a także mając na uwadze, co następuje:(1) Ustalenia dotyczące rozliczeń pośrednich nie powinny narażać kontrahentów centralnych (CCP), członków rozliczających, klientów, klientów pośrednich ani klientów pośrednich na dalszych szczeblach łańcucha rozliczeniowego na dodatkowe ryzyko kontrahenta, a aktywa i pozycje klientów pośrednich powinny być w odpowiednim stopniu objęte ochroną. Konieczne jest zatem, aby wszelkiego rodzaju ustalenia dotyczące rozliczeń pośrednich spełniały minimalne warunki celem zapewnienia ich bezpieczeństwa. W tym celu na strony ustaleń dotyczących rozliczeń pośrednich należy nałożyć szczególne obowiązki, a ustalenia takie powinny być dopuszczalne jedynie wówczas, gdy spełniają warunki określone w niniejszym rozporządzeniu.
(2) Ponieważ aktywa i pozycje kontrahenta, na rzecz którego świadczone są usługi w zakresie rozliczeń pośrednich, powinny korzystać z ochrony o skutku równoważnym skutkowi, o którym mowa w art. 39 i 48 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 2 , kluczowe znaczenie dla niniejszego rozporządzenia mają różne pojęcia "klienta pośredniego", które to pojęcia należy w niniejszym rozporządzeniu zdefiniować.
(3) Uwzględniając fakt, iż członkowie rozliczający powinni kwalifikować się jako "uczestnicy" w rozumieniu dyrektywy 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 3 oraz w celu zapewnienia klientom pośrednim poziomu ochrony równoważnego z ochroną gwarantowaną klientom na mocy rozporządzenia (UE) nr 648/2012, klientami świadczącymi usługi w zakresie rozliczeń pośrednich powinny być instytucje kredytowe, firmy inwestycyjne lub podmioty z państw trzecich równoważne instytucjom kredytowym lub firmom inwestycyjnym.
(4) Większy zakres pośrednictwa między danym CCP a klientami pośrednimi na poszczególnych poziomach wymaga dodatkowych czynności operacyjnych, dodatkowych rachunków oraz bardziej złożonych rozwiązań technicznych i procesów przetwarzania. Prowadzi to do większej złożoności ustaleń dotyczących rozliczeń pośrednich w porównaniu z ustaleniami dotyczącymi rozliczeń zawieranymi bezpośrednio z klientami. Należy zatem złagodzić skutki tego większego zakresu pośrednictwa poprzez wymogi dotyczące alternatywnej i prostszej pod względem operacyjnym struktury rachunków na potrzeby ustaleń dotyczących rozliczeń pośrednich niż stosowana w przypadku ustaleń dotyczących rozliczeń zawieranych bezpośrednio z klientami.
(5) Ustalenia dotyczące rozliczeń zawierane bezpośrednio z klientami wymagają oferowania indywidualnie wyodrębnionych rachunków. Jednakże w przypadku ustaleń dotyczących rozliczeń pośrednich jedynie struktura pośredniego rachunku zbiorczego brutto, obejmująca mechanizm przeniesienia depozytu zabezpieczającego, do którego uzupełnienia wezwano, oraz jeżeli zostało to uzgodnione, nadwyżki depozytu zabezpieczającego w stosunku do depozytu zabezpieczającego, do którego uzupełnienia wezwano, od klienta pośredniego do CCP i niedopuszczająca jakiegokolwiek kompensowania pozycji różnych klientów pośrednich w ramach tego samego- pośredniego rachunku zbiorczego brutto, powinna być oferowana w uzupełnieniu pośrednich rachunków zbiorczych dopuszczających takie kompensowanie. Mechanizm ten umożliwia rozróżnienie, w sposób równoważny indywidualnie wyodrębnionym rachunkom, między zabezpieczeniem i pozycjami utrzymywanymi na rachunek danego klienta pośredniego a zabezpieczeniem i pozycjami utrzymywanymi na rachunek klienta lub innych klientów pośrednich.
(6) Ponadto nawet jeżeli aktywa i pozycje utrzymywane w strukturze rachunku zbiorczego brutto do celów ustaleń dotyczących rozliczeń pośrednich są stale narażone na ryzyko związane ze stratami innego klienta pośredniego - jako że te aktywa i pozycje są "wymieszane" w ramach jednego rachunku - to szybkość, z jaką te aktywa i pozycje mogą być zidentyfikowane w sytuacji, gdy jest to konieczne do ich upłynnienia w przypadku niewykonania zobowiązania, przyczynia się do zminimalizowania potencjalnych strat.
(7) Mechanizm ten umożliwia zarazem znaczne uproszczenie struktury rachunku, co zmniejsza koszty i złożoność w porównaniu z indywidualnie wyodrębnionymi rachunkami, a jednocześnie pozwala na rozróżnienie zabezpieczenia i pozycji poszczególnych klientów pośrednich, zapewniając tym samym poziom ochrony równoważny poziomowi, jaki jest oferowany przez indywidualnie wyodrębnione rachunki. Wymóg oferowania pośrednich rachunków zbiorczych brutto nie powinien jednak wykluczać możliwości oferowania klientom pośrednim indywidualnie wyodrębnionych rachunków pośrednich w ramach ustaleń dotyczących rozliczeń obejmujących CCP, członka rozliczającego, klienta i jeden poziom klientów pośrednich.
(8) Aby ułatwić dostęp do rozliczania centralnego - w drodze racjonalizacji usług rozliczeniowych i uproszczenia stosunków komercyjnych między członkami rozliczającymi, klientami i klientami pośrednimi - niektóre grupy oferują usługi w zakresie rozliczeń przy wykorzystaniu dwóch podmiotów należących do tej samej grupy, które pośredniczą w świadczeniu tych usług. Z podobnych względów grupa, do której należy klient, niekiedy korzysta z jednego podmiotu na potrzeby przeprowadzania transakcji bezpośrednio z członkiem rozliczającym oraz z innego podmiotu w celu przeprowadzania transakcji bezpośrednio z klientem pośrednim - zazwyczaj dlatego, iż ten drugi podmiot ma siedzibę w jurysdykcji klienta pośredniego. W tych przypadkach usługi w zakresie rozliczeń są zracjonalizowane między poszczególnymi obszarami działalności gospodarczej grupy i uproszczone są również stosunki komercyjne między członkami rozliczającymi, klientami i klientami pośrednimi. Jeżeli tego rodzaju ustalenia spełniają określone warunki, które zapewniają, aby nie dochodziło do zwiększenia ryzyka kontrahenta i rozliczanie pośrednie korzysta z odpowiedniego poziomu ochrony, należy dopuścić ich stosowanie.
(9) W łańcuchach rozliczania pośredniego obejmujących więcej podmiotów niż CCP, członka rozliczającego, klienta i klientów pośrednich jednego szczebla korzystanie z indywidualnie wyodrębnionych rachunków może prowadzić do nieoczekiwanych problemów technicznych związanych z koniecznością zarządzania przypadkiem ewentualnego niewykonania zobowiązania przez należącego do tego łańcucha kontrahenta lub kontrahentów oraz z koniecznością zarządzania wieloma wyodrębnionymi rachunkami indywidualnymi. Oferowanie indywidualnie wyodrębnionych rachunków w takich wydłużonych łańcuchach może wprowadzać w błąd kontrahentów, gdyż oczekują oni poziomu ochrony, jaki zazwyczaj zakłada się w przypadku takich rachunków, a który w przypadku niektórych z tych łańcuchów może być niemożliwy do osiągnięcia. Aby uniknąć ryzyk płynących z tego fałszywego założenia, w takich wydłużonych łańcuchach rozliczania pośredniego należy dopuścić stosowanie wyłącznie wyodrębnionych rachunków zbiorczych, pod warunkiem że kontrahenci dokonujący rozliczeń przy zastosowaniu tych ustaleń są w pełni poinformowani o poziomie wyodrębnienia i o ryzykach związanych z tym rodzajem rachunków.
(10) Aby zapewnić, by kwota depozytu zabezpieczającego, do którego uzupełnienia wezwano w ramach struktury pośredniego rachunku zbiorczego brutto była taka sama jak kwota, którą należałoby wnieść w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia depozytu w przypadku stosowania indywidualnie wyodrębnionego pośredniego rachunku rozliczeniowego, CCP powinien otrzymywać informacje o pozycjach utrzymywanych na rachunek klienta pośredniego w celu obliczenia powiązanego wezwania do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego przez klienta pośredniego na podstawie pozycji poszczególnych klientów pośrednich.
(11) Aby zapewnić równoważność z rozliczaniem klientów członek rozliczający powinien posiadać procedury ułatwiające przeniesienie pozycji klientów pośrednich do alternatywnego klienta w następstwie niewykonania zobowiązania przez klienta świadczącego usługi w zakresie rozliczeń pośrednich. Z tego samego względu członek rozliczający powinien również posiadać procedury na potrzeby upłynnienia pozycji i aktywów klientów pośrednich oraz przekazania przychodów z upłynnienia tym klientom pośrednim, którzy są mu znani. Jeżeli z jakiegokolwiek powodu przychody z upłynnienia nie mogą zostać przekazane bezpośrednio danym klientom pośrednim, przychody z upłynnienia powinny zostać przekazane klientowi niewykonującemu zobowiązania, na rachunek jego klientów pośrednich.
(12) Należy ustanowić procedury umożliwiające, w przypadku niewykonania zobowiązania przez klienta, ujawnienie informacji o tożsamości klientów pośrednich oraz powiązanie przez członka rozliczającego poszczególnych aktywów i pozycji z poszczególnymi klientami pośrednimi.
(13) Klient świadczący usługi w zakresie rozliczeń pośrednich powinien oferować klientowi pośredniemu możliwość wyboru struktury rachunku. Nie można jednak wykluczyć, że klient pośredni nie poinformował klienta w rozsądnym terminie o dokonanym wyborze. W takim przypadku klient ten powinien mieć możliwość świadczenia usług w zakresie rozliczeń pośrednich na rzecz tego klienta pośredniego przy wykorzystaniu dowolnej struktury rachunku, pod warunkiem że klient ten poinformuje klienta pośredniego o wykorzystywanej strukturze rachunku, ryzykach związanych z tym rachunkiem oraz jego poziomie wyodrębnienia, a także o możliwości zmiany struktury rachunku w dowolnym momencie.
(14) Ustalenia dotyczące rozliczeń pośrednich mogą prowadzić do powstania szczególnych ryzyk. Jest zatem konieczne, by wszystkie strony uczestniczące w ustaleniach dotyczących rozliczeń pośrednich, w tym członkowie rozliczający i CCP, na bieżąco identyfikowały i monitorowały wszelkie istotne ryzyka wynikające z tych ustaleń oraz zarządzały tymi ryzykami. W tym kontekście szczególnie ważna jest odpowiednia wymiana informacji między klientami i członkami rozliczającymi. Członkowie rozliczający powinni jednak zapewnić, by informacje te były wykorzystywane wyłącznie do celów zarządzania ryzykiem i uzupełniania depozytów zabezpieczających oraz by nie dochodziło do nadużywania szczególnie chronionych informacji handlowych.
(15) Ze względów spójności oraz w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania rynków finansowych konieczne jest, aby przepisy niniejszego rozporządzenia oraz odpowiednie przepisy rozporządzenia (UE) nr 600/2014 były stosowane od tej samej daty.
(16) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).
(17) Zgodnie z art. 10 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 4 ESMA przeprowadził otwarte konsultacje publiczne dotyczące projektu regulacyjnych standardów technicznych stanowiących podstawę niniejszego rozporządzenia, przeanalizował koszty i korzyści, które mogą być z nimi związane, oraz zwrócił się o opinię na ich temat do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej na mocy art. 37 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: