a także mając na uwadze, co następuje:1. PROCEDURA
1.1. Wszczęcie postępowania
(1) W dniu 3 sierpnia 2016 r. Komisja Europejska ("Komisja") wszczęła dochodzenie antydumpingowe w odniesieniu do przywozu do Unii oczyszczonego kwasu tereftalowego (PTA) i jego soli pochodzących z Republiki Korei ("państwo, którego dotyczy postępowanie") na podstawie art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/1036 ("rozporządzenie podstawowe"). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej 2 ("zawiadomienie o wszczęciu postępowania").
(2) Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej w dniu 20 czerwca 2016 r. przez przedsiębiorstwa BP Aromatics Limited NV, Artland PTA SA i Indorama Ventures Quimica S.L.U. ("skarżący"), reprezentujące ponad 25 % łącznej unijnej produkcji oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które uznano za wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.
1.2. Zainteresowane strony
(3) W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja w szczególności poinformowała skarżących, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących, władze koreańskie, znanych importerów i użytkowników o wszczęciu dochodzenia oraz zaprosiła ich do wzięcia udziału w tym dochodzeniu.
(4) Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz wystąpienia z wnioskiem o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.
1.3. Kontrola wyrywkowa
(5) W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.
a) Kontrola wyrywkowa producentów eksportujących z Republiki Korei
(6) Aby podjąć decyzję, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, i ewentualnie dokonać odpowiedniego doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w Republice Korei o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Republiki Korei przy Unii Europejskiej o wskazanie pozostałych producentów eksportujących potencjalnie zainteresowanych udziałem w dochodzeniu, lub o skontaktowanie się z nimi, o ile istnieją.
(7) Pięciu producentów eksportujących z państwa, którego dotyczy postępowanie, przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dobrała próbę złożoną z trzech producentów eksportujących, opierając się na największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego dobór próby został skonsultowany ze wszystkimi znanymi producentami eksportującymi zainteresowanymi sprawą oraz z władzami państwa, którego dotyczy postępowanie. Nie zgłoszono żadnych zastrzeżeń do proponowanej próby
b) Kontrola wyrywkowa producentów unijnych
(8) W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że prześle kwestionariusz do wszystkich sześciu znanych producentów produktu objętego postępowaniem. Ze względu na tak niewielką liczbę Komisja uznała, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.
c) Kontrola wyrywkowa importerów
(9) Aby zdecydować, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a jeżeli tak, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała importerów niepowiązanych do podania informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.
(10) Dwóch importerów niepowiązanych dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Ze względu na tak niewielką liczbę Komisja uznała, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.
d) Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu
(11) Komisja przesłała kwestionariusze do trzech objętych próbą producentów eksportujących, wszystkich sześciu producentów unijnych, dziewięciu znanych użytkowników i dwóch znanych importerów.
(12) Odpowiedzi na kwestionariusz otrzymano od trzech objętych próbą producentów eksportujących, wszystkich sześciu producentów unijnych, dwunastu użytkowników i dwóch importerów.
e) Wizyty weryfikacyjne
(13) Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje, które uznała za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu oraz określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne przeprowadzone na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego miały miejsce na terenie następujących przedsiębiorstw:
Producenci eksportujący w Korei
- Hanwha General Chemical Co. Ltd, Seoul, Republika Korei,
- Samnam Petrolchemical Co. Ltd, Seoul, Republika Korei,
- Taekwang Industrial Co. Ltd, Seoul, Republika Korei. Producenci unijni
- Artlant PTA SA, Sines, Portugalia,
- BP Aromatics Limited NV, Geel, Belgia,
- Indorama Ventures Europe B.V., Rotterdam, Niderlandy,
- Indorama Ventures Quimica S.L.U., San Roque, Hiszpania,
- PKN Orlen SA, Płock, Polska. Użytkownicy
- UAB Neo Group, Klaipėda, Litwa,
- UAB Orion Global PET, Klaipėda, Litwa.
1.4. Okres objęty dochodzeniem i okres badany
(14) Dochodzenie dotyczące dumpingu i szkody objęło okres od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 30 czerwca 2016 r. ("okres objęty dochodzeniem" lub "OD"). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2013 r. do końca okresu objętego dochodzeniem ("okres badany").
2. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY
2.1. Produkt objęty postępowaniem
(15) Produktem objętym postępowaniem jest oczyszczony kwas tereftalowy o czystości 99,5 % masy lub większej oraz jego sole, pochodzący z Republiki Korei, obecnie objęty kodem CN ex 2917 36 00 (kod TARIC 2917 36 00 10) ("produkt objęty postępowaniem").
(16) Oczyszczony kwas tereftalowy (PTA) i jego sole otrzymuje się poprzez oczyszczanie surowego kwasu terefta-lowego, który jest produktem reakcji paraksylenu (PX) z rozpuszczalnikiem i roztworem katalitycznym.
(17) Produkt objęty postępowaniem jest głównie wykorzystywany jako surowiec do syntezy polimerów wykorzystywanych na przykład do produkcji włókien poliestru oraz butelek z poli(tereftalanu etylenu) (PET).
2.2. Produkt podobny
(18) W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz podstawowe zastosowania:
- produkt objęty postępowaniem,
- produkt wytwarzany i sprzedawany na rynku krajowym w państwie, którego dotyczy postępowanie, oraz
- produkt wytwarzany i sprzedawany w Unii przez przemysł unijny.
(19) Komisja uznała, że wymienione produkty są zatem produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.
2.3. Uwagi dotyczące zakresu definicji produktu
(20) Zakres definicji produktu określony w motywie 15 powyżej obejmuje rodzaje PTA, do których oprócz najczystszych rodzajów PTA ("najczystsze PTA") zaliczają się także tzw. kwalifikowany kwas tereftalowy ("QTA") oraz średniej jakości kwas tereftalowy ("MTA"). Rodzaje te różnią się zasadniczo poziomem czystości. MTA i QTA charakteryzują się wyższym poziomem zanieczyszczeń niż najczystsze PTA. Poziom zanieczyszczeń żadnego z tych rodzajów nie przekracza jednak 0,5 % i dlatego wszystkie rodzaje są objęte definicją produktu określoną w motywie 15.
(21) Kilka zainteresowanych stron twierdziło, że QTA powinien zostać wyłączony z zakresu produktu objętego dochodzeniem. Zdaniem tych stron właściwości chemiczne i fizyczne QTA są odmienne niż w przypadku najczystszych PTA, co prowadzi do różnych zastosowań. Strony te twierdziły również, że procesy wytwarzania i zastosowania QTA są odmienne niż w przypadku najczystszych PTA, a koszty produkcji i ceny sprzedaży QTA są niższe niż w przypadku najczystszych PTA.
(22) Najczystsze PTA zawierają do 0,01 % zanieczyszczeń, natomiast QTA może zawierać maksymalnie 0,2 % zanieczyszczeń, w dodatku istnieją również różnice w rodzaju zawartych zanieczyszczeń. Niezależnie od tej różnicy w poziomie zanieczyszczeń wzór chemiczny wszystkich rodzajów PTA jest jednak identyczny. W związku z tym Komisja uznała, że stosunkowo niewielka różnica w zawartości zanieczyszczeń nie zmienia faktu, że podstawowe właściwości chemiczne i fizyczne wszystkich rodzajów PTA są takie same i w związku z tym nieuzasadnione byłoby wykluczenie QTA z zakresu produktu objętego dochodzeniem.
(23) Te same zainteresowane strony twierdziły również, że QTA i najczystsze PTA mają różne zastosowania. Komisja uznała, że różnice nie były na tyle istotne, by wykluczyć QTA z zakresu produktu objętego dochodzeniem.
(24) Te same zainteresowane strony twierdziły również, że QTA oraz najczystsze PTA są wytwarzane w wyniku różnych procesów produkcyjnych, a mianowicie, że technika produkcji najczystszych PTA polega przede wszystkim na reakcjach utlenienia, rafinacji i redukcji, które stanowią dwuetapową technikę produkcji, natomiast technika produkcji QTA polega przede wszystkim na precyzyjnym procesie utleniania i rafinacji, który stanowi jednostopniową technikę produkcji. Komisja uznała, że obie techniki produkcyjne wykorzystują te same surowce i procesy oraz są w dużej mierze podobne.
(25) Te same zainteresowane strony twierdziły ponadto, że ze względu na różnicę między wyżej opisanym procesem jedno- i dwuetapowym koszt produkcji QTA jest o 18-36 EUR/t niższy niż w przypadku najczystszych PTA. W toku dochodzenia ustalono jednak, że różnica w kosztach produkcji była nieznaczna. Niezależnie od tego różnice w kosztach produkcji nie są jako takie istotne w celu zdefiniowania zakresu produktu - istotne są natomiast podobne właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne oraz podstawowe zastosowania. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
(26) Po ujawnieniu ustaleń jedna zainteresowana strona ponownie twierdziła, że QTA powinny zostać wyłączone z zakresu produktu objętego dochodzeniem ze względu na różnice w składzie, zawartość zanieczyszczeń, różnice w procesie produkcji oraz koszty produkcji i zastosowania. Komisja uznała jednak, że różnice te są stosunkowo niewielkie i nie naruszają wniosku, zgodnie z którym właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne oraz podstawowe zastosowania QTA i najczystszych PTA są zasadniczo takie same. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
(27) Z wyżej wymienionych powodów wnioski o wykluczenie QTA z zakresu definicji produktu zostały odrzucone.
3. DUMPING
3.1. Wartość normalna
(28) Komisja najpierw przeanalizowała, czy łączna wartość sprzedaży krajowej w przypadku każdego objętego próbą producenta eksportującego jest reprezentatywna zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajową uznaje się za reprezentatywną, jeśli łączna wielkość sprzedaży krajowej produktu podobnego niezależnym klientom na rynku krajowym na jednego producenta eksportującego stanowi co najmniej 5 % łącznej wielkości sprzedaży eksportowej produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie łączna sprzedaż produktu podobnego na rynku krajowym dokonana przez każdego objętego próbą producenta eksportującego była reprezentatywna.
(29) Komisja następnie przeanalizowała, czy wielkość krajowej sprzedaży dokonywana przez każdego objętego próbą producenta eksportującego na jego rynku krajowym była reprezentatywna zgodnie z przepisami art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajowa danego rodzaju produktu jest reprezentatywna, jeżeli całkowita wielkość sprzedaży krajowej klientom niezależnym w okresie objętym dochodzeniem stanowi co najmniej 5 % całkowitej sprzedaży eksportowej do Unii. Komisja ustaliła, że w przypadku każdego objętego próbą producenta eksportującego całkowita wielkość sprzedaży krajowej wynosiła co najmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży eksportowej do Unii.
(30) Następnie Komisja określiła udział sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom na rynku krajowym w okresie objętym dochodzeniem, by móc zdecydować, czy do obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego należy zastosować rzeczywistą sprzedaż krajową.
(31) Wartość normalna opiera się na rzeczywistej cenie krajowej niezależnie od tego, czy sprzedaż ta jest dokonywana z zyskiem, jeżeli:
a) wielkość sprzedaży produktu, sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej obliczonym kosztom produkcji lub wyższej od tych kosztów, stanowiła ponad 80 % całkowitej wielkości sprzedaży tego produktu; oraz
b) średnia ważona cena sprzedaży tego produktu jest równa jednostkowym kosztom produkcji lub od nich wyższa.
(32) W tym przypadku wartość normalna była średnią ważoną cen całej sprzedaży krajowej tego produktu w OD.
(33) W przypadku jednego z producentów eksportujących warunki, o których mowa w motywie 31, zostały spełnione, a wielkość sprzedaży z zyskiem produktu podobnego przekraczała 80 % całkowitej wielkości sprzedaży krajowej produktu podobnego. W przypadku tego producenta eksportującego wartość normalna została ustalona na podstawie rzeczywistej ceny krajowej, obliczonej jako średnia ważona cen sprzedaży krajowej ogółem.
(34) Za wartość normalną przyjęto rzeczywistą cenę krajową produktu wyłącznie dla sprzedaży krajowej z zyskiem w OD, jeżeli:
a) wielkość sprzedaży z zyskiem odpowiada nie więcej niż 80 % całkowitej ilości sprzedaży; lub
b) średnia ważona cena tego rodzaju produktu jest niższa od jednostkowych kosztów produkcji.
(35) W odniesieniu do dwóch producentów eksportujących analiza sprzedaży krajowej wykazała, że mniej niż 80 % ich sprzedaży krajowej przyniosło zysk. W związku z tym wartość normalna dla tych dwóch producentów eksportujących została obliczona jako średnia cena ważona tylko tej sprzedaży, która przyniosła zysk.
(36) Jedna ze stron twierdziła, że jej oddział produkujący PTA tworzy jeden podmiot gospodarczy z jej najważniejszym dostawcą surowców. Ten powiązany dostawca wypłaca również dywidendy na rzecz objętego próbą producenta PTA. Do celów obliczenia dumpingu Komisja powinna więc odliczyć zysk osiągany przez powiązanego dostawcę ze sprzedaży surowców na rzecz objętego próbą producenta PTA w związku z produkcją PTA. Przedsiębiorstwo obliczyło zysk, który należy odliczyć jako różnicę między ceną zakupu a całkowitym kosztem produkcji surowców.
(37) Komisja odrzuciła twierdzenie, zgodnie z którym objęty próbą producent PTA i powiązany dostawca surowców tworzą jeden podmiot gospodarczy z następujących powodów. Po pierwsze, dochodzenie potwierdziło, że objęty próbą producent PTA nie posiada większościowego udziału w przedsiębiorstwie powiązanego dostawcy, co oznacza, że nie posiada on wyłącznych uprawnień decyzyjnych w odniesieniu do tego podmiotu. Po drugie, jako że sprzedaż surowców stanowiła w okresie objętym dochodzeniem jedynie niewielką część całkowitej sprzedaży powiązanego dostawcy surowców, nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy marżą zysku dla surowców, a uzyskanymi dywidendami.
(38) Po trzecie, powiązany dostawca nie sprzedaje surowców wyłącznie objętemu próbą producentowi PTA, lecz także innym klientom. Ponadto sprzedaje on także szereg innych produktów innym klientom. W związku z tym nie istnieje bezpośrednie powiązanie między sprzedażą surowców przez powiązanego dostawcę objętemu próbą producentowi PTA a dywidendami, które dostawca ten wypłaca na rzecz tego producenta.
(39) Po czwarte, objęty próbą producent PTA nabywa surowce od powiązanego dostawcy po cenach obejmujących marżę zysku. Ceny te były zgodne z cenami, po których producent ten nabywa surowce od innych, niepowiązanych dostawców.
(40) Po piąte, roczne sprawozdania finansowe objętego próbą producenta PTA nie są skonsolidowane ze sprawozdaniami finansowymi powiązanego dostawcy.
(41) Na podstawie powyższych ustaleń odrzucono argument, zgodnie z którym objęty próbą producent PTA tworzy jeden podmiot gospodarczy z powiązanym dostawcą surowców. W związku z tym odsetek zysku naliczanego przez powiązanego dostawcę objętemu próbą producentowi PTA nie został odliczony od ceny zakupu.
(42) Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń dwie zainteresowane strony wyraziły wątpliwości wobec faktu, że Komisja nie zastosowała docelowego zysku w celu określenia odsetka sprzedaży z zyskiem na rynku krajowym przy ustaleniu wartości normalnej. Zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego właściwym punktem odniesienia dla rentownych transakcji są jednostkowe koszty produkcji (stałe i zmienne) powiększone o koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne. Pojęcie zysku docelowego nie ma w tym kontekście znaczenia, a zatem argument ten został odrzucony.
(43) Te same strony zapytały również, dlaczego Komisja nie przeprowadziła analizy odsetka sprzedaży z zyskiem w oparciu o dane miesięczne. Dochodzenie nie wykazało powodów, dla których analiza sprzedaży z zyskiem lub określenie wartości normalnej powinny odbiegać od standardowej metodyki, w ramach której wykorzystuje się średnią ważoną wartości normalnej na podstawie transakcji z całego okresu objętego dochodzeniem. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
3.2. Cena eksportowa
(44) Producenci eksportujący objęci próbą prowadzili wywóz do Unii albo bezpośrednio do niezależnych klientów, albo za pośrednictwem niepowiązanych i powiązanych przedsiębiorstw handlowych z siedzibą poza terytorium Unii.
(45) W przypadku gdy producenci eksportujący wywozili produkt objęty postępowaniem bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii, cenę eksportową ustalono na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należnych za produkt objęty postępowaniem przy jego wywozie do Unii, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.
(46) W przypadku gdy producenci eksportujący wywozili produkt objęty postępowaniem do Unii za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych, cena eksportowa została ustalona na podstawie ceny, za którą przywieziony produkt został po raz pierwszy odsprzedany niezależnym klientom w Unii, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.
(47) W przypadku gdy producenci eksportujący dokonywali wywozu produktu objętego postępowaniem za pośrednictwem niepowiązanego przedsiębiorstwa handlowego z siedzibą poza Unią, ustalono po pierwsze, że sprzedaż na rzecz niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych była rzeczywiście sprzedażą na wywóz do Unii. W takim przypadku cena eksportowa była również ceną faktycznie zapłaconą lub należną za produkt objęty postępowaniem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.
3.3. Porównanie
(48) Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową wybranych do próby producentów eksportujących na podstawie ceny ex-works.
(49) W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia rzetelnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dokonano korekt w odniesieniu do kosztów transportu, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku, kosztów pakowania, opłat bankowych, kosztów kredytów oraz prowizji.
3.4. Marginesy dumpingu
(50) W przypadku producentów eksportujących objętych próbą Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.
(51) Na tej podstawie średnie ważone marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:
| Przedsiębiorstwo |
Margines dumpingu (%) |
| Hanwha General Chemical Co. Ltd |
3,5 |
| Samnam Petrolchemical Co. Ltd |
0,3 |
| Taekwang Industrial Co. Ltd |
0,0 |
(52) Zgodnie z danymi Eurostatu pięciu współpracujących producentów eksportujących, o których mowa w motywie 7, stanowiło cały wywóz pochodzący z Republiki Korei do Unii w okresie objętym dochodzeniem, natomiast trzech objętych próbą producentów eksportujących stanowiło ponad 75 % całego wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem.
(53) Komisja wzięła pod uwagę wysoki poziom współpracy, wysoki poziom reprezentatywności próby, o którym mowa w motywie 52 powyżej, a także fakt, że tylko w przypadku jednego z objętych próbą eksporterów margines dumpingu przekraczał poziom de minimis, jak określono w art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym w celu stwierdzenia, czy margines dumpingu dla producentów eksportujących nieobjętych próbą był poniżej poziomu de minimis, ustalono średni ważony ogólnokrajowy margines dumpingu. Ustalono, że margines ten znajdował się poniżej poziomu de minimis, tj. poniżej 0,8 %.
(54) Po ujawnieniu ustaleń dwie zainteresowane strony zapytały, dlaczego marginesu dumpingu ustalonego dla przedsiębiorstwa Hanwha (3,5 %) nie zastosowano do dwóch współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą. Jak wyjaśniono w motywie 53 powyżej, Komisja wzięła pod uwagę wysoki poziom współpracy, wysoki poziom reprezentatywności próby, a także fakt, że tylko w przypadku jednego z objętych próbą eksporterów margines dumpingu przekraczał poziom de minimis. W związku z tym Komisja uznała, że najbardziej racjonalnym sposobem oszacowania marginesu dumpingu w odniesieniu do współpracujących, ale nieobjętych próbą producentów eksportujących, a także w odniesieniu do ogólnokrajowego marginesu dumpingu, jest porównanie średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną ceną eksportową dla producentów eksportujących objętych próbą, zgodnie z opisem powyżej. Przypomina się również, że ta sama metoda została zastosowana w podobnym przypadku w przeszłości 3 . W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
(55) Po ujawnieniu ustaleń jedna z zainteresowanych stron twierdziła, że istnieją różnice między koreańskimi statystykami dotyczącymi wywozu a statystykami Eurostatu dotyczącymi przywozu. Ponadto, w świetle powyższego, strona ta zakwestionowała wiarygodność danych dostarczonych przez producentów eksportujących i wykorzystanych przez Komisję w celu ustalenia marginesu dumpingu. Komisja potwierdziła, że zgodnie z ustaloną praktyką oraz, jak wyjaśniono w motywie 52 powyżej, wywóz pochodzący z Republiki Korei do Unii w okresie objętym dochodzeniem ustalono w oparciu o dane Eurostatu. Należy także przypomnieć, że, jak wyjaśniono w motywie 13 powyżej, Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów ustalenia dumpingu, a dane dostarczone przez producentów eksportujących zostały należycie zweryfikowane zgodnie z ustaloną praktyką. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
(56) Po ujawnieniu ustaleń jedna z zainteresowanych stron przedstawiła różne hipotezy i alternatywne scenariusze dotyczące związku pomiędzy wartością normalną a ceną eksportową oraz zapytała, czy zastosowanie konstruowanej ceny eksportowej i wartości normalnych na podstawie tych scenariuszy mogłoby skutkować ustaleniem innych marginesów dumpingu. Komisja przypomniała, że obliczenia dotyczące dumpingu oparto na rzeczywistych zweryfikowanych danych transakcyjnych i że należy wykorzystać metodę obliczeniową określoną w art. 2 rozporządzenia podstawowego. Alternatywne scenariusze przedstawione przez tę zainteresowaną stronę nie były zgodne z rozporządzeniem podstawowym, w związku z czym zostały one odrzucone.
(57) Ze względu na ten margines dumpingu de minimis dla całego państwa nie należy nakładać środków na przywóz oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli pochodzących z Republiki Korei.
4. SZKODA, ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY ORAZ INTERES UNII
(58) W świetle powyższych ustaleń dotyczących dumpingu przedstawianie analizy szkody, związku przyczynowego oraz interesu Unii nie jest uznane za konieczne.
(59) Po ujawnieniu ustaleń jedna z zainteresowanych stron zakwestionowała uzasadnienie dla wzrostu wywozu z Republiki Korei do Unii od 2012 r. Jak wyjaśniono powyżej, w świetle ustaleń dotyczących dumpingu nie uznano za konieczne przedstawienie analizy szkody. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.
5. ZAKOŃCZENIE POSTĘPOWANIA
(60) Zgodnie z art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego należy zatem zakończyć postępowanie, ponieważ stwierdzony margines dumpingu w odniesieniu do Republiki Korei nie przekracza 2 %. Zainteresowane strony zostały odpowiednio poinformowane i umożliwiono im przedstawienie uwag.
(61) W świetle powyższego Komisja uznała zatem, że postępowanie antydumpingowe dotyczące przywozu do Unii oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli pochodzących z Republiki Korei powinno zostać zakończone bez nakładania środków antydumpingowych.
(62) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
