Rozporządzenie wykonawcze 2020/911 określające cechy punktów dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu zgodnie z art. 57 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 ustanawiającej Europejski kodeks łączności elektronicznej

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2020/911

z dnia 30 czerwca 2020 r.

określające cechy punktów dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu zgodnie z art. 57 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 ustanawiającej Europejski kodeks łączności elektronicznej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 z dnia 11 grudnia 2018 r. ustanawiającą Europejski kodeks łączności elektronicznej ¹ , w szczególności jej art. 57 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Jak uznano w dyrektywie (UE) 2018/1972, z uwagi na fakt, że punkty dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu i o niskiej mocy mogą mieć pozytywny wpływ na wykorzystanie widma radiowego i rozwój łączności bezprzewodowej w Unii, należy ułatwić wdrażanie punktów dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu poprzez system zwolnienia z obowiązku uzyskania zezwoleń.

(2) Punkt dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu obejmuje różne elementy, takie jak jednostka przetwarzania sygnału, system antenowy, połączenia kablowe i obudowa. W niektórych przypadkach system antenowy lub jego części mogą być instalowane oddzielnie od innych elementów punktu dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu i być połączone za pomocą co najmniej jednego przewodu. Może to mieć miejsce w przypadku rozproszonych systemów antenowych lub rozproszonego systemu radiowego stosowanego przez jednego operatora lub wielu operatorów. Punkt dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu może być przeznaczony do obsługi dwóch lub większej liczby użytkowników widma.

(3) Aby zapewnić akceptację społeczną i trwałe wdrożenie, punkty dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu podlegające art. 57 ust. 1 akapit drugi dyrektywy (UE) 2018/1972, powinny mieć minimalne oddziaływanie na krajobraz. Aby osiągnąć ten cel, powinny one być niewidoczne lub zamontowane na konstrukcji nośnej w nierzucający się w oczy sposób. Ich eksploatacja powinna również zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia publicznego, zgodnie z zaleceniem Rady 1999/519/WE ²  w sprawie ograniczenia narażenia ludności na pola elektromagnetyczne (EMF).

(4) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE ³  w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących udostępniania na rynku urządzeń radiowych stanowi, że urządzenia radiowe, w tym punkty dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu, muszą być skonstruowane w sposób zapewniający ochronę zdrowia i bezpieczeństwa ludności.

(5) W związku z tym należy określić fizyczne i techniczne cechy punktów dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu, które podlegają art. 57 ust. 1 akapit drugi dyrektywy (UE) 2018/1972, pod względem maksymalnej objętości, ograniczeń dotyczących masy oraz maksymalnej mocy nadawania na potrzeby połączeń użytkownika. Wybór maksymalnej objętości w celu ograniczenia oddziaływania punktu dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu na krajobraz powinien umożliwiać elastyczność projektu i możliwość dostosowania do cech fizycznych i technicznych konstrukcji nośnej.

(6) W zleconym przez Komisję opracowaniu "Light Deployment Regime for Small-Area Wireless Access Points (SAWAPs)" ⁴  wykazano, że limit objętości wynoszący 20 litrów powinien być wystarczający do pomieszczenia głównych elementów punktu dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu, przy jednoczesnym zapewnieniu jego nierzucającego się w oczy charakteru. Ta maksymalna objętość powinna mieć zastosowanie do każdego uruchomienia punktu dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu obsługującego co najmniej jednego użytkownika widma, jak również do wielu różnych punktów dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu współdzielących infrastrukturę o małej powierzchni, np. słup oświetleniowy, sygnalizację świetlną, billboard lub przystanek autobusowy, które ze względu na swoje fizyczne wymiary lub częste występowanie w danym obszarze prawdopodobnie spowodują bałagan wizualny.

(7) Punkty dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu powinny być zgodne z europejską normą zharmonizowaną EN 62232:2017 ⁵  "Wyznaczanie natężenia pola RF, gęstości mocy i tempa pochłaniania właściwego (SAR) w otoczeniu radiokomunikacyjnych stacji bazowych dla oceny poziomu ekspozycji człowieka", która określa metodę instalacji stacji bazowych przy uwzględnieniu ich mocy nadawania w celu oceny narażenia ludzi na działanie pól elektromagnetycznych ("eMF"), zgodnie z wartościami granicznymi określonymi w zaleceniu 1999/519/WE.

(8) Przedmiotową normę stosuje się do wszystkich rodzajów stacji bazowych, podzielonych na pięć klas instalacji odpowiadających różnym wartościom granicznym ich zastępczej mocy promieniowanej izotropowo (EIRP) wynoszącym, odpowiednio, kilka miliwatów (klasa E0), 2 W (klasa E2), 10 W (klasa E10), 100 W (klasa E100) i powyżej 100 W (klasa E+). Na podstawie powyższych klas, z uwzględnieniem bezpiecznych odległości od instalacji, których należy przestrzegać zgodnie z przedmiotową normą, a także z uwagi na fakt, że dyrektywa (UE) 2018/1972 przewiduje, iż punkty dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu powinny być urządzeniami o niskiej mocy, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie wyłącznie do kłas instalacji E0, E2 i E10. Tabela 2 w pkt 6.2.4 normy EN 62232:2017 zawiera wymóg, aby najniższa część promieniująca anteny klasy E10 znajdowała się na wysokości co najmniej 2,2 m ponad publicznymi drogami komunikacyjnymi, aby zapewnić odległość co najmniej 20 cm między głównym listkiem anteny a ciałem osoby o wzroście 2 m ⁶ .

(9) Ze względów estetycznych wewnętrzna instalacja punktów dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu klasy E10, które prawdopodobnie wykorzystają maksymalny limit objętości wynoszący 20 litrów, powinna być ograniczona do dużych pomieszczeń, w których wysokość stropu wynosi co najmniej 4 metry, takich jak muzea, stadiony, centra konferencyjne, porty lotnicze, stacje metra, dworce kolejowe lub centra handlowe.

(10) Masa punktu dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu i jego kształt nie powinny pociągać za sobą konieczności strukturalnego wzmocnienia stosowanej konstrukcji nośnej.

(11) W związku z tym, że przewiduje się dalszy rozwój odpowiednich norm, jeżeli mają one obejmować punkty dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu, w których wykorzystuje się aktywne systemy antenowe, takie punkty dostępu nie powinny na tym etapie wchodzić w zakres stosowania zwolnień z obowiązku uzyskania zezwolenia.

(12) W celu umożliwienia właściwym organom nadzoru i monitorowania, w szczególności w przypadkach, w których w jednym miejscu występuje wiele systemów antenowych, każdy operator, który wdrożył punkty dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu zgodnie z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, powinien w odpowiednim czasie przedłożyć właściwemu organowi powiadomienie dotyczące instalacji i lokalizacji tych punktów dostępu.

(13) Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla uprawnień państw członkowskich do określania zagregowanych poziomów EMF wynikających ze wspólnej lokalizacji lub agregowania na lokalnym obszarze punktów dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu objętych art. 57 ust. 1 akapit drugi dyrektywy (UE) 2018/1972 oraz do zapewnienia ich zgodności z obowiązującymi zagregowanymi granicznymi poziomami narażenia zgodnie z prawem Unii za pomocą środków innych niż indywidualne zezwolenia.

(14) Wdrażanie niniejszego rozporządzenia powinno być regularnie monitorowane, aby w razie konieczności ułatwić jego przegląd, z uwzględnieniem praktyki krajowej i rozwoju sytuacji w zakresie normalizacji, w szczególności w odniesieniu do objęcia nią aktywnych systemów antenowych.

(15) Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla środków krajowych dotyczących bezpieczeństwa, dostaw mediów i poszanowania własności prywatnej, w tym prawa właścicieli do określania sposobu użytkowania ich mienia.

(16) Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla stosowania mniej restrykcyjnych systemów na szczeblu krajowym w odniesieniu do wdrażania punktów dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu, aby ułatwić osiągnięcie współmiernej gęstości i niskiego oddziaływania na krajobraz w przypadku wdrażania dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu.

(17) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Łączności,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Niniejsze rozporządzenie określa cechy fizyczne i techniczne punktów dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu, o których mowa w art. 57 ust. 1 akapit drugi dyrektywy (UE) 2018/1972.

Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do punktów dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu z aktywnym systemem antenowym.

Artykuł  2

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) "zastępcza moc promieniowana izotropowo (EIRP)" oznacza iloczyn mocy dostarczonej do anteny i zysku tej anteny w danym kierunku odniesiony do anteny izotropowej,

2) "system antenowy" oznacza element sprzętowy punktu dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu, który promieniuje energię częstotliwości radiowych w celu zapewnienia użytkownikom końcowym łączności bezprzewodowej,

3) "aktywny system antenowy (AAS)" oznacza system antenowy punktu dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu, w którym amplituda lub faza między elementami anteny są dostrajane w sposób ciągły, co prowadzi do zmian charakterystyki promieniowania anteny w zależności od zmian krótkookresowych w środowisku radiowym. Nie obejmuje to długoterminowego kształtowania wiązki, takiego jak stałe elektryczne pochylenie wiązki. W punkcie dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu, który jest wyposażony w AAS, AAS jest zintegrowany jako część punktu dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu,

4) "pomieszczenie" oznacza każde pomieszczenie, w tym pojazdy transportowe, posiadające sufit lub dach albo jakiekolwiek stałe lub ruchome konstrukcje lub urządzenia, które mogą objąć całą tę przestrzeń, z wyjątkiem drzwi, okien i przejść, są na stałe lub tymczasowo otoczone bokami, niezależnie od rodzaju materiału używanego na dachu, ścianach lub bokach, oraz niezależnie od tego, czy konstrukcja ta ma charakter stały czy tymczasowy,

5) "przestrzeń zewnętrzna" oznacza każdą przestrzeń, która nie jest pomieszczeniem.

Artykuł  3

1. Punkty dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu, o których mowa w art. 57 ust. 1 akapit drugi dyrektywy (UE) 2018/1972, muszą być w pełni i w sposób bezpieczny wbudowane w konstrukcję nośną i w związku z tym muszą być niewidoczne dla ogółu społeczeństwa lub spełniać warunki określone w pkt A załącznika do niniejszego rozporządzenia oraz spełniać wymogi normy europejskiej określonej w pkt B załącznika do niniejszego rozporządzenia.

2. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla uprawnień państw członkowskich do określania zagregowanych poziomów EMF wynikających ze wspólnej lokalizacji lub agregowania w lokalnym obszarze punktów dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu oraz do zapewnienia zgodności z obowiązującymi zagregowanymi granicznymi poziomami narażenia na EMF zgodnie z prawem Unii za pomocą środków innych niż indywidualne zezwolenia.

3. Operatorzy, którzy wdrożyli punkty dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu spełniające wymogi określone w ust. 1, powiadamiają właściwe organy o instalacji i lokalizacji tych punktów dostępu.

Artykuł  4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 21 grudnia 2020 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 czerwca 2020 r.

	W imieniu Komisji
	Ursula VON DER LEYEN
	Przewodnicząca

ZAŁĄCZNIK

A. 

Warunki, o których mowa w art. 3 ust. 1

1. Całkowita objętość widocznej części punktu dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu, który obsługuje co najmniej jednego użytkownika widma, nie może przekraczać 20 litrów.

2. Całkowita objętość widocznych części wielu różnych punktów dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu współdzielących infrastrukturę o małej powierzchni, np. słup oświetleniowy, sygnalizację świetlną, billboard lub przystanek autobusowy, nie może przekraczać 20 litrów.

3. W przypadkach, w których system antenowy i inne elementy, takie jak urządzenie częstotliwości radiowej, przetwornik cyfrowy, jednostka pamięci, układ chłodzenia, układ zasilania, przyłącza okablowania, elementy dosyłowe lub elementy na potrzeby uziemienia i mocowania punktu dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu, są instalowane oddzielnie, jakakolwiek ich część przekraczająca objętość 20 litrów musi być niewidoczna.

4. Punkt dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu musi mieć charakterystykę wizualną zapewniającą spójność wizualną z konstrukcją nośną oraz mieć proporcjonalną wielkość w stosunku do całkowitej wielkości konstrukcji nośnej, spójny kształt, neutralne barwy i ukryte przewody, a także nie może, wraz z innymi punktami dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu, które są już zainstalowane w sąsiednich lokalizacjach, powodować bałaganu wizualnego.

5. Masa punktu dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu i jego kształt nie mogą pociągać za sobą konieczności strukturalnego wzmocnienia konstrukcji nośnej.

B. 

Wymogi normy europejskiej, o których mowa w art. 3 ust. 1

1. Rozmieszczenie musi być zgodne z klasami instalacji E0, E2 i E10 określonymi w tabeli 2 w pkt 6.2.4 normy europejskiej EN 62232:2017 "Wyznaczanie natężenia pola RF, gęstości mocy i tempa pochłaniania właściwego (SAR) w otoczeniu radiokomunikacyjnych stacji bazowych dla oceny poziomu ekspozycji człowieka".

2. Punkty dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu należące do klasy instalacji E10 rozmieszcza się wyłącznie w przestrzeni zewnętrznej lub w pomieszczeniach o wysokości stropu wynoszącej co najmniej 4 m.

3. W przypadku umieszczonych w tej samej lokalizacji wielu różnych systemów antenowych (lub ich części) jednego punktu dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu lub większej liczby takich punktów, kryteria dotyczące EIRP zawarte w pkt 1 mają zastosowanie do sumy EIRP wszystkich systemów antenowych w tej samej lokalizacji (lub ich części).

1 Dz.U. L 321 z 17.12.2018, s. 36.

2 Zalecenie Rady 1999/519/WE w sprawie ograniczenia narażenia ludności na pola elektromagnetyczne (od 0 Hz do 300 GHz) (Dz.U. L 199 z 30.7.1999, s. 59).

3 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących udostępniania na rynku urządzeń radiowych i uchylająca dyrektywę 1999/5/WE (Dz.U. L 153 z 22.5.2014, s. 62).

4 Smart 2018/0017, https://op.europa.eu/en/publication-detail/-/publication/463e2d3d-1d8f-11ea-95ab-01aa75ed71a1/language-en/ format-PDF/source-112125706

5 Dotyczy zakresu częstotliwości 110 MHz-100 GHz.

6 Załącznik C.4 do normy EN 62232:2017.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2020.208.48
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie wykonawcze 2020/911 określające cechy punktów dostępu bezprzewodowego o bliskim zasięgu zgodnie z art. 57 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 ustanawiającej Europejski kodeks łączności elektronicznej
• Data aktu: 30/06/2020
• Data ogłoszenia: 01/07/2020
• Data wejścia w życie: 21/12/2020, 21/07/2020