a także mając na uwadze, co następuje:(1) Dobrze funkcjonujący rynek sekurytyzacji zapewnia dodatkowe źródła finansowania dla rynków kapitałowych, poprawiając w ten sposób zdolność finansowania gospodarki realnej i przyczyniając się do dokończenia budowy unii rynków kapitałowych. Ponadto dobrze funkcjonujący rynek sekurytyzacji zapewnia alternatywne możliwości inwestycyjne dla zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, które przy utrzymujących się na niskim poziomie stopach procentowych muszą zdywersyfikować swoje portfele. Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji, jako inwestorzy instytucjonalni, powinny zatem zostać w pełni włączone do unijnego rynku sekurytyzacji.
(2) Aby zapewnić trwałe ożywienie unijnego rynku sekurytyzacji, ustanowiono w tym obszarze nowe ramy regulacyjne, opierając się przy tym na doświadczeniach wyniesionych z kryzysu finansowego. W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 2 określono istotne elementy nadrzędnych ram sekurytyzacji, z uwzględnieniem kryteriów identyfikacji prostych, przejrzystych i standardowych (STS) sekurytyzacji oraz systemu nadzoru mającego na celu monitorowanie właściwego stosowania tych kryteriów przez jednostki inicjujące, jednostki sponsorujące, emitentów i inwestorów instytucjonalnych. Ponadto rozporządzenie to zawiera zbiór wspólnych wymogów dotyczących zatrzymania ryzyka, należytej staranności i ujawniania informacji, odnoszących się do wszystkich sektorów usług finansowych. Ponadto rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2401 3 zmieniono, ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2019 r., rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 4 w celu ustanowienia skorygowanych wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, które inicjują lub sponsorują sekurytyzacje lub które inwestują w sekurytyzacje, w szczególności zmienionych wymogów kapitałowych z tytułu inwestycji w sekurytyzacje STS.
(3) W zakresie, w jakim zmienione ramy prawne sekurytyzacji pokrywają się z zakresem przepisów rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35 5 , konieczne jest, w celu uniknięcia powielania przepisów oraz dla zachowania jasności i spójności, dostosowanie ram ostrożnościowych mających zastosowanie do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji.
(4) Rozporządzenie (UE) 2017/2402 zawiera definicje szeregu pojęć związanych z sekurytyzacją. Ponieważ rozporządzenie to ma zastosowanie do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji objętych zakresem dyrektywy 2009/138/WE, do celów zdefiniowania pojęć zdefiniowanych również w rozporządzeniu (UE) 2017/2402 właściwe jest odniesienie się w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/35 do odpowiednich definicji określonych w rozporządzeniu (UE) 2017/2402. Z tych samych względów w zakresie, w jakim wymogi dotyczące zatrzymania ryzyka i należytej staranności są określone w rozporządzeniu (UE) 2017/2402 w odniesieniu do wszystkich inwestorów instytucjonalnych, wymogi takie należy usunąć z rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/35.
(5) W rozporządzeniu (UE) 2017/2402 ustanowiono kryteria kwalifikowalności w odniesieniu do sekurytyzacji STS w celu zapewnienia zharmonizowanej definicji produktu sekurytyzacyjnego wyższej jakości dla unijnych rynków kapitałowych. W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/35 stworzono kategorię aktywów "sekurytyzacje typu 1", tak aby osiągnąć podobny cel w odniesieniu do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, przy porównywalnych kryteriach kwalifikowalności. Aby zapewnić spójność i równe warunki działania na rynku sekurytyzacji z rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/35 należy usunąć przepisy ogólne dotyczące kategorii aktywów "sekurytyzacje typu 1" i zamiast nich wprowadzić odniesienia do odpowiednich przepisów dotyczących sekurytyzacji STS określonych w rozporządzeniu (UE) 2017/2402. W celu uniknięcia negatywnych skutków tych zmian należy przewidzieć środki przejściowe w odniesieniu do istniejących aktywów należących do kategorii "sekurytyzacje typu 1".
(6) Kalibracja kapitałowego wymogu wypłacalności zgodnie z dyrektywą 2009/138/WE opiera się na ryzyku i ma na celu zapewnienie właściwych zachęt w odniesieniu do całej gamy różnych form inwestycji w sekurytyzacje. Aby osiągnąć ten cel, poziom kalibracji i wrażliwość na ryzyko w poszczególnych transzach powinny być współmierne do cech sekurytyzacji STS oraz powinny być zgodne z wymogami ostrożnościowymi opracowanymi dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych. Należy zatem zastąpić istniejące przepisy rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/35 dotyczące kalibracji w odniesieniu do "sekurytyzacji typu 1" przez bardziej wrażliwą na ryzyko kalibrację w odniesieniu do sekurytyzacji STS obejmującą wszystkie możliwe transze, które również spełniają dodatkowe wymogi w celu zminimalizowania ryzyka.
(7) Rozpoczęcie stosowania zmienionych ram prawnych nie powinno mieć negatywnego wpływu na istniejące inwestycje w sekurytyzacje, w szczególności w przypadku tych inwestorów instytucjonalnych, którzy utrzymują określone inwestycje mimo kryzysu finansowego. Należy zatem ustanowić środki przejściowe.
(8) W świetle dat rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (UE) 2017/2402 i rozporządzenia (UE) 2017/2401, a także przepisów przejściowych zawartych w tych aktach prawnych, należy zapewnić, aby niniejsze rozporządzenie było stosowane od tego samego dnia, to jest od dnia 1 stycznia 2019 r.
(9) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2015/35,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: