a także mając na uwadze, co następuje:(1) W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń. W art. 10 tego rozporządzenia przewidziano ponowną ocenę dodatków dopuszczonych na mocy dyrektywy Rady 70/524/EWG 2 .
(2) Substancja tlenek linalolu została dopuszczona dyrektywą 70/524/EWG jako dodatek paszowy dla wszystkich gatunków zwierząt. Substancja ta została następnie wpisana do rejestru dodatków paszowych jako istniejący produkt zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.
(3) Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 w związku z jego art. 7 złożono wniosek o ponowną ocenę tlenku linalolu jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków zwierząt z wyjątkiem ryb. Wnioskodawca wystąpił o zaklasyfikowanie tego dodatku w kategorii "dodatki sensoryczne". Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.
(4) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności ("Urząd") w opinii z dnia 13 czerwca 2012 r. 3 stwierdził, że w proponowanych warunkach stosowania tlenek linalolu nie ma niekorzystnego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko. Ponadto, jeśli chodzi o bezpieczeństwo konsumentów, do tlenku linalolu mają zastosowanie wnioski zawarte w opinii przyjętej w dniu 5 marca 2014 r. 4 , ponieważ tlenek linalolu należy do tej samej grupy chemicznej co analizowane w tej opinii substancje. Jako że końcowy metabolizm tego dodatku u ssaków, ptaków i ryb odbywa się na drodze glukuronidacji, jego koniugaty mogą być szybko wydalane. Urząd stwierdził, że ponieważ linalol jest stosowany w żywności jako środek aromatyzujący, a jego funkcja w paszy jest zasadniczo taka sama co w żywności, nie jest konieczne dalsze wykazywanie jego skuteczności. Ustalenie to można zatem ekstrapolować na paszę. Wnioskodawca wycofał wniosek o stosowanie linalolu w wodzie do pojenia.
(5) Urząd stwierdził ponadto, że tlenek linalolu należy traktować jako substancję potencjalnie niebezpieczną dla dróg oddechowych, skóry i oczu, a także jako drażniącą dla skóry. W związku z tym należy stosować odpowiednie środki ochronne. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd zweryfikował również sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.
(6) Ocena tlenku linalolu dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie tej substancji, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
(7) Wnioskodawca przedstawił Urzędowi proponowane poziomy stosowania tlenku linalolu. Uwzględniając ten wniosek, Urząd uznał niektóre poziomy stosowania za bezpieczne ("poziomy uznane przez Urząd"). Na potrzeby kontroli urzędowych przeprowadzanych na wszystkich etapach łańcucha żywnościowego należy wprowadzić pewne wymogi dotyczące etykietowania. W szczególności, jeżeli poziomy stosowania przekraczają poziomy uznane przez Urząd, należy wprowadzić wymóg, aby na etykietach premiksów oraz w ramach etykietowania materiałów paszowych i mieszanek paszowych zawierających przedmiotowe substancje podawane były pewne informacje, w tym informacja o poziomach uznanych przez Urząd.
(8) Zakaz stosowania przedmiotowej substancji w wodzie do pojenia nie wyklucza jej stosowania w podawanych z wodą mieszankach paszowych.
(9) Ponieważ względy bezpieczeństwa nie wymagają natychmiastowego zastosowania zmian w warunkach zezwolenia na stosowanie tlenku linalolu, należy przewidzieć okres przejściowy, aby umożliwić zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zezwolenia.
(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
