a także mając na uwadze, co następuje:(1) Praktyczne wdrażanie rozporządzenia (UE) nr 952/2013 (zwanego dalej "kodeksem") w połączeniu z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2015/2446 2 wykazało, że konieczne jest wprowadzenie pewnych zmian do tego rozporządzenia delegowanego w celu lepszego dostosowania go do potrzeb przedsiębiorców i administracji celnych, a także uwzględnienia zmian legislacyjnych i zmian w zakresie wdrażania systemów informatycznych ustanowionych na potrzeby kodeksu.
(2) W celu doprecyzowania, który urząd celny musi zapewnić przeprowadzenie analizy ryzyka przed przybyciem towarów na podstawie informacji zawartych w przywozowej deklaracji skróconej, należy zmienić definicję "urzędu celnego pierwszego wprowadzenia" w art. 1 pkt 15 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, aby wyjaśnić, że w przypadku zastosowania tego terminu odnosi się on do urzędu odpowiedzialnego za miejsce, do którego dany środek transportu ma zgodnie z przeznaczeniem dotrzeć, nawet jeżeli z jakiegokolwiek powodu środek transportu dociera w rzeczywistości do innego miejsca, za które odpowiedzialny jest inny urząd.
(3) Aby jasno określić zakres stosowania przepisów dotyczących przywozowej deklaracji skróconej, obejmującej towary w przesyłkach ekspresowych oraz formalności mających zastosowanie do przywozu i wywozu takich towarów, należy zdefiniować pojęcia "przesyłki ekspresowej" i "przewoźnika ekspresowego".
(4) Aby zapewnić jednolite stosowanie przepisów celnych w oparciu o wartość rzeczywistą towarów, konieczna jest definicja "wartości rzeczywistej".
(5) Zgodnie z Planem działania na rzecz mobilności wojskowej 3 istnieje potrzeba usprawnienia i uproszczenia formalności celnych w odniesieniu do towarów, które są przemieszczane lub używane w kontekście działań wojskowych. Cel ten należy osiągnąć poprzez określenie definicji takich towarów oraz ustanowienie formularza UE 302 jako dokumentu celnego, który ma być stosowany przez państwa członkowskie UE, między innymi w kontekście działań wojskowych związanych z wspólną polityką bezpieczeństwa i obrony Unii.
(6) Aby umożliwić wykorzystywanie do identyfikacji numeru rejestracyjnego i identyfikacyjnego przedsiębiorcy (EORI) zgodnie z prawodawstwem Unii innym niż przepisy prawa celnego, osoby inne niż przedsiębiorcy powinny być zobowiązane do zarejestrowania się w EORI, jeżeli taka rejestracja jest wymagana przepisami Unii, a nie tylko wtedy, gdy jest ona wymagana ustawodawstwem państwa członkowskiego. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 6 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(7) W art. 13 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 przewidziano możliwość przedłużenia terminu na wydanie decyzji dotyczącej stosowania przepisów prawa celnego, jeżeli właściwe organy celne prowadzą dochodzenie w sprawie naruszenia przepisów prawa celnego. Możliwość ta powinna mieć również zastosowanie w przypadkach, w których właściwe organy celne i podatkowe prowadzą dochodzenie w sprawie naruszenia przepisów podatkowych, ponieważ niektóre pozwolenia mogą zostać udzielone jedynie w przypadku braku poważnych lub powtarzających się naruszeń przepisów podatkowych. Art. 17 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 nakłada na organy celne obowiązek zawieszenia decyzji do momentu ustalenia, czy przedsiębiorca dopuścił się poważnego naruszenia lub powtarzających się naruszeń. Obowiązek ten powinien obejmować również przypadki poważnych przestępstw związanych z działalnością gospodarczą zgłaszającego, ale nie powinien obejmować naruszeń lub przestępstw popełnionych przez osoby odpowiedzialne za sprawy celne przedsiębiorstwa, które nie są pracownikami tego przedsiębiorstwa, zgodnie z art. 24 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 4 . Należy zatem odpowiednio zmienić art. 13 ust. 4 i art. 17 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(8) W art. 86 ust. 3 kodeksu określono specjalne zasady dotyczące obliczania kwoty długu celnego, w przypadku gdy dług celny powstaje w odniesieniu do produktów przetworzonych powstałych w ramach procedury uszlachetniania czynnego. Na wniosek zgłaszającego ten dług celny określa się na podstawie klasyfikacji taryfowej, wartości celnej, ilości, rodzaju i pochodzenia towarów objętych procedurą uszlachetniania czynnego w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego dotyczącego tych towarów. W art. 76 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 określono warunki, na których art. 86 ust. 3 kodeksu ma być stosowany bez konieczności składania wniosku przez zgłaszającego. Aby uniknąć obchodzenia ceł antydumpingowych i wyrównawczych, środków ochronnych i ceł dodatkowych wynikających z zawieszenia koncesji, które miałyby zastosowanie do towarów objętych po raz pierwszy procedurą uszlachetniania czynnego, obowiązek stosowania art. 86 ust. 3 kodeksu bez konieczności składania wniosku przez zgłaszającego powinien obejmować również produkty przetworzone uzyskane z takich towarów objętych procedurą uszlachetniania czynnego. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 76 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446. Należy przyznać jednoroczny okres przejściowy, aby umożliwić przedsiębiorcom dostosowanie się do nowych przepisów.
(9) W art. 104 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 określono wyjątki od wymogu składania przywozowej deklaracji skróconej w odniesieniu do towarów wprowadzanych na obszar celny Unii. Aby nie opóźniać przywozu narządów i innych tkanek ludzkich lub zwierzęcych lub krwi ludzkiej, przeznaczonych do trwałych przeszczepów, implantacji lub transfuzji w nagłych przypadkach, wyjątki powinny również obejmować te towary. Ponadto, w celu ułatwienia mobilności wojskowej wyjątki te powinny zostać rozszerzone na towary przemieszczane z zastosowaniem formularza NATO 302 lub formularza UE 302. Ponadto, po włączeniu gminy Campione d'Italia i włoskich wód jeziora Lugano do obszaru celnego Unii 5 wyjątek ten nie powinien mieć już zastosowania do towarów przywożonych z tych terytoriów. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 104 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(10) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/883 6 ma na celu ochronę środowiska morskiego przed negatywnym skutkiem zrzutów odpadów ze statków korzystających z portów znajdujących się na terenie Unii poprzez poprawę dostępności i wykorzystania odpowiednich portowych urządzeń do odbioru odpadów oraz odprowadzanie odpadów do tych urządzeń. Aby nie zagrozić celowi tej dyrektywy, formalności celne dotyczące takich odpadów powinny zostać usprawnione i uproszczone poprzez zniesienie obowiązku składania przywozowej deklaracji skróconej i uznawanie przedstawienia towarów organom celnym za zgłoszenie celne do dopuszczenia do obrotu. Uproszczenia te powinny mieć zastosowanie tylko w przypadku przekazania właściwym organom wcześniejszego powiadomienia o odpadach, o którym mowa w art. 6 dyrektywy (UE) 2019/883. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 104, 138, 141 i 142 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(11) W art. 104 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 ustanowiono zwolnienie z obowiązku składania przywozowej deklaracji skróconej w odniesieniu do towarów w przesyłkach pocztowych oraz w odniesieniu do towarów o wartości nieprzekraczającej 22 EUR do dnia aktualizacji systemu kontroli importu. Decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2019/2151 ("program prac") Komisja 7 zdecydowała jednak o utworzeniu nowego systemu elektronicznego (ICS2) w celu wspierania analizy ryzyka bezpieczeństwa i ochrony przed przybyciem towarów oraz związanych z tym kontroli. Wdrożenie nowego systemu ma nastąpić w drodze trzech wersji (wersja 1, wersja 2 i wersja 3). Ogólne odniesienie do aktualizacji systemu kontroli importu w art. 104 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 należy zatem zastąpić bardziej szczegółowymi odniesieniami do poszczególnych wersji tego nowego systemu, do których przewoźnicy będą się stopniowo podłączać. Zgodnie z programem prac w odniesieniu do transportu lotniczego operatorzy pocztowi i przewoźnicy ekspresowi podłączą się do nowego systemu, począwszy od wersji 1, ale będą zobowiązani tylko do przedkładania minimalnego zestawu danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej dotyczących towarów w przesyłkach pocztowych, których miejscem przeznaczenia jest Unia, oraz towarów w przesyłkach ekspresowych. Inni przedsiębiorcy lub operacje w dziedzinie transportu lotniczego zostaną objęci/objęte nowym systemem począwszy od wersji 2. W przypadku transportu kolejowego, drogowego, morskiego i żeglugi śródlądowej odpowiedni przedsiębiorcy będą musieli podłączyć się począwszy od wersji 3. W związku z tym zwolnienie w odniesieniu do towarów w przesyłkach pocztowych nie powinno mieć zastosowania po wersji 1 do przesyłek lotniczych, których miejscem przeznaczenia jest Unia. Ponadto zwolnienie to nie powinno mieć zastosowania po wersji 2 do przesyłek lotniczych, których miejscem ostatecznego przeznaczenia jest państwo trzecie, oraz po wersji 3 do przesyłek pocztowych, które są przewożone transportem morskim, śródlądowym, drogowym lub kolejowym. Analogicznie, zwolnienie w odniesieniu do towarów o wartości nieprzekraczającej 22 EUR w przesyłkach ekspresowych przewożonych drogą lotniczą nie powinno mieć zastosowania po wersji 1. Ponadto zwolnienie to nie powinno mieć zastosowania po wersji 2 w odniesieniu do takich towarów w przesyłkach lotniczych, które nie są ani przesyłkami pocztowymi, ani przesyłkami ekspresowymi. W odniesieniu do towarów przewożonych transportem morskim, żeglugą śródlądową, transportem drogowym lub kolejowym nie powinno ono mieć zastosowania po wersji 3. Państwa członkowskie powinny we współpracy z Komisją określić konkretne daty, od których przedsiębiorcy będą zobowiązani do korzystania z poszczególnych wersji nowego systemu zgodnie z załącznikiem do programu prac. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 104 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(12) W art. 106 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 określono terminy składania przywozowej deklaracji skróconej w przypadku transportu lotniczego. Również te terminy powinny odzwierciedlać decyzję o utworzeniu systemu elektronicznego (ICS2) w trzech wersjach. Przepis ten powinien wyraźnie odróżniać ogólną zasadę dotyczącą terminu złożenia przywozowej deklaracji skróconej od terminów przedkładania minimalnego zestawu danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej i terminów przedkładania innych danych. Wynika to z faktu, że jak określono w art. 183 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, począwszy od wersji 2 nowego systemu będzie stopniowo możliwe przedkładanie danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej przez różne osoby (przedkładanie wielokrotne). Wraz z wersją 1 nowego systemu operatorzy pocztowi i przewoźnicy ekspresowi powinni być zobowiązani do przedkładania minimalnego zestawu danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej w najkrótszym możliwym terminie, a najpóźniej przed załadowaniem towarów na pokład statku powietrznego, na którym zostaną one wprowadzone na obszar celny Unii. Obowiązek przedkładania minimalnego zestawu danych powinien mieć zastosowanie do wszystkich przewoźników lotniczych i przedsiębiorców uczestniczących w działaniach związanych z transportem lotniczym począwszy od wersji 2. Wraz z wersją 2 nowego systemu przewoźnicy lotniczy powinni być zobowiązani do uzupełnienia minimalnego zestawu danych o pozostałe dane, tak aby pełna przywozowa deklaracja skrócona była złożona z zachowaniem ogólnych terminów. Jednakże w okresie między wersją 1 a wersją 2 minimalny zestaw danych przedłożony przez operatorów pocztowych i przewoźników ekspresowych należy uznawać za pełną przywozową deklarację skróconą w odniesieniu do towarów w przesyłkach pocztowych i towarów w przesyłkach ekspresowych o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej 22 EUR. Wynika to z tego, że w tym okresie przewoźnicy lotniczy nie będą podłączeni do nowego systemu i w związku z tym nie będą mogli uzupełnić minimalnego zestawu danych. Zasada nakładająca na przewoźników lotniczych i przedsiębiorców obowiązek jak najwcześniejszego przedłożenia minimalnego zestawu danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej, a najpóźniej przed załadowaniem towarów na statek powietrzny, na którym mają one zostać wprowadzone na obszar celny Unii, zapewnia, że organy celne będą w stanie przeprowadzić analizę ryzyka i podjąć niezbędne działania pod kątem bezpieczeństwa dotyczącego ładunków lotniczych. Stanowi to istotne działanie uzupełniające do istniejących ram regulacyjnych UE w zakresie ochrony lotnictwa, a mianowicie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 300/2008 8 .
(13) W art. 112 i 113 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 określono obowiązki osób innych niż przewoźnik w zakresie dostarczania danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej w odniesieniu do, odpowiednio, transportu morskiego lub transportu wodnego śródlądowego oraz transportu lotniczego. Oba artykuły zawierają przepisy przejściowe zawieszające te obowiązki do czasu aktualizacji systemu kontroli importu. Te przepisy przejściowe powinny odzwierciedlać fakt, że dostarczanie danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej przez różne osoby będzie miało miejsce dopiero począwszy od wersji 2 nowego systemu w przypadku transportu lotniczego, natomiast począwszy od wersji 3 w przypadku transportu morskiego lub wodnego śródlądowego. W związku z tym obowiązek dostarczania danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej przez osoby inne niż przewoźnik powinien być określony odrębnie w odniesieniu do obu tych wersji. Ponadto przepis stanowiący, że każda osoba jest odpowiedzialna za dane zawarte w przywozowej deklaracji skróconej, które przedłożyła, powinien zostać usunięty z art. 112 i 113 i stać się nowym przepisem ogólnym mającym zastosowanie do wszystkich rodzajów transportu, a nie tylko do transportu lotniczego i transportu morskiego lub wodnego śródlądowego. W zakresie, w jakim zwolnienie z przywozowej deklaracji skróconej w odniesieniu do przesyłek pocztowych i towarów o wartości poniżej 22 EUR będzie stopniowo wycofywane, przepis ten powinien również objąć nowy obowiązek dostarczania przez operatorów pocztowych i przewoźników ekspresowych do urzędu celnego pierwszego wprowadzenia danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej, jeżeli nie dostarczyli oni tych danych przewoźnikom, którzy mają obowiązek uzupełnienia minimalnego zestawu danych przedkładanych przez operatorów pocztowych lub przewoźników ekspresowych. Należy odpowiednio zmienić art. 112 i 113 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 i dodać nowy art. 113a.
(14) W celu ułatwienia mobilności wojskowej formularz UE 302 powinien również służyć jako dowód unijnego statusu celnego towarów. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 127 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(15) W art. 128d rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 określono warunki udzielania upoważnienia do sporządzania manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego po wyjściu. Warunki te powinny być nadal stosowane dopóty, dopóki takie upoważnienie może zostać przyznane, niezależnie od tego, czy wdrożony został system decyzji celnych w ramach UKC. Należy zatem usunąć odniesienie do systemu decyzji celnych w ramach UKC. Należy odpowiednio zmienić art. 128d rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(16) W art. 141 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 wymieniono niektóre czynności, które należy uznawać za zgłoszenia celne dotyczące towarów, o których mowa w art. 138 lit. a)-d), art. 139 i 140 ust. 1 tego rozporządzenia. Formalności dotyczące składania zgłoszenia w przypadku zarówno przywozu, jak i wywozu narządów i innych tkanek ludzkich lub zwierzęcych lub krwi ludzkiej, przeznaczonych do trwałych przeszczepów, implantacji lub transfuzji w nagłych przypadkach powinny być ograniczone możliwie jak najbardziej, aby nie opóźniać ich dopuszczenia do obrotu poprzez uciążliwe formalności celne na granicy oraz umożliwić ich jak najszybsze wykorzystanie. Należy zatem zezwolić na zgłaszanie takich narządów, tkanek lub krwi poprzez którąkolwiek z czynności wymienionych w art. 141 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 138, 140 i 141 tego rozporządzenia delegowanego.
(17) W celu dalszego uproszczenia przepływu towarów przemieszczanych lub wykorzystywanych w kontekście działań wojskowych przedstawienie organom celnym formularza NATO 302 lub formularza UE 302 należy uznawać za zgłoszenie celne do dopuszczenia do obrotu ze zwolnieniem z należności celnych przywozowych jako towarów powracających, do odprawy czasowej, do wywozu lub powrotnego wywozu lub do tranzytu. W przypadku braku elektronicznego systemu do celów przedkładania organom celnym formularza NATO 302 lub formularza UE 302 należy również zezwolić na przedkładanie tych formularzy za pomocą środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 138-142 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(18) Po wejściu w życie nowych przepisów dotyczących podatku od wartości dodanej (VAT) w odniesieniu do sprzedaży na odległość, określonych w dyrektywie Rady (UE) 2017/2455 9 , VAT będzie należny od wszystkich towarów przywożonych do Unii, bez względu na ich wartość. Aby zapewnić pobieranie VAT od tych towarów, wymagane będzie elektroniczne zgłoszenie celne. Należy zatem zmienić obecną możliwość zgłaszania przesyłek pocztowych za pośrednictwem którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 141 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446. Możliwość ta powinna mieć zastosowanie tylko do końca okresu wdrażania wersji 1 ICS2, ponieważ do tego czasu wszyscy operatorzy pocztowi powinni dysponować danymi elektronicznymi niezbędnymi do składania przywozowej deklaracji skróconej. W celu zapewnienia prawidłowego poboru VAT możliwość ta powinna ponadto podlegać zatwierdzeniu przez organy celne i być ograniczona do przypadków, w których VAT od importu jest pobierany w momencie wprowadzania towarów zgodnie ze standardową procedurą. Należy odpowiednio zmienić art. 138 i 141 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(19) Ze względu na wzrost handlu elektronicznego wzrasta liczba przesyłek o niskiej wartości wywożonych z Unii. Ważną rolę w tym wywozie odgrywają operatorzy pocztowi i przewoźnicy ekspresowi. Przesyłki pocztowe mogą być zgłaszane do wywozu poprzez ich wyprowadzenie z obszaru celnego Unii zgodnie z art. 141 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, natomiast inne towary o charakterze handlowym o wartości nieprzekracza- jącej 1 000 EUR i masie nieprzekraczającej 1 000 kg zgłasza się do wywozu ustnie na podstawie art. 137 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia. Ponieważ zgłoszenia ustnego należy dokonywać w urzędzie celnym właściwym dla miejsca wyprowadzenia, ułatwienie to nie odpowiada modelowi biznesowemu przewoźników ekspresowych, który opiera się na ułatwieniu dotyczącym jednolitej umowy przewozu. W przypadku korzystania z jednolitej umowy przewozu wszystkich formalności związanych z wyprowadzeniem, w tym formalnego zamknięcia przemieszczania wywozowego, można dopełnić w wewnętrznym urzędzie celnym, tak że urząd celny właściwy dla miejsca wyprowadzenia może tylko poprosić o rewizję towarów na zasadzie ad hoc. Informacje dotyczące wyprowadzenia towarów są dostępne w dokumentacji przewoźnika ekspresowego i mogą zostać zweryfikowane przez organy celne w ramach kontroli poaudytowych. Aby umożliwić sprawną odprawę wywozową przesyłek o niskiej wartości przez przewoźników ekspresowych, a tym samym uniknąć "wąskich gardeł" w granicznych urzędach celnych, należy zezwolić na zgłaszanie tych przesyłek poprzez którąkolwiek z czynności wymienionych w art. 141 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446. Należy odpowiednio zmienić art. 140 i 141 tego rozporządzenia.
(20) Należy również zmienić art. 141 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 w celu doprecyzowania, że środki transportu objęte całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych mogą być zgłaszane do odprawy czasowej poprzez samą czynność przekroczenia przez towary granicy obszaru celnego Unii w którejkolwiek z sytuacji wymienionych w ust. 1 lit. d) tego artykułu. To samo dotyczy środków transportu, które mają zostać dopuszczone do obrotu jako towary powracające zgodnie z art. 203 kodeksu. Takie doprecyzowanie jest konieczne z punktu widzenia pewności prawa.
(21) W art. 142 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 wymieniono niektóre towary, których nie można zgłaszać ustnie ani zgodnie z art. 141 tego rozporządzenia, takie jak towary, w odniesieniu do których złożono wniosek o zwrot należności celnych lub innych należności. Z chwilą wejścia w życie nowych przepisów dotyczących podatku od wartości dodanej (VAT) w odniesieniu do sprzedaży na odległość, określonych w dyrektywie Rady (UE) 2017/2455, VAT będzie należny od wszystkich towarów przywożonych do Unii, bez względu na ich wartość. W związku z tym, jeżeli takie towary będą zwracane, zgłaszający wystąpi o zwrot VAT nałożonego wraz z dopuszczeniem towarów do obrotu. W takich przypadkach zgłaszający będzie musiał przedstawić dowód na to, że towary opuściły obszar celny Unii. Aby w przypadku przesyłek o niskiej wartości utrzymać obciążenie administracyjne na rozsądnym poziomie, powrotny wywóz takich przesyłek powinien być dopuszczalny przy pomocy jakiejkolwiek innej czynności zgodnie z art. 141 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, nawet jeżeli złożono wniosek o zwrot VAT. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 142 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(22) W celu wyjaśnienia, że przekazywanie danych wymaganych do dopuszczenia do obrotu przesyłek o niskiej wartości może odbywać się w różnych formatach elektronicznych, należy zmienić brzmienie art. 143a. Ponadto należy przewidzieć środek przejściowy dla zgłaszania przesyłek o niskiej wartości w krajowych systemach importu, które nie zostały jeszcze zaktualizowane zgodnie z kodeksem. Zgodnie z art. 278 ust. 2 kodeksu oraz z programem prac państwa członkowskie mogą aktualizować swoje krajowe systemy importu do końca 2022 r. Nowe środki w zakresie VAT przewidziane w dyrektywie (UE) 2017/2455 wejdą natomiast w życie przed tą datą. Należy zatem określić alternatywny zestaw danych na potrzeby elektronicznego zgłoszenia celnego przesyłek o niskiej wartości w niezaktualizowanych systemach elektronicznych, który będzie funkcjonował z przejściowymi wymogami dotyczącymi danych. W związku z tym do czasu aktualizacji krajowych systemów importu należy zezwolić państwom członkowskim na stosowanie zestawów danych zgłoszenia uproszczonego lub standardowego zgłoszenia celnego określonych w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2016/341 10 zamiast zgłoszeń celnych dotyczących niektórych przesyłek o niskiej wartości określonych w art. 143a ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(23) W art. 144 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 ustanowiono przepisy dotyczące zgłoszeń celnych towarów w przesyłkach pocztowych. Przepisy te powinny odzwierciedlać zmiany w zgłaszaniu takich towarów wraz z wejściem w życie odpowiednich przepisów dyrektywy (UE) 2017/2455. Należy usunąć przepis określający, kto ma być uznawany za dłużnika i zgłaszającego w zgłaszaniu przesyłek pocztowych poprzez przedstawienie, ponieważ od dnia 1 stycznia 2021 r. towary w przesyłkach pocztowych, których wartość nie przekracza 150 EUR, mają być zgłaszane za pomocą elektronicznego zgłoszenia celnego. W zgłoszeniu takim należy wyraźnie wskazać dłużnika i zgłaszającego. Należy przewidzieć środek przejściowy dotyczący zgłaszania towarów w przesyłkach pocztowych o wartości od 150 EUR do 1000 EUR w państwach członkowskich, które nie zaktualizowały jeszcze swoich krajowych systemów importu zgodnie z kodeksem. Należy utrzymać możliwość zgłaszania tych towarów do dopuszczenia do obrotu poprzez przedstawienie wraz ze zgłoszeniem CN22 lub CN23 do końca okresu aktualizacji krajowych systemów importu, czyli do końca 2022 r., ponieważ państwa członkowskie nie są zobowiązane do wdrożenia poszczególnych zestawów danych w odniesieniu do zgłoszeń elektronicznych do końca tego okresu. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 144 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(24) W art. 146 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 określono terminy na składanie zgłoszenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 167 ust. 1 akapit pierwszy kodeksu. Przepisy te powinny w jaśniejszy sposób powiązać terminy księgowania należności celnych przywozowych lub wywozowych przez organy celne zgodnie z art. 105 ust. 1 kodeksu z terminami na składanie różnych rodzajów zgłoszenia uzupełniającego przez zgłaszających. W związku z tym należy doprecyzować, że zgłoszenia uzupełniające obejmujące jedno zgłoszenie uproszczone i stanowiące podstawę pojedynczego księgowania zgodnie z art. 105 ust. 1 akapit pierwszy kodeksu są zgłoszeniami uzupełniającymi o charakterze ogólnym. Zgłoszenia uzupełniające o charakterze ogólnym powinny być składane w terminie dziesięciu dni od dnia zwolnienia towarów. Należy ponadto doprecyzować, że zgłoszenia uzupełniające mające charakter okresowy lub podsumowujący obejmują jedno lub kilka zgłoszeń uproszczonych składanych przez tego samego zgłaszającego w ustalonym okresie i stanowią podstawę do pojedynczego zaksięgowania łącznej kwoty należności celnych przywozowych zgodnie z art. 105 ust. 1 akapit drugi kodeksu. Te zgłoszenia powinny być składane w terminie dziesięciu dni od zakończenia okresu, którego dotyczą.
(25) W celu lepszego dostosowania obecnych przepisów do potrzeb przedsiębiorców organy celne powinny mieć możliwość udzielania zgłaszającym dłuższego terminu na złożenie zgłoszenia uzupełniającego oraz na uzyskanie odpowiednich dokumentów załączanych do zgłoszenia, w przypadku gdy złożenie zgłoszenia celnego nie prowadzi do powstania długu celnego. W przypadku zgłoszenia uzupełniającego o charakterze ogólnym dłuższy termin powinien wynosić maksymalnie do 120 dni od daty zwolnienia towarów. Ponadto w wyjątkowych i należycie uzasadnionych okolicznościach termin ten może wynosić maksymalnie dwa lata, jeżeli powody udzielenia dłuższego terminu są związane z wartością celną towarów. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 146 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 i art. 147 tego rozporządzenia, w którym określono terminy, przed upływem których zgłaszający ma dysponować dokumentami załączanymi do zgłoszenia uzupełniającego.
(26) W art. 163 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 określono przypadki, w których zgłoszenie celne należy uznawać za wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury specjalnej innej niż tranzyt. Przepis ten powinien również obejmować niszczenie przesyłek o wartości nieprzekraczającej 150 000 EUR, aby ułatwić przedsiębiorcom formalności celne w takich przypadkach. Niszczenie przesyłek powinno być możliwe bez stosowania systemu decyzji celnych, tak aby organy celne mogły podejmować decyzję w sprawie wniosku w momencie zgłoszenia towarów do procedury celnej. Ponadto towary wrażliwe wymienione w załączniku 71-02 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 należy wykluczyć z wyżej wymienionego ułatwienia, chyba że mają one zostać zniszczone, a wartość przesyłki nie przekracza 150 000 EUR. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 163 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(27) Art. 163 ust. 2 lit. g) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 stanowi, że zgłoszenie celne nie może zostać uznane jako wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury specjalnej innej niż tranzyt, jeżeli zastosowanie ma art. 167 ust. 1 lit. f) tego rozporządzenia delegowanego. Przepis ten odnosi się do przetwarzania towarów wrażliwych, które są już wyłączone z zakresu art. 163 ust. 1 lit. c) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446. Aby uniknąć tego powtórzenia, należy uchylić art. 163 ust. 2 lit. g) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(28) Art. 166 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 stanowi, że warunek udzielenia pozwolenia na procedurę przetwarzania określony w art. 211 ust. 4 lit. b) kodeksu, zgodnie z którym procedura nie może mieć negatywnego wpływu na istotne interesy producentów unijnych (warunki ekonomiczne), nie ma zastosowania do pozwoleń na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, z wyjątkiem niektórych przypadków, w tym w przypadku wniosków dotyczących towarów objętych środkami takimi jak cła antydumpingowe lub wyrównawcze. Takie wnioski powinny być jednak wyłączone ze sprawdzania warunków ekonomicznych, ponieważ cła te mają na celu ochronę podstawowych interesów producentów unijnych. Ponadto sprawdzanie warunków ekonomicznych nie będzie już w takich przypadkach potrzebne, ponieważ art. 76 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 zmienionego niniejszym rozporządzeniem przewiduje automatyczne stosowanie ceł antydumpingowych i wyrównawczych w odniesieniu do towarów objętych procedurą uszlachetniania czynnego, gdy procedura zostanie zakończona. Należy odpowiednio zmienić art. 166 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(29) Art. 168 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 dotyczy obliczania kwoty należności celnych przywozowych w określonych przypadkach uszlachetniania czynnego. Przepis ten jest jednak zbędny ze względu na wprowadzone zmiany art. 76 i 166 tego rozporządzenia delegowanego. Zgodnie z tymi zmianami obliczenia należności celnych przywozowych w przypadkach, o których mowa w art. 168 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, dokonuje się zgodnie z art. 86 ust. 3 kodeksu. Ponadto, jeżeli towary podlegają środkom polityki rolnej lub handlowej, należy dokonać sprawdzenia warunków ekonomicznych zgodnie z art. 166 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, zmienionego niniejszym rozporządzeniem. Należy zatem uchylić art. 168 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(30) W art. 177 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 określono przepisy dotyczące rozdzielności księgowej w przypadku składowania towarów unijnych wraz z towarami nieunijnymi w miejscu składowym przeznaczonym do składowania celnego. Aby zapobiec ewentualnemu nadużywaniu tych przepisów, składowanie towarów unijnych i nieunijnych razem w miejscu składowym przeznaczonym do składowania celnego (wspólne składowanie) powinno być dozwolone tylko wówczas, gdy towary mają ten sam kod CN, tę samą jakość handlową i te same właściwości techniczne. Nie powinno się zezwalać na obejmowanie wspólnym składowaniem towarów podlegających środkom takim jak cła antydumpingowe lub wyrównawcze, chyba że towary takie stały się towarami unijnymi po objęciu ich odpowiednimi cłami antydumpingowymi lub wyrównawczymi. Należy odpowiednio zmienić art. 177 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(31) W celu uproszczenia stosowania procedury odprawy czasowej w międzynarodowym ruchu morskim, w strefach przygranicznych oraz w odniesieniu do niektórych rodzajów sprzętu pedagogicznego, naukowego i technicznego wnioskodawca i uprawniony do korzystania z procedury odprawy czasowej powinni w drodze wyjątku mieć możliwość posiadania siedziby na obszarze celnym Unii i nie powinni musieć mieć siedziby poza tym terytorium, jak wymaga tego art. 250 ust. 2 lit. c) kodeksu. Należy odpowiednio zmienić art. 220, 224, 227, 229 i 230 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(32) W przypadku gdy do odprawy czasowej zgłaszane są towary wojskowe, powinny one zostać objęte całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych, a termin zamknięcia procedury powinien zostać ustalony na 24 miesięcy z możliwością jego przedłużenia. Należy zatem dodać nowy art. 235a do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 i odpowiednio zmienić art. 237 tego rozporządzenia.
(33) W art. 245 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 określono wyjątki od wymogu składania deklaracji poprzedzającej wyprowadzenie w odniesieniu do towarów wyprowadzanych z niektórych terytoriów Unii leżących poza obszarem celnym Unii. W celu ułatwienia mobilności wojskowej wyjątek ten powinien zostać rozszerzony na towary przemieszczane z zastosowaniem formularza NATO 302 lub formularza UE 302. Ponadto, po włączeniu gminy Campione d'Italia i włoskich wód jeziora Lugano do obszaru celnego Unii wyjątek ten nie powinien mieć już zastosowania do Campione d'Italia i włoskich wód jeziora Lugano. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 245 ust. 1 lit. i) oraz p) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(34) Należy zmienić art. 248 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, aby wyjaśnić, że urząd celny wywozu musi unieważnić zgłoszenie wywozowe i musi unieważnić odpowiednie poświadczenie wyprowadzenia towarów, jeżeli urząd celny wyprowadzenia poinformował, że operacja transportu, która powinna zostać zakończona poza obszarem celnym Unii, zakończy się wewnątrz tego obszaru.
(35) W załączniku 71-03 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 przedstawiono wykaz zwyczajowych czynności dla towarów objętych procedurą przetwarzania zgodnie z art. 220 kodeksu. Aby uniknąć nadużywania zwyczajowych czynności do uzyskania nieuzasadnionych korzyści pod względem należności celnych, załącznik ten należy odpowiednio zmienić.
(36) W pkt 7 załącznika 71-04 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 określono warunki, na których dozwolone jest stosowanie towarów ekwiwalentnych w ramach procedury uszlachetniania czynnego w odniesieniu do mleka i przetworów mlecznych. Warunki te dotyczą wagi różnych składników takich produktów, a mianowicie masy suchej, masy tłuszczu i białka. W celu uproszczenia tych przepisów, tak by mleko i przetwory mleczne podlegały ogólnym zasadom dotyczącym towarów ekwiwalentnych, ustanowionym w art. 223 ust. 1 akapit trzeci kodeksu, należy odpowiednio zmienić załącznik 71-04 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(37) W załączniku 71-05 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 wymieniono dane, które mają być udostępniane do celów ujednoliconej wymiany informacji między organami celnymi w kontekście procedur przetwarzania. Należy wyjaśnić, że niektóre dane można wyrazić w jednostkach miary innych niż kilogramy oraz w walutach innych niż euro, ponieważ w przeciwieństwie do innych przepisów dotyczących danych, które mają być dostarczane przez przedsiębiorców, w art. 176 i 181 oraz w załączniku 71-05 nie wskazano wyraźnie tej możliwości. Należy również umożliwić uznawanie zgłoszenia celnego za wniosek o pozwolenie na uszlachetnianie czynne lub uszlachetnianie bierne, tak jak umożliwia to art. 163 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446. Ponadto w sekcji B należy dodać nowy element danych dotyczący daty powstania długu celnego lub daty, od której zastosowano potencjalne środki polityki handlowej, ponieważ są to istotne dane, które powinny być wymieniane między organami celnymi podczas stosowania systemu INF. Należy odpowiednio zmienić załącznik 71-05 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(38) Należy również zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2016/341, aby uwzględnić pewne zmiany w innych przepisach Unii. Po pierwsze, obowiązek sprawozdawczy państw członkowskich w odniesieniu do postępów w zakresie systemów teleinformatycznych wprowadzony w art. 278a kodeksu jest bardziej rygorystyczny niż obowiązek sprawozdawczy określony w art. 56 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341, w związku z czym ten ostatni należy uchylić. Po drugie, załącznik 1 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341, w którym określono wspólne wymogi dotyczące danych w odniesieniu do deklaracji, powiadomień i potwierdzeń unijnego statusu celnego towarów, które mają zastosowanie do czasu wdrożenia systemów teleinformatycznych kodeksu, powinien odzwierciedlać decyzję Komisji w sprawie zaktualizowanego programu prac dotyczącą wdrożenia systemu ICS2 w trzech wersjach. Załącznik ten powinien odnosić się wyłącznie do załączników do tego rozporządzenia delegowanego, które zawierają wymogi dotyczące danych na okres przejściowy, natomiast nie powinien odnosić się do załącznika B do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, ponieważ ten nie ma zastosowania w okresie przejściowym. I wreszcie, po włączeniu definicji przesyłki ekspresowej i przewoźnika ekspresowego do art. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 należy usunąć definicję przesyłki ekspresowej w załączniku 9 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341, aby uniknąć nieporozumień.
(39) Należy sprostować art. 128a rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 w celu wyjaśnienia instrukcji dotyczących pieczęci i podpisu na niektórych dowodach unijnego statusu celnego towarów. Po pierwsze, niektóre instrukcje są zdublowane, zatem należy usunąć jeden zestaw takich instrukcji. Po drugie, należy dodać odniesienie do specjalnej pieczęci opisanej w części II rozdział II załącznika 72-04 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447. Po trzecie, upoważnieni wystawcy i upoważnieni nadawcy to dwa odrębne upoważnienia, a przepis błędnie odnosi się do upoważnionych nadawców w kontekście upoważnienia do wystawiania potwierdzenia. Przedmiotowy przepis powinien odnosić się we wszystkich językach do "upoważnionego wystawcy", a nie do "upoważnionego nadawcy".
(40) Odniesienie w art. 150 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 do art. 138 dyrektywy Rady 2006/112/WE 11 jest nieprawidłowe i należy je zastąpić odniesieniem do art. 143 ust. 1 tej dyrektywy, ponieważ to ten artykuł przewiduje mające zastosowanie zwolnienie z VAT.
(41) Możliwość zgłaszania przy pomocy jakiejkolwiek innej czynności narządów i innych tkanek ludzkich lub zwierzęcych lub krwi ludzkiej, przeznaczonych do trwałych przeszczepów, implantacji lub transfuzji w nagłych przypadkach powinna mieć zastosowanie z mocą wsteczną od dnia 15 marca 2020 r. w celu ułatwienia przywozu tych towarów w dobie kryzysu spowodowanego przez koronawirus,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
