Rozporządzenie delegowane 2016/341 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do przepisów przejściowych dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego w okresie, gdy nie działają jeszcze odpowiednie systemy teleinformatyczne, i zmieniające rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2016/341

z dnia 17 grudnia 2015 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do przepisów przejściowych dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego w okresie, gdy nie działają jeszcze odpowiednie systemy teleinformatyczne, i zmieniające rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny ¹ , w szczególności jego art. 6, 7, 131, 153, 156 oraz 279,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Kodeks zgodnie z art. 290 Traktatu powierza Komisji uprawnienia do uzupełnienia innych niż istotne elementów tego kodeksu.

(2) W kodeksie promuje się wykorzystanie technologii informacyjno-komunikacyjnych, zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 70/2008/WE ² , które mają istotne znaczenie dla ułatwienia wymiany handlowej i równocześnie umożliwiają zapewnienie skuteczności kontroli celnych. W szczególności zgodnie z art. 6 ust. 1 kodeksu wszelka wymiana informacji pomiędzy organami celnymi oraz pomiędzy przedsiębiorcami i organami celnymi, a także przechowywanie tych informacji odbywać się będą przy użyciu technik elektronicznego przetwarzania danych. Zasadniczo systemy informacyjno-komunikacyjne powinny oferować te same możliwości dla przedsiębiorców we wszystkich państwach członkowskich.

(3) W oparciu o istniejący dokument programowy odnoszący się do wszystkich przyszłych projektów celnych w dziedzinie technologii informacyjnej sporządzony zgodnie z decyzją 70/2008/WE, decyzja wykonawcza Komisji 2014/255/UE ³  ("program prac") zawiera wykaz systemów teleinformatycznych, opracowywanych przez państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, w ścisłej współpracy państw członkowskich i Komisji, umożliwiających stosowanie kodeksu w praktyce.

(4) W tym względzie art. 278 kodeksu stwierdza, że środki wymiany i przechowywania informacji, inne niż techniki elektronicznego przetwarzania danych, można wykorzystywać przejściowo, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2020 r., w sytuacji gdy nie zostały jeszcze wdrożone systemy teleinformatyczne niezbędne do stosowania przepisów kodeksu.

(5) Zasadniczo środki przejściowe zawarte w niniejszym rozporządzeniu powinny być stosowane najpóźniej do dnia 31 grudnia 2020 r., jednak ze względów praktycznych oraz z uwagi na czynniki związane z zarządzaniem projektami programu prac, w przypadku gdy termin wdrożenia systemu teleinformatycznego przypada przed upływem ostatecznego terminu stosowania przepisów przejściowych określonego w kodeksie, odpowiednie środki wymiany i przechowywania informacji inne niż techniki elektronicznego przetwarzania danych ustanowione w niniejszym rozporządzeniu powinny - w celu ochrony bezpieczeństwa prawnego przedsiębiorców - być akceptowane równolegle z odpowiednimi wdrożonymi systemami teleinformatycznymi, a następnie powinny zostać zawieszone.

(6) Ze względu na niedostępność systemów teleinformatycznych niezbędnych do wymiany informacji między organami celnymi oraz między przedsiębiorcami a organami celnymi należy ustanowić środki przejściowe dotyczące formy takich wniosków i decyzji. Przetwarzanie danych osobowych na mocy niniejszego rozporządzenia powinno być w pełni zgodne z obowiązującymi unijnymi i krajowymi przepisami dotyczącymi ochrony danych.

(7) W przypadku gdy przed przyjęciem decyzji dotyczących stosowania przepisów prawa celnego konieczne są konsultacje między organami celnymi przynajmniej dwóch państw członkowskich, jeżeli takie konsultacje dotyczą wymiany i przechowywania danych za pośrednictwem jeszcze nie wdrożonych środków teleinformatycznych, należy ustanowić środki przejściowe w celu zagwarantowania, że takie konsultacje będą mogły się nadal odbywać.

(8) Ponieważ system teleinformatyczny dotyczący wiążącej informacji taryfowej (WIT) wymaga jeszcze aktualizacji, w celu dalszego oferowania przedsiębiorcom narzędzia wspierającego prawidłową klasyfikację taryfową obecnie stosowane środki dotyczące wniosków o WIT i decyzji WIT, w formie papierowej i elektronicznej, powinny być dalej stosowane do czasu pełnej aktualizacji systemu.

(9) Ponieważ system teleinformatyczny konieczny do stosowania przepisów kodeksu regulujących zarówno wnioski o przyznanie statusu upoważnionego przedsiębiorcy (AEO), jak i pozwolenia przyznające ten status wymaga jeszcze aktualizacji, należy nadal stosować obecne środki, w formie papierowej i elektronicznej, do czasu aktualizacji tego systemu.

(10) Ponieważ do czasu aktualizacji krajowych systemów przywozu należy wykorzystywać obecny system składania deklaracji danych dotyczących do wartości celnej ("DV1"), przepisy przejściowe dotyczące przekazywania niektórych danych dotyczących wartości celnej towarów powinny zostać ustanowione w niniejszym rozporządzeniu.

(11) Artykuł 147 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 ⁴  dotyczy teleinformatycznego systemu utworzonego na potrzeby wymiany i przechowywania informacji dotyczących zabezpieczeń, które mogą zostać wykorzystane w więcej niż jednym państwie członkowskim. W przypadku braku tego systemu teleinformatycznego należy ustanowić inne sposoby przechowywania i wymiany tych informacji.

(12) Ponieważ system kontroli importu, który jest konieczny do stosowania przepisów kodeksu regulujących przywozową deklarację skróconą, wymaga jeszcze aktualizacji, należy nadal stosować aktualne środki wymiany i przechowywania informacji, inne niż techniki elektronicznego przetwarzania danych, o których mowa w art. 6 ust. 1 kodeksu.

(13) Z tego samego względu, ponieważ aktualny system kontroli importu może jedynie przyjąć przywozową deklarację skróconą poprzez złożenie jednego zestawu danych, należy okresowo, do czasu aktualizacji tego systemu, zawiesić artykuły dotyczące dostarczania danych w więcej niż jednym zestawie danych.

(14) W celu wsparcia i zapewnienia formalności celnych dotyczących wprowadzania towarów w odniesieniu do bezpieczeństwa i ochrony Unii i jej obywateli oraz zapewniania, aby dozór celny rozpoczynał się w odpowiednim czasie i był właściwie wykonywany do chwili wdrożenia systemów powiadomienia o przywozie towarów, powiadomienia o przedstawieniu towarów oraz czasowego składowania, powinny zostać określone alternatywne środki wymiany i przechowywania informacji w celu uregulowania powiadomień o przywozie towarów, powiadomień o przedstawieniu towarów oraz czasowego składowania.

(15) W celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania operacji związanych z objęciem towarów określoną procedurą celną, stosowanie zgłoszeń celnych w formie papierowej powinno być nadal dopuszczone obok istniejących krajowych systemów przywozu do czasu aktualizacji tych systemów.

(16) Zważywszy, że nowe zbiory danych i formaty wymagane przez kodeks oraz przepisy przyjęte na podstawie kodeksu w odniesieniu do nich nie będą dostępne do czasu aktualizacji krajowych systemów przywozu, należy ustanowić możliwość składania deklaracji celnych z innymi zbiorami danych w celu zagwarantowania pewności prawa podmiotom gospodarczym.

(17) Podczas korzystania ze zgłoszenia uproszczonego oraz do czasu aktualizacji automatycznego systemu eksportu i krajowych systemów importu przedsiębiorców powinny obowiązywać różne terminy przewidziane na złożenie zgłoszenia uzupełniającego. Państwa członkowskie powinny zatem być w stanie określić terminy inne niż te zawarte w art. 146 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 ⁵ .

(18) W tym samym duchu w okresie przejściowym państwa członkowskie powinny mieć możliwość zezwalania, aby zgłoszenia uproszczone przybierały formę dokumentu handlowego lub urzędowego.

(19) W przypadkach, w których zgłoszenie celne jest składane przed przedstawieniem towarów, zanim odpowiednie systemy teleinformatyczne zostaną wdrożone i zaktualizowane, powinna istnieć możliwość składania organom celnym powiadomienia o przedstawieniu towarów powinno za pośrednictwem istniejących systemów krajowych lub innych środków.

(20) Obowiązek złożenia zgłoszenia celnego w formie elektronicznej wymiany informacji przewidzianej w art. 6 ust. 1 kodeksu i koniec obowiązywania obecnych zwolnień z obowiązku składania deklaracji skróconych dla przesyłek pocztowych stanowią istotne wyzwanie dla operatorów pocztowych. Możliwość stosowania deklaracji zawierających ograniczony zestaw danych w odniesieniu do niektórych przesyłek pocztowych wymaga również dostosowań w zakresie przepływu danych oraz odpowiedniej infrastruktury informatycznej operatorów pocztowych oraz organów celnych państw członkowskich. Dlatego potrzebne są przepisy przejściowe w celu umożliwienia płynnego dostosowania się do przepisów ustanowionych w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/2446.

(21) W przypadku braku systemu decyzji celnych w ramach UKC wszystkie informacje dotyczące wniosków i pozwoleń na odprawę scentralizowaną powinny nadal być publikowane w okresie przejściowym, aby Komisja i państwa członkowskie miały do nich dostęp do celów monitorowania.

(22) Aby umożliwić sprawny i nieprzerwany tranzyt towarów koleją, do czasu aktualizacji nowego skomputeryzowanego systemu tranzytowego ("NCTS") należy określić zasady kontynuacji procedury tranzytu unijnego w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją.

(23) Należy ustanowić zasady kontynuowania stosowania manifestów w wersji papierowej lub w formie elektronicznej w celu zapewnienia ciągłego i skutecznego przemieszczania towarów przez linie lotnicze i przedsiębiorstwa żeglugowe do czasu aktualizacji odpowiednich systemów przedsiębiorców.

(24) W celu zapewnienia skutecznego funkcjonowania opisanych powyżej przepisów przejściowych niektóre przepisy rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 powinny również zostać zmienione.

(25) Żadne z postanowień niniejszego rozporządzenia nie zobowiązuje Komisji ani państw członkowskich do aktualizacji lub wdrożenia systemów technicznych inaczej niż zgodnie z docelowymi terminami określonymi w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE.

(26) W celu umożliwienia pełnego stosowania kodeksu przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie od dnia 1 maja 2016 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ  1

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł  1

Przedmiot

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia środki przejściowe w zakresie środków wymiany i przechowywania danych, o których to środkach mowa w art. 278 kodeksu, do czasu wdrożenia systemów teleinformatycznych niezbędnych do stosowania przepisów kodeksu.

2. Wymogi dotyczące danych, formatów i kodów, które należy stosować w okresach przejściowych określonych w niniejszym rozporządzeniu, rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/2446 oraz w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2015/2447, określono w załącznikach do niniejszego rozporządzenia.

SEKCJA  1

Decyzje dotyczące stosowania przepisów prawa celnego

Artykuł  2

Wnioski i decyzje

Do daty wdrożenia systemu decyzji celnych w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne mogą zezwolić, w odniesieniu do wniosków i decyzji oraz wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję mające skutek w jednym lub kilku państwach członkowskich, na wykorzystanie środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.

Artykuł  3

Sposoby wymiany i przechowywania informacji

1. Do daty wdrożenia systemu decyzji celnych w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne zapewniają dostępność środków wymiany i przechowywania informacji, tak aby zapewnić przeprowadzenie konsultacji, które mają przebiegać zgodnie z art. 14 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

2. Każdy organ celny wyznacza punkty kontaktowe odpowiedzialne za wymianę informacji między nim a innymi organami celnymi, jak również między nim a Komisją oraz przekazuje szczegółowe dane teleadresowe tych punktów kontaktowych do Komisji.

3. Komisja udostępnia wykaz punktów kontaktowych na swojej stronie internetowej.

SEKCJA  2

Decyzje w sprawie WIT

Artykuł  4

Formularz wniosku i decyzji WIT

1. Do dat aktualizacji systemu WIT, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne mogą zezwolić, w odniesieniu do wniosków i decyzji dotyczących WIT lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję, na wykorzystanie środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, zastosowanie mają następujące postanowienia:

a) do daty ukończenia pierwszej fazy aktualizacji systemu teleinformatycznego:

(i) wnioski o wydanie decyzji WIT są składane zgodnie ze wzorem formularza określonym w załączniku 2; oraz

(ii) decyzje WIT są wydawane zgodnie ze wzorem formularza określonym w załączniku 3;

b) od daty ukończenia pierwszej fazy aktualizacji systemu teleinformatycznego do daty ukończenia drugiej fazy aktualizacji systemu teleinformatycznego:

(i) wnioski o wydanie decyzji WIT są składane zgodnie ze wzorem formularza określonym w załączniku 4; oraz

(ii) decyzje WIT są wydawane zgodnie ze wzorem formularza określonym w załączniku 5.

SEKCJA  3

Wniosek o przyznanie statusu AEO

Artykuł  5

Formularz dla wniosków i upoważnień

1. Do daty aktualizacji systemu AEO, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne mogą zezwolić, w odniesieniu do wniosków i decyzji dotyczących AEO lub wszelkich późniejszych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję, na wykorzystanie środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, zastosowanie mają następujące postanowienia:

a) wnioski o przyznanie statusu AEO są składane przy użyciu formularza, którego wzór określono w załączniku 6; oraz

b) pozwolenia przyznające status AEO są wydawane przy użyciu formularza, którego wzór określono w załączniku 7.

ROZDZIAŁ  2

WARTOŚĆ CELNA TOWARÓW

Artykuł  6

Deklaracja danych dotyczących wartości celnej

1. Do dat aktualizacji krajowych systemów przywozu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, zgłoszenie celne do dopuszczenia do obrotu zawiera dane dotyczące wartości celnej.

2. Organy celne mogą zezwolić, aby środki inne niż techniki elektronicznego przetwarzania danych mogły być wykorzystywane w związku z przekazywaniem danych, o których mowa w ust. 1.

3. W przypadku gdy dane, o których mowa w ust. 1, są przekazywane z wykorzystaniem środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych, odbywa się to przy użyciu formularza, którego wzór określono w załączniku 8.

4. Organy celne mogą odstąpić od obowiązku przekazania danych, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, jeżeli wartość celna danych towarów nie może być ustalona na podstawie art. 70 kodeksu.

5. O ile nie jest to niezbędne dla prawidłowego ustalenia wartości celnej, organy celne odstępują od wymogu przedstawienia danych, o których mowa w ust. 1, w następujących przypadkach:

a) gdy wartość celna przywożonych towarów nie przekracza 20 000 EUR za przesyłkę, pod warunkiem że przesyłka ta nie jest częścią przesyłek wysyłanych partiami lub wysyłanych wielokrotnie przez tego samego nadawcę temu samu odbiorcy;

b) gdy transakcja leżąca u podstaw dopuszczenia do obrotu towarów ma charakter niekomercyjny;

c) gdy przedstawienie odpowiednich danych nie jest konieczne dla stosowania wspólnej taryfy celnej;

d) 6  w przypadku gdy należności celne przewidziane we wspólnej taryfie celnej nie są pobierane.

6. W przypadku towarów będących przedmiotem stałego przywozu realizowanego na tych samych warunkach handlowych, pochodzących od tego samego sprzedającego i przeznaczonych dla tego samego kupującego, organy celne mogą odstąpić od istniejącego wymogu dostarczania danych, o których mowa w ust. 1.

ROZDZIAŁ  3

ZABEZPIECZENIE POTENCJALNEGO LUB ISTNIEJĄCEGO DŁUGU CELNEGO

Artykuł  7

Sposoby wymiany i przechowywania informacji

1. Do daty wdrożenia systemu zarządzania zabezpieczeniami w ramach UKC (UCC GUM), o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne mogą zezwolić, w odniesieniu do wymiany i przechowywania informacji dotyczących zabezpieczeń, na wykorzystanie środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w odniesieniu do środków wymiany i przechowywania informacji dotyczących zabezpieczeń, które mogą być wykorzystywane w więcej niż jednym państwie członkowskim, o których mowa w art. 147 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447, obowiązują następujące przepisy dla zabezpieczeń złożonych w odniesieniu do wszelkich celów innych niż tranzyt:

a) przechowywanie informacji dokonywane jest przez organy celne każdego państwa członkowskiego zgodnie z istniejącym systemem krajowym; oraz

b) do wymiany informacji między organami celnymi wykorzystywana jest poczta elektroniczna.

3. Za wymianę, o której mowa w ust. 2 lit. b), odpowiedzialny jest punkt kontaktowy wyznaczony zgodnie z art. 3 ust. 2.

Artykuł  8

Monitorowanie kwoty referencyjnej przez organy celne

1. Do daty wdrożenia systemu zarządzania zabezpieczeniami, o którym mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, osoba określona w art. 155 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 określa we wniosku o zabezpieczenie generalne podział kwoty referencyjnej między poszczególne państwa członkowskie, w których osoba ta realizuje operacje, z wyjątkiem dotyczących towarów objętych procedurą tranzytu unijnego, które mają być objęte zabezpieczeniem.

2. 7  Urząd celny zabezpieczenia otrzymujący wniosek zasięga opinii innych państw członkowskich wskazanych we wniosku w sprawie wnioskowanego przez osobę zobowiązaną do złożenia zabezpieczenia podziału kwoty referencyjnej, zgodnie z art. 14 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

3. Zgodnie z art. 157 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 każde państwo członkowskie odpowiada za monitorowanie swojej części kwoty referencyjnej.

ROZDZIAŁ  4

PRZYBYCIE TOWARÓW ORAZ CZASOWE SKŁADOWANIE

Artykuł  9

Zgłoszenie przybycia statku morskiego lub statku powietrznego

Do dat wdrożenia systemów powiadomienia o przywozie towarów, powiadomienia o przedstawieniu towarów oraz czasowego składowania w ramach UKC, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, w celu zgłoszenia przybycia statku morskiego lub statku powietrznego, o którym mowa w art. 133 kodeksu, organy celne mogą zezwolić na wykorzystanie środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.

Artykuł  10

Przedstawienie towarów organom celnym

Do dat wdrożenia systemów powiadomienia o przywozie towarów, powiadomienia o przedstawieniu towarów oraz czasowego składowania w ramach UKC, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, w celu przedstawienia towarów organom celnym zgodnie z art. 139 kodeksu, organy celne mogą zezwolić na wykorzystanie środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.

Artykuł  11

Deklaracja do czasowego składowania

Do dat wdrożenia systemów powiadomienia o przybyciu towarów, powiadomienia o przedstawieniu towarów oraz czasowego składowania w ramach UKC, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, w celu złożenia deklaracji do czasowego składowania, o której mowa w art. 145 kodeksu, organy celne mogą zezwolić na wykorzystanie środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.

ROZDZIAŁ  5

STATUS CELNY ORAZ OBJĘCIE TOWARÓW PROCEDURĄ CELNĄ

SEKCJA  1

Status celny towarów

Artykuł  12

Potwierdzenie unijnego statusu celnego towarów objętych uproszczoną procedurą tranzytu unijnego

Do dat aktualizacji systemu NCTS, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, w przypadku korzystania z procedury tranzytu unijnego w formie papierowej dla towarów przewożonych drogą powietrzną lub morską zgodnie z art. 24 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, potwierdzenie unijnego statusu celnego towarów następuje poprzez umieszczenie litery "C" (odpowiadającej "T2L") obok odnośnych pozycji na manifeście.

Artykuł  13

Formularze potwierdzenia unijnego statusu celnego towarów

1. Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu celnego w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne mogą zezwolić, w odniesieniu do wymiany i przechowywania informacji dotyczących potwierdzenia unijnego statusu celnego towarów, na wykorzystanie środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.

2. Jeżeli w celu potwierdzenia unijnego statusu celnego wykorzystywane są środki inne niż techniki elektronicznego przetwarzania danych, należy dostarczyć dokument "T2L" lub "T2LF" przy użyciu egzemplarza 4 lub 4/5 określonego w tytule III załącznika B-01 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.

3. W stosownych przypadkach formularz jest uzupełniany jednym lub kilkoma formularzami uzupełniającymi odpowiadającymi egzemplarzowi 4 lub 4/5 określonym w tytule IV załącznika B-01 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.

4. Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu celnego, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne zezwalają na użycie wykazów załadunkowych sporządzonych na formularzu określonym w części II rozdział III załącznika 72-04 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 zamiast formularzy uzupełniających jako opisowej części dokumentu "T2L" lub "T2LF".

5. Jeżeli organy celne korzystają z technik elektronicznego przetwarzania danych w celu sporządzenia dokumentu "T2L" lub "T2LF" i techniki te nie pozwalają na użycie formularzy uzupełniających, do formularza określonego w ust. 2 niniejszego artykułu należy dołączyć jeden lub kilka formularzy odpowiadających egzemplarzowi 4 lub 4/5 określonym w tytule III załącznika B-01 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.

6. 8  Jeżeli upoważniony wystawca korzysta ze specjalnej pieczęci, o której mowa w art. 128a ust. 2 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, pieczęć ta jest zatwierdzana przez organy celne i odpowiada formie określonej w rozdziale II części II załącznika 72-04 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446. Zastosowanie mają sekcje 23 i 23.1 załącznika 72-04 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

SEKCJA  2

Objęcie towarów procedurą celną

Artykuł  14

Środki wymiany danych

Do dat aktualizacji krajowych systemów przywozu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne mogą zezwolić na wykorzystanie środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych w celu składania zgłoszeń celnych o objęcie towarów następującymi procedurami celnymi:

a) dopuszczenie do obrotu;

b) składowanie celne;

c) odprawa czasowa;

d) końcowe przeznaczenie;

e) uszlachetnianie czynne.

Artykuł  15

Formularze zgłoszeń celnych

Do dat aktualizacji krajowych systemów przywozu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, jeżeli do procedur celnych wymienionych w art. 14 wykorzystywane są środki inne niż techniki elektronicznego przetwarzania danych, zgłoszenia celne składane są przy użyciu formularzy określonych w załączniku 9, odpowiednio dodatki B1-D1.

Artykuł  16

Formularze uproszczonych zgłoszeń celnych

1. Do dat aktualizacji krajowych systemów przywozu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, jeżeli uproszczone zgłoszenie celne, o którym mowa w art. 166 kodeksu, składane jest przy użyciu środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych w związku z procedurą, o której mowa w art. 14 niniejszego rozporządzenia, musi ono być sporządzone na formularzu określonym w załączniku 9, dodatki B1 do B5.

2. Do dat aktualizacji systemów, o których mowa w ust. 1, jeżeli dana osoba posiada pozwolenie na regularne stosowanie uproszczonego zgłoszenia celnego, o którym mowa w art. 166 ust. 2 kodeksu, w odniesieniu do procedury, o której mowa w art. 14 niniejszego rozporządzenia, organy celne mogą przyjąć dokument handlowy lub administracyjny jako zgłoszenie uproszczone, jeżeli dokument ten zawiera przynajmniej dane niezbędne do identyfikacji towarów oraz towarzyszy mu wniosek w sprawie objęcia towarów daną procedurą celną.

Artykuł  17

Złożenie zgłoszenia celnego przed przedstawieniem towarów

Do dat wdrożenia zautomatyzowanego systemu eksportu (AES) w ramach UKC oraz aktualizacji krajowych systemów przywozu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, jeżeli zgłoszenie celne jest składane przed przedstawieniem towarów, o czym mowa w art. 171 kodeksu, organy celne mogą zezwolić w celu złożenia powiadomienia o przedstawieniu na wykorzystanie środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.

Artykuł  18

Środki wymiany informacji do celów odprawy scentralizowanej

1. Do dat - odpowiednio - wdrożenia systemu scentralizowanej odprawy dla importu w ramach UKC oraz zautomatyzowanego systemu eksportu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne zaangażowane w wydanie pozwolenia na korzystanie z odprawy scentralizowanej współpracują w celu określenia sposobów zapewnienia zgodności z art. 179 ust. 4 i 5 kodeksu.

2. Organy celne mogą zezwolić na środki inne niż techniki elektronicznego przetwarzania danych w celu wymiany informacji między organami celnymi oraz między organami celnymi a posiadaczami pozwolenia na korzystanie z odprawy scentralizowanej.

Artykuł  19

Przechowywanie informacji

1. Państwa członkowskie dostarczają Komisji wykaz wniosków i pozwoleń na korzystanie z odprawy scentralizowanej, które Komisja przechowuje następnie w odpowiedniej grupie w centrum zasobów dotyczących komunikacji i informacji dla organów administracji, przedsiębiorstw i obywateli (CIRCABC).

2. Państwa członkowskie aktualizują wykaz, o którym mowa w ust. 1.

Artykuł  20

Odrzucenie wniosku o odprawę scentralizowaną

Do dat - odpowiednio - wdrożenia systemu scentralizowanej odprawy dla importu oraz zautomatyzowanego systemu eksportu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organ celny właściwy do podejmowania decyzji może odrzucić wniosek o korzystanie z odprawy scentralizowanej, gdy pozwolenie spowodowałoby nieproporcjonalnie duże obciążenie administracyjne.

Artykuł  21

Wpis do rejestru zgłaszającego

1. Do dat - odpowiednio - aktualizacji krajowych systemów przywozu i wdrożenia zautomatyzowanego systemu eksportu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne mogą zezwolić na wykorzystanie środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych w celu złożenia powiadomienia o przedstawieniu, z wyjątkiem przypadków zwolnienia z wymogu przedstawienia towarów zgodnie z art. 182 ust. 3 kodeksu.

2. Do daty wdrożenia zautomatyzowanego systemu eksportu, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, w celu objęcia towarów procedurą wywozu lub powrotnego wywozu organy celne mogą zezwolić, aby powiadomienie o przedstawieniu zostało zastąpione zgłoszeniem, w tym zgłoszeniem uproszczonym.

ROZDZIAŁ  6

Ogólne przepisy dotyczące procedur specjalnych innych niż tranzyt

SEKCJA 1

Artykuł  22

Formularz wniosków i pozwoleń dotyczących procedur specjalnych

1. Do daty wdrożenia systemu decyzji celnych w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, w przypadku gdy wniosek o udzielenie pozwolenia, o którym mowa w art. 211 ust. 1 kodeksu, nie jest oparty na zgłoszeniu celnym, i jeżeli jest składany za pomocą środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych, wniosek ten składany jest na formularzu określonym w załączniku 12 do niniejszego rozporządzenia.

2. Jeżeli organ celny właściwy do wydania decyzji w sprawie wniosku, o którym mowa w ust. 1, udziela pozwolenia, powinien to uczynić przy użyciu formularza określonego w załączniku 12.

Artykuł  23

Środki wykorzystywane do ujednoliconej wymiany informacji

1. Do dat wdrożenia systemu arkuszy informacyjnych (INF) dla specjalnych procedur w ramach UKC, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne mogą zezwolić na wykorzystanie w celu ujednoliconej wymiany informacji środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.

2. Jeżeli środki inne niż techniki elektronicznego przetwarzania danych są używane do ujednoliconej wymiany informacji, o której mowa w art. 181 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, stosuje się arkusze informacyjne określone w załączniku 13 do niniejszego rozporządzenia.

3. Do celów ust. 1 arkusze informacyjne określone w załączniku 13 odczytuje się zgodnie z tabelą odniesień zawartą w dodatku do załącznika.

4. Jeżeli ujednolicona wymiana informacji, o której mowa w art. 181 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, jest wymagana w przypadku, o którym mowa w art. 1 ust. 27 tego rozporządzenia, może być wykorzystywana każda metoda ujednoliconej wymiany informacji.

SEKCJA  2

Tranzyt

Artykuł  24

Przepisy ogólne

1. Do dat aktualizacji systemu NCTS, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, zastosowanie ma procedura tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją, drogą powietrzną lub morską, o której to procedurze mowa w art. 25, 26 i 29-51 niniejszego rozporządzenia.

2. Do dnia 1 maja 2018 r. procedura tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie na manifeście elektronicznym dla towarów przewożonych drogą powietrzną lub morską, o której to procedurze mowa w art. 27, 28, 29, 52 i 53 niniejszego rozporządzenia, ma zastosowanie do tych przedsiębiorców, którzy nie zaktualizowali jeszcze systemów niezbędnych do stosowania art. 233 ust. 4 lit. e) kodeksu.

Do tego dnia procedury, o których mowa w art. 27, 28, 29, 52 i 53, uznaje się za równoważne procedurze określonej w art. 233 ust. 4 lit. e) kodeksu, a zabezpieczenie nie jest wymagane zgodnie z art. 89 ust. 8 lit. d) kodeksu.

Artykuł  25

Pozwolenie na korzystanie z procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją

1. Pozwolenie na stosowanie procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją przyznaje się wnioskodawcom spełniającym następujące warunki:

a) wnioskodawca jest przedsiębiorstwem kolejowym;

b) wnioskodawca posiada siedzibę na obszarze celnym Unii;

c) wnioskodawca regularnie korzysta z procedury tranzytu unijnego lub właściwe organy celne wiedzą, że jest on w stanie wypełnić zobowiązania wynikające z procedury; oraz

d) wnioskodawca nie popełnił poważnego lub ponownego naruszenia przepisów prawa celnego lub podatkowego.

2. Pozwolenie na stosowanie procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją stosuje się we wszystkich państwach członkowskich.

Artykuł  26

Pozwolenie na korzystanie z procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych drogą powietrzną lub morską

1. Pozwolenie na stosowanie procedury unijnego tranzytu w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych drogą powietrzną lub morską przyznaje się wnioskodawcom spełniającym następujące warunki:

a) w przypadku procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych drogą powietrzną, wnioskodawca jest przedsiębiorstwem lotniczym;

b) w przypadku procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych drogą morską, wnioskodawca jest przedsiębiorstwem żeglugowym;

c) wnioskodawca posiada siedzibę na obszarze celnym Unii;

d) wnioskodawca regularnie korzysta z procedury tranzytu unijnego lub właściwe organy celne wiedzą, że jest on w stanie wypełnić zobowiązania wynikające z procedury; oraz

e) wnioskodawca nie popełnił poważnego lub ponownego naruszenia przepisów prawa celnego lub podatkowego.

2. Pozwolenie na stosowanie procedury unijnego tranzytu w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych drogą powietrzną lub morską stosuje się we wszystkich państwach członkowskich.

Artykuł  27

Pozwolenie na korzystanie z procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie na manifeście elektronicznym dla towarów przewożonych drogą powietrzną

1. Pozwolenie na stosowanie procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie na manifeście elektronicznym dla towarów przewożonych drogą powietrzną przyznaje się wnioskodawcom spełniającym następujące warunki:

a) wnioskodawca jest przedsiębiorstwem lotniczym i obsługuje znaczącą liczbę lotów między unijnymi portami lotniczymi;

b) wnioskodawca ma siedzibę na obszarze celnym Unii lub posiada swoją siedzibę statutową, siedzibę główną lub stałą siedzibę w Unii;

c) wnioskodawca regularnie korzysta z procedury tranzytu unijnego lub właściwe organy celne wiedzą, że jest on w stanie wypełnić zobowiązania wynikające z procedury; oraz

d) wnioskodawca nie popełnił poważnego lub ponownego naruszenia przepisów prawa celnego lub podatkowego.

2. Po przyjęciu wniosku o udzielenie pozwolenia organy celne powiadamiają o nim pozostałe państwa członkowskie, na których obszarze znajdują się porty lotnicze wyjścia i przeznaczenia połączone systemami teleinformatycznymi pozwalającymi na wymianę danych.

Jeżeli w ciągu sześćdziesięciu dni, licząc od daty powiadomienia nie zostaną zgłoszone zastrzeżenia, właściwe organy celne wydają pozwolenie.

3. Pozwolenie na stosowanie procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie na manifeście elektronicznym dla towarów przewożonych drogą powietrzną stosuje się do operacji tranzytu unijnego między portami lotniczymi wskazanymi w pozwoleniu.

Artykuł  28

Pozwolenie na korzystanie z procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie na manifeście elektronicznym dla towarów przewożonych drogą morską

1. Pozwolenie na stosowanie procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie na manifeście elektronicznym dla towarów przewożonych drogą morską przyznaje się wnioskodawcom spełniającym następujące warunki:

a) wnioskodawca jest przedsiębiorstwem żeglugowym i obsługuje znaczącą liczbę przewozów między portami unijnymi;

b) wnioskodawca ma siedzibę na obszarze celnym Unii lub posiada swoją siedzibę statutową, siedzibę główną lub stałą siedzibę w Unii;

c) wnioskodawca regularnie korzysta z procedury tranzytu unijnego lub właściwe organy celne wiedzą, że jest on w stanie wypełnić zobowiązania wynikające z procedury; oraz

d) wnioskodawca nie popełnił poważnego lub ponownego naruszenia przepisów prawa celnego lub podatkowego.

2. Po przyjęciu wniosku o udzielenie pozwolenia organy celne powiadamiają o nim pozostałe państwa członkowskie, na których obszarze znajdują się porty wyjścia i przeznaczenia połączone systemami teleinformatycznymi pozwalającymi na wymianę danych.

Jeżeli w ciągu sześćdziesięciu dni, licząc od daty powiadomienia nie zostaną zgłoszone zastrzeżenia, właściwe organy celne wydają pozwolenie.

3. Pozwolenie na stosowanie procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie na manifeście elektronicznym dla towarów przewożonych drogą morską stosuje się do operacji tranzytu unijnego między portami wskazanymi w pozwoleniu.

Artykuł  29

Przepisy dotyczące pozwolenia na stosowanie procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją, drogą powietrzną lub morską oraz na korzystanie z procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie na manifeście elektronicznym dla towarów przewożonych drogą powietrzną lub morską

1. Pozwolenie, o którym mowa w art. 25, 26, 27 i 28, udzielane jest pod warunkiem że:

a) właściwe organy celne uważają, że będą w stanie zapewnić nadzór nad korzystaniem z procedury tranzytu unijnego oraz przeprowadzać kontrole, nie podejmując wysiłków administracyjnych nieproporcjonalnych w stosunku do wymagań danych osób;

b) wnioskodawca prowadzi ewidencję w sposób umożliwiający właściwym organom przeprowadzenie skutecznych kontroli.

2. Jeżeli wnioskodawca posiada pozwolenie AEO, o którym mowa w art. 38 ust. 2 lit. a) kodeksu, wymogi określone w art. 25 ust. 1 lit. d), art. 26 ust. 1 lit. e), art. 27 ust. 1 lit. d), art. 28 ust. 1 lit. d) oraz ust. 1 niniejszego artykułu uznaje się za spełnione.

Artykuł  30

List przewozowy CIM jako zgłoszenie tranzytowe w formie papierowej do celów korzystania z procedury tranzytu unijnego dla towarów przewożonych koleją

Pod warunkiem że jest ona stosowana w odniesieniu do operacji transportowych, które są przeprowadzane przez upoważnione przedsiębiorstwa kolejowe wzajemnie ze sobą współpracujące, list przewozowy CIM jest uznawany za zgłoszenie tranzytowe w formie papierowej do celów korzystania z procedury tranzytu unijnego dla towarów przewożonych koleją.

Artykuł  31

Osoba uprawniona do korzystania z procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją i jej obowiązki

1. Osoba uprawniona do korzystania z procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją to:

a) upoważnione przedsiębiorstwo kolejowe, które ma siedzibę w państwie członkowskim i które przyjmuje towary do przewozu na podstawie listu przewozowego CIM jako zgłoszenia tranzytowego do celów korzystania z procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją, i które wypełnia pole 58b listu przewozowego CIM, zaznaczając okienko "tak" i wpisując swój kod UIC; lub

b) 9  jeżeli operacja transportu zaczyna się poza obszarem celnym Unii, a towary są wprowadzane na obszar celny, każde inne upoważnione przedsiębiorstwo kolejowe, które ma siedzibę w państwie członkowskim i na rzecz którego pole 58b zostaje wypełnione przez przedsiębiorstwo kolejowe państwa trzeciego.

2. Osoba uprawniona do korzystania z tej procedury przyjmuje na siebie odpowiedzialność za dorozumiane oświadczenie, że kolejne lub zastępcze przedsiębiorstwa kolejowe zaangażowane w korzystanie z procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej również spełniają wymagania procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją.

Artykuł  32

Obowiązki upoważnionych przedsiębiorstw kolejowych

1. Towary są kolejno przejmowane i przewożone przez poszczególne upoważnione przedsiębiorstwa kolejowe w skali krajowej, a zaangażowane upoważnione przedsiębiorstwa kolejowe deklarują swoją solidarną odpowiedzialność wobec organu celnego za każdy potencjalny dług celny.

2. Niezależnie od obowiązków osoby uprawnionej do korzystania z procedury, o których mowa w art. 233 ust. 1 i 2 kodeksu, inne upoważnione przedsiębiorstwa kolejowe, które przejmują towary podczas operacji transportowej oraz które zostały wskazane w polu 57 listu przewozowego CIM, są również odpowiedzialne za prawidłowe stosowanie procedury tranzytu unijnego w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją.

3. Przedsiębiorstwa kolejowe wzajemnie ze sobą współpracujące prowadzą wspólnie przyjęty system kontroli i wyjaśniania nieprawidłowości w przemieszczaniu przez siebie towarów oraz są odpowiedzialne za:

a) oddzielne rozliczanie kosztów transportu na podstawie informacji gromadzonych w odniesieniu do każdej operacji tranzytu unijnego dla towarów przewożonych koleją i za każdy miesiąc, dotyczących odpowiednich niezależnych upoważnionych przedsiębiorstw kolejowych w każdym państwie członkowskim;

b) podział kosztów transportu w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego, na którego terytorium towary są wprowadzane podczas korzystania z operacji tranzytu unijnego dla towarów przewożonych koleją; oraz

c) płatność odpowiedniego udziału w kosztach poniesionych przez każde współpracujące upoważnione przedsiębiorstwo kolejowe.

Artykuł  33

Formalności w urzędzie celnym wyjścia

1. Jeżeli towary są objęte procedurą tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją i operacja tranzytu unijnego zaczyna się i ma się zakończyć na obszarze celnym Unii, towary oraz list przewozowy CIM przedstawiane są w urzędzie celnym wyjścia.

2. Urząd celny wyjścia w sposób wyraźny umieszcza w polu przeznaczonym dla organów celnych na arkuszach 1, 2 i 3 listu przewozowego CIM:

a) kod "T1", jeżeli towary przemieszczane są w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego zgodnie z art. 226 ust. 1 i 2 kodeksu;

b) kod "T2", jeżeli towary przemieszczane są w ramach procedury unijnego tranzytu wewnętrznego zgodnie z art. 227 ust. 1 kodeksu; lub

c) kod "T2F" w przypadku, o którym mowa w art. 188 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446. Kody "T2" lub "T2F" są poświadczane pieczęcią urzędu celnego wyjścia.

3. Wszystkie kopie listu przewozowego CIM zwracane są zainteresowanym osobom.

4. Upoważnione przedsiębiorstwo kolejowe zapewnia, aby towary przewożone w ramach procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją były oznaczone etykietami z piktogramem, którego wzór określony jest w załączniku 10. Etykiety są umieszczane lub bezpośrednio drukowane na liście przewozowym CIM, jak również są umieszczane na odpowiednim wagonie kolejowym w przypadku ładunków całkowitych, natomiast w pozostałych przypadkach na poszczególnych opakowaniach. Etykiety mogą zostać zastąpione pieczęcią odwzorowującą piktogram przedstawiony w załączniku 10.

5. Jeżeli operacja transportowa zaczyna się poza obszarem celnym Unii i ma się zakończyć na tym obszarze, urząd celny właściwy dla dworca granicznego, przez który towary są wprowadzane na obszar celny Unii, przejmuje zadania urzędu celnego wyjścia.

W urzędzie celnym wyjścia nie wypełnia się żadnych formalności.

Artykuł  34

Wykazy załadunkowe

1. W przypadku gdy list przewozowy CIM zawiera więcej niż jeden wagon lub kontener, mogą zostać wykorzystane wykazy załadunkowe w formie określonej w załączniku 11.

2. Wykazy załadunkowe zawierają numer wagonu, do którego odnosi się list przewozowy CIM, lub, w stosownym przypadku, numer kontenera zawierającego towary.

3. W przypadku operacji transportowych rozpoczynających się na obszarze celnym Unii i obejmujących zarówno przemieszczanie towarów w ramach unijnej procedury tranzytu zewnętrznego, jak i przemieszczanie towarów w ramach unijnej procedury tranzytu wewnętrznego, sporządzane są oddzielne wykazy załadunkowe.

Numery ewidencyjne wykazów załadunkowych odnoszących się do każdej z dwu kategorii towarów wpisywane są w polu przeznaczonym na opis towarów listu przewozowego CIM.

4. Wykazy załadunkowe załączone do listu przewozowego CIM stanowią jego integralną część i mają takie same skutki prawne.

5. Oryginały tych wykazów załadunkowych są poświadczone pieczęcią dworca wysyłki.

Artykuł  35

Formalności w urzędzie celnym tranzytowym

Jeżeli zastosowanie ma procedura tranzytu unijnego w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją, nie wypełnia się żadnych formalności w urzędzie celnym tranzytowym.

Artykuł  36

Formalności w urzędzie celnym przeznaczenia

1. W przypadku przybycia towarów objętych procedurą tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją do urzędu celnego przeznaczenia, w urzędzie celnym upoważnione przedsiębiorstwo kolejowe przedstawia:

a) towary;

b) arkusze 2 i 3 listu przewozowego CIM.

Urząd celny przeznaczenia zwraca arkusz 2 listu przewozowego CIM upoważnionemu przedsiębiorstwu kolejowemu po jego poświadczeniu pieczęcią oraz zatrzymuje arkusz 3 listu przewozowego CIM.

2. Urząd celny właściwy dla dworca przeznaczenia przejmuje zadania urzędu celnego przeznaczenia.

Jednakże jeżeli towary są dopuszczone do obrotu lub objęte inną procedurą celną na dworcu pośrednim, rolę urzędu celnego przeznaczenia przejmuje urząd celny właściwy dla tego dworca. Urząd celny poświadcza pieczęcią arkusze 2 i 3 listu przewozowego CIM i dodatkową kopię arkusza 3 listu przewozowego CIM przedstawione przez upoważnione przedsiębiorstwo kolejowe oraz umieszcza jedną z następujących adnotacji:

- Cleared,

- Dédouané,

- Verzollt,

- Sdoganato,

- Vrijgemaakt,

- Toldbehandlet,

- Εκτελωνισμένο,

- Despachado de aduana,

- Desalfandegado,

- Tulliselvitetty,

- Tullklarerat,

- Propuštěno,

- Lõpetatud,

- Nomuitots,

- Išleista,

- Vámkezelve,

- Mgħoddija,

- Odprawiony,

- Ocarinjeno,

- Prepustené,

- Оформено,

- Vămuit, lub

- Ocarinjeno.

Urząd celny przeznaczenia niezwłocznie zwraca arkusze 2 i 3 listu przewozowego CIM upoważnionemu przedsiębiorstwu kolejowemu po ich poświadczeniu pieczęcią oraz zatrzymuje dodatkową kopię arkusza 3 listu przewozowego CIM.

3. Procedura, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, nie ma zastosowania do produktów objętych podatkiem akcyzowym w rozumieniu art. 1 ust. 1 dyrektywy Rady 2008/118/WE ¹⁰ .

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, właściwy organ celny państwa członkowskiego przeznaczenia może zażądać późniejszej weryfikacji wpisów dokonanych przez organy celne właściwe dla dworca pośredniego na arkuszach 2 i 3 listu przewozowego CIM.

5. Artykuł 33 ust. 1, 2 i 3 stosuje się do korzystania z procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją, jeżeli operacja transportowa zaczyna się na obszarze celnym Unii i ma się zakończyć poza tym obszarem.

Urząd celny właściwy dla dworca granicznego, przez który towary w ramach procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją opuszczają obszar celny Unii, przejmuje zadania urzędu celnego przeznaczenia. W urzędzie celnym przeznaczenia nie wypełnia się żadnych formalności.

Artykuł  37

Zmiana umowy przewozu

Jeżeli umowa przewozu jest zmieniana w taki sposób, że:

a) operacja transportowa, która miała zakończyć się poza obszarem celnym Unii, kończy się na tym obszarze, lub

b) operacja transportowa, która miała zakończyć się na obszarze celnym Unii, kończy się poza tym obszarem,

upoważnione przedsiębiorstwo kolejowe nie może wykonać zmienionej umowy bez wcześniejszej zgody urzędu celnego wyjścia.

We wszystkich innych przypadkach upoważnione przedsiębiorstwo kolejowe może wykonać zmienioną umowę przewozu; zawiadamia ono jednak niezwłocznie urząd celny wyjścia o dokonanej zmianie.

Artykuł  38

Procedura tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją, jeżeli transport rozpoczyna się i kończy poza obszarem celnym Unii

Jeżeli zastosowanie ma procedura tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją, a transport rozpoczyna się i ma się zakończyć poza obszarem celnym Unii, urzędami celnymi przejmującymi zadania urzędu celnego wyjścia oraz urzędu celnego przeznaczenia są odpowiednio urzędy określone w art. 33 ust. 5 i art. 36 ust. 5.

W urzędach celnych wyjścia lub przeznaczenia nie wypełnia się żadnych formalności.

Artykuł  39

Procedura tranzytu wewnętrznego

1. Jeżeli mają zastosowanie postanowienia Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej, a towary unijne są przewożone przez co najmniej jedno państwo wspólnego tranzytu, towary są objęte procedurą unijnego tranzytu wewnętrznego na całym odcinku przewozu z dworca wyjścia na obszarze celnym Unii do dworca przeznaczenia na obszarze celnym Unii zgodnie z ustaleniami określonymi przez każde państwo członkowskie, bez obowiązku przedkładania listu przewozowego CIM i przedstawiania towarów w urzędzie celnym wyjścia oraz bez umieszczania lub drukowania etykiet, o których mowa w art. 33 ust. 4.

W urzędzie celnym przeznaczenia nie wypełnia się żadnych formalności.

2. Jeżeli dokonuje się przewozu towarów unijnych koleją z punktu znajdującego się w państwie członkowskim do punktu znajdującego się w innym państwie członkowskim przez terytorium państwa trzeciego innego niż państwo wspólnego tranzytu, zastosowanie ma procedura unijnego tranzytu wewnętrznego. W takim przypadku przepisy ust. 1 stosuje się mutatis mutandis.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, procedura tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją jest zawieszona na terytorium państwa trzeciego.

Artykuł  40

Procedura tranzytu zewnętrznego

W przypadkach, o których mowa w art. 33 ust. 5 i art. 38, towary są objęte procedurą unijnego tranzytu zewnętrznego, chyba że wykazany zostanie unijny status celny towarów zgodnie z art. 153, 154 i 155 kodeksu.

Artykuł  41

Biura rachunkowe upoważnionych przedsiębiorstw kolejowych i kontrola celna

1. Upoważnione przedsiębiorstwa kolejowe powinny przechowywać rejestry w swoich biurach rachunkowych i stosować wspólnie przyjęty system wdrożony w tych biurach w celu wyjaśniania nieprawidłowości.

2. Organy celne państwa członkowskiego, w którym upoważnione przedsiębiorstwo kolejowe ma siedzibę, mają dostęp do danych biura rachunkowego tego przedsiębiorstwa.

3. Do celów kontroli celnej upoważnione przedsiębiorstwo kolejowe udostępnia w państwie przeznaczenia organowi celnemu w państwie członkowskim przeznaczenia wszystkie listy przewozowe CIM stosowane jako zgłoszenie tranzytowe do celów korzystania z procedury tranzytu unijnego w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją, zgodnie z przepisami określonymi we wzajemnym porozumieniu z tym organem.

Artykuł  42

Korzystanie z procedury tranzytu unijnego

1. Jeżeli zastosowanie ma procedura tranzytu unijnego, art. 25 i 29-45 nie wykluczają możliwości korzystania z procedury określonej w art. 188, 189 i 190 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 oraz w art. 291-312 i załączniku 72-04 pkt 19 do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447; art. 33 ust. 4 i art. 41 niniejszego rozporządzenia mają jednak zastosowanie.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, przy sporządzaniu listu przewozowego CIM w polu przeznaczonym na dane dotyczące dokumentów towarzyszących umieszcza się w sposób widoczny odniesienie do MRN zgłoszenia tranzytowego.

3. Ponadto arkusz 2 listu przewozowego CIM musi zostać poświadczony przez przedsiębiorstwo kolejowe odpowiedzialne za ostatni dworzec kolejowy związany z realizacją operacji tranzytu unijnego. Przedsiębiorstwo to dokonuje poświadczenia dokumentu po upewnieniu się, że przewóz towarów jest objęty zgłoszeniem do tranzytu unijnego.

Artykuł  43

Upoważniony nadawca

Jeżeli przedłożenie listu przewozowego CIM jako zgłoszenia tranzytowego i przedstawienie towarów w urzędzie celnym wyjścia nie są wymagane w odniesieniu do towarów, które mają zostać objęte przez upoważnionego nadawcę procedurą tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją, urząd celny wyjścia podejmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, aby arkusze 1, 2 i 3 listu przewozowego CIM nosiły odpowiednio kod "T1", "T2" lub "T2F".

Artykuł  44

Upoważniony odbiorca

Jeżeli towary przybywają do miejsca upoważnionego odbiorcy, o którym mowa w art. 233 ust. 4 lit. b) kodeksu, organy celne mogą postanowić, że na zasadzie odstępstwa od art. 315 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 arkusze 2 i 3 listu przewozowego CIM zostają dostarczane bezpośrednio przez uprawnione przedsiębiorstwo kolejowe lub przez przedsiębiorstwo transportowe do urzędu celnego przeznaczenia.

Artykuł  45

Korzystanie z innych procedur tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją

Pod warunkiem że realizacja środków unijnych mających zastosowanie do towarów objętych procedurą tranzytu unijnego jest gwarantowana:

a) państwa członkowskie mają prawo nadal stosować inne procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją już ustanowione na mocy wzajemnych dwustronnych lub wielostronnych porozumień; oraz

b) każde państwo członkowskie ma prawo nadal stosować inne procedury tranzytu unijnego w oparciu o zgłoszenie w formie papierowej dla towarów przewożonych koleją w odniesieniu do towarów, które nie wymagają przemieszczania przez terytorium innego państwa członkowskiego.

Artykuł  46

Manifest jako zgłoszenie tranzytowe w formie papierowej do celów korzystania z procedury tranzytu unijnego dla towarów przewożonych drogą powietrzną

1. Przedsiębiorstwo lotnicze może otrzymać pozwolenie na stosowanie manifestu jako zgłoszenia tranzytowego, jeżeli jest on zgodny ze wzorem określonym w dodatku 3 do załącznika 9 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r.

2. Pozwolenie, o którym mowa w art. 26, określa formę manifestu oraz porty lotnicze wyjścia i przeznaczenia dla operacji tranzytu unijnego. Przedsiębiorstwo lotnicze, które uzyskało pozwolenie zgodnie z art. 26, przesyła poświadczoną kopię tego pozwolenia właściwym organom celnym każdego z odnośnych portów lotniczych.

3. Jeżeli operacja transportowa obejmuje towary przemieszczane w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego zgodnie z art. 226 kodeksu lub towary przemieszczane zgodnie z art. 188 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, towary te należy wyszczególnić w oddzielnych manifestach.

Artykuł  47

Formalności przeprowadzane przez przedsiębiorstwo lotnicze

1. Przedsiębiorstwo lotnicze umieszcza w manifeście następujące informacje:

a) kod "T1", jeżeli towary przemieszczane są w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego zgodnie z art. 226 kodeksu;

b) kod "T2F", w przypadku, o którym mowa w art. 188 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446;

c) nazwę przedsiębiorstwa lotniczego, które przewozi towary;

d) numer lotu;

e) datę lotu;

f) port lotniczy wyjścia i port lotniczy przeznaczenia.

2. Oprócz informacji wymaganych w ust. 1, przedsiębiorstwo lotnicze dla każdej przesyłki wprowadza do manifestu następujące informacje:

a) numer lotniczego listu przewozowego;

b) liczbę opakowań;

c) opis towarów zgodny z ich nazwą handlową, zawierający wszystkie dane niezbędne do ich identyfikacji;

d) masę brutto.

3. W przypadku przesyłki łączonej jej opis w manifeście zastępuje się, w miarę potrzeby, wpisem "Konsolidacja", który może zostać dokonany w formie skróconej. W takich przypadkach w lotniczych listach przewozowych odnoszących się do przesyłek wyszczególnionych w manifeście znajduje się opis towarów zgodny z ich nazwą handlową, zawierający wszystkie dane niezbędne do ich identyfikacji. Lotnicze listy przewozowe zostają dołączone do manifestu.

4. Przedsiębiorstwo lotnicze umieszcza na manifeście datę i podpis.

5. Manifest należy przedstawić w co najmniej dwóch egzemplarzach właściwym organom celnym portu lotniczego wywozu, które zatrzymują jeden egzemplarz.

6. Jeden egzemplarz manifestu należy przedstawić właściwym organom celnym portu lotniczego przeznaczenia.

Artykuł  48

Weryfikacja wykazu manifestów stosowanego jako zgłoszenie tranzytowe w formie papierowej dla towarów przewożonych drogą powietrzną

1. Raz w miesiącu właściwe organy celne każdego portu lotniczego przeznaczenia poświadczają wykaz manifestów sporządzonych przez przedsiębiorstwa lotnicze, które to manifesty zostały przedłożone tym organom w poprzednim miesiącu, i przekazuje go organom celnym każdego portu lotniczego wyjścia.

2. Wykaz ten zawiera w odniesieniu do każdego manifestu następujące informacje:

a) numer manifestu;

b) kod identyfikujący manifest jako zgłoszenie tranzytowe zgodnie z art. 47 ust. 1 lit. a) i b);

c) nazwę przedsiębiorstwa lotniczego, które przewozi towary;

d) numer lotu; oraz

e) datę lotu.

3. Pozwolenie, o którym mowa w art. 26, może także stanowić, że przedsiębiorstwa lotnicze mogą samodzielnie przekazać wykaz, o którym mowa w ust. 1, właściwym organom celnym każdego portu lotniczego wyjścia.

4. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości związanych z danymi zawartymi w manifestach umieszczonych w wykazie, właściwe organy celne portu lotniczego przeznaczenia informują o tym właściwe organy celne portu lotniczego wyjścia oraz właściwe organy celne, które wydały pozwolenie, wskazując w szczególności na lotnicze listy przewozowe dotyczące danych towarów.

Artykuł  49

Manifest jako zgłoszenie tranzytowe w formie papierowej do celów korzystania z procedury tranzytu unijnego dla towarów przewożonych drogą morską

1. Przedsiębiorstwo żeglugowe posiadające pozwolenie zgodnie z art. 26 może stosować manifest towarów jako zgłoszenie tranzytowe w formie określonej w pozwoleniu.

2. W pozwoleniu wskazuje się porty wyjścia i przeznaczenia dla operacji tranzytu unijnego. Przedsiębiorstwo żeglugowe posiadające pozwolenie zgodnie z art. 26 przesyła poświadczoną kopię tego pozwolenia właściwym organom celnym każdego z odnośnych portów morskich.

3. Jeżeli operacja transportowa obejmuje towary przemieszczane w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego zgodnie z art. 226 kodeksu lub towary przemieszczane zgodnie z art. 188 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, towary te należy wyszczególnić w oddzielnych manifestach.

Artykuł  50

Formalności przeprowadzane przez przedsiębiorstwo żeglugowe

1. Przedsiębiorstwo żeglugowe umieszcza w manifeście następujące informacje:

a) kod "T1", jeżeli towary przemieszczane są w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego zgodnie z art. 226 kodeksu;

b) kod "T2F", w przypadku, o którym mowa w art. 188 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446.

c) nazwę i pełny adres przedsiębiorstwa żeglugowego, które przewozi towary;

d) nazwę statku;

e) port wyjścia;

f) port przeznaczenia;

g) datę operacji transportu morskiego.

2. Oprócz informacji wymaganych w ust. 1, przedsiębiorstwo żeglugowe dla każdej przesyłki wprowadza do manifestu następujące informacje:

a) numer konosamentu;

b) liczbę, rodzaj, oznakowanie i numery opakowań;

c) opis towarów zgodny z ich nazwą handlową, zawierający wszystkie dane niezbędne do ich identyfikacji;

d) masę brutto;

e) w stosownych przypadkach, numery identyfikacyjne kontenerów.

3. Przedsiębiorstwo żeglugowe umieszcza na manifeście datę i podpis.

4. Manifest należy przedstawić w co najmniej dwóch egzemplarzach właściwym organom celnym portu morskiego wywozu, które zatrzymują jeden egzemplarz.

5. Jeden egzemplarz manifestu należy przedstawić właściwym organom celnym portu przeznaczenia.

Artykuł  51

Weryfikacja wykazu manifestów stosowanych jako zgłoszenie tranzytowe w formie papierowej dla towarów przewożonych drogą morską

1. Raz w miesiącu właściwe organy celne każdego portu przeznaczenia poświadczają wykaz manifestów sporządzonych przez przedsiębiorstwa żeglugowe, które to manifesty zostały przedłożone tym organom w poprzednim miesiącu, i przekazują go organom celnym każdego portu wyjścia.

2. Wykaz ten zawiera w odniesieniu do każdego manifestu następujące informacje:

a) numer manifestu;

b) kod identyfikujący manifest jako zgłoszenie tranzytowe zgodnie z art. 50 ust. 1 lit. a) i b);

c) nazwę przedsiębiorstwa żeglugowego, które przewozi towary; oraz

d) datę operacji transportu morskiego.

3. Pozwolenie, o którym mowa w art. 26, może także stanowić, że przedsiębiorstwa żeglugowe mogą samodzielnie przekazać wykaz, o którym mowa w ust. 1, właściwym organom celnym każdego portu wyjścia.

4. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości związanych z danymi zawartymi w manifestach umieszczonych w wykazie, właściwe organy celne portu przeznaczenia powiadamiają o tym właściwe organy celne portu wywozu oraz organ, który wydał pozwolenie, wskazując w szczególności na konosamenty dotyczące danych towarów.

Artykuł  52

Manifest elektroniczny jako zgłoszenie tranzytowe do celów korzystania z procedury tranzytu unijnego dla towarów przewożonych drogą powietrzną

1. Przedsiębiorstwo lotnicze przekazuje manifest sporządzony w porcie lotniczym wyjścia do portu lotniczego przeznaczenia za pomocą systemu teleinformatycznego umożliwiającego wymianę informacji.

2. Przedsiębiorstwo lotnicze wpisuje jeden z następujących kodów przy odpowiednich pozycjach w manifeście:

a) "T1", jeżeli towary przemieszczane są w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego zgodnie z art. 226 kodeksu;

b) kod "T2F" w przypadku, o którym mowa w art. 188 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446;

c) "TD" w przypadku towarów przemieszczanych już w ramach procedury tranzytu unijnego lub przewożonych w ramach procedury uszlachetniania czynnego, składowania celnego lub procedury odprawy czasowej. W takich przypadkach przedsiębiorstwo lotnicze umieszcza również na odpowiednim lotniczym liście przewozowym kod "TD", jak również symbol stosowanej procedury, numer i datę zgłoszenia tranzytowego lub dokumentu zdawczego oraz nazwę urzędu, który je wydał;

d) "C" w przypadku towarów unijnych nieprzemieszczanych w ramach procedury tranzytu;

e) "X" w przypadku towarów unijnych przeznaczonych do wywozu, nieprzemieszczanych w ramach procedury tranzytu.

3. Manifest zawiera również informacje, o których mowa w art. 47 ust. 1 lit. c)-f) oraz ust. 2.

4. Procedura tranzytu unijnego jest uważana za zakończoną, kiedy manifest przesłany z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego umożliwiającego wymianę informacji jest dostępny dla właściwych organów celnych portu lotniczego przeznaczenia, a towary zostały im przedstawione.

5. Rejestry prowadzone przez przedsiębiorstwo lotnicze zgodnie z art. 29 ust. 1 lit. b) zawierają przynajmniej informacje, o których mowa w ust. 2 i 3.

W stosownych przypadkach właściwe organy celne portu lotniczego przeznaczenia przesyłają właściwym organom celnym portu wyjścia, w celu weryfikacji, odpowiednie szczegółowe informacje dotyczące manifestów otrzymanych z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego pozwalającego na wymianę informacji.

6. Przedsiębiorstwo lotnicze powiadamia właściwe organy celne o wszystkich naruszeniach przepisów i nieprawidłowościach.

7. Właściwe organy celne portu lotniczego przeznaczenia powiadamiają jak najszybciej właściwe organy celne portu lotniczego wyjścia oraz właściwy organ celny, który wydał pozwolenie, o wszystkich naruszeniach przepisów lub nieprawidłowościach.

Artykuł  53

Manifest elektroniczny jako zgłoszenie tranzytowe do celów korzystania z procedury tranzytu unijnego dla towarów przewożonych drogą morską

1. Przedsiębiorstwo żeglugowe przekazuje manifest sporządzony w porcie wyjścia do portu przeznaczenia za pomocą systemu teleinformatycznego umożliwiającego wymianę informacji.

2. Przedsiębiorstwo żeglugowe może wykorzystywać jeden manifest dla wszystkich przewożonych towarów. W takim przypadku przedsiębiorstwo żeglugowe wpisuje jeden z następujących kodów przy odpowiednich pozycjach w manifeście:

a) "T1", jeżeli towary przemieszczane są w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego zgodnie z art. 226 kodeksu;

b) kod "T2F" w przypadku, o którym mowa w art. 188 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446;

c) "TD" w przypadku towarów przemieszczanych już w ramach procedury tranzytu unijnego lub przewożonych w ramach procedury uszlachetniania czynnego, składowania celnego lub procedury odprawy czasowej. W takich przypadkach przedsiębiorstwo żeglugowe umieszcza również na konosamencie lub innym właściwym dokumencie handlowym kod "TD", jak również symbol zastosowanej procedury, numer i datę zgłoszenia tranzytowego lub dokumentu zdawczego oraz nazwę urzędu, który je wydał;

d) "C" w przypadku towarów unijnych nieprzemieszczanych w ramach procedury tranzytu;

e) "X" w przypadku towarów unijnych przeznaczonych do wywozu, nieprzemieszczanych w ramach procedury tranzytu.

3. Manifest zawiera również informacje, o których mowa w art. 50 ust. 1 lit. c)-g) oraz ust. 2.

4. Procedura tranzytu unijnego jest uważana za zakończoną, kiedy manifest przesłany z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego umożliwiającego wymianę informacji jest dostępny dla właściwych organów celnych portu przeznaczenia, a towary zostają im przedstawione.

5. Rejestry prowadzone przez przedsiębiorstwo żeglugowe zgodnie z art. 29 ust. 1 lit. b) zawierają przynajmniej informacje, o których mowa w ust. 2 i 3.

W stosownych przypadkach właściwe organy celne portu przeznaczenia przesyłają właściwym organom celnym portu wyjścia, w celu weryfikacji, szczegółowe informacje dotyczące manifestów otrzymanych z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego pozwalającego na wymianę informacji.

6. Przedsiębiorstwo żeglugowe powiadamia właściwe organy celne o wszystkich naruszeniach przepisów i nieprawidłowościach.

Właściwe organy celne portu przeznaczenia powiadamiają jak najszybciej właściwe organy celne portu wyjścia oraz właściwy organ celny, który wydał pozwolenie, o wszystkich naruszeniach przepisów lub nieprawidłowościach.

ROZDZIAŁ  7

TOWARY WYPROWADZANE POZA OBSZAR CELNY UNII

Artykuł  54

Wyprowadzenie towarów

Do dat wdrożenia zautomatyzowanego systemu eksportu w ramach UKC, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne mogą zezwolić, w odniesieniu do wymiany i przechowywania informacji dotyczących wyprowadzenia towarów poza obszar celny Unii, na wykorzystanie środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.

ROZDZIAŁ  8

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  55

Zmiany w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/2446

W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/2446 wprowadza się następujące zmiany:

1) 11  w art. 2 dodaje się ustępy w brzmieniu:

"3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu do daty wdrożenia pierwszej fazy aktualizacji systemu wiążącej informacji taryfowej (WIT) i systemu Surveillance 2, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, nie ma zastosowania kolumna 1a załącznika A do niniejszego rozporządzenia, natomiast stosuje się odpowiednie wymogi dotyczące danych określone w załącznikach 2-5 do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/341 ^* .

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu do daty aktualizacji systemu AEO, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, nie ma zastosowania kolumna 2 załącznika A do niniejszego rozporządzenia, natomiast stosuje się odpowiednie wymogi dotyczące danych określone w załącznikach 6 i 7 do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/341.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 niniejszego artykułu w odniesieniu do systemów wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341 do dat - odpowiednio - wdrożenia lub aktualizacji odpowiednich systemów informatycznych, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, wspólne wymogi dotyczące danych określone w załączniku B niniejszego rozporządzenia nie mają zastosowania.

W odniesieniu do systemów informatycznych wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341, do dat - odpowiednio - wdrożenia lub aktualizacji odpowiednich systemów informatycznych, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, wymiana i przechowywanie informacji wymaganych do dokonania zgłoszeń, powiadomień i potwierdzenia statusu celnego podlegają wymogom dotyczącym danych zawartych w załączniku 9 do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/341.

Jeżeli wymogi dotyczące danych odnoszące się do wymiany i przechowywania informacji wymaganych do dokonania zgłoszeń, powiadomień i potwierdzenia statusu celnego nie są określone w załączniku 9 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341, państwa członkowskie zapewniają, aby odpowiednie wymogi dotyczące danych gwarantowały możliwość stosowania przepisów regulujących te zgłoszenia, powiadomienia i potwierdzenia statusu celnego.

5. Do daty wdrożenia systemu decyzji celnych w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne mogą postanowić, że odpowiednie wymogi dotyczące danych alternatywne w stosunku do tych określonych w załączniku A do niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie do następujących wniosków i pozwoleń:

a) wnioski i pozwolenia na korzystanie z uproszczenia dotyczącego ustalania kwot stanowiących część wartości celnej towarów;

b) wnioski i pozwolenia na korzystanie z zabezpieczenia generalnego;

c) wnioski i pozwolenia na odroczenie płatności;

d) wnioski i pozwolenia na prowadzenie magazynów czasowego składowania, o których mowa w art. 148 kodeksu;

e) wnioski i pozwolenia na prowadzenie regularnej linii żeglugowej;

f) wnioski i pozwolenia na korzystanie ze statusu upoważnionego wystawcy;

g) wnioski i pozwolenia na przyznanie statusu podmiotu upoważnionego do ważenia bananów;

h) wnioski i pozwolenia na korzystanie z samoobsługi celnej;

i) wnioski i pozwolenia na przyznanie statusu upoważnionego odbiorcy w procedurze TIR;

j) wnioski i pozwolenia na korzystanie ze statusu upoważnionego nadawcy w procedurze tranzytu unijnego;

k) wnioski i pozwolenia na korzystanie ze statusu upoważnionego odbiorcy w procedurze tranzytu unijnego;

l) wnioski i pozwolenia na stosowanie specjalnego rodzaju zamknięć celnych;

m) wnioski i pozwolenia na stosowanie zgłoszenia tranzytowego ze zmniejszoną liczbą danych;

n) wnioski i pozwolenia na korzystanie z elektronicznego dokumentu przewozowego jako zgłoszenia celnego.

6. Jeżeli państwo członkowskie podejmuje decyzję zgodnie z ust. 5, że zastosowanie mają alternatywne wymogi dotyczące danych, zapewnia ono, aby te alternatywne wymogi dotyczące danych umożliwiały państwu członkowskiemu sprawdzenie, czy warunki przyznania odpowiednich pozwoleń zostały spełnione oraz aby obejmowały one przynajmniej następujące wymogi:

a) identyfikacja wnioskodawcy/posiadacza pozwolenia (dane 3/2 Identyfikacja wnioskodawcy/posiadacza pozwolenia lub decyzji lub, w przypadku braku ważnego numeru EORI wnioskodawcy, dane 3/1 Wnioskodawca/posiadacz pozwolenia lub decyzji);

b) rodzaj wniosku lub pozwolenia (dane 1/1 Kod rodzaju wniosku/decyzji);

c) korzystanie z pozwolenia w jednym państwie członkowskim lub kilku państwach członkowskich (dane 1/4 Geograficzny obszar ważności - Unia), w stosownych przypadkach.

7. Do daty wdrożenia systemu decyzji celnych w ramach UKC organy celne mogą zezwolić, aby wymogi dotyczące danych dla wniosków i pozwoleń określone w załączniku 12 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341 miały zastosowanie zamiast wymogów dotyczących danych określonych w załączniku A do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do następujących procedur:

a) wnioski i pozwolenia na korzystanie ze zgłoszenia uproszczonego;

b) wnioski i pozwolenia na korzystanie z odprawy scentralizowanej;

c) wnioski i pozwolenia na wpis danych do rejestru zgłaszającego;

d) wnioski i pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego;

e) wnioski i pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego;

f) wnioski i pozwolenia na korzystanie z procedury końcowego przeznaczenia;

g) wnioski i pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej;

h) wnioski i pozwolenia na prowadzenie miejsc składowych przeznaczonych do składowania celnego.

8. Niezależnie od przepisów ust. 7, do dat wdrożenia automatycznego systemu eksportu (AES) w ramach UKC lub aktualizacji krajowych systemów przywozu, jeżeli wniosek o udzielenie pozwolenia jest oparty na zgłoszeniu celnym zgodnie z art. 163 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, zgłoszenie celne zawiera również następujące dane:

a) wspólne wymogi dotyczące danych dla wszystkich procedur:

- charakter przetworzenia lub zastosowania towarów,

- opis techniczny towarów lub produktów przetworzonych oraz sposób ich identyfikacji,

- szacowany termin zamknięcia procedury,

- proponowany urząd zamknięcia (nie dotyczy końcowego przeznaczenia), oraz

- miejsce przetworzenia lub zastosowania;

b) specjalne wymogi dotyczące danych w odniesieniu do procedury uszlachetniania czynnego:

- kody warunków ekonomicznych, o których mowa w dodatku do załącznika 12 do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341,

- szacowany współczynnik produktywności lub sposób, w jaki ma on zostać określony, oraz

- czy obliczanie kwoty należności celnych przywozowych powinno być dokonywane zgodnie z art. 86 ust. 3 kodeksu (należy wpisać »tak« lub »nie«).

2) w art. 3 dodaje się akapity w brzmieniu:

"Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego do daty aktualizacji systemu EORI przewidzianej w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE wspólne wymogi dotyczące danych określone w załączniku 12-01 nie mają zastosowania.

Do daty aktualizacji systemu EORI państwa członkowskie gromadzą i przechowują następujące dane określone w załączniku 9, dodatek E do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341, które stanowią wpis dotyczący rejestracji w systemie EORI:

a) dane wymienione w pkt 1-4 załącznika 9, dodatek E do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341;

b) jeżeli wymagają tego systemy krajowej, dane wymienione w pkt 5-12 załącznika 9, dodatek E do rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/341.

Państwa członkowskie umieszczają dane zgromadzone zgodnie z akapitem trzecim niniejszego artykułu w sposób regularny w systemie EORI.

Na zasadzie odstępstwa od przepisów drugiego i trzeciego akapitu niniejszego artykułu gromadzenie przez państwa członkowskie danych wymienionych w tytule I rozdział 3 pkt 4 załącznika 12-01 jest nieobowiązkowe. Jeżeli te dane są gromadzone przez państwa członkowskie, są one przesyłane do systemu EORI jak najszybciej po aktualizacji tego systemu.";

3) 12  w art. 104 dodaje się akapity w brzmieniu:

"3. Do dat aktualizacji systemu kontroli importu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, nie stosuje się ust. 2 niniejszego artykułu i uchyla się obowiązek złożenia przywozowej deklaracji skróconej w odniesieniu do towarów w ramach przesyłek pocztowych.

4. Do daty aktualizacji systemu kontroli importu, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, składanie przywozowej deklaracji skróconej zostaje zawieszone w odniesieniu do towarów w przesyłce, których wartość rzeczywista nie przekracza 22 EUR, pod warunkiem że organy celne zgodzą się, również za zgodą przedsiębiorcy, na przeprowadzenie analizy ryzyka z wykorzystaniem informacji zawartych w systemie stosowanym przez przedsiębiorcę lub dostarczonych przez ten system.";

4) w art. 106 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2 niniejszego artykułu do daty aktualizacji systemu kontroli importu, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, przywozową deklarację skróconą składa się w następujących terminach:

a) dla lotów trwających krócej niż cztery godziny, najpóźniej do czasu rzeczywistego odlotu statku powietrznego; oraz

b) dla lotów trwających cztery godziny lub dłużej, najpóźniej cztery godziny przed przybyciem statku powietrznego do pierwszego portu lotniczego na obszarze celnym Unii.";

5) w art. 112 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"3. Do dat aktualizacji systemu kontroli importu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, nie stosuje się ust. 1 i 2 niniejszego artykułu.";

6) w art. 113 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"4. Do dat aktualizacji systemu kontroli importu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, nie stosuje się ust. 1 do 3 niniejszego artykułu.";

7) dodaje się art. 122a w brzmieniu:

"Artykuł 122a

System służący do przekazywania i wymiany informacji w odniesieniu do regularnych linii żeglugowych

(art. 155 ust. 2 kodeksu)

1. Do daty wdrożenia systemu decyzji celnych w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, Komisja i organy celne państw członkowskich, stosując elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji w odniesieniu do regularnych linii żeglugowych, przechowują następujące informacje i mają do nich dostęp:

a) dane dotyczące wniosków;

b) pozwolenia na utworzenie regularnej linii żeglugowej i, w stosownych przypadkach, ich zmiany lub cofnięcia;

c) nazwy portów zawinięcia oraz nazwy statków, które mają obsługiwać linię;

d) wszelkie inne istotne informacje.

2. Organy celne państwa członkowskiego, które otrzymały wniosek, informują o tym organy celne pozostałych państw członkowskich, których dotyczy regularna linia żeglugowa, poprzez elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji w odniesieniu do regularnych linii żeglugowych, o którym mowa w ust. 1.

3. Jeżeli organy celne powiadomiły o odrzuceniu wniosku, informacja jest przekazywana w ramach elektronicznego systemu służącego do przekazywania i wymiany informacji w odniesieniu do regularnych linii żeglugowych, o którym mowa w ust. 1.

4. Elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji w odniesieniu do regularnych linii żeglugowych, o którym mowa w ust. 1, wykorzystuje się w celu przechowywania pozwolenia oraz powiadamiania organów celnych państw członkowskich, których dotyczy regularna linia żeglugowa, że pozwolenie zostało wydane.

5. W przypadku cofnięcia pozwolenia przez organy celne państwa członkowskiego, które otrzymały wniosek, lub cofnięcia pozwolenia na wniosek przedsiębiorstwa żeglugowego, organy celne informują o cofnięciu organy celne państw członkowskich, których dotyczy regularna linia żeglugowa, poprzez elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji w odniesieniu do regularnych linii żeglugowych, o którym mowa w ust. 1.";

8) w art. 124 dodaje się akapit w brzmieniu:

"Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, nie stosuje się akapitu pierwszego niniejszego artykułu.";

9) 13  dodaje się art. 124a w brzmieniu:

"Artykuł 124a

Potwierdzenie unijnego statusu celnego towarów poprzez dokument »T2L« lub »T2LF«

(art. 6 ust. 3 lit. a) kodeksu)

Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów w ramach UKC, o którym mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, jeżeli wykorzystywany jest dokument »T2L« lub »T2LF« w formie papierowej, zastosowanie mają następujące przepisy:

a) Osoba zainteresowana wpisuje »T2L« lub »T2LF« w prawej części pola 1 formularza oraz »T2Lbis« lub »T2LFbis« w prawej części pola 1 każdego formularza uzupełniającego.

b) Organy celne mogą zezwolić wszystkim osobom na stosowanie wykazów załadunkowych, które nie spełniają wszystkich warunków, jeżeli te osoby:

- mają siedzibę w Unii,

- regularnie wydają potwierdzenie unijnego statusu celnego towarów, lub o których organy celne wiedzą, że są one w stanie wypełnić zobowiązania prawne dotyczące wykorzystania tych potwierdzeń,

- nie dopuściły się poważnego lub ponownego naruszenia przepisów celnych lub podatkowych.

c) Pozwolenia określone w lit. b) są przyznawane wyłącznie, jeżeli:

- organy celne mogą zapewnić nadzór i kontrolę procedury, nie podejmując wysiłków administracyjnych nieproporcjonalnych w stosunku do wymagań danych osób, i

- osoby korzystające z uproszczeń prowadzą ewidencję umożliwiającą organom celnym przeprowadzenie skutecznej kontroli.

d) Dokument »T2L« lub »T2LF« sporządza się w jednym oryginalnym egzemplarzu.

e) W przypadku zatwierdzenia przez organy celne zawiera on następujące dane, które w miarę możliwości należy umieścić w polu »C: Urząd wyjścia«:

- w przypadku dokumentów »T2L« i »T2LF«, nazwę i pieczęć właściwego urzędu, podpis funkcjonariusza tego urzędu, datę zatwierdzenia oraz albo numer ewidencyjny, albo numer zgłoszenia do wysyłki, jeśli istnieje taki wymóg,

- w przypadku formularzy uzupełniających lub list towarowych, numer, który podany jest na dokumencie »T2L« lub »T2LF«, należy umieścić za pomocą stempla z nazwą właściwego urzędu lub odręcznie; w tym drugim przypadku należy przystawić służbową pieczęć tego urzędu.

Dokumenty te zwracane są osobie zainteresowanej.";

10) w art. 126 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"3. Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, w przypadku zatwierdzenia przez służbę celną zatwierdzenie to musi zawierać nazwę i pieczęć właściwego urzędu celnego, podpis funkcjonariusza tego urzędu, datę zatwierdzenia oraz albo numer ewidencyjny albo numer zgłoszenia do wysyłki, jeżeli takie zgłoszenie jest wymagane.";

11) dodaje się art. 126a w brzmieniu:

"Artykuł 126a

Potwierdzenie unijnego statusu celnego towarów poprzez przedstawienie manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego

(art. 6 ust. 3 lit. a) kodeksu)

1. Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, manifest przedsiębiorstwa żeglugowego zawiera przynajmniej następujące informacje:

a) nazwę i pełny adres przedsiębiorstwa żeglugowego;

b) nazwę statku;

c) miejsce i datę załadunku;

d) miejsce rozładunku.

Ponadto w manifeście muszą być podane dla każdej przesyłki:

e) numery konosamentu lub innego dokumentu handlowego;

f) liczba, rodzaj, oznaczenia i numery opakowań;

g) zwyczajowy opis handlowy towarów, zawierający dostateczne dane potrzebne do ustalenia ich tożsamości; h) masa całkowita w kilogramach;

i) numery kontenerów tam, gdzie ma to zastosowanie; oraz

j) następujące wpisy dotyczące statusu towarów:

- symbol »C« (odpowiednik »T2L«) w przypadku towarów, których unijny status celny może zostać wykazany,

- symbol »F« (odpowiednik »T2LF«) w przypadku towarów, których unijny status celny może zostać wykazany, wysyłanych do lub pochodzących z części obszaru celnego Unii, gdzie nie stosuje się przepisów dyrektywy 2006/112/WE,

- symbol »N« w przypadku wszystkich pozostałych towarów.

2. W przypadku zatwierdzenia przez organy celne manifest przedsiębiorstwa żeglugowego zawiera nazwę i pieczęć właściwego urzędu celnego, podpis funkcjonariusza tego urzędu oraz datę zatwierdzenia.";

12) w art. 128 wprowadza się następujące zmiany:

a) tytuł otrzymuje brzmienie:

"Ułatwienie w zakresie wystawiania potwierdzenia przez upoważnionego wystawcę";

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne każdego państwa członkowskiego mogą zezwolić każdej osobie, mającej siedzibę na obszarze celnym Unii, która ubiega się o pozwolenie w celu ustanowienia unijnego statusu celnego towarów za pomocą faktury lub dokumentu przewozowego dotyczącego towarów posiadających status celny towarów unijnych, których wartość przekracza 15 000 EUR, dokumentu »T2L« lub dokumentu »T2LF« lub manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego, na stosowanie tych dokumentów bez obowiązku przedstawienia ich w celu zatwierdzenia przez właściwy urząd celny.";

c) dodaje się ustępy w brzmieniu:

"3. Pozwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje właściwy urząd celny na wniosek zainteresowanej osoby.

4. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 2, jest przyznawane wyłącznie, jeżeli:

a) dana osoba nie popełniła poważnego lub ponownego naruszenia przepisów prawa celnego lub podatkowego;

b) właściwe organy celne mogą zapewnić nadzór i kontrolę procedury, nie podejmując wysiłków administracyjnych nieproporcjonalnych w stosunku do wymagań danej osoby;

c) dana osoba prowadzi ewidencję umożliwiającą organom celnym przeprowadzenie skutecznej kontroli; oraz

d) dana osoba regularnie wydaje potwierdzenie unijnego statusu celnego towarów, lub o której organy celne wiedzą, że jest ona w stanie wypełnić zobowiązania prawne dotyczące wykorzystania tych potwierdzeń.

5. Jeżeli danej osobie został przyznany status upoważnionego przedsiębiorcy zgodnie z art. 38 kodeksu, warunki określone w ust. 4 lit. a)-c) niniejszego artykułu uznaje się za spełnione.";

13) 14  w podsekcji 3 ("Potwierdzenie unijnego statusu celnego towarów wydane przez upoważnionego wystawcę") dodaje się art. 128a-128d w brzmieniu:

Artykuł 128a

Formalności podczas wystawiania dokumentu 'T2L' lub 'T2LF', faktury lub dokumentu przewozowego przez upoważnionego wystawcę

(art. 6 ust. 2 i art. 6 ust. 3 lit. a) kodeksu)

1. Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, upoważniony wystawca sporządza kopię każdego wydanego dokumentu 'T2L' lub 'T2LF'. Organy celne określają warunki przedstawiania wspomnianej kopii do celów kontroli i przechowywania jej przynajmniej przez okres trzech lat.

2. Upoważnienie, o którym mowa w art. 128 ust. 2, zawiera następujące dane:

a) urząd celny, na którym spoczywa obowiązek uprzedniego zatwierdzenia formularzy 'T2F' lub 'T2LF' stosowanych do sporządzenia danych dokumentów do celów art. 128b ust. 1;

b) sposób potwierdzania przez upoważnionego wystawcę właściwego wykorzystania tych formularzy;

c) wyłączone kategorie lub przemieszczania towarów;

d) termin i sposób informowania przez upoważnionego wystawcę właściwego urzędu celnego w celu umożliwienia mu przeprowadzenia ewentualnej kontroli przed wysyłką towarów;

e) dane z przedniej strony dokumentów handlowych lub pola 'C. Urząd wyjścia', które znajdują się na przedniej stronie formularzy stosowanych do sporządzania dokumentów 'T2L' lub 'T2LF' i, w stosownych przypadkach, formularzy uzupełniających, zostają uprzednio opatrzone pieczęcią urzędu celnego określonego w ust. 2 lit. a) oraz podpisem funkcjonariusza tego urzędu; lub

(i) opatrzone wcześniej umieszczoną pieczęcią urzędu celnego, o którym mowa w ust. 2 lit. a), oraz podpisem funkcjonariusza tego urzędu; lub

(ii) opatrzone przez upoważnionego wystawcę specjalną pieczęcią. Odcisk takiej pieczęci może być uprzednio wydrukowany na formularzach, jeżeli druk dokonywany jest przez zatwierdzoną w tym celu drukarnię. Pola 1 i 2 oraz 4-6 specjalnej pieczęci muszą zostać uzupełnione o następujące informacje:

- godło lub wszelkie inne symbole lub litery, określające dany kraj,

- właściwy urząd celny,

- data,

- zatwierdzony wystawca, oraz

- numer pozwolenia;

f) najpóźniej w chwili przesyłki towarów upoważniony wystawca musi wypełnić i podpisać formularz. Musi on ponadto w polu 'D. Kontrola urzędu wywozu' dokumentu 'T2L' lub 'T2LF' lub w widocznym miejscu stosowanego dokumentu handlowego wpisać nazwę właściwego urzędu celnego, datę wystawienia dokumentu oraz jedną z następujących adnotacji:

- Expedidor autorizado

- Godkendt afsender

- Zugelassener Versender

- Εγκεκριμένος αποστολέας

- Authorised consignor

- Expéditeur agréé

- Speditore autorizzato

- Toegelaten afzender

- Expedidor autorizado

- Hyväksytty lähettäjä

- Godkänd avsändare

- Schválený odesílatel

- Volitatud kaubasaatja

- Atzītais nosūtītājs

- Įgaliotas siuntėjas

- Engedélyezett feladó

- Awtorizzat li jibgħat

- Upoważniony nadawca

- Pooblaščeni pošiljatelj

- Schválený odosielateľ

- Одобрен изпращач

- Expeditor agreat

- Ovlašteni pošiljatelj.

Artykuł 128b

Ułatwienia dla upoważnionego wystawcy

(art. 6 ust. 3 lit. a) kodeksu)

1. Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, upoważniony wystawca może uzyskać pozwolenie na niepodpisywanie dokumentów 'T2L' lub 'T2LF' lub stosowanych dokumentów handlowych opatrzonych specjalną pieczęcią określoną w art. 128 a ust. 2 lit. e) ppkt (ii), które są sporządzone z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego lub systemu automatycznego przetwarzania danych. Pozwolenia takiego udziela się pod warunkiem że upoważniony wystawca uprzednio zobowiąże się pisemnie wobec tych organów do przyjęcia odpowiedzialności prawnej za wystawianie wszystkich dokumentów 'T2L' lub 'T2LF' lub dokumentów handlowych opatrzonych specjalną pieczęcią.

2. Na dokumentach 'T2L' lub 'T2LF' lub dokumentach handlowych sporządzonych zgodnie z ust. 1 należy umieścić w miejscu przeznaczonym na podpis upoważnionego wystawcy jedną z następujących adnotacji:

- Dispensa de firma

- Fritaget for underskrift

- Freistellung von der Unterschriftsleistung

- Δεν απαιτείται υπογραφή

- Signature waived

- Dispense de signature

- Dispensa dalla firma

- Van ondertekening vrijgesteld

- Dispensada a assinatura

- Vapautettu allekirjoituksesta

- Befriad från underskrift

- Podpis se nevyžaduje

- Allkirjanõudest loobutud

- Derīgs bez paraksta

- Leista nepasirašyti

- Aláírás alól mentesítve

- Firma mhux meħtieġa

- Zwolniony ze składania podpisu

- Opustitev podpisa

- Oslobodenie od podpisu

- Освободен от подпис

- Dispensă de semnătură

- Oslobođeno potpisa.

Artykuł 128c

Upoważnienie do sporządzenia manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego po wyjściu

(art. 153 ust. 2 kodeksu)

Do daty wdrożenia systemu potwierdzenia unijnego statusu towarów, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, organy celne państw członkowskich mogą pozwolić przedsiębiorstwu żeglugowemu na niewystawianie manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego, o którym mowa w art. 199 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, służącego do wykazania unijnego statusu celnego towarów, najpóźniej do dnia następującego po dniu wypłynięcia statku i w każdym przypadku przed przybyciem statku do portu przeznaczenia.

Artykuł 128d

Warunki do otrzymania upoważnienia do sporządzenia manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego po wyjściu

(art. 6 ust. 3 lit. a) i art. 153 ust. 2 kodeksu)

1. Do daty wdrożenia systemu decyzji celnych w ramach UKC, o której mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, pozwolenie na niewystawianie manifestu przedsiębiorstwa żeglugowego służącego do wykazania unijnego statusu celnego towarów, najpóźniej do dnia następującego po dniu wypłynięcia statku i w każdym przypadku przed przybyciem statku do portu przeznaczenia, jest udzielane tylko międzynarodowym przedsiębiorstwom żeglugowym, które spełniają następujące warunki:

a) mają siedzibę w Unii;

b) regularnie wydają potwierdzenie unijnego statusu celnego towarów, lub o których organy celne wiedzą, że są one w stanie wypełnić zobowiązania prawne dotyczące wykorzystania tych potwierdzeń;

c) nie dopuściły się poważnego lub ponownego naruszenia przepisów celnych lub podatkowych;

d) do celów przekazywania informacji między portami wyjścia i przeznaczenia na obszarze celnym Unii stosują one systemy elektronicznej wymiany danych;

e) realizują znaczącą liczbę rejsów między państwami członkowskimi po uznanych trasach.

2. Pozwolenia określone w ust. 1 są przyznawane wyłącznie, jeżeli:

a) organy celne mogą zapewnić nadzór i kontrolę procedury, nie podejmując wysiłków administracyjnych nieproporcjonalnych w stosunku do wymagań danych osób; i

b) osoby korzystające z uproszczeń prowadzą ewidencję umożliwiającą organom celnym przeprowadzenie skutecznej kontroli.

3. Jeżeli zainteresowana osoba posiada świadectwo AEO, o którym mowa w art. 38 ust. 2 lit. a) kodeksu, wymagania określone w ust. 1 lit. c) i ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu uznaje się za spełnione.

4. Po przyjęciu wniosku organy celne państwa członkowskiego, w którym przedsiębiorstwo żeglugowe ma siedzibę, powiadamiają o tym wniosku pozostałe państwa członkowskie, na których obszarze znajdują się porty wyjścia i zamierzone porty przeznaczenia.

Jeżeli w ciągu sześćdziesięciu dni od daty powiadomienia o wniosku nie zostaje wniesiony sprzeciw, organy celne udzielają pozwolenia na korzystanie z procedury uproszczonej opisanej w art. 128c.

Pozwolenie takie jest ważne w odnośnych państwach członkowskich i jest stosowane tylko w stosunku do operacji transportowych realizowanych między portami, do których się ono odnosi.

5. Uproszczenie realizowane jest w następujący sposób:

a) z portu wyjścia do portu przeznaczenia manifest przesyłany jest z wykorzystaniem systemu elektronicznej wymiany danych;

b) przedsiębiorstwo żeglugowe wpisuje do manifestu informacje określone w art. 126a;

c) manifest przesyłany w drodze elektronicznej wymiany danych (manifest przesłany w formie wymiany danych) przedstawiany jest organom celnym portu wyjścia najpóźniej w dniu roboczym następującym po dniu wypłynięcia statku i w każdym przypadku przed przybyciem statku do portu przeznaczenia. Organy celne mogą zażądać przedstawienia wydruku manifestu przesłanego w formie wymiany danych, jeżeli nie mają dostępu do zatwierdzonego przez organy celne systemu informacyjnego zawierającego manifest przesłany w formie wymiany danych;

d) manifest przesłany w formie wymiany danych przedstawia się organom celnym w porcie przeznaczenia. Organy celne mogą zażądać przedstawienia wydruku manifestu przesłanego w formie wymiany danych, jeżeli nie mają dostępu do zatwierdzonego przez organy celne systemu informacyjnego zawierającego manifest przesłany w formie wymiany danych.

6. Dokonuje się następujących powiadomień:

a) przedsiębiorstwo żeglugowe powiadamia organy celne o wszystkich naruszeniach przepisów i nieprawidłowościach;

b) tak szybko, jak jest to możliwe, organy celne portu przeznaczenia powiadamiają organy celne portu wyjścia oraz organy, które wydały pozwolenie, o wszystkich naruszeniach przepisów lub nieprawidłowościach.";

14) 15  w art. 138 dodaje się akapit w brzmieniu:

"Jednakże w odniesieniu do dat aktualizacji krajowego systemu przywozu dla państwa członkowskiego, w którym towary uznaje się za zgłoszone, o której to aktualizacji mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, zastosowanie mają następujące postanowienia:

a) akapit pierwszy lit.

f) ma zastosowanie tylko wówczas, gdy dane towary korzystają również ze zwolnienia z innych opłat; oraz

b) towary, których wartość rzeczywista nie przekracza 22 EUR, uznaje się za zgłoszone do dopuszczenia do obrotu zgodnie z art. 141";

15) w art. 141 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"5. Do dat aktualizacji krajowego systemu przywozu dla państwa członkowskiego, w którym towary uznaje się za zgłoszone, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, towary, których wartość wewnętrzna nie przekracza 22 EUR, uznaje się za zgłoszone do dopuszczenia do obrotu poprzez ich przedstawienie organom celnym zgodnie z art. 139 kodeksu, pod warunkiem że wymagane dane zostają zaakceptowane przez organy celne.";

16) w art. 144 dodaje się akapity w brzmieniu:

"Do dat aktualizacji właściwych krajowych systemów przywozu niezbędnych do złożenia powiadomień o przedstawieniu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, zgłoszenie celne do dopuszczenia do obrotu towarów w przesyłkach pocztowych, o których mowa w akapicie pierwszym, uważa się za złożone i przyjęte poprzez czynność przedstawienia tych towarów organom celnym, pod warunkiem że towarom towarzyszy zgłoszenie CN22 lub CN23 albo oba zgłoszenia.

W przypadkach, o których mowa w art. 141 ust. 2 akapit pierwszy oraz ust. 3 tego artykułu, odbiorca jest uważany za zgłaszającego oraz, w stosownych przypadkach, za dłużnika. W przypadkach, o których mowa w art. 141 ust. 2 akapit drugi oraz ust. 4 tego artykułu, nadawca jest uważany za zgłaszającego oraz, w stosownych przypadkach, za dłużnika. Organy celne mogą ustalić, że operator pocztowy jest uważany za zgłaszającego oraz, w stosownych przypadkach, za dłużnika.";

17) w art. 146 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"4. Do dat - odpowiednio - wdrożenia systemu AES oraz aktualizacji odnośnych krajowych systemów przywozu, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, oraz nie naruszając art. 105 ust. 1 kodeksu, organy celne mogą zezwolić na terminy inne niż te określone w ust. 1 i 3 niniejszego artykułu.";

18) w art. 181 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"5. Do dat wdrożenia systemu arkuszy informacyjnych (INF) dla specjalnych procedur w ramach UKC, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu mogą zostać wykorzystane środki inne niż techniki elektronicznego przetwarzania danych.";

19) 16  w art. 184 dodaje się akapit w brzmieniu:

"Do dat aktualizacji nowego skomputeryzowanego systemu tranzytowego, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE, numer ewidencyjny (MRN) zgłoszenia tranzytowego przedstawia się organom celnym za pomocą środków, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b) i c).".

Artykuł  56

Daty aktualizacji lub wdrożenia odnośnych systemów teleinformatycznych

1. Komisja publikuje na swojej stronie internetowej szczegółowy wykaz dat aktualizacji lub wdrożenia systemów teleinformatycznych, o których mowa w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/255/UE. Komisja aktualizuje ten wykaz.

2. 17  (uchylony).

Artykuł  57

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 maja 2016 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2015 r.

	W imieniu Komisji
	Jean-Claude JUNCKER
	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr  1  ¹⁸

 (uchylony).

ZAŁĄCZNIK  2  ¹⁹

WNIOSEK O WYDANIE WIĄŻĄCEJ INFORMACJI TARYFOWEJ (WIT)

grafika

ZAŁĄCZNIK Nr  3  ²⁰

UNIA EUROPEJSKA - DECYZJA W SPRAWIE WIĄŻĄCEJ INFORMACJI TARYFOWEJ

grafika

ZAŁĄCZNIK  4  ²¹

WNIOSEK O WYDANIE DECYZJI W SPRAWIE WIĄŻĄCEJ INFORMACJI TARYFOWEJ (WIT)

grafika

ZAŁĄCZNIK  5  ²²

UNIA EUROPEJSKA - DECYZJA W SPRAWIE WIĄŻĄCEJ INFORMACJI TARYFOWEJ

grafika

ZAŁĄCZNIK  6

Wniosek o wydanie pozwolenia AEO

grafika

ZAŁĄCZNIK  7

WZÓR

UWAGI WYJAŚNIAJĄCE

grafika

ZAŁĄCZNIK  8  ²³

DEKLARACJA DANYCH DOTYCZĄCYCH WARTOŚCI CELNEJ D.V.1

grafika

ZAŁĄCZNIK Nr  9  ²⁴

Dodatek A

grafika

ZAŁĄCZNIK Nr  10

grafika

ZAŁĄCZNIK Nr  11

WYKAZ ZAŁADUNKOWY

grafika

ZAŁĄCZNIK Nr  12  ²⁵

FORMULARZE WNIOSKU I POZWOLENIA

grafika

ZAŁĄCZNIK Nr  13  ²⁶

ARKUSZE INFORMACYJNE

Dodatek zawiera tabelę odniesień

grafika

1 Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1.

2 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 70/2008/WE z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie eliminowania papierowej formy dokumentów w sektorach ceł i handlu (Dz.U. L 23 z 26.1.2008, s. 21).

3 Decyzja wykonawcza Komisji 2014/255/UE z dnia 29 kwietnia 2014 r. ustanawiająca program prac związanych z unijnym kodeksem celnym (Dz.U. L 134 z 7.5.2014, s. 46).

4 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).

5 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad określających niektóre przepisy unijnego kodeksu celnego (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 1).

6 Art. 6 ust. 5 lit. d) zmieniona przez pkt 1 sprostowania z dnia 13 kwietnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.101.205).

7 Art. 8 ust. 2 zmieniony przez pkt 2 sprostowania z dnia 13 kwietnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.101.205).

8 Art. 13 ust. 6 zmieniony przez pkt 1 sprostowania z dnia 5 kwietnia 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.96.55).

9 Art. 31 ust. 1 lit. b) zmieniona przez pkt 3 sprostowania z dnia 13 kwietnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.101.205).

10 Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 12).

11 Art. 55 pkt 1 zmieniony przez pkt 4-7 sprostowania z dnia 13 kwietnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.101.205).

* Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/341 z dnia 17 grudnia 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do przepisów przejściowych dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego w okresie, gdy nie działają jeszcze odpowiednie systemy teleinformatyczne, i zmieniające rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 (Dz.U. L 69 z 15.32016, s. 1).

12 Art. 55 pkt 3 zmieniony przez pkt 1 sprostowania z dnia 17 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.129.90).

13 Art. 55 pkt 9 zmieniony przez pkt 8 sprostowania z dnia 13 kwietnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.101.205).

14 Art. 55 pkt 13 zmieniony przez pkt 2 sprostowania z dnia 5 kwietnia 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.96.55).

15 Art. 55 pkt 14:

- zmieniony przez pkt 9 sprostowania z dnia 13 kwietnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.101.205).

- zmieniony przez pkt 2 sprostowania z dnia 17 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.129.90).

16 Art. 55 pkt 19 zmieniony przez pkt 10 sprostowania z dnia 13 kwietnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.101.205).

17 Art. 56 ust. 2 uchylony przez art. 2 pkt 1 rozporządzenia nr 877/2020 z dnia 3 kwietnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.203.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 lipca 2020 r.

18 Załącznik 1 uchylony przez art. 2 pkt 1 rozporządzenia nr 234/2021 z dnia 7 grudnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.63.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 marca 2021 r.

19 Załącznik 2:

- zmieniony przez pkt 1 sprostowania z dnia 31 października 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.281.34). Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez sprostowanie z dnia 16 kwietnia 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.101.33).

20 Załącznik 3:

- zmieniony przez pkt 2-4 sprostowania z dnia 31 października 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.281.34).). Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez sprostowanie z dnia 16 kwietnia 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.101.33).

21 Załącznik 4:

- zmieniony przez pkt 5-10 sprostowania z dnia 31 października 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.281.34).). Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez sprostowanie z dnia 16 kwietnia 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.101.33).

22 Załącznik 5:

- zmieniony przez pkt 11 sprostowania z dnia 31 października 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.281.34).). Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez sprostowanie z dnia 16 kwietnia 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.101.33).

23 Załącznik 8 zmieniony przez pkt 12 sprostowania z dnia 13 kwietnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.101.205).

24 Załącznik 9:

- zmieniony przez pkt 13-17 sprostowania z dnia 13 kwietnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.101.205). Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr 877/2020 z dnia 3 kwietnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.203.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 lipca 2020 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr 234/2021 z dnia 7 grudnia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.63.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 marca 2021 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

25 Załącznik 12:

- zmieniony przez pkt 18 sprostowania z dnia 13 kwietnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.101.205). Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2016/698 z dnia 8 kwietnia 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.121.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 maja 2016 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

26 Załącznik 13 zmieniony przez pkt 19-28 sprostowania z dnia 13 kwietnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.101.205). Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2016.69.1
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie delegowane 2016/341 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do przepisów przejściowych dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego w okresie, gdy nie działają jeszcze odpowiednie systemy teleinformatyczne, i zmieniające rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446
• Data aktu: 17/12/2015
• Data ogłoszenia: 15/03/2016
• Data wejścia w życie: 04/04/2016, 01/05/2016