a także mając na uwadze, co następuje:(1) Przepisy harmonizujące podejście do kwestii certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa na szczeblu unijnym i wzmacniające współpracę pomiędzy wszystkimi stronami zaangażowanymi w proces oceny bezpieczeństwa są konieczne w celu zmniejszenia złożoności, czasu trwania i kosztów procedury certyfikacji.
(2) Biorąc pod uwagę doświadczenia zdobyte podczas przygotowywania porozumień o współpracy, o których mowa w art. 11 ust. 1 dyrektywy (UE) 2016/798, wczesny kontakt z wnioskodawcą w formie koordynacji ("wstępne zaangażowanie") jest uznawany za dobrą praktykę ułatwiającą rozwój relacji między stronami zaangażowanymi w proces oceny bezpieczeństwa. Takie wstępne zaangażowanie należy proponować przed złożeniem wniosku dotyczącego jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa, w celu umożliwienia jednostce certyfikującej zaznajomienia się z systemem zarządzania bezpieczeństwem wnioskodawcy, przedstawienia sposobu prowadzenia procesu oceny bezpieczeństwa i podejmowania decyzji oraz sprawdzenia, czy wnioskodawca otrzymał wystarczające informacje, aby wiedzieć, czego oczekiwać w trakcie procedury. Wyjaśnienia udzielone w kontekście wstępnego zaangażowania nie powinny mieć wpływu na wynik oceny.
(3) Agencja powinna monitorować daty ważności wszystkich ważnych jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa dla obszaru działalności obejmującego więcej niż jedno państwo członkowskie i dzielić się informacjami z właściwymi krajowymi organami ds. bezpieczeństwa w celu ułatwiania planowania ich odpowiednich działań w zakresie oceny bezpieczeństwa.
(4) Agencja powinna bezpłatnie publikować i aktualizować instrukcję składania wniosków opisującą i, w razie konieczności, wyjaśniającą wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu. W celu zharmonizowania podejścia do wymiany i rejestracji informacji za pośrednictwem punktu kompleksowej obsługi instrukcja składania wniosków powinna również zawierać wzory formularzy opracowanych przez Agencję we współpracy z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa.
(5) Agencja wraz z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa powinna wdrożyć wewnętrzne zasady lub procedury w celu zapewnienia spełnienia wymogów oceny bezpieczeństwa.
(6) Aby uniknąć dublowania ocen oraz zmniejszyć obciążenia administracyjne i koszty ponoszone przez wnioskodawcę, Agencja wraz z krajowymi organami ds. bezpieczeństwa powinna, w stosownych przypadkach, uwzględniać porozumienia o współpracy i umowy wielostronne zawarte na podstawie art. 11 dyrektywy (UE) 2016/798.
(7) W przypadku gdy planowany obszar działalności ogranicza się do jednego państwa członkowskiego, a wnioskodawca zamierza obsługiwać trasę do co najmniej jednej stacji położonej w pobliżu granicy w sąsiednich państwach członkowskich o podobnej charakterystyce sieci i podobnych zasadach działania, powinien on mieć możliwość prowadzenia takiej działalności bez rozszerzenia swojego obszaru działalności na takie sąsiednie państwa członkowskie. Składając wniosek dotyczący jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa, wnioskodawca powinien wybrać organ ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa zgodnie z art. 10 ust. 5 i 8 dyrektywy (UE) 2016/798. W przypadku gdy Agencja pełni funkcję organu ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa, powinna się konsultować z właściwymi krajowymi organami ds. bezpieczeństwa i uwzględniać odpowiednie umowy transgraniczne.
(8) W przypadku gdy Agencja pełni funkcję organu ds. certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa, wnioskodawca powinien mieć prawo do przedłożenia Agencji wniosku w jednym z języków urzędowych Unii bez obowiązku jego tłumaczenia. Zasada ta ma zastosowanie bez uszczerbku dla możliwości określenia przez krajowy organ ds. bezpieczeństwa zasad stosowania języka odnośnie do części wniosku, o której mowa w art. 10 ust. 3 lit. b) dyrektywy (UE) 2016/798. W trakcie oceny krajowy organ ds. bezpieczeństwa powinien mieć prawo do przedkładania Agencji dokumentów dotyczących oceny w języku swojego państwa członkowskiego bez obowiązku ich tłumaczenia.
(9) Certyfikacja powinna opierać się na ocenie zdolności wnioskodawcy do spełnienia wymogów dotyczących systemu zarządzania bezpieczeństwem mających zastosowanie do przedsiębiorstw kolejowych, w tym respektowania odpowiednich przepisów krajowych i wymogów obowiązującej technicznej specyfikacji interoperacyjności odnoszącej się do podsystemu "Ruch kolejowy" oraz do spójnego ich stosowania. Po otrzymaniu jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa wnioskodawca powinien nadal stosować system zarządzania bezpieczeństwem, o którym mowa w art. 9 dyrektywy (UE) 2016/798.
(10) Agencja oraz krajowe organy ds. bezpieczeństwa powinny rejestrować wszystkie istotne informacje i wynik oceny w punkcie kompleksowej obsługi w celu wsparcia i uzasadnienia decyzji na każdym etapie procesu oceny bezpieczeństwa. Jeżeli Agencja i krajowe organy ds. bezpieczeństwa posiadają własne systemy zarządzania informacjami na potrzeby oceny bezpieczeństwa, powinny one zapewnić, aby wszystkie istotne informacje były przekazywane do punktu kompleksowej obsługi z tych samych powodów.
(11) Agencja i krajowe organy ds. bezpieczeństwa powinny opracować wewnętrzne zasady lub procedury na potrzeby zarządzania wydawaniem jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa w celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych i kosztów ponoszonych przez wnioskodawcę. W tym względzie wnioskodawca powinien mieć możliwość przedkładania kopii dokumentów w dokumentacji dotyczącej wniosku. Oryginały dokumentów powinny być dostępne do weryfikacji przez Agencję oraz organy krajowe ds. bezpieczeństwa po wydaniu jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa.
(12) Konieczne jest zharmonizowanie kategorii spraw w procesie oceny w celu zapewnienia zrozumienia przez wnioskodawcę wagi kwestii podnoszonych przez Agencję lub krajowy organ ds. bezpieczeństwa. Podział na kategorie jest szczególnie istotny w przypadku, gdy w procesie bierze udział kilka krajowych organów ds. bezpieczeństwa.
(13) Aby zapewnić skuteczne przeprowadzanie ocen przez Agencję i krajowe organy ds. bezpieczeństwa oraz zwiększyć ich wzajemne zaufanie, Agencja i krajowe organy ds. bezpieczeństwa powinny zapewnić, aby personel uczestniczący w ocenach posiadał niezbędne kompetencje. W tym celu kompetencje te należy określić.
(14) Zgodnie z art. 31 ust. 3 dyrektywy (UE) 2016/798 nowy system certyfikacji bezpieczeństwa zacznie działać od dnia 16 czerwca 2019 r. Państwa członkowskie mają jednak możliwość powiadomienia Agencji i Komisji zgodnie z art. 33 ust. 2 wspomnianej dyrektywy, że przedłużyły okres transpozycji i mogą w związku z tym nadal wydawać certyfikaty zgodnie z dyrektywą 2004/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 2 do dnia 16 czerwca 2020 r. Zatem należy wyjaśnić, jak nowy system powinien być stosowany dodatkowo w stosunku do starego systemu, w przypadku gdy planowany obszar działalności obejmuje jedno lub więcej z tych państw członkowskich.
(15) W przypadku gdy krajowy organ ds. bezpieczeństwa uznaje, że nie będzie w stanie wydać certyfikatu bezpieczeństwa zgodnie z przepisami dyrektywy 2004/49/WE przed dniem 16 czerwca 2019 r., albo 16 czerwca 2020 r. w odniesieniu do tych państw członkowskich, które powiadomiły Agencję i Komisję zgodnie z art. 33 ust. 2 dyrektywy (UE) 2016/798, Agencja, pełniąc funkcję organu ds. certyfikacji, powinna uwzględnić wyniki oceny krajowego organu ds. bezpieczeństwa dotyczącej odpowiednich elementów określonych w art. 10 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2004/49/WE, aby uniknąć powielania ocen.
(16) Jednolity certyfikat bezpieczeństwa wydany przez Agencję powinien być uznawany za równoważny z częścią certyfikatu bezpieczeństwa, o której mowa w art. 10 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2004/49/WE. Taka certyfikacja jest ważna w całej Unii dla równoważnych operacji transportu kolejowego. Zatem państwa członkowskie, które powiadomiły Agencję i Komisję zgodnie z art. 33 ust. 2 dyrektywy (UE) 2016/798, powinny akceptować jednolity certyfikat bezpieczeństwa wydany przez Agencję, jako równoważny z częścią wydaną zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2004/49/WE.
(17) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego w art. 21 dyrektywy Rady 96/48/WE 3 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. L 138 z 26.5.2016, s. 102.
2 Dyrektywa 2004/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa kolei wspólnotowych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 95/18/WE w sprawie przyznawania licencji przedsiębiorstwom kolejowym, oraz dyrektywę 2001/14/WE w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz certyfikację w zakresie bezpieczeństwa (dyrektywa w sprawie bezpieczeństwa kolei) (Dz.U. L 164 z 30.4.2004, s. 44).
3 Dyrektywa Rady 96/48/WE z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości (Dz.U. L 235 z 17.9.1996, s. 6).
4 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/796 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie Agencji Kolejowej Unii Europejskiej i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 881/2004 (Dz.U. L 138 z 26.5.2016, s. 1).
5 Art. 2 pkt 5 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 777/2020 z dnia 12 czerwca 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.188.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 czerwca 2020 r.
6 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/762 z dnia 8 marca 2018 r. ustanawiające wspólne metody oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do wymogów dotyczących systemu zarządzania bezpieczeństwem na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 oraz uchylające rozporządzenia Komisji (UE) nr 1158/2010 i (UE) nr 1169/2010 (zob. s. 26 niniejszego Dziennika Urzędowego).
7 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/761 z dnia 16 lutego 2018 r. ustanawiające wspólne metody oceny bezpieczeństwa w odniesieniu do nadzoru sprawowanego przez krajowe organy ds. bezpieczeństwa po wydaniu jednolitego certyfikatu bezpieczeństwa lub autoryzacji w zakresie bezpieczeństwa na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 i uchylające rozporządzenie Komisji (UE) nr 1077/2012 (zob. s. 16 niniejszego Dziennika Urzędowego).
8 Art. 15 ust. 4a dodany przez art. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia nr 777/2020 z dnia 12 czerwca 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.188.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 czerwca 2020 r.
9 Art. 15 ust. 6a dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia nr 777/2020 z dnia 12 czerwca 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.188.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 czerwca 2020 r.
10 Art. 15 ust. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. c rozporządzenia nr 777/2020 z dnia 12 czerwca 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.188.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 czerwca 2020 r.
11 Art. 15 ust. 8 dodany przez art. 1 pkt 2 lit. d rozporządzenia nr 777/2020 z dnia 12 czerwca 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.188.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 czerwca 2020 r.
12 Art. 16 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 777/2020 z dnia 12 czerwca 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.188.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 czerwca 2020 r.
13 Art. 17 zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 777/2020 z dnia 12 czerwca 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.188.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 czerwca 2020 r.
14 Dla każdego państwa członkowskiego właściwego dla planowanego obszaru działalności.
15 "Towary niebezpieczne" oznaczają substancje i artykuły, których przewóz jest dopuszczalny jedynie na warunkach określonych w dyrektywie 2008/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 2008 r. w sprawie transportu lądowego towarów niebezpiecznych (Dz.U. L 260 z 30.9.2008, s. 13).
16 Dla każdego państwa członkowskiego właściwego dla planowanego obszaru działalności.
17 Dla każdego państwa członkowskiego właściwego dla planowanego obszaru działalności.
18 Dla każdego państwa członkowskiego właściwego dla planowanego obszaru działalności.
19 Dla każdego państwa członkowskiego właściwego dla planowanego obszaru działalności.
20 Dla każdego państwa członkowskiego właściwego dla planowanego obszaru działalności.