a także mając na uwadze, co następuje:1. PROCEDURA
1.1. Środki tymczasowe
(1) W dniu 26 lutego 2016 r. rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2016/262 ("rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych") 2 Komisja Europejska ("Komisja") nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe dotyczące przywozu aspartamu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej ("państwo, którego dotyczy postępowanie" lub "ChRL") zgodnie z art. 7 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.
(2) Dochodzenie wszczęto w dniu 30 maja 2015 r. w następstwie skargi złożonej w dniu 16 kwietnia 2015 r. przez Ajinomoto Sweeteners Europe SAS ("ASE") - jedynego producenta aspartamu w Unii. W dniu 15 października 2015 r. przedsiębiorstwo ASE zostało zakupione przez Hyet Holding BV; w konsekwencji jego nazwa została zmieniona na Hyet Sweet SAS ("Hyet"). Przedsiębiorstwo Hyet reprezentuje zatem 100 % unijnej produkcji aspartamu i stanowi przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.
(3) Jak wskazano w motywie 18 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody dotyczyło okresu od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 31 marca 2015 r. ("okres objęty dochodzeniem"). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od 1 stycznia 2011 r. do końca okresu objętego dochodzeniem ("okres badany").
1.2. Dalsze postępowanie
(4) Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których nałożono tymczasowe cło antydumpingowe ("ujawnienie tymczasowych ustaleń"), szereg zainteresowanych stron przedłożyło pisemne oświadczenia przedstawiające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń. Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, umożliwiono wypowiedzenie się w formie ustnej.
(5) Na wniosek Chińskiej Izby Handlu Międzynarodowego odbyło się przesłuchanie z udziałem przedstawicieli jednego z producentów eksportujących - Sinosweet Co., Ltd. Głównymi omawianymi kwestiami była możliwość uzyskania zobowiązania cenowego, jak również inne wnioski i uwagi dotyczące obliczeń marginesu dumpingu. Uwagi te zostały sformalizowane w przesłanym później piśmie i zostały uwzględnione w niniejszym rozporządzeniu.
(6) Jeden z producentów eksportujących, Changmao Biochemical Engineering Co., Ltd., wnioskował o interwencję rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Głównymi omawianymi kwestiami były: przyczyny odmowy przyznania traktowania na zasadach rynkowych, wybór państwa analogicznego, konieczność dostosowań przy ustalaniu podcięcia cenowego oraz rzekomy brak związku przyczynowego między istotną szkodą a przywozem po cenach dumpingowych.
(7) Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone przez Komisję, która w stosownych przypadkach zmieniła tymczasowe ustalenia.
(8) Komisja poinformowała wszystkie strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzała nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz aspartamu pochodzącego z ChRL, a także ostatecznie pobrać kwoty zabezpieczone w postaci cła tymczasowego ("ujawnienie ostatecznych ustaleń"). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ujawnienia ostatecznych ustaleń.
(9) Uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone i w stosownych przypadkach uwzględnione.
1.3. Kontrola wyrywkowa
(10) Wobec braku uwag dotyczących kontroli wyrywkowej importerów motywy 8-10 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.
(11) Wobec braku uwag dotyczących kontroli wyrywkowej producentów eksportujących w ChRL motywy 11 i 12 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.
(12) Wobec braku uwag na temat badania indywidualnego potwierdza się ustalenia przedstawione w motywie 13 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.
1.4. Formularze wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych ("MET")
(13) Wobec braku uwag na temat wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych ("MET") potwierdza się ustalenia przedstawione w motywie 14 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.
2. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY
2.1. Produkt objęty postępowaniem
(14) Produktem objętym postępowaniem, zdefiniowanym i doprecyzowanym w motywach 19-22 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, jest aspartam (ester 1-metylowy N-L-α-aspartylo-L-fenyloalaniny, ester N-metylowy kwasu 3-amino-N-(α-karbometoksyfenetylo)-bursztynowego), kod CAS 22839-47-0, pochodzący z ChRL, obecnie objęty kodem CN ex 2924 29 98 ("produkt objęty postępowaniem" lub "produkt podobny").
(15) Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przemysł unijny ponownie wyraził swoje obawy dotyczące możliwego obchodzenia środków poprzez wywóz mieszanin i preparatów zawierających aspartam. Przemysł unijny twierdził również, że nie byłoby żadnych trudności związanych z wdrażaniem w przypadku nałożenia ceł na takie mieszaniny i preparaty. Powołał się na przykład innego dochodzenia dotyczącego glutaminianu monosodowego w Stanach Zjednoczonych.
(16) W odpowiedzi na powyższe uwagi należy zauważyć, że w niedawnym dochodzeniu dotyczącym podobnego produktu na etapie ceł ostatecznych stwierdzono, że szereg państw członkowskich oraz Szwajcaria napotkały istotne trudności związane z wdrożeniem na skutek włączenia takich mieszanin i preparatów do definicji produktu. W konsekwencji na etapie ceł ostatecznych zdecydowano się na usunięcie mieszanin i preparatów z definicji produktu. Zważywszy na podobieństwo produktów (substancje słodzące o takich samych zastosowaniach w sektorze żywności, napojów i sektorze farmaceutycznym), wysoce prawdopodobne jest, że analogiczne trudności wystąpiłyby w niniejszym przypadku.
(17) Co ważniejsze, wyniki dochodzenia nie potwierdziły twierdzenia, że ryzyko obejścia środków poprzez wywóz mieszanin i preparatów jest wysokie. Współpracujący użytkownicy potwierdzili, że każdy produkt przetworzony, a także w ramach każdego produktu przetworzonego każdy rodzaj/każda marka, wymagają odmiennych proporcji poszczególnych substancji słodzących, a zatem oddzielny przywóz dla każdej mieszaniny byłby całkowicie niewykonalny. W dodatku przywóz aspartamu w postaci płynnej (w postaci roztworu wodnego) wymagałyby zupełnie innego oraz znacznie droższego rodzaju pakowania i transportu.
(18) W związku z powyższym definicja produktu zawarta w motywie 22 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje utrzymana.
2.2. Produkt podobny
(19) Wobec braku uwag dotyczących produktu podobnego motyw 23 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje potwierdzony.
3. DUMPING
3.1. Wartość normalna
3.1.1. Traktowanie na zasadach rynkowych ("MET")
(20) Jak wspomniano w motywie 26 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, wniosek o MET złożony przez jednego producenta eksportującego objętego próbą został odrzucony ze względu na fakt, że dochodzenie wykazało, iż nie spełniał on kryteriów 2 i 3 określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Strona podtrzymała twierdzenie, że spełnia te kryteria. W odniesieniu do kryterium 2 przedsiębiorstwo nie przedstawiło jednak żadnych nowych dowodów ani argumentów, które uzasadniałyby zweryfikowanie tymczasowej oceny.
(21) W odniesieniu do kryterium 3 strona odwołała się do niedawnego wyroku Sądu 3 , w którym Sąd nie zgodził się z przedstawioną przez Komisję analizą zachęt podatkowych w odniesieniu do tego kryterium. Należy zauważyć, że wyrok ten nie wszedł jeszcze w życie. Jak wspomniano w motywie 31 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, każdy przypadek należy oceniać indywidualnie, czyli na podstawie wszelkich dostępnych Komisji faktów. Wobec braku dalszych argumentów oraz nowych faktów odnoszących się do istoty konkretnej analizy zachęt podatkowych w niniejszym przypadku, wnioski nie mogły zostać poddane ponownej analizie.
(22) Podczas spotkania z rzecznikiem praw stron wspomniana strona powtórzyła argument omówiony w motywie 29 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zgodnie z którym korzyści uzyskane dzięki preferencyjnym systemom podatkowym należy traktować jako subsydia, a tym samym istnienie subsydium nie powinno być klasyfikowane jako zakłócenie przeniesione z wcześniejszego systemu gospodarki nierynkowej.
(23) Jak wspomniano w motywie 32 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, cel oceny MET różni się od celu dochodzenia antysubsydyjnego. Ocena MET ma na celu ustalenie na podstawie przepisów art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, czy przedsiębiorstwo prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej, natomiast dochodzenie antysubsydyjne ma na celu ustalenie, czy przedsiębiorstwo korzystało z subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych, na podstawie przepisów rozporządzenia w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z państw spoza UE 4 . Te dwie kwestie mają zatem odrębną podstawę prawną i muszą być rozpatrywane oddzielnie. W przypadku MET, jeden z aspektów istotnych dla oceny kryterium nr 3 dotyczy tego, czy koszty produkcji i sytuacja finansowa badanych przedsiębiorstw nie podlegają znacznym zniekształceniom przeniesionym z wcześniejszego systemu gospodarki nierynkowej, a nie to, czy dane przedsiębiorstwo korzystało z subsydiów stanowiących podstawę dla środków wyrównawczych.
(24) W każdym przypadku w motywie 29 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wyjaśniono, że wspomniany producent eksportujący nie spełnia kryterium 3 nie tylko ze względu na uzyskane zachęty podatkowe, ale również ze względu na korzyści, jakie uzyskał na zakup praw użytkowania gruntów. W odniesieniu do praw do użytkowania gruntów, strona ta twierdziła, że komplet dokumentacji przedłożonej w omawianym przypadku był identyczny z dokumentacją przedłożoną w ramach dwóch poprzednich dochodzeń, w trakcie których ostatecznie uzyskała MET. Stwierdzenie jednak, że kryterium 3 nie zostało spełnione oparto jednak nie tylko na podstawie dokumentów przedłożonych w toku poprzednich dochodzeń, ale także na nowych dowodach zgromadzonych podczas obecnego dochodzenia, mianowicie na sprawozdaniu z wyceny nieruchomości sporządzonym przez niezależnego audytora. Dokument ten jest załączany do prospektu emisyjnego opublikowanego na stronie Hong Kong Stock Exchange i skierowanego do potencjalnych inwestorów. Sprawozdanie wykazuje, że istnieje wyraźna różnica między ceną płaconą przez producenta eksportującego za prawa do użytkowania gruntów a ich wartością rynkową. Na tej podstawie uznano, że strona nie uzyskała praw do użytkowania gruntów na podstawie ich wartości rynkowej, a kryterium 3 nie zostało uznane za spełnione.
(25) Na podstawie powyższych ustaleń wniosek tego producenta eksportującego został odrzucony, a motywy 24-37 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.
3.1.2. Wybór państwa analogicznego
(26) W następstwie ujawnienia tymczasowych ustaleń trzy zainteresowane strony wyraziły zastrzeżenia co do wyboru Japonii jako państwa analogicznego, a w szczególności producenta Ajinomoto Co., Japan ("Ajinomoto Japan"), spółki dominującej przedsiębiorstwa skarżącego, oraz co do ustalenia wartości normalnej dla ChRL na podstawie tego państwa.
(27) Strony twierdziły w szczególności, że Ajinomoto Japan zajmuje monopolistyczną pozycję na swoim rynku krajowym, w związku z czym może tam stosować znacznie wyższe ceny w porównaniu z innymi rynkami (np. Korea i ChRL), na których konkurencja ma miejsce. Podczas przesłuchania przeprowadzonego przez rzecznika praw stron jedna ze stron stwierdziła, że Ajinomoto Japan posiada pozycję dominującą na swoim rynku krajowym (zasadniczo 100 % udział w rynku) i w związku z tym w Japonii nie istnieje przywóz ani konkurencja na tym rynku. Ponadto strony uznały, że Japonia zdecydowanie nie jest odpowiednim państwem analogicznym, a różnice między rynkiem japońskim i chińskim są oczywiste, o czym świadczy wysoki poziom marginesów dumpingu ustalony w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. Strony utrzymywały także, że obecność kilku producentów krajowych sprawia, że krajowy rynek chiński jest bardziej konkurencyjny oraz że poziom zysków wykazywanych przez chińskich producentów na ich rynku krajowym jest znacznie niższy niż w przypadku danych przekazanych przez producenta z państwa analogicznego.
(28) Inna strona twierdziła, że wybór Japonii jako państwa analogicznego jest najgorszym z możliwych scenariuszy, a wynik porównania cen japońskich i chińskich świadczy o tym, że nie jest to realistyczny ani rozsądny wybór.
(29) W fazie początkowej dochodzenia Komisja starała się podjąć współpracę z innymi państwami trzecimi w celu dokonania wyboru odpowiedniego państwa analogicznego. Dochodzenie wykazało, że światowa produkcja aspartamu skoncentrowana była w niewielu państwach (Chiny, Francja, Japonia i Korea). Nawiązano kontakt ze znanymi producentami w Korei i Japonii. Jedyny znany producent koreański odmówił współpracy. Jak wskazano na etapie środków tymczasowych, tylko producent w Japonii zgodził się na współpracę, w związku z czym Japonia była jedynym państwem trzecim o gospodarce rynkowej, które mogło posłużyć jako państwo analogiczne. Dane z Japonii zostały więc wykorzystane do ustalenia wartości normalnej w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych.
(30) Komisja odnotowuje, że wybór Japonii jest podważany przez szereg stron, w szczególności ze względu na wysoki udział w rynku Ajinomoto Japan oraz domniemaną ograniczoną konkurencję na tym rynku. Jednakże strony te nie przedstawiły żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń w tej kwestii. W toku dochodzenia nie stwierdzono, że Japonia nie jest rynkiem otwartym ze względu na ograniczenia przywozowe, takie jak wysokie należności celne lub inne opłaty celne i ograniczenia ilościowe, natomiast stwierdzono, że dokonywany jest przywóz aspartamu na rynek japoński, w tym z ChRL i Korei.
(31) Niemniej jednak, w celu oceny stosowności wyboru Japonii jako państwa analogicznego dla ChRL, Komisja przeprowadziła dalszą analizę warunków konkurencji, w ramach których kształtuje się cena produktu podobnego w Japonii. Jak już stwierdzono, tylko jeden producent prowadzi działalność na japońskim rynku i konkuruje z przywozem z ChRL i Korei. Co ważniejsze, ustalono, że marże zysku osiągane przez producenta japońskiego znacznie różniły się w zależności od rodzaju i wielkości klientów. W trakcie dochodzenia nie zidentyfikowano żadnych racjonalnych przyczyn uzasadniających tę znaczną różnicę między marżami zysku. W szczególności nie stwierdzono, że różnice w marżach zysku można wytłumaczyć na przykład sprzedaną ilością produktu. Dlatego też z uwagi na tę nierozstrzygniętą kwestię uznano, że posłużenie się cenami powodującymi takie nieuzasadnione wahania zysków sprawiłoby, że określenie na tej podstawie wartości normalnej byłoby rzeczywiście nieodpowiednie i nieuzasadnione.
(32) W związku z tym na etapie ceł ostatecznych Komisja musiała oprzeć się na innej rozsądnej podstawie w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. W tym celu wartość normalną dla ChRL ustalono na podstawie cen przemysłu unijnego, odpowiednio dostosowanej w celu uwzględnienia rozsądnej marży zysku.
3.1.3. Wartość normalna
(33) Ceny jedynego unijnego producenta produktu podobnego na rynku unijnym zostały wykorzystane jako rozsądna podstawa do ustalenia wartości normalnej dla producentów eksportujących w ChRL, którym nie przyznano MET, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.
(34) Po pierwsze, Komisja zbadała, czy zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego całkowita wielkość sprzedaży produktu podobnego niezależnym klientom w Unii była ogólnie reprezentatywna. W tym celu łączną wielkość sprzedaży porównano z całkowitą wielkością wywozu produktu objętego postępowaniem przez każdego z objętych próbą chińskich producentów eksportujących do Unii. Na tej podstawie ustalono, że producent unijny sprzedawał produkt podobny w reprezentatywnych ilościach na rynku unijnym.
(35) Następnie Komisja określiła te rodzaje produktu sprzedawane na rynku krajowym przez producenta unijnego, które były identyczne z rodzajami sprzedawanymi na wywóz do Unii przez objętych próbą chińskich producentów eksportujących. Porównano, dla poszczególnych rodzajów produktu, wielkość sprzedaży w Unii z wielkością wywozu do Unii dokonywanego przez każdego producenta eksportującego objętego próbą. Porównanie to wykazało, że tylko jeden rodzaj produktu produkowanego w Unii pokrywał się całkowicie z rodzajem produktu wywożonym przez chińskich producentów eksportujących objętych próbą.
(36) Komisja zbadała następnie w odniesieniu do producenta unijnego, czy sprzedaż tego rodzaju produktu na rynku unijnym można uznać za sprzedaż dokonaną w zwykłym obrocie handlowym w rozumieniu art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wartość normalna opiera się na rzeczywistej cenie krajowej każdego rodzaju produktu niezależnie od tego, czy sprzedaż ta jest dokonywana z zyskiem, jeżeli wielkość sprzedaży danego rodzaju produktu, sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej obliczonym kosztom produkcji lub od nich wyższej, przekraczała 80 % całkowitej wielkości sprzedaży tego rodzaju, a średnia ważona cena sprzedaży tego rodzaju produktu była równa jednostkowym kosztom produkcji lub od nich wyższa. Ponieważ sprzedaż tego rodzaju produktu nie była rentowna, wartość normalna nie mogła zostać oparta na średniej ważonej cen sprzedaży krajowej w okresie dochodzenia, ale musiała zostać skonstruowana, jak wyjaśniono w motywie 37 poniżej.
(37) Następnie Komisja ustaliła rodzaje produktu wywożone z ChRL do Unii, które nie są sprzedawane przez przemysł unijny na rynku unijnym, oraz skonstruowała wartość normalną na podstawie art. 2 ust. 3 i 6 rozporządzenia podstawowego. W celu skonstruowania wartości normalnej w odniesieniu do tych rodzajów produktu oraz nierentownego rodzaju produktu omówionego w poprzednim motywie Komisja uwzględniła średni koszt produkcji najbardziej zbliżonych rodzajów produktu wytwarzanych przez producenta unijnego i dodała kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych ("SG&A") oraz zysku odpowiadających średniej ważonej kwocie poniesionej przez producenta unijnego w ramach krajowej sprzedaży produktu podobnego w zwykłym obrocie handlowym w okresie objętym dochodzeniem.
(38) Ponadto w odpowiedzi na zarzut jednej ze stron dotyczący rzekomego braku informacji dotyczących szczegółowych cech produktu, należy wyjaśnić, że w przeciwieństwie do innych produktów objętych dochodzeniami antydumpingowymi, takich jak niektóre elementy złączne z żeliwa lub stali z ChRL, w obecnym dochodzeniu produkt objęty postępowaniem oraz produkt podobny są dość jednorodne i nie posiadają znacznej ilości rodzajów i odmian. Przykładowo większość rodzajów produktu sprzedawanych przez chińskich producentów eksportujących miała dokładnie takie same podstawowe właściwości dotyczące wykorzystania, stężenia, opakowania i składu.
(39) Niemniej jednak w celu dalszego wyjaśnienia metody zastosowanej do określenia wartości normalnej, należy zauważyć, że Komisja zidentyfikowała sześć cech szczególnych, które miały znaczenie dla precyzyjnego zdefiniowania poszczególnych rodzajów produktu objętego postępowaniem: fizyczna forma, stężenie, rodzaj opakowania, rozmiar opakowania, zastosowanie i skład. Pięć rodzajów produktu było wywożonych z ChRL do Unii i w przypadku tych rodzajów tylko jedną cechę uznano za inną niż w przypadku rodzajów produktu sprzedawanych w Unii przez przemysł unijny.
(40) W ramach ujawnienia ostatecznych ustaleń Komisja poinformowała każdego chińskiego producenta eksportującego o cechach charakterystycznych i rodzaju produktu użytych przy konstruowaniu wartości normalnych w odniesieniu do wszystkich rodzajów produktu, w tym rodzajów wywożonych z ChRL do Unii, które nie w pełni odpowiadają rodzajom sprzedawanym w Unii przez przemysł unijny, jak wyjaśniono w motywach 35 i 39 powyżej.
3.2. Cena eksportowa
(41) Wobec braku uwag dotyczących cen eksportowych motywy 51-53 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.
3.3. Porównanie
(42) Jedna ze stron nie zgodziła się z odrzuceniem jej wniosku o dostosowanie uwzględniające kursy wymiany walut w jej umowach rozliczeniowych na podstawie art. 2 ust. 10 lit. j) rozporządzenia podstawowego. Jak wyjaśniono w motywie 57 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie wykazało, iż nie ma bezpośredniego związku między kontraktami walutowymi a handlowymi umowami sprzedaży eksportowej. Strona nie przedstawiła żadnych nowych dowodów ani argumentów, które uzasadniałyby ponowne zbadanie tymczasowej oceny.
(43) Na podstawie powyższego odrzucono argument producenta eksportującego. Ponadto, biorąc pod uwagę wykorzystanie cen unijnych do ustalenia wartości normalnej, nie ma potrzeby ustosunkowywania się do uwag dotyczących porównania japońskiego produktu podobnego z produktem objętym postępowaniem.
3.4. Uwagi po ujawnieniu ostatecznych ustaleń
(44) Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Komisja otrzymała uwagi od trzech zainteresowanych stron.
(45) Pierwsza zainteresowana strona twierdziła, że dane pochodzące od skarżącego nie powinny być wykorzystywane do ustalania wartości normalnej, ponieważ byłyby one obciążone błędem i nie byłyby neutralne. Zainteresowana strona uważa, że jedynym rozwiązaniem jest wykorzystanie chińskich danych.
(46) Dane dotyczące producenta unijnego, na podstawie których ustalono wartość normalną, zostały zweryfikowane na miejscu i stwierdzono, że są one wiarygodne i dokładne. W tych okolicznościach związek japońskiego producenta z producentem unijnym nie stanowi przeszkody dla wykorzystania danych producenta unijnego. Wykorzystanie danych unijnych do określenia wartości normalnej jest przewidziane w art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Argumentacja ta została zatem odrzucona.
(47) Ta sama zainteresowana strona twierdziła, że decyzja o wykorzystaniu danych dotyczących przemysłu unijnego, naruszyła jej prawo do informacji we właściwym terminie. W tym względzie Komisja uważa ujawnienie za wystarczające, gdyż zawiera ono dane dotyczące producenta unijnego. Ponadto zainteresowana strona miała możliwość przedstawienia uwag.
(48) Ta sama zainteresowana strona twierdziła również, że istniały różnice między producentem unijnym a chińskimi producentami w kosztach produkcji aspartamu, w szczególności w odniesieniu do procesu produkcji, usług dodatkowych i rodzajów zużywanej energii, ze względu na wdrożenie dodatkowych specyfikacji i wymogów regulacyjnych, takich jak wymogi dotyczące metali ciężkich, arsenu, bakterii z grupy coli, pałeczek okrężnicy, dostęp do surowców, koszty patentów, 13. miesiąc wynagrodzenia oraz koszty pakowania. Strona ta twierdziła, że różnice te wpływają na porównywalność cen między wartością normalną i ceną eksportową. Druga zainteresowana strona stwierdziła, że przemysł unijny uiszczał opłaty licencyjne w odniesieniu do rozpuszczalnego aspartamu, produktu nie produkowanego w ChRL, i w związku z tym domagała się odpowiedniej zmiany obliczeń dotyczących dumpingu.
(49) Zainteresowane strony nie uzasadniły jednak swoich argumentów związanych z wpływem domniemanych różnic w kosztach produkcji na porównywalność cen zgodnie z wymogami art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W szczególności nie przedstawiono dowodów na to, że klienci płacą systematycznie różne ceny na rynku krajowym wskutek różnicy takich czynników. Produkty krajowe i produkty wywożone są postrzegane jako podobne z punktu widzenia konsumentów, którzy nie są gotowi do płacenia za nie różnych cen. Na tej podstawie powyższe argumenty zostają odrzucone.
(50) Trzecia zainteresowana strona twierdziła, że Komisja nie wyjaśniła, czy do celów konstruowania wartości normalnej uwzględniono średnie kwoty kosztów ogólnych i administracyjnych ("SG&A") oraz zysku w odniesieniu do wszystkich rodzajów produktów sprzedawanych w Unii, czy też jedynie kwoty kosztów SG&A odnoszące się do najbliższego rodzaju produktu. Pierwsza zainteresowana strona twierdziła, że poziom rentowności nie może przekraczać 3 % z powodu sytuacji w branży produkcji aspartamu. Komisja przypomina, jak wyjaśniono w motywie 50 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że do celów konstruowania wartości normalnej dodała uzasadnioną kwotę kosztów SG&A oraz zysku, odpowiadającą średniej ważonej kwocie kosztów faktycznie poniesionych przez producenta unijnego z tytułu krajowej sprzedaży produktu podobnego w zwykłym obrocie handlowym w okresie objętym dochodzeniem, zgodnie z art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.
(51) Trzecia zainteresowana strona ponowiła swój wniosek o dostosowanie uwzględniające kursy wymiany walut w jej umowach rozliczeniowych. Jednakże wobec braku nowych dowodów lub argumentów przemawiających za ponownym zbadaniem oceny wstępnej, wniosek ten zostaje odrzucony.
(52) Pierwsza zainteresowana strona powtórzyła swój argument, zgodnie z którym odmowa przyznania MET była nieuzasadniona i stała w sprzeczności z wcześniejszymi ustaleniami Komisji, jak również z tym, że zachęt podatkowych i dotacji nie należy postrzegać jako zniekształceń przeniesionych z systemu gospodarki nierynkowej. Argumenty te zostały rozpatrzone w motywach 21-23.
(53) Ponadto ta sama zainteresowana strona twierdziła, że prospekt emisyjny, o którym mowa w motywie 24, został uwzględniony w poprzednich ustaleniach dotyczących MET.
(54) Strona nie wykazała, że dokument ten ma jakiekolwiek znaczenie dla wyceny praw do użytkowania gruntów w ramach poprzednich ustaleń dotyczących MET. W każdym przypadku, decyzja w sprawie MET podejmowana jest niezależnie w ramach poszczególnych dochodzeń, na podstawie konkretnych okoliczności istotnych dla danego dochodzenia.
(55) Ta sama zainteresowana strona twierdziła również, że wycena zawarta w prospekcie emisyjnym nie może być porównywana z ceną w umowie sprzedaży ponieważ sprzedane grunty nie były odpowiednio przygotowane.
(56) W odniesieniu do wyceny prawa do użytkowania gruntów Komisja przekazała zainteresowanej stronie szczegółowe informacje dotyczące metody zastosowanej w celu oszacowania różnicy między godziwą wartością rynkową a rzeczywistymi kosztami. Należy zaznaczyć w tym względzie, że całkowity koszt budowy został odliczony od oszacowanej całkowitej wartości działki, budynków i infrastruktury. Różnicę w wysokości + 35 % uznano za istotną i można ją wyjaśnić wyłącznie ceną transferową znacznie poniżej godziwej wartości rynkowej w momencie zawarcia transakcji między przedsiębiorstwem a władzami lokalnymi. Fakt, że - jak twierdzi zainteresowana strona - w poprzednich dochodzeniach różnica pomiędzy godziwą wartością rynkową i rzeczywistymi kosztami została oceniona w odmienny sposób nie zmienia ustaleń obecnego dochodzenia.
3.5. Margines dumpingu
(57) Wobec braku dalszych uwag potwierdza się tymczasowe marginesy dumpingu określone w motywach 61-67 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a ostateczne marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy UE przed ocleniem, są następujące:
| Przedsiębiorstwo |
Ostateczny margines dumpingu (w proc.) |
| Changmao Biochemical Engineering Co., Ltd |
124,0 |
| Sinosweet group |
126,0 |
| Niutang group |
121,4 |
| Pozostałe przedsiębiorstwa współpracujące |
124,6 |
| Wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa |
126,0 |
4. SZKODA
4.1. Definicja przemysłu unijnego i produkcji unijnej
(58) Wobec braku uwag dotyczących definicji przemysłu unijnego i produkcji unijnej motywy 68 i 69 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.
4.2. Konsumpcja w Unii
(59) Wobec braku uwag dotyczących konsumpcji w Unii motywy 70-73 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.
4.3. Przywóz z ChRL
4.3.1. Wielkość i ceny przywozu z ChRL
(60) Jedna ze stron twierdziła, że jej prawo do obrony zostało naruszone, ponieważ dane statystyczne dotyczące przywozu nie zostały upublicznione. Strona ta zwróciła się również o wyjaśnienie, w jaki sposób wielkości i wartości produktu objętego postępowaniem zostały zmniejszone w stosunku do dostępnych statystyk i wnioskowała o wyjaśnienie, z którymi bazami danych oraz w jaki sposób porównano te wielkości i wartości zgodnie z motywem 71 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Strona poprosiła o dostęp do danych statystycznych dotyczących przywozu.
(61) Komisja potwierdza, że wielkości i ceny przywozu z Chin zostały ustalone na podstawie danych dostarczonych przez chińskie przedsiębiorstwo badawcze CCM 5 . Dane te zostały sprawdzone przez porównanie z danymi dostępnymi w oficjalnej chińskiej bazie danych dotyczącej wywozu, która jest prowadzona przez chińskie organy celne. Dane uzyskane z chińskiej bazy danych dotyczącej wywozu zostały udostępnione w pliku nieopatrzonym klauzulą poufności, dostępnym do wglądu przez zainteresowane strony. Dane te są również publicznie dostępne za opłatą. Zarówno w bazie CCM, jak i w chińskiej bazie danych dotyczącej wywozu istnieje szczególny kod (29242930) obejmujący wyłącznie aspartam, dlatego dane są wystarczająco szczegółowe i nie było konieczne ich zawężenie.
(62) Jednostka miary w motywie 76 oraz w tabeli 3 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zawiera błąd pisarski. Ceny wskazane w motywie 76 oraz w tabeli 3 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych są cenami w EUR/kg, a nie w EUR/tonę.
(63) Wobec braku innych uwag ustalenia rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczące wielkości, udziału w rynku i średnich cen przywozu z ChRL, jak opisano w motywach 74-77, zostają potwierdzone, a jednostka miary w motywie 76 oraz w tabeli 3 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje skorygowana na "EUR/kg".
4.3.2. Podcięcie cenowe
(64) Jedna z zainteresowanych stron zwróciła się do Komisji o zmianę analizy podcięcia cenowego poprzez uwzględnienie różnic w rodzajach opakowania. Na poparcie swojego twierdzenia strona ta przedstawiła wykaz cen dla różnych materiałów opakowaniowych. Inna strona twierdziła, że obliczenie podcięcia cenowego powinno uwzględniać różnice w procesie produkcji i ceny nabycia surowca ze względu na koszty międzynarodowego frachtu morskiego i ubezpieczenia, ponieważ parametry te rzekomo miały istotny wpływ na ceny jednostkowe produktu końcowego.
(65) Jedna ze stron twierdziła również, że ponieważ przemysł unijny nie utracił udziału w rynku, to podcięcie cenowe nie ma znaczenia, a istotne byłoby jedynie wtedy, gdy przywóz z ChRL przejmowałby udziały w rynku przemysłu unijnego.
(66) Po pierwsze, jak wyjaśniono w motywie 79 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie wykazało, że opakowanie nie jest czynnikiem mającym wpływ na ceny. Ponadto, po przeanalizowaniu cen przekazanych przez strony, Komisja stwierdziła, że różnica kosztów opakowania wynosi maksymalnie 0,33 RMB/kg (czyli 0,046 EUR/kg) i jest ona nieistotna dla produktu, którego średnia cena wynosi 10 EUR/kg lub więcej.
(67) Po drugie, obliczenia szkody zostały oparte na porównywalnych cenach unijnych oraz cenach przywozu w okresie objętym dochodzeniem, jak wyjaśniono w motywie 78 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Jeżeli chodzi o wszelkie różnice między ChRL a Unią związane z cenami surowców, to należy wykazać, że mają one wpływ na porównywalność cen. Nierzadko zdarza się, że producenci z jednego kraju kupują surowce po innych cenach niż producenci w innym kraju. Jednakże taka różnica w kosztach nie przekłada się na różnicę w cenach ani nie musi wpływać na rzetelność porównania cen, gdyż jest to tylko jeden ze składników ceny. W każdym przypadku zainteresowana strona nie uzasadniła, w jaki sposób domniemana różnica w kosztach surowców miałaby wpływać na porównywalność cen. W związku z powyższym argument zostaje odrzucony.
(68) Po trzecie, w toku dochodzenia wykazano, że procesy produkcyjne stosowane przez producenta unijnego oraz przez chińskich producentów eksportujących są podobne. Ponadto zainteresowana strona nie sprecyzowała, jakich należy dokonać ewentualnych dostosowań ze względu na różnice w procesie produkcyjnym. W związku z powyższym argument zostaje odrzucony.
(69) Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń zainteresowana strona powtórzyła swoje twierdzenie, zgodnie z którym różnice wpływające na porównywalność cen wymienione w motywie 48 należy wziąć pod uwagę również przy obliczaniu podcięcia cenowego. Ponadto strona ta twierdziła, że w przypadku jednego ze swych klientów (przedsiębiorstwa handlowego) przy obliczaniu podcięcia cenowego należy uwzględnić pewną marżę zysku.
(70) W toku dochodzenia nie stwierdzono istnienia premii cenowej w przypadku produktu podobnego, który jest produktem towarowym. Dochodzenie wykazało, że nie ma różnic w jakości lub jakichkolwiek innych różnic między produktem objętym postępowaniem i produktem podobnym, które byłyby systematycznie odzwierciedlone w cenach. Jeżeli chodzi o wniosek dotyczący dodania marży zysku do kosztów ponoszonych po przywozie przez przedsiębiorstwo handlowe, Komisja przypomina, że obliczenia oparte są na cenach płaconych przez pierwszego niezależnego odbiorcę, niezależnie od tego, czy jest nim przedsiębiorstwo handlowe, czy inny podmiot. Argumenty te zostają zatem odrzucone.
(71) Twierdzenie, że podcięcie cenowe ma znaczenie tylko w przypadkach, w których przywóz po cenach dumpingowych przejmuje udziały w rynku przemysłu unijnego, jest nieuzasadnione i nie odzwierciedla sformułowania art. 3 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Argument ten zostaje odrzucony.
(72) Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń jedna z zainteresowanych stron zakwestionowała wniosek Komisji i stwierdziła, że podcięcie cenowe nie miało istotnego wpływu na wskaźniki gospodarcze przemysłu unijnego.
(73) Komisja uważa, że przepisy art. 3 ust. 3 i 6 rozporządzenia podstawowego umożliwiają oparcie ustalenia szkody na wskaźnikach cen lub na wielkości produkcji. Argument dotyczący istotności podcięcia cenowego omówiono w sekcji 4.5.
(74) Wobec braku innych uwag dotyczących podcięcia cenowego, potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 78-80 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.
4.4. Sytuacja gospodarcza przemysłu unijnego
Wobec braku innych uwag kwestionujących wielkości i tendencje opisujące rozwój wskaźników szkody, ustalenia zawarte w motywach 81-100 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają utrzymane.
4.5. Wnioski dotyczące szkody
(75) Wyniki gospodarcze przemysłu unijnego zostały ocenione na podstawie analizy wszystkich czynników gospodarczych określonych w art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Wszystkie wskaźniki gospodarcze (z wyjątkiem udziału w rynku i mocy produkcyjnych) uległy pogorszeniu w badanym okresie. Należy podkreślić, że w celu wykazania istnienia szkody nie wszystkie wskaźniki szkody muszą wykazywać negatywną tendencję, ponieważ zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego żaden z nich nie jest rozstrzygający.
(76) W szczególności badanie wykazało, że ze względu na duże ilości chińskiego przywozu po cenach dumpingowych, który znacznie podcinał ceny unijne (o 21,1 % w okresie objętym dochodzeniem), przemysł unijny musiał obniżyć swoje ceny sprzedaży, mimo pogarszającej się sytuacji w zakresie kosztów. Ten spadek cen wywarł bezpośredni negatywny wpływ na jego rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje i zwrot z inwestycji. Znaczne pogorszenie tych wskaźników szkody jest więc wyraźnym sygnałem, że przywóz z Chin po cenach dumpingowych wyrządził istotną szkodę. Zainteresowana strona nie przedstawiła żadnych nowych dowodów lub argumentów, które mogłyby podważyć ten wniosek.
(77) Strona ta wyraziła wątpliwość, czy przemysł unijny był faktycznie zmuszony do obniżenia swoich cen, aby utrzymać swój udział w rynku, ponieważ mimo podcięcia cenowego wynoszącego 21,1 % przemysł unijny obniżył swoje ceny jedynie o 7 %.
(78) W odpowiedzi na to stwierdzenie należy podkreślić, że podcięcie cenowe nie jest prostym porównaniem cen, lecz jest obliczane zgodnie z metodyką opisaną w motywach 78-80 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w związku z czym jego wielkość niekoniecznie jest odzwierciedlona w zmianie cen przemysłu unijnego. W każdym razie należy przypomnieć, że przemysł unijny został zmuszony do stałego obniżania cen w okresie badanym pomimo pogarszającej się sytuacji gospodarczej oraz strat odnotowanych już w 2013 r. W związku z powyższym spadku cen o 7 % nie można uznać za nieistotny.
(79) Na podstawie powyższego wniosek zawarty w motywie 106 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zgodnie z którym przemysł unijny doznał istotnej szkody w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, zostaje niniejszym potwierdzony.
5. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY
5.1. Wpływ przywozu towarów po cenach dumpingowych
(80) Niektóre strony twierdziły, że niektóre wskaźniki, takie jak moce produkcyjne nie odnotowały negatywnej tendencji, natomiast inne, takie jak wielkość sprzedaży, udział w rynku i poziom cen sprzedaży, należy analizować w kontekście spadku konsumpcji w okresie badanym.
(81) W odniesieniu do mocy produkcyjnych rzeczywiście utrzymywały się one na stałym poziomie w okresie badanym. Wynika to z faktu, że przemysł unijny składa się z jednego producenta, który posiada zintegrowany zakład produkcyjny obejmujący szereg precyzyjnie zaplanowanych etapów produkcji, i fakt ten ogranicza możliwość nagłego zmniejszenia mocy produkcyjnych bez wprowadzenia dużych i kosztownych zmian. Przemysł unijny złagodził jednak skutki spadku popytu poprzez dłuższe wyłączenie linii produkcyjnej, jak wyjaśniono w motywie 84 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Ponadto przemysł unijny obniżył swoje koszty stałe w celu złagodzenia efektów spadku popytu na koszty produkcji.
(82) Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń jedna z zainteresowanych stron twierdziła, że nie wyjaśniono, w jaki sposób przemysł unijny obniżył swoje koszty stałe. Strona ta stwierdziła również, że zmniejszenie kosztów stałych przemysłu unijnego było w najlepszym razie nieznaczne. Jej zdaniem przemysłowi unijnemu nie udało się odpowiednio przystosować do zmian na unijnym rynku i w związku z tym wszelka ewentualna szkoda została poniesiona z własnej winy.
(83) W odpowiedzi Komisja przypomina, że szczegóły dotyczące zmniejszenia kosztów stałych przeprowadzonych przez przemysł unijny zostały przedstawione w motywie 84 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Ponadto przemysł unijny dostosował się do spadku popytu poprzez dostosowanie swojego procesu produkcji do niższej wielkości produkcji. Komisja przeanalizowała dokładnie ewolucję kosztów stałych w badanym okresie. Dochodzenie wykazało, że przemysłowi unijnemu udało się znacznie zredukować ogólne koszty stałe i w rezultacie w tym samym okresie stałe koszty na tonę wzrosły jedynie o 24 %. Gdyby przemysł unijny nie podjął działań opisanych powyżej oraz w motywie 84 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, koszty stałe wzrosłyby o 66 %. W świetle powyższego Komisja podtrzymuje swój wniosek, że przemysł unijny faktycznie podjął stosowne działania w celu dostosowania się do spadku sprzedaży i zdołał znacznie obniżyć swoje koszty stałe. W związku z powyższym twierdzenie, że szkoda została poniesiona z własnej winy nie zostało potwierdzone w trakcie dochodzenia i zostaje zatem odrzucone.
(84) W toku dochodzenia ustalono, że ceny przywozu towarów po cenach dumpingowych z ChRL zmniejszyły się o 12 % w okresie badanym. Takiej polityki cenowej nie można przypisać zmianie cen surowców. Należy również podkreślić, że przywóz z Chin po cenach dumpingowych stanowi znaczną część sprzedaży na rynku unijnym i w związku z tym wywiera istotny wpływ na ten rynek, który jest podstawowym rynkiem dla przemysłu unijnego. Ponadto, jak wspomniano w motywie 76, margines podcięcia cenowego przywozu z Chin w stosunku do cen przemysłu unijnego wyniósł 21,1 % w okresie objętym dochodzeniem. W rezultacie przemysł unijny nie miał innego wyboru niż obniżenie cen sprzedaży, aby pozostać wystarczająco konkurencyjny i ograniczyć straty w zakresie wielkości sprzedaży i udziału w rynku. Komisja zebrała dowody dotyczące negocjacji umów wiążących użytkowników i dystrybutorów aspartamu wskazujące, że poziom cen przywozu z Chin jest wykorzystywany do wywierania nacisku na przemysł unijny. Sytuacja ta miała bezpośredni negatywny wpływ na przemysł unijny, w szczególności na jego rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje oraz zwrot z inwestycji. Pogarszanie się tych wskaźników szkody jest więc bezpośrednio związane z chińskim przywozem po cenach dumpingowych, a sytuacji tej nie zmienia fakt spadku konsumpcji w Unii.
(85) W odniesieniu do motywu 110 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych jedna ze stron twierdziła, że źródło statystyk dotyczących ewolucji cen surowców powinno zostać upublicznione, i zakwestionowała ustalenie, zgodnie z którym koszt dwóch głównych surowców stanowi jedynie 25 % całkowitych kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem/produktu podobnego. Według danych tej strony dotyczących kosztów te dwa surowce stanowią niemalże 50 % całkowitych kosztów produkcji ponoszonych przez producentów eksportujących i w związku z tym Komisja powinna ponownie rozważyć wnioski zawarte w motywie 110 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.
(86) Informacje dotyczące cen surowców zostały uzyskane z CCM, a ich jawne streszczenie zostało zawarte w pliku nieopatrzonym klauzulą poufności, dostępnym do wglądu zainteresowanych stron, w następstwie uwag otrzymanych po publikacji rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.
(87) Jak wyjaśniono w motywie 110 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych produkt objęty postępowaniem/ produkt podobny jest wytwarzany przez zmieszanie dwóch aminokwasów (kwasu L-asparaginowego i L-fenyloalaniny) mniej więcej w równej ilości. Po otrzymaniu dodatkowych statystyk obejmujących okres objęty dochodzeniem (w odróżnieniu od roku kalendarzowego 2014) dane dotyczące ewolucji cen surowców zostały zmienione. W okresie badanym ceny kwasu L-asparaginowego wzrosły o 1 %, a ceny L-fenyloalaniny spadły o 23,6 %. Jednakże powyższa zmiana cen surowców nie zmienia wniosku wyciągniętego na etapie środków tymczasowych, zgodnie z którym te dwa aminokwasy stanowią łącznie około 25 % całkowitych kosztów produkcji przemysłu unijnego. Jest to również zgodne z danymi producenta z państwa analogicznego. Pomimo wniosku zainteresowanej strony jej dane dotyczące kosztów nie zostały zweryfikowane przez Komisję, ponieważ przedsiębiorstwu temu nie zostało przyznane traktowanie na zasadach rynkowych. W rezultacie jego dane dotyczące kosztów nie mogą być brane pod uwagę. W związku z powyższym ustalenie, zgodnie z którym koszt dwóch głównych surowców stanowi około 25 % całkowitych kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem/produktu podobnego zostaje podtrzymane, jak wskazano w motywie 110 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.
(88) Na podstawie zaktualizowanych danych statystycznych maksymalny wpływ kosztu surowców na ewolucję cen produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego to spadek o 4,6 %. Jednakże w toku dochodzenia wykazano, że spadek cen produktu objętego postępowaniem wyniósł 12 % w okresie objętym dochodzeniem, jak wskazano w motywie 77 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W związku z tym, wbrew twierdzeniu zainteresowanej strony, spadek cen surowców nie wyjaśnia w sposób wystarczający spadku cen produktu objętego postępowaniem, a zatem nie zmienia wniosku zawartego w motywie 110 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, tj. chińscy producenci eksportujący stosowali stosunkowo agresywną politykę cenową na rynku unijnym i spowodowali istotną szkodę dla przemysłu unijnego.
(89) Inna strona twierdziła, że fakt, iż przemysł unijny zdołał utrzymać swój udział w rynku, wyraźnie świadczy o tym, że przywóz z ChRL nie powoduje szkody dla przemysłu unijnego.
(90) W odniesieniu do tego argumentu należy stwierdzić, że ewolucja udziałów w rynku stanowi jedynie jeden z czynników, które brane są pod uwagę w ramach analizy związku przyczynowego. Ponadto fakt, że znaczna presja cenowa wywierana przez przywóz z ChRL w badanym okresie nie przełożyła się na utratę udziału w rynku przemysłu unijnego (a zatem, że zarówno chińscy producenci eksportujący, jak i przemysł unijny utrzymali swój udział w rynku), wskazuje na to, że rynek unijny jest bardziej nieelastyczny niż można było oczekiwać w przypadku produktu towarowego. Produkt objęty postępowaniem/produkt podobny odgrywa raczej marginalną rolę w kosztach produkcji użytkowników (poniżej 3 %), podczas gdy jednocześnie dostawcy dla przemysłu spożywczego i farmaceutycznego podlegają bardzo długim i kosztownym procesom certyfikacji. Oznacza to, że - przynajmniej do końca okresu objętego dochodzeniem - większość użytkowników wolała nadal korzystać z usług zatwierdzonych i wiarygodnych dostawców zamiast rozpocząć proces certyfikacji w oparciu o korzystniejsze ceny.
(91) Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń jedna zainteresowana strona twierdziła, że przemysł unijny obniżył ceny w odnośnym okresie "tylko" o 7 %, z czego 4,6 % wynikało ze spadku cen surowców. Jej zdaniem rzeczywistą przyczyną spadku cen sprzedaży była zatem ewolucja cen surowców. Ponadto strona ta przedstawiła w ujęciu rocznym obniżkę cen (wynoszącą 2,4 %) spowodowaną innymi czynnikami zaobserwowaną w badanym okresie i uzyskała kwotę 0,056 EUR za kg rocznie. Z tego strona wyciągnęła wniosek, że wspomniana obniżka cen jest na tym samym poziomie co różnica cen zaobserwowana w odniesieniu do materiałów opakowaniowych, którą Komisja uznała za nieistotną w motywie 66. Na tej podstawie strona ta twierdziła, że wpływ cen innych czynników nie może zostać uznany za istotny.
(92) W odpowiedzi na ten argument należy zaznaczyć, że w motywie 88 Komisja ustaliła, że ewolucja cen surowców mogła wyjaśnić maksymalnie spadek cen produktu objętego postępowaniem o maksymalnie 4,6 %. Jest to maksymalny teoretyczny poziom i nie oznacza to, że ceny powinny zmniejszyć się w takim samym wymiarze w tym samym okresie. Jest to prawdą szczególnie w odniesieniu do produktu takiego jak aspartam, który nie jest sprzedawany w oparciu o ceny ad hoc, lecz raczej poprzez roczne lub wieloletnie umowy sprzedaży ze stałymi cenami. Dochodzenie wykazało, że przemysł unijny był przedmiotem ciągłej i silnej presji cenowej ze strony chińskiego przywozu po cenach dumpingowych i został zmuszony do obniżenia swoich cen pomimo ogólnego pogorszenia jego struktury kosztowej. Ponadto przedstawienie danych w ujęciu rocznym przez zainteresowaną stronę nie może zostać zaakceptowane. Ze względu na roczne wahania zaobserwowane zarówno w odniesieniu do sprzedaży, jak i do cen surowców takie podejście w ujęciu rocznym nie odzwierciedla rzeczywistości gospodarczej i jest nieprawidłowe z metodologicznego punktu widzenia. Jednocześnie różnica cen materiałów opakowaniowych jest rzeczywistą różnicą w danym roku i jako taka jest faktycznie nieznaczna z uwagi na ceny produktu objętego postępowaniem.
(93) W związku z powyższym Komisja uznaje, że istnieją wystarczające dowody w dokumentacji dotyczące presji cenowej i jej istotnego negatywnego wpływu na przemysł unijny.
(94) Wobec braku innych uwag dotyczących wpływu przywozu po cenach dumpingowych na sytuację przemysłu unijnego, o którym mowa w motywach 108-113 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, ustalenia te zostają potwierdzone.
5.2. Wpływ innych czynników
(95) Kilka zainteresowanych stron twierdziło lub utrzymywało, że jakakolwiek istotna szkoda poniesiona przez przemysł unijny była spowodowana spadkiem konsumpcji w Unii. W związku z tym jedna zainteresowana strona stwierdziła, że spadek konsumpcji spowodowany był wzrostem konkurencji ze strony innych substancji słodzących w szczególności acesulfamu potasu ("Ace-K"), a także zwiększonych obaw natury zdrowotnej związanych z produktem objętym postępowaniem i produktem podobnym. Ponadto niektóre zainteresowane strony twierdziły również, że istotna szkoda poniesiona przez przemysł unijny była spowodowana jego pogarszającymi się wynikami eksportowymi lub powstała wskutek braku dostosowania się do spadku popytu.
(96) Jedna ze stron stwierdziła również, że straty przemysłu unijnego należy przypisać znacznej utracie wartości, która miała negatywny wpływ na koszty przemysłu unijnego i wyjaśnia straty poniesione przez przemysł unijny. Inna strona twierdziła, że w ramach oceny przyczyn szkody nie wzięto pod uwagę sprzedaży producentów unijnych dokonywanej zaraz po wszczęciu obecnego dochodzenia.
5.2.1. Konsumpcja
(97) Jak już stwierdzono w motywach 121 i 122 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, spadek konsumpcji unijnej mógł przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł unijny. Dochodzenie nie wykazało jednak, że spadek ten był wystarczający, aby wyjaśnić zasięg i stopień szkody poniesionej przez przemysł unijny, a tym samym nie mógł on spowodować zerwania związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych z ChRL a szkodą poniesioną przez przemysł unijny.
(98) Jeśli chodzi o argument, że Komisja nie oceniła wpływu innych substancji słodzących, a w szczególności Ace-K na rynek aspartamu, nie wykazano dlaczego i w jaki sposób rzekomo bardziej niekorzystne dane w przypadku Ace-K 6 miałyby być istotnym elementem dla niniejszego dochodzenia.
(99) Co ważniejsze, w toku dochodzenia ustalono, że chociaż ma miejsce w pewnym zakresie zastępowanie jednych substancji słodzących innymi, to jest to jednak zjawisko o ograniczonym zasięgu z uwagi na fakt, że opracowanie i zatwierdzenie nowych wzorów chemicznych jest procesem ryzykownym, czasochłonnym i kosztownym. W każdym przypadku nałożenie ceł na Ace-K pochodzące z ChRL może tylko wzmocnić obecną pozycję rynkową produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego na rynku unijnym, a nie oddziaływać negatywnie i wyłącznie na przemysł unijny, jak twierdziła jedna ze stron.
(100) Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń zainteresowana strona powtórzyła argument, zgodnie z którym główną przyczyną szkody jest spadek konsumpcji ze względu na obawy natury zdrowotnej oraz zastępowanie aspartamu innymi substancjami słodzącymi, takimi jak Ace-K. Strona ta uznała, że wniosek Komisji, zgodnie z którym zastępowanie jednych substancji słodzących innymi ma ograniczony zakres, przeczy ustaleniom rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i stwierdziła ponownie, że Komisja nie uwzględniła wniosków dochodzeń antydumpingowych dotyczących Ace-K i jego wpływu na niniejsze postępowanie.
(101) W motywie 97 Komisja stwierdziła, że skutki spadku konsumpcji oraz ich ograniczony wpływ nie wyjaśniają szkody poniesionej przez przemysł unijny. Zainteresowana strona nie przedstawiła żadnych nowych informacji w tym zakresie, a zatem argument, zgodnie z którym spadek konsumpcji przerywa związek przyczynowy, zostaje odrzucony.
(102) Ze względu na brak innych uwag dotyczących spadku konsumpcji niniejszym potwierdzone zostają wnioski wyciągnięte w motywie 122 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.
5.2.2. Wyniki eksportowe
(103) Tabela 10 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zawierała błąd pisarski (zamiast indeksów średnich cen eksportowych zawierała indeksy poziomów cen odnotowanych na rynku unijnym). Pomimo tego błędu pisarskiego analizę i wnioski oparto na poprawnych liczbach. Skorygowane indeksy cen są następujące:
Tabela 10
Wyniki eksportowe przemysłu unijnego
|
2011 |
2012 |
2013 |
2014 |
OD |
| Średnia cena Indeks |
100 |
89 |
101 |
97 |
94 |
| Źródło: Dane dostarczone przez przemysł unijny. |
(104) W odniesieniu do twierdzenia, że szkodę spowodowały wyniki eksportowe osiągane przez przemysł unijny, należy przypomnieć, że, jak wyjaśniono w motywie 115 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, czynnik ten istotnie uznano za przyczyniający się do wyrządzonej szkody. Niemniej jednak, jak wyjaśniono w motywach 116 i 118 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, nie stwierdzono, by czynnik ten przerywał związek przyczynowy. Należy przypomnieć, że w trakcie dochodzenia stwierdzono, że w okresie objętym dochodzeniem wywożona część produkcji była znacznie mniejsza niż część sprzedawana na rynku unijnym.
(105) Ponadto warto również zauważyć, że w toku dochodzenia wykazano, że producentom z ChRL udało się wyeliminować przemysł unijny z rynków innych państw trzecich. Dostępne statystyki 7 wykazują, że na głównych rynkach eksportowych przemysłu unijnego, takich jak Brazylia, Argentyna, Meksyk i Turcja, producenci z ChRL dokonywali sprzedaży znacznych i rosnących ilości po cenach podobnych lub nawet niższych od cen stosowanych przez nich na rynku unijnym. Nie można pominąć globalnej sytuacji i faktu, że producenci z ChRL praktycznie przejmują światowy rynek dostaw tego produktu 8 . Chińscy eksporterzy znacząco podcinali ceny przemysłu unijnego również na rynkach państw trzecich. Biorąc pod uwagę fakt, że praktycznie nie istnieją inni producenci na rynku globalnym, z wyjątkiem Japonii, która sprzedaje znacznie mniejsze ilości po znacznie wyższych cenach niż ChRL na główne rynki eksportowe przemysłu unijnego, można śmiało stwierdzić, że przyczyną spadku wielkości sprzedaży eksportowej i cen eksportowych była przede wszystkim polityka cenowa chińskich producentów eksportujących.
(106) Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń zainteresowane strony zwróciły się do Komisji o wykazanie w kategoriach ilościowych, że wpływ spadku unijnej konsumpcji i wyników eksportowych miał ograniczony charakter i nie spowodował zerwania związku przyczynowego.
(107) Komisja przypomina, że zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego ocenia się czynniki inne niż przywóz po cenach dumpingowych, a ich szkodliwe skutki nie mogą być przypisane przywozowi po cenach dumpingowych. W związku z tym nie wyklucza się, że inne czynniki mogły przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł unijny. Jednakże art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego nie wymaga ilościowego oszacowania wpływu innych czynników. Poprzez odróżnienie i oddzielenie skutków innych czynników Komisja spełniła obowiązek ciążący na niej na mocy art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego.
(108) Ze względu na brak innych uwag dotyczących wyników eksportowych przemysłu unijnego potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 114-118 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.
5.2.3. Szkoda powstała z własnej winy
(109) W odpowiedzi na argument, że szkoda poniesiona przez przemysł unijny powstała z własnej winy należy stwierdzić, że argument ten został omówiony w motywie 81 powyżej. W każdym przypadku, biorąc pod uwagę fakt, że łączne moce produkcyjne przemysłu unijnego są nadal znacznie niższe od unijnej konsumpcji, nie jest uprawnione twierdzenie, że szkodę spowodowała ogólna nadprodukcja.
5.2.4. Inne czynniki podniesione przez zainteresowane strony
(110) W odniesieniu do argumentu zainteresowanej strony dotyczącego utraty wartości należy przypomnieć, że utrata wartości księgowej przemysłu unijnego nie została wzięta pod uwagę przy ocenie kosztów i rentowności, jak wskazano w motywie 98 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.
(111) W odniesieniu do twierdzenia, że sprzedaż producentów unijnych powinna zostać oceniona w ramach analizy związku przyczynowego, należy podkreślić co następuje. Zainteresowana strona nie wykazała, w jaki sposób zmiana własności producenta unijnego powinna zostać uwzględniona w analizie związku przyczynowego. Poprzedni właściciel, Ajinomoto Co., zawsze posiadał swoje główne zakłady produkcyjne w Japonii, gdzie niedawno opracował nową metodę produkcji. Ajinomoto Co. podjęło decyzję o skonsolidowaniu swojej bazy produkcyjnej aspartamu w Japonii. Dochodzenie potwierdziło, że nowy właściciel w pełni popiera skargę i jest zdecydowany kontynuować produkcję aspartamu, jak stwierdzono w motywie 68 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.
(112) Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń zainteresowana strona twierdziła, że skoro zamiar sprzedaży zakładu produkcyjnego w Unii znany był już w 2014 r., właściciel tego zakładu nie dokonał niezbędnych dostosowań i inwestycji/usprawnień w celu dostosowywania się do trudnych warunków rynkowych. Zainteresowana strona twierdziła, że kwestia ta nie została należycie oceniona przez Komisję w ramach analizy związku przyczynowego.
(113) Ustosunkowując się do tego twierdzenia, Komisja przypomina, że w toku dochodzenia przeanalizowano działania producenta unijnego i stwierdzono, że podjął on liczne kroki w celu złagodzenia negatywnych skutków zmniejszającego się popytu na rynku oraz chińskiego przywozu po cenach dumpingowych. Wnioski w tym względzie znajdują się w motywie 83. Z tabeli 8 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wynika, że inwestycje, mimo że się zmniejszają, nadal są dokonywane, a w niektórych latach badanego okresu nawet wzrosły. Ponadto oczywiste jest, że przedsiębiorstwo Ajinomoto miało interes w tym, by nie wpływać negatywnie na działalność producenta unijnego, ponieważ zamierzało sprzedać zakład produkcyjny celem kontynuacji jego działalności. W świetle powyższego uznaje się, że sprzedaż producenta unijnego została wystarczająco przeanalizowana i że w dokumentacji nie ma dowodów na poparcie argumentów zainteresowanej strony.
(114) Wobec braku innych uwag dotyczących motywów 119 i 120, 123 i 124 oraz 126 i 127 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych niniejszym potwierdza się zawarte w nich wnioski.
5.3. Wnioski w sprawie związku przyczynowego
(115) Dochodzenie wykazało, iż stała presja cenowa wywierana przez przywóz z ChRL w połączeniu z jego silną pozycją na rynku unijnym spowodowała istotną szkodę dla przemysłu unijnego. Już niskie ceny przywozu z Chin dalej znacznie spadły w badanym okresie, a spadku tego nie można było w pełni wytłumaczyć zmianami cen surowców. Obniżone ceny wywarły bezpośredni negatywny wpływ na rentowność przemysłu unijnego i przyczyniły się do poniesienia przez niego strat na rynku unijnym.
(116) Na podstawie powyższego Komisja podtrzymuje swój wniosek, że przedmiotowy przywóz towarów po cenach dumpingowych spowodował poniesienie przez przemysł unijny istotnej szkody w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.
(117) Komisja dokładnie przeanalizowała wpływ wszystkich innych znanych czynników, które mogły mieć negatywny wpływ na sytuację przemysłu unijnego. Uznaje się, że niektóre czynniki (spadek konsumpcji unijnej i wyników eksportowych przemysłu unijnego) mogły przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł unijny. Ich wpływ był jednak ograniczony co do zakresu lub intensywności i dlatego nie spowodował zerwania związku przyczynowego między przywozem z Chin po cenach dumpingowych a poniesioną szkodą.
(118) W związku z powyższym potwierdza się wniosek zawarty w motywach 128-131 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.
6. INTERES UNII
(119) Jedna z zainteresowanych stron twierdziła, że wprowadzenie środków byłoby sprzeczne z interesem Unii, ponieważ proponowane środki skutecznie zamknęłyby rynek unijny dla chińskich producentów eksportujących, pozostawiając użytkownikom jedno źródło zaopatrzenia (przemysł unijny). Według zainteresowanej strony, oznacza to również, że wprowadzenie środków skutkowałoby dominującą pozycją na rynku przemysłu unijnego, którą przemysł ten mógłby w pełni wykorzystać. Strony wyraziły również wątpliwość w odniesieniu do zbieżności w czasie pomiędzy sprzedażą skarżącego przedsiębiorstwa i złożeniem skargi.
(120) Komisja nie zgadza się z tą argumentacją. Oprócz ChRL istnieje również znacząca produkcja w Japonii. Oznacza to, że istnieją alternatywne źródła zaopatrzenia dla użytkowników. Co więcej, twierdzenie, że proponowane środki zamknęłyby rynek dla chińskich producentów nie zostało uzasadnione, ani poparte ustaleniami poczynionymi w trakcie dochodzenia. Proponowane cła zostały obliczone w oparciu o zweryfikowane dane wszystkich zaangażowanych podmiotów. Na podstawie poziomów cen odnotowanych w okresie objętym dochodzeniem należy stwierdzić, że cła usuną jedynie skutki nieuczciwych i niezrównoważonych praktyk handlowych na poziom cen w Unii. Fakt, że istnieje tylko jeden producent w Unii, nie oznacza, że ma on pozycję dominującą, i nic nie wskazuje na to, że nawet jeśli uzyskałby taką pozycję w przyszłości, nadużywałby jej, ponieważ istnieją alternatywne źródła dostaw takie jak ChRL i Japonia. Oczekuje się, że w następstwie wprowadzenia środków przemysł unijny będzie mógł zwiększyć produkcję oraz poziom sprzedaży na rynku, na którym będzie panowała rzeczywista konkurencja. Ceny stosowane przez chińskich eksporterów powinny wzrosnąć, a obecna duża presja cenowa wywierana na przemysł unijny na rynku UE powinna ulec zmniejszeniu. Strony nie wykazały też, w jaki sposób zbieżność w czasie pomiędzy sprzedażą unijnych zakładów produkcyjnych a złożeniem skargi miałaby wywrzeć wpływ na interes Unii. W każdym razie Komisja uważa, że kwestia ta nie ma wpływu na ocenę interesu Unii. Zarzuty te uznaje się zatem za bezzasadne.
(121) Z drugiej strony, warto podkreślić, że dochodzenie wykazało, że jeśli wyrażono by zgodę na kontynuowanie obecnych praktyk handlowych, to przemysł unijny najprawdopodobniej zostałby zmuszony do opuszczenia rynku, pozostawiając użytkownikom przywóz jako jedyne źródło zaopatrzenia, co oczywiście nie leży w interesie przemysłu unijnego. Komisja uważa, że utrzymanie produkcji w Unii jest niezbędne do celów zachowania konkurencji.
(122) Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń jedna zainteresowana strona twierdziła, że biorąc pod uwagę niski poziom wartości transakcyjnej sprzedaży przemysłu unijnego, jego właściciel nie może zagwarantować przyszłej produkcji aspartamu.
(123) Argument ten jest czysto spekulatywny. W każdym przypadku Komisja zauważa, że produkcję aspartamu kontynuowano po zmianie właściciela. Komisja starannie przeanalizowała interesy wszystkich zainteresowanych stron oraz, jak wyjaśniono w motywie 144 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, stwierdziła, że wprowadzenie środków jest uzasadnione i nie jest sprzeczne z interesem Unii jako całości.
(124) Ze względu na brak innych uwag dotyczących interesu Unii niniejszym potwierdza się ustalenia i wnioski zawarte w motywach od 133-145 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.
7. OSTATECZNE ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE
7.1. Poziom usuwający szkodę (margines szkody)
(125) Jedna z zainteresowanych stron zwróciła się do Komisji z wnioskiem o rozdzielenie szkody spowodowanej przywozem po cenach dumpingowych i szkody spowodowanej wynikami eksportowymi oraz oddzielne obliczenie marginesu szkody dla każdego z tych dwóch czynników. Strona ta wnioskowała również, by wprowadzić korektę ceny niewyrządzającej szkody, tak by zrównoważyć wzrost kosztów stałych w związku ze spadkiem wielkości produkcji. Strona zaproponowała użycie kosztów stwierdzonych w ramach najlepszego wykorzystania mocy produkcyjnych przemysłu unijnego w okresie trzech lat poprzedzających okres objęty dochodzeniem. Ponadto strona ta domagała się również, by dokonano dostosowania ceny niewyrządzającej szkody, która została rzekomo zawyżona przez surowce zakupione po cenach transferowych.
(126) Jak wyjaśniono w sekcjach 4 i 5 powyżej w odniesieniu do szkody oraz związku przyczynowego, Komisja stwierdziła, że spełnione zostały warunki niezbędne do stwierdzenia szkody oraz związku przyczynowego, jak określono w art. 3 ust. 1 i 7. Obliczanie odrębnego marginesu szkody dla różnych czynników przyczyniających się do powstania szkody nie jest wymogiem prawnym i nie jest praktyką Komisji. Komisja odpowiednio odróżniła i oddzieliła wpływ innych czynników przyczyniających się do powstania szkody od skutków przywozu po cenach dumpingowych. Komisja stwierdziła, że pozostałe czynniki nie przerywają związku przyczynowego między dumpingowym przywozem a szkodą poniesioną przez przemysł unijny.
(127) Ponadto cena niewyrządzająca szkody została ustalona w odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem na podstawie danych odnoszących się do okresu objętego dochodzeniem; dotyczy to wszystkich parametrów, w tym wykorzystania mocy produkcyjnych. Wreszcie twierdzenie, że surowce były kupowane przez przemysł unijny po cenach transferowych od powiązanych stron, nie zostało potwierdzone w trakcie dochodzenia. Wręcz przeciwnie, w dochodzeniu ustalono wyraźnie (jak wspomniano w motywie 125 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych), że w okresie badanym przemysł unijny kupował surowce po cenach rynkowych.
(128) Jedna z zainteresowanych stron twierdziła, że Komisja powinna zbadać, czy ogólnoświatowy spadek cen surowców przełożył się na spadek cen surowców dla przemysłu unijnego. Strona ta twierdziła, że jeśli ceny surowców były wyższe niż na rynku międzynarodowym, obliczenia szkody powinny zostać odpowiednio dostosowane. W tym kontekście Komisja przypomina, że w motywie 125 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych stwierdzono, że przemysł unijny nabywał surowce na warunkach rynkowych, i nie przedstawiono żadnych nowych elementów, które podawałyby w wątpliwość ten wniosek.
(129) W oparciu o powyższe ustalenia wnioski dotyczące dostosowań ceny niepowodującej szkody zostają odrzucone. Wobec braku innych uwag dotyczących poziomu usuwającego szkodę potwierdza się metodykę stosowaną na etapie środków tymczasowych, jak określono w motywach 147-152 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.
7.2. Środki ostateczne
(130) Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii oraz zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, należy wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe na przywóz aspartamu pochodzącego z ChRL. Zgodnie z zasadą niższego cła w niniejszym przypadku środki powinny zostać wprowadzone na poziomie niższego z tych marginesów.
(131) W związku z powyższym stawki ostatecznego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii, przed ocleniem, powinna być następująca:
| Przedsiębiorstwo |
Margines dumpingu (%) |
Margines szkody (%) |
Ostateczne cło antydumpingowe
(%)
|
| Changmao Biochemical Engineering Co., Ltd |
124,0 |
55,4 |
55,4 |
| Sinosweet group |
126,0 |
59,4 |
59,4 |
| Niutang group |
121,4 |
59,1 |
59,1 |
| Pozostałe przedsiębiorstwa współpracujące |
124,6 |
58,8 |
58,8 |
| Wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa |
126,0 |
59,4 |
59,4 |
(132) Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do "wszystkich pozostałych przedsiębiorstw") mają wyłączne zastosowanie do przywozu produktu objętego postępowaniem z państwa, którego dotyczy postępowanie, i wyprodukowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty objęte postępowaniem, wytworzone przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, podlegają stawce celnej stosowanej wobec "wszystkich pozostałych przedsiębiorstw". Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.
(133) Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku zmiany jego nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji 9 . Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki celnej mającej wobec niego zastosowanie, w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej opublikowane zostanie zawiadomienie w sprawie zmiany nazwy.
(134) W celu zapewnienia należytego egzekwowania ceł antydumpingowych cło antydumpingowe dotyczące wszystkich pozostałych przedsiębiorstw należy stosować nie tylko w odniesieniu do niewspółpracujących producentów eksportujących w ramach bieżącego dochodzenia, ale także do producentów, którzy nie prowadzili wywozu do Unii w trakcie okresu objętego dochodzeniem.
7.3. Zobowiązania
(135) Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń niektórzy producenci eksportujący oraz Chińska Izba Handlu Międzynarodowego (CCOIC) wyraziła zainteresowanie złożeniem ofert zobowiązań cenowych lub wspólnego zobowiązania cenowego. Jednak tylko jedno przedsiębiorstwo złożyło wystarczająco uzasadnioną ofertę zobowiązania w terminie określonym w art. 8 rozporządzenia podstawowego. Proponowana minimalna cena importowa składała się ze zmiennego składnika odzwierciedlającego tendencję cenową głównego surowca (tj. L-fenyloalaniny) oraz stałego elementu odzwierciedlającego pozostałe koszty.
(136) Komisja oceniła ofertę i określiła szereg czynników ryzyka specyficznych dla produktu.
(137) Aspartam jest sprzedawany dużym odbiorcom, którzy kupują ten produkt w dużych ilościach w Unii i poza nią w oparciu o umowy globalne. Eksporterzy byliby w stanie skompensować wzrost cen unijnych przez obniżenie swoich cen w krajach trzecich. W rezultacie taka kompensacja zniweczyłaby wszelkie skutki naprawcze. Kwestia ta jest szczególnie ważna w niniejszej sprawie, ponieważ niemożliwe byłoby (lub przynajmniej bardzo trudne) wykrycie takiej kompensacji.
(138) Ponadto ceny surowców wykorzystywanych do produkcji aspartamu są niestabilne, jak wyjaśniono w motywie 110 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Zobowiązania cenowe nie są skutecznym środkiem zaradczym w odniesieniu do produktów o zmiennych kosztach produkcji. W przypadku spadku kosztów uniemożliwiają eksporterom reagowanie na zmiany rynkowe. Tą fluktuację cen potwierdzają najnowsze dane statystyczne dotyczące wywozu, z których wynika, że chińskie ceny aspartamu stale maleją.
(139) Ponadto, jako że żadnemu z przedsiębiorstw nie przyznano MET, Komisja nie mogła w pełni ocenić wiarygodności rozliczeń, co między innymi ma zasadnicze znaczenie dla stworzenia opartych na zaufaniu relacji, które są podstawą zobowiązań.
(140) Z uwagi na powyższe ustalenia Komisja uznała, że nie można przyjąć żadnej ze złożonych ofert.
7.4. Ostateczne pobranie cła tymczasowego
(141) Ze względu na ustaloną wysokość marginesów dumpingu oraz zważywszy na poziom szkody, jaką poniósł przemysł unijny, należy dokonać ostatecznego poboru kwot zabezpieczonych w formie tymczasowego cła antydumpingowego nałożonego rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych.
(142) Komitet ustanowiony na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia Rady (UE) 2016/1036 nie wydał opinii,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
