a także mając na uwadze, co następuje:(1) Po opublikowaniu rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 2 stwierdzono w nim różnego rodzaju błędy, które należy sprostować. Sprostowanie niektórych z tych błędów wymaga zmiany niektórych innych powiązanych przepisów tego rozporządzenia wykonawczego.
(2) Motyw 61 rozporządzenia (UE) 2015/2447 powinien prawidłowo odzwierciedlać wyniki głosowania w sprawie tego rozporządzenia wykonawczego w Komitecie Kodeksu Celnego, który nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego.
(3) Należy sprostować brzmienie następujących przepisów rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, aby stały się one jaśniejsze, nie wprowadzając jednocześnie żadnych nowych elementów: art. 67 ust. 4, art. 87 (tytuł), art. 102, art. 137, art. 138, art. 143 ust. 2, art. 214, art. 220 i art. 230 ust. 2 oraz załącznik 21-01.
(4) W wielu przepisach rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 i załącznikach do tego rozporządzenia należy sprostować lub doprecyzować odesłania do innych przepisów prawnych, w tym odesłanie do wdrażanych przepisów kodeksu.
(5) Należy sprostować art. 67 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, by uwzględnić ponownych nadawców jako przedsiębiorców, którzy mogą uzyskać status upoważnionego eksportera zgodnie z art. 69 tego rozporządzenia wykonawczego, który pozwala ponownemu nadawcy na zastępowanie deklaracji pochodzenia sporządzonych przez upoważnionych eksporterów zastępczymi dowodami pochodzenia.
(6) W celu zapewnienia spójności z art. 55 ust. 4 i 6 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 3 należy skreślić art. 92 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.
(7) W art. 110 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 dotyczącym późniejszej weryfikacji świadectw pochodzenia na formularzu A i deklaracji na fakturze jako jeden z krajów, do których można kierować wnioski o późniejszą weryfikację, oprócz Norwegii i Szwajcarii wymieniono Turcję. Ponieważ jednak wykorzystywanie zastępczych dowodów pochodzenia nie jest między Unią i Turcją przewidziane, wnioski o późniejszą weryfikację zastępczych dowodów pochodzenia wystawionych lub sporządzonych w Turcji nie będą do tego państwa kierowane. W związku z tym należy skreślić odniesienie do Turcji.
(8) Należy sprostować art. 199 ust. 1 lit. g) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 w celu uzupełnienia wykazu dopuszczalnych środków potwierdzających unijny status wyrobów akcyzowych przemieszczanych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z dyrektywą Rady 2008/118/WE 4 poprzez wprowadzenie odniesienia do elektronicznego dokumentu administracyjnego i do procedury ciągłości działania, o których mowa odpowiednio w art. 21 i 26 tej dyrektywy. Odniesienia te zostały pominięte przez pomyłkę.
(9) Należy sprostować art. 306 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447. Przepis ten powinien stwierdzać, że numer ewidencyjny (MRN) zgłoszenia tranzytowego należy przedstawić w urzędzie celnym przeznaczenia, a nie w każdym urzędzie celnym tranzytowym, jak błędnie wskazuje na to obecne brzmienie tego artykułu. Należy również sprostować odesłanie do odpowiedniego przepisu rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446. Powinno to być odesłanie do art. 184 akapit drugi tego rozporządzenia delegowanego, a nie do art. 184 ust. 2.
(10) Należy sprostować błędy i pominięcia stwierdzone po opublikowaniu rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 w załącznikach A i B do tego rozporządzenia wykonawczego.
(11) Należy sprostować załącznik 12-01 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 w celu zapewnienia zharmonizowanego formatu tych samych danych w całym załączniku.
(12) Do załączników do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 należy dodać załącznik 12-03 określający wzór przywieszek umieszczanych na bagażu rejestrowanym, poddawanym kontroli w porcie lotniczym Unii, jak zostało to określone w art. 44 tego rozporządzenia wykonawczego, lecz następnie omyłkowo pominięte.
(13) W załączniku 22-13 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 należy sprostować błąd gramatyczny w wersji deklaracji na fakturze w języku węgierskim.
(14) Oprócz powyższych sprostowań konieczna jest zmiana niektórych przepisów w celu uwzględnienia zmian w powiązanych ramach prawnych, które nastąpiły po przyjęciu wspomnianego rozporządzenia wykonawczego. Art. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 powinien zatem zostać dostosowany do art. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, zmienionego rozporządzeniem delegowanym (UE) 2016/341 5 .
(15) Procedura określona obecnie w art. 57, 58 i 59 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 została pierwotnie utworzona w 1989 r. w celu umożliwienia sprawnego i zharmonizowanego wdrożenia niepreferencyjnych kontyngentów taryfowych przyznawanych danym krajom. Artykuły te odpowiadają zasadniczo art. 55- 65 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 6 , które było stosowane do dnia 30 kwietnia 2016 r. Szereg unijnych rozporządzeń otwierających niepreferencyjne kontyngenty taryfowe odnosi się do art. 56-65 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. Należy zatem w art. 57 wprowadzić zasadę korelacji w odniesieniu do odwołań do świadectw pochodzenia wydanych zgodnie z art. 55-65 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 w innych rozporządzeniach, co pozwoli na uniknięcie konieczności zmiany każdego z tych rozporządzeń z osobna.
(16) Tekst art. 62 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 stanowi obecnie, że długoterminowa deklaracja dostawcy może obejmować okres albo w przeszłości, albo w przyszłości. Należy zmienić ten przepis w celu wprowadzenia możliwości, by pojedyncza długoterminowa deklaracja dostawcy obejmowała zarówno towary, które zostały już dostarczone przed dniem wystawienia deklaracji, jak i towary, które zostaną dostarczone po tej dacie. W celu zwiększenia jasności i łatwiejszego stosowania tej zasady najwcześniejsza i najpóźniejsza data rozpoczęcia okresu objętego długoterminową deklaracją dostawcy powinna być ustalana według odniesienia do daty wystawienia deklaracji. Mimo że maksymalny okres objęty deklaracją powinien wynosić 24 miesiące, to okres ten nie powinien rozpoczynać się wcześniej niż 12 miesięcy przed datą wystawienia ani później niż 6 miesięcy po tej dacie.
(17) Należy zmienić art. 68 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, aby wyjaśnić, że w ramach preferencyjnych porozumień z państwem trzecim, w przypadku gdy stosowany jest system zarejestrowanych eksporterów (system REX), eksporterzy sporządzający dowody pochodzenia przesyłek o wartości powyżej 6 000 EUR powinni być eksporterami zarejestrowanymi, chyba że odpowiednie porozumienia preferencyjne przewidują inny próg wartości. Do chwili zarejestrowania eksportera w systemie REX, a w każdym razie nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2017 r., eksporter może jednak nadal stosować swój numer upoważnionego eksportera na dowodach pochodzenia bez konieczności składania podpisu, w ramach umów o wolnym handlu z państwami trzecimi, w przypadku których eksporter normalnie musiałby być zarejestrowany.
(18) Na mocy obecnego brzmienia art. 69 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 zarejestrowany eksporter nie jest uprawniony do zastępowania zastępczymi oświadczeniami o pochodzeniu dowodów pochodzenia innych niż oświadczenia o pochodzeniu. Ponieważ jednak celem w perspektywie długoterminowej jest zastąpienie systemu upoważnionych eksporterów systemem REX, zarejestrowani eksporterzy powinni móc zastępować zastępczymi oświadczeniami o pochodzeniu ten sam rodzaj dowodów pochodzenia, co upoważnieni eksporterzy na podstawie art. 69 ust. 2 tego rozporządzenia wykonawczego.
(19) W art. 73 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 należy dodać ust. 3 nakładający na Komisję obowiązek przekazywania krajom korzystającym - na ich wniosek - wzorów odcisków pieczęci używanych przez państwa członkowskie. Obowiązek ten jest niezbędny dla sprawnego funkcjonowania przepisów dotyczących kumulacji regionalnej.
(20) Art. 80 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 powinien nakładać na właściwe organy kraju korzystającego lub organy celne państwa członkowskiego obowiązek poinformowania zarejestrowanego eksportera o zmianach w jego danych rejestracyjnych zgodnie z przepisami o ochronie danych.
(21) W celu zapewnienia spójności między przepisami mającymi zastosowanie w Unii w okresie przejściowym do czasu wdrożenia systemu REX art. 85 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 powinien określać, do kiedy upoważnieni eksporterzy, którzy nie są jeszcze zarejestrowani w systemie REX, mogą sporządzać deklaracje na fakturze do celów kumulacji dwustronnej. Termin ten należy wyznaczyć na dzień 31 grudnia 2017 r., który jest ostatnim dniem wystawiania przez organy celne państw członkowskich świadectw przewozowych EUR.1, a zatem stanowi zakończenie okresu przejściowego.
(22) W przeciwieństwie do Norwegii i Szwajcarii Turcja nie będzie stosować systemu REX od dnia 1 stycznia 2017 r. Należy w związku z tym zmienić art. 86 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, by stanowił on, że rejestracja eksporterów w krajach korzystających będzie obowiązywała w odniesieniu do systemu GSP Turcji dopiero wówczas, gdy kraj ten zacznie stosować system REX. W celu podania daty rozpoczęcia stosowania przez Turcję systemu REX do wiadomości publicznej Komisja powinna być zobowiązana do opublikowania tej daty w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
(23) Art. 158 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 określający wysokość zabezpieczenia generalnego należy zmienić w celu zapewnienia większej jasności co do podstawy zastosowania obniżenia zabezpieczenia generalnego obejmującego należności celne przywozowe lub wywozowe i inne opłaty. W art. 158 należy wprowadzić wyraźne rozróżnienie między obniżką przewidzianą w art. 95 ust. 3 kodeksu dla wszystkich upoważnionych przedsiębiorców w odniesieniu do ceł i opłat, które zostały poniesione, a obniżkami przewidzianymi w art. 95 ust. 2 kodeksu. Te ostatnie mają zastosowanie w odniesieniu do ceł i opłat, które mogą powstać, na warunkach określonych w art. 84 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.
(24) Aby zapobiec sytuacji, w której karnet zabezpieczenia pojedynczego jest wykorzystywany po cofnięciu lub odwołaniu zobowiązania złożonego w odniesieniu do tego karnetu, należy w art. 161 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 dodać przepis stanowiący, że karnety wystawione przed dniem cofnięcia lub odwołania tego zobowiązania nie mogą już być wykorzystywane do objęcia towarów procedurą tranzytu unijnego.
(25) Zgodnie z wymogami art. 8 ust. 3 Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR 7 , z późniejszymi zmianami (konwencja TIR), art. 163 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 określa maksymalną kwotę, do wysokości której stowarzyszenie poręczające mające siedzibę obszarze celnym Unii może stać się odpowiedzialne w odniesieniu do danej operacji TIR. Należy zmienić art. 163 w wyniku ogłoszenia przez Międzynarodową Unię Transportu Drogowego (IRU), że jej ubezpieczyciel globalny zwiększył w stosunku do wszystkich umawiających się stron konwencji TIR kwotę objętą gwarancją z 60 000 EUR do 100 000 EUR za karnet TIR.
(26) Należy zmienić art. 231 ust. 11 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 w celu wyjaśnienia, że szczególna wymiana informacji w sprawie kontroli określonych w ust. 5 i 6 tego artykułu jest zawieszona do czasu udostępnienia odpowiednich systemów teleinformatycznych. Dopóki odpowiednie systemy teleinformatyczne nie będą dostępne, obowiązek określony w art. 179 ust. 4 i 5 kodeksu dotyczący przeprowadzania kontroli i wymiany informacji na temat kontroli powinien być wypełniany zgodnie z art. 18 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341.
(27) Należy skreślić art. 329 ust. 8 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447. Przewiduje on pewne wyjątki od ogólnej zasady określającej urząd celny wyprowadzenia w przypadku wywozu towarów, które są następnie objęte procedurą tranzytu. Z powodu błędu numeracji art. 329 ust. 8 zawiera błędnie odesłanie do ust. 4 tego samego artykułu, ale w żadnym wypadku nie zamierzano wprowadzać wyjątku w odniesieniu do towarów ładowanych na statek, który nie jest przypisany do żadnej regularnej linii żeglugowej. W zakresie, w jakim dyrektywa 2008/118/WE ma zastosowanie w przypadku, gdy wyroby akcyzowe objęte zawieszeniem podatku akcyzowego mają być wyprowadzone poza terytorium Unii, art. 329 ust. 8 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 nie powinien odnosić się również do tych towarów. Ponadto nie jest konieczna żadna szczególna zasada dla określania urzędu celnego wyprowadzenia, w przypadku gdy towary podlegające formalnościom wywozowym w celu uzyskania refundacji wywozowych w ramach wspólnej polityki rolnej są zwolnione do wywozu, a następnie objęte procedurą tranzytu. Wynika to z faktu, że zgodnie z art. 189 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 towary te mogą być objęte tylko procedurą tranzytu zewnętrznego, co oznacza, że tracą one swój status celny towarów unijnych i podlegają ścisłemu dozorowi celnemu.
(28) Obecnie występują różnice w sposobie traktowania przez poszczególne państwa członkowskie wywozu, po którym następuje tranzyt. W niektórych państwach członkowskich potwierdzenie wyprowadzenia jest wystawiane natychmiast po objęciu towarów procedurą tranzytu, natomiast w innych państwach członkowskich odbywa się to dopiero po zamknięciu procedury tranzytu. Różnica występuje zarówno w przypadku tranzytu zewnętrznego, jak i w przypadkach innych niż tranzyt zewnętrzny. Zgodnie z art. 333 ust. 7 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 w okresie przejściowym do czasu wdrożenia automatycznego systemu eksportu (AES) w ramach UKC urząd celny wyprowadzenia może poinformować urząd celny wywozu o wyprowadzeniu towarów, gdy towary te są objęte procedurą tranzytu inną niż procedura tranzytu zewnętrznego, aż do dnia następującego po dniu, w którym procedura tranzytowa została zamknięta. Taka możliwość powinna zostać również rozszerzona na towary objęte procedurą tranzytu zewnętrznego, aby państwa członkowskie, w których procesy zostały zautomatyzowane, mogły w okresie przejściowym kontynuować swoją praktykę wydawania potwierdzenia wyprowadzenia albo po objęciu procedurą tranzytu, albo po zamknięciu procedury tranzytu.
(29) W celu ułatwienia wdrożenia w odpowiednich systemach teleinformatycznych formatów i kodów dla określonych wymaganych danych stosowanych w kontekście zgłoszeń i powiadomień rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 należy zmienić załącznik B do tego rozporządzenia wykonawczego.
(30) Należy zmienić instrukcje dotyczące druku w załączniku 22-02 oraz noty wprowadzające w załączniku 22-14 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, aby wyjaśnić, do kiedy można wykorzystywać również stare wersje formularzy. W każdym wypadku należy zaprzestać wykorzystywanie tych wersji po dniu 1 maja 2019 r.
(31) Jeśli chodzi o załącznik 22-06 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, podawanie przez przedsiębiorców wnioskujących o nadanie statusu zarejestrowanego eksportera dodatkowych danych kontaktowych w polu 2 formularza wniosku powinno być opcjonalne, ponieważ już w polu 1 formularza wniosku należy podać podstawowe dane kontaktowe. Ponadto powinna istnieć możliwość niepodpisywania i nieopieczętowywania formularza wniosku, jeżeli eksporter i organy celne są uwierzytelnieni elektronicznie.
(32) W załącznikach 32-01, 32-02 i 32-03 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 tekst zobowiązania gwaranta powinien uwzględniać przystąpienie Serbii do Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej 8 w dniu 1 lutego 2016 r. Należy również dodać Serbię do listy państw w odpowiednich polach poświadczenia zabezpieczenia generalnego i poświadczenia zwolnienia z obowiązku składania zabezpieczenia w załączniku 72-04 do tego rozporządzenia wykonawczego.
(33) Aby zapewnić ciągłość działania w realizacji procedury tranzytu unijnego, w załączniku 72-04 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 należy wprowadzić szereg przepisów dotyczących ważności zabezpieczeń: przepis dotyczący ważności poświadczenia zabezpieczenia generalnego i poświadczenia zwolnienia z obowiązku składania zabezpieczenia; przepis zakazujący wykorzystywania poświadczeń, jeżeli pozwolenie na korzystanie z zabezpieczenia generalnego zostało cofnięte lub jeżeli zobowiązanie złożone w przypadku zabezpieczenia generalnego zostało cofnięte lub odwołane; oraz przepis dotyczący przekazywania przez państwa członkowskie środków identyfikacji ważnych poświadczeń.
(34) Sprostowania i zmiany do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 określone w niniejszym rozporządzeniu powinny wejść w życie jak najszybciej w celu uniknięcia niepewności prawnej co do poprawnej wersji obowiązujących przepisów.
(35) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1.
2 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).
3 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 1).
4 Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 12).
5 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/341 z dnia 17 grudnia 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do przepisów przejściowych dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego w okresie, gdy nie działają jeszcze odpowiednie systemy teleinformatyczne, i zmieniające rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 (Dz.U. L 69 z 15.3.2016, s. 1).
6 Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1).
7 Dz.U. L 252 z 14.9.1978, s. 2.
8 Konwencja o wspólnej procedurze tranzytowej (Dz.U. L 226 z 13.8.1987, s. 2).
* Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 z dnia 25 października 2012 r. wprowadzające ogólny system preferencji taryfowych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 732/2008 (Dz.U. L 303 z 31.10.2012, s. 1).
* Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 12).
9 Jeżeli oświadczenie o pochodzeniu zastępuje inne oświadczenie zgodnie z art. 101 ust. 2 i 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, zastępcze oświadczenie o pochodzeniu opatruje się oznaczeniem »Replacement statement« lub »Attestation de remplacement« lub »Comunicación de sustitución«. Na oświadczeniu zastępczym podaje się również datę wystawienia pierwotnego oświadczenia oraz wszelkie pozostałe niezbędne dane zgodnie z art. 101 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.";
* Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/578 z dnia 11 kwietnia 2016 r. ustanawiająca program prac dotyczący rozwoju i wykorzystywania systemów teleinformatycznych przewidziany w unijnym kodeksie celnym (Dz.U. L 99 z 15.4.2016, s. 6).
** Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/341 z dnia 17 grudnia 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do przepisów przejściowych dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego w okresie, gdy nie działają jeszcze odpowiednie systemy teleinformatyczne, i zmieniające rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 (Dz.U. L 69 z 15.3.2016, s. 1).
10 Jeśli deklaracja na fakturze sporządzona jest przez upoważnionego eksportera unijnego w rozumieniu art. 77 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, należy w tym miejscu umieścić numer upoważnienia dla upoważnionego eksportera. Jeśli (a będzie to zawsze dotyczyć deklaracji na fakturze sporządzonych w krajach korzystających) deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.
11 Wskazać kraj pochodzenia produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się, w całości lub części, do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 112 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, eksporter musi je wyraźnie wskazać w dokumencie, na którym sporządzana jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
12 W stosownych przypadkach należy umieścić jedną z następujących adnotacji: »EU cumulation«, »Norway cumulation«, »Switzerland cumulation«, »Turkey cumulation«, »regional cumulation«, »extended cumulation with country x« lub »Cumul UE«, »Cumul Norvège«, »Cumul Suisse«, »Cumul Turquie«, »cumul regional«, »cumul étendu avec le pays x« lub »Acumulación UE«, »Acumulación Noruega«, »Acumulación Suiza«, »Acumulación Turquía«, »Acumulación regional«, »Acumulación ampliada con en país x«.
13 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona w kontekście innej preferencyjnej umowy handlowej, odesłanie do ogólnego systemu preferencji taryfowych (GSP) zastępuje się odesłaniem do tej innej preferencyjnej umowy handlowej.
14 Jeśli deklaracja na fakturze sporządzona jest przez upoważnionego eksportera unijnego w rozumieniu art. 77 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, należy w tym miejscu umieścić numer upoważnienia dla upoważnionego eksportera. Jeśli (a będzie to zawsze dotyczyć deklaracji na fakturze sporządzonych w krajach korzystających) deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.
15 Wskazać kraj pochodzenia produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się, w całości lub części, do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 112 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, eksporter musi je wyraźnie wskazać w dokumencie, na którym sporządzana jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
16 W stosownych przypadkach należy umieścić jedną z następujących adnotacji: »EU cumulation«, »Norway cumulation«, »Switzerland cumulation«, »Turkey cumulation«, »regional cumulation«, »extended cumulation with country x« lub »Cumul UE«, »Cumul Norvège«, »Cumul Suisse«, »Cumul Turquie«, »cumul regional«, »cumul étendu avec le pays x« lub »Acumulación UE«, »Acumulación Noruega«, »Acumulación Suiza«, »Acumulación Turquía«, »Acumulación regional«, »Acumulación ampliada con en país x«.
17 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona w kontekście innej preferencyjnej umowy handlowej, odesłanie do ogólnego systemu preferencji taryfowych (GSP) zastępuje się odesłaniem do tej innej preferencyjnej umowy handlowej.
18 Jeśli deklaracja na fakturze sporządzona jest przez upoważnionego eksportera unijnego w rozumieniu art. 77 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, należy w tym miejscu umieścić numer upoważnienia dla upoważnionego eksportera. Jeśli (a będzie to zawsze dotyczyć deklaracji na fakturze sporządzonych w krajach korzystających) deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, należy pominąć słowa w nawiasie lub pozostawić to miejsce niewypełnione.
19 Wskazać kraj pochodzenia produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się, w całości lub części, do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 112 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, eksporter musi je wyraźnie wskazać w dokumencie, na którym sporządzana jest deklaracja, za pomocą symbolu »CM«.
20 W stosownych przypadkach należy umieścić jedną z następujących adnotacji: »EU cumulation«, »Norway cumulation«, »Switzerland cumulation«, »Turkey cumulation«, »regional cumulation«, »extended cumulation with country x« lub »Cumul UE«, »Cumul Norvège«, »Cumul Suisse«, »Cumul Turquie«, »cumul regional«, »cumul étendu avec le pays x« lub »Acumulación UE«, »Acumulación Noruega«, »Acumulación Suiza«, »Acumulación Turquía«, »Acumulación regional«, »Acumulación ampliada con en país x«.
21 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzona w kontekście innej preferencyjnej umowy handlowej, odesłanie do ogólnego systemu preferencji taryfowych (GSP) zastępuje się odesłaniem do tej innej preferencyjnej umowy handlowej.
22 Adnotacje te można pominąć, jeżeli informacje są zawarte w samym dokumencie.
23 Zob. art. 77 ust. 7 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 (dotyczy wyłącznie upoważnionych eksporterów Unii Europejskiej). W przypadkach, gdy podpis eksportera nie jest wymagany, zwolnienie z obowiązku złożenia podpisu oznacza jednocześnie zwolnienie z obowiązku podania imienia i nazwiska osoby podpisującej."