a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 2 ma na celu stopniowe wyeliminowanie odrzutów we wszystkich rodzajach połowów w Unii poprzez wprowadzenie obowiązku wyładunku w odniesieniu do połowów gatunków podlegających limitom połowowym.
(2) W art. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 przewidziano przyjęcie planów wieloletnich zawierających środki ochronne w odniesieniu do połowów niektórych stad na danym obszarze geograficznym.
(3) Takie plany wieloletnie zawierają szczegóły realizacji obowiązku wyładunku i mogą upoważniać Komisję do dokładniejszego określenia tych szczegółów na podstawie wspólnych rekomendacji opracowanych przez państwa członkowskie.
(4) W przypadku braku planu wieloletniego art. 15 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 upoważnia Komisję do realizacji obowiązku wyładunku w formie planów w zakresie odrzutów na podstawie wspólnych rekomendacji opracowanych przez państwa członkowskie.
(5) Belgia, Dania, Francja, Niemcy, Niderlandy, Szwecja i Zjednoczone Królestwo mają bezpośredni interes w zarządzaniu połowami w Morzu Północnym. Po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego te państwa członkowskie przedstawiły Komisji w dniu 31 maja 2017 r. wspólną rekomendację dotyczącą planu w zakresie odrzutów w odniesieniu do niektórych połowów dennych w Morzu Północnym. Na podstawie tej wspólnej rekomendacji rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2018/45 3 ustanowiono plan w zakresie odrzutów mający zastosowanie do tych połowów w 2018 r.
(6) W dniu 4 lipca 2018 r. Parlament Europejski i Rada przyjęły rozporządzenie (UE) 2018/973 ustanawiające wieloletni plan w odniesieniu do stad dennych w Morzu Północnym oraz połowów eksploatujących te stada. W art. 11 tego rozporządzenia uprawnia się Komisję do przyjmowania aktów delegowanych określających szczegóły obowiązku wyładunku na podstawie wspólnych rekomendacji opracowanych przez państwa członkowskie.
(7) Po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego oraz Regionalnym Komitetem Doradczym ds. Zasobów Pelagicznych Belgia, Dania, Francja, Niemcy, Niderlandy, Szwecja i Zjednoczone Królestwo przedstawiły Komisji w dniu 30 maja 2018 r. wspólną rekomendację dotyczącą szczegółów realizacji obowiązku wyładunku w odniesieniu do połowów dennych w Morzu Północnym. W dniu 30 sierpnia 2018 r. we wspólnej rekomendacji wprowadzono zmiany.
(8) Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/973 Morze Północne obejmuje rejony ICES 2a, 3a oraz podobszar ICES 4.
(9) Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) zweryfikował opinie naukowe otrzymane od właściwych podmiotów naukowych 4 . W dniu 11 września 2018 r. przedmiotowe środki omówiono na posiedzeniu grupy ekspertów, w którym wzięli udział przedstawiciele 28 państw członkowskich i Komisji oraz Parlamentu Europejskiego w charakterze obserwatora.
(10) W odniesieniu do niektórych stad, takich jak gładzica, STECF stwierdził, że wskaźniki przeżycia poszczególnych gatunków ryb mogą nie być tak rzetelne jak wskaźniki obliczone w przypadku innych gatunków. Komisja wzięła jednak pod uwagę relatywne skutki tego wyłączenia dla zasobów ogółem w porównaniu ze skutkami dla poszczególnych gatunków, i wyważyła je w świetle konieczności kontynuacji działalności połowowej na potrzeby gromadzenia danych, aby uwzględnić uwagi STECF. W przypadkach, w których względna ilość martwych odrzutów jest stosunkowo niska, Komisja uznaje, że pragmatyczne i ostrożne podejście do zarządzania rybołówstwem polega na przyznaniu tymczasowych wyłączeń, ponieważ ich brak uniemożliwiłby gromadzenie danych, które są niezbędne do właściwego i opartego na faktach zarządzania odrzutami, mając na uwadze pełne wejście w życie obowiązku wyładunku.
(11) Na podstawie dowodów naukowych, które pozwoliły określić wskaźniki przeżycia odrzutów, w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2018/45 przewidziano wyłączenie z uwagi na przeżywalność w odniesieniu do połowów soli o wielkości poniżej minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony (MCRS), dokonanych przy użyciu włoków w rejonie ICES 4c. Dowody te zostały ocenione w poprzednich latach, a STECF stwierdził 5 , że są one wystarczające. W nowej wspólnej rekomendacji zaproponowano dalsze stosowanie tego wyłączenia. STECF wskazał, że nie przedstawiono żadnych nowych informacji dotyczących położenia obszarów dojrzewania narybku 6 . Ponieważ obecnie nie można określić obszarów dojrzewania narybku, wyłączenie to można uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu, ale państwa członkowskie powinny przedstawić odpowiednie informacje niezwłocznie po ustaleniu takich obszarów.
(12) Na podstawie dowodów naukowych, które pozwoliły określić wskaźniki przeżycia odrzutów, w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2018/45 wprowadzono wyłączenie z uwagi na przeżywalność, zgodnie z art. 15 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w przypadku połowów homarca dokonywanych koszami w rejonach ICES 2a i 3a oraz w podobszarze ICES 4. Dowody te zostały ocenione w poprzednich latach, a STECF stwierdził 7 , że są one wystarczające. W nowej wspólnej rekomendacji zaproponowano dalsze stosowanie tego wyłączenia. Zatem, biorąc pod uwagę, że okoliczności nie uległy zmianie, wyłączenie to należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(13) W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2018/45 wprowadzono wyłączenie z uwagi na przeżywalność w odniesieniu do połowów homarca w podobszarze ICES 4 dokonywanych przy użyciu niektórych narzędzi połowowych, pod warunkiem stosowania w tych połowach kratownicy sieciowej "NetGrid". Wyłączenie to jest ograniczone do miesięcy zimowych i niektórych jednostek funkcjonalnych ICES. W nowej wspólnej rekomendacji proponuje się dalsze stosowanie tego wyłączenia oraz rozszerzenie go na rejony ICES 2a i 3a. W 2018 r. państwa członkowskie przedstawiły zaktualizowane dowody naukowe, aby wykazać, jakie są wskaźniki przeżycia w przypadku homarca złowionego włokami dennymi o rozmiarze oczek worka włoka wynoszącym 80 mm lub co najmniej 70 mm oraz wyposażonymi w specjalne urządzenia zapewniające selektywność. Dowody te przedstawiono STECF, który wyraził zastrzeżenia 8 co do szacunków przeżywalności dla zachodniego wybrzeża Morza Północnego oraz co do tego, czy szacunki te są reprezentatywne dla całego obszaru. STECF zauważył jednak, że dodatkowe informacje naukowe opierają się na rzetelnych podstawach, a technika zatwierdzania stosowana w kontekście szerzej pojętej floty jest prawidłowa. W tych okolicznościach wyłączenie można stosować do dnia 31 grudnia 2021 r., jednak państwa członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu powinny przekazywać dane dotyczące rybołówstwa przy zachodnim wybrzeżu Morza Północnego.
(14) Na podstawie dowodów naukowych, które pozwoliły określić wskaźniki przeżycia odrzutów, w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2018/45 ustanowiono wyłączenie z uwagi na przeżywalność w przypadku przyłowów gatunków podlegających limitom połowowym w połowach przy użyciu koszy i żaków. Dowody te zostały ocenione w poprzednich latach, a STECF stwierdził 9 , że dostępne dane wskazują, że śmiertelność odrzucanych ryb będzie prawdopodobnie niska. Faktyczne ilości połowów w tym rodzaju rybołówstwa są jednak bardzo niewielkie. Jako że te połowy nie są znaczące, a okoliczności nie uległy zmianie, wyłączenie to można uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(15) W nowej wspólnej rekomendacji proponuje się wyłączenie z uwagi na przeżywalność dotyczące gładzicy w połowach prowadzonych z użyciem sieci skrzelowych i drygawic w rejonie ICES 3a oraz podobszarze ICES 4. Państwa członkowskie przedstawiły dowody naukowe, aby wykazać, jakie są wskaźniki przeżycia gładzicy w tych połowach. Dowody przekazano STECF, który stwierdził 10 , że stanowią one rzetelne informacje, które świadczą o wysokiej przeżywalności. Wyłączenie to należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(16) W nowej wspólnej rekomendacji zawarto wyłączenie z uwagi na przeżywalność dotyczące gładzicy w połowach prowadzonych z użyciem niewodów duńskich w rejonie ICES 3a oraz podobszarze ICES 4. Państwa członkowskie przedstawiły dowody naukowe, aby wykazać, jakie są wskaźniki przeżycia gładzicy w tych połowach. Dowody przekazano STECF, który stwierdził 11 , że dane z badania dotyczącego przeżycia są wiarygodne, aczkolwiek można by wykorzystać dodatkowe czynniki, by zwiększyć przeżywalność, ponieważ jej spadek jest znaczny, jeżeli czas sortowania gładzicy przekracza 30 minut. Wyłączenie to można zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(17) W nowej wspólnej rekomendacji proponuje się wyłączenie z uwagi na przeżywalność w przypadku połowów i przyłowów gładzicy w połowach płastugokształtnych lub ryb dorszokształtnych przy użyciu włoków w rejonie ICES 3a oraz podobszarze ICES 4 w miesiącach zimowych. Państwa członkowskie przedstawiły opinie naukowe, aby wykazać, jakie są wskaźniki przeżycia gładzicy w tych połowach. Dowody przekazano STECF, który stwierdził 12 , że wskaźniki przeżycia w badaniu uzupełniającym spadały, gdy czas sortowania przekraczał 60 minut w miesiącach letnich, a zatem niski wskaźnik przeżywalności gładzicy w okresie letnim uzasadnia ograniczenie wyłączenia do miesięcy zimowych. Wyłączenie to należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(18) W nowej wspólnej rekomendacji proponuje się wyłączenie z uwagi na przeżywalność w przypadku połowów gładzicy o wielkości poniżej MCRS, dokonywanych przy użyciu włoka rozprzowego w podobszarze ICES 4 i rejonie ICES 2a. Państwa członkowskie przedstawiły dowody naukowe, aby wykazać, jakie są wskaźniki przeżycia w tych połowach. Dowody przekazano STECF, który stwierdził 13 , że na przeżywalność w tych połowach wpływa wiele czynników i że jest ona bardzo zmienna. STECF stwierdził również, że z uwagi na stosunkowo wysokie wskaźniki odrzutów i stosunkowo niskie wskaźniki przeżycia jest prawdopodobne, że znaczne ilości odrzucanych gładzic nie przeżyją. Uzyskanie takich danych wymaga kontynuowania połowów i w związku z tym Komisja uważa, że wyłączenie należy przyznać, ale państwa członkowskie powinny być zobowiązane do przekazywania odpowiednich danych, które pozwolą STECF na pełną ocenę uzasadnienia i umożliwią Komisji przeprowadzenie przeglądu. W tych okolicznościach wyłączenie można stosować tymczasowo do dnia 31 grudnia 2019 r. Państwa członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu powinny przedłożyć: a) plan działania opracowany w celu zwiększenia przeżywalności, na potrzeby oceny naukowej przez STECF, oraz b) sprawozdania roczne w sprawie postępów i modyfikacji/dostosowań wprowadzonych w programie dotyczącym przeżywalności.
(19) W przypadku rajowatych złowionych przy użyciu wszystkich narzędzi połowowych w rejonach ICES 2a i 3a oraz w podobszarze ICES 4 nie są dostępne szczegółowe dowody naukowe dotyczące wskaźników przeżycia w odniesieniu do wszystkich segmentów floty oraz kombinacji, które korzystają z wyłączenia. Poza kilkoma wyjątkami wskaźniki przeżycia są jednak zasadniczo rzetelne, ale potrzeba więcej szczegółowych danych. Uzyskanie takich danych wymaga kontynuowania połowów i w związku z tym Komisja uważa, że wyłączenie należy przyznać, ale państwa członkowskie powinny być zobowiązane do przekazywania odpowiednich danych, które pozwolą STECF na pełną ocenę uzasadnienia i umożliwią Komisji przeprowadzenie przeglądu. Do dnia 31 maja każdego roku państwa członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu powinny przedłożyć: a) plan działania opracowany w celu zwiększenia przeżywalności oraz uzupełnienia stwierdzonych przez STECF braków w danych, na potrzeby dorocznej oceny naukowej przez STECF, oraz b) sprawozdania roczne w sprawie postępów i modyfikacji/dostosowań wprowadzonych w programach dotyczących przeżywalności.
(20) Analizując wskaźniki przeżywalności rajowatych, stwierdzono, że raje dwuplame (Leucoraja naevus) mają znacznie niższy wskaźnik przeżycia niż inne gatunki, a dane naukowe na ten temat są ograniczone. Całkowite wykluczenie tego gatunku z wyłączenia uniemożliwiłoby jednak prowadzenie połowów i stałe gromadzenie dokładnych danych. W związku z tym Komisja uważa, że wyłączenie to należy przyznać jedynie na rok oraz że w trybie pilnym należy opracować nowe badania i środki na rzecz poprawy przeżywalności i jak najszybciej przekazać je STECF do oceny do dnia 31 maja 2019 r.
(21) Rozporządzeniem delegowanym (UE) 2018/45 wprowadzono wyłączenia de minimis dotyczące:
- soli złowionej przy pomocy drygawic i sieci skrzelowych w rejonach ICES 2a i 3a oraz w podobszarze ICES 4,
- soli złowionej przy użyciu niektórych włoków rozprzowych z panelem flamandzkim w podobszarze ICES 4,
- połączonych połowów soli, plamiaka, witlinka, dorsza atlantyckiego, czarniaka, gładzicy, śledzia, okowiela, argentyny wielkiej i błękitka, dokonywanych z użyciem niektórych włoków dennych w rejonie ICES 3a,
- połączonych połowów soli, plamiaka, witlinka, dorsza atlantyckiego, czarniaka i morszczuka europejskiego, dokonywanych z użyciem koszy w rejonie ICES 3a,
- witlinka złowionego przy użyciu niektórych włoków dennych w rejonie ICES 3a,
- witlinka i dorsza atlantyckiego złowionych przy użyciu włoków dennych w rejonie ICES 4c.
(22) Państwa członkowskie przedstawiły dowody uzasadniające te wyłączenia de minimis. STECF 14 dokonał przeglądu tych dowodów i stwierdził 15 , że dokumenty przedstawione przez państwa członkowskie zawierają uzasadnione argumenty wykazujące, że dalsza poprawa w zakresie selektywności jest trudna do osiągnięcia lub wiąże się z nieproporcjonalnymi kosztami czynności związanych z niezamierzonymi połowami. Biorąc pod uwagę, że okoliczności nie uległy zmianie, należy zatem utrzymać wyłączenia de minimis zgodnie z poziomem procentowym i niezbędnymi zmianami zaproponowanymi w nowej wspólnej rekomendacji zgodnie z art. 15 ust. 5 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.
(23) W nowej wspólnej rekomendacji zaproponowano wyłączenie de minimis w odniesieniu do:
- gładzicy złowionej przy użyciu niektórych włoków dennych w podobszarze ICES 4,
- wszystkich gatunków podlegających limitom połowowym i złowionych przy użyciu włoków rozprzowych w rejonach ICES 4b i 4c,
- witlinka i dorsza atlantyckiego złowionych przy użyciu włoków dennych w rejonach ICES 4a i 4b,
- molwy złowionej przy użyciu niektórych włoków dennych o rozmiarze oczek sieci równym co najmniej 120 mm oraz molwy złowionej przy użyciu niektórych włoków dennych o rozmiarze oczek sieci wynoszącym 100-119 mm, w podobszarze ICES 4,
- witlinka złowionego przy użyciu niektórych włoków rozprzowych w podobszarze ICES 4,
- ostroboka złowionego przy użyciu włoków dennych (OTB, OTT, PTB, TBB) w podobszarze ICES 4,
- makreli złowionej przy użyciu włoków dennych (OTB, OTT, PTB, TBB) w podobszarze ICES 4.
(24) Państwa członkowskie przedstawiły dowody naukowe uzasadniające nowe wyłączenia de minimis z uwagi na trudności w zakresie poprawy selektywności i nieproporcjonalne koszty czynności związanych z połowami. Dowody te zostały zweryfikowane przez STECF na sesji plenarnej w dniach 2-6 lipca 2018 r.
(25) W odniesieniu do wyłączenia dotyczącego witlinka i dorsza atlantyckiego złowionych przy użyciu włoków dennych w rejonach ICES 4a i 4b STECF stwierdził, że brakuje odpowiednich danych z niektórych państw członkowskich. Uzyskanie takich danych wymaga kontynuowania połowów i w związku z tym Komisja uważa, że wyłączenie należy przyznać tymczasowo do dnia 31 grudnia 2019 r., ale państwa członkowskie powinny być zobowiązane do przekazywania odpowiednich danych, które pozwolą STECF na pełną ocenę uzasadnienia i umożliwią Komisji przeprowadzenie przeglądu. Zainteresowane państwa członkowskie powinny przeprowadzić dodatkowe próby i przekazać informacje jak najszybciej do dnia 31 maja 2019 r. w celu oceny przez STECF.
(26) Na podstawie dowodów przedstawionych przez państwa członkowskie STECF uznał, że należy wprowadzić wyłączenia de minimis dla gładzicy złowionej przy użyciu niektórych włoków dennych w podobszarze ICES 4.
(27) STECF stwierdził, że przedstawiono rzetelne dane uzasadniające wprowadzenie wyłączenia de minimis w odniesieniu do połowów garneli przy użyciu włoków rozprzowych w rejonach ICES 4b i 4c.
(28) Jeśli chodzi o wyłączenie de minimis w przypadku molwy złowionej przy użyciu niektórych włoków dennych o rozmiarze oczka sieci wynoszącym 100-119 mm w podobszarze ICES 4, STECF uznał, że trudno dokładnie ocenić wpływ poprawy selektywności na przedmiotowe połowy. STECF stwierdził, że brakuje istotnych danych z niektórych państw członkowskich. STECF przyznał jednak, że narzędzia stosowane w odnośnych połowach są już selektywne i że dodatkowa poprawa selektywności spowoduje, że połowy te staną się nieopłacalne. Uzyskanie takich danych wymaga kontynuowania połowów i w związku z tym Komisja uważa, że wyłączenie należy przyznać tymczasowo do dnia 31 grudnia 2019 r., ale państwa członkowskie powinny być zobowiązane do przekazywania odpowiednich danych, które pozwolą STECF na pełną ocenę uzasadnienia i umożliwią Komisji przeprowadzenie przeglądu. Państwa członkowskie powinny przedłożyć: a) dane wykazujące, że poprawa selektywności danych połowów jest bardzo trudna do osiągnięcia, oraz b) dodatkowe informacje dotyczące połowów lub floty w odniesieniu do flot innych państw członkowskich, które również mogą prowadzić te połowy. Zainteresowane państwa członkowskie powinny przeprowadzić dodatkowe próby i przekazać informacje jak najszybciej do dnia 31 maja 2019 r. w celu oceny przez STECF.
(29) Na podstawie dowodów przedstawionych przez państwa członkowskie i wniosków STECF należy wprowadzić wyłączenie de minimis dotyczące molwy złowionej przy użyciu niektórych włoków dennych o rozmiarze oczka sieci równym co najmniej 120 mm w podobszarze ICES 4.
(30) W swoich wnioskach STECF stwierdził, że przedstawiono szczegółowe informacje w sprawie wyłączenia de minimis dotyczącego witlinka złowionego przy użyciu niektórych włoków rozprzowych w podobszarze ICES 4. STECF wskazał jednak na ograniczenia związane z poprawą selektywności w przypadku witlinka i zauważył, że metoda zastosowana do obliczenia de minimis może ograniczyć tę selektywność, ponieważ potencjalnie wszystkie niezamierzone połowy witlinka mogą być odrzucane. W tych okolicznościach wyłączenie należy stosować na poziomie obserwowanych odrzutów (2 %), a państwa członkowskie powinny być zobowiązane do przekazywania odpowiednich danych, które pozwolą STECF na pełną ocenę uzasadnienia i umożliwią Komisji przeprowadzenie corocznego przeglądu. Zainteresowane państwa członkowskie powinny przeprowadzić dodatkowe próby i jak najszybciej przekazać STECF informacje do oceny do dnia 31 maja każdego roku.
(31) Dowody przedstawione przez państwa członkowskie na temat nowych wyłączeń de minimis dotyczących ostroboka i makreli złowionych przez statki używające włoków dennych, niewodów i włoków rozprzowych zostały zweryfikowane przez STECF, który stwierdził, że należy przedstawić dodatkowe informacje. Z uwagi na konieczność kontynuowania połowów i gromadzenia danych, które pozwolą na przedstawienie tych informacji, wyłączenia indywidualne dotyczące każdego gatunku powinny być ograniczone do jednego roku, a państwa członkowskie powinny być zobowiązane do przekazywania odpowiednich danych, które pozwolą STECF na pełną ocenę uzasadnienia i umożliwią Komisji przeprowadzenie przeglądu. Zainteresowane państwa członkowskie powinny przeprowadzić dodatkowe próby i przekazać informacje jak najszybciej do dnia 31 maja 2019 r. w celu oceny przez STECF. Wyłączenia te należy zatem stosować tymczasowo do dnia 31 grudnia 2019 r.
(32) Aby zapewnić wiarygodne szacowanie poziomów odrzutów na potrzeby ustalania całkowitych dopuszczalnych połowów, państwa członkowskie powinny - w przypadkach gdy wyłączenie de minimis jest oparte na ekstrapolacji w sytuacji ograniczonej liczby danych i częściowych informacji na temat flot - zapewnić przekazywanie dokładnych i możliwych do sprawdzenia danych dotyczących całej floty objętej tym wyłączeniem de minimis.
(33) Zgodnie z art. 15 ust. 5 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 szczegóły realizacji obowiązku wyładunku mogą obejmować środki techniczne, o których mowa w art. 7 ust. 2 tego rozporządzenia. Aby zwiększyć selektywność narzędzi połowowych i zmniejszyć niezamierzone połowy w cieśninie Skagerrak, należy utrzymać szereg środków technicznych, które zostały uzgodnione między Unią a Norwegią w latach 2011 16 i 2012 17 , oraz zezwolić na stosowanie urządzenia zapewniającego selektywność SepNep.
(34) Środki zaproponowane w nowej wspólnej rekomendacji są zgodne z art. 15 ust. 4, art. 15 ust. 5 lit. c) i art. 18 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 oraz z rozporządzeniem (UE) 2018/973, w szczególności z jego art. 11, a zatem mogą zostać objęte niniejszym rozporządzeniem.
(35) Zgodnie z art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 Komisja wzięła pod uwagę zarówno ocenę STECF, jak i potrzebę zapewnienia przez państwa członkowskie pełnego wdrożenia obowiązku wyładunku w dniu 1 stycznia 2019 r. W kilku przypadkach wyłączenia wymagają kontynuacji połowów i gromadzenia danych w celu uwzględnienia uwag STECF. W tych przypadkach Komisja uznaje, że pragmatyczne i ostrożne podejście do zarządzania rybołówstwem polega na przyznaniu tymczasowych wyłączeń, ponieważ ich brak uniemożliwiłby gromadzenie danych, które są niezbędne do właściwego i opartego na faktach zarządzania odrzutami, mając na uwadze pełne wejście w życie obowiązku wyładunku.
(36) Zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/973 Komisji powierzono, na okres pięciu lat od dnia 5 sierpnia 2018 r., uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych dotyczących obowiązku wyładunku. W trzecim roku stosowania tego rozporządzenia należy zatem dokonać przeglądu wpływu wyłączeń z uwagi na przeżywalność i wyłączeń de minimis z obowiązku wyładunku.
(37) Ponieważ środki określone w niniejszym rozporządzeniu mają bezpośredni wpływ na planowanie okresu połowu dla statków unijnych oraz na powiązaną działalność gospodarczą, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu. Niniejsze rozporządzenie należy stosować od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2021 r.,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
