a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 768/2005 3 zostało kilkakrotnie znacząco zmienione 4 . Dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy je ujednolicić.
(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 5 wymaga od państw członkowskich zapewnienia skutecznej kontroli, inspekcji i egzekwowania zasad wspólnej polityki rybołówstwa oraz podejmowania w tym celu współpracy ze sobą oraz z państwami trzecimi.
(3) W celu wypełnienia tych zobowiązań konieczne jest, aby państwa członkowskie koordynowały swoje działania w zakresie kontroli i inspekcji na swoich terytoriach lądowych oraz na wodach unijnych i międzynarodowych zgodnie z prawem międzynarodowym, a w szczególności z zobowiązaniami Unii w ramach regionalnych organizacji rybołówstwa oraz wynikającymi z umów z państwami trzecimi.
(4) Żaden system inspekcji nie może być opłacalny bez zapewnienia inspekcji lądowych. Z tego też powodu terytoria lądowe powinny być objęte wspólnymi planami rozmieszczenia.
(5) Współpraca taka powinna, poprzez koordynację operacyjną działań w zakresie kontroli i inspekcji, przyczynić się do zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów wodnych, jak również do zapewnienia równych szans sektora rybołówstwa zaangażowanego w proces eksploatacji, tym samym ograniczając liczbę przypadków zakłócenia konkurencji.
(6) Skuteczna kontrola i inspekcja połowów uważana jest za niezbędną do zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów.
(7) Bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich wynikających z rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, istnieje potrzeba, aby organ Unii odpowiedzialny za kwestie techniczne i administracyjne zorganizował współpracę i koordynację pomiędzy państwami członkowskimi w odniesieniu do kontroli i inspekcji połowów.
(8) Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa (zwana dalej "Agencją") powinna mieć możliwość wspierania jednolitego wdrażania systemu kontroli wspólnej polityki rybołówstwa, zapewnienia organizacji współpracy operacyjnej, udzielania pomocy państwom członkowskim oraz powołania jednostki kryzysowej, w przypadkach kiedy stwierdzono poważne zagrożenie dla wspólnej polityki rybołówstwa. Powinna ona również mieć możliwość zapewnienia sobie niezbędnego sprzętu, aby realizować wspólne plany rozmieszczenia oraz współpracować przy realizacji zintegrowanej polityki morskiej UE.
(9) Konieczne jest, aby Agencja mogła, na wniosek Komisji, udzielać pomocy Unii i państwom członkowskim w zakresie ich stosunków z państwami trzecimi lub regionalnymi organizacjami rybołówstwa, a także aby mogła współpracować z ich właściwymi organami w ramach międzynarodowych zobowiązań Unii.
(10) Ponadto istnieje potrzeba działania na rzecz skutecznego stosowania unijnych procedur inspekcji. Agencja mogłaby z czasem stać się źródłem odniesienia dla pomocy naukowej i technicznej w dziedzinie kontroli i inspekcji połowów.
(11) Dla osiągnięcia celów wspólnej polityki rybołówstwa, które polegają na zapewnieniu zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów wodnych w kontekście zrównoważonego rozwoju, Unia przyjmuje środki dotyczące ochrony, zarządzania i eksploatacji żywych zasobów wodnych.
(12) W celu zapewnienia właściwego egzekwowania tych środków konieczne jest rozmieszczenie przez państwa członkowskie odpowiednich środków kontroli i egzekwowania. W celu uzyskania większej skuteczności i efektywności takiej kontroli i egzekwowania właściwe jest, aby Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 47 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 i wspólnie z zainteresowanymi państwami członkowskimi, przyjęła indywidualne programy kontroli i inspekcji.
(13) Koordynowanie przez Agencję współpracy operacyjnej pomiędzy państwami członkowskimi powinno być podejmowane na podstawie wspólnych planów rozmieszczenia, które organizują użycie dostępnych środków kontroli i inspekcji należących do zainteresowanych państw członkowskich, w celu nadania skuteczności programom kontroli i inspekcji. Działania w zakresie kontroli i inspekcji połowów podejmowane przez państwa członkowskie powinny być prowadzone zgodnie ze wspólnymi kryteriami, priorytetami, kryteriami referencyjnymi i procedurami odnoszącymi się do działań w zakresie kontroli i inspekcji podejmowanych na podstawie takich programów.
(14) Przyjęcie programu kontroli i inspekcji zobowiązuje państwa członkowskie do skutecznego zapewnienia zasobów niezbędnych do realizacji programu. Konieczne jest, aby państwa członkowskie bezzwłocznie powiadamiały Agencję o środkach kontroli i inspekcji, za pomocą których mają zamiar wykonać wszelkie programy tego typu. Przepisy wspólnych planów rozmieszczenia nie powinny powodować zaistnienia dodatkowych zobowiązań dotyczących kontroli, inspekcji i egzekwowania lub związanych z udostępnianiem niezbędnych w tym kontekście zasobów.
(15) Wspólny plan rozmieszczenia powinien zostać sporządzony przez Agencję jedynie w przypadku, gdy jest on przewidziany w programie prac.
(16) Program prac powinien zostać przyjęty przez Zarząd, który zapewnia osiągnięcie wystarczającego konsensusu, w tym w zakresie dopasowania zadań przeznaczonych dla Agencji w programie prac oraz zasobów, którymi Agencja dysponuje, na podstawie informacji dostarczonych przez państwa członkowskie.
(17) Kluczowym zadaniem dyrektora zarządzającego powinno być zapewnienie w drodze konsultacji z członkami Zarządu i państwami członkowskimi, aby dążeniom zawartym w programie prac na każdy rok odpowiadały wystarczające zasoby udostępnione Agencji przez państwa członkowskie w celu wykonania programu prac.
(18) Dyrektor zarządzający powinien w szczególności opracować szczegółowe wspólne plany rozmieszczenia, korzystając z zasobów, o których powiadomiły państwa członkowskie, w celu wykonania każdego programu kontroli i inspekcji, a także przestrzegając zasad i celów określonych w indywidualnych programach kontroli i inspekcji, na których oparty jest wspólny plan rozmieszczenia, jak również innych odpowiednich zasad, takich jak zasady dotyczące inspektorów unijnych.
(19) W tym kontekście konieczne jest, aby dyrektor zarządzający zarządzał terminami w taki sposób, aby dać państwom członkowskim wystarczająco dużo czasu na przedstawienie ich komentarzy bazujących na ich operacyjnej wiedzy fachowej, nie wykraczając jednak poza ramy planu prac Agencji oraz terminy przewidziane w niniejszym rozporządzeniu. Konieczne jest, aby dyrektor zarządzający uwzględniał udział zainteresowanych państw członkowskich w łowiskach objętych każdym planem. W celu zapewnienia skutecznej i terminowej koordynacji działań wspólnej kontroli i inspekcji konieczne jest opracowanie procedury, która umożliwi podjęcie decyzji dotyczącej przyjęcia wspólnych planów, w przypadku gdy zainteresowane państwa członkowskie nie mogą osiągnąć porozumienia.
(20) Procedura opracowywania i przyjmowania wspólnych planów rozmieszczenia dotyczących wód pozaunijnych powinna być podobna do procedury dotyczącej wód unijnych. Podstawą dla takich wspólnych planów rozmieszczenia powinien być program międzynarodowej kontroli i inspekcji stosujący międzynarodowe zobowiązania dotyczące kontroli i inspekcji wiążące Unię.
(21) W celu realizacji wspólnych planów rozmieszczenia zainteresowane państwa członkowskie powinny zgromadzić i rozmieścić środki kontroli i inspekcji, które zaangażowały w celu wykonania takich planów. Agencja powinna ocenić, czy dostępne środki kontroli i inspekcji są wystarczające oraz, w stosownych przypadkach, poinformować zainteresowane państwa członkowskie oraz Komisję, że środki te nie są wystarczające do wykonania zadań wymaganych przez program kontroli i inspekcji.
(22) Podczas gdy państwa członkowskie powinny przestrzegać własnych zobowiązań dotyczących inspekcji i kontroli, w szczególności zobowiązań wynikających z indywidualnego programu kontroli i inspekcji przyjętego na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, Agencja nie powinna posiadać uprawnień do nakładania na podstawie wspólnych planów rozmieszczenia dodatkowych zobowiązań ani do stosowania sankcji względem państw członkowskich.
(23) Agencja powinna dokonywać okresowych przeglądów skuteczności wspólnych planów rozmieszczenia.
(24) Właściwe jest zapewnienie możliwości przyjęcia specjalnych zasad wykonawczych dotyczących przyjmowania i zatwierdzania wspólnych planów rozmieszczenia. Skorzystanie z takiej możliwości może okazać się użyteczne, gdy Agencja rozpocznie już swoją działalność oraz jeżeli dyrektor zarządzający uzna, że zasady takie powinny zostać określone w prawie Unii.
(25) Agencja powinna być uprawniona, w przypadku gdy zwrócono się o to do niej, do świadczenia usług kontraktowych dotyczących środków kontroli i inspekcji do wykorzystania przez zainteresowane państwa członkowskie w związku ze wspólnym rozmieszczaniem.
(26) W celu wypełnienia zadań Agencji Komisja, państwa członkowskie oraz Agencja powinny prowadzić wymianę istotnych informacji dotyczących kontroli i inspekcji poprzez sieć informacyjną.
(27) Status i struktura Agencji powinny odpowiadać obiektywnemu charakterowi wyników, które ma ona za zadanie osiągać, oraz powinny pozwolić Agencji na sprawowanie jej funkcji w bliskiej współpracy z państwami członkowskimi oraz z Komisją. W konsekwencji Agencji powinno przyznać się autonomię prawną, finansową i administracyjną, przy jednoczesnym zachowaniu bliskich związków z instytucjami Unii oraz państwami członkowskimi. W tym celu konieczne i właściwe jest, aby Agencja była organem Unii posiadającym osobowość prawną i wykonującym uprawnienia nałożone na nią przez niniejsze rozporządzenie.
(28) W odniesieniu do odpowiedzialności umownej Agencji, która podlega prawu właściwemu dla umów zawieranych przez Agencję, właściwy do orzekania powinien być Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zgodnie z klauzulą arbitrażową zawartą w danej umowie. Trybunał Sprawiedliwości powinien być również właściwy do orzekania w sporach o odszkodowanie za szkody wynikające z odpowiedzialności pozaumownej Agencji, zgodnie z zasadami ogólnymi wspólnymi dla praw państw członkowskich.
(29) Komisja i państwa członkowskie powinny mieć swoich przedstawicieli w Zarządzie, którzy byliby odpowiedzialni za zapewnienie prawidłowego i skutecznego funkcjonowania Agencji.
(30) Biorąc pod uwagę fakt, że Agencja ma wypełniać zobowiązania Unii oraz, na wniosek Komisji, nawiązywać współpracę z państwami trzecimi oraz regionalnymi organizacjami rybołówstwa w ramach zobowiązań międzynarodowych Unii, właściwe jest, aby prezes Zarządu był wybierany spośród przedstawicieli Komisji.
(31) Ustalenia dotyczące głosowania na forum Zarządu powinny uwzględniać interesy państw członkowskich i Komisji dotyczące skutecznego funkcjonowania Agencji.
(32) Powinna zostać utworzona Rada Doradcza w celu doradzania dyrektorowi zarządzającemu oraz w celu zapewnienia ścisłej współpracy z zainteresowanymi stronami.
(33) Właściwe jest zapewnienie uczestnictwa bez prawa do głosowania przedstawiciela Rady Doradczej w obradach Zarządu.
(34) Konieczne jest określenie procedury mianowania i odwoływania dyrektora zarządzającego Agencji, jak również zasad określających sprawowanie przez niego funkcji.
(35) W celu promowania przejrzystego funkcjonowania Agencji powinno mieć wobec niej zastosowanie bez ograniczeń rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady 6 .
(36) W interesie ochrony prywatności osób, w odniesieniu do niniejszego rozporządzenia powinno mieć zastosowanie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 7 .
(37) W celu zagwarantowania funkcjonalnej autonomii i niezależności Agencji należy przyznać jej autonomiczny budżet, którego dochody pochodzą z wkładu Unii, jak również z opłat za usługi kontraktowe świadczone przez Agencję. Procedura budżetowa Unii powinna mieć zastosowanie w zakresie dotyczącym wkładu Unii i innych dotacji, którymi obciążany jest budżet ogólny Unii Europejskiej. Rewizja ksiąg powinna być przeprowadzana przez Trybunał Obrachunkowy.
(38) W celu zwalczania nadużyć finansowych, korupcji i innych działań niezgodnych z prawem w odniesieniu do Agencji powinny mieć zastosowanie bez żadnych ograniczeń przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 8 ; Agencja powinna przystąpić do porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. zawartego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich, dotyczącego dochodzeń wewnętrznych prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) 9 .
(39) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 10 ,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: