a także mając na uwadze, co następuje:(1) W dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE 1 ustanowiono unijny system prawny kontroli przeprowadzanej przez państwo portu, przeformułowując przy tym i wzmacniając wcześniejsze prawodawstwo Unii w tej dziedzinie, które obowiązywało od 1995 r. Unijny system prawny kontroli przeprowadzanej przez państwo portu opiera się na memorandum paryskim w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (zwanym dalej "memorandum paryskim"), podpisanym w Paryżu w dniu 26 stycznia 1982 r.
(2) W odniesieniu do państw członkowskich Unii dyrektywa 2009/16/WE wprowadza faktycznie do zakresu prawa unijnego określone procedury, narzędzia i działania przewidziane w memorandum paryskim. Na mocy tej dyrektywy niektóre decyzje podjęte przez Komitet Kontroli Przeprowadzanej przez Państwo Portu ustanowiony na mocy sekcji 7 memorandum paryskiego ("PSCC") stają się wiążące dla państw członkowskich Unii.
(3) PSCC zbiera się co roku. Podczas obrad podejmuje on decyzje w sprawie pewnych kwestii, które mają skutki prawne.
(4) Na podstawie art. 218 ust. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii w ramach organu utworzonego przez umowę, gdy organ ten ma przyjąć akty mające skutki prawne, ma zostać przyjęte decyzją Rady na wniosek Komisji.
(5) Terminowe ustalenie na każde coroczne posiedzenie PSCC stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii zgodnie z art. 218 ust. 9 TFUE, jest utrudnione ze względu na regulamin memorandum paryskiego. W związku z tym należy ustanowić zasady przewodnie i kierunki działania w odniesieniu do takiego stanowiska w perspektywie wieloletniej, wraz z ramami dotyczącymi jego corocznego doprecyzowań. Ponadto większość z tematów omawianych na corocznych posiedzeniach PSCC dotyczy kwestii kontroli przeprowadzanej przez państwo portu i jest zasadniczo objęta jednym aktem prawnym Unii, mianowicie dyrektywą 2009/16/WE. W konkretnych okolicznościach, które dotyczą memorandum paryskiego, możliwe jest zatem ustalenie ogólnego stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w przypadku wielu posiedzeń PSCC.
(6) Unia nie jest umawiającą się stroną memorandum paryskiego. Rada powinna zatem upoważnić państwa członkowskie do działania zgodnie ze stanowiskiem, jakie ma być zajęte w imieniu Unii, i do wyrażenia przez nie zgody na związanie decyzjami podjętymi przez PSCC.
(7) Dyskusje techniczne i współpraca w ramach PSCC z krajami trzecimi będącymi sygnatariuszami memorandum paryskiego mają zasadnicze znaczenie dla zapewnienia skuteczności i prawidłowego funkcjonowania memorandum paryskiego.
(8) Niniejsza decyzja powinna obejmować lata 2020-2024,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
