a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/1185 2 ustanawia zasady stosowania rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 i (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do przekazywanych Komisji powiadomień o informacjach i dokumentach.
(2) W rezolucji z dnia 7 czerwca 2016 r. o nieuczciwych praktykach handlowych w łańcuchu dostaw żywności 3 Parlament Europejski wezwał wszystkie strony zainteresowane w łańcuchu dostaw żywności do wzmocnienia przejrzystości i lepszego informowania na wszystkich etapach tego łańcucha, a także do wzmocnienia organów i narzędzi pozyskiwania informacji z rynku, aby terminowo przekazywać rolnikom i organizacjom producentów dokładne dane rynkowe.
(3) W grudniu 2016 r. Rada w swoich konkluzjach z dnia 12 grudnia 2016 r. w sprawie wzmocnienia pozycji rolników w łańcuchu dostaw żywności oraz zwalczania nieuczciwych praktyk handlowych zwróciła się do Komisji o rozwiązanie problemu braku przejrzystości i asymetrii informacyjnej w łańcuchu dostaw żywności.
(4) W kwietniu 2019 r. przyjęto dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/633 4 , w ślad za którą Parlament Europejski, Rada i Komisja wydały w dniu 22 marca 2019 r. wspólne oświadczenie 5 wzywające/zachęcające Komisję do wzmocnienia przejrzystości na rynku rolnym i rynku żywności na szczeblu Unii, w tym poprzez udoskonalenie gromadzenia danych statystycznych niezbędnych do analizy mechanizmów kształtowania cen w całym łańcuchu dostaw produktów rolnych, aby ułatwić podmiotom gospodarczym i organom publicznym podejmowanie bardziej świadomych wyborów i pogłębić zrozumienie rozwoju sytuacji na rynku przez podmioty gospodarcze.
(5) Ponadto w styczniu 2016 r. Komisja powołała Grupę Zadaniową ds. Rynków Rolnych - niezależną grupę ekspertów, której zadaniem było opracowanie zaleceń dotyczących sposobów wzmocnienia pozycji producentów w łańcuchu dostaw produktów rolnych i żywności. Aby to osiągnąć, Komisja zaleciła zwiększenie przejrzystości rynku w celu promowania doskonalszych warunków konkurencji w całym łańcuchu poprzez wprowadzenie lub udoskonalenie istniejącej sprawozdawczości cenowej, w szczególności w sektorze mięsa, owoców i warzyw oraz w sektorze mleczarskim. Zaleciła również, aby zgromadzone dane były rozpowszechniane w sposób odpowiednio zagregowany.
(6) W 2017 r. przeprowadzono otwarte konsultacje społeczne, a w 2018 r. do państw członkowskich, zainteresowanych stron i konsumentów przesłano specjalne kwestionariusze. W 2018 i 2019 r. zorganizowano szereg ukierunkowanych na tę problematykę warsztatów i konferencji z udziałem zainteresowanych stron oraz spotkania grup ekspertów z państw członkowskich i grup dialogu obywatelskiego ds. przejrzystości rynku.
(7) Na mocy rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/1185 obowiązkowe stało się podawanie informacji dotyczących cen, produkcji i rynku, ale tylko w odniesieniu do cen produkcji.
(8) Zatem o ile z jednej strony Unia zapewnia obecnie stosunkowo wysoki poziom informowania społeczeństwa o cenach producenta i cenach konsumpcyjnych - w oparciu o dane pochodzące z urzędów statystycznych państw członkowskich - to z drugiej strony społeczeństwo ma dostęp do bardzo małej ilości informacji na temat cen w całym łańcuchu dostaw produktów rolnych i żywności. Rozszerzenie sprawozdawczości cenowej powinno zlikwidować luki informacyjne, w szczególności tam, gdzie łańcuchy dostaw żywności są złożone. Monitorowanie transmisji cen w całym łańcuchu poprzez rozszerzenie gromadzenia i rozpowszechniania danych powinno umożliwić uczestnikom rynku lepsze zrozumienie funkcjonowania łańcucha dostaw, a co za tym idzie usprawnić ogólnie jego funkcjonowanie i efektywność gospodarczą, w szczególności jeśli chodzi o słabsze podmioty, które nie mają łatwego dostępu do prywatnych informacji o cenach.
(9) Ceny aktualnie zgłaszane to ceny sprzedaży produkcji praktykowane przez podmioty gospodarcze na pierwszym etapie łańcucha dostaw produktów rolnych i żywności. Monitorowanie transmisji cen w całym łańcuchu będzie wymagało gromadzenia danych dotyczących cen pochodzących od różnych podmiotów w łańcuchu (na przykład hurtowników, przedsiębiorców handlowych, przemysłu spożywczego i sprzedawców detalicznych), w szczególności w przypadku łańcuchów dostaw o bardzo zróżnicowanych etapach i produktach.
(10) Zgłaszanie wyłącznie cen reprezentatywnych (takich jak ceny na głównych rynkach i u znaczących podmiotów) powinno umożliwić państwom członkowskim stosowanie racjonalnego pod względem kosztów podejścia w procesie gromadzenia informacji i przyczynić się do ograniczenia do minimum obciążeń administracyjnych dla małych i średnich przedsiębiorstw. Zgodnie z obecnymi praktykami państwa członkowskie powinny opisać metodę ustalania cen reprezentatywnych. Powinny również dążyć do zbliżenia metod, aby zagwarantować jak najlepszą porównywalność danych między państwami członkowskimi.
(11) Aby zaproponować racjonalny pod względem czasu i kosztów mechanizm sprawozdawczy, Komisja powinna udostępnić podmiotom istniejący system informacji, tak aby umożliwić im przekazywanie informacji bezpośrednio do Komisji, pod nadzorem państw członkowskich. Państwa członkowskie powinny poinformować Komisję, jeśli delegują ten obowiązek powiadamiania na podmioty gospodarcze.
(12) Komisja powinna organizować regularne spotkania z państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami w celu wymiany najlepszych praktyk, rozwijania synergii i przyczyniania się do wspólnego rozumienia dynamiki rynku w łańcuchu dostaw produktów rolnych i żywności. Komisja powinna również przekazywać państwom członkowskim i zainteresowanym stronom informacje na temat stosowania rozporządzenia.
(13) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/1185.
(14) Należy wyznaczyć taką datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, która dawałaby państwom członkowskim możliwość dostosowania się do nowych obowiązków sprawozdawczych.
(15) Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego.
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: