uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 1 , w szczególności jego art. 4 ust. 3, art. 8 ust. 3, art. 9 ust. 5, art. 35 ust. 1, 2 i 3, art. 36 ust. 6, art. 39 ust. 3, art. 43 ust. 12, art. 44 ust. 5, art. 45 ust. 5 i 6, art. 46 ust. 9, art. 50 ust. 11, art. 52 ust. 9, art. 57 ust. 3, art. 58 ust. 5, art. 59 ust. 3, art. 67 ust. 1 i 2,
(1) Rozporządzeniem (UE) nr 1307/2013 uchylono i zastąpiono rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 2 . W rozporządzeniu (UE) nr 1307/2013 ustanowiono nowe ramy prawne obejmujące nowy system wsparcia bezpośredniego, w tym płatność podstawową dla rolników i dodatkowe systemy wsparcia. Upoważnia się w nim Komisję do przyjmowania aktów delegowanych i wykonawczych. Aby zapewnić sprawne funkcjonowanie systemów w nowych ramach prawnych, niektóre przepisy muszą zostać przyjęte w drodze takich aktów. W celu ograniczenia obciążenia administracyjnego przepisy te powinny być proste i łatwe do kontroli. Aktami tymi należy zastąpić przepisy ustanowione w rozporządzeniach Komisji (WE) nr 1120/2009 3 i (WE) nr 1121/2009 4 .
(2) Konieczne jest uzupełnienie tych ram, w drodze niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do niektórych przepisów ogólnych, systemu płatności podstawowej, systemu jednolitej płatności obszarowej, płatności dla rolników przestrzegających praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska, płatności dla młodych rolników rozpoczynających działalność rolniczą, dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją, płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny, a także w stosunku do powiadomień niezbędnych w związku z każdym systemem wsparcia.
(3) Aby zagwarantować, że dostosowania płatności bezpośrednich są prawidłowo stosowane w odniesieniu do dyscypliny finansowej, konieczne jest ustanowienie ogólnych zasad dotyczących kolejności obliczania takich zmniejszeń w stosunku do zmniejszeń na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 5 .
(4) Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej 6 należy wyjaśnić, że państwa członkowskie, przyjmując środki służące wdrożeniu prawa Unii, powinny korzystać z przysługującego im zakresu uznania zgodnie z określonymi zasadami, w tym w szczególności z zasadą niedyskryminacji.
(5) W odniesieniu do wsparcia innego niż wsparcie związane z produkcją należy spełnić wymagania obowiązujące dla wsparcia dochodów niezwiązanego z wielkością produkcji w rozumieniu "skrzynki zielonej" Porozumienia w sprawie rolnictwa zawartego podczas Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych 7 ; zaś w odniesieniu do wsparcia związanego z produkcją należy spełnić wymagania obowiązujące w ramach "skrzynki niebieskiej" wymienionego porozumienia.
(6) Zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 "działalność rolnicza" nie wymaga produkcji, chowu ani uprawy produktów rolnych. Zamiast tego rolnicy mogą utrzymywać użytki rolne w stanie, dzięki któremu nadają się one do wypasu lub uprawy bez konieczności podejmowania działań przygotowawczych wykraczających poza zwykłe metody rolnicze i użycie zwykłego sprzętu rolniczego lub też, na użytkach rolnych utrzymujących się naturalnie w stanie nadającym się do wypasu lub uprawy, prowadzić określone działania minimalne. Ponieważ oba wyżej wspomniane rodzaje działalności wymagają pewnych działań ze strony rolnika, konieczne jest ustalenie ram unijnych, w obrębie których państwa członkowskie mają ustalić dodatkowe kryteria dotyczące tych rodzajów działalności.
(7) Ze względów środowiskowych definicja "trwałych użytków zielonych" w art. 4 ust. 1 lit. h) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 obejmuje również gatunki inne niż zielne, takie jak krzewy lub drzewa, nadające się do wypasu, pod warunkiem że zachowano przewagę traw i innych pastewnych roślin zielnych na odnośnych gruntach. Konieczne jest zatem określenie kryterium pozwalającego ustalić, w których przypadkach zachowano przewagę traw i innych pastewnych roślin zielnych.
(8) Wspomniana definicja "trwałych użytków zielonych" umożliwia państwom członkowskim uznanie za trwałe użytki zielone również gruntów nadających się do wypasu i stanowiących element utrwalonych praktyk lokalnych w przypadkach, gdy trawy i inne pastewne rośliny zielne tradycyjnie nie są roślinnością dominującą na obszarach wypasu. W tym celu konieczne jest ustanowienie kryteriów, na podstawie których można określić takie utrwalone praktyki lokalne.
(9) Zgodnie z art. 4 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 państwa członkowskie mogą uznać za trwałe użytki zielone grunty nadające się do wypasu i stanowiące element utrwalonych praktyk lokalnych w przypadkach, gdy trawy i inne pastewne rośliny zielne tradycyjnie nie są roślinnością dominującą na obszarach wypasu. Do takich trwałych użytków zielonych może mieć zastosowanie współczynnik zmniejszenia zgodnie z art. 32 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013. W celu zapewnienia proporcjonalnego stosowania tego przepisu należy przewidzieć możliwość rozróżniania poszczególnych kategorii obszarów, aby stosować różne współczynniki zmniejszenia do tychże kategorii.
(10) Artykuł 9 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 stanowi, że nie przyznaje się płatności bezpośrednich osobom fizycznym lub prawnym ani grupom osób fizycznych lub prawnych, których użytki rolne obejmują głównie obszary utrzymujące się naturalnie w stanie nadającym się do wypasu lub uprawy i które nie prowadzą na tych obszarach działań minimalnych określonych przez państwa członkowskie. W tym celu konieczne jest ustalenie, kiedy takie obszary należy uznawać za główną część gruntów rolnych rolnika. Należy także sprecyzować zakres zastosowania tego przepisu.
(11) Zgodnie z art. 9 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 podmioty objęte zakresem tak zwanego wykazu negatywnego należy uznać za rolników aktywnych zawodowo, jeżeli są one w stanie udowodnić, że spełniają jedno z kryteriów wymienionych w tym przepisie. W myśl jednego z tych kryteriów należy wykazać, że roczna kwota płatności bezpośrednich wynosi co najmniej 5 % całości przychodów uzyskanych z działalności pozarolniczej. Konieczne jest zatem ustanowienie przepisów dotyczących ustalania, czy przychody pochodzą z działalności rolniczej czy pozarolniczej.
(12) Ponadto należy ustanowić przepisy dotyczące sposobu określania rocznej kwoty płatności bezpośrednich dla celów art. 9 ust. 2 oraz, w stosownych przypadkach, art. 9 ust. 3, jak również dla celów art. 9 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, zgodnie z którym niektórzy rolnicy wyłączeni są z zakresu zastosowania art. 9 ust. 2 i 3 tego rozporządzenia. Aby zapewnić równe traktowanie rolników w Bułgarii, Chorwacji i Rumunii, gdzie następuje stopniowe dochodzenie do pełnych płatności, podstawę rocznej kwoty płatności bezpośrednich w tych państwach członkowskich powinny stanowić ostateczne kwoty, które mają być przyznawane na koniec procesu stopniowego dochodzenia do pełnych płatności.
(13) Zgodnie z art. 9 ust. 2 oraz, w stosownych przypadkach, art. 9 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 rolnicy mogą być wykluczeni ze wsparcia, jeżeli ich działalność rolnicza ma charakter marginalny bądź ich główna działalność gospodarcza lub przedmiot działalności nie polegają na prowadzeniu działalności rolniczej. W tym zakresie konieczne jest określenie pewnych kryteriów, przy jednoczesnym umożliwieniu państwom członkowskim ustanowienia kryteriów alternatywnych służących wskazaniu takich rodzajów działalności rolniczej, które mają jedynie charakter marginalny.
(14) W rozporządzeniu (UE) nr 1307/2013 przewiduje się kilka możliwości przydzielania rolnikom uprawnień do płatności. Ze względu na pewność prawa należy przewidzieć, że - w przypadku faktycznego lub przewidywanego dziedziczenia, lub przewidywanego dziedziczenia, które może zostać odwołane, połączenia lub podziału gospodarstwa rolnego - liczba i wartość uprawnień do płatności, które mają zostać otrzymane, są ustanawiane na tych samych warunkach co warunki, które miałyby zastosowanie do rolnika pierwotnie zarządzającego gospodarstwem. Ponadto konieczne jest ustanowienie przepisów regulujących sposób ustalania liczby uprawnień do płatności, które mają zostać przydzielone gospodarstwom powstałym w wyniku podziału, jeżeli gospodarstwa te położone są w państwach członkowskich stosujących art. 24 ust. 4 lub 5 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013. Ze względu na prawnie uzasadnione oczekiwania rolników zmiany statusu prawnego rolnika nie powinny mieć wpływu na liczbę lub wartość uprawnień do płatności, które rolnik może otrzymać, jeżeli rolnik ten nadal sprawuje kontrolę nad gospodarstwem pod względem zarządzania, korzyści i ryzyka finansowego.
(15) Ze względu na pewność prawa oraz aby zapewnić właściwe zarządzanie uprawnieniami do płatności, konieczne jest wyjaśnienie, że do celów przydzielania i aktywacji uprawnień do płatności należy uwzględniać wyłącznie te kwalifikujące się hektary, które są zatwierdzone zgodnie z art. 2 ust. 1 akapit drugi pkt 23 lit. a) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 640/2014 8 .
(16) Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej 9 uprawnienia do płatności powinno się przydzielać osobie, która posiada uprawnienia decyzyjne, odnosi korzyści i ponosi ryzyko finansowe w odniesieniu do działalności rolniczej na gruntach, co do których wnioskuje się o taki przydział. Należy wyjaśnić, że zasada ta ma w szczególności zastosowanie, gdy kwalifikujący się hektar jest przedmiotem wniosku o przydział uprawnień do płatności ze strony więcej niż jednego rolnika.
(17) Zgodnie z art. 24 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 państwa członkowskie mogą zastosować współczynnik zmniejszenia w odniesieniu do określonych kwalifikujących się hektarów, na które składają się trwałe użytki zielone zlokalizowane w obszarach o trudnych warunkach klimatycznych, zwłaszcza z powodu wysokości nad poziomem morza i innych ograniczeń naturalnych. W celu zapewnienia proporcjonalnego stosowania tego przepisu należy ustanowić ramy dla stosowania takiego współczynnika zmniejszenia, w szczególności w odniesieniu do wartości granicznych takiego zmniejszenia.
(18) W art. 9 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 ustanawia się podstawową zasadę, że jedynie rolnicy aktywni zawodowo mogą otrzymywać płatności bezpośrednie. Ponadto w art. 24 ust. 9 wymienionego rozporządzenia zezwala się państwom członkowskim na ustalenie minimalnej wielkości przypadającej na gospodarstwo rolne dla celów przydziału uprawnień do płatności. Należy uwzględnić te przepisy również w kontekście ustalania wartości uprawnień do płatności.
(19) Jeżeli na podstawie art. 26 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 do ustalenia początkowej wartości jednostkowej uprawnień do płatności uwzględnia się wsparcie przyznane na rok kalendarzowy 2014, należy sprecyzować, że państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o nieuwzględnianiu wszystkich środków wymienionych w tym przepisie. Aby uniknąć nadmiernego karania rolników, w kwotach referencyjnych branych pod uwagę przy ustalaniu wartości uprawnień do płatności nie powinno się ujmować jakichkolwiek zmniejszeń lub wykluczeń ustanowionych na podstawie tytułu II rozdział 4 rozporządzenia (WE) nr 73/2009. Należy określić, w jaki sposób ma być uwzględniane to wsparcie, i ustanowić dalsze kryteria niezbędne po to, aby określone systemy, które mogą być brane pod uwagę, pozostawały niezwiązane z wielkością produkcji.
(20) Ponadto, do celów ustalenia początkowej wartości jednostkowej uprawnień do płatności, konieczne jest wyjaśnienie, że w art. 26 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 uprawnienia do płatności posiadane przez rolnika obejmują również te uprawnienia do płatności, które są dzierżawione innemu rolnikowi w dniu złożenia przez wydzierżawiającego wniosku za 2014 r.
(21) Aby umożliwić przewidywanie wsparcia dochodu rolników, należy określić termin, w którym państwa członkowskie muszą ustalić i przekazać rolnikom informację o ostatecznej wartości oraz liczbie uprawnień do płatności, w przypadku gdy rolnicy zostali poinformowani na podstawie danych tymczasowych.
(22) Dla celów art. 26 lub art. 40 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, jeżeli rolnik został dotknięty działaniem siły wyższej lub wystąpieniem nadzwyczajnych okoliczności w ciągu roku referencyjnego, o którym mowa w tych artykułach, należy ustanowić wartość uprawnień do płatności na podstawie ostatniego roku, którego nie dotyczyło działanie siły wyższej lub wystąpienie nadzwyczajnych okoliczności. Aby zmniejszyć obciążenie administracyjne, należy jednak zezwolić państwom członkowskim na ustanowienie określonych progów odnoszących się do wpływu siły wyższej lub nadzwyczajnych okoliczności na wsparcie bezpośrednie otrzymane w danym roku referencyjnym.
(23) W odniesieniu do sprzedaży lub dzierżawy gospodarstwa lub jego części, które miały miejsce w okresie przed datą składania wniosków o przydział uprawnień w pierwszym roku stosowania systemu, należy przewidzieć, że państwa członkowskie mogą postanowić, że rolnicy - w drodze umowy - mogą przekazać uprawnienia do płatności, które mają zostać przydzielone, wraz z gospodarstwem lub jego częścią. Zgodnie z postanowieniami takiej umowy prywatnej uprawnienia do płatności należy przydzielić odpowiednio sprzedającemu lub wydzierżawiającemu i bezpośrednio przenieść odpowiednio na kupującego lub dzierżawcę, który w stosownych przypadkach odniesie korzyść polegającą na tym, że płatności, które odpowiednio sprzedający lub wydzierżawiający otrzymał za 2014 r., lub wartość uprawnień, które sprzedający lub wydzierżawiający posiadał w 2014 r., o której mowa w art. 26 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, zostaną przyjęte jako punkt odniesienia dla początkowej wartości jednostkowej uprawnień do płatności. Ponadto należy wyjaśnić, że do takich przypadków przekazania nie ma zastosowania art. 34 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013.
(24) W odniesieniu do obliczania wartości jednostkowej uprawnień do płatności należy ustanowić jasne zasady dotyczące zaokrąglania liczb, możliwości podziału istniejących uprawnień do płatności w przypadku, gdy wielkość działki, która została zgłoszona lub przekazana wraz z uprawnieniami, wynosi jedynie ułamek hektara, oraz możliwości łączenia uprawnień i ułamków.
(25) Ze względu na pewność prawa należy ustalić termin na ustanowienie regionów, o których mowa w art. 34 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013.
(26) Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące zarządzania rezerwą krajową i regionalną.
(27) Konieczne jest ustanowienie kryteriów i maksymalnych udziałów procentowych dla celów stosowania art. 34 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, aby zapobiec sytuacji, w której zmniejszenie przewidziane w tym przepisie powoduje poważne przeszkody w przekazaniu uprawnień do płatności lub jego zakaz.
(28) Ze względu na pewność prawa należy wyjaśnić sposób ustalania kwoty, która może podlegać zwrotowi do rezerwy krajowej lub regionalnej na podstawie art. 28 lub art. 40 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 przy ustanawianiu uprawnień do płatności w pierwszym roku wdrażania systemu płatności podstawowej.
(29) W art. 30 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 przewidziano obowiązkowe i fakultatywne przypadki przydzielania uprawnień do płatności z rezerwy krajowej lub regionalnej. Należy ustanowić zasady obliczania liczby i wartości uprawnień do płatności, które mają zostać przydzielone w taki sposób, i zapewnić niepodważanie priorytetów ustanowionych w art. 30 ust. 6 tego rozporządzenia przez decyzje, które państwa członkowskie mogą podejmować zgodnie z art. 30 ust. 7 i ust. 10 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013. Podobnie stosowanie art. 30 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 powinno być spójne z art. 24 ust. 6 i 7 tegoż rozporządzenia i z zasadami dotyczącymi szczególnych trudności przewidzianymi w niniejszym rozporządzeniu. Aby zagwarantować, by system płatności podstawowej był niezwiązany z wielkością produkcji, obliczanie liczby i wartości uprawnień do płatności w ramach rezerwy krajowej lub regionalnej nie powinno opierać się na kryteriach sektorowych po terminie wyznaczonym przez państwo członkowskie zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009 10 w odniesieniu do roku 2013 jako roku składania wniosków.
(30) Ze względu na pewność prawa oraz w celu zapewnienia równego traktowania rolników rozpoczynających działalność rolniczą należy wyjaśnić pojęcie "rolnicy rozpoczynający działalność rolniczą", o którym mowa w art. 30 ust. 11 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013.
(31) Jeżeli państwa członkowskie przydzielają uprawnienia do płatności na podstawie art. 30 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, wartość takich uprawnień należy obliczyć zgodnie z art. 25 lub art. 40 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013.
(32) W art. 24 ust. 3-7 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 zapewnia się państwom członkowskim szereg możliwości ograniczenia liczby uprawnień do płatności przydzielanych rolnikom. Niektórzy rolnicy mogą w związku z tym posiadać duży odsetek kwalifikujących się hektarów nieobjętych uprawnieniami do płatności, co może prowadzić do przypadków szczególnych trudności, ponieważ niektóre systemy wsparcia pomocnicze w stosunku do systemu płatności podstawowej - w szczególności płatności na rzecz praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska - są oparte na kwalifikujących się hektarach zgłoszonych w celu aktywacji uprawnień do płatności. Należy zatem wyjaśnić, że państwa członkowskie mają możliwość przydzielenia uprawnień do płatności z rezerwy krajowej lub regionalnej, jeżeli rolnik jest w znacznym stopniu dotknięty ograniczeniami, o których mowa w art. 24 ust. 3-7 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013. Ponieważ na niektórych obszarach nie mają zastosowania obowiązki w zakresie zazieleniania lub też wywiązanie się z tych obowiązków na takich obszarach pociąga za sobą jedynie ograniczone koszty, należy dodatkowo zezwolić państwom członkowskim na podjęcie decyzji o nieuwzględnianiu takich obszarów przy ustalaniu przypadków szczególnych trudności.
(33) Zgodnie z art. 21 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 wygasają uprawnienia do płatności danego rolnika (własne lub dzierżawione) przekraczające liczbę kwalifikujących się hektarów, którymi rolnik ten dysponuje. Ze względu na pewność prawa należy jasno określić kolejność wygaśnięcia tych uprawnień do płatności i ustalić dodatkowe zasady wykonawcze. Ponadto należy umożliwić państwom członkowskim uwzględnienie tego przepisu również w kontekście ustalania wartości uprawnień do płatności.
(34) Rozporządzenie (UE) nr 1307/2013 stanowi, że płatność podstawowa w niektórych państwach członkowskich może być realizowana w formie systemu jednolitej płatności obszarowej najpóźniej do roku 2020. Uwzględniając fakt, że jednolitą płatność obszarową na hektar oblicza się co roku, a kwalifikowalność do płatności podstawowej jest warunkiem wstępnym dostępu do większości innych systemów płatności bezpośrednich, a zatem jest nierozłącznie z nimi powiązana, konieczne jest wyjaśnienie, że do celów poszczególnych systemów należy uwzględniać tylko te kwalifikujące się hektary, które są zatwierdzone zgodnie z art. 2 ust. 1 akapit drugi pkt 23 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014.
(35) Państwo członkowskie, które stosuje system jednolitej płatności obszarowej i system płatności podstawowej, najpóźniej od dnia 1 stycznia 2018 r. może różnicować jednolitą płatność obszarową na hektar, biorąc pod uwagę niektóre płatności przyznane w roku kalendarzowym 2014. Do celów tego różnicowania należy określić, w jaki sposób płatności te powinny być uwzględniane, oraz ustanowić dalsze kryteria niezbędne po to, aby określone systemy pozostawały niezwiązane z wielkością produkcji. Ponadto, jeżeli rolnik został dotknięty działaniem siły wyższej lub wystąpieniem nadzwyczajnych okoliczności mających wpływ na rok kalendarzowy 2014, należy ustalić zróżnicowanie na podstawie ostatniego roku, którego nie dotyczyło działanie siły wyższej lub wystąpienie nadzwyczajnych okoliczności. Aby zmniejszyć obciążenie administracyjne, należy jednak zezwolić państwom członkowskim na ustanowienie określonych progów odnoszących się do wpływu siły wyższej lub nadzwyczajnych okoliczności na wsparcie bezpośrednie otrzymane w danym roku referencyjnym. Ponadto, ze względu na pewność prawa, należy ustanowić zasady dotyczące przypadków faktycznego lub przewidywanego dziedziczenia.
(36) W tytule III rozdział 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 określa się warunki przyznawania płatności z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska ("płatność z tytułu zazieleniania"). Wymogi związane z płatnością z tytułu zazieleniania zgodnie z przepisami zawartymi w akcie podstawowym są ogólne (mają zastosowanie na samych zasadach do wszystkich beneficjentów) i przewidują pozaumowne działania, zapewniając, by rolnictwo UE było oparte na praktykach wykraczających poza wymogi wzajemnej zgodności. Te zasady określone w akcie podstawowym należy uwzględnić, ustanawiając szczegółowe przepisy dotyczące praktyk w zakresie zazieleniania.
(37) Aby uzyskać odpowiedni poziom pewności co do obowiązków określonych w art. 43 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 dotyczących praktyk równoważnych objętych krajowymi lub regionalnymi systemami certyfikacji, należy ustanowić kryteria w odniesieniu do wyznaczania publicznych lub prywatnych organów certyfikujących.
(38) W trosce o poszanowanie zasady zakazu podwójnego finansowania należy przewidzieć zasady obliczania płatności dotyczące niektórych szczegółowych zobowiązań odnoszących się do praktyk, o których mowa w sekcji I pkt 3 i 4 oraz w sekcji III pkt 7 w załączniku IX do rozporządzenia (UE) nr 1307/2013. Ponieważ zobowiązania te dotyczą praktyk równoważnych, dzięki którym rolnicy podejmujący takie zobowiązania mogą spełnić jeden lub dwa obowiązki w celu otrzymania płatności z tytułu zazieleniania, o której mowa w tytule III rozdział 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, płatności z tytułu tych zobowiązań należy zmniejszyć, w porównaniu ze zwykłą płatnością przewidzianą w art. 28 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 11 , o kwotę, którą należy obliczyć w oparciu o poziom płatności z tytułu zazieleniania w danym państwie członkowskim lub regionie lub w określonych przypadkach w oparciu o indywidualną płatność z tytułu zazieleniania przeznaczoną dla danego rolnika.
(39) Artykuł 44 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 określa obowiązki w odniesieniu do szeregu upraw i odpowiednich proporcji różnych upraw na gruntach ornych. Należy określić zasady dotyczące dokładnego obliczania proporcji różnych upraw.
(40) Należy określić zasady dotyczące okresu, jaki ma być uwzględniany przy obliczaniu odpowiednich proporcji upraw, z uwzględnieniem rzeczywistego sezonu prac rolniczych i czasu potrzebnego na zwykłe czynności administracyjne.
(41) Aby zapewnić jasność rolnikom i państwom członkowskim oraz aby przyczynić się do ochrony elementów krajobrazu usytuowanych na gruntach ornych, należy wyjaśnić uwarunkowania związane z obszarem zajętym przez elementy krajobrazu.
(42) Dla celów obliczania proporcji różnych upraw należy również określić dodatkowe zasady w odniesieniu do szczególnych przypadków upraw mieszanych w oddzielnych rzędach, wsiewek oraz korzystania z mieszanek nasion.
(43) Artykuł 45 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 określa obowiązki służące ochronie trwałych użytków zielonych, które w największym stopniu przyczyniają się do ochrony środowiska, szczególnie zaś odgrywają ważną rolę w pochłanianiu dwutlenku węgla, ochronie różnorodności biologicznej i ochronie gleby. Takie trwałe użytki zielone, które stanowią obszary o wysokim znaczeniu dla środowiska, znajdują się w obrębie, lecz także poza obszarami sieci Natura 2000. Aby zapewnić skuteczną ochronę obszarów położonych poza obszarami sieci, należy określić ramy wyznaczania tych obszarów przez państwa członkowskie; ramy te powinny umożliwiać państwom członkowskim uwzględnianie lokalnych uwarunkowań i być opracowane na zasadzie synergii z już istniejącą polityką w dziedzinie ochrony środowiska.
(44) Aby zapewnić ochronę tego rodzaju trwałych użytków zielonych na przestrzeni lat, należy określić zasady dotyczące ponownego przekształcenia takich obszarów w przypadku nieprzestrzegania obowiązku ścisłej ochrony przez rolnika.
(45) Artykuł 45 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 określa zasady dotyczące ochrony udziału trwałych użytków zielonych w stosunku do łącznej powierzchni użytków rolnych. Aby zrealizować ten cel, państwa członkowskie powinny monitorować zmiany udziału trwałych użytków zielonych. Powinny mieć one możliwość wprowadzenia systemu uprzednich zezwoleń. W przypadku zmniejszenia wskaźnika o ponad 5 % należy wprowadzić indywidualne ponowne przekształcenia oraz zakaz dalszych przekształceń. Dla zachowania jasności oraz w celu proporcjonalnego wdrażania należy ustanowić przepisy dotyczące rolników i obszarów podlegających systemowi zezwoleń i ponownych przekształceń.
(46) Aby możliwe było skuteczne korzystanie z procedury udzielania zezwoleń na przekształcenie trwałych użytków zielonych, należy umożliwić państwom członkowskim elastyczny wybór obszarów priorytetowych lub grup rolników, którym mogą być udzielane zezwolenia w oparciu o obiektywne kryteria.
(47) Należy ustanowić zasady dotyczące metody określania stosunku trwałych użytków zielonych do użytków rolnych, aby uniknąć sytuacji, w których trwałe użytki zielone liczone są podwójnie ze względu na praktykę utrzymywania trwałych użytków zielonych o długim okresie zmianowania, oraz aby uniknąć przypadków, w których przekształcenia dokonane przez rolników posiadających niewielkie lub ekologiczne gospodarstwa (wyłączone z obowiązku dokonywania ponownych przekształceń) wywierają bezpośredni wpływ na obowiązek dokonywania ponownych przekształceń przez innych rolników. Państwom członkowskim należy umożliwić dostosowywanie ich wskaźników referencyjnych w uzasadnionych przypadkach.
(48) W art. 46 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 wymieniono elementy i obszary, które mogą zostać uznane przez państwa członkowskie za obszar proekologiczny. Należy ustanowić dalsze kryteria kwalifikowania tych elementów i obszarów jako obszarów proekologicznych. Aby osiągnąć cel różnorodności biologicznej, takie kryteria powinny zapewniać ochronę i poprawę różnorodności biologicznej w gospodarstwach rolnych. Kryteria te powinny również uwzględniać dotychczasowe wysiłki podjęte przez rolników.
(49) W przypadku gruntów ugorowanych wymóg nieprowadzenia żadnej produkcji, który spowoduje ograniczenie stosowania pestycydów i nawozów, nie powinien wykluczać dobrowolnych działań, takich jak wysiewanie mieszanek nasion roślin polnych w celu zwiększenia korzyści płynących z różnorodności biologicznej. Należy wyjaśnić, że grunty ugorowane od ponad pięciu lat do celów wymogu dotyczącego obszaru proekologicznego mają pozostać gruntami ornymi i nie wchodzą w zakres definicji trwałych użytków zielonych.
(50) Jeżeli chodzi o tarasy, ze względu na różnorodność ich budowy w całej Unii, określeniem szczegółowych warunków w oparciu o uwarunkowania krajowe lub regionalne powinny zająć się państwa członkowskie, uwzględniając ich wartość dla różnorodności biologicznej.
(51) Dla zachowania jasności należy sporządzić wykaz elementów krajobrazu uznawanych za obszar proekologiczny oraz wyjaśnić związek z elementami już chronionymi w państwach członkowskich w ramach zasady wzajemnej zgodności. W przypadku niektórych elementów należy określić minimalną lub maksymalną wielkość, aby ułatwić ich identyfikację oraz pomóc w zagwarantowaniu, by przedmiotowy obszar miał głównie charakter rolniczy.
(52) Strefy buforowe, które zostaną utworzone w pobliżu granicy pól uprawnych wzdłuż cieków wodnych lub na polach położonych wyżej na zboczu, są korzystne ze względu na ograniczenie spływu zanieczyszczeń do wód powierzchniowych. Aby zapewnić korzyści płynące z różnorodności biologicznej, należy zastrzec, że wszystkie te obszary uznawane za obszar proekologiczny nie mogą być wykorzystywane do celów produkcji, co pozwoli również na uniknięcie stosowania pestycydów i ograniczenie stosowania nawozów. Aby w dalszym stopniu zwiększyć korzyści płynące z różnorodności biologicznej, nie należy wykluczać dobrowolnych działań, takich jak wysiew mieszanek nasion roślin polnych. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość decydowania, czy w strefach buforowych dozwolone jest wypasanie zwierząt i wycinanie roślin na paszę.
(53) W odniesieniu do hektarów rolno-leśnych należy wyjaśnić, że obszarami, które należy uwzględnić, są grunty orne na obszarze należącym do systemu rolno-leśnego, który nadal spełnia warunki, na których otrzymuje lub otrzymał wsparcie w ramach rozwoju obszarów wiejskich. Państwa członkowskie, które wybiorą te obszary do celów wypełnienia obowiązku dotyczącego obszaru proekologicznego, powinny uwzględnić cel różnorodności biologicznej przy określaniu w swoich programach rozwoju obszarów wiejskich dodatkowych warunków otrzymywania wsparcia dla tworzenia systemów rolno-leśnych.
(54) Jeżeli chodzi o pasy kwalifikujących się hektarów wzdłuż obrzeży lasu, do państw członkowskich powinna należeć decyzja, czy ustanowić wymóg braku uprawy, co pozwoli uniknąć stosowania nakładów w określonym pasie przylegającym do lasu w celu stworzenia buforowego przejścia do graniczących z polami lasów. Wymóg taki nada obszarowi proekologicznemu wyższą wartość, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w zróżnicowanej wartości współczynnika ważenia dla tego rodzaju obszaru.
(55) Ograniczone wykorzystanie nakładów potrzebnych do uprawy zagajników o krótkiej rotacji przynosi pośrednie korzyści dla różnorodności biologicznej. W tym celu państwa członkowskie powinny ustanowić warunki, które mają zastosowanie do tego rodzaju obszaru proekologicznego, ustanawiając wykaz gatunków drzew, które mogą być używane, oraz zasady odnoszące się do stosowania nakładów.
(56) Aby umożliwić wdrożenie dostosowane do warunków krajowych oraz jak najlepiej wykorzystać zdolność międzyplonów i okrywy zielonej do skutecznego wychwytywania pozostałości azotu, a także w celu uniknięcia pozostawienia gleby niepokrytej roślinnością i rozproszonych zanieczyszczeń w wodach podziemnych, państwa członkowskie powinny ustalić terminy wysiewu takich okryw. Międzyplony i okrywę zieloną należy utworzyć poprzez wysianie mieszanki nasion gatunków uprawnych lub stosowanie wsiewek traw w celu optymalizacji skutków agronomicznych i środowiskowych pod względem różnorodności biologicznej. W zakresie objętym normą GAEC 4, o której mowa w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, państwa członkowskie mogą ustalić terminy, po których dozwolone jest mechaniczne zniszczenie międzyplonów i okrywy zielonej.
(57) Jeżeli chodzi o obszary upraw wiążących azot, państwa członkowskie powinny określić zasady pozwalające zapobiec temu, by uprawa roślin wiążących azot na obszarze proekologicznym prowadziła do zwiększonego wymywania azotu i gorszej jakości wody, co byłoby sprzeczne z celami dyrektywy Rady 91/676/EWG 12 i dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 13 oraz byłoby przeszkodą w osiągnięciu celu dotyczącego różnorodności biologicznej. Państwa członkowskie powinny również ustanowić wykaz upraw wiążących azot, w przypadku których uznaje się, że przyczyniają się one do poprawy różnorodności biologicznej.
(58) Aby odnieść jak największe korzyści z istnienia obszaru proekologicznego na gruntach ornych oraz sprawić, by obszary proekologiczne stanowiły odsetek przewidziany w art. 46 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, należy jasno określić, z uwagi na skuteczne zarządzanie, że działka lub element krajobrazu nie mogą być liczone dwukrotnie w tym samym roku do celów spełnienia wymogu obszaru proekologicznego.
(59) Artykuł 46 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 umożliwia państwom członkowskim wdrożenie na poziomie regionalnym, w granicach do 50 %, wymogu dotyczącego indywidualnego obszaru proekologicznego. Aby zagwarantować, że takie regionalne wdrożenie przynosi dodatkową korzyść z punktu widzenia środowiska i krajobrazu oraz przyczynia się do wdrożenia strategii dotyczącej zielonej infrastruktury 14 , należy wprowadzić zasady dotyczące elementów, które mogą zostać wykorzystane do tworzenia przyległych obszarów proekologicznych. Należy również ustalić zasady wyznaczania obszarów w celu tworzenia synergii we wdrażaniu polityki rolnej i środowiskowej Unii.
(60) Do celów podejmowanej przez państwa członkowskie decyzji umożliwiającej rolnikom wspólną realizację połowy obowiązku dotyczącego indywidualnego obszaru proekologicznego, jak określono w art. 46 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, należy wprowadzić zasady podobne do zasad wdrażania na poziomie regionalnym w odniesieniu do elementów, które mogą zostać wykorzystane do tworzenia przyległych obszarów proekologicznych, aby zagwarantować wartość dodaną dla środowiska i poprawę zielonej infrastruktury. Przepisy dotyczące kryteriów, które muszą zostać spełnione przez rolników, powinny stanowić, że ich gospodarstwa muszą znajdować się w bliskiej odległości, jednocześnie pozostawiając państwom członkowskim pewną swobodę w celu uwzględnienia różnych struktur administracyjnych. Ze względu na jasność prawa należy określić przepisy dotyczące treści pisemnej umowy, która ma zostać zawarta między uczestnikami w celu ustalenia praw i obowiązków każdego z nich.
(61) Jeżeli chodzi o możliwość stosowania przez niektóre państwa członkowskie zwolnienia rolników na obszarach o dużym stopniu zalesienia z obowiązku dotyczącego obszaru proekologicznego, należy ustanowić przepisy, które zapewniają jasność co do metod i danych, które należy zastosować do obliczenia stosunku lasów do łącznej powierzchni gruntów i stosunku lasów do gruntów rolnych.
(62) Rozporządzenie (UE) nr 1307/2013 określa warunki kwalifikujące do otrzymania płatności dla młodych rolników. W szczególności płatność jest uzależniona od tego, czy młody rolnik po raz pierwszy rozpoczyna działalność w gospodarstwie rolnym jako kierujący tym gospodarstwem lub czy rozpoczął już działalność w takim gospodarstwie w ciągu pięciu lat przed pierwszym złożeniem wniosku o płatność, oraz czy rolnik ma nie więcej niż 40 lat w roku złożenia pierwszego wniosku o płatność. W przypadku osób prawnych właściwe jest, aby warunki te były spełnione przez wszystkie osoby fizyczne sprawujące faktyczną i trwałą kontrolę nad daną osobą prawną, tak jak to określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej 15 . Konieczne jest również wyjaśnienie, jakie warunki muszą być spełnione przez osobę prawną i osoby fizyczne sprawujące kontrolę nad tą osobą prawną.
(63) Aby uniknąć ewentualnego obchodzenia przepisów dotyczących płatności dla młodych rolników, należy zastrzec, że płatność jest przyznawana osobie prawnej jedynie dotąd, dopóki co najmniej jedna z osób fizycznych sprawujących kontrolę nad daną osobą prawną w pierwszym roku, w którym złożono wniosek o płatność w ramach systemu, zachowuje taką kontrolę. Dla celów określenia maksymalnego okresu płatności na podstawie art. 50 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 konieczne jest ustalenie zasad w odniesieniu do przypadków, gdy osoba prawna jest kontrolowana przez więcej niż jedną osobę fizyczną.
(64) Aby uniknąć dyskryminacji różnicującej osoby prawne i grupy osób fizycznych składających wnioski w ramach systemu dla młodych rolników, do grupy osób fizycznych, o której mowa w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, należy stosować równoważne przepisy, w przypadku gdy wnioski w ramach systemu płatności podstawowej i systemu dla młodych rolników są składane przez tę grupę, a nie przez poszczególnych jej członków.
(65) W tytule IV rozdział 1 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 przewiduje się możliwość przyznawania rolnikom dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją. Należy określić warunki przyznawania wsparcia, o którym mowa w tym rozdziale.
(66) Zgodnie z art. 52 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 dobrowolne wsparcie związane z produkcją można przyznawać jedynie tym sektorom lub regionom państwa członkowskiego, w których określone typy rolnicze lub określone sektory rolnictwa znajdują się w trudnej sytuacji i mają szczególne znaczenie ze względów gospodarczych, społecznych lub środowiskowych. Ponadto zgodnie z art. 52 ust. 5 i 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 dobrowolne wsparcie związane z produkcją można przyznawać jedynie w zakresie, który jest niezbędny, aby zapewnić zachętę do utrzymania aktualnych poziomów produkcji w danych regionach lub sektorach. Wsparcie to powinno mieć formę płatności rocznej i być przyznawane w granicach określonych limitów ilościowych oraz w oparciu o ustalone obszary i plony lub ustaloną liczbę zwierząt. W celu zagwarantowania, by środki w ramach dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją były dobrze ukierunkowane i zarządzane, przy jednoczesnym pozostawieniu państwom członkowskim możliwości dostosowania dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją do ich potrzeb, należy wprowadzić przepisy nakładające na państwa członkowskie odpowiedzialność za określenie regionów lub typów rolniczych, które kwalifikują się do wsparcia, oraz za ustalenie limitów ilościowych, jak również właściwego poziomu wsparcia. Dla uniknięcia zakłóceń rynku płatności nie powinny jednak opierać się na wahaniach cen rynkowych ani być równoważne z systemem płatności wyrównawczych, w ramach którego państwa członkowskie wypłacają rolnikom wsparcie z krajowych środków rolnych w oparciu o różnicę pomiędzy ceną docelową a ceną na rynku krajowym.
(67) Zgodnie z protokołem ustaleń między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie nasion oleistych w ramach GATT 16 należy ustalić oddzielny obszar bazowy dla producentów korzystających z płatności w odniesieniu do nasion oleistych, o których mowa w załączniku do tego protokołu ustaleń. Ze względu na to, że nasiona oleiste są ujęte w wykazie sektorów i rodzajów produkcji kwalifikujących się do dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją, należy w ramach tego systemu wsparcia wprowadzić na poziomie Unii maksymalny obszar odnoszący się do nasion oleistych, o których mowa w tym protokole ustaleń, aby zapewnić przestrzeganie tego międzynarodowego zobowiązania. W przypadku przekroczenia tego maksymalnego obszaru państwa członkowskie powinny dostosować zgłoszony obszar poprzez zastosowanie współczynnika zmniejszenia obliczonego i przekazanego im przez Komisję.
(68) Zgodnie z art. 52 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 wymagana jest zgodność między dobrowolnym wsparciem związanym z produkcją przyznawanym na podstawie tego artykułu a innymi unijnymi środkami wsparcia lub środkami finansowanymi w ramach pomocy państwa. Z myślą o właściwym zarządzaniu przedmiotowymi systemami oraz w celu uniknięcia podwójnego finansowania należy zadbać, aby podobne środki nie otrzymywały podwójnego finansowania, korzystając jednocześnie z dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją i innych unijnych systemów wsparcia. Ze względu na to, że państwa członkowskie dysponują różnorodnymi opcjami wdrażania dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją, państwa te powinny być odpowiedzialne za zapewnienie spójności w tym zakresie w ramach określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1307/2013 i zgodnie z warunkami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu.
(69) Zgodnie z art. 55 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 Komisja ma zatwierdzać decyzję, o której mowa w art. 53 ust. 4 lub, w stosownych przypadkach, w art. 53 ust. 6 lit. a) tego rozporządzenia, w przypadku gdy w danym sektorze lub regionie wykazano jedną z określonych potrzeb. Aby zapewnić właściwe stosowanie tego artykułu, należy wprowadzić przepis dotyczący określania kryteriów mających zastosowanie do tych potrzeb.
(70) W tytule IV rozdział 2 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 przewiduje się płatność specyficzną w odniesieniu do bawełny. Komisja powinna ustanowić przepisy i warunki zatwierdzania gruntów rolnych i odmian do celów realizacji takiej płatności. Ponadto należy ustanowić przepisy dotyczące wymogów kwalifikowalności. Wyznaczenie przez państwa członkowskie minimalnej gęstości obsadzenia gruntów z uwzględnieniem warunków glebowo-klimatycznych i specyfiki regionu stanowi obiektywne kryterium przy przeprowadzaniu siewu. Ustanowienie szczegółowych przepisów dotyczących praktyk agronomicznych należy pozostawić państwom członkowskim.
(71) Państwa członkowskie powinny zatwierdzać organizacje międzybranżowe produkujące bawełnę na podstawie obiektywnych kryteriów dotyczących wielkości organizacji międzybranżowych oraz ich wewnętrznej struktury. Wielkość organizacji międzybranżowej powinna zostać ustalona z uwzględnieniem zdolności członka-przedsiębiorcy zajmującego się odziarnianiem bawełny do przyjęcia wystarczających ilości nieodziarnionej bawełny.
(72) Aby uniknąć komplikacji na poziomie zarządzania systemem pomocy, ten sam producent może należeć tylko do jednej organizacji międzybranżowej. Z tych samych powodów, jeżeli producent będący członkiem organizacji międzybranżowej zobowiązuje się dostarczać wytworzoną przez siebie bawełnę, powinien dostarczać ją jedynie do takiego przedsiębiorcy zajmującego się odziarnianiem bawełny, który jest członkiem tej samej organizacji.
(73) W celu monitorowania prawidłowego stosowania przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (UE) nr 1307/2013 oraz w celu oceny realizacji polityki konieczne jest określenie pewnych obowiązków państw członkowskich w zakresie powiadamiania, w szczególności w odniesieniu do informacji, które mają być przekazywane przez państwa członkowskie i które dotyczą ich decyzji podjętych zgodnie z tytułami II-V wspomnianego rozporządzenia.
(74) Zwłaszcza w odniesieniu do dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją konieczne jest dodatkowe określenie treści informacji, które mają być przekazywane przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów dotyczących tego wsparcia oraz skuteczności takich powiadomień, tak by umożliwić Komisji kontrolę, czy podczas projektowania środków wsparcia państwa członkowskie przestrzegają zarówno wymogów dotyczących spójności i niekumulowania wsparcia, jak i maksymalnych odsetków dla pułapów krajowych, o których mowa w art. 53 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, i związanych z nimi łącznych kwot.
(75) Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o przyznaniu pomocy krajowej na określonych warunkach. W celu sprawdzenia, czy pomoc taka jest przyznawana w określonych granicach, należy ustanowić obowiązek przedkładania Komisji sprawozdań rocznych obejmujących pewne szczegółowe informacje dotyczące przyznanej pomocy.
(76) W stosownych przypadkach należy informować Komisję o wszelkich decyzjach wynikających z przeglądu decyzji, o których powiadomiono zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1307/2013 lub niniejszym rozporządzeniem, aby umożliwić jej monitorowanie właściwego stosowania i skutków takiego przeglądu. Należy zatem ustanowić przepisy dotyczące obowiązku przekazywania informacji w tym zakresie.
(77) W załączniku X do rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 znajduje się tabela, w której mają zostać określone współczynniki przekształcenia i współczynniki ważenia, o których mowa w art. 46 ust. 3 tego rozporządzenia, dla różnych rodzajów obszarów proekologicznych. W chwili przyjęcia rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 tabela ta pozostała niewypełniona. W związku z tym załącznik ten musi zostać dostosowany. Współczynniki przekształcenia należy określić w oparciu o doświadczenie zdobyte podczas pomiarów i specyfikę elementów. Współczynniki ważenia powinny składać się z trzech różnych wartości odzwierciedlających zróżnicowane znaczenie dla różnorodności biologicznej. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik X do rozporządzenia (UE) nr 1307/2013. W celu obliczenia obszaru proekologicznego współczynniki przekształcenia i ważenia należy również stosować do elementów objętych praktykami równoważnymi, o ile są one takie same jak elementy wymienione w tym załączniku.
(78) Dla zachowania jasności oraz pewności prawa należy uchylić rozporządzenia (WE) nr 1120/2009 i 1121/2009.
(79) Niniejsze rozporządzenie należy stosować w stosunku do wniosków o przyznanie pomocy odnoszących się do lat kalendarzowych po roku kalendarzowym 2014,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
W imieniu Komisji | |
José Manuel BARROSO | |
Przewodniczący |
- zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2017/1155 z dnia 15 lutego 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.167.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lipca 2017 r. Stosuje się w odniesieniu do wniosków o przyznanie pomocy odnoszących się do lat kalendarzowych począwszy od dnia 1 stycznia 2018 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2018/1784 z dnia 9 lipca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.293.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 2 decyzji nr 1389/2019 z dnia 4 września 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.230.3) wprowadzającej odstępstwo od jego stosowania z dniem 6 września 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. d rozporządzenia nr (UE) 2017/1155 z dnia 15 lutego 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.167.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lipca 2017 r. Stosuje się w odniesieniu do wniosków o przyznanie pomocy odnoszących się do lat kalendarzowych począwszy od dnia 1 stycznia 2018 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 3 i 4 decyzji nr 1389/2019 z dnia 4 września 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.230.3) wprowadzającej odstępstwo od jego stosowania z dniem 6 września 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2016/141 z dnia 30 listopada 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.28.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr (UE) 2017/1155 z dnia 15 lutego 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.167.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lipca 2017 r. Stosuje się w odniesieniu do wniosków o przyznanie pomocy odnoszących się do lat kalendarzowych po roku kalendarzowym 2014.
- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 2018/707 z dnia 28 lutego 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.119.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 maja 2018 r. Stosuje się w odniesieniu do wniosków o przyznanie pomocy odnoszących się do lat kalendarzowych po roku kalendarzowym 2014.
- zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr (UE) 2016/141 z dnia 30 listopada 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.28.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 2018/707 z dnia 28 lutego 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.119.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 maja 2018 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr (UE) 2016/141 z dnia 30 listopada 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.28.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 2018/707 z dnia 28 lutego 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.119.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 maja 2018 r.
Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.20251 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025W 2025 roku minimalne wynagrodzenie za pracę wzrośnie tylko raz. Obniżeniu ulegnie natomiast minimalna podstawa wymiaru składki zdrowotnej płaconej przez przedsiębiorców. Grozi nam za to podwyżka podatku od nieruchomości. Wzrosną wynagrodzenia nauczycieli, a prawnicy zaczną lepiej zarabiać na urzędówkach. Wchodzą w życie zmiany dotyczące segregacji odpadów i e-doręczeń. To jednak nie koniec zmian, jakie czekają nas w Nowym Roku.
31.12.20241 stycznia 2025 r. zacznie obowiązywać nowa Polska Klasyfikacja Działalności – PKD 2025. Jej ostateczny kształt poznaliśmy dopiero w tygodniu przedświątecznym, gdy opracowywany od miesięcy projekt został przekazany do podpisu premiera. Chociaż jeszcze przez dwa lata równolegle obowiązywać będzie stara PKD 2007, niektórzy już dziś powinni zainteresować się zmianami.
31.12.2024Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2014.181.1 |
Rodzaj: | Rozporządzenie |
Tytuł: | Rozporządzenie delegowane 639/2014 w sprawie uzupełnienia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz zmiany załącznika X do tego rozporządzenia |
Data aktu: | 11/03/2014 |
Data ogłoszenia: | 20/06/2014 |
Data wejścia w życie: | 27/06/2014 |