(notyfikowana jako dokument nr C(2019) 8995)(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE L z dnia 20 grudnia 2019 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) 1 , w szczególności jej art. 11 ust. 3 i art. 16 ust. 9,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Art. 11 ust. 2 dyrektywy 2012/19/UE ustanawia metodę obliczania osiągnięcia minimalnych celów w zakresie odzysku WEEE określonych w załączniku V do tej dyrektywy.
(2) W celu zapewnienia zharmonizowanego obliczania, weryfikacji i zgłaszania konieczne jest ustanowienie dodatkowych przepisów w odniesieniu do szeregu parametrów dotyczących obliczeń. Parametry te odnoszą się w szczególności do obliczania masy WEEE, który jest przygotowywany do ponownego użycia, trafia do zakładu recyklingu, jest odzyskiwany i przetwarzany w państwie członkowskim, w którym został zebrany, w innym państwie członkowskim lub w państwie trzecim.
(3) W szczególności przygotowanie do ponownego użycia powinno zaliczać się, wraz z recyklingiem, do osiągnięcia połączonego minimalnego celu w zakresie odzysku.
(4) W celu zapewnienia jednolitego stosowania przepisów dotyczących metod obliczeniowych przez wszystkie państwa członkowskie należy ponadto ustalić, w odniesieniu do najpowszechniejszych materiałów składowych WEEE i niektórych procesów recyklingu, które materiały odpadowe należy włączyć do obliczeń, oraz punkt, w którym uznaje się, że takie materiały trafiają do procesu recyklingu.
(5) W celu zapewnienia porównywalności danych, które mają być zgłaszane w odniesieniu do recyklingu WEEE, punkt, w którym uznaje się, że materiały wchodzą do procesu recyklingu, powinien również mieć zastosowanie do materiałów odpadowych, które przestały być odpadami w wyniku wstępnego przetwarzania.
(6) Konieczne jest również wyjaśnienie metody obliczania ilości WEEE zgłaszanego jako poddany recyklingowi lub odzyskany w odniesieniu do materiałów usuniętych w trakcie wstępnego przetwarzania.
(7) Ponieważ przetwarzanie WEEE może obejmować różne etapy, na których WEEE może być wysyłany do innego państwa członkowskiego lub wywożony poza Unię w celu jego przetworzenia, w postaci całych urządzeń lub części, konieczne jest wyjaśnienie, co może być wliczane do masy WEEE przetwarzanego w państwach członkowskich zaangażowanych w taką operację.
(8) Zgodnie z art. 10 ust. 1 dyrektywy 2012/19/UE przetwarzanie WEEE może, pod pewnymi warunkami, odbywać się poza terytorium państwa członkowskiego, w którym go zebrano, lub poza terytorium Unii. W takich przypadkach jedynie państwo członkowskie, w którym zebrano ten WEEE, powinno mieć możliwość zaliczenia tego WEEE do odpowiednich minimalnych celów w zakresie odzysku.
(9) Art. 16 ust. 4 dyrektywy 2012/19/UE nakłada na państwa członkowskie obowiązek zbierania określonych rodzajów informacji dotyczących sprzętu elektrycznego i elektronicznego (EEE) i WEEE.
(10) Art. 16 dyrektywy 2012/19/UE, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/849 2 , nakłada na państwa członkowskie obowiązek przekazywania Komisji, za każdy rok kalendarzowy, danych zebranych w ramach wdrażania ust. 4 tego artykułu, zgodnie z formatem ustalonym przez Komisję. Format ten powinien zapewniać, aby przekazane dane stanowiły solidną podstawę do weryfikacji i monitorowania realizacji minimalnych celów w zakresie zbierania i odzysku WEEE określonych w dyrektywie 2012/19/UE.
(11) Art. 16 ust. 7 dyrektywy nakłada na państwa członkowskie obowiązek przedłożenia Komisji sprawozdania z kontroli jakości dołączonego do danych zgłoszonych zgodnie z art. 16 ust. 6. Ważne jest, aby sprawozdania z kontroli jakości były porównywalne między innymi w celu umożliwienia Komisji dokonania przeglądu zgłoszonych danych, w tym sposobu organizacji gromadzenia danych, źródeł danych, metodyki stosowanej do obliczania poziomu zbierania WEEE, opisu wszelkich uzasadnionych oszacowań, a także kompletności, rzetelności, terminowości i spójności. W tym celu konieczne jest ustanowienie formatu sprawozdania z kontroli jakości.
(12) Zgodnie z art. 7 ust. 1 dyrektywy 2012/19/UE od 2019 r. minimalny poziom zbierania, który każde państwo członkowskie ma osiągać co roku, wynosi 65 % średniej masy EEE wprowadzonego do obrotu w trzech poprzednich latach w danym państwie członkowskim lub alternatywnie 85 % masy WEEE wytworzonego w tym państwie członkowskim. W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2017/699 3 ustanowiono wspólną metodę obliczania masy EEE wprowadzanego do obrotu w każdym państwie członkowskim oraz wspólną metodę obliczania masy WEEE wytworzonego w każdym państwie członkowskim. Państwa członkowskie powinny wskazać metodę, którą decydują się stosować do obliczania poziomu zbierania WEEE w formacie zgłaszania danych i w sprawozdaniu z kontroli jakości.
(13) Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2012/19/UE, ze skutkiem od dnia 15 sierpnia 2018 r., każdy EEE należy zaklasyfikować do jednej z sześciu kategorii określonych w załączniku III do dyrektywy, w przeciwieństwie do dziesięciu kategorii, które miały zastosowanie w okresie przejściowym przed tą datą. Format zgłaszania danych powinien odzwierciedlać to przejście i zapewnić, by przekazywane informacje umożliwiały weryfikację i monitorowanie realizacji celów w zakresie odzysku WEEE określonych w art. 11 ust. 1 i w załączniku V (część 3) do dyrektywy 2012/19/UE, w podziale na kategorie.
(14) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 39 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE 4 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2019 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Virginijus SINKEVIČIUS |
|
Członek Komisji |
