DECYZJA RADY (UE) 2020/2069
z dnia 7 grudnia 2020 r.
w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej w ramach Rady Stowarzyszenia ustanowionej na mocy Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony a Republiką Libańską, z drugiej strony, w odniesieniu do zmiany układu w drodze zastąpienia protokołu 4 do niego w sprawie definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z art. 218 ust. 9,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony a Republiką Libańską, z drugiej strony (zwany dalej "układem") został zawarty przez Unię na mocy decyzji Rady 2006/356/WE 1 i wszedł w życie w dniu 1 kwietnia 2006 r.
(2) Częścią układu jest protokół 4 dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej (zwany dalej "protokołem 4"). Zgodnie z art. 38 protokołu 4 Rada Stowarzyszenia ustanowiona na mocy art. 74 ust. 1 układu ("Rada Stowarzyszenia") może podjąć decyzję o zmianie postanowień protokołu 4.
(3) Rada Stowarzyszenia przyjmie decyzję o zmianie układu poprzez zastąpienie protokołu 4 (zwaną dalej "decyzją") na najbliższym posiedzeniu, przed końcem 2023 r.
(4) Należy ustalić stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii w ramach Rady Stowarzyszenia, gdyż decyzja będzie miała wiążące skutki prawne w Unii.
(5) Regionalna konwencja w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (zwana dalej "konwencją") została zawarta przez Unię na mocy decyzji Rady 2013/94/UE 2 i weszła w życie w odniesieniu do Unii w dniu 1 maja 2012 r. W konwencji zawarto postanowienia dotyczące pochodzenia towarów będących przedmiotem wymiany handlowej na mocy odpowiednich dwustronnych umów o wolnym handlu zawartych między Umawiającymi się Stronami konwencji, które to postanowienia mają zastosowanie bez uszczerbku dla zasad określonych w tych dwustronnych umowach.
(6) Art. 6 konwencji stanowi, że każda z Umawiających się Stron podejmuje odpowiednie środki w celu zapewnienia skutecznego stosowania konwencji. W tym celu decyzja wprowadzi w protokole 4 dynamiczne odniesienia do konwencji, tak aby zawsze odwoływać się do ostatniej wersji obowiązującej konwencji.
(7) W ramach dyskusji na temat zmiany konwencji sformułowano nowy zestaw zmodernizowanych i bardziej elastycznych reguł pochodzenia, które mają zostać włączone do konwencji. Do czasu zawarcia i wejścia w życie zmiany do konwencji Unia i Liban wyraziły zgodę na możliwie jak najszybsze rozpoczęcie stosowania alternatywnego zestawu reguł pochodzenia opartych na regułach zmienionej konwencji, które mogą być stosowane dwustronnie jako alternatywne reguły pochodzenia w stosunku do tych określonych w konwencji (zwane dalej "regułami przejściowymi"). W tym celu decyzja będzie także zawierać reguły przejściowe.
(8) Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu powinno zatem opierać się na projekcie decyzji,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
1 Decyzja Rady 2006/356/WE z dnia 14 lutego 2006 r. w sprawie zawarcia Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Libańską, z drugiej strony (Dz.U. L 143 z 30.5.2006, s. 1).
2 Decyzja Rady 2013/94/UE z dnia 26 marca 2012 r. w sprawie zawarcia Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (Dz.U. L 54 z 26.2.2013, s. 3).
3 Zob. dokument ST 11104/20 na stronie http://register.consilium.europa.eu.
