KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych i zmieniające dyrektywy 2008/48/WE i 2014/17/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 596/2014 1 , w szczególności jego art. 20 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Wskaźniki referencyjne odgrywają istotną rolę przy ustalaniu cen licznych instrumentów finansowych i w ramach licznych umów finansowych oraz stosowane są do pomiaru wyników wielu funduszy inwestycyjnych. Przekazywanie danych na potrzeby ustalenia wskaźników referencyjnych i administrowanie wskaźnikami referencyjnymi jest w wielu przypadkach podatne na manipulację, a osoby zaangażowane często znajdują się w sytuacji konfliktu interesów.
(2) Aby wskaźniki referencyjne mogły odgrywać swoją rolę gospodarczą, muszą być reprezentatywne dla rynku bazowego lub sytuacji gospodarczej, które odzwierciedlają. Jeżeli dany wskaźnik referencyjny, taki jak międzybankowe oferowane stopy procentowe, przestaje być reprezentatywny dla danego rynku bazowego, istnieje ryzyko wystąpienia negatywnych skutków dla między innymi integralności rynku, finansowania gospodarstw domowych (pożyczki i kredyty hipoteczne) i przedsiębiorstw w Unii.
(3) Ryzyko dla użytkowników, rynków i gospodarki UE ogólnie wzrasta, gdy całkowita wartość instrumentów finansowych, umów finansowych i funduszy inwestycyjnych opartych na konkretnym wskaźniku referencyjnym jest wysoka. W rozporządzeniu (UE) 2016/1011 ustanowiono zatem różne kategorie wskaźników referencyjnych i przewidziano dodatkowe wymogi zapewniające rzetelność i solidność niektórych wskaźników referencyjnych uznawanych za kluczowe, w tym uprawnienie właściwych organów do nakładania, pod pewnymi warunkami, wymogu przekazywania danych na potrzeby ustalenia kluczowego wskaźnika referencyjnego lub administrowania nim.
(4) Dodatkowe obowiązki i uprawnienia organów właściwych dla administratorów kluczowych wskaźników referencyjnych powodują konieczność istnienia formalnego procesu określania kluczowych wskaźników referencyjnych. Zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011 wskaźnik referencyjny jest uznawany za kluczowy, jeżeli jest on wykorzystywany pośrednio lub bezpośrednio w zestawie wskaźników referencyjnych stosowanych jako odniesienie dla instrumentów finansowych lub umów finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych, o całkowitej wartości wynoszącej co najmniej 500 mld EUR szacowanej na podstawie wszystkich okresów zapadalności wskaźnika referencyjnego, w stosownych przypadkach.
(5) EURIBOR (Euro Interbank Offered Rate) mierzy niezabezpieczone stopy procentowe oferowane w operacjach międzybankowych w strefie euro i jest jednym z najważniejszych wskaźników referencyjnych stóp procentowych na całym świecie. Szacuje się, że na wskaźniku tym oparte są umowy o łącznej wartości ponad 180 000 mld EUR. Mimo że umowy te są przede wszystkim swapami stóp procentowych, wskaźnik ten dotyczy również detalicznych kredytów hipotecznych o wartości ponad 1 000 mld EUR.
(6) W związku z tym wartość instrumentów finansowych i umów finansowych, w odniesieniu do których stosuje się ten wskaźnik w Unii, zdecydowanie przekracza próg 500 mld EUR.
(7) Biorąc pod uwagę kluczowe znaczenie EURIBOR dla pożyczek i kredytów hipotecznych w Unii, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym.
(8) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Europejskiego Komitetu Papierów Wartościowych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 1.
2 Załącznik:- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/1147 z dnia 28 czerwca 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.166.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 czerwca 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/2446 z dnia 19 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.346.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/1557 z dnia 17 października 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.261.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 października 2018 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2019/482 z dnia 22 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.82.26) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 marca 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1122/2021 z dnia 8 lipca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.243.39) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 lipca 2021 r.
