(notyfikowana jako dokument nr C(2020) 1827)(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE L z dnia 19 marca 2020 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1313/2013/UE z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Unijnego
Mechanizmu Ochrony Ludności 1 , w szczególności jej art. 32 ust. 1 lit. g),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Decyzja nr 1313/2013/UE określa ramy prawne rescEU - rezerwy zdolności na szczeblu unijnym, stworzonej w celu zapewnienia pomocy w bardzo trudnych sytuacjach, w których wszystkie dostępne zdolności na szczeblu krajowym oraz zdolności państw członkowskich udostępnione w ramach europejskiej puli ochrony ludności nie umożliwiają zapewnienia skutecznego reagowania na klęski żywiołowe i katastrofy spowodowane przez człowieka.
(2) W decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2019/570 2 określono początkowy skład rescEU pod względem zdolności reagowania i wymogów dotyczących jakości. Rezerwa rescEU obecnie obejmuje zdolność do gaszenia pożarów lasów z powietrza, zdolność do powietrznej ewakuacji medycznej oraz zdolność zapewnianą przez zespół ratownictwa medycznego.
(3) Zgodnie z art. 12 ust. 2 decyzji 1313/2013/UE zdolności rescEU należy określać z uwzględnieniem zidentyfikowanych i pojawiających się rodzajów ryzyka, ogólnych zdolności i braków na poziomie Unii.
(4) W ostatnich dziesięcioleciach ogniska poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia zdolnych do przenoszenia się z człowieka na człowieka, takich jak gorączka Ebola, zespół ostrej niewydolności oddechowej (SARS) oraz bliskowschodni zespół niewydolności oddechowej (MERS), wystawiły na próbę społeczność międzynarodową, zwracając uwagę na potrzebę skoordynowanych działań w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się tych chorób zakaźnych.
(5) W lipcu 2019 r. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ogłosiła, że ognisko epidemiczne gorączki Ebola w Demokratycznej Republice Konga stanowi stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, i zakażenie tym wirusem wciąż jest uważane za chorobę wysokiego ryzyka. Wirus Ebola może zostać nieumyślnie przeniesiony do Unii, co zaobserwowano już podczas epidemii w Afryce Zachodniej w 2013 r.
(6) W kontekście niezwykle ograniczonej dostępności zarówno szczepionek, jak i środków leczniczych, będących na etapie badań, gromadzenie zapasów środków przeciwdziałających wirusowi Ebola jest istotnym środkiem gotowości w przypadku przeniesienia choroby do Unii.
(7) Globalne rozprzestrzenianie się tego rodzaju wysoce zakaźnych chorób, co widać także na przykładzie nowego koronawirusa 2019-nCoV i wywołanej przez niego epidemii choroby COVID-19, wymaga skoordynowanych działań państw członkowskich w celu uniknięcia eskalacji sytuacji wyjątkowej w całej Unii, którą już poważnie dotknęły te ogniska epidemiczne.
(8) Ryzyko przenoszenia COVID-19, jak również innych chorób, można ograniczyć, jeżeli podejmuje się odpowiednie środki, łącznie ze stosowaniem środków ochrony indywidualnej i innego właściwego sprzętu medycznego.
(9) Na podstawie sprawozdania technicznego Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) 3 zachęca się organy zdrowia publicznego w Unii do zabezpieczenia wystarczających dostaw środków ochrony indywidualnej, w szczególności dla pracowników służby zdrowia opiekujących się pacjentami zakażonymi wirusem wywołującym COVID-19.
(10) Aby przygotować się na dalsze rozprzestrzenianie się COVID-19 i zminimalizować możliwe niedobory, Rada w swoich konkluzjach w sprawie COVID-19 z dnia 13 lutego 2020 r. 4 wezwała Komisję, aby kontynuowała analizę wszystkich dostępnych możliwości ułatwiających dostęp do środków ochrony indywidualnej potrzebnych państwom członkowskim.
(11) W odpowiedzi na konkluzje Rady należy włączyć do zdolności rescEU gromadzenie zapasów medycznych środków przeciwdziałania, sprzętu medycznego do intensywnej terapii oraz środków ochrony indywidualnej, służących do zwalczania poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia.
(12) Ze względu na spójność z innymi aktami Unii definicją "poważnego transgranicznego zagrożenia zdrowia" w niniejszej decyzji powinna być definicja zawarta w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1082/2013/UE 5 .
(13) Zgodnie z art. 12 ust. 4 decyzji nr 1313/2013/UE wymogi jakości dotyczące zdolności rescEU w zakresie medycznych środków przeciwdziałania, sprzętu medycznego do intensywnej terapii oraz środków ochrony indywidualnej należy oprzeć na uznanych międzynarodowych normach, w przypadku gdy takie normy już istnieją.
(14) Wymogi jakości odnoszące się do medycznych środków przeciwdziałania, takich jak szczepionki i środki lecznicze na etapie badań, należy zatem oprzeć na minimalnych normach i wymogach określonych przez Europejską Agencję Leków (EMA) i WHO. Wymogi jakości odnoszące się do sprzętu medycznego do intensywnej terapii powinny być oparte na normach minimalnych określonych przez WHO, a wymogi jakości w zakresie środków ochrony indywidualnej powinny być oparte na normach minimalnych określonych przez WHO i ECDC.
(15) Aby zapewnić unijną pomoc finansową na ustanowienie i utrzymanie takich zdolności oraz zarządzanie nimi, zgodnie z art. 21 ust. 3 decyzji nr 1313/2013/UE, należy określić całkowite szacunkowe koszty niezbędne do zapewnienia dostępności i możliwości wykorzystania tych zdolności. Całkowite szacunkowe koszty należy obliczyć z uwzględnieniem kategorii kosztów kwalifikowalnych określonych w załączniku IA do decyzji nr 1313/2013/UE.
(16) Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2019/570.
(17) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu, o którym mowa w art. 33 ust. 1 decyzji nr 1313/2013/UE,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli dnia 19 marca 2020 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Janez LENARĆIĆ |
|
Członek Komisji |