a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1007/2009 3 zostało przyjęte w celu usunięcia przeszkód w funkcjonowaniu ryku wewnętrznego z uwagi na różnice występujące w przepisach krajowych regulujących handel produktami z fok. Środki te zostały przyjęte w odpowiedzi na obawy społeczeństwa co do przestrzegania zasad dobrostanu zwierząt przy zabijaniu fok oraz możliwej obecności na rynku unijnym produktów uzyskanych z fok zabijanych w sposób powodujący u nich nadmierny ból, stres, strach i inne formy cierpienia. Obawy te znalazły potwierdzenie w informacjach, z których wynika, że w szczególnych warunkach, w jakich odbywają się polowania na foki, nie jest możliwe stałe i skuteczne stosowanie prawdziwie humanitarnej metody zabijania. Aby zrealizować ten cel, w rozporządzeniu (WE) nr 1007/2009 ustanowiono, jako ogólną zasadę, zakaz wprowadzania do obrotu produktów z fok.
(2) Jednocześnie polowanie na foki jest integralną częścią uwarunkowań społeczno-gospodarczych, nawyków żywieniowych, kultury i tożsamości Eskimosów i innych społeczności autochtonicznych, w znacznym stopniu przyczyniając się do ich utrzymania i rozwoju, zapewniając żywność i dochód, które są potrzebne do życia oraz trwałej egzystencji społeczności, a także zapewniają ochronę i ciągłość jej tradycyjnego bytowania. Z tych powodów polowania na foki prowadzone tradycyjnie przez Eskimosów i inne społeczności autochtoniczne nie wzbudzają takich samych obaw społeczeństwa jak polowania na foki prowadzone głównie w celach handlowych. Ponadto uznaje się powszechnie, że nie należy naruszać podstawowych, gospodarczych i społecznych interesów Eskimosów i innych społeczności autochtonicznych, co jest zgodne z Deklaracją praw ludów tubylczych ONZ przyjętą dnia 13 września 2007 r. i z innymi istotnymi instrumentami międzynarodowymi. Co więcej, trzy państwa członkowskie (Dania, Niderlandy i Hiszpania) ratyfikowały Konwencję dotyczącą ludności tubylczej i plemiennej w krajach niezależnych ("Konwencja nr 169"), którą Międzynarodowa Organizacja Pracy przyjęła w dniu 27 czerwca 1989 r. 4 . Z tych powodów w rozporządzeniu (WE) nr 1007/2009 zezwolono w drodze wyjątku na wprowadzanie do obrotu produktów z fok, jeżeli produkty te pochodzą z polowań prowadzonych tradycyjnie przez Eskimosów i inne społeczności autochtoniczne, a polowania te służą ich utrzymaniu i przyczyniają się do niego.
(3) W świetle celu, jaki ma realizować rozporządzenie (WE) nr 1007/2009, należy uzależnić wprowadzanie do obrotu na rynku unijnym produktów z fok pochodzących z polowań prowadzonych przez Eskimosów i inne społeczności autochtoniczne od tego, czy polowania te prowadzone są z odpowiednim uwzględnieniem dobrostanu zwierząt, w sposób ograniczający w możliwie największym stopniu ból, stres, strach i inne formy cierpienia doświadczane przez zwierzęta łowne, biorąc jednocześnie pod uwagę styl życia Eskimosów i innych społeczności autochtonicznych oraz cel polowania, jakim jest utrzymanie tych społeczności. Przyznany wyjątek dotyczący produktów z fok pochodzących z polowań prowadzonych przez Eskimosów i inne społeczności autochtoniczne należy zatem ograniczyć do polowań, które przyczyniają się do utrzymania tych społeczności.
(4) Rozporządzenie (WE) nr 1007/2009 zezwala również w drodze wyjątku na wprowadzanie do obrotu produktów z fok pochodzących z polowań, których jedynym celem jest trwałe gospodarowanie zasobami morskimi. Pomimo uznania znaczenia polowań, prowadzonych w celu trwałego gospodarowania zasobami morskimi, w praktyce rozróżnienie tego rodzaju polowań od polowań na dużą skalę, prowadzonych głównie w celach handlowych, może być trudne. Może to prowadzić do nieuzasadnionej dyskryminacji w odniesieniu do danych produktów z fok. Z tego względu wyjątek ten nie powinien już dłużej obowiązywać. Zniesienie wyjątku dotyczącego trwałego gospodarowania zasobami morskimi może jednak spowodować problemy w państwach członkowskich, w których martwe ciała fok pochodzące z legalnych polowań na foki używane są jako materiał do produktów z fok wprowadzanych na rynki lokalne sporadycznie i w niewielkich ilościach. W ocenie funkcjonowania, efektywności i skutków rozporządzenia (WE) nr 1007/2009 Komisja powinna zawrzeć informacje uzyskane od tych państw członkowskich dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 1007/2009 zmienionego niniejszym rozporządzeniem. Zniesienie tego wyjątku nie będzie miało wpływu na prawo państw członkowskich do dalszego regulowania kwestii polowań prowadzonych w celu trwałego gospodarowania zasobami morskimi.
(5) W celu zapewnienia, by wyjątek, który przyznaje się w odniesieniu do produktów z fok pochodzących z polowań prowadzonych przez Eskimosów i inne społeczności autochtoniczne, nie był wykorzystywany do produktów z fok pochodzących z polowania prowadzonego głównie w celach handlowych, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do ustanawiania, w stosownych przypadkach i na podstawie zebranych dowodów, zakazu wprowadzania do obrotu produktów z fok pochodzących z takiego polowania lub ograniczeń ilości produktów z fok pochodzących z takiego polowania, które mogą być wprowadzone do obrotu. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Ważne jest również, by Komisja prowadziła stosowne konsultacje z zainteresowanymi państwami pochodzenia i odpowiednimi zainteresowanymi podmiotami. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(6) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania rozporządzenia (WE) nr 1007/2009 należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze, tak by mogła ona doprecyzować ustalenia administracyjne w zakresie uznawania organów, które mogą poświadczać zgodność z warunkami dotyczącymi wprowadzania do obrotu produktów z fok, oraz w zakresie wydawania i kontroli dokumentów poświadczających, oraz by mogła doprecyzować przepisy administracyjne potrzebne zarówno do zapewnienia zgodności z warunkami dotyczącymi przywozu produktów z fok do użytku osobistego podróżnych lub ich rodzin, a także by mogła wydawać wskazówki techniczne. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 5 .
(7) Aby ułatwić wykonywanie rozporządzenia (WE) nr 1007/2009 i przewidzianych w nim wyjątków, Komisja powinna informować społeczeństwo i właściwe organy, w tym organy celne, o przepisach tego rozporządzenia oraz o zasadach, zgodnie z którymi można wprowadzać do obrotu produkty z fok pochodzące z polowań prowadzonych przez Eskimosów lub inne społeczności autochtoniczne.
(8) Państwa członkowskie powinny regularnie składać sprawozdania z działań podjętych w celu wykonania rozporządzenia (WE) nr 1007/2009. Na podstawie tych sprawozdań Komisja powinna składać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania dotyczące wykonania rozporządzenia (WE) nr 1007/2009, w tym jego skutków dla społeczno-gospodarczego rozwoju Eskimosów i innych społeczności autochtonicznych.
(9) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia nie może zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na jego rozmiary i skutki możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.
(10) Ze względu na zakres, w jakim kwestia handlu produktami z fok została uregulowana w rozporządzeniu (WE) nr 1007/2009 w brzmieniu zmienionym niniejszym rozporządzeniem, należy uchylić rozporządzenie Komisji (UE) nr 737/2010 6 .
(11) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1007/2009,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Strasburgu dnia 6 października 2015 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
M. SCHULZ |
N. SCHMIT |
Przewodniczący |
Przewodniczący |