a także mając na uwadze, co następuje:(1) Przepisy zawarte w niniejszym rozporządzeniu są ze sobą ściśle powiązane, ponieważ dotyczą one przyporządkowania ocen ryzyka kredytowego z wyjątkiem ocen przyporządkowanych do pozycji sekurytyzacyjnych. Aby zapewnić spójność między tymi przepisami, które powinny wejść w życie jednocześnie, oraz aby ułatwić całościowy wgląd w te przepisy i łatwy dostęp do nich osobom podlegającym tym obowiązkom, wskazane jest włączenie do jednego rozporządzenia wszystkich powiązanych wykonawczych standardów technicznych wymaganych na mocy rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w związku z przyporządkowaniem ocen ryzyka kredytowego z wyjątkiem ocen przypisanych do pozycji sekurytyzacyjnych.
(2) W art. 136 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 ustanowiono wymóg określenia, w odniesieniu do wszystkich zewnętrznych instytucji oceny wiarygodności kredytowej (ECAI), powiązania odpowiednich ocen kredytowych wystawianych przez ECAI ze stopniami jakości kredytowej określonymi w sekcji 2 tego rozporządzenia ("przyporządkowanie"). ECAI są agencjami ratingowymi zarejestrowanymi lub certyfikowanymi zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 2 , bądź też bankami centralnymi wystawiającymi ratingi kredytowe, które są wyłączone z zakresu stosowania tego rozporządzenia.
(3) Niektóre podobne terminy i pojęcia stosowane w rozporządzeniu (WE) nr 1060/2009 oraz w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 mogą być przedmiotem nieporozumień. "Ocena kredytowa" to termin stosowany w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do zarówno do "oznaczeń" poszczególnych kategorii ratingów wystawianych przez ECAI, jak i w odniesieniu do przypisywania jednego takiego ratingu konkretnej pozycji. W art. 3 ust. 1 lit. h) i a) rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 wprowadzono jednak wyraźne rozróżnienie między tymi dwoma pojęciami, stosując odpowiednio terminy "kategoria ratingowa" i "rating kredytowy". Aby uniknąć nieporozumień, biorąc pod uwagę potrzebę odwoływania się do tych dwóch konkretnych pojęć oddzielnie oraz biorąc pod uwagę komplementarność obu rozporządzeń, terminologia zawarta w rozporządzeniu (WE) nr 1060/2009 powinna być stosowana jako bardziej szczegółowa.
(4) Biorąc pod uwagę, że art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 zezwala na wykorzystywanie ratingów kredytowych do celów regulacyjnych przez instytucje kredytowe i firmy inwestycyjne tylko wtedy, gdy są one wystawione przez agencje ratingowe z siedzibą w Unii i zarejestrowane lub certyfikowane zgodnie z tym rozporządzeniem, przyporządkowanie ocen kredytowych wystawianych przez ECAI powinno obejmować oceny kredytowe, które są zgodne z definicją "ratingu kredytowego" ustanowioną w art. 3 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia. Ponadto, biorąc pod uwagę, że na podstawie art. 136 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, przyporządkowanie jest wymagane dla wszystkich instytucji ECAI, których definicja obejmuje, zgodnie z art. 4 ust. 1 ppkt 98 tego rozporządzenia, również ratingi kredytowe wystawiane przez banki centralne wyłączone z zakresu stosowania rozporządzenia (WE) nr 1060/2009, przyporządkowanie kategorii ratingowych wystawianych przez ECAI powinno obejmować również tego typu ratingi kredytowe. Rozporządzenie (UE) nr 575/2013 uniemożliwia wykorzystywanie ratingów kredytowych w przypadku niektórych klas aktywów (takich jak kapitał) w ramach metody standardowej. W związku z powyższym, w przypadku ocen dla przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania o stałym przychodzie, przyporządkowaniem ocen kredytowych wystawianych przez ECAI powinny być objęte wyłącznie te przedsiębiorstwa, które zależą tylko od jakości kredytowej aktywów bazowych.
(5) Przyporządkowanie ma na celu przypisanie odpowiednich wag ryzyka w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 575/2013 do kategorii ratingowych wystawianych przez ECAI. Powinno ono zatem umożliwiać identyfikowanie nie tylko względnych różnic ryzyka, lecz również bezwzględnych poziomów ryzyka każdej kategorii ratingowej, przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniego poziomu kapitału zgodnie z metodą standardową.
(6) Biorąc pod uwagę szeroki zakres metod stosowanych wśród instytucji ECAI, obiektywność i spójność metod przyporządkowania stanowią kluczowe aspekty dla zapewnienia równych szans dla instytucji, jak również uczciwości traktowania ECAI. Z tego względu, przy opracowywaniu przepisów dotyczących stosowania czynników ilościowych i jakościowych oraz ich porównania z poziomem odniesienia, konieczne jest - w celu zapewnienia płynnego przejścia do przyporządkowania określonego w niniejszym rozporządzeniu - czerpanie z poprzednich ram prawnych, a mianowicie części 3 "Zmienionych wytycznych w sprawie uznawania zewnętrznych instytucji oceny wiarygodności kredytowej" z dnia 30 listopada 2010 r. Umożliwiłoby to również zapewnienie zgodności z międzynarodowymi standardami w tej dziedzinie, co z kolei znajduje odzwierciedlenie w załączniku 2 "Bazylea II: Międzynarodowa konwergencja pomiaru kapitału i standardów dotyczących funduszy własnych: zmienione ramy - wersja kompletna" z czerwca 2006 r.
(7) Definicje niewykonania zobowiązania stosowane przez ECAI mogą różnić się od definicji zawartej w art. 178 rozporządzenia Rady (UE) nr 575/2013, co znajduje odzwierciedlenie w rozporządzeniu (WE) nr 1060/2009 i rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2015/2 3 . Niemniej jednak, w celu utrzymania na niezmienionym poziomie ogólnego poziomu kapitału wymaganego do ekspozycji z ratingiem zewnętrznym, rodzaje zdarzeń niewykonania zobowiązania stosowane do zestawienia z punktem odniesienia, o którym mowa w art. 136 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 powinny być wykorzystywane jako definicja zdarzenia niewykonania zobowiązania w rozumieniu niniejszego rozporządzenia.
(8) Przyporządkowanie należy rozumieć jako związek kategorii ratingowych ECAI ze skalą regulacyjną, która została zdefiniowana dla celów ostrożnościowych. Z tego względu należy uznać je za koncepcję odrębną od tej, którą Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) jest zobowiązany przedstawić w formie sprawozdania zgodnie z art. 21 ust. 4b rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 w celu umożliwienia inwestorom łatwego porównywania wszystkich ratingów kredytowych, istniejących w odniesieniu do konkretnego ocenianego podmiotu. Ponadto w rozumieniu niniejszego rozporządzenia "przyporządkowanie" nie odnosi się do przyporządkowań, które są opracowywane w ramach innych struktur, takich jak ramowe zasady oceny kredytowej Eurosystemu (ECAF), ponieważ mogą one korzystać z różnych metod i definicji.
(9) Dla każdego względnego zestawu kategorii ratingowych ("skala ratingowa") należy przeprowadzić odrębne przyporządkowanie. W przypadku gdy skala ratingowa ECAI jest taka sama dla wszystkich klas ekspozycji przyporządkowanie nie powinno różnić się w celu zagwarantowania zróżnicowania wag ryzyka dla wszystkich klas ekspozycji określonych w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013. W przypadku gdy ECAI ma kilka skal ratingowych przy przyporządkowaniu należy wziąć pod uwagę związek między nimi ustanowiony przez daną instytucję ECAI.
(10) Niezamówione ratingi kredytowe, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. x) rozporządzenia (WE) nr 1060/2009, powinny zostać uwzględnione w procesie przyporządkowania przez ECAI, jeżeli oceny te można wykorzystać do celów regulacyjnych zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 oraz jeżeli Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) potwierdzi, że niezamówione oceny kredytowe ECAI nie różnią się pod względem jakości od zamówionych ocen kredytowych dokonywanych przez daną ECAI zgodnie z art. 138 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.
(11) Przy przyporządkowaniu należy brać pod uwagę zarówno czynniki ilościowe, jak i jakościowe, przy czym czynniki jakościowe uwzględnia się w razie potrzeby w drugim etapie, w szczególności w sytuacjach, w których czynniki ilościowe nie są adekwatne. W rezultacie czynniki jakościowe powinny pomóc w weryfikacji, korekcie i ulepszeniu początkowego przyporządkowania wykonanego w oparciu o czynniki ilościowe, o ile weryfikacja jest uzasadniona i konieczna. Dwuetapowe podejście jest wymagane w celu zwiększenia obiektywności przyporządkowania oraz w celu zapewnienia, że przyporządkowanie faktycznie odzwierciedla związek kategorii ratingowych ECAI ze skalą regulacyjną, która została zdefiniowana dla celów ostrożnościowych.
(12) W celu wzięcia pod uwagę względów ostrożnościowych i rynkowych należy unikać tworzenia nieuzasadnionych niekorzystnych warunków dla tych ECAI, które z uwagi na ich niedawne wejście na rynek przedstawiają ograniczone informacje ilościowe. Z tego względu należy ograniczyć znaczenie czynników ilościowych dla przyporządkowania. Przyporządkowanie należy aktualizować, gdy staje się to konieczne dla odzwierciedlenia informacji ilościowych uzyskanych po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.
(13) Współczynnik niewykonania zobowiązania dotyczący pozycji, którym przypisano tę samą kategorię ratingową, należy uznać za najbardziej reprezentatywny czynnik ilościowy i obliczać na podstawie danych dotyczących niewykonania zobowiązania dla tych pozycji. W przypadku braku dostępności wystarczających danych dotyczących niewykonania zobowiązania dla tych pozycji szacunkowy współczynnik niewykonania zobowiązania należy obliczyć na podstawie opinii właściwej instytucji ECAI oraz ewentualnej dokumentacji niewykonania zobowiązania dotyczącej pozycji, którym przypisano tę samą kategorię ratingową, której przyporządkowanie dotyczy.
(14) Przy obliczaniu współczynnika niewykonania zobowiązania należy spełnić określone wymogi w celu zapewnienia jego porównywalności wśród ECAI. Powinien on być między innymi mierzony w trzyletnim horyzoncie czasowym, umożliwiając tym samym zaobserwowanie istotnej liczby niewykonania zobowiązań (w przypadku bardzo niskiego ryzyka) oraz uwzględniać pozycje wycofane w celu uniknięcia niedoszacowania ryzyka. Ponadto przy obliczaniu tego współczynnika nie należy brać pod uwagę ratingów sektora publicznego ani ratingów emisji ze względu na niedostateczną ilość danych dotyczących niewykonania zobowiązań w przypadku ratingów sektora publicznego oraz aby uniknąć zniekształcania współczynników niewykonania zobowiązań wobec emitentów z większą liczbą emisji przy zastosowaniu ratingów emisji.
(15) Współczynniki niewykonania zobowiązania powinny być obliczane dla każdej kategorii ratingowej w miarę możliwości w okresie obserwacji długoterminowej i krótkoterminowej. Obserwacja długoterminowa powinna stanowić podstawę przyporządkowania, a obserwacja krótkoterminowa powinna zapewnić wczesne ostrzeganie o potencjalnym wzroście lub spadku poziomu ryzyka kategorii ratingowej. W razie braku dostępnej wystarczającej liczby ratingów kredytowych, obliczany powinien być jedynie długoterminowy współczynnik niewykonania zobowiązania ze względu na wysoki stopień niepewności dotyczący obliczania krótkoterminowych współczynników niewykonania zobowiązania. W takim przypadku ostrzeżenie o potencjalnym wzroście poziomu ryzyka kategorii ratingowej powinny zapewniać czynniki jakościowe.
(16) Kluczowym elementem przyporządkowania jest definicja niewykonania zobowiązania przyjęta przez ECAI na potrzeby obliczania współczynnika niewykonania zobowiązania związanego z pozycjami, którym przypisano tę samą kategorię ratingową. Ściślejsza definicja niewykonania zobowiązania może skutkować wyższymi współczynnikami niewykonania zobowiązania w porównaniu do innych, mniej rygorystycznych definicji niewykonania zobowiązania. W związku z powyższym, w celu zapewnienia prawidłowego przyporządkowania, należy ocenić wpływ definicji niewykonania zobowiązania na obliczanie współczynnika niewykonania zobowiązania.
(17) W przypadku gdy dostępna jest ograniczona ilość danych dotyczących niewykonania zobowiązania, podczas przyporządkowania należy wziąć pod uwagę horyzont czasowy pozwalający na zapewnienie spójności wśród instytucji ECAI. Zatem przy wyborze horyzontu krótkoterminowego niektóre pozycje można zakwalifikować do określonego poziomu ryzyka. Jednak te same pozycje mogą reprezentować znacząco odmienny poziom ryzyka, jeśli są oceniane w perspektywie trzyletniego horyzontu czasowego wybranego do obliczenia współczynnika niewykonania zobowiązania. Czynnik ten powinien zostać uwzględniony i odpowiednio odzwierciedlony przy przyporządkowaniu.
(18) Znaczenie kategorii ratingowej i jej względna pozycja w skali ratingowej powinny być szczególnie przydatne, gdy czynnik ilościowy nie jest dostępny, a znane jest przyporządkowanie sąsiedniej kategorii ratingowej. W tym celu stopnie jakości kredytowej należy scharakteryzować pod względem takich aspektów, jak zdolność emitenta do wywiązywania się z zobowiązań finansowych, jego wrażliwość na sytuację ekonomiczną lub wysokie ryzyko niewykonania zobowiązań.
(19) Pod uwagę należy również brać ogólne czynniki ryzyka dla pozycji, którym przypisano daną kategorię ratingową. Wielkość i stopień dywersyfikacji działalności w zakresie pozycji, którym przypisano daną kategorię ratingową, należy traktować jako względne wskaźniki ich profilu ryzyka bazowego. Należy również zapewnić możliwość uznawania jako czynników jakościowych innych środków oceny wiarygodności kredytowej przypisanych do pozycji w ramach tej samej kategorii ratingowej w celu przekazania dodatkowych informacji w odniesieniu do zachowania odpowiedniej kategorii ratingowej w zakresie niewykonania zobowiązań. Przed wykorzystaniem poszczególnych środków oceny zdolności kredytowej do przyporządkowania należy szczegółowo przeanalizować ich istotność, obiektywność i wiarygodność.
(20) W celu zapewnienia zgodności z międzynarodowymi normami, do przyporządkowania należy stosować punkty odniesienia dla długo- i krótkoterminowych współczynników niewykonania zobowiązania zawarte w dokumencie "Bazylea II: Międzynarodowa konwergencja pomiaru kapitału i standardów dotyczących funduszy własnych: zmienione ramy - wersja kompletna" z czerwca 2006 roku. Należy jednak zapewnić bardziej szczegółowe przepisy w celu uwzględnienia różnorodności instytucji ECAI, które obecnie działają na rynku unijnym, a których współczynniki niewykonania zobowiązań mogą znacznie odbiegać od wzorca przyjętego przez międzynarodowe instytucje ECAI, stanowiącego podstawę dla aktualnego punktu odniesienia. Doprecyzowując, należy zdefiniować długoterminowy punkt odniesienia w kategoriach odstępów, aby uwzględnić fakt, że zakres wartości może być kompatybilny z każdym stopniem jakości kredytowej.
(21) Kategorie ratingowe powinny początkowo być przyporządkowane do stopnia jakości kredytowej na podstawie porównania ich długoterminowego współczynnika niewykonania zobowiązania z długoterminowym punktem odniesienia oraz informacjami dostarczonymi przez czynniki jakościowe.
(22) Zgodnie z art. 136 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013 adekwatność przyporządkowania powinna być poddawana częstej weryfikacji, ponieważ długoterminowy współczynnik niewykonania zobowiązania może ulec zmianie i stać się reprezentatywny dla innego stopnia jakości kredytowej. W tym celu aktualne krótkoterminowe współczynniki niewykonania zobowiązania w ramach danej kategorii ratingowej powinny być regularnie porównywane z odpowiadającymi im krótkoterminowymi punktami odniesienia (poziom "monitorowania" i poziom "wartości progowej"). Naruszenie krótkoterminowych punktów odniesienia przez okres kolejnych dwóch lat może sygnalizować osłabienie standardów oceny, co z kolei może oznaczać, że nowy bazowy długoterminowy wskaźnik niewykonania zobowiązania jest reprezentatywny dla mniej korzystnego stopnia jakości kredytowej. Sygnał ten będzie tym bardziej istotny, gdy naruszony zostanie poziom wartości progowej zamiast poziomu monitorowania. W szczególności jedna pozycja cechująca się niewykonaniem zobowiązania związana z najwyższymi kategoriami ratingowymi może wiązać się z koniecznością rozważenia weryfikacji przyporządkowania przypisanego do tej konkretnej ECAI, która dokonała oceny danej pozycji.
(23) Przedłożenie zmienionego projektu wykonawczego standardów technicznych powinno mieć miejsce, ilekroć konieczne jest włączenie nowo powstałej instytucji ECAI do przyporządkowania.
(24) Konieczność stałego przestrzegania przepisów rozporządzenia (UE) nr 575/2013 wiąże się z koniecznością stałego monitorowania przyporządkowań.
(25) Niniejsze rozporządzenie oparte jest na projekcie wykonawczych standardów technicznych przedstawionych Komisji wspólnie przez EUNB, ESMA i Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA) ("Europejskie organy nadzoru (ESA)").
(26) W dniu 29 marca 2016 r. Komisja powiadomiła Wspólny Komitet Europejskich Urzędów Nadzoru o zamiarze zatwierdzenia projektów wykonawczych standardów technicznych ze zmianami służącymi zapewnieniu równowagi pomiędzy podejściem ostrożnościowym a koniecznością uniknięcia dalszej koncentracji na i tak już obecnie bardzo skoncentrowanym rynku ratingowym zdominowanym przez trzy duże ECAI, których łączny udział w rynku wynosi około 90 %. W powiadomieniu Komisja podkreśliła w szczególności konieczność uniknięcia automatycznego wprowadzenia po trzech latach bardziej konserwatywnego przyporządkowania w odniesieniu do wszystkich ECAI, które nie przedstawiły wystarczających ratingów, niezależnie od jakości ich ratingów, ponieważ takie podejście groziłoby stworzeniem barier regulacyjnych dla wejścia na rynek oraz osłabieniem pozycji konkurencyjnej mniejszych lub niedawno utworzonych ECAI tylko z tego względu, że nie wystawiają tak wielu ratingów jak istniejące duże instytucje. W oficjalnej opinii z dnia 12 maja 2016 r. Wspólny Komitet Europejskich Urzędów Nadzoru potwierdził swoje pierwotne stanowisko i nie przedłożył ponownie wykonawczych standardów technicznych zmienionych w sposób zgodny z poprawkami proponowanymi przez Komisję.
(27) W celu zapewnienia równowagi między podejściem ostrożnościowym a konkurencją na rynku ratingów kredytowych projekty wykonawczych standardów technicznych zostają zmienione w odniesieniu do tych przepisów, które mogą stwarzać nieuzasadnione niekorzystne warunki dla mniejszych lub niedawno utworzonych ECAI z powodu ich późniejszego wejścia na rynek, w szczególności przepisów dotyczących stosowania bardziej konserwatywnego podejścia w przypadku ograniczonej dostępności danych, automatycznego wprowadzenia nowego przyporządkowania od 2019 r., przepisu dotyczącego weryfikacji przyporządkowania i tabeli przyporządkowania obowiązujących od 2019 r.
(28) EUNB, ESMA i EIOPA przeprowadziły otwarte konsultacje społeczne na temat projektu wykonawczych standardów technicznych stanowiących podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonały analizy potencjalnych kosztów i korzyści z nimi związanych oraz zażądały przedstawienia opinii bankowej Grupy Interesariuszy ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 4 ; opinii Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 5 ; oraz opinii Grupy Interesariuszy z Sektora Ubezpieczeń i Reasekuracji ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 6 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
