materiałów pochodzących z terytorium dowolnej innej stosującej Umawiającej się Strony. W przeciwnym wypadku uzyskany produkt uważa się za pochodzący z terytorium stosującej Umawiającej się Strony, której wkład w materiały pochodzące użyte do produkcji na terytorium Strony wywozu ma najwyższą wartość.

3. Bez uszczerbku dla art. 2, z wyłączeniem produktów objętych działami 50 do 63, obróbkę lub przetworzenie na terytorium stosującej Umawiającej się Strony innej niż Strona wywozu uważa się za przeprowadzone na terytorium Strony wywozu, jeżeli uzyskane produkty poddaje się dalszej obróbce lub przetworzeniu na terytorium tej Strony wywozu.

4. Bez uszczerbku dla art. 2, w przypadku produktów objętych działami 50 do 63 i wyłącznie na potrzeby handlu dwustronnego między Stronami, obróbkę lub przetworzenie na terytorium Strony przywozu uważa się za przeprowadzone na terytorium Strony wywozu, jeżeli uzyskane produkty poddaje się dalszej obróbce lub przetworzeniu na terytorium tej Strony wywozu.

Na potrzeby niniejszego ustępu uczestników procesu stabilizacji i stowarzyszenia Unii Europejskiej oraz Republikę Mołdawii uznaje się za jedną stosującą Umawiającą się Stronę.

5. Strony mogą postanowić o jednostronnym rozszerzeniu stosowania ust. 3 niniejszego artykułu na przywóz produktów objętych działami 50 do63. Strona postanawiająca o takim rozszerzeniu powiadamia o tym drugą Stronę i informuje Komisję Europejską zgodnie z art. 8 ust. 2.

6. Na potrzeby kumulacji w rozumieniu ust. 3 do 5 niniejszego artykułu produkty pochodzące uważa się za pochodzące z terytorium Strony wywozu tylko wówczas, gdy obróbka lub przetworzenie, któremu zostały tam poddane, wykraczają poza zakres czynności określonych w art. 6.

7. Produkty pochodzące z terytorium stosujących Umawiających się Stron, o których to produktach mowa w ust. 1, których nie poddaje się obróbce ani przetwarzaniu na terytorium Strony wywozu, zachowują swoje pochodzenie w przypadku wywozu na terytorium jednej z pozostałych stosujących Umawiających się Stron.

Artykuł  8

Warunki stosowania kumulacji pochodzenia

1. Kumulacja przewidziana w art. 7 ma zastosowanie wyłącznie, gdy spełnione są następujące warunki:

a) pomiędzy stosującymi Umawiającymi się Stronami zaangażowanymi w uzyskanie statusu pochodzenia a stosującą Umawiającą się Stroną przeznaczenia ma zastosowanie umowa preferencyjna zgodna z art. XXIV Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (GATT) oraz

b) towary uzyskały status pochodzenia poprzez zastosowanie reguł pochodzenia identycznych z niniejszymi regułami.

2. Powiadomienia wskazujące na wypełnienie wszelkich wymogów niezbędnych do zastosowania kumulacji publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C) oraz w urzędowej publikacji w Jordanii zgodnie z jej własnymi procedurami.

Kumulację przewidzianą w art. 7 stosuje się od dnia wskazanego w powiadomieniu.

Strony informują Komisję Europejską szczegółowo o odpowiednich umowach zawartych z innymi stosującymi Umawiającymi się Stronami, w tym o datach wejścia w życie niniejszych reguł.

3. W przypadku gdy produkty uzyskały status pochodzenia przez zastosowanie kumulacji pochodzenia zgodnie z art. 7, dowód pochodzenia powinien zawierać stwierdzenie w języku angielskim »CUMULATION APPLIED WITH (nazwa odpowiedniej stosującej Umawiającej się Strony/ odpowiednich stosujących Umawiających się Stron w języku angielskim)«.

W przypadku wykorzystywania jako dowodu pochodzenia świadectwa przewozowego EUR.1 stwierdzenie to należy umieścić w polu 7 świadectwa przewozowego EUR.1.

4. Strony mogą podjąć decyzję, w odniesieniu do wywożonych na ich terytorium produktów, które uzyskały status pochodzenia na terytorium Strony wywozu przez zastosowanie kumulacji pochodzenia zgodnie z art. 7, o odstąpieniu od obowiązku umieszczania na dowodzie pochodzenia stwierdzenia, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu ⁴ .

Strony powiadamiają Komisję Europejską o takim odstąpieniu zgodnie z art. 8 ust. 2.

Artykuł  9

Jednostka kwalifikacyjna

1. Jednostką kwalifikacyjną na potrzeby stosowania niniejszych reguł jest poszczególny produkt, który uważa się za jednostkę podstawową na potrzeby ustalenia klasyfikacji według nomenklatury Systemu zharmonizowanego. Wynika z tego, że:

a) jeżeli produkt złożony z grupy lub zestawu artykułów klasyfikowany jest w oparciu o System zharmonizowany w jednej pozycji, to całość stanowi jednostkę kwalifikacyjną;

b) jeżeli przesyłka składa się z kilku identycznych produktów klasyfikowanych w tej samej pozycji Systemu zharmonizowanego, to każdy produkt traktuje się indywidualnie do celów stosowania niniejszych reguł.

2. Jeśli na potrzeby klasyfikacji zgodnie z 5 regułą ogólną Systemu Zharmonizowanego opakowanie jest traktowane łącznie z produktem, powinno ono być również traktowane łącznie na potrzeby określania pochodzenia.

3. Akcesoria, części zamienne i narzędzia dostarczone z urządzeniem, maszyną, aparaturą lub pojazdem, które są częścią ich typowego wyposażenia i zostały wliczone w jego cenę ex-works, uznaje się za stanowiące całość z danym urządzeniem, maszyną, aparaturą lub pojazdem.

Artykuł  10

Zestawy

Zestawy w rozumieniu ogólnej reguły nr 3 Systemu zharmonizowanego uważa się za pochodzące, jeżeli wszystkie elementy zestawu są produktami pochodzącymi.

Jeżeli jednak zestaw składa się z produktów pochodzących i niepochodzących, to zestaw jako całość uważa się za pochodzący, pod warunkiem że wartość produktów niepochodzących nie przekracza 15 % ceny ex-works zestawu.

Artykuł  11

Elementy neutralne

W celu ustalenia, czy produkt jest produktem pochodzącym, nie bierze się pod uwagę pochodzenia następujących składników, które mogły zostać użyte w procesie jego wytwarzania:

a) energia i paliwo;

b) sprzęt i wyposażenie;

c) maszyny i narzędzia;

Artykuł  12

Rozróżnienie księgowe

1. Jeżeli do obróbki lub przetwarzania produktu stosuje się pochodzące i niepochodzące materiały zamienne, podmioty gospodarcze mogą zapewnić zarządzanie materiałami z zastosowaniem metody rozróżnienia księgowego, nie magazynując tych materiałów oddzielnie.

2. Podmioty gospodarcze mogą zapewnić zarządzanie pochodzącymi i niepochodzącymi produktami zamiennymi objętymi pozycją 1701 z zastosowaniem metody rozróżnienia księgowego, nie magazynując tych produktów oddzielnie.

3. Strony mogą wymagać, aby warunkiem stosowania rozróżnienia księgowego było wydanie przez organy celne uprzedniego pozwolenia. Organy celne mogą wydawać pozwolenie na warunkach, które uznają za stosowne, i monitorują sposób wykorzystania pozwolenia. Organy celne mogą cofnąć pozwolenie, ilekroć korzystający w jakikolwiek sposób czyni z niego niewłaściwy użytek lub nie spełnia któregokolwiek z pozostałych warunków określonych w niniejszych regułach.

Stosując rozróżnienie księgowe, należy zapewnić, aby w żadnym momencie za »pochodzące z terytorium Strony wywozu« nie można było uznać większej liczby produktów, niż miałoby to miejsce w przypadku zastosowania metody fizycznego oddzielnego magazynowania.

Metodę tę stosuje się, a jej stosowanie rejestruje na podstawie ogólnie przyjętych zasad rachunkowości obowiązujących na terytorium Strony wywozu.

4. Korzystający z metody, o której mowa w ust. 1 i 2, może sporządzać dowody pochodzenia lub występować z wnioskiem o nie w odniesieniu do takiej ilości produktów, która może być uznana za pochodzącą z terytorium Strony wywozu. Na żądanie organów celnych korzystający składa oświadczenie dotyczące sposobu zarządzania tymi ilościami.

TYTUŁ  III

WYMOGI TERYTORIALNE

Artykuł  13

Zasada terytorialności

1. Warunki określone w tytule II wypełnia się nieprzerwanie na terytorium danej Strony.

2. Jeżeli produkty pochodzące, wywiezione z terytorium Strony do innego kraju, są przywożone ponownie, uważa się je za niepochodzące, chyba że można wykazać w sposób przekonujący dla organów celnych, że:

a) produkty przywożone ponownie są tymi samymi produktami, które zostały wywiezione; oraz

b) produkty te nie zostały poddane żadnym czynnościom wykraczającym poza czynności konieczne do utrzymania ich w dobrym stanie, gdy znajdowały się w tym kraju lub podczas wywozu.

3. Na uzyskanie statusu pochodzenia zgodnie z warunkami określonymi w tytule II nie ma wpływu obróbka lub przetworzenie poza terytorium Strony wywozu materiałów wywiezionych z terytorium tej Strony, a następnie tam ponownie przywożonych, pod warunkiem że:

a) materiały te zostały całkowicie uzyskane na terytorium Strony wywozu lub przed wywozem zostały poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza zakres czynności, o których mowa w art. 6; oraz

b) można wykazać w sposób przekonujący dla organów celnych, że:

(i) produkty przywożone ponownie zostały uzyskane poprzez obróbkę lub przetworzenie materiałów wywiezionych; oraz

(ii) całkowita wartość dodana nabyta poza terytorium Strony wywozu wskutek zastosowania niniejszego artykułu nie przekracza 10 % ceny ex-works produktu końcowego, dla którego wnioskowano o status pochodzenia.

4. Na potrzeby ust. 3 niniejszego artykułu warunki uzyskania statusu pochodzenia ustanowione w tytule II nie dotyczą obróbki ani przetwarzania dokonanego poza terytorium Strony wywozu. Jeśli jednak w wykazie zamieszczonym w załączniku II do określania statusu pochodzenia produktu końcowego stosuje się zasadę określającą maksymalną wartość dla wszystkich materiałów niepochodzących wykorzystanych w produkcji, wówczas łączna wartość materiałów niepochodzących wykorzystanych na terytorium Strony wywozu, wraz z całkowitą wartością dodaną nabytą poza terytorium tej Strony zgodnie z niniejszym artykułem, nie przekracza określonej wartości procentowej.

5. Na potrzeby stosowania ust. 3 i 4 »całkowitą wartość dodaną« należy rozumieć jako wszystkie koszty poniesione poza terytorium Strony wywozu, w tym wartość użytych tam do produkcji materiałów.

6. Ust. 3 i 4 niniejszego artykułu nie dotyczą produktów, które nie spełniają warunków określonych w wykazie w załączniku II, lub które można uznać za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu jedynie po zastosowaniu ogólnego marginesu tolerancji, o którym mowa w art. 5.

7. Wszelkie czynności obróbki lub przetwarzania objęte niniejszym artykułem oraz wykonywane poza terytorium Strony wywozu przeprowadza się w ramach procedury uszlachetniania biernego lub podobnych procedur.

Artykuł  14

Zasada niemanipulacji

1. Preferencyjne traktowanie przewidziane układzie stosuje się wyłącznie do produktów spełniających wymogi niniejszych reguł i zgłoszonych do przywozu na terytorium Strony, pod warunkiem że produkty te są tymi samymi produktami co produkty wywiezione z terytorium Strony wywozu. Nie mogą one ulec żadnym zmianom, przeróbkom ani czynnościom wykraczającym poza czynności niezbędne do zachowania ich w dobrym stanie lub poza dodawanie lub umieszczanie znaków, etykiet, pieczęci lub jakiejkolwiek dokumentacji w celu zapewnienia zgodności ze szczególnymi wymogami krajowymi Strony przywozu, przeprowadzone pod dozorem celnym w państwie trzecim (państwach trzecich) tranzytu, lub dzielenie, przed zgłoszeniem ich do obrotu.

2. Dopuszcza się przechowywanie produktów lub przesyłek, pod warunkiem że pozostaną one pod dozorem celnym w państwie trzecim (państwach trzecich) tranzytu.

3. Bez uszczerbku dla tytułu V niniejszego dodatku dopuszcza się dzielenie przesyłek, pod warunkiem że pozostają one pod dozorem celnym w państwie trzecim (państwach trzecich) dzielenia przesyłek.

4. W przypadku wątpliwości Strona przywozu może w każdym momencie zażądać od importera lub jego przedstawiciela przedstawienia wszelkich stosownych dokumentów w celu udokumentowania zgodności z niniejszym artykułem, przy czym zgodność tę można udowodnić za pomocą wszelkich dowodów w postaci dokumentów, a w szczególności za pomocą:

a) umownych dokumentów przewozowych w rodzaju konosamentu;

b) dowodów faktycznych lub materialnych, jak oznakowanie lub numeracja opakowań;

c) świadectwa niemanipulacji dostarczonego przez organy celne państwa (państw) tranzytu lub dzielenia przesyłek lub wszelkich innych dokumentów wykazujących, że towary pozostawały pod dozorem celnym w państwie (państwach) tranzytu lub dzielenia przesyłek; lub

d) wszelkich dowodów związanych z samymi towarami.

Artykuł  15

Wystawy

1. Produkty pochodzące, wysyłane na wystawę w innym kraju niż kraje, z którymi stosuje się kumulację zgodnie z art. 7 i 8, i sprzedane po wystawie w celu przywiezienia na terytorium Strony, korzystają w przywozie z postanowień odpowiedniej umowy, pod warunkiem wykazania w sposób przekonujący dla organów celnych, że:

a) eksporter wysłał te produkty z terytorium Strony do kraju, w którym odbywała się wystawa, i tam je wystawił;

b) produkty zostały sprzedane lub w inny sposób zbyte przez eksportera osobie na terytorium innej Strony;

c) produkty zostały wysłane w trakcie wystawy lub niezwłocznie po niej w stanie, w jakim zostały wysłane na wystawę; oraz

d) od chwili ich wysyłki na wystawę produkty nie były używane w innym celu niż prezentacja na wystawie.

2. Dowód pochodzenia musi być wystawiony lub sporządzony zgodnie z tytułem V niniejszego dodatku i przedstawiony organom celnym Strony przywozu w normalnym trybie. Należy w nim podać nazwę i adres wystawy. W razie potrzeby może być wymagana dodatkowa dokumentacja potwierdzająca warunki, na jakich produkty były wystawione.

3. Ust. 1 stosuje się w odniesieniu do wszelkich wystaw, targów lub podobnych publicznych pokazów handlowych, przemysłowych, rolniczych lub rzemieślniczych, które nie są organizowane do celów prywatnych w sklepach czy lokalach przedsiębiorstw, z zamiarem sprzedaży produktów zagranicznych i podczas których produkty pozostają pod dozorem celnym.

TYTUŁ  IV

ZWROT LUB ZWOLNIENIE

Artykuł  16

Zwrot ceł lub zwolnienie z ceł

1. Materiały niepochodzące użyte do wytworzenia produktów objętych działami 50 do 63 Systemu zharmonizowanego, pochodzących z terytorium Strony, dla których dowód pochodzenia jest wystawiany lub sporządzany zgodnie z tytułem V niniejszego dodatku, nie podlegają na terytorium Strony wywozu zwrotom ceł ani zwolnieniu z ceł żadnego rodzaju.

2. Zakaz określony w ust. 1 stosuje się do wszelkich ustaleń dotyczących całkowitego lub częściowego zwrotu, umorzenia lub zwolnienia z ceł lub opłat o skutku równoważnym, stosowanych na terytorium Strony wywozu w odniesieniu do materiałów użytych do wytwarzania, w przypadku gdy taki zwrot, umorzenie lub zwolnienie stosuje się, w sposób bezpośredni lub pośredni, przy wywozie produktów uzyskanych z tych materiałów, a nie stosuje się go przy ich zatrzymaniu na użytek krajowy.

3. Eksporter produktów objętych dowodem pochodzenia jest zobowiązany do przedłożenia na każde żądanie organów celnych wszelkich odpowiednich dokumentów potwierdzających, że nie uzyskano żadnego zwrotu w odniesieniu do materiałów niepochodzących użytych do wytworzenia danych produktów oraz że faktycznie uiszczono wszystkie cła lub opłaty o skutku równoważnym stosowane w odniesieniu do takich materiałów.

4. Zakazu, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie stosuje się do handlu między Stronami w przypadku produktów, które uzyskały status pochodzenia poprzez zastosowanie kumulacji pochodzenia objętej art. 7 ust. 4 lub 5.

5. Zakazu, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się w handlu dwustronnym między Stronami bez zastosowania kumulacji z materiałami pochodzącymi z terytorium dowolnej innej stosującej Umawiającej się Strony.

TYTUŁ  V

DOWÓD POCHODZENIA

Artykuł  17

Wymogi ogólne

1. Produkty pochodzące z jednej ze Stron przy przywozie do innej Strony korzystają z postanowień układu po przedstawieniu jednego z następujących dowodów pochodzenia:

a) świadectwa przewozowego EUR.1, którego wzór przedstawiono w załączniku IV do niniejszego dodatku;

b) w przypadkach określonych w art. 18 ust. 1 - deklaracji, zwanej dalej »deklaracją pochodzenia«, sporządzonej przez eksportera na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub jakimkolwiek innym dokumencie handlowym, który opisuje dane produkty w sposób wystarczająco szczegółowy do ich identyfikacji; tekst deklaracji pochodzenia przedstawiono w załączniku III do niniejszego dodatku.

2. Niezależnie od postanowień ust. 1 niniejszego artykułu, w przypadkach określonych w art. 27 produkty pochodzące w rozumieniu niniejszych reguł korzystają z postanowień układu bez konieczności przedstawienia żadnego z dowodów pochodzenia, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Bez uszczerbku dla ust. 1 Strony mogą uzgodnić, że - na potrzeby prowadzenia między nimi handlu na warunkach preferencyjnych- dowody pochodzenia wymienione w ust. 1 lit. a) i b) zastępuje się oświadczeniami o pochodzeniu sporządzanymi przez eksporterów zarejestrowanych w elektronicznej bazie danych zgodnie z prawodawstwem wewnętrznym Stron.

Stosowanie oświadczenia o pochodzeniu sporządzonego przez eksporterów zarejestrowanych w elektronicznej bazie danych uzgodnionej przez przynajmniej dwie stosujące Umawiające się Strony nie może utrudniać stosowania kumulacji diagonalnej z innymi stosującymi Umawiającymi się Stronami.

4. Na potrzeby ust. 1 Strony mogą uzgodnić ustanowienie systemu zapewniającego możliwość wystawiania dowodów pochodzenia wymienionych w ust. 1 lit. a) i b) w formie elektronicznej lub ich przedkładania drogą elektroniczną.

5. Na potrzeby art. 7, w przypadku, gdy zastosowanie ma art. 8 ust. 4, eksporter mający siedzibę w stosującej Umawiającej się Stronie, który wystawia dowód pochodzenia na podstawie innego dowodu pochodzenia, który korzysta ze zwolnienia z obowiązku zamieszczenia stwierdzenia wymaganego w innym przypadku na mocy art. 8 ust. 3, lub ubiega się o taki dowód pochodzenia, podejmuje wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia spełnienia warunków zastosowania kumulacji oraz jest przygotowany do przedłożenia organom celnym wszelkich stosownych dokumentów.

Artykuł  18

Warunki sporządzania deklaracji pochodzenia

1. Deklaracja pochodzenia, o której mowa w art. 17 ust. 1 lit. b), może zostać sporządzona przez:

a) upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 19; lub

b) dowolnego eksportera w przypadku każdej przesyłki składającej się z paczki lub paczek zawierającej produkty pochodzące, których łączna wartość nie przekracza 6 000 EUR.

2. Deklaracja pochodzenia może zostać sporządzona, jeżeli produkty można uznać za pochodzące z terytorium stosującej Umawiającej się Strony i jeżeli spełniają one pozostałe wymogi niniejszych reguł.

3. Eksporter sporządzający deklarację pochodzenia musi być przygotowany do przedłożenia na każde żądanie organów celnych Strony wywozu wszelkich stosownych dokumentów potwierdzających status pochodzenia danych produktów oraz spełnienie pozostałych wymogów niniejszych reguł.

4. Eksporter sporządza deklarację pochodzenia poprzez umieszczenie tekstu przedstawionego w załączniku III do niniejszego dodatku, w jednej z wersji językowych określonych w tym załączniku, w postaci pisma maszynowego, stempla bądź wydruku, na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym, w sposób zgodny z przepisami prawa krajowego państwa wywozu. Jeżeli deklaracja jest sporządzana ręcznie, należy ją napisać tuszem, drukowanymi literami.

5. Deklaracje pochodzenia opatruje się oryginalnym, własnoręcznym podpisem eksportera. Od upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 19 nie wymaga się jednak podpisu na takiej deklaracji, pod warunkiem że złoży on organom celnym Strony wywozu pisemne zobowiązanie do przyjęcia pełnej odpowiedzialności za każdą deklarację pochodzenia, która go identyfikuje, tak jakby była podpisana własnoręcznie.

6. Deklaracja pochodzenia może zostać sporządzona przez eksportera w chwili wysyłania produktów, do których się odnosi, lub po ich wysłaniu (zwana dalej » retrospektywną deklaracją pochodzenia«), pod warunkiem że jest przedstawiona w państwie przywozu w ciągu dwóch lat od dokonania przywozu produktów, do których się odnosi.

W przypadkach, w których doszło do podziału przesyłki zgodnie z art. 14 ust. 3, i pod warunkiem dotrzymania analogicznego terminu dwóch lat upoważniony eksporter Strony wywozu produktów sporządza retrospektywną deklarację pochodzenia.

Artykuł  19

Upoważniony eksporter

1. Organy celne Strony wywozu mogą - z zastrzeżeniem wymogów krajowych - upoważnić każdego eksportera mającego swoją siedzibę na terytorium tej Strony (zwanego dalej »upoważnionym eksporterem«) do sporządzania deklaracji pochodzenia niezależnie od wartości danych produktów.

2. Eksporter ubiegający się o takie upoważnienie przedstawia, w sposób przekonujący dla organów celnych, wszelkie gwarancje niezbędne do zweryfikowania statusu pochodzenia produktów oraz spełnienia pozostałych wymogów niniejszych reguł.

3. Organy celne przyznają upoważnionemu eksporterowi numer upoważnienia celnego, który zamieszcza się w deklaracji pochodzenia.

4. Organy celne weryfikują, czy upoważnienie jest wykorzystywane w prawidłowy sposób. Organy celne mogą wycofać upoważnienie, jeżeli upoważniony eksporter korzysta z niego w niewłaściwy sposób i jeżeli nie daje już gwarancji, o których mowa w ust. 2.

Artykuł  20

Procedura wystawiania świadectwa przewozowego EUR.1

1. Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiają właściwe organy celne Strony wywozu na pisemny wniosek złożony przez eksportera lub, na odpowiedzialność eksportera, przez jego upoważnionego przedstawiciela.

2. W tym celu eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel wypełnia świadectwo przewozowe EUR.1 oraz formularz wniosku, których wzory znajdują się w załączniku IV do niniejszego dodatku. Formularze te wypełnia się w jednym z języków, w których sporządzony został układ, oraz zgodnie z przepisami prawa krajowego państwa wywozu. Jeśli są one wypełniane odręcznie, wypełnia się je tuszem, drukowanymi literami. Opis produktów zamieszcza się w polu do tego przeznaczonym, bez pozostawienia pustych wierszy. Jeżeli pole nie jest wypełnione w całości, poniżej ostatniego wiersza opisu należy nakreślić poziomą linię, przekreślając puste miejsce.

3. Świadectwo przewozowe EUR.1 zawiera w polu 7 oświadczenie w języku angielskim o treści: »TRANSITIONAL RULES«.

4. Eksporter występujący z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 musi być przygotowany do przedłożenia na każde żądanie organów celnych Strony wywozu, w której wystawiono dane świadectwo przewozowe EUR.1, wszelkich stosownych dokumentów potwierdzających status pochodzenia przedmiotowych produktów oraz spełnienie pozostałych wymogów niniejszych reguł.

5. Organy celne Strony wywozu wystawiają świadectwo przewozowe EUR.1, jeżeli dane produkty mogą zostać uznane za produkty pochodzące i jeżeli spełniają one pozostałe wymogi niniejszych reguł.

6. Organy celne wystawiające świadectwa przewozowe EUR.1 podejmują wszelkie kroki niezbędne do zweryfikowania statusu pochodzenia produktów i wypełnienia pozostałych wymogów niniejszych reguł. W tym celu mają one prawo żądać przedstawienia wszelkich dowodów i przeprowadzać kontrole ksiąg rachunkowych eksportera lub dokonywać wszelkich innych czynności kontrolnych, jakie uznają za odpowiednie. Organy celne wystawiające świadectwa zapewniają także, aby formularze określone w ust. 2 niniejszego artykułu były należycie wypełnione. W szczególności sprawdzają, czy pole przeznaczone na opis produktów zostało wypełnione w sposób wykluczający wszelką możliwość dodania fałszywych wpisów.

7. Datę wystawienia świadectwa przewozowego EUR.1 wskazuje się w polu 11 świadectwa przewozowego EUR.1.

8. Organy celne wystawiają świadectwo przewozowe EUR.1 i udostępniają je eksporterowi od chwili faktycznego dokonania wywozu lub jego zapewnienia.

Artykuł  21

Świadectwa przewozowe EUR.1 wystawione retrospektywnie

1. Niezależnie od przepisów art. 20 ust. 8 świadectwo przewozowe EUR.1 może być wyjątkowo wystawione po wywozie produktów, do których się odnosi, jeżeli:

a) nie zostało ono wystawione w momencie dokonywania wywozu z powodu błędów, niezamierzonych pominięć lub szczególnych okoliczności;

b) organom celnym przedstawiono w sposób przekonujący dowody potwierdzające, że świadectwo przewozowe EUR.1 zostało wystawione, ale nie zostało przyjęte przy przywozie z przyczyn technicznych;

c) miejsce przeznaczenia danych produktów nie było znane w momencie dokonywania wywozu i zostało ustalone w trakcie transportu lub składowania produktów oraz po ewentualnym podzieleniu przesyłek zgodnie z art. 14 ust. 3;

d) świadectwo przewozowe EUR.1 lub EUR.MED wystawiono zgodnie z postanowieniami konwencji PEM w odniesieniu do produktów, które są również produktami pochodzącymi zgodnie z niniejszymi regułami. Eksporter podejmuje wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia spełnienia warunków stosowania kumulacji oraz jest przygotowany do przedłożenia organom celnym wszelkich stosownych dokumentów potwierdzających, że dany produkt jest produktem pochodzącym zgodnie z niniejszymi regułami lub

e) świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiono na podstawie art. 8 ust. 4 i przy przywozie do innej stosującej Umawiającej się Strony wymagane jest zastosowanie art. 8 ust. 3.

2. Na potrzeby wykonania postanowień ust. 1 eksporter podaje w swoim wniosku miejsce i datę wywozu produktów, do których odnosi się świadectwo przewozowe EUR.1, oraz uzasadnienie wniosku.

3. Organy celne mogą wystawić świadectwo przewozowe EUR.1 retrospektywnie w terminie dwóch lat od daty wywozu i tylko po sprawdzeniu, czy informacje podane we wniosku eksportera są zgodne z informacjami zawartymi w odpowiedniej dokumentacji.

4. Dodatkowo do wymogów wynikających z art. 20 ust. 3 świadectwa przewozowe EUR.1 wystawione retrospektywnie opatruje się wpisem w języku angielskim: »ISSUED RETROSPECTIVELY«.

5. Wpis określony w ust. 4 umieszcza się w polu 7 świadectwa przewozowego EUR.1.

Artykuł  22

Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1

1. W przypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia świadectwa przewozowego EUR.1 eksporter może wystąpić do organów celnych, które je wystawiły, o wystawienie duplikatu na podstawie dokumentów eksportowych znajdujących się w ich posiadaniu.

2. Dodatkowo do wymogów wynikających z art. 20 ust. 3 duplikat wystawiony zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu opatruje się wpisem w języku angielskim: »DUPLICATE«.

3. Wpis określony w ust. 2 umieszcza się w polu 7 duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1.

4. Duplikat, który opatruje się datą wystawienia oryginalnego świadectwa przewozowego EUR.1, obowiązuje od tej daty.

Artykuł  23

Termin ważności dowodu pochodzenia

1. Dowód pochodzenia jest ważny przez dziesięć miesięcy od daty wystawienia lub sporządzenia na terytorium Strony wywozu i musi zostać przedłożony w wymienionym okresie organom celnym Strony przywozu.

2. Dowody pochodzenia przedstawiane organom celnym Strony przywozu po upływie terminu ważności, o którym mowa w ust. 1, mogą zostać przyjęte na potrzeby zastosowania preferencji taryfowych, jeżeli nieprzedłożenie tych dokumentów przed upływem terminu ważności było spowodowane wyjątkowymi okolicznościami.

3. W innych przypadkach przedłożenia dowodów z opóźnieniem organy celne Strony przywozu mogą przyjąć dowody pochodzenia, jeżeli produkty zostały im przedstawione przed upływem terminu ważności.

Artykuł  24

Wolne obszary celne

1. Strony podejmują wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia, aby sprzedawane produkty objęte dowodem pochodzenia, które podczas transportu korzystają z wolnych obszarów celnych znajdujących się na ich terytorium, nie były zastępowane innymi towarami ani poddawane zabiegom innym niż normalne czynności zapobiegające pogorszeniu ich stanu.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, w przypadku gdy produkty pochodzące z terytorium stosującej Umawiającej się Strony są przywożone do wolnego obszaru celnego na podstawie dowodu pochodzenia i są poddawane obróbce lub przetworzeniu, dopuszcza się możliwość wystawienia lub sporządzenia nowego dowodu pochodzenia, jeżeli obróbka lub przetworzenie, jakiemu zostały poddane, są zgodne z niniejszymi regułami.

Artykuł  25

Wymogi dotyczące przywozu

Dowody pochodzenia przedkłada się organom celnym Strony przywozu zgodnie z procedurami stosowanymi na terytorium tej Strony.

Artykuł  26

Przywóz partiami

Jeżeli, na wniosek importera i na warunkach określonych przez organy celne Strony przywozu, produkty rozmontowane lub niezmontowane w rozumieniu reguły ogólnej nr 2a) interpretacji Systemu zharmonizowanego ujęte w sekcjach XVI i XVII lub pozycjach 7308 i 9406 przywożone są partiami, organom celnym przedstawia się jeden dowód pochodzenia wraz z przywozem pierwszej przesyłki.

Artykuł  27

Zwolnienie z dowodu pochodzenia

1. Produkty wysyłane jako małe paczki od osób prywatnych do osób prywatnych lub będące częścią bagażu osobistego podróżnych uznaje się za produkty pochodzące bez wymogu przedstawienia dowodu pochodzenia, pod warunkiem że takie produkty nie są przywożone w celach handlowych i zostały zgłoszone jako spełniające wymogi niniejszych reguł oraz nie ma wątpliwości co do prawdziwości takiego zgłoszenia.

2. Przywozu nie uznaje się za przywóz w celach handlowych, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

a) przywóz ma charakter okazjonalny;

b) przywóz dotyczy wyłącznie produktów przeznaczonych do osobistego użytku odbiorców, podróżnych lub ich rodzin;

c) rodzaj i liczba produktów wyraźnie świadczą o ich niehandlowym przeznaczeniu.

3. Łączna wartość tych produktów nie może przekraczać 500 EUR w przypadku małych paczek lub 1 200 EUR w przypadku produktów stanowiących część osobistego bagażu podróżnych.

Artykuł  28

Niezgodności i pomyłki formalne

1. Stwierdzenie drobnych niezgodności między oświadczeniami złożonymi w dowodzie pochodzenia a oświadczeniami podanymi w dokumentach przedłożonych urzędowi celnemu w celu dopełnienia formalności wymaganych przy przywozie produktów nie unieważnia samo w sobie dowodu pochodzenia, jeśli zostało należycie dowiedzione, że dokument ten rzeczywiście odpowiada przedłożonym produktom.

2. Oczywiste pomyłki formalne, takie jak błędy literowe na dowodzie pochodzenia, nie powodują odrzucenia dokumentów, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, jeżeli nie powodują wątpliwości co do prawidłowości oświadczeń złożonych w tych dokumentach.

Artykuł  29

Deklaracje dostawcy

1. W przypadku wystawienia świadectwa przewozowego EUR.1 lub sporządzenia deklaracji pochodzenia na terytorium Strony w odniesieniu do produktów pochodzących, do których wytworzenia użyto towarów pochodzących z terytorium innej stosującej Umawiającej się Strony i poddanych tam obróbce lub przetworzeniu bez uzyskania przez nie preferencyjnego statusu pochodzenia zgodnie z art. 7 ust. 3 lub art. 7 ust. 4, uwzględnia się deklarację dostawcy wydaną dla tych towarów zgodnie z niniejszym artykułem.

2. Deklaracja dostawcy, o której mowa w ust. 1, stanowi dowód obróbki lub przetworzenia, jakim poddano dane towary na terytorium stosującej Umawiającej się Strony, na potrzeby ustalenia, czy produkty wytworzone z wykorzystaniem tych towarów można uznać za produkty pochodzące z danej Strony wywozu oraz czy spełniają one pozostałe wymogi niniejszych reguł.

3. Z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 4, dostawca sporządza odrębną deklarację dostawcy dla każdej przesyłki towarów, w formie przewidzianej w załączniku VI, na arkuszu papieru załączonym do faktury, specyfikacji wysyłkowej lub jakiegokolwiek innego dokumentu handlowego zawierającego opis danych towarów wystarczająco szczegółowy do ich identyfikacji.

4. Jeżeli dostawca regularnie zaopatruje konkretnego klienta w towary, co do których oczekuje się, że będą nadal w niezmiennym stopniu poddawane obróbce lub przetworzeniu na terytorium stosującej Umawiającej się Strony, może przedstawić pojedynczą deklarację dostawcy obejmującą kolejne przesyłki tych towarów (zwaną dalej »długoterminową deklaracją dostawcy«). Długoterminowa deklaracja dostawcy może co do zasady zachowywać ważność przez maksymalnie dwa lata od daty jej sporządzenia. Organy celne stosującej Umawiającej się Strony, na której terytorium sporządza się deklarację, określają warunki, na jakich dopuszcza się możliwość przedłużenia tego terminu. Dostawca sporządza długoterminową deklarację dostawcy w formie przewidzianej w załączniku VII i opisuje w niej odpowiednie towary w sposób wystarczająco szczegółowy do ich identyfikacji. Deklarację należy przekazać odpowiedniemu klientowi przed dostarczeniem mu pierwszej przesyłki towarów objętych tą deklaracją lub wraz z taką pierwszą przesyłką. Jeżeli długoterminowa deklaracja dostawcy nie ma już zastosowania do dostarczanych towarów, dostawca niezwłocznie informuje swojego klienta o tym fakcie.

5. Deklaracje dostawcy, o których mowa w ust. 3 i 4, sporządza się na maszynie lub w postaci wydruku w jednym z języków układu, zgodnie z prawem krajowym stosującej Umawiającej się Strony, na której terytorium sporządza się deklarację, i opatruje się je oryginalnym, własnoręcznym podpisem dostawcy. Deklarację można również sporządzić pismem odręcznym; w takim przypadku spisuje się ją tuszem, drukowanymi literami.

6. Dostawca sporządzający deklarację musi być przygotowany do przedłożenia na każde żądanie organów celnych stosującej Umawiającej się Strony, na której terytorium sporządzono deklarację, wszelkich stosownych dokumentów potwierdzających prawidłowość informacji zawartych w tej deklaracji.

Artykuł  30

Kwoty wyrażone w euro

1. Na potrzeby stosowania art. 18 ust. 1 lit. b) i art. 27 ust. 3 w przypadkach, w których produkty zostały zafakturowane w walucie innej niż euro, kwoty w walutach krajowych Stron stanowiące równowartość kwot wyrażonych w euro są ustalane co roku przez poszczególne zainteresowane państwa.

2. Przesyłka podlega art. 18 ust. 1 lit. b) lub art. 27 ust. 3 poprzez odniesienie do waluty, w której sporządzono fakturę, stosownie do kwoty ustalonej przez zainteresowane państwo.

3. Kwoty wyrażone w danej walucie krajowej stanowią równowartość w tej walucie kwot wyrażonych w euro w pierwszym dniu roboczym października. Wysokość stosownych kwot przekazuje się Komisji Europejskiej do dnia 15 października i obowiązują one od dnia 1 stycznia następnego roku. Komisja Europejska powiadamia wszystkie zainteresowane państwa o wysokości stosownych kwot.

4. Strona może zaokrąglić w górę lub w dół kwoty otrzymane po przeliczeniu kwoty wyrażonej w euro na swoją walutę krajową. Zaokrąglona kwota nie może różnić się od kwoty wynikającej z przeliczenia o więcej niż 5 %. Strona może zachować bez zmian równowartość kwoty wyrażonej w euro w swojej walucie krajowej, jeżeli po przeliczeniu w ramach corocznego dostosowania przewidzianego w ust. 3 wzrost równowartości w walucie krajowej, przed zaokrągleniem, jest niższy niż 15 %. Równowartość w walucie krajowej może pozostać bez zmian, jeżeli przeliczenie doprowadziłoby do jej obniżenia.

5. Na wniosek którejkolwiek ze Stron Rada Stowarzyszenia dokonuje przeglądu kwot wyrażonych w euro. Dokonując tego przeglądu, Rada Stowarzyszenia rozważa, na ile pożądane jest zachowanie skutków wspomnianych ograniczeń w ujęciu realnym. W tym celu może on podjąć decyzję o zmianie kwot wyrażonych w euro.

TYTUŁ  VI

ZASADY WSPÓŁPRACY I DOWODY W POSTACI DOKUMENTÓW

Artykuł  31

Dowody w postaci dokumentów, przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających

1. Eksporter, który sporządził deklarację pochodzenia lub wystąpił z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1, przechowuje kopię tych dowodów pochodzenia i wszelkich dokumentów potwierdzających status pochodzenia produktu w formie papierowej lub elektronicznej przez okres co najmniej trzech lat od dnia wystawienia lub sporządzenia deklaracji pochodzenia.

2. Dostawca sporządzający deklarację dostawcy przechowuje kopie deklaracji oraz wszystkich faktur, specyfikacji wysyłkowych lub innych dokumentów handlowych, do których załączono tę deklarację, a także dokumentów, o których mowa w art. 29 ust. 6, przez okres co najmniej trzech lat.

Dostawca sporządzający długoterminową deklarację dostawcy przechowuje kopie deklaracji oraz wszystkich faktur, specyfikacji wysyłkowych lub innych dokumentów handlowych dotyczących towarów objętych tą deklaracją przesłanych danemu klientowi, a także dokumentów, o których mowa w art. 29 ust. 6, przez okres co najmniej trzech lat. Okres ten liczy się od dnia upływu ważności długoterminowej deklaracji dostawcy.

3. Na potrzeby ust. 1 niniejszego artykułu dokumentami potwierdzającymi status pochodzenia są między innymi:

a) bezpośrednie dowody procesów przeprowadzonych przez eksportera lub dostawcę w celu otrzymania produktu, zawarte na przykład w jego księgach rachunkowych lub dokumentach wewnętrznych;

b) dokumenty potwierdzające status pochodzenia użytych materiałów, wystawione lub sporządzone na terytorium odpowiedniej stosującej Umawiającej się Strony zgodnie z jej prawem krajowym;

c) dokumenty potwierdzające obróbkę lub przetworzenie materiałów na terytorium odpowiedniej Strony, sporządzone lub wystawione na terytorium tej Strony zgodnie z jej prawem krajowym;

d) deklaracje pochodzenia lub świadectwa przewozowe EUR.1 potwierdzające status pochodzenia użytych materiałów, sporządzone lub wystawione na terytorium Stron zgodnie z niniejszymi regułami;

e) odpowiednie dowody dotyczące obróbki lub przetworzenia przeprowadzonych poza terytorium Stron zgodnie z art. 13 i 14, potwierdzające spełnienie wymogów ustanowionych w tych artykułach.

4. Organy celne Strony wywozu wystawiające świadectwa przewozowe EUR.1 przechowują formularz wniosku, o którym mowa w art. 20 ust. 2, przez co najmniej trzy lata.

5. Organy celne Strony przywozu przechowują przedłożone im deklaracje pochodzenia i świadectwa przewozowe EUR.1 przez co najmniej trzy lata.

6. Deklaracje dostawcy, sporządzone na terytorium stosującej Umawiającej się Strony, potwierdzające poddanie wykorzystanych materiałów obróbce lub przetworzeniu na terytorium tej stosującej Umawiającej się Strony, uważa się za dokument, o którym mowa w art. 18 ust. 3, art. 20 ust. 4 i art. 29 ust. 6, wykorzystywany w celu potwierdzenia, że produkty objęte świadectwem przewozowym EUR.1 lub deklaracją pochodzenia mogą zostać uznane za produkty pochodzące z terytorium tej stosującej Umawiającej się Strony oraz że spełniają one pozostałe wymogi niniejszych reguł.

Artykuł  32

Rozstrzyganie sporów

Spory zaistniałe w związku z procedurami weryfikacji na podstawie art. 34 i 35 lub w związku z wykładnią postanowień niniejszego dodatku, których to sporów nie można rozstrzygnąć pomiędzy organami celnymi wnioskującymi o przeprowadzenie weryfikacji a organami celnymi odpowiedzialnymi za jej przeprowadzenie, przekazuje się do rozpoznania Radzie Stowarzyszenia.

We wszystkich przypadkach rozstrzyganie sporów pomiędzy importerem a organami celnymi Strony przywozu podlega prawodawstwu tego państwa.

TYTUŁ  VII

WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA

Artykuł  33

Powiadamianie i współpraca

1. Organy celne Stron udostępniają sobie wzajemnie wzory odcisków pieczęci używanych w ich urzędach celnych na potrzeby wystawiania świadectw przewozowych EUR.1 wraz z modelami numerów upoważnień przyznanych upoważnionym eksporterom oraz adresami organów celnych odpowiedzialnych za weryfikację tych świadectw i deklaracji pochodzenia.

2. W celu zapewnienia prawidłowego stosowania niniejszych reguł Strony udzielają sobie wzajemnej pomocy za pośrednictwem właściwych organów celnych przy kontroli autentyczności świadectw przewozowych EUR.1, deklaracji pochodzenia, deklaracji dostawcy oraz poprawności informacji podanych w tych dokumentach.

Artykuł  34

Weryfikacja dowodów pochodzenia

1. Późniejsze weryfikacje dowodów pochodzenia przeprowadza się wyrywkowo lub w każdym przypadku, kiedy organy celne Strony przywozu mają uzasadnione wątpliwości co do autentyczności takich dokumentów, statusu pochodzenia sprawdzanych produktów lub spełniania innych wymogów niniejszych reguł.

2. Składając wniosek o przeprowadzenie późniejszej weryfikacji organy celne Strony przywozu zwracają świadectwo przewozowe EUR.1 i fakturę, jeśli została przedłożona, oraz deklarację pochodzenia lub kopie tych dokumentów organom celnym Strony wywozu, w razie potrzeby podając uzasadnienie wniosku o weryfikację. Wszelkie dokumenty i informacje wskazujące, że informacje podane w dowodzie pochodzenia są nieprawidłowe, przekazuje się wraz z wnioskiem o weryfikację.

3. Weryfikacji dokonują organy celne Strony wywozu. W tym celu mają one prawo żądać przedstawienia wszelkich dowodów i przeprowadzać kontrole ksiąg rachunkowych eksportera lub dokonywać wszelkich innych czynności kontrolnych, jakie uznają za odpowiednie.

4. Jeżeli organy celne Strony przywozu postanowią zawiesić przyznanie preferencyjnego traktowania sprawdzanych produktów do czasu uzyskania wyników weryfikacji, proponują one importerowi zwolnienie produktów, stosując wobec nich wszelkie środki zabezpieczające uznane za konieczne.

5. Organy celne występujące z wnioskiem o weryfikację informuje się możliwie najszybciej o wynikach weryfikacji. Wyniki takie muszą wyraźnie wskazywać, czy dokumenty są autentyczne oraz czy dane produkty mogą zostać uznane za produkty pochodzące z jednej ze Stron i czy spełniają pozostałe wymogi niniejszych reguł.

6. Jeśli w przypadkach uzasadnionej wątpliwości brak jest odpowiedzi w ciągu dziesięciu miesięcy od dnia złożenia wniosku o weryfikację lub jeśli odpowiedź nie zawiera informacji wystarczających do ustalenia autentyczności danego dokumentu lub rzeczywistego pochodzenia produktów, organy celne wnioskujące o weryfikację odmawiają prawa do skorzystania z preferencji, o ile nie zaistnieją wyjątkowe okoliczności.

Artykuł  35

Weryfikacja deklaracji dostawcy

1. Późniejsze weryfikacje deklaracji dostawcy lub długoterminowych deklaracji dostawcy można przeprowadzać wyrywkowo lub w każdym przypadku, kiedy organy celne Strony, na której terytorium uwzględniono takie deklaracje w celu wystawienia świadectwa przewozowego EUR.1 lub sporządzenia deklaracji pochodzenia, mają uzasadnione wątpliwości co do autentyczności takich dokumentów lub prawidłowości zawartych w nich informacji.

2. Na potrzeby wdrożenia ust. 1 organy celne Strony, o której mowa w ust. 1, zwracają deklarację dostawcy lub długoterminową deklarację dostawcy oraz fakturę(-y), specyfikację(-e) wysyłkową(-e) lub inny(-e) dokument(y) handlo- wy(-e) dotyczące towarów objętych tą deklaracją organom celnym stosującej Umawiającej się Strony, w której sporządzono deklarację, podając, w odpowiednich przypadkach, formalne lub merytoryczne uzasadnienie wniosku o przeprowadzenie weryfikacji.

Do wniosku o przeprowadzenie późniejszej weryfikacji organy celne dołączają wszelkie uzyskane dokumenty i informacje wskazujące, że informacje zawarte w deklaracji dostawcy lub długoterminowej deklaracji dostawcy są nieprawidłowe.

3. Weryfikacji dokonują organy celne stosującej Umawiającej się Strony, na której terytorium sporządzono deklarację dostawcy lub długoterminową deklarację dostawcy. W tym celu mają on prawo żądać przedstawienia wszelkich dowodów i przeprowadzać kontrole ksiąg rachunkowych dostawcy lub dokonywać wszelkich innych czynności kontrolnych, jakie uzna za odpowiednie.

4. Organy celne występujące z wnioskiem o weryfikację informuje się możliwie najszybciej o wynikach weryfikacji. Wyniki te muszą wyraźnie wskazywać, czy informacje podane w deklaracji dostawcy lub długoterminowej deklaracji dostawcy są prawidłowe, oraz umożliwiać organom celnym ustalenie, czy i w jakim zakresie daną deklarację dostawcy można wziąć pod uwagę przy wystawianiu świadectwa przewozowego EUR.1 lub sporządzaniu deklaracji pochodzenia.

Artykuł  36

Sankcje

Każda ze Stron przewiduje możliwość nałożenia sankcji karnych, cywilnych lub administracyjnych z tytułu naruszenia prawodawstwa krajowego powiązanego z niniejszymi regułami.

TYTUŁ  VIII

STOSOWANIE DODATKU A

Artykuł  37

Europejski Obszar Gospodarczy

Towary pochodzące z Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) w rozumieniu protokołu 4 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym uznaje się za pochodzące z Unii Europejskiej, Islandii, Liechtensteinu lub Norwegii (»Strony EOG«) w przypadku ich wywozu odpowiednio z Unii Europejskiej, Islandii, Liechtensteinu lub Norwegii do Jordanii, o ile między Jordanią a danymi Stronami EOG mają zastosowanie umowy o wolnym handlu stosujące niniejsze reguły.

Artykuł  38

Liechtenstein

Bez uszczerbku dla art. 2, z uwagi na unię celną między Szwajcarią a Liechtensteinem produkt pochodzący z Liechtensteinu uznaje się za produkt pochodzący ze Szwajcarii.

Artykuł  39

Republika San Marino

Bez uszczerbku dla art. 2, z uwagi na unię celną między Unią Europejską a Republiką San Marino produkt pochodzący z Republiki San Marino uznaje się za produkt pochodzący z Unii Europejskiej.

Artykuł  40

Księstwo Andory

Bez uszczerbku dla art. 2, z uwagi na unię celną między Unię Europejską a Księstwem Andory produkt pochodzący z Księstwa Andory sklasyfikowany w działach 25 do97 Systemu zharmonizowanego uznaje się za produkt pochodzący z Unii Europejskiej.

Artykuł  41

Ceuta i Melilla

1. Na potrzeby niniejszych reguł termin »Unia Europejska« nie obejmuje Ceuty i Melilli.

2. Na mocy protokołu 2 do Aktu w sprawie warunków przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej oraz dostosowań w Traktatach ⁵  produkty pochodzące z Jordanii przywożone do Ceuty lub Melilli korzystają pod każdym względem z takiej samej procedury celnej, jaka jest stosowana wobec produktów pochodzących z obszaru celnego Unii Europejskiej. Jordania poddaje przywożone produkty objęte odpowiednią umową i pochodzące z Ceuty i Melilli takiej samej procedurze celnej, jak produkty przywożone z Unii Europejskiej i pochodzące z niej.

3. Na potrzeby ust. 2 niniejszego artykułu niniejsze reguły stosuje się odpowiednio do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli, z zastrzeżeniem spełnienia szczególnych warunków określonych w załączniku V.

Załącznik  I

UWAGI WSTĘPNE DO WYKAZU W ZAŁĄCZNIKU II

grafika

Załącznik  II

WYKAZ PROCESÓW OBRÓBKI LUB PRZETWARZANIA, KTÓRYM NALEŻY PODDAĆ MATERIAŁY NIEPOCHODZĄCE, ABY WYTWORZONY PRODUKT MÓGŁ UZYSKAĆ STATUS POCHODZENIA

grafika

Załącznik  III

TEKST DEKLARACJI POCHODZENIA

grafika

Załącznik  IV

WZORY ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO EUR.1 I WNIOSKU O WYSTAWIENIE ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO EUR.1

grafika

Załącznik  V

SZCZEGÓLNE WARUNKI DOTYCZĄCE PRODUKTÓW POCHODZĄCYCH Z CEUTY I MELILLI

grafika

Załącznik  VI

DEKLARACJA DOSTAWCY

grafika

Załącznik  VII

DŁUGOTERMINOWA DEKLARACJA DOSTAWCY

grafika

1 Dz.U. L 129 z 15.5.2002, s. 3.

2 Dz.U. L 54 z 26.2.2013, s. 4.

3 Dz.U. UE L 54 z 26.2.2013, s. 4.

4 Strony zgadzają się odstąpić od obowiązku umieszczenia w dowodzie pochodzenia stwierdzenia, o którym mowa w art. 8 ust. 3. d) jakiekolwiek inne towary, które nie wchodzą w końcowy skład produktu ani nie są przeznaczone do ich wejścia w jego skład.

5 Dz.U. WE L 302 z 15.11.1985, s. 23.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2021.164.1
• Rodzaj: Decyzja
• Tytuł: Decyzja 2021/1 w sprawie zmiany Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, z drugiej strony, w drodze zastąpienia protokołu 3 do tego Układu dotyczącego definicji pojęcia produkty pochodzące i metod współpracy administracyjnej
• Data aktu: 15/04/2021
• Data ogłoszenia: 10/05/2021
• Data wejścia w życie: 01/09/2021, 15/04/2021