KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności 1 , w szczególności jego art. 10 ust. 3, art. 14 oraz art. 30 ust. 5,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustanawiające jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących 2 , w szczególności jego art. 7 ust. 5,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.
(2) W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 231/2012 3 ustanowiono specyfikacje dla dodatków do żywności wymienionych w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.
(3) Wykaz unijny i specyfikacje mogą zostać uaktualnione zgodnie z jednolitą procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008, z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku.
(4) W dniu 5 maja 2006 r. złożono wniosek o zezwolenie na stosowanie arginianu etylowo-lauroilowego jako substancji konserwującej w kilku kategoriach żywności. Wniosek ten udostępniono państwom członkowskim zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008.
(5) Następnie, w kwietniu 2007 r., Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej "Urzędem") dokonał oceny bezpieczeństwa stosowania arginianu etylowo-lauroilowego jako substancji konserwującej i wyznaczył dopuszczalne dzienne spożycie na poziomie 0,5 mg/kg masy ciała 4 . Ostrożne szacunki narażenia na rzeczoną substancję - zarówno dorosłych, jak i dzieci - sugerowały, że - przy najwyższych proponowanych poziomach stosowania - prawdopodobne było przekroczenie dopuszczalnego dziennego spożycia w przypadku kilku kategorii żywności.
(6) W reakcji na te wnioski wnioskodawca zmienił zastosowania i poziomy stosowania substancji i zwrócił się o wydanie zezwolenia na jej stosowanie w produktach mięsnych poddanych obróbce cieplnej. W lipcu 2013 r. Urząd opublikował oświadczenie w sprawie bardziej szczegółowej oceny narażenia dotyczącej arginianu etylowo-lauroilowego, opartej na zmienionych zamierzonych zastosowaniach jako dodatku do żywności 5 , i stwierdził, że poziom narażenia wszystkich grup populacji jest niższy niż dopuszczalne dzienne spożycie wynoszące 0,5 mg/kg masy ciała/dzień.
(7) Istnieje technologiczna potrzeba stosowania arginianu etylowo-lauroilowego jako substancji konserwującej w produktach mięsnych poddanych obróbce cieplnej w celu polepszenia jakości mikrobiologicznej tych produktów spożywczych, w tym w celu hamowania wzrostu szkodliwych mikroorganizmów, takich jak Listeria monocytogenes. Ponieważ stosowanie arginianu etylowo-lauroilowego w produktach mięsnych poddanych obróbce cieplnej pomoże utrzymać ich jakość i bezpieczeństwo, należy zezwolić na jego stosowanie w produktach mięsnych poddanych obróbce cieplnej i przydzielić temu dodatkowi do żywności numer E 243.
(8) Specyfikacje arginianu etylowo-lauroilowego (E 243) należy włączyć do rozporządzenia (UE) nr 231/2012 w następstwie pierwszego włączenia tej substancji do unijnego wykazu dodatków do żywności określonego w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.
(9) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 oraz (UE) nr 231/2012.
(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 15 maja 2014 r.
|
W imieniu Komisji |
|
José Manuel BARROSO |
|
Przewodniczący |
1 Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 16.
2 Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 1.
3 Rozporządzenie Komisji (UE) nr 231/2012 z dnia 9 marca 2012 r. ustanawiające specyfikacje dla dodatków do żywności wymienionych w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 83 z 22.3.2012, s. 1).
4 Dziennik EFSA (2007) 511, s. 1.
5 Dziennik EFSA (2013) 11(6): 3294.
