a także mając na uwadze, co następuje:(1) Art. 62 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 2 stanowi, że dochody Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) obejmują opłaty uiszczane na rzecz ESMA w przypadkach określonych w przepisach unijnych, a także składki wpłacane przez krajowe organy władzy publicznej oraz dotację unijną.
(2) Od repozytoriów transakcji posiadających siedzibę w Unii należy pobierać opłatę rejestracyjną, aby pokryć ponoszone przez ESMA koszty rozpatrzenia wniosku o rejestrację.
(3) Ponoszone przez ESMA koszty rozpatrzenia wniosku o rejestrację będą wyższe, w przypadku gdy repozytorium transakcji świadczy usługi pomocnicze. Świadczenie usług pomocniczych stanowi przesłankę do tego, aby uznać, że występują wyższe przewidywane obroty oraz zwiększone koszty związane z oceną wniosku o rejestrację. Dlatego też na potrzeby pobierania opłat rejestracyjnych repozytoria transakcji należy sklasyfikować w ramach dwóch różnych kategorii przewidywanego łącznego obrotu - repozytoria o wyższym i niższym przewidywanym obrocie, w odniesieniu do których należy stosować różne opłaty rejestracyjne, w zależności od tego, czy zamierzają one świadczyć usługi pomocnicze.
(4) W przypadku gdy repozytorium transakcji zarejestrowane już na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 3 składa wniosek o rozszerzenie rejestracji, wydatki niezbędne do dokładnej oceny i analizy wniosku będą niższe niż w przypadku nowej rejestracji, gdyż ESMA posiada już stosowne informacje dotyczące składającego wniosek repozytorium transakcji. Dlatego też składające wniosek repozytorium transakcji powinno płacić obniżoną opłatę. W przypadku gdy repozytorium transakcji niezarejestrowane jeszcze na podstawie rozporządzenia (UE) nr 648/2012 składa jednocześnie wnioski o rejestrację zarówno na podstawie rozporządzenia (UE) nr 648/2012, jak i na podstawie rozporządzenia (UE) 2015/2365, wydatki niezbędne do dokładnej oceny i analizy wniosków również będą niższe ze względu na efekty synergii związane z jednokrotną weryfikacją dokumentów tego samego rodzaju. W przypadku jednoczesnych wniosków repozytorium transakcji powinno zapłacić pełną należną opłatę rejestracyjną wynikającą z rozporządzenia (UE) nr 648/2012 oraz obniżoną należną opłatę za rozszerzenie rejestracji wynikającą z rozporządzenia (UE) 2015/2365.
(5) Jeżeli po rejestracji repozytorium transakcji rozpoczyna świadczenie usług pomocniczych i tym samym zostaje sklasyfikowane do wyższej kategorii pod względem przewidywanego łącznego obrotu, repozytorium to powinno pokryć różnicę między opłatą rejestracyjną uiszczoną pierwotnie a opłatą rejestracyjną odpowiadającą kategorii wyższego przewidywanego obrotu. W sytuacji odwrotnej, w przypadku gdy po rejestracji repozytorium transakcji zaprzestaje świadczenia usług pomocniczych, nie powinien mu przysługiwać zwrot opłaty ze strony ESMA, ponieważ opłatę tę faktycznie wykorzystano w procesie rejestracji na pokrycie wydatków niezbędnych do oceny wniosku repozytorium transakcji o wysokim obrocie.
(6) W celu zniechęcenia repozytoriów transakcji do składania nieuzasadnionych wniosków opłaty rejestracyjne nie powinny podlegać zwrotowi, jeżeli repozytorium transakcji, które wystąpiło z wnioskiem, wycofa go podczas procedury rejestracji lub jeżeli rejestracji odmówiono.
(7) Aby zapewnić efektywne wykorzystanie budżetu ESMA i jednocześnie zmniejszyć obciążenie finansowe państw członkowskich i Unii, należy zadbać o to, by repozytoria transakcji pokrywały co najmniej wszystkie koszty związane ze sprawowanym nad nimi nadzorem. Opłaty należy ustalić na takim poziomie, aby uniknąć znacznego deficytu lub znacznej nadwyżki środków przewidzianych na działania związane z repozytoriami transakcji. W przypadku wystąpienia deficytów ESMA nie powinien występować do repozytoriów transakcji o jego pokrycie. W przypadku wystąpienia znacznego deficytu ESMA powinien przeanalizować jego przyczyny oraz zmienić swój preliminarz kosztów nadzoru na następny okres budżetowy. W przypadku nadwyżek nie powinny one być zwracane repozytoriom transakcji.
(8) W celu zapewnienia uczciwej i przejrzystej alokacji opłat, odzwierciedlającej jednocześnie faktyczny ciężar administracyjny związany z poszczególnymi nadzorowanymi podmiotami, opłata nadzorcza powinna być obliczana na podstawie obrotu osiąganego przez repozytorium transakcji z działalności podstawowej oraz z usług pomocniczych. Na potrzeby obliczenia właściwego obrotu konieczne jest wyróżnienie usług pomocniczych bezpośrednio związanych ze świadczeniem usług podstawowych polegających na gromadzeniu i przechowywaniu na szczeblu centralnym danych dotyczących transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/2365, takich jak tzw. "agent lending" i zarządzanie zabezpieczeniem bądź usługi związane z gromadzeniem i przechowywaniem na szczeblu centralnym danych dotyczących transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i instrumentów pochodnych, takich jak kojarzenie transakcji, potwierdzenie warunków transakcji, wycena zabezpieczenia czy sprawozdania osób trzecich. Opłaty nadzorcze pobierane od repozytorium transakcji powinny być proporcjonalne do działalności tego repozytorium na tle ogółu działalności wszystkich zarejestrowanych i nadzorowanych repozytoriów transakcji w danym roku. Jednak ze względu na to, że ESMA ponosi pewne stałe koszty administracyjne związane z nadzorowaniem repozytoriów transakcji, należy ustalić minimalną roczną opłatę nadzorczą. Na kwotę tę nie ma wpływu płatność opłat nadzorczych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 648/2012.
(9) Należy ustanowić przepisy dotyczące opłat, które mają być pobierane od repozytoriów transakcji z państw trzecich, które wystąpiły z wnioskiem o uznanie w Unii zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/2365, na potrzeby pokrycia kosztów związanych z ich uznaniem oraz rocznych kosztów administracyjnych związanych z nadzorowaniem. W tym względzie opłata za uznanie powinna obejmować dwa składniki - niezbędne wydatki związane z rozpatrzeniem przez ESMA wniosku o uznanie repozytoriów transakcji z państw trzecich na podstawie art. 19 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia oraz niezbędne wydatki związane z zawarciem na podstawie art. 20 tego rozporządzenia uzgodnień dotyczących współpracy z właściwymi organami państwa trzeciego, w którym składające wniosek repozytorium transakcji zostało zarejestrowane. Koszty związane z zawarciem uzgodnień dotyczących współpracy powinny być podzielone pomiędzy uznane repozytoria transakcji z tego samego państwa trzeciego. Ponadto repozytorium transakcji z państwa trzeciego powinno uiszczać roczną opłatę nadzorczą.
(10) W przypadku gdy repozytorium transakcji z państwa trzeciego uznane już na podstawie rozporządzenia (UE) nr 648/2012 składa wniosek o rozszerzenie rejestracji uznania, koszty rozpatrzenia wniosku powinny być niższe niż koszty rozpatrzenia nowego wniosku z powodu efektów synergii między systemami przewidzianymi w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 i w rozporządzeniu (UE) 2015/2365. Dlatego też składnik opłaty za uznanie związany z rozpatrzeniem wniosku należy zmniejszyć. Z drugiej strony koszty zawarcia umowy o współpracy obejmują koszty związane konkretnie z przestrzeganiem rozporządzenia (UE) 2015/2365. Dlatego też składnik opłaty za uznanie związany z zawarciem umów o współpracy nie powinien być uzależniony od istnienia umów o współpracy na podstawie rozporządzenia (UE) nr 648/2012.
(11) Funkcje nadzorcze sprawowane przez ESMA w odniesieniu do uznanych repozytoriów transakcji z państw trzecich odnoszą się głównie do realizacji uzgodnień dotyczących współpracy, w tym skutecznej wymiany danych między odpowiednimi organami. Koszty realizacji tych zadań powinny być pokrywane z rocznych opłat nadzorczych pobieranych od uznanych repozytoriów transakcji. Z uwagi na to, że koszty te będą znacznie niższe od ponoszonych przez ESMA kosztów bezpośredniego nadzoru nad repozytoriami transakcji zarejestrowanymi w Unii, opłaty nadzorcze pobierane od uznanych repozytoriów transakcji powinny być znacznie niższe od minimalnej opłaty nadzorczej pobieranej od zarejestrowanych repozytoriów transakcji bezpośrednio nadzorowanych przez ESMA.
(12) Właściwe organy krajowe ponoszą koszty podczas realizacji działań zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/2365 oraz w wyniku przekazania przez ESMA zadań właściwym organom krajowym zgodnie z art. 74 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 oraz zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2015/2365. Opłaty pobierane przez ESMA od repozytoriów transakcji powinny również pokrywać te koszty. W celu uniknięcia sytuacji, w której właściwe organy ponoszą stratę w związku z wykonywaniem przekazanych im zadań lub udzielaniem pomocy ESMA bądź osiągają z tego tytułu zysk, ESMA powinien dokonywać zwrotu faktycznych kosztów poniesionych przez dany właściwy organ krajowy.
(13) Ze względu na jedynie ograniczoną ilość dostępnych danych dotyczących działalności danego repozytorium transakcji w roku, w którym zostało ono zarejestrowane, przejściowa roczna opłata nadzorcza powinna być obliczana na podstawie szacowanych wydatków niezbędnych do nadzorowania tego repozytorium transakcji w pierwszym roku jego działalności. Dokładne obliczenie opłaty powinno uwzględniać datę rejestracji repozytorium transakcji oraz datę powstania obowiązku zgłaszania, o którym mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2015/2365, tak aby dokładnie odzwierciedlić poziom nadzoru wymaganego ze strony ESMA. Jeżeli spoczywający na repozytorium transakcji obowiązek zgłaszania powstaje dopiero w następnym roku po jego rejestracji, przejściowa opłata nadzorcza za rok, w którym dokonano rejestracji, powinna bazować na opłacie rejestracyjnej. Wynika to z faktu, że wydatki niezbędne do sprawowania nadzoru nad repozytorium transakcji, które nie dokonuje jeszcze zgłoszeń, są porównywalne z wydatkami niezbędnymi do oceny wniosku o rejestrację. W zależności od tego, ile czasu pozostaje od rejestracji do końca roku, kwota ta podlega proporcjonalnemu dostosowaniu, przy założeniu że proces rejestracji standardowo trwa 150 dni roboczych. Jeżeli spoczywający na repozytorium transakcji obowiązek zgłaszania powstaje w pierwszych sześciu miesiącach roku, w którym dokonano rejestracji, przejściową opłatę nadzorczą należy obliczyć na podstawie właściwego obrotu odzwierciedlającego przychody repozytorium transakcji w pierwszym półroczu. Jeżeli spoczywający na repozytorium transakcji obowiązek zgłaszania powstaje w ostatnich sześciu miesiącach roku, w którym dokonano rejestracji, przejściową opłatę nadzorczą należy obliczyć na podstawie poziomu opłaty rejestracyjnej poniesionej przez repozytorium transakcji. Wynika to z faktu, że w odniesieniu do stosowania właściwego obrotu dostępne są jedynie ograniczone dane.
(14) Repozytoria transakcji zarejestrowane w 2019 r. nie rozpoczną świadczenia usług gromadzenia i przechowywania danych dotyczących transakcji przed końcem 2019 r., więc ich obrót w 2019 r. najprawdopodobniej będzie bliski zeru. W związku z tym roczna opłata nadzorcza pobierana od tych repozytoriów za rok 2020 powinna zostać obliczona na podstawie ich właściwego obrotu osiągniętego w pierwszej połowie 2020 r.
(15) Niniejsze rozporządzenie powinno stanowić podstawę przysługującego ESMA prawa do pobierania opłat od repozytoriów transakcji,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: