uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 53 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego 1 ,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 2 ,
(1) Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE 3 należy zmienić w celu uwzględnienia zmian na rynku oraz dotychczasowych doświadczeń uczestników rynku i organów nadzoru, w szczególności po to, aby zająć się rozbieżnościami między przepisami krajowymi dotyczącymi obowiązków i odpowiedzialności depozytariuszy, polityki wynagrodzeń oraz sankcji.
(2) W celu zajęcia się ewentualnym niekorzystnym wpływem źle zaprojektowanych struktur wynagrodzeń na rozsądne zarządzanie ryzykami i na kontrolę podejmowania ryzyka przez osoby fizyczne, należy wyraźnie zobowiązać spółki zarządzające przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe (UCITS), aby w odniesieniu do kategorii pracowników, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka zarządzanych przez nie UCITS, ustanowiły i utrzymywały politykę oraz praktyki w zakresie wynagrodzeń, które są zgodne z rozsądnym i skutecznym zarządzaniem ryzykiem. Te kategorie pracowników powinny obejmować wszelkich pracowników i innych członków personelu na poziomie funduszu lub subfunduszu, którzy są osobami podejmującymi decyzje, zarządzających funduszami oraz osoby, które podejmują faktyczne decyzje inwestycyjne, osoby, które są uprawnione do wywierania wpływu na takich pracowników lub członków personelu, w tym doradców i analityków inwestycyjnych, kadrę kierowniczą wyższego szczebla, a także wszelkich pracowników, którzy otrzymują całkowite wynagrodzenie plasujące ich na tym samym szczeblu siatki płac, co kadra kierownicza wyższego szczebla i osoby podejmujące decyzje. Zasady te powinny także mieć zastosowanie do spółek inwestycyjnych, które nie wyznaczyły spółki zarządzającej posiadającej zezwolenie na działalność na mocy dyrektywy 2009/65/WE. Te polityki i praktyki w zakresie wynagrodzeń powinny mieć w sposób proporcjonalny zastosowanie do każdej osoby trzeciej, która podejmuje decyzje inwestycyjne mające wpływ na profil ryzyka UCITS z uwagi na funkcje, które zostały przekazane zgodnie z art. 13 dyrektywy 2009/65/WE.
(3) O ile spółki zarządzające UCITS i spółki inwestycyjne stosują wszystkie zasady regulujące politykę wynagrodzeń, powinny one być w stanie stosować tę politykę w różny sposób, zależnie od swojej wielkości i wielkości UCITS, którymi zarządzają, swojej wewnętrznej organizacji oraz charakteru, zakresu i stopnia złożoności swej działalności.
(4) Chociaż pewne działania powinny być podejmowane przez organ zarządzający, należy jednak zapewnić, aby w przypadku gdy - zgodnie z prawem krajowym - spółka zarządzająca lub spółka inwestycyjna posiada różne organy, którym przypisano określone funkcje, wymogi nałożone na "organ zarządzający" lub "organ zarządzający w ramach swojej funkcji nadzorczej" powinny również - lub powinny alternatywnie - mieć zastosowanie do tych organów, takich jak walne zgromadzenie.
(5) Stosując zasady rozsądnej polityki i praktyk w zakresie wynagrodzeń ustanowione niniejszą dyrektywą, państwa członkowskie powinny uwzględniać zasady określone w zaleceniu Komisji 2009/384/WE 4 , prace Rady Stabilności Finansowej i zobowiązania grupy G-20 w zakresie ograniczania ryzyka w sektorze usług finansowych.
(6) Gwarantowane zmienne wynagrodzenie powinno mieć charakter wyjątkowy, ponieważ nie jest zgodne z należytym zarządzaniem ryzykiem ani zasadą wynagradzania za wyniki, i powinno być ograniczone wyłącznie do pierwszego roku zatrudnienia.
(7) Zasady rozsądnej polityki wynagrodzeń powinny mieć także zastosowanie do płatności dokonywanych z UCITS na rzecz spółek zarządzających lub spółek inwestycyjnych.
(8) Komisja jest proszona o przeanalizowanie rodzajów wspólnych kosztów i wydatków detalicznych produktów inwestycyjnych w państwach członkowskich oraz ewentualnej potrzeby dalszej harmonizacji tych kosztów i wydatków, a także o przedstawienie swoich ustaleń Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(9) W celu wspierania konwergencji praktyk nadzorczych w odniesieniu do oceny polityki i praktyk w zakresie wynagrodzeń, Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (ESMA), ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 5 , powinien zapewnić istnienie wytycznych dotyczących rozsądnej polityki i praktyk w zakresie wynagrodzeń w sektorze zarządzania aktywami. Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) (EUNB) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 6 powinien wspierać ESMA w opracowaniu takich wytycznych. Aby zapobiec obchodzeniu przepisów dotyczących wynagrodzeń, wytyczne te powinny również zapewniać dalsze wskazówki na temat osób, do których mają zastosowanie polityki i praktyki w zakresie wynagrodzeń, a także na temat dostosowania zasad dotyczących wynagrodzeń do wielkości spółki zarządzającej lub spółki inwestycyjnej, wielkości zarządzanych przez nie UCITS, ich wewnętrznej organizacji oraz charakteru, zakresu i stopnia złożoności jej działalności. Wytyczne ESMA dotyczące polityki i praktyk w zakresie wynagrodzeń powinny, w stosownych przypadkach, być w miarę możliwości dostosowane do polityki i praktyk w zakresie wynagrodzeń w odniesieniu do funduszy regulowanych dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE 7 .
(10) Przepisy dotyczące wynagrodzeń powinny pozostawać bez uszczerbku dla pełnego wykonywania praw podstawowych gwarantowanych przez Traktat o Unii Europejskiej (TUE), Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej (Karta), ogólnych zasad krajowego prawa zobowiązań i prawa pracy, mających zastosowanie przepisów dotyczących praw i zaangażowania akcjonariuszy oraz ogólnych obowiązków organów administracyjnych i nadzorczych danej spółki, a także, w stosownych przypadkach, dla prawa partnerów społecznych do zawierania i egzekwowania układów zbiorowych zgodnie z prawem i praktykami krajowymi.
(11) Aby zapewnić niezbędny poziom harmonizacji odnośnych wymogów regulacyjnych w poszczególnych państwach członkowskich, należy przyjąć dodatkowe przepisy określające zadania i obowiązki depozytariuszy, wskazujące podmioty prawne, które mogą zostać wyznaczone jako depozytariusze, oraz wyjaśniające odpowiedzialność depozytariuszy w przypadku utraty utrzymywanych aktywów UCITS lub w przypadku niewłaściwego wykonywania przez depozytariuszy swoich obowiązków w zakresie nadzoru. Takie niewłaściwe wykonanie może skutkować utratą aktywów, ale również utratą wartości aktywów, jeżeli na przykład depozytariusz nie podejmuje działań w odniesieniu do inwestycji, które są niezgodne z regulaminem funduszu.
(12) Należy doprecyzować, że UCITS powinno wyznaczyć jednego depozytariusza sprawującego ogólny nadzór nad aktywami UCITS. Wymóg funkcjonowania jednego depozytariusza powinien zapewnić, aby depozytariusz miał ogląd wszystkich aktywów UCITS, a zarówno zarządzający funduszem, jak i inwestorzy dysponowali jednym punktem kontaktowym w przypadku pojawienia się problemów w związku z przechowywaniem aktywów lub wykonywaniem funkcji nadzorczych. Przechowywanie aktywów obejmuje utrzymywanie aktywów lub - w przypadku aktywów, których charakter uniemożliwia ich utrzymywanie - weryfikację prawa własności do tych aktywów, jak również prowadzenie ewidencji tych aktywów.
(13) Wykonując swoje zadania, depozytariusz powinien postępować uczciwie, sprawiedliwie, profesjonalnie, niezależnie oraz w interesie UCITS i inwestorów UCITS.
(14) W celu zapewnienia zharmonizowanego podejścia do wykonywania obowiązków depozytariuszy we wszystkich państwach członkowskich, bez względu na formę prawną UCITS, konieczne jest wprowadzenie jednolitego wykazu obowiązków nadzorczych spoczywających na depozytariuszach w odniesieniu do UCITS mających formę spółki (spółki inwestycyjnej) oraz UCITS mających formę funduszu kontraktowego.
(15) Depozytariusz powinien być odpowiedzialny za właściwe monitorowanie przepływów środków pieniężnych UCITS oraz, w szczególności, za zapewnienie prawidłowego księgowania pieniędzy i środków pieniężnych inwestorów, należących do UCITS na rachunkach otwartych w imieniu UCITS, w imieniu spółki zarządzającej działającej na rzecz UCITS lub w imieniu depozytariusza działającego na rzecz UCITS, które to rachunki zostały otwarte u jednego z podmiotów, o których mowa w art. 18 ust. 1 lit. a), b) lub c) dyrektywy Komisji 2006/73/WE 8 . Należy zatem przyjąć szczegółowe przepisy dotyczące monitorowania przepływu środków pieniężnych w celu zapewnienia skutecznego i spójnego poziomu ochrony inwestorów. Zapewniając księgowanie pieniędzy inwestorów na rachunkach pieniężnych, depozytariusz powinien uwzględnić zasady określone w art. 16 tej dyrektywy.
(16) W celu zapobieżenia dokonywaniu nielegalnych przelewów pieniężnych należy uniemożliwić otwieranie bez wiedzy depozytariusza rachunku pieniężnego powiązanego z transakcjami UCTIS.
(17) Każdy składnik aktywów utrzymywany na rzecz UCITS powinien odróżniać się od aktywów własnych depozytariusza i powinien przez cały czas być jasno określony jako należący do danego UCITS. Wymóg ten powinien zapewnić dodatkowy poziom ochrony inwestorów w przypadku niewykonania zobowiązań przez depozytariusza.
(18) Poza istniejącym obowiązkiem przechowywania aktywów należących do UCITS należy odróżnić aktywa, które mogą być utrzymywane, od aktywów, które nie mogą być utrzymywane, w którym to przypadku zastosowanie mają wymogi prowadzenia rejestru i weryfikowania tytułu własności. Należy jasno odróżnić grupę aktywów, które mogą być utrzymywane, ponieważ obowiązek zwrotu utraconych aktywów powinien mieć zastosowanie wyłącznie do tej konkretnej kategorii aktywów.
(19) Aktywa utrzymywane przez depozytariusza nie powinny być ponownie wykorzystane przez depozytariusza ani osobę trzecią, której przekazano funkcje utrzymywania aktywów, na ich własny rachunek. Do ponownego wykorzystania aktywów na rachunek UCITS powinny mieć zastosowanie określone warunki.
(20) Konieczne jest określenie warunków przekazywania osobie trzeciej obowiązków depozytariusza w zakresie przechowywania. Przekazywanie oraz dalsze przekazywanie obowiązków powinno być obiektywnie uzasadnione i podlegać surowym wymogom dotyczącym odpowiedniości osoby trzeciej, której powierza się przekazywaną funkcję, a także dotyczącym postępowania z należytą fachowością, dbałością i starannością, które to wymogi powinien stosować depozytariusz przy wyborze, wyznaczaniu i ocenie tej osoby trzeciej. W celu osiągnięcia jednolitych warunków rynkowych oraz równie wysokiego stopnia ochrony inwestorów, warunki te powinny zostać dostosowane do tych, które mają zastosowanie na mocy dyrektywy 2011/61/UE. Należy przyjąć przepisy zapewniające posiadanie przez osoby trzecie, którym przekazano funkcje w zakresie przechowywania, niezbędnych środków do wykonywania ich obowiązków oraz wyodrębnianie przez nie aktywów UCITS.
(21) W przypadku gdy centralny depozyt papierów wartościowych (CDPW), zdefiniowany w art. 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 9 , lub CDPW z państwa trzeciego świadczą usługi prowadzenia systemu rozrachunku papierów wartościowych, a także co najmniej pierwszej rejestracji papierów wartościowych w systemie zapisów księgowych w drodze pierwszego uznania albo zapewniania i prowadzenia rachunków papierów wartościowych na najwyższym poziomie ewidencji, jak określono w sekcji A załącznika do tego rozporządzenia, świadczenia tych usług przez ten CDPW w odniesieniu do papierów wartościowych UCITS, które zostały po raz pierwszy zarejestrowane w systemie zapisów księgowych w drodze pierwszego uznania przez ten CDPW, nie należy uznawać za przekazanie funkcji w zakresie utrzymywania. Jednakże powierzenie utrzymywania papierów wartościowych UCITS jakiemukolwiek CDPW lub jakiemukolwiek CDPW z państwa trzeciego należy uznać za przekazanie funkcji w zakresie utrzymywania.
(22) Osoba trzecia, której przekazuje się przechowywanie aktywów, powinna mieć możliwość prowadzenia rachunku zbiorczego jako wspólnego wyodrębnionego rachunku dla wielu UCITS.
(23) W przypadku gdy utrzymywanie zostaje przekazane osobie trzeciej, konieczne jest także zapewnienie, aby ta osoba trzecia podlegała szczegółowym wymogom dotyczącym regulacji ostrożnościowej i nadzorowi ostrożnościowemu. Ponadto, w celu zapewnienia, aby instrumenty finansowe znajdowały się w posiadaniu osoby trzeciej, której przekazano utrzymywanie, należy przeprowadzać okresowe kontrole zewnętrzne.
(24) W celu zapewnienia niezmiennie wysokiego poziomu ochrony inwestorów należy przyjąć przepisy w zakresie zasad postępowania oraz zarządzania konfliktami interesów; przepisy te powinny mieć zastosowanie we wszystkich sytuacjach, w tym także w przypadku przekazywania obowiązków w zakresie przechowywania. Przepisy te powinny w szczególności zapewniać wyraźne oddzielenie zadań i funkcji depozytariusza, UCITS oraz spółki zarządzającej i spółki inwestycyjnej.
(25) W celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony inwestorów oraz zagwarantowania odpowiedniego poziomu regulacji ostrożnościowych i stałej kontroli, konieczne jest określenie wyczerpującego wykazu podmiotów uprawnionych do pełnienia roli depozytariusza. Podmiotami tymi powinny być jedynie krajowe banki centralne, instytucje kredytowe oraz inne podmioty prawne, które otrzymały zezwolenie na mocy prawa państw członkowskich na prowadzenie działalności depozytariusza na mocy niniejszej dyrektywy i które podlegają nadzorowi ostrożnościowemu oraz wymogom w zakresie adekwatności kapitałowej nie niższym niż wymogi obliczone, w zależności od wybranego podejścia, zgodnie z art. 315 lub 317 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 10 , które posiadają fundusze własne w kwocie nie niższej niż kwota kapitału założycielskiego zgodnie z art. 28 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE 11 oraz które mają siedzibę statutową lub oddział w macierzystym państwie członkowskim UCITS.
(26) Należy określić i sprecyzować odpowiedzialność depozytariusza UCITS w przypadku utraty utrzymywanego instrumentu finansowego. W przypadku utraty utrzymywanego instrumentu finansowego depozytariusz powinien być zobowiązany zwrócić instrument finansowy identycznego rodzaju lub o odpowiadającej kwocie do UCITS. Nie należy przewidywać zwolnienia od odpowiedzialności w przypadku utraty aktywów, z wyjątkiem sytuacji, gdy depozytariusz jest w stanie udowodnić, że utrata nastąpiła w wyniku zdarzenia zewnętrznego pozostającego poza jego uzasadnioną kontrolą, którego skutki byłyby nieuniknione mimo wszystkich uzasadnionych działań podjętych w celu zapobieżenia im. W tym kontekście, w celu uwolnienia się od odpowiedzialności depozytariusz nie powinien mieć możliwości powoływania się na sytuacje wewnętrzne, takie jak nadużycie popełnione przez pracownika.
(27) W przypadku gdy depozytariusz przekazuje zadania związane z utrzymywaniem, a instrumenty finansowe utrzymywane przez osobę trzecią zostają utracone, odpowiedzialność powinien ponosić depozytariusz. W przypadku utraty utrzymywanego instrumentu depozytariusz powinien zwrócić instrument finansowy identycznego rodzaju lub o odpowiadającej kwocie, nawet jeżeli utrata nastąpiła po stronie osoby trzeciej, której przekazano utrzymywanie. Depozytariusz powinien uwolnić się od tej odpowiedzialności jedynie w przypadku gdy jest w stanie udowodnić, że utrata nastąpiła wskutek zdarzenia zewnętrznego pozostającego poza jego uzasadnioną kontrolą, którego skutki były nieuniknione mimo wszystkich uzasadnionych działań podjętych w celu zapobieżenia im. W tym kontekście, w celu uwolnienia się od odpowiedzialności depozytariusz nie powinien mieć możliwości powoływania się na sytuacje wewnętrzne, takie jak nadużycie popełnione przez pracownika. Nie powinno być możliwe uwolnienie się od odpowiedzialności, regulacyjnej bądź umownej, w przypadku utraty aktywów przez depozytariusza lub osoby trzeciej, której przekazano utrzymywanie.
(28) Każdy inwestor funduszu UCITS powinien mieć możliwość bezpośredniego lub pośredniego - za pośrednictwem spółki zarządzającej lub spółki inwestycyjnej - występowania z roszczeniami dotyczącymi odpowiedzialności swojego depozytariusza. Dochodzenie roszczeń wobec depozytariusza nie powinno zależeć od formy prawnej UCITS (spółka lub fundusz kontraktowy) ani od prawnego charakteru stosunku między depozytariuszem, spółką zarządzającą a posiadaczami jednostek. Prawo posiadaczy jednostek do powoływania się na odpowiedzialność depozytariusza nie powinno prowadzić do powielania się roszczeń ani do nierównego traktowania posiadaczy jednostek.
(29) Bez uszczerbku dla niniejszej dyrektywy nie należy uniemożliwiać depozytariuszowi dokonywania ustaleń w celu pokrycia szkód i strat względem UCITS lub posiadaczy jednostek UCITS. W szczególności ustalenia takie nie powinny stanowić uwolnienia się depozytariusza od odpowiedzialności, nie powinny skutkować przeniesieniem odpowiedzialności depozytariusza ani jakąkolwiek zmianą zakresu jego odpowiedzialności oraz nie powinny naruszać praw inwestorów, w tym praw w zakresie dochodzenia roszczeń.
(30) W dniu 12 lipca 2010 r. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący zmian w dyrektywie 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 12 w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony inwestorom UCITS, w przypadku gdy depozytariusz nie może wypełnić swoich obowiązków. Wniosek ten jest uzupełniony wyjaśnieniami dotyczącymi obowiązków i zakresu odpowiedzialności depozytariusza oraz osoby trzeciej, której przekazano funkcje przechowania w niniejszej dyrektywie.
(31) Komisja jest proszona o przenalizowanie sytuacji, w których niewykonanie obowiązków przez depozytariusza UCITS lub osobę trzecią, której przekazano funkcje przechowywania mogłoby prowadzić do strat dla posiadaczy jednostek UCITS, które to straty nie podlegają odzyskaniu na mocy niniejszej dyrektywy, oraz o dalsze przeanalizowanie, jakie rodzaje środków mogłyby być adekwatne do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony inwestorów, bez względu na łańcuch pośrednictwa między inwestorem a zbywalnymi papierami wartościowymi, których dotyczy niewykonanie obowiązków; Komisja jest proszona o przedłożenie swoich ustaleń Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(32) Konieczne jest zapewnienie, aby te same wymogi miały zastosowanie do depozytariuszy bez względu na formę prawną UCITS. Spójność wymogów powinna zwiększyć pewność prawa, ochronę inwestorów i przyczynić się do stworzenia jednolitych warunków rynkowych. Komisja nie otrzymała żadnego powiadomienia o wykorzystaniu przez spółkę inwestycyjną odstępstwa od ogólnego obowiązku powierzania aktywów depozytariuszowi. Wymogi określone w dyrektywie 2009/65/WE w odniesieniu do depozytariusza spółki inwestycyjnej należy zatem uznać za zbędne.
(33) Niniejsza dyrektywa określa minimalny zestaw uprawnień, jakimi powinny dysponować właściwe organy, jednak uprawnienia te należy wykonywać w ramach pełnego systemu prawa krajowego, gwarantującego poszanowanie praw podstawowych, w tym prawa do prywatności. W odniesieniu do wykonywania tych uprawnień, które mogą poważnie kolidować z prawem do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, miejsca zamieszkania i komunikacji, państwa członkowskie powinny dysponować adekwatnymi i skutecznymi zabezpieczeniami przed wszelkimi nadużyciami, w tym, w stosownych przypadkach, w formie wymogu uzyskania uprzedniej zgody organów sądowych danego państwa członkowskiego. Państwa członkowskie powinny umożliwić wykonywanie przez właściwe organy takich uprawnień naruszających prywatność w zakresie niezbędnym do właściwego prowadzenia dochodzeń w poważnych przypadkach, w których nie istnieją równoważne środki pozwalające na efektywne osiągnięcie takich samych rezultatów.
(34) Istniejące nagrania rozmów telefonicznych i rejestry przesyłu danych od UCITS, spółek zarządzających, spółek inwestycyjnych, depozytariuszy lub wszelkich innych podmiotów regulowanych niniejszą dyrektywą, jak również istniejące rejestry połączeń telefonicznych i przesyłu danych od operatorów telekomunikacyjnych stanowią kluczowy, a czasem jedyny, dowód pozwalający wykryć i udowodnić istnienie naruszeń prawa krajowego transponującego niniejszą dyrektywę, a także zweryfikować, czy UCITS, spółki zarządzające, spółki inwestycyjne, depozytariusze lub wszelkie inne podmioty regulowane niniejszą dyrektywą spełniają wymogi w zakresie ochrony inwestorów oraz inne wymogi określone w niniejszej dyrektywie i przepisach wykonawczych przyjętych na jej podstawie.
W związku z tym właściwe organy powinny mieć możliwość zwrócenia się z żądaniem udostępnienia istniejących nagrań rozmów telefonicznych, komunikacji elektronicznej i rejestrów przesyłu danych będących w posiadaniu UCITS, spółek zarządzających, spółek inwestycyjnych, depozytariuszy lub wszelkich innych podmiotów regulowanych niniejszą dyrektywą. Dostęp do rejestrów telefonicznych i danych jest niezbędny do celów wykrywania naruszeń wymogów niniejszej dyrektywy lub w jej przepisów wykonawczych oraz do celów nakładania sankcji za takie naruszenia. Aby zapewnić równe warunki działania w Unii w odniesieniu do dostępu do rejestrów telefonicznych i istniejących rejestrów przesyłu danych będących w posiadaniu operatorów telekomunikacyjnych, bądź istniejących nagrań rozmów telefonicznych i przesyłu danych będących w posiadaniu UCITS, spółek zarządzających, spółek inwestycyjnych, depozytariuszy lub wszelkich innych podmiotów regulowanych niniejszą dyrektywą, właściwe organy powinny - zgodnie z prawem krajowym - mieć możliwość zwrócenia się z żądaniem udostępnienia istniejących rejestrów telefonicznych oraz istniejących rejestrów przesyłu danych będących w posiadaniu operatorów telekomunikacyjnych - w zakresie, w jakim zezwala na to prawo krajowe - oraz istniejących nagrań rozmów telefonicznych, a także przesyłu danych będących w posiadaniu UCITS, spółek zarządzających, spółek inwestycyjnych, depozytariuszy lub wszelkich innych podmiotów regulowanych niniejszą dyrektywą, w przypadkach gdy istnieje uzasadnione podejrzenie, że takie rejestry związane z przedmiotem kontroli lub dochodzenia mogą mieć znaczenie dla udowodnienia naruszeń wymogów określonych w niniejszej dyrektywie lub w jej przepisach wykonawczych. Dostęp do rejestrów telefonicznych i rejestrów przesyłu danych będących w posiadaniu operatora telekomunikacyjnego nie powinien obejmować treści wiadomości głosowych przez telefon.
(35) Rozsądne ramy ostrożnościowe i ramy prowadzenia działalności gospodarczej w sektorze finansowym powinny być oparte na solidnych systemach nadzoru, dochodzeń i sankcji. W tym celu właściwe organy powinny posiadać wystarczające uprawnienia do działania oraz powinny mieć możliwość korzystania z równych, solidnych i odstraszających systemów sankcji za naruszanie niniejszej dyrektywy. Przeglądu istniejących uprawnień do nakładania sankcji oraz ich praktycznego stosowania w celu propagowania zbieżności sankcji w ramach szeregu działań nadzorczych dokonano w komunikacie Komisji z dnia 8 grudnia 2010 r. zatytułowanym "Wzmocnienie systemów sankcji w branży usług finansowych". Właściwe organy powinny być uprawnione do nakładania sankcji finansowych na tyle wysokich, aby były skuteczne, odstraszające i proporcjonalne tak, aby równoważyły one spodziewane korzyści płynące z zachowania naruszającego wymogi niniejszej dyrektywy.
(36) Chociaż żaden przepis nie uniemożliwia państwom członkowskim ustanawiania przepisów dotyczących sankcji administracyjnych i karnych za te same naruszenia, państwa członkowskie nie powinny być zobowiązane do ustanawiania przepisów dotyczących sankcji administracyjnych za naruszenia niniejszej dyrektywy, w przypadku gdy podlegają one krajowemu prawu karnemu. Zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskie nie powinny mieć obowiązku nakładania zarówno sankcji administracyjnych, jak i sankcji karnych za to samo przestępstwo, jednak mogłyby takie sankcje nałożyć, jeżeli zezwala na to ich prawo krajowe. Utrzymanie sankcji karnych zamiast sankcji administracyjnych za naruszenia niniejszej dyrektywy nie powinno jednak ograniczyć ani w żaden inny sposób naruszyć zdolności właściwych organów do współpracy z właściwymi organami innych państw członkowskich bądź uzyskiwania dostępu do informacji lub wymiany informacji z tymi właściwymi organami w terminowy sposób - do celów niniejszej dyrektywy - w tym po każdym skierowaniu odnośnych naruszeń do właściwych organów sądowych do celów przeprowadzenia postępowania karnego. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość decydowania o nieustanawianiu przepisów dotyczących sankcji administracyjnych za naruszenia, które podlegają krajowemu prawu karnemu. Możliwość nałożenia przez państwa członkowskie sankcji karnych zamiast sankcji administracyjnych bądź dodatkowo do takich sankcji nie powinna być wykorzystywana w celu obchodzenia systemu sankcji określonego w niniejszej dyrektywie.
(37) W celu zapewnienia spójnego stosowania we wszystkich państwach członkowskich, przy ustalaniu rodzaju sankcji lub środków administracyjnych oraz wysokości administracyjnych sankcji finansowych, należy zobowiązać państwa członkowskie do zapewnienia, aby ich właściwe organy uwzględniały wszystkie stosowne okoliczności.
(38) W celu wzmocnienia odstraszającego efektu sankcji w stosunku do ogółu społeczeństwa oraz informowania go o naruszeniach, które mogą niekorzystnie wpływać na ochronę inwestorów, sankcje powinny podlegać publikacji, z wyjątkiem pewnych ściśle określonych sytuacji. W celu zapewnienia zgodności z zasadą proporcjonalności sankcje powinny być publikowane z zachowaniem zasady anonimowości, w przypadku gdy ich publikacja wyrządziłaby niewspółmierną szkodę zainteresowanym stronom.
(39) Aby umożliwić ESMA dalsze zwiększanie spójności wyników nadzorczych zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1095/2010, wszystkie publicznie ujawniane sankcje powinny być jednocześnie zgłaszane ESMA, który powinien również publikować roczne sprawozdanie na temat wszystkich nałożonych sankcji.
(40) Właściwe organy powinny otrzymać niezbędne uprawnienia dochodzeniowe oraz ustanowić skuteczne mechanizmy zachęcające do zgłaszania potencjalnych lub faktycznych naruszeń. Informacje na temat potencjalnych i faktycznych naruszeń powinny się również przyczynić do skutecznego wykonywania zadań ESMA zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1095/2010. W związku z tym kanały komunikacji na potrzeby zgłaszania tych potencjalnych i faktycznych naruszeń również powinny zostać określone przez ESMA. Informacje na temat potencjalnych i faktycznych naruszeń przekazywane ESMA powinny być wykorzystywane wyłącznie do celów wykonywania zadań ESMA zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1095/2010.
(41) Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w Karcie zapisanymi w TFUE.
(42) Aby zapewnić osiągnięcie celów niniejszej dyrektywy, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE. W szczególności, Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych w celu określenia: szczegółowych danych, które powinna zawierać standardowa umowa między depozytariuszem a spółką zarządzającą lub spółką inwestycyjną; warunków wykonywania funkcji depozytariusza, w tym rodzaju instrumentów finansowych, które należy włączyć do zakresu obowiązków depozytariusza w zakresie utrzymywania; warunków wykonywania przez depozytariusza jego obowiązków w zakresie utrzymywania instrumentów finansowych zarejestrowanych w centralnym depozycie oraz warunków przechowywania przez depozytariusza instrumentów finansowych wyemitowanych w formie imiennej i zarejestrowanych u emitenta lub w podmiocie rejestrującym; obowiązków depozytariusza w zakresie dochowywania należytej staranności; obowiązku odseparowania aktywów; warunków i okoliczności, w których utrzymywane instrumenty finansowe powinny zostać uznane za utracone; oraz co należy rozumieć przez zdarzenia zewnętrzne pozostające poza uzasadnioną kontrolą, których skutki byłyby nieuniknione mimo wszystkich uzasadnionych działań podjętych w celu zapobieżenia im. Poziom ochrony inwestora przewidziany w tych aktach delegowanych powinien być co najmniej tak samo wysoki jak poziom tej ochrony przewidziany w aktach delegowanych przyjętych na mocy dyrektywy 2011/61/UE. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(43) W ramach swojego ogólnego przeglądu funkcjonowania dyrektywy 2009/65/WE Komisja - z uwzględnieniem rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 13 - dokona przeglądu limitów ekspozycji kontrahentów, które to limity mają zastosowanie do transakcji na instrumentach pochodnych, z uwzględnieniem potrzeby ustanowienia odpowiedniej kategoryzacji dla takich limitów, tak aby instrumenty pochodne o podobnej charakterystyce ryzyka były traktowane w ten sam sposób.
(44) Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji z dnia 28 września 2011 r. dotyczącą dokumentów wyjaśniających 14 , państwa członkowskie zobowiązały się do przedstawienia, w uzasadnionych przypadkach, powiadomienia o środkach transpozycji wraz z jednym lub większą liczbą dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycji. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy prawodawca uznaje przekazanie tego rodzaju dokumentów za uzasadnione.
(45) Ponieważ cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie zwiększenie zaufania inwestorów do UCITS dzięki wzmocnieniu wymogów dotyczących obowiązków i odpowiedzialności depozytariuszy, polityki wynagrodzeń spółek zarządzających i spółek inwestycyjnych oraz dzięki wprowadzeniu wspólnych standardów dotyczących sankcji stosowanych w przypadku najważniejszych naruszeń niniejszej dyrektywy, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary i skutki możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(46) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady 15 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Danych Osobowych, który wydał opinię w dniu 23 listopada 2012 r. 16 .
(47) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2009/65/WE,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.20251 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025W 2025 roku minimalne wynagrodzenie za pracę wzrośnie tylko raz. Obniżeniu ulegnie natomiast minimalna podstawa wymiaru składki zdrowotnej płaconej przez przedsiębiorców. Grozi nam za to podwyżka podatku od nieruchomości. Wzrosną wynagrodzenia nauczycieli, a prawnicy zaczną lepiej zarabiać na urzędówkach. Wchodzą w życie zmiany dotyczące segregacji odpadów i e-doręczeń. To jednak nie koniec zmian, jakie czekają nas w Nowym Roku.
31.12.20241 stycznia 2025 r. zacznie obowiązywać nowa Polska Klasyfikacja Działalności – PKD 2025. Jej ostateczny kształt poznaliśmy dopiero w tygodniu przedświątecznym, gdy opracowywany od miesięcy projekt został przekazany do podpisu premiera. Chociaż jeszcze przez dwa lata równolegle obowiązywać będzie stara PKD 2007, niektórzy już dziś powinni zainteresować się zmianami.
31.12.2024Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2014.257.186 |
Rodzaj: | Dyrektywa |
Tytuł: | Dyrektywa 2014/91/UE zmieniająca dyrektywę 2009/65/WE w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) w zakresie funkcji depozytariusza, polityki wynagrodzeń oraz sankcji |
Data aktu: | 23/07/2014 |
Data ogłoszenia: | 28/08/2014 |
Data wejścia w życie: | 17/09/2014 |