a także mając na uwadze, co następuje:1. PROCEDURA
1.1. Obowiązujące środki
(1) Rozporządzeniem (WE) nr 2603/2000 2 Rada nałożyła ostateczne cło wyrównawcze na przywóz politereftalanów etylenu ("PET") pochodzących między innymi z Indii ("pierwotne dochodzenie").
(2) Decyzją 2000/745/WE 3 Komisja Europejska ("Komisja") przyjęła minimalną cenę importową oferowaną przez trzech producentów eksportujących z Indii.
(3) Rozporządzeniem (WE) nr 1645/2005 4 Rada zmieniła poziom obowiązujących środków wyrównawczych dotyczących przywozu PET z Indii. Zmiany wynikały z przeglądu w trybie przyspieszonym wszczętego zgodnie z art. 20 rozporządzenia podstawowego.
(4) Rozporządzeniem (WE) nr 193/2007 5 , w następstwie przeglądu wygaśnięcia Rada nałożyła ostateczne cła wyrównawcze na okres kolejnych pięciu lat.
(5) Środki wyrównawcze zostały następnie zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1286/2008 6 i rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 906/2011 7 w następstwie częściowych przeglądów okresowych.
(6) Późniejszy częściowy przegląd okresowy zakończono bez wprowadzania zmian w obowiązujących środkach rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 559/2012 8 .
(7) Rozporządzeniem (WE) nr 461/2013 9 , w następstwie kolejnego przeglądu wygaśnięcia Rada nałożyła ostateczne cła wyrównawcze na okres kolejnych pięciu lat.
(8) Decyzją wykonawczą 2014/109/UE 10 Komisja wycofała przyjęcie zobowiązań ze względu na zmianę okoliczności, w jakich zobowiązania zostały przyjęte.
(9) Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/1350 11 , w następstwie dwóch częściowych przeglądów okresowych Komisja zmieniła poziom środków wyrównawczych obowiązujących w odniesieniu do przywozu PET z Indii.
(10) Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2018/1468 12 ("rozporządzenie z 2018 r."), w następstwie dwóch częściowych przeglądów okresowych Komisja zmieniła poziom obowiązujących środków wyrównawczych.
(11) Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2019/1286 13 , w następstwie ostatniego przeglądu wygaśnięcia ("przegląd wygaśnięcia z 2019 r.") Komisja nałożyła ostateczne cła wyrównawcze na okres kolejnych pięciu lat. Do tych środków, które obecnie obowiązują ("obowiązujące środki"), należą cła specyficzne wynoszące 0-74,6 EUR za tonę dla wskazanych indywidualnie indyjskich producentów, przy czym stawka rezydualna nałożona na przywóz od wszystkich pozostałych producentów wynosi 69,4 EUR za tonę.
1.2. Wszczęcie częściowego przeglądu okresowego
(12) Rozporządzeniem z 2018 r. Komisja zmieniła poziom obowiązujących środków wyrównawczych dla dwóch producentów eksportujących objętych przeglądami i stwierdziła, że w przeciwieństwie do pierwotnego dochodzenia, cła specyficzne mogą nie być już najwłaściwszą formą środków.
(13) Komisja zauważyła jednak też, że nie może zmienić formy środków w tych przeglądach, ponieważ prowadzi dwa częściowe przeglądy okresowe o zakresie ograniczonym do subsydiowania tylko dwóch producentów eksportujących.
(14) W związku z tym w dniu 25 marca 2019 r. Komisja wszczęła z urzędu dochodzenie dotyczące częściowego przeglądu okresowego na podstawie art. 19 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, o zakresie ograniczonym do formy środków stosowanych wobec przywozu PET pochodzącego z Indii 14 ("zawiadomienie o wszczęciu przeglądu"). Przegląd wszczęto przy poparciu Komitetu Producentów PET w Europie ("CPME"), europejskiego stowarzyszenia branżowego reprezentującego wszystkich europejskich producentów żywicy PET.
(15) W zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu Komisja wskazała na wystarczające dowody, że okoliczności, na podstawie których wprowadzono obowiązujące środki, uległy zmianie i że są to zmiany o trwałym charakterze. Dowody te odnosiły się do konkretnego kontekstu zmian cen oraz środków antydumpingowych i wyrównawczych w pierwotnym dochodzeniu, a także do zwiększonego znaczenia subsydiów zapewniających korzyści finansowe, które są w większości proporcjonalne do wartości wywozu.
1.3. Zainteresowane strony
(16) W zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu Komisja wezwała zainteresowane strony do przedstawienia uwag w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja poinformowała w szczególności znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących, władze Indii, znanych importerów i użytkowników o wszczęciu dochodzenia oraz zaprosiła ich do udziału w tym dochodzeniu.
(17) Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.
(18) Uwagi dotyczące wszczęcia dochodzenia przedstawili: europejskie stowarzyszenie branżowe reprezentujące producentów PET, jeden indyjski producent eksportujący oraz sześciu użytkowników. Zgłosiło się również dwóch innych producentów eksportujących, którzy jednak nie przekazali uwag dotyczących wszczęcia dochodzenia.
(19) W dniu 11 czerwca 2019 r. Komisja przeprowadziła przesłuchanie z udziałem trzech użytkowników, którzy się zgłosili.
1.4. Ujawnienie ustaleń
(20) W dniu 6 kwietnia 2020 r. rząd Indii i pozostałe zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, w oparciu o które Komisja zamierza zaproponować zmianę formy środków mających zastosowanie do przywozu PET z Indii. Wspomniane strony miały również stosowną ilość czasu na zgłoszenie uwag.
(21) Rząd Indii i jeden producent eksportujący przedstawili uwagi na temat tego ujawnienia ustaleń, które to uwagi zostały należycie uwzględnione, jak przedstawiono poniżej.
2. PRODUKT OBJĘTY PRZEGLĄDEM I PRODUKT PODOBNY
2.1. Produkt objęty przeglądem
(22) Produkt objęty niniejszym przeglądem jest taki sam jak produkt, którego dotyczyło pierwotne dochodzenie, tj. poli- tereftalan etylenu (PET) o liczbie lepkościowej 78 ml/g lub wyższej, według normy ISO 1628-5, obecnie objęty kodem CN 3907 61 00 i pochodzący z Indii ("produkt objęty przeglądem").
2.2. Produkt podobny
(23) Komisja uznała, że produkt objęty przeglądem produkowany w Indiach i wywożony do Unii oraz produkt produkowany i sprzedawany w Unii przez przemysł Unii mają te same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz te same podstawowe zastosowania. Z tego względu uznano je za produkty podobne w rozumieniu art. 2 lit. c) rozporządzenia podstawowego.
3. DOCHODZENIE
3.1. Przebieg procedury
(24) W wyniku pierwotnego dochodzenia nałożono specyficzne cła wyrównawcze (w odróżnieniu od stawek ad valorem). Środki te były powiązane ze specyficznymi cłami antydumpingowymi 15 nałożonymi tego samego dnia. W tamtym czasie uznano, że bardziej odpowiednie jest nałożenie ceł specyficznych, zamiast ceł ad valorem (naliczanych od rzeczywistego poziomu cen eksportowych). Dokonanie takiego wyboru miało zapobiec sytuacjom, w których wahania cen PET wskutek wahań cen ropy naftowej prowadzą do poboru wyższych ceł 16 .
(25) Stosowanie tych środków antydumpingowych zostało zakończone decyzją Rady w 2013 r. 17 , natomiast cła wyrównawcze były kilkakrotnie poddane częściowemu przeglądowi, a obecnie wynoszą 0-74,6 EUR za tonę.
(26) W rozporządzeniu z 2018 r. Komisja stwierdziła, że w przeciwieństwie do pierwotnego dochodzenia, cła specyficzne mogą nie być już najwłaściwszą formą środków kompensowania przyznanych subsydiów. Wynika to z faktu, że korzyści finansowe uzyskiwane w ramach dwóch głównych programów subsydiowania (program Duty Drawback - "DDS" i program Merchandise Exports from India - "MEIS") przez producentów eksportujących PET w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym były w większości powiązane z ceną eksportową.
(27) Analiza Komisji opierała się na ustaleniach zawartych w rozporządzeniu z 2018 r. Uznano, że ustalenia te mają trwały charakter i w istocie zostały potwierdzone w przeglądzie wygaśnięcia z 2019 r. Ich podstawą były sprawdzone dane przekazane przez rząd Indii oraz dwóch producentów eksportujących, mianowicie IVL Dhunseri Petro- chem Industries Private Limited ("Dhunseri") i Reliance Industries Limited ("Reliance"). Tych dwóch producentów eksportujących odpowiadało za niemal całość przywozu PET z Indii do UE w okresie objętym dochodzeniem w ramach przeglądu wygaśnięcia z 2019 r. (1 kwietnia 2017 r. - 31 marca 2018 r.). Podlegają oni cłom wyrównawczym wynoszącym, odpowiednio, 18,73 EUR za tonę oraz 29,21 EUR za tonę (przy zastosowaniu stawki subsydiowania ad valorem 2,3 % i 4 %).
(28) W swoich uwagach dotyczących ujawnienia ostatecznych ustaleń producent eksportujący powtórzył komentarze przedłożone po wszczęciu postępowania w odniesieniu do wszczęcia przeglądu z urzędu. Komentarze te podsumowano w motywie 50. W uwagach na temat ostatecznych ustaleń rząd Indii zgłosił podobne kwestie. Komisja ustosunkowała się już do tych kwestii w motywie 51. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.
3.2. Cel i skutki obecnych ceł
(29) Zgodnie z art. 1 ust. 1 rozporządzenia podstawowego cło wyrównawcze może zostać nałożone w celu skompensowania wszelkich przyznanych subsydiów, bezpośrednio bądź pośrednio, dla wytworzenia, produkcji, wywozu lub transportu dowolnego produktu, którego dopuszczenie do swobodnego obrotu w Unii powoduje szkodę.
(30) Zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja może wszcząć przegląd w odniesieniu do dalszego stosowania środków, jeśli istnieją wystarczające dowody, że dotychczasowy środek nie jest (już) wystarczający dla zwalczania subsydium stanowiącego podstawę dla środków wyrównawczych i powodującego szkody. W przypadku gdy dochodzenie potwierdzi zarzuty, cła wyrównawcze mogą być podwyższone do poziomu, w którym osiągnięty zostanie wzrost cen konieczny do przeciwdziałania subsydium.
(31) Z tych dwóch przepisów jasno zatem wynika, że celem cła wyrównawczego jest zrekompensowanie lub przeciwdziałanie subsydium.
(32) Obecne kwoty subsydiowania określone w rozporządzeniu z 2018 r. odnoszą się przede wszystkim do dwóch programów subsydiowania, mianowicie programów DDS i MEIS. Programy te odpowiadają za 97 % i 89 % kwot subsydiowania ustalonych w tym czasie dla, odpowiednio, Dhunseri i Reliance. W ramach tych dwóch programów rząd Indii w nadmiernym stopniu zwraca producentom eksportującym określony odsetek średniej wartości wywozu kwalifikujących się produktów wywożonych. Stąd im wyższa wartość wywozu w przeliczeniu na tonę, tym wyższa nadmierna kwota zwrotu uzyskiwanego przez producentów eksportujących, a tym samym kwota subsydiowania. Oznacza to, że kwota subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych wzrasta wraz ze wzrostem ceny eksportowej.
(33) Po nałożeniu ceł w 2018 r. kwoty subsydiowania przeliczono na cła specyficzne na podstawie cen PET stosowanych przez współpracujących producentów eksportujących w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, tj. 1 kwiet nia 2016 r. - 31 marca 2017 r. Ceny te były w tym okresie stosunkowo niskie i wynosiły 730-815 EUR za tonę, w zależności od producenta eksportującego. W istocie, zgodnie z przeglądem wygaśnięcia z 2019 r., średnia cena importowa PET z Indii była w 2016 r. szczególnie niska i wynosiła 776 EUR za tonę 18 . Była to najniższa średnioroczna cena w całym okresie badanym w tym rozporządzeniu (1 stycznia 2014 r. - 31 marca 2018 r.). Średnia cena importowa PET z Indii w okresie objętym dochodzeniem w ramach przeglądu wygaśnięcia z 2019 r. (1 kwietnia 2017 r. - 31 marca 2018 r.) - a okres ten jest ostatnim okresem objętym dochodzeniem Komisji w kontekście przywozu PET z Indii - wynosiła 916 EUR za tonę 19 . Biorąc pod uwagę, że zgodnie z motywem 32 subsydiowanie wywozu PET z Indii jest powiązane proporcjonalnie z ceną eksportową, cła specyficzne obliczone na podstawie cen z okresu 1 kwietnia 2016 r. - 31 marca 2017 r. byłyby niewystarczające do skompensowania subsydiowania prowadzonego w odniesieniu do cen z okresu 1 kwietnia 2017 r. - 31 marca 2018 r.
(34) Dlatego też Komisja uznała, że ze względu na charakter tego szczególnego subsydiowania cła specyficzne mogą być niewystarczające do skompensowania go, zgodnie z wymogiem określonym w art. 1 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Cła ad valorem są do tego lepiej dopasowane.
3.3. Zmiana okoliczności i ich trwały charakter
(35) Jak wskazano powyżej, w pierwotnym dochodzeniu cła specyficzne uznano, uwzględniając interes Unii, za właściwsze, aby zapobiec sytuacjom, w których wahania cen PET wskutek wahań cen ropy naftowej mogłyby prowadzić do poboru wyższych ceł. Podczas gdy ceny ropy naftowej, a tym samym ceny PET, wciąż się wahają, decyzję o nałożeniu stałych ceł należy odczytywać w kontekście, w jakim ją podjęto.
(36) Obecne okoliczności, opisane w motywach 32-34, bardzo się różnią od sytuacji w 2000 r., gdy po raz pierwszy nałożono cła wyrównawcze. Pierwotne kwoty subsydiowania odnosiły się do trzech programów subsydiowania: (i) programu "Duty Entitlement Passbook Scheme" ("DEPS"); (ii) programu "Export Promotion Capital Goods" ("EPCGS"); oraz (iii) programu "Export Processing Zones" ("EPZ")/programu "Export Oriented Unit" ("eOU"). Najbardziej korzystne z nich były DEPS oraz EOU/EPZ. W przeciwieństwie do programów obowiązujących obecnie, powyższe programy nie uprawniały automatycznie do zwrotu wyliczonego na podstawie wartości wywozu.
(37) W ramach programu DEPS eksporter uzyskiwał zezwolenie kredytowe na przywóz towarów (na przykład surowców lub dóbr inwestycyjnych). Uzyskanie korzyści i, tym samym, subsydiowanie miały miejsce po przywozie tych towarów, a nie wywozie PET. Choć wartość wywozu wyznaczała pułap subsydiowania możliwego dla producenta eksportującego, to samo subsydiowanie było określane poziomem przywozu. Programy EPZ/EOU, które obejmowały prawie całą kwotę subsydiowania (13,5 % z 13,9 %) przypisaną przedsiębiorstwu obecnie noszącemu nazwę Dhun- seri 20 , składały się z różnych mechanizmów 21 . Żaden z nich nie polegał na prostej płatności powiązanej z wartością wywozu, co ma miejsce w przypadku obowiązujących obecnie programów DDS i MEIS.
(38) W swoich uwagach dotyczących ujawnienia ostatecznych ustaleń producent eksportujący powtórzył swoje komentarze dotyczące wszczęcia postępowania w odniesieniu do braku zmian w programach subsydiowania omówionego w motywach 59 i 60. Producent eksportujący przypomniał, że w nocie do akt dotyczącej wszczęcia Komisja stwierdziła, że 79 % subsydiowania stwierdzonego w dochodzeniu pierwotnym wynikało z programu, który był proporcjonalny do ceny eksportowej. Producent eksportujący twierdził, że jest to tylko nieco mniej niż odsetek subsydiowania wynikający z programów DDS i MEIS, który ustalono w rozporządzeniu z 2018 r. i przeglądzie wygaśnięcia z 2019 r. Producent eksportujący twierdził również, że w ujęciu bezwzględnym znaczenie subsydiów, które są przyznawane w związku z ceną eksportową, uległo zmniejszeniu w porównaniu z poziomem odnotowanym w dochodzeniu pierwotnym. Ponadto producent eksportujący twierdził, że program MEIS przestanie obowiązywać i zostanie zastąpiony systemem zgodnym z zasadami WTO.
(39) Komisja podkreśliła, że w nocie do akt dotyczącej wszczęcia wskazano, że 79 % subsydiowania stwierdzonego w dochodzeniu pierwotnym wynikało z programu DEPB Post-export, w ramach którego "przyznawano korzyści finansowe, które zgodnie z ustaleniami, były powiązane z ceną eksportową". Charakter tego powiązania i jego odrębność w stosunku do programów DDS i MEIS zostały dodatkowo wyjaśnione przez Komisję w motywach 36 i 37 oraz nie zostały zakwestionowane przez producenta eksportującego w jego uwagach dotyczących ostatecznych ustaleń.
(40) W odniesieniu do uwag dotyczących programu MEIS Komisja zauważyła, że jego przyszłość i zgodność rzekomego programu zastępczego z zasadami WTO nie wchodzą w zakres niniejszego częściowego przeglądu okresowego.
(41) W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.
(42) Powodem nałożenia ceł specyficznych w 2000 r. były wahania cen PET, w kontekście braku w tym czasie konkretnego związku między kwotą uzyskanego subsydiowania a cenami eksportowymi stosowanymi przez producentów eksportujących. Natomiast w roku 2020 subsydiowanie PET wywożonego z Indii do Unii jest w zdecydowanej większości powiązane głównie z wartością wywozu. Jedyną właściwą reakcją jest powiązanie kwoty ceł z tą wartością za pomocą ceł ad valorem.
(43) Mimo że obecny przegląd nie obejmuje nowego badania interesu Unii, należy podkreślić, że przewidywane wahania cła w przeliczeniu na tonę mogą być dla użytkowników dużo mniejszym problemem w 2020 r. niż mogły być w 2000 r. W istocie stawki cła wyrównawczego ustalone w 2000 r. były nie tylko wyższe (i wzrosły do 8,2 % i 13,9 % w 2005 r., gdy Dhunseri zaczął eksportować), ale były nałożone łącznie z cłami antydumpingowymi: ich połączenie spowodowało, że stawki ceł wynosiły 30-44,3 %. Z tego powodu nagły wzrost cen PET w przeliczeniu na tonę mógł być dużo większym problemem dla użytkowników. Natomiast najwyższe cło ad valorem, które może mieć teraz zastosowanie do większości obecnego przywozu, może jedynie wynosić nie więcej niż 4 %.
(44) W swoich uwagach dotyczących ostatecznego ujawnienia producent eksportujący stwierdził, że ceny ropy po 2014 r. nadal podlegają wahaniom, a w 2020 r. były jeszcze bardziej niestabilne. Według producenta eksportującego Komisja stwierdziła w ujawnieniu ustaleń, że ceny ropy naftowej są stabilne od 2014 r., a ta stabilność uzasadnia zmianę środka na stawki ad valorem. Według producenta eksportującego zmiana środka na stawki ad valorem w oparciu o argument Komisji dotyczący stabilnych cen ropy naftowej była nieuzasadniona.
(45) Komisja zauważa, że uwaga ta nie odzwierciedla prawidłowo stanowiska Komisji w sprawie wahań cen ropy i wpływu tych zmian na wnioski wyciągnięte w ramach niniejszego przeglądu. Jak stwierdzono w motywie 35, Komisja wyraźnie uznała, że ceny PET i ceny ropy naftowej nadal ulegają wahaniom po ostatnim przeglądzie wygaśnięcia w 2014 r. Jak wskazano ponadto w motywie 58, Komisja uważa, że cła ad valorem są właściwsze, aby dokładnie kompensować subsydia o wartości zmieniającej się wraz ze zmianami cen PET i ropy naftowej. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
(46) Ta zmiana okoliczności ma trwały charakter. Zostało to potwierdzone w rozporządzeniu z 2018 r., w którym stwierdzono stały charakter i trwałe stosowanie tych dwóch głównych programów (DDS i MEIS) 22 .
(47) W swoich uwagach dotyczących ostatecznego ujawnienia rząd Indii argumentował, że twierdzenie Komisji, zgodnie z którym pewne zmiany miały trwały charakter, było błędne. Rząd Indii wspomniał, że dotyczy to w szczególności cen ropy naftowej, które były niższe od cen ropy naftowej w 2000 r.
(48) Komisja powtórzyła swoje argumenty w motywie 45 w odniesieniu do wahań cen ropy naftowej, będących jedynym przykładem błędnej oceny trwałego charakteru zmiany okoliczności wspomnianej przez rząd Indii. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
3.4. Opinie zainteresowanych stron po wszczęciu przeglądu
(49) Wszczęcie przeglądu uzyskało poparcie stowarzyszenia europejskich producentów PET.
(50) Producent eksportujący stwierdził, że wszczęcie przeglądu z urzędu jest nielegalne, i dodał, że Komisja zastosowała się do wniosku CPME o wszczęcie niniejszego przeglądu, mimo że nie przedstawiono żadnych dowodów ani informacji. Producent eksportujący twierdził ponadto, że Komisja nie może odrzucić wniosku o dokonanie przeglądu, a jednocześnie wszcząć przegląd z własnej inicjatywy. Według producenta eksportującego naruszono wymogi proceduralne określone w art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego oraz art. 21.2 Porozumienia WTO w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych ("porozumienie SCM").
(51) Wiadomość e-mail od CPME jest zgodna z oświadczeniami Komisji zawartymi w rozporządzeniu z 2018 r., podsumowanymi w motywie 27 powyżej. CPME w swoim emailu wskazuje, że popiera argumentację Komisji i zwraca się do Komisji o podjęcie niezbędnych działań. E-mail z CPME nie zawiera określenia "wniosek o dokonanie przeglądu". Zawiera jedynie poparcie dla ewentualnego wszczęcia takiego przeglądu, w przypadku gdyby Komisja uznała to za właściwe. Komisja nie mogła odrzucić wniosku o dokonanie przeglądu, skoro takiego wniosku nie złożono. Jak wskazano w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu, Komisja wszczęła przegląd z własnej inicjatywy na podstawie art. 19 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, co jest zgodne z art. 21.2 porozumienia SCM. W związku z tym powyższy zarzut został odrzucony.
(52) Producent eksportujący stwierdził ponadto, że cła obowiązują od 20 lat i że Komisja powinna w końcu pozwolić na ich wygaśnięcie, przyjrzeć się reakcji rynków, a następnie - jeżeli to będzie w ogółe konieczne - wszcząć nowe, osobne dochodzenie.
(53) Komisja zauważyła, że zakres przedmiotowego dochodzenia w ramach częściowego przeglądu okresowego ogranicza się jedynie do formy środków. Kontynuacja bądź wygaśnięcie środków były przedmiotem niedawnego dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia z 2019 r.; w dochodzeniu tym współpracował producent eksportujący. W wyniku tego przeglądu ustalono, że środki wyrównawcze mające zastosowanie do przywozu PET pochodzącego z Indii należy utrzymać. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
(54) Producent eksportujący stwierdził również, że nie ma podstaw do wszczęcia częściowego przeglądu okresowego ani do zmiany formy środków. Wygaśnięcie środków antydumpingowych i wycofanie zobowiązań prawie sześć lat temu rzekomo nie wpływają na skuteczność obecnych środków wyrównawczych. Ponadto producent eksportujący twierdził, że rzekomo nie nastąpiły żadne zmiany w programach subsydiowania, a cena ropy naftowej wahała się i rosła przed wszczęciem przeglądu okresowego i pozostaje zmienna.
(55) Jak Komisja wskazała w motywach 32 i 34, w przeciwieństwie do sytuacji, w której pierwotnie nałożono cła wyrównawcze, stawki specyficznych ceł wyrównawczych nie są już właściwe, aby w pełni kompensować faktyczny poziom subsydiowania, który zmienia się wraz z cenami PET. Dzięki powiązaniu kwoty cła z ceną PET przez zastosowanie ceł ad valorem Komisja skuteczniej zapewni przeciwdziałanie w odniesieniu do danego poziomu subsydiowania. Jeśli chodzi o związek między wygaśnięciem ceł antydumpingowych a zmianą okoliczności, Komisja przypomniała informacje zawarte w motywie 43. Ogólny poziom ceł był częścią warunków, w jakich podjęto w 2000 r. decyzję o zastosowaniu ceł specyficznych, a warunki te już nie istnieją. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.
(56) Jeśli chodzi o argument, że okoliczności zmieniły się już jakiś czas temu, Komisja wskazuje, że nie ma żadnego terminu na wszczęcie przeglądu w sprawie formy środków. Od czasu wystąpienia tych zmian nie było żadnego przeglądu, który mógłby odnieść się do zaistniałej sytuacji: jedynymi postępowaniami, które miały miejsce od wystąpienia zmian, były częściowe przeglądy okresowe o zakresie ograniczającym się do subsydiowania uzyskanego przez dwóch producentów eksportujących oraz przeglądy wygaśnięcia. Obecny przegląd jest, od czasu zmiany okoliczności, pierwszym dochodzeniem poświęconym konkretnie skuteczności ceł specyficznych w odniesieniu do wszystkich producentów eksportujących. Również ten argument został zatem odrzucony.
(57) Producent eksportujący stwierdził też, że stałe cło jest nadal odpowiednią formą, aby zapobiec sytuacjom, w których wahania cen PET spowodowane wahaniami cen ropy naftowej mogą skutkować poborem nadmiernych, nieuzasadnionych ceł.
(58) Jak wskazano w motywach 32 i 34, Komisja uważa, że cła ad valorem są właściwsze, aby dokładnie kompensować subsydia o wartości zmieniającej się wraz ze zmianami cen PET i ropy naftowej. Trudno wytłumaczyć, dlaczego takie cło mogłoby być nieuzasadnione. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
(59) Wreszcie producent eksportujący dowodził, że nie nastąpiła żadna zmiana w programach subsydiowania, ponieważ program DEPB, w odniesieniu do którego zastosowano środki wyrównawcze w 2000 r., był podobny do programów DDS i MEIS.
(60) Komisja wskazała już w motywie 37, że program DEPB różni się od DDS bądź MEIS w tym sensie, że wynikająca z niego korzyść i, tym samym, udzielane subsydiowanie były powiązane z przywozem surowców lub dóbr inwestycyjnych, a nie z wywozem danych produktów końcowych. W rezultacie powyższy argument był niezgodny ze stanem faktycznym i dlatego został odrzucony.
(61) Sześciu użytkowników twierdziło, że zmiana formy środków z ceł specyficznych na cła ad valorem może spowodować większą zmienność cen i doprowadzić do wzrostu faktycznie pobieranego cła (a tym samym całkowitej ceny produktu); to byłoby szkodliwe dla stabilności działania wszystkich użytkowników niższego szczebla. Dowodzili też, że wyższe koszty mogą spowodować, że ich marże zysku będą mniejsze, a konkurencyjność ograniczona.
(62) Komisja wskazała już w motywie 34, że poziom subsydiowania wynikający z charakteru głównych programów jest w większości powiązany z poziomem cen PET. Jedynym sposobem na odpowiednie kompensowanie subsydiowania jest wprowadzenie środka, który jest również powiązany z poziomem cen eksportowych. Takim środkiem są cła ad valorem. Przejście na cła ad valorem nie oznacza, że ceny PET automatycznie się podniosą. Jeśli ceny eksportowe spadną, co miało miejsce w 2019 r., obowiązujące cła również się obniżą. Ponadto, jak określono w motywie 43 powyżej, cła ad valorem na przywóz dwóch głównych producentów eksportujących z Indii będą niskie (2,3 % i 4 %) i nie można ich uznać za szkodliwe dla stabilności działania użytkowników niższego szczebla. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.
(63) Użytkownicy dowodzili, że uruchomione moce produkcyjne europejskich producentów PET nie są wystarczające do zaspokojenia popytu wewnętrznego na PET.
(64) Jak wskazano w przeglądzie wygaśnięcia z 2019 r., moce produkcyjne przemysłu Unii wystarczają na pokrycie 85 % całkowitej bieżącej konsumpcji krajowej. Dodatkowo dostępny jest też przywóz z innych państw bez zastosowania środków, a kolejnym źródłem jest recykling PET. Ponadto obecne dochodzenie przeglądowe nie ma na celu zwiększenia cła nakładanego na przywóz PET z Indii, lecz odpowiednie kompensowanie rzeczywistego subsydiowania, przy uwzględnieniu obecnych okoliczności, poprzez cła ad valorem. Biorąc pod uwagę ceny ropy naftowej z końca pierwszego kwartału 2020 r., wprowadzana zmiana prawdopodobnie doprowadzi do obniżenia się cen PET. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.
(65) Użytkownicy dowodzili też, że europejscy producenci PET nie ponoszą szkody w związku z przywozem politerefta- lanu etylenu pochodzącego z Indii. Wręcz przeciwnie, wychodzą z długiego okresu wyjątkowej marginalizacji.
(66) Zakres dochodzenia w ramach obecnego częściowego przeglądu okresowego ogranicza się do formy środków wprowadzanych wobec przywozu PET pochodzącego z Indii. Komisja zwróciła jednak uwagę, że analizę szkód przeprowadzono w ramach ostatniego przeglądu wygaśnięcia zakończonego w lipcu 2019 r. W przeglądzie tym ustalono, że przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, ale jego sytuacja nadal jest niepewna, o czym świadczy niska rentowność. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.
4. WNIOSEK
(67) W dochodzeniu ustalono, że obowiązujące środki wyrównawcze powinny mieć formę ceł ad valorem na odpowiednich poziomach ustalonych już w kilku poprzednich dochodzeniach 23 .
(68) W swoich uwagach dotyczących ujawnienia ostatecznych ustaleń rząd Indii i producent eksportujący twierdzili, że jeżeli Komisja zdecydowała się zmienić formę środków na cła ad valorem, powinna zastosować stopę subsydiowania określoną w przeglądzie wygaśnięcia środków z 2019 r., a mianowicie 3,6 %.
(69) Komisja zauważyła, że ten częściowy przegląd okresowy jest ograniczony do formy środków i nie dotyczy ich poziomu. Komisja zauważa, że chociaż obecny poziom cła został określony w rozporządzeniu z 2018 r., obecnie obowiązujące środki zostały wprowadzone w następstwie przeglądu wygaśnięcia z 2019 r. W przypadku Reliance środki te wynoszą 29,21 EUR/tonę na podstawie stopy subsydiowania wynoszącej 4 %. Żadne inne cło ad valorem nie może zostać nałożone na podstawie niniejszego częściowego przeglądu okresowego, ponieważ taka zmiana nie byłaby objęta zakresem niniejszego przeglądu, jak wskazano w zawiadomieniu o jego wszczęciu. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
(70) Biorąc pod uwagę powyższą analizę, Komisja stwierdziła, że zmieniły się okoliczności i że stosowanie ceł specyficznych nie jest już właściwą formą wyrównywania faktycznego poziomu subsydiowania. Ponieważ prawdopodobieństwo kontynuacji subsydiowania stwierdzono już w przeglądzie wygaśnięcia z 2019 r., nastąpi zmiana formy ceł wyrównawczych z ceł specyficznych na cła ad valorem.
(71) W swoich uwagach dotyczących ujawnienia ostatecznych ustaleń rząd Indii i producent eksportujący twierdzili, że cła na przywóz PET z Indii obowiązują od dwudziestu lat i powinny wygasnąć, ponieważ wygasanie środków jest zasadą, a ich utrzymanie wyjątkiem. Ponadto rząd Indii i producent eksportujący twierdzili, że podmioty, które złożyły pierwotną skargę, już nie istnieją i że obecnie Komisja chroni producentów nieobjętych zakresem krajowego przemysłu.
(72) Producent eksportujący twierdził również, że przedsiębiorstwo Indorama Ventures Europe B.V. należy usunąć z zakresu aktualnej interpretacji przemysłu UE. Producent eksportujący twierdził ponadto, że środki nie były w interesie Unii, ponieważ szkodziły zrównoważonemu charakterowi działalności gospodarczej wszystkich użytkowników niższego szczebla i konsumentów. Ponadto producent eksportujący twierdził, że dopuszczenie dalszego stosowania środków stanowiło dyskryminację wobec Indii, a zwłaszcza wobec tego producenta.
(73) Komisja zauważyła, że żaden z powyższych argumentów nie był objęty zakresem niniejszego częściowego przeglądu okresowego, który ogranicza się jedynie do formy środków. Komisja zauważyła również, że w następstwie przeglądu wygaśnięcia z 2019 r., w którym współpracował zarówno rząd Indii, jak i producent eksportujący, podjęto decyzję, że przedłużenie stosowania środków jest uzasadnione w ramach obowiązujących przepisów. Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego producenci eksportujący mogą zwrócić się do Komisji o wszczęcie przeglądu poziomu subsydiowania, jeżeli uznają, że istnieją podstawy o trwałym charakterze, które uzasadniają taki przegląd.
(74) W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.
(75) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego art. 15 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 24 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
