a także mając na uwadze, co następuje:(1) Aby zapewnić skuteczną i sprawną współpracę między właściwymi organami państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego, wymiana informacji powinna być dwukierunkowa, w ramach właściwych kompetencji nadzorczych tych organów. Należy zatem określić standardowe formularze, wzory i procedury operacyjne, w tym harmonogramy, na potrzeby wymiany informacji w sytuacjach normalnych i sytuacjach zaburzenia płynności. Należy również ustanowić zharmonizowane częstotliwości i ostateczne terminy przekazywania regularnie wymienianych informacji, przewidując wymianę informacji co pół roku lub co rok. W celu zapewnienia wymiany najbardziej aktualnych informacji właściwe organy powinny jednak w miarę możliwości jak najwcześniej wymieniać się informacjami, nie czekając do upływu ostatecznego terminu przekazania informacji.
(2) Bez uszczerbku dla procedury standardowej wymiany informacji ustanowionej w niniejszym rozporządzeniu właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia lub przyjmującego państwa członkowskiego powinny informować się nawzajem bez zbędnej zwłoki o każdej potencjalnej sytuacji, która może wpłynąć na stabilność finansową lub funkcjonowanie oddziału oraz dostarczać wszystkie niezbędne i stosowne informacje dotyczące danej sytuacji.
(3) Z uwagi na różnice w wielkości, złożoności i znaczeniu oddziałów prowadzących działalność w przyjmujących państwach członkowskich ważne jest, aby w wymianie informacji stosować zasadę proporcjonalności. W tym celu potrzeba otrzymywania przez właściwe organy w przyjmujących państwach członkowskich szerszego zakresu informacji, w przypadku gdy organy te są odpowiedzialne za oddziały uznane za istotne zgodnie z art. 51 dyrektywy 2013/36/UE, powinna być odzwierciedlona w formularzach i wzorach stosowanych na potrzeby wymiany tych informacji oraz w częstotliwości wymiany tych informacji.
(4) Aby zapewnić sprawne przekazywanie informacji odpowiednim osobom, a także poufność przekazywanych informacji, właściwe organy powinny sporządzić, udostępnić i regularnie aktualizować listę osób wyznaczonych do kontaktów.
(5) Wymiana informacji między właściwymi organami państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego nie ogranicza się do rodzajów informacji określonych w art. 50 dyrektywy 2013/36/UE, a więc do rodzajów informacji określonych w niniejszym rozporządzeniu. W dyrektywie 2013/36/UE zawarto w szczególności przepisy w odniesieniu do wymiany informacji na temat kontroli na miejscu dotyczących oddziałów, powiadomień dotyczących korzystania ze swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług oraz środków, w tym środków zapobiegawczych, podjętych przez właściwe organy w odniesieniu do oddziałów i ich jednostek dominujących. W niniejszym rozporządzeniu nie należy zatem określać wymogów w zakresie wymiany informacji w tych dziedzinach.
(6) Standardowe formularze, wzory i procedury powinny również dotyczyć wymiany informacji w odniesieniu do prowadzenia działalności w przyjmującym państwie członkowskim na zasadzie świadczenia usług transgranicznych.
(7) Z uwagi na charakter usług transgranicznych właściwe organy przyjmujących państw członkowskich nie posiadają informacji na temat operacji prowadzonych w ich jurysdykcjach, a ustanowienie procedur wymiany informacji ma kluczowe znaczenie dla utrzymania stabilności finansowej i monitorowania warunków udzielania zezwoleń, w szczególności monitorowania, czy instytucja świadczy usługi zgodnie z przekazanymi powiadomieniami. Pomimo znaczenia tych informacji, z uwagi na potrzebę unikania potencjalnego obciążenia związanego z ich gromadzeniem i rozpowszechnianiem wśród wszystkich właściwych organów przyjmujących państw członkowskich, informacje te powinny być dostarczane na wniosek właściwych organów przyjmujących państw członkowskich, a nie na zasadzie regularnej wymiany.
(8) Z uwagi na fakt, że rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 524/2014 2 wyszczególnia rodzaje informacji będące przedmiotem wymiany pomiędzy właściwymi organami, niniejsze rozporządzenie wykonawcze należy uznać za niezbędne uzupełnienie rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 524/2014.
(9) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) (EUNB).
(10) EUNB przeprowadził otwarte konsultacje społeczne na temat projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o wydanie opinii do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 3 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 4 czerwca 2014 r.
|
W imieniu Komisji |
|
José Manuel BARROSO |
|
Przewodniczący |