a także mając na uwadze, co następuje:(1) W orzeczeniu z dnia 31 marca 1971 r., sprawa 22/70 1 AETR, Trybunał Sprawiedliwości potwierdził, że obszar pracy załóg pojazdów w międzynarodowym transporcie drogowym wchodzi w zakres wyłącznych zewnętrznych kompetencji Unii. Kompetencje te były od tego czasu realizowane za pośrednictwem szeregu unijnych aktów prawnych, a mianowicie w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady 2 oraz rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 3 . Ponieważ przedmiot Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR) 4 jest objęty zakresem rozporządzenia (WE) nr 561/2006, Unia jest uprawniona do negocjowania i zawarcia AETR.
(2) Europejska Komisja Gospodarcza Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) powołała w ramach AETR grupę ekspertów (zwaną dalej "grupą ekspertów"). Jest to organ uprawniony do opracowania i przedstawienia proponowanych zmian AETR, w tym jej art. 22bis.
(3) Następne posiedzenie grupy ekspertów odbędzie się w dniu 24 października 2016 r., a posiedzenie EKG ONZ Grupy Roboczej ds. Transportu Drogowego (zwaną dalej "grupą roboczą") odbędzie się w dniu 25 października 2016 r. Przy tej okazji grupa ekspertów i grupa robocza mają przeanalizować propozycje przedstawione przez umawiające się strony AETR (zwane dalej "umawiającymi się stronami"), które pod warunkiem akceptacji przez grupę ekspertów mogą doprowadzić do zmian w AETR, po wszczęciu i zakończeniu procedury zmiany. Wywrze to skutki prawne, o których mowa w art. 218 ust. 9 TFUE.
(4) W celu osiągnięcia ogólnoeuropejskiej harmonizacji w dziedzinie urządzeń rejestrujących w transporcie drogowym (tachografów) konieczne jest wprowadzenie jednolitej procedury podejmowania decyzji. W procedurze takiej należy uwzględnić interesy Unii i tych państw trzecich, które są umawiającymi się stronami.
(5) Art. 22bis AETR stanowi, że zmiany do rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 5 dotyczącego tachografu cyfrowego są automatycznie przyjmowane przez wszystkie umawiające się strony, bez formalnych konsultacji czy też głosowania. Brak uczestnictwa umawiających się stron spoza UE w procesie opracowywania i przyjmowania specyfikacji technicznych tachografu cyfrowego jest jedną z przyczyn niezadowolenia niektórych z tych umawiających się stron. W komunikacie Komisji "Tachograf cyfrowy: mapa drogowa dla dalszych działań" stwierdza się, że taki mechanizm stanowi zagrożenie dla właściwego i zharmonizowanego wdrożenia tachografów cyfrowych przez umawiające się strony spoza UE. Dlatego w interesie Unii jest zmiana procesu decyzyjnego odnośnie do tachografów cyfrowych i zaproponowanie grupie ekspertów skreślenia art. 22bis AETR oraz stosowania procedury określonej w art. 22 ust. 1-3 AETR w przypadku zmiany specyfikacji technicznych tachografu cyfrowego.
(6) Zważywszy, że zmiany specyfikacji tachografu cyfrowego nie powinny mieć wpływu na zasady i funkcjonowanie AETR, ponieważ powinny one być przedmiotem jedynie regularnych aktualizacji z uwzględnieniem postępu technologicznego, liczba umawiających się stron koniecznych dla wniesienia sprzeciwu wobec tych zmian powinna wzrosnąć z jednej trzeciej do co najmniej połowy.
(7) Kilka argumentów przemawia za przystąpieniem Unii do umowy AETR. Po pierwsze, Unia ma wyłączne kompetencje w dziedzinie pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowy transport drogowy, co zostało potwierdzone w orzeczeniu w sprawie 22/70. Po drugie, przystąpienie do AETR zagwarantowałoby skuteczną reprezentację interesów Unii w ramach AETR. Ponadto specyfika AETR i proponowanego procesu decyzyjnego uzasadniają, dlaczego Unia, a nie państwa członkowskie, powinna stać się umawiającą stroną.
(8) Art. 14 AETR nie umożliwia przystąpienia do AETR podmiotom innym niż państwa będące członkami EKG ONZ i państwa dopuszczone do EKG ONZ z głosem doradczym. Z tego powodu, w celu umożliwienia przystąpienia Unii do ATR, należy zaproponować poprawkę art. 14, aby umożliwić przystąpienie organizacji integracji regionalnej do AETR. Przystąpienie przez Unię do AETR nie powinno stanowić precedensu w kwestii przystąpienia przez Unię w przyszłości do innych organizacji międzynarodowych.
(9) Po umożliwieniu przez AETR przystąpienia do niej przez organizację integracji regionalnej, Rada, na podstawie wniosku Komisji, może przyjąć decyzję o przystąpieniu Unii do AETR. Jeżeli Unia zostanie umawiającą się stroną AETR, stanowiska, jakie mają być zajęte w jej imieniu w różnych organach AETR, będą musiały być określane przez Radę zgodnie z art. 218 ust. 9 TFUE. W związku z tym Komisja będzie przedstawiała Radzie propozycje określające stanowisko Unii, jakie ma być zajęte i bronione oraz, w stosownych przypadkach, projekt tekstu, który będzie przedmiotem głosowania w ramach AETR.
(10) Art. 10 AETR stanowi, że tachograf, który w zakresie konstrukcji, instalacji, działania i kontroli odpowiada rozporządzeniu (EWG) nr 3821/85, uznaje się za zgodny z wymogami umowy AETR. Zasada ta ma zastosowanie do każdej zmiany specyfikacji tachografu, niezależnie od tego, czy została ona przyjęta na podstawie rozporządzenia (EWG) nr 3821/85 lub innego aktu prawnego. Ma zatem zastosowanie do rozporządzenia (UE) nr 165/2014, które uchyliło i zastąpiło rozporządzenie (EWG) nr 3821/85, oraz do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/799 6 określającego specyfikacje techniczne nowych inteligentnych tachografów. Z tego względu należy zmienić art. 10 AETR w celu uwzględnienia odniesień do rozporządzenia (UE) nr 165/2014 oraz do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/799, które będzie miało zastosowanie od dnia 15 czerwca 2019 r.
(11) Ponadto do załącznika umowy AETR należy włączyć nowy dodatek zawierający przepisy rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 2016/799 oraz wszelkie inne późniejsze dostosowania do postępu technicznego.
(12) Świadectwo homologacji dla tachografów cyfrowych określone w dodatku 2 do załącznika do AETR powinno zostać zmodyfikowane, aby mogło być używane również do homologacji tachografów i ich komponentów.
(13) Dlatego należy określić stanowisko, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii Europejskiej w grupie ekspertów oraz w grupie roboczej,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
1 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 31 marca 1971 r., Komisja przeciwko Radzie, Sprawa 22-70, ECLI:EU:C:1971:32.
2 Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego i zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) nr 2135/98 oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.U. L 102 z 11.4.2006, s. 1).
3 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym i uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (Dz.U. L 60 z 28.2.2014, s. 1).
4 Dz.U. L 95 z 8.4.1978, s. 1.
5 Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz.U. L 370 z 31.12.1985, s. 8).
6 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/799 z dnia 18 marca 2016 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 ustanawiającego wymogi dotyczące budowy, sprawdzania, instalacji, użytkowania i naprawy tachografów oraz ich elementów składowych (Dz.U. L 139 z 26.5.2016, s. 1).
7 Załącznik II zmieniony przez sprostowanie z dnia 17 grudnia 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.344.126).
8 Wybrać odpowiednio suplement 1B lub 1C.
9 Wybrać odpowiednio suplement 1B lub 1C.
10 Zaznaczyć właściwe pola.
11 Określić komponent, którego dotyczy zawiadomienie.