(notyfikowana jako dokument nr C(2019) 768)(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE L z dnia 11 lutego 2019 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych zwierząt wprowadzanych na rynek Wspólnoty z państw trzecich i zmieniającą dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG 1 , w szczególności jej art. 18 ust. 7,
uwzględniając dyrektywę Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich 2 , w szczególności jej art. 22 ust. 6,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywą 91/496/EWG ustanowiono zasady regulujące kontrolę weterynaryjną zwierząt wprowadzanych do Unii Europejskiej z państw trzecich. Dyrektywą 97/78/WE ustanowiono zasady regulujące kontrolę weterynaryjną produktów wprowadzanych do Unii z państw trzecich. W tych dwóch dyrektywach ustanowiono środki, które może przyjąć Komisja, w przypadku gdy choroba mogąca stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia zwierząt lub zdrowia publicznego wystąpi lub rozprzestrzeni się na terytorium państwa trzeciego lub gdy jest to uzasadnione jakąkolwiek inną poważną przyczyną związaną ze zdrowiem zwierząt.
(2) Decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2017/675 3 , zmienioną decyzjami wykonawczymi Komisji (UE) 2017/887 4 oraz (UE) 2018/489 5 , przyjęto w związku z wystąpieniem ognisk pryszczycy w Algierii i Tunezji oraz ustanowiono w niej środki ochronne na poziomie unijnym, z uwzględnieniem możliwości przetrwania wirusa pryszczycy w środowisku i potencjalnych dróg przenoszenia tego wirusa.
(3) Środki te przewidywały odpowiednie czyszczenie i dezynfekcję pojazdów i statków dla zwierząt gospodarskich z Algierii i Tunezji wprowadzanych na terytorium Unii albo bezpośrednio, albo tranzytem przez inne państwa, ponieważ jest to najwłaściwszy sposób na zmniejszenie ryzyka szybkiego przenoszenia wirusa na duże odległości.
(4) Sytuacja epidemiologiczna w odniesieniu do pryszczycy w Libii jest niepewna; wstępne wyniki laboratoryjnych badań diagnostycznych z dnia 19 października 2018 r. w związku z podejrzeniem pryszczycy wskazują na obecność serotypu SAT Trwają prace nad określeniem serotypu. Maroko także zgłosiło wystąpienie pryszczycy nieokreślonego serotypu.
(5) W związku z tym, że występowanie pryszczycy w Libii i Maroku może stanowić poważne zagrożenie dla populacji zwierząt gospodarskich w Unii, środki ochronne zastosowane w Algierii i Tunezji należy zastosować także w Libii i Maroku.
(6) Analogicznie do środków zastosowanych w Algierii i Tunezji, każdy pojazd dla zwierząt gospodarskich z Libii i Maroka powinien być objęty tymi środkami nawet w przypadku dotarcia na terytorium Unii w wyniku tranzytu przez dowolne państwo trzecie.
(7) Algieria i Tunezja zgłosiły ponadto wystąpienie nowych ognisk pryszczycy.
(8) Decyzja wykonawcza (UE) 2017/675, zmieniona decyzją wykonawczą (UE) 2018/489, ma obecnie zastosowanie do dnia 30 czerwca 2019 r. Środki przewidziane w niniejszej decyzji powinny mieć jednak zastosowanie przez okres, który umożliwi dokonanie pełnej oceny ewolucji sytuacji w zakresie pryszczycy na obszarach dotkniętych.
(9) Ponieważ sytuacja epidemiologiczna pryszczycy w Algierii, Libii, Maroku i Tunezji pozostaje niepewna, a do tych państw wywozi się znaczną liczbę przesyłek żywego bydła z państw członkowskich UE, należy przedłużyć obowiązywanie wspomnianych środków.
(10) Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2017/675.
(11) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli dnia 7 lutego 2019 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Vytenis ANDRIUKAITIS |
|
Członek Komisji |
