a także mając na uwadze, co następuje:(1) Sektor wołowiny i cielęciny tradycyjnie jest najbardziej wrażliwym sektorem rolno-spożywczym ze względu na szereg czynników, w szczególności ograniczony dostęp do rynku państw trzecich i spadek konsumpcji krajowej. Dodatkowe nowe wyzwania wynikają z udziału tego sektora w emisjach gazów cieplarnianych.
(2) Struktura sektora wołowiny i cielęciny sprawia, że jest on podatny na zagrożenia, głównie z powodu długiego cyklu życia zwierząt i wysokich kosztów charakteryzujących produkcję ekstensywną. Te czynniki te zostały spotęgowane przez perspektywę wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii i niepewność związaną z przyszłą taryfą celną Zjednoczonego Królestwa po wyjściu z Unii. Zjednoczone Królestwo stanowi rynek premium dla wołowiny i cielęciny, który ma kluczowe znaczenie dla równowagi całego unijnego sektora wołowiny i cielęciny. Jednocześnie partnerzy handlowi z tego sektora żądają swobodniejszego dostępu do rynku Unii.
(3) Problemy te są bardziej dotkliwe w przypadku irlandzkiego sektora wołowiny i cielęciny. Jest on skoncentrowany w niewielkich gospodarstwach w biedniejszych regionach kraju, gdzie alternatywne rodzaje produkcji są ograniczone. Po latach stagnacji cen wołowiny w Irlandii marże brutto spadły w ubiegłym roku o 11 do 19 %, przy czym największe straty odnotowano w segmencie krów mamek.
(4) Irlandzki sektor wołowiny i cielęciny jest w olbrzymim stopniu zależny od eksportu. Na każde sześć ton wyprodukowanej wołowiny eksportowane jest pięć ton, a co najmniej 50 % eksportu trafia do Zjednoczonego Królestwa. Niepewność towarzysząca wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa wywiera presję na obniżenie cen, pogarszając sytuację producentów wołowiny w Irlandii. Taka sytuacja miała miejsce w miesiącach poprzedzających wcześniej zapowiadany termin wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE.
(5) Dostosowanie rynku jest szczególnie powolne w przypadku ekstensywnego systemu produkcji wołowiny w Irlandii, w którym zwierzęta są zwykle poddawane ubojowi w późniejszym wieku - pomiędzy 18. a 30. miesiącem życia. Ten szczególny system produkcji jest dostosowany do potrzeb rynku wołowiny w Zjednoczonym Królestwie. Wysiłki zmierzające do otwarcia nowych rynków są nadal hamowane przez ograniczenia państw trzecich związane w szczególności z przestarzałymi wymogami w zakresie zdrowia zwierząt.
(6) W kontekście wymienionych powyżej szczególnych problemów, przed jakimi stoją producenci irlandzcy, w interesie stabilności rynku unijnego sektora wołowiny i cielęciny leży przyjęcie środków zwiększających odporność irlandzkiego sektora wołowiny. W połączeniu z koniecznością uniknięcia presji na spadek cen irlandzkiej wołowiny w innych państwach członkowskich, problemy te stanowią problemy szczególne w rozumieniu art. 221 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. Te problemy szczególne nie mogą zostać rozwiązane za pomocą środków wprowadzonych na podstawie art. 219 lub 220 tego rozporządzenia. Z jednej strony nie są one bezpośrednio związane ze znaczącym zakłóceniem na rynku lub ryzykiem jego wystąpienia, z drugiej strony środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu nie są podejmowane w kontekście zwalczania rozprzestrzeniania się choroby.
(7) Ponadto dostępne instrumenty w ramach wspólnej polityki rolnej, takie jak interwencje publiczne i dopłaty do prywatnego przechowywania, nie pozwalają sprostać zaspokojeniu potrzeb irlandzkiego sektora wołowiny i cielęciny. Należy zatem zapewnić Irlandii dotację finansową służącą wsparciu rolników w tym sektorze, podejmując działania zwiększające odporność i trwałość sektora, w tym dostosowanie produkcji do rynków spełniających wymogi inne niż Zjednoczonego Królestwa.
(8) Wsparcie unijne udostępnione Irlandii musi uwzględnić główne cechy sektora wołowiny i cielęciny, w tym udział wyspecjalizowanych rolników zajmujących się chowem bydła, oraz jego podatność na zakłócenia w wywozie.
(9) Irlandia powinna opracować środki służące zmniejszeniu produkcji i restrukturyzacji sektora wołowiny i cielęciny w celu ochrony jego długoterminowej rentowności w oparciu o co najmniej jedną z następujących rodzajów działalności: dążenie do zrównoważenia środowiskowego i gospodarczego, rozwój nowych rynków i poprawa jakości wołowiny i cielęciny.
(10) Irlandia powinna przyznawać pomoc za pomocą środków opierających się na obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriach, upewniając się, że rolnicy z sektora wołowiny i cielęciny są ostatecznymi beneficjentami pomocy oraz unikając wszelkich zakłóceń rynku i konkurencji.
(11) Jako że kwota przyznana Irlandii rekompensowałaby jedynie część rzeczywistych kosztów ponoszonych przez rolników w sektorze wołowiny i cielęciny, Irlandia powinna udzielić dodatkowego wsparcia tym rolnikom w oparciu o takie same kryteria obiektywności, niedyskryminacji i niezakłócania konkurencji.
(12) Aby zapewnić Irlandii elastyczność w przydzielaniu pomocy w zależności od okoliczności, Irlandia powinna mieć możliwość kumulowania tej pomocy ze wsparciem finansowanym przez Europejski Fundusz Rolniczy Gwarancji oraz Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.
(13) Zgodnie z art. 221 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 niniejsze rozporządzenie powinno być ograniczone do okresu maksymalnie 12 miesięcy, począwszy od daty jego wejścia w życie. Płatności dokonywane przez Irlandię na rzecz beneficjentów po tym okresie nie powinny kwalifikować się do finansowania unijnego.
(14) W celu zapewnienia przejrzystości, monitorowania dostępnych kwot i właściwego zarządzania nimi Irlandia powinna przekazać Komisji określone informacje obejmujące, w szczególności, informacje dotyczące konkretnych środków, jakie mają zostać podjęte, kryteriów stosowanych przy dystrybucji pomocy oraz środków podjętych w celu uniknięcia zakłócenia konkurencji na danym rynku.
(15) Aby zapewnić jak najszybsze udzielenie pomocy rolnikom, Irlandia powinna mieć możliwość bezzwłocznego wdrożenia niniejszego rozporządzenia. Niniejsze rozporządzenie powinno być zatem stosowane od dnia następującego po jego opublikowaniu.
(16) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
