a także mając na uwadze, co następuje:(1) W celu osiągnięcia inteligentnego i zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu oraz w celu ożywienia tworzenia miejsc pracy zgodnie z celami strategii "Europa 2020" Unia potrzebuje nowoczesnej i wysoce efektywnej infrastruktury, która przyczyni się do połączenia i integracji Unii i wszystkich jej regionów, w sektorach transportu, telekomunikacji i energii. Połączenia te powinny pomóc w usprawnieniu swobodnego przepływu osób, towarów, kapitału i usług. Transeuropejskie sieci powinny ułatwiać połączenia transgraniczne, sprzyjać większej spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz przyczyniać się do podniesienia konkurencyjności społecznej gospodarki rynkowej oraz do przeciwdziałania zmianie klimatu.
(2) Celem stworzenia instrumentu "Łącząc Europę" ustanowionego niniejszym rozporządzeniem jest przyspieszenie inwestycji w dziedzinie sieci transeuropejskich i pozyskanie funduszy zarówno z sektora publicznego, jak i prywatnego, przy jednoczesnym zwiększeniu pewności prawa i poszanowaniu zasady neutralności technologicznej. Instrument "Łącząc Europę" powinien umożliwić pełne wykorzystanie synergii między sektorami transportu, telekomunikacji i energii, co zwiększy skuteczność działań Unii i pozwoli na optymalizację kosztów ich realizacji.
(3) Według Komisji potrzeby inwestycyjne w okresie do 2020 r. w zakresie sieci transeuropejskich w sektorach transportu, telekomunikacji i energii szacowane są na poziomie 970 000 mln EUR.
(4) Niniejsze rozporządzenie ustanawia na realizację instrumentu "Łącząc Europę" w latach 2014-2020 pulę środków finansowych w wysokości 33.242.259.000 EUR według cen aktualnych, która ma być główną kwotą odniesienia, w rozumieniu pkt 17 Porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją z dnia 2 grudnia 2013 w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami 4 dla Parlamentu Europejskiego i Rady w ramach rocznej procedury budżetowej.
(5) Aby zoptymalizować wykorzystanie środków budżetowych przeznaczonych na instrument "Łącząc Europę", Komisja powinna mieć możliwość - po przeprowadzeniu śródokresowej oceny instrumentu "Łącząc Europę" - zaproponowania przeniesienia środków między sektorami transportu, telekomunikacji i energii. Wniosek taki powinien podlegać rocznej procedurze budżetowej.
(6) Kwota 11.305.500.000 EUR według cen aktualnych przeniesiona z Funduszu Spójności ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1301/2013 5 powinna być wykorzystywana na przyznawanie zasobów budżetowych na instrumenty finansowe na podstawie niniejszego rozporządzenia tylko od dnia 1 stycznia 2017 r.
(7) Stworzenie efektywnych sieci infrastruktury transportowej i energetycznej jest jednym z 12 kluczowych działań wskazanych przez Komisję w komunikacie z 13 kwietnia 2011 r. zatytułowanym "Akt o jednolitym rynku. Dwanaście dźwigni na rzecz pobudzenia wzrostu gospodarczego i wzmocnienia zaufania. »Wspólnie na rzecz nowego wzrostu gospodarczego«".
(8) Komisja zobowiązała się uwzględnić zmianę klimatu w unijnych programach wydatków i przeznaczyć co najmniej 20 % budżetu unijnego na cele związane z klimatem. Należy zapewnić propagowanie kwestii łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej oraz zapobiegania zagrożeniom i zarządzania nimi na etapie przygotowania, opracowania i realizacji projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania. Inwestycje infrastrukturalne objęte niniejszym rozporządzeniem powinny pomóc w propagowaniu idei przekształcenia gospodarki i społeczeństwa w taki sposób, aby charakteryzowały się niską emisją dwutlenku węgla oraz były odporne na zmianę klimatu i katastrofy, przy uwzględnieniu specyfiki regionów o niekorzystnych warunkach naturalnych i demograficznych, w szczególności regionów najbardziej oddalonych i regionów wyspiarskich. W szczególności w sektorze transportu i energii instrument "Łącząc Europę" powinien przyczyniać się do osiągnięcia średnioterminowych i długoterminowych celów Unii w zakresie dekarbonizacji.
(9) W rezolucji z dnia 8 czerwca 2011 r. "Inwestycja w przyszłość: nowe wieloletnie ramy finansowe (WRF) na rzecz Europy konkurencyjnej, zrównoważonej i sprzyjającej integracji społecznej" 6 Parlament Europejski podkreślił znaczenie zapewnienia szybkiej realizacji unijnej agendy cyfrowej oraz dalszych wysiłków na rzecz realizacji do 2020 r. celów związanych z dostępnością szybkiego internetu dla wszystkich obywateli Unii, także w regionach słabiej rozwiniętych. Parlament Europejski podkreślił, że inwestycje w efektywną infrastrukturę transportową odgrywają w Europie kluczową rolę w ochronie konkurencyjności i wytyczaniu drogi ku pokryzysowemu, długoterminowemu wzrostowi gospodarczemu, a transeuropejska sieć transportowa ("TEN-T") determinuje możliwość zagwarantowania prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego i zapewnienia odpowiedniej europejskiej wartości dodanej. Parlament Europejski wyraził także opinię, że sieć TEN-T powinna w związku z tym stanowić kluczowy priorytet w WRF oraz że konieczne jest zwiększenie środków przeznaczonych na TEN-T w WRF. Ponadto Parlament Europejski podkreślił konieczność maksymalnego zwiększenia wpływu finansowania unijnego oraz możliwości oferowanych przez Fundusz Spójności, europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne oraz instrumenty finansowe w celu finansowania kluczowych krajowych i transgranicznych projektów priorytetowych związanych z infrastrukturą energetyczną, a także podkreślił konieczność przyznania istotnych środków z budżetu unijnego na instrumenty finansowe w tej dziedzinie.
(10) Z myślą o finansowaniu infrastruktury w regionach transgranicznych w ramach rozwoju sieci jako całości należy wspierać synergie między instrumentami finansowymi w ramach instrumentu "Łącząc Europę" a innymi funduszami unijnymi.
(11) W dniu 28 marca 2011 r. Komisja przyjęła białą księgę zatytułowaną "Plan utworzenia jednolitego europejskiego obszaru transportu - dążenie do osiągnięcia konkurencyjnego i zasobooszczędnego systemu transportu" ("biała księga"). W białej księdze określono cel zakładający zmniejszenie do 2050 r. emisji gazów cieplarnianych w sektorze transportu o co najmniej 60 % w porównaniu z rokiem 1990. Jeżeli chodzi o infrastrukturę, biała księga zakłada utworzenie do 2030 r. w pełni funkcjonującej, ogólnounijnej i multimodalnej "sieci bazowej" TEN-T. Interoperacyjność mogłaby zostać usprawniona poprzez innowacyjne rozwiązania, które zwiększają kompatybilność stosowanych systemów. Biała księga zakłada także optymalizację skuteczności działania multimodalnych łańcuchów logistycznych, w tym poprzez większe wykorzystanie bardziej energooszczędnych rodzajów transportu. W związku z tym określa ona następujące cele polityki TEN-T: do 2030 r. 30 % drogowego transportu towarów przewożonych na odległości powyżej 300 km należy przenieść na inne rodzaje transportu, zaś do 2050 r. powinno to być ponad 50 %; do 2030 r. powinno nastąpić trzykrotne wydłużenie istniejącej sieci kolei dużych prędkości, a do 2050 r. większość ruchu pasażerskiego na średnie odległości powinna odbywać się koleją; do 2050 r. wszystkie porty lotnicze należące do sieci bazowej powinny zostać połączone z siecią kolejową, a wszystkie porty morskie powinny zostać połączone z systemem kolejowego transportu towarów oraz, w miarę możliwości, z systemem transportu śródlądowymi drogami wodnymi.
(12) W swojej rezolucji z dnia 6 lipca 2010 r. w sprawie zrównoważonej przyszłości transportu 7 Parlament Europejski podkreślił, że skuteczna polityka transportowa wymaga odpowiednich ram finansowych odpowiadających pojawiającym się wyzwaniom i w związku z tym należy zwiększyć obecnie dostępne zasoby w zakresie transportu i mobilności; uznał ponadto za konieczne stworzenie instrumentu mającego na celu koordynację i optymalizację korzystania z różnych źródeł finansowania oraz wszystkich środków i mechanizmów finansowych dostępnych na szczeblu unijnym.
(13) W konkluzjach z dnia 11 czerwca 2009 r. dotyczących przeglądu polityki TEN-T Rada potwierdziła potrzebę dalszych inwestycji w infrastrukturę transportową, aby zapewnić odpowiedni rozwój TEN-T w odniesieniu do wszystkich rodzajów transportu, jako podstawę rynku wewnętrznego oraz konkurencyjności, spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej Unii, a także podstawę połączeń z państwami sąsiadującymi, przy skupieniu się na europejskiej wartości dodanej, jaką by to przyniosło. Rada podkreśliła również potrzebę udostępnienia przez Unię środków finansowych niezbędnych do pobudzenia inwestycji związanych z projektami TEN-T, a także, w szczególności, potrzebę dostosowania odpowiedniego wsparcia finansowego z budżetu TEN-T do projektów priorytetowych, które obejmują odnośne odcinki transgraniczne i których realizacja wykroczyłaby poza 2013 r., z uwzględnieniem ograniczeń instytucjonalnych związanych z WRF. W tym kontekście należy, zdaniem Rady, w stosownych przypadkach nadal rozwijać i wspierać podejście oparte na partnerstwie publiczno-prywatnym.
(14) Na podstawie celów przedstawionych w białej księdze wytyczne dotyczące TEN-T określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1315/2013 8 określają infrastrukturę TEN-T, określają wymogi, jakie ma ona spełniać, oraz ustanawiają środki ich realizacji. Wytyczne te przewidują w szczególności zakończenie budowy sieci bazowej do 2030 r. poprzez stworzenie nowej infrastruktury oraz istotną modernizację i odtworzenie istniejącej infrastruktury.
(15) Na podstawie analizy planów państw członkowskich dotyczących infrastruktury transportowej Komisja ocenia, że potrzeby inwestycyjne w transporcie wynoszą 500 000 mln EUR dla całej sieci TEN-T w latach 2014-2020, z czego około 250 mld EUR będzie musiało zostać zainwestowanych w sieć bazową TEN-T.
(16) Należy w stosownych przypadkach zapewnić geograficzne dostosowanie kolejowych korytarzy towarowych przewidziane w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 913/2010 9 oraz korytarzy sieci bazowej zgodnie z częścią I załącznika I do niniejszego rozporządzenia, przy uwzględnieniu celów odpowiednich instrumentów, tak aby zmniejszyć obciążenie administracyjne oraz usprawnić rozwój i wykorzystanie infrastruktury kolejowej. Kolejowe korytarze towarowe powinny podlegać wyłącznie przepisom rozporządzenia (UE) nr 913/2010, w tym w odniesieniu do zmian w ich dostosowaniu.
(17) W ramach przeglądu polityki TEN-T, zainicjowanego w lutym 2009 r., powołano specjalną grupę ekspercką wspierającą Komisję i zajmującą się strategią finansowania i perspektywami finansowymi TEN-T. Grupa ekspercka nr 5 czerpała z doświadczeń ekspertów zewnętrznych w różnych dziedzinach: zarządców infrastruktury, planistów infrastruktury, przedstawicieli krajowych, regionalnych i lokalnych, ekspertów ds. ochrony środowiska, naukowców oraz przedstawicieli sektora prywatnego. Raport końcowy grupy eksperckiej nr 5 10 przyjęty w lipcu 2010 r. zawiera 40 zaleceń; niektóre z nich uwzględniono w niniejszym rozporządzeniu. W raporcie tym zalecono między innymi, aby Komisja opracowała standardowe ramy łączenia dotacji unijnych i partnerstw publiczno-prywatnych (PPP) w zakresie TENT, obejmujące zarówno fundusze w ramach polityki spójności, jak i budżet TEN-T.
(18) Doświadczenie związane z WRF (2007-2013) pokazuje, że niektóre państwa członkowskie kwalifikujące się do korzystania z Funduszu Spójności napotykają na znaczące przeszkody w terminowej realizacji złożonych projektów związanych z transgraniczną infrastrukturą transportową o dużej europejskiej wartości dodanej, a także w umożliwianiu efektywnego korzystania z funduszy unijnych. W związku z tym, w celu zwiększenia możliwości realizacji projektów transportowych -szczególnie o charakterze transgranicznym - o dużej europejskiej wartości dodanej, część środków z Funduszu Spójności (11.305.500.000 EUR) powinna zostać przekazana na finansowanie projektów transportowych związanych z transportową siecią bazową lub projektów transportowych związanych z priorytetami horyzontalnymi w państwach członkowskich kwalifikujących się do finansowania z Funduszu Spójności w ramach instrumentu "Łącząc Europę". W początkowej fazie wybór projektów kwalifikujących się do finansowania powinien odbywać się z zachowaniem krajowych przydziałów w ramach Funduszu Spójności. Komisja powinna wspierać państwa członkowskie kwalifikujące się do finansowania z Funduszu Spójności w dążeniu do realizacji szeregu projektów, zwłaszcza poprzez wzmacnianie potencjału instytucjonalnego odnośnych administracji publicznych oraz poprzez organizowanie dodatkowych zaproszeń do składania wniosków przy jednoczesnym zapewnieniu przejrzystego procesu wyboru projektów.
(19) Kwota 11.305.500.000 EUR przekazana z Funduszu Spójności, z przeznaczeniem na wydanie wyłącznie w państwach członkowskich kwalifikujących się do korzystania z Funduszu Spójności, nie powinna być wykorzystywana na finansowanie działań charakteryzujących się synergią między sektorami transportu, telekomunikacji i energii, przyczyniających się do realizacji projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania wyłonionych w wyniku wielosektorowych zaproszeń do składania wniosków.
(20) Potencjał instytucjonalny i administracyjny są niezbędnymi warunkami wstępnymi skutecznej realizacji celów instrumentu "Łącząc Europę". Komisja powinna w jak największym stopniu oferować odpowiednie środki wsparcia, aby umożliwić opracowywanie i realizację projektów w odnośnych państwach członkowskich.
(21) W komunikacie z dnia 17 listopada 2010 r., zatytułowanym "Priorytety w odniesieniu do infrastruktury energetycznej na 2020 r. i w dalszej perspektywie - plan działania na rzecz zintegrowanej europejskiej sieci energetycznej", Komisja ustaliła priorytetowe korytarze, które są niezbędne Unii do realizacji do 2020 r. ambitnych celów w zakresie energii i klimatu do celu urzeczywistnienia rynku wewnętrznego energii, zapewnienia bezpieczeństwa dostaw i umożliwienia integracji odnawialnych źródeł energii, a także przygotowania sieci do dalszego obniżenia emisyjności systemu energetycznego po 2020 r.
(22) Aby zrealizować cele unijnej polityki w zakresie energii i klimatu zapewniające w oszczędny sposób konkurencyjność, stabilność i bezpieczeństwo dostaw, potrzebne są poważne inwestycje w celu modernizacji i rozbudowy europejskiej infrastruktury energetycznej oraz w celu stworzenia wzajemnych połączeń między sieciami ponad granicami państw, a także zakończenia izolacji energetycznej państw członkowskich. Według Komisji szacunkowe potrzeby inwestycyjne w zakresie infrastruktury energetycznej do 2020 r. wynoszą 1 000 000 mln EUR, co obejmuje inwestycje o wartości około 200 000 mln EUR w infrastrukturę przesyłową energii elektrycznej i gazu oraz infrastrukturę magazynową uważane za mające znaczenie dla Europy. Zgodnie z dokumentem roboczym służb Komisji, zatytułowanym "Potrzeby inwestycyjne w zakresie infrastruktury energetycznej oraz wymogi w zakresie finansowania", przedłożonym Radzie wśród projektów mających znaczenie dla Europy, zagrożona jest realizacja inwestycji o wartości około 100 000 mln EUR ze względu na przeszkody związane z wydawaniem zezwoleń, kwestiami prawnymi i finansowymi.
(23) Pilna potrzeba budowy infrastruktury energetycznej przyszłości oraz znaczący wzrost wolumenu inwestycji w porównaniu z tendencjami w przeszłości wymagają radykalnej zmiany w systemie wspierania infrastruktury energetycznej na poziomie Unii. W konkluzjach z dnia 28 lutego 2011 r. Rada uznała korytarze energetyczne za priorytet dla Europy.
(24) W odniesieniu do sektora energetycznego, w dniu 4 lutego 2011 r. Rada Europejska wezwała Komisję do usprawnienia i udoskonalenia procedur udzielania zezwoleń oraz do propagowania ram regulacyjnych atrakcyjnych dla inwestycji. Rada Europejska podkreśliła, że duża liczba inwestycji będzie musiała zostać zrealizowana przez rynek, a ich koszty zostaną odzyskane z opłat taryfowych. Rada Europejska uznała za konieczne finansowanie ze środków publicznych projektów niezbędnych z punktu widzenia bezpieczeństwa dostaw lub solidarności, które nie są w stanie przyciągnąć środków finansowych z rynku. Podkreśliła ponadto konieczność modernizacji i rozbudowy europejskiej infrastruktury energetycznej oraz stworzenia wzajemnych połączeń między sieciami ponad granicami państw w celu nadania solidarności między państwami członkowskimi charakteru operacyjnego, zapewnienia alternatywnych tras dostaw lub tranzytu oraz źródeł energii, a także rozwoju odnawialnych źródeł energii stanowiących konkurencję dla źródeł tradycyjnych. Podkreśliła, że do 2014 r. należy urzeczywistnić rynek wewnętrzny energii, tak aby umożliwić swobodny przepływ gazu i energii elektrycznej, oraz że po 2015 r. żadne z państw członkowskich nie powinno pozostawać odizolowane od europejskich sieci gazowych i elektroenergetycznych ani stanąć w obliczu zagrożenia bezpieczeństwa energetycznego ze względu na brak odpowiednich połączeń. W przypadku dwóch pierwszych rocznych programów prac przyjmowanych w ramach niniejszego rozporządzenia, w pierwszej kolejności należy uwzględnić projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania oraz związane z nimi działania służące zakończeniu izolacji energetycznej oraz wyeliminowaniu wąskich gardeł w energetyce, tak aby zmierzać ku urzeczywistnieniu rynku wewnętrznego energii.
(25) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 347/2013 11 identyfikuje priorytety w zakresie transeuropejskiej infrastruktury energetycznej, które powinny zostać zrealizowane do 2020 r., aby osiągnąć unijne cele polityki w zakresie energii i klimatu; określa ono także zasady identyfikowania projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania niezbędnych dla realizacji tych priorytetów, ustanawia środki w zakresie wydawania zezwoleń, udziału sektora publicznego oraz regulacje przyspieszające lub ułatwiające realizację tych projektów, w tym kryteria kwalifikowalności takich projektów do otrzymania unijnej pomocy finansowej.
(26) Infrastruktury telekomunikacyjne w coraz większym stopniu opierają się na internecie, a infrastruktura sieci szerokopasmowych zwiększa poziom wykorzystania usług cyfrowych w ramach całego wachlarza działań podejmowanych w społeczeństwie. Internet staje się dominującą platformą służącą komunikacji, prowadzeniu działalności gospodarczej, świadczeniu usług publicznych i prywatnych oraz sprzyjającą spójności społecznej i kulturowej. Ponadto chmury obliczeniowe i rozwiązania typu "oprogramowanie oferowane jako usługa" stają się nowymi modelami technologii komputerowej. Dlatego też ogólnoeuropejski dostęp do powszechnego, szybkiego internetu i innowacyjnych usług cyfrowych ma zasadnicze znaczenie dla wzrostu gospodarczego i jednolitego rynku.
(27) Nowoczesne, szybkie sieci internetowe stanowią kluczową dla przyszłości infrastrukturę w zakresie łączności dla przedsiębiorstw europejskich, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw ("MŚP"), które chcą korzystać z chmury obliczeniowej w celu podniesienia efektywności kosztowej. Aby unikać powielania infrastruktury, zapobiegać wycofywaniu się inwestorów prywatnych oraz usprawniać budowanie zdolności z myślą o tworzeniu nowych możliwości inwestycyjnych i promowania wdrażania środków obniżających koszty, należy podjąć działania na rzecz poprawy koordynacji unijnego wsparcia dla sieci szerokopasmowych w ramach instrumentu "Łącząc Europę" oraz wsparcia dla sieci szerokopasmowych pochodzącego ze wszystkich innych dostępnych źródeł, w tym z krajowych planów działania w dziedzinie sieci szerokopasmowych.
(28) W strategii "Europa 2020" wzywa się do realizacji Europejskiej agendy cyfrowej, która ustanawia stabilne ramy prawne sprzyjające inwestycjom w otwartą i konkurencyjną infrastrukturę szybkiego internetu oraz związanych z nim usług. Celem Europy powinno być osiągnięcie do 2020 r. najszybszej sieci szerokopasmowej na świecie opartej na nowoczesnych technologiach.
(29) W dniu 31 maja 2010 r. Rada stwierdziła, że Unia powinna zapewnić niezbędne zasoby na potrzeby rozwoju jednolitego rynku cyfrowego opartego na szybkim i ultraszybkim internecie oraz interoperacyjnych aplikacjach, a także uznała, że efektywne i konkurencyjne inwestycje w szerokopasmowe sieci nowej generacji będą niezbędne dla innowacji, możliwości wyboru dla konsumenta oraz konkurencyjności Unii i będą mogły zapewnić lepszą jakość życia dzięki lepszej opiece zdrowotnej, bezpieczniejszemu transportowi, nowym możliwościom dla mediów oraz łatwiejszemu dostępowi do towarów, usług i wiedzy, zwłaszcza w wymiarze transgranicznym.
(30) Sektor prywatny, wspierany przez sprzyjające konkurencji i inwestycjom ramy regulacyjne, powinien odgrywać przewodnią rolę we wdrażaniu i modernizacji sieci szerokopasmowych. W przypadku gdy inwestycje prywatne nie sprostają oczekiwaniom, państwa członkowskie powinny podejmować niezbędne działania w celu osiągnięcia celów agendy cyfrowej. Publiczna pomoc finansowa dla łączy szerokopasmowych powinna być ograniczona do instrumentów finansowych dotyczących programów lub inicjatyw ukierunkowanych na projekty, które nie mogą zostać sfinansowane wyłącznie przez sektor prywatny, co powinno zostać potwierdzone w drodze oceny ex-ante wskazującej na niedoskonałości rynku lub nieoptymalną sytuację w zakresie inwestycji.
(31) W związku z tym zasadnicze znaczenie ma pobudzanie, zgodnie z zasadą neutralności technologicznej, rozprzestrzeniania w całej Unii szybkich i ultraszybkich sieci szerokopasmowych oraz ułatwianie rozwijania i wdrażania transeuropejskich usług cyfrowych. Realizowane za pomocą instrumentów finansowych inwestycje publiczne w szybkie i ultraszybkie sieci szerokopasmowe nie mogą prowadzić do zakłóceń na rynku ani zniechęcać do inwestowania. Należy je wykorzystywać w celu przyciągnięcia inwestycji prywatnych i jedynie w przypadkach, gdy brakuje komercyjnego zainteresowania inwestycjami.
(32) W celu zwiększenia efektywności i wpływu unijnej pomocy finansowej niezbędne są różnorodne metody realizacji, wymagające różnej wielkości finansowania i instrumentów finansowych, aby zachęcić sektor prywatny do inwestycji i sprostać szczególnym wymogom poszczególnych projektów.
(33) W rozporządzeniu dotyczącym wytycznych dla transeuropejskich sieci w dziedzinie infrastruktury telekomunikacyjnej zostaną określone kryteria, według których na podstawie niniejszego rozporządzenia będzie można udzielać wsparcia finansowego na rzecz projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania.
(34) Program ramowy w zakresie badań i innowacji "Horyzont 2020" 12 skupi się między innymi na wyzwaniach społecznych (na przykład poprzez inteligentny, ekologiczny, dostępny i zintegrowany transport, bezpieczną, czystą i wydajną energię, usługi zdrowotne i administracyjne z wykorzystaniem technologii informacyjno-komunikacyjnych oraz zrównoważony rozwój), aby bezpośrednio sprostać wyzwaniom zidentyfikowanym w strategii "Europa 2020", poprzez wspieranie działań obejmujących całe spektrum działalności, od prac badawczo-rozwojowych do wprowadzenia na rynek. "Horyzont 2020" będzie wspierał wszystkie etapy łańcucha innowacji, zwłaszcza działania bliższe rynkowi, w tym innowacyjne instrumenty finansowe. W celu zapewnienia większego wpływu finansowania unijnego oraz w celu zapewnienia spójności instrument "Łącząc Europę" tworzyć będzie ścisłe synergie z programem "Horyzont 2020".
(35) W komunikacie z dnia 20 lipca 2010 r., zatytułowanym "W kierunku europejskiego obszaru bezpieczeństwa ruchu drogowego: kierunki polityki bezpieczeństwa ruchu drogowego na lata 2011-2020", Komisja określiła ramy działań politycznych sprzyjających bezpiecznej infrastrukturze jako głównemu elementowi służącemu zmniejszeniu do 2020 r. o 50 % liczby ofiar wypadków drogowych. W ramach instrumentu "Łącząc Europę" należy zatem zapewnić, aby wnioski dotyczące finansowania unijnego spełniały wymogi, zalecenia i cele w zakresie bezpieczeństwa określone we wszystkich odnośnych przepisach unijnych dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego. W ocenie skuteczności instrumentu "Łącząc Europę" należy uwzględnić zmniejszenie liczby ofiar na unijnej sieci dróg.
(36) Unia i większość państw członkowskich są stronami konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, natomiast pozostałe państwa członkowskie są w trakcie jej ratyfikacji. W procesie realizacji odpowiednich projektów istotne znaczenie ma uwzględnienie w ich specyfikacji kwestii dostępu dla osób niepełnosprawnych, zgodnie z tą konwencją.
(37) Nawet jeżeli dużą część inwestycji w ramach strategii "Europa 2020" można zrealizować przy pomocy środków rynkowych i regulacyjnych, wyzwania finansowe mogą wymagać działań publicznych oraz wsparcia unijnego w formie dotacji i innowacyjnych instrumentów finansowych.
(38) Aby zoptymalizować wykorzystanie budżetu unijnego, dotacje powinny być ukierunkowane na te projekty, które otrzymują niewystarczające finansowanie ze strony sektora prywatnego.
(39) Nie należy wyłączać projektów kolejowych z otrzymywania dotacji na podstawie niniejszego rozporządzenia, ponieważ generują one dochód z obowiązkowych opłat na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/34/UE 13 .
(40) Środki fiskalne spowodują lub już spowodowały w wielu państwach członkowskich konieczność przeprowadzenia przez władze publiczne ponownej oceny programów inwestycji infrastrukturalnych. W związku z tym PPP postrzegane jest jako skuteczny środek realizacji projektów infrastrukturalnych, który zapewnia osiągnięcie celów politycznych, takich jak przeciwdziałanie zmianie klimatu, promowanie alternatywnych źródeł energii oraz efektywność energetyczna i efektywna gospodarka zasobami, a także wspieranie zrównoważonego transportu oraz rozprzestrzenianie sieci szerokopasmowych. W komunikacie z dnia 19 listopada 2009 r., zatytułowanym "Wspieranie inwestycji publiczno-prywatnych krokiem w kierunku naprawy gospodarki i długoterminowej zmiany strukturalnej: zwiększanie znaczenia partnerstw publiczno-prywatnych", Komisja zobowiązała się do poprawy dostępu do źródeł finansowania dla PPP poprzez rozszerzenie zakresu istniejących instrumentów finansowych.
(41) W komunikacie z dnia 19 października 2010 r., zatytułowanym "Przegląd budżetu UE", Komisja podkreśliła, że projekty o długoterminowym potencjale komercyjnym powinny zwyczajowo korzystać z funduszy unijnych w ramach partnerstwa z sektorami finansowym i bankowym, w szczególności z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym oraz publicznymi instytucjami finansowymi państw członkowskich, ale także z innymi międzynarodowymi instytucjami finansowymi i prywatnym sektorem finansowym, w tym na poziomie krajowym i regionalnym.
(42) Instrumenty finansowe powinny być wykorzystywane do zaspokojenia określonych potrzeb rynkowych i przeznaczane na działania o wyraźnej europejskiej wartości dodanej zgodne z celami instrumentu "Łącząc Europę" i nie powinny one wypierać finansowania prywatnego. Powinny one zwiększać efekt dźwigni wydatków budżetowych Unii i osiągać wyższy efekt mnożnikowy pod względem przyciągania finansowania ze strony sektora prywatnego. Jest to szczególnie ważne w świetle trudności w dostępie do kredytów i obecnych ograniczeń nałożonych na finanse publiczne, a także w związku z potrzebą ożywienia gospodarczego Europy. Przed podjęciem decyzji o wykorzystaniu instrumentów finansowych Komisja powinna przeprowadzić ocenę ex-ante danego instrumentu, zgodnie z wymogiem zawartym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 14 .
(43) W strategii "Europa 2020" Komisja zobowiązała się zmobilizować unijne instrumenty finansowe jako część spójnej strategii finansowej łączącej unijne oraz krajowe fundusze publiczne i prywatne na rzecz rozwoju infrastruktury. Wynika to z faktu, że w wielu przypadkach kwestie związane z niewystarczającym poziomem inwestycji oraz niedoskonałością rynku można rozwiązać skuteczniej za pomocą instrumentów finansowych, a nie dotacji.
(44) Instrument "Łącząc Europę" powinien przewidywać instrumenty finansowe propagujące znaczny udział w inwestycjach infrastrukturalnych inwestorów z sektora prywatnego i instytucji finansowych w inwestycjach infrastrukturalnych. Aby uczynić instrumenty finansowe dostatecznie atrakcyjnymi dla sektora prywatnego, należy przy ich projektowaniu i wdrażaniu mieć na uwadze uproszczenie i ograniczenie obciążenia administracyjnego, ale powinny one również być w stanie odpowiedzieć w elastyczny sposób na określone potrzeby finansowe. Instrumenty te powinny być zaprojektowane w oparciu o doświadczenia zdobyte podczas wdrażania instrumentów finansowych objętych WRF (2007-2013), takich jak gwarancje finansowe dla projektów TEN-T (LGTT), mechanizm finansowania oparty na podziale ryzyka (RSFF), europejski fundusz na rzecz energii, zmiany klimatu i infrastruktury 2020 ("fundusz Marguerite") oraz inicjatywa w zakresie obligacji projektowych w ramach strategii "Europa 2020".
(45) Należy przeanalizować potencjał innowacyjnych instrumentów finansowych, takich jak obligacje projektowe, w zakresie wspierania finansowania infrastruktury transportowej o europejskiej wartości dodanej, zgodnie z wynikami ocen ex-ante i innych powiązanych ocen, w szczególności niezależnej oceny inicjatywy w zakresie obligacji projektowych w ramach strategii Europa 2020 w 2015 r.
(46) Aby zoptymalizować wykorzystanie środków budżetowych przeznaczonych na instrument "Łącząc Europę", Komisja powinna zapewnić ciągłość wszystkich instrumentów finansowych ustanowionych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 680/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady 15 oraz instrumentów opartych na podziale ryzyka dla obligacji projektowych ustanowionych na podstawie decyzji nr 1639/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 16 w ramach kolejnych kapitałowych i dłużnych instrumentów finansowych na podstawie niniejszego rozporządzenia, na podstawie oceny ex-ante, przewidzianej w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012.
(47) Przy wyborze najskuteczniejszej formy pomocy finansowej należycie powinny zostać uwzględnione charakterystyczne dla danego sektora i projektu cechy kwalifikujących się projektów. Aby umożliwić najbardziej efektywne wykorzystanie budżetu unijnego oraz wzmocnić efekt mnożnikowy unijnej pomocy finansowej, w odniesieniu do sektora energetycznego, Komisja powinna - w miarę możliwości i z zastrzeżeniem przyjęcia przez rynek - dążyć do nadania priorytetu stosowaniu instrumentów finansowych, przy jednoczesnym przestrzeganiu pułapów dotyczących wykorzystania instrumentów finansowych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Promotorów projektów energetycznych należy zachęcać do tego, aby przed występowaniem o dotacje na roboty zbadali możliwości wykorzystania instrumentów finansowych. W tym względzie Komisja powinna udzielać odpowiedniego wsparcia na rzecz zmaksymalizowania upowszechnienia się instrumentów finansowych.
(48) Będące przedmiotem wspólnego zainteresowania projekty w dziedzinie energii elektrycznej, gazu i dwutlenku węgla powinny kwalifikować się do otrzymywania unijnej pomocy finansowej na prace studyjne oraz, pod pewnymi warunkami, na roboty w formie dotacji lub w formie innowacyjnych instrumentów finansowych. Zapewni to, aby projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania, które nie są opłacalne w świetle obecnych ram regulacyjnych i warunków rynkowych, mogły otrzymać indywidualnie dostosowane wsparcie. Jeżeli chodzi o dziedzinę energii, ważne jest, aby unikać wszelkich zakłóceń konkurencji, w szczególności między projektami przyczyniającymi się do utworzenia tego samego priorytetowego korytarza w Unii. Taka pomoc finansowa powinna zapewnić niezbędną synergię w połączeniu z europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi, które będą finansować inteligentne sieci dystrybucji energii o znaczeniu lokalnym lub regionalnym. Do projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania zastosowanie ma trzyetapowe rozumowanie. Po pierwsze, rynek powinien mieć pierwszeństwo przy realizacji inwestycji. Po drugie, jeżeli rynek nie realizuje inwestycji, należy rozważyć rozwiązania regulacyjne, a w razie konieczności dostosować odpowiednie ramy regulacyjne oraz zapewnić ich prawidłowe stosowanie. Po trzecie, w przypadku gdy obydwa wcześniejsze kroki nie wystarczą do zapewnienia niezbędnych inwestycji w projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania, możliwe byłoby przyznanie unijnej pomocy finansowej, jeżeli projekt będący przedmiotem wspólnego zainteresowania spełnia mające zastosowanie kryteria kwalifikowalności.
(49) Na mocy art. 14 rozporządzenia (UE) nr 347/2013 wszystkie projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania należące do kategorii określonych w załączniku II pkt 1, 2 i 4 do tego rozporządzenia kwalifikują się do unijnej pomocy finansowej w formie dotacji na prace studyjne oraz instrumentów finansowych. Dotacje na roboty mogą być wykorzystywane na działania przyczyniające się do realizacji projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, które zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) nr 347/2013 wykazują w szczególności znaczące pozytywne efekty zewnętrzne i które nie są opłacalne ekonomicznie, zgodnie z planem operacyjnym projektu i innymi ocenami przeprowadzonymi w szczególności przez potencjalnych inwestorów, kredytodawców lub krajowe organy regulacyjne.
(50) W celu zapewnienia sektorowego zróżnicowania beneficjentów instrumentów finansowych, a także zachęcania do stopniowej dywersyfikacji geograficznej w państwach członkowskich, ze szczególnym uwzględnieniem tych państw członkowskich, które kwalifikują się do otrzymania wsparcia z Funduszu Spójności, Komisja we współpracy z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, poprzez takie inicjatywy jak Europejskie Centrum Wiedzy Specjalistycznej w zakresie PPP (EPEC) oraz wspólnej inicjatywy wsparcia projektów w regionach europejskich (JASPERS), powinna wspierać państwa członkowskie w przygotowaniu odpowiedniej rezerwy projektów, które mogłyby zostać objęte finansowaniem.
(51) Instrumenty finansowe w ramach niniejszego rozporządzenia powinny odzwierciedlać przepisy zawarte w tytule VIII rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 oraz w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1268/2012 17 , a także powinny być zgodne z najlepszymi praktykami mającymi zastosowanie do instrumentów finansowych.
(52) W odniesieniu do warunków mających zastosowanie do instrumentów finansowych, konieczne może być uzupełnienie programów prac o dodatkowe wymogi, na przykład w celu zapewnienia konkurencyjności rynków w świetle rozwoju unijnych polityk, postępu technologicznego oraz innych czynników, które mogą okazać się istotne.
(53) Wieloletnie programowanie wsparcia poprzez instrument "Łącząc Europę" powinno być ukierunkowane na wspieranie realizacji unijnych priorytetów poprzez zapewnienie dostępności niezbędnych zasobów finansowych oraz spójności, przejrzystości i ciągłości wspólnych działań Unii i państw członkowskich. Dla wniosków złożonych po wdrożeniu pierwszego wieloletniego programu prac w sektorze transportu, kwalifikowalność kosztów powinna zaczynać się od dnia 1 stycznia 2014 r., aby zapewnić ciągłość projektów objętych już rozporządzeniem (WE) nr 680/2007.
(54) Ze względu na znaczny budżet potrzebny do realizacji niektórych projektów infrastrukturalnych należy przewidzieć przepis umożliwiający podział na roczne raty zobowiązań budżetowych przeznaczonych na pomoc finansową na rzecz niektórych działań.
(55) Biorąc pod uwagę zasoby dostępne na poziomie unijnym, konieczne jest skoncentrowanie się na projektach o największej europejskiej wartości dodanej, aby osiągnąć pożądane skutki. Wsparcie powinno zatem zostać skierowane na potrzeby sieci bazowej i projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania w dziedzinie systemów zarządzania ruchem, w szczególności systemów zarządzania ruchem lotniczym związanych z europejskim systemem zarządzania ruchem lotniczym nowej generacji (system SESAR), którego potrzeby w zakresie unijnych zasobów budżetowych wynoszą około 3 000 mln EUR, a także inteligentnym systemem transportowym (ITS), systemem monitorowania i informacji o ruchu statków (VTMIS), usługami informacji rzecznej (RIS) i europejskim systemem zarządzania ruchem kolejowym (ERTMS). W sektorze energii pomoc finansowa powinna koncentrować się na urzeczywistnieniu rynku wewnętrznego energii, zapewnieniu bezpieczeństwa dostaw, propagowaniu zrównoważoności, między innymi poprzez zapewnienie przesyłu energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych z miejsc wytwarzania do miejsc jej poboru i magazynowania, a także przyciąganiu inwestycji publicznych i prywatnych. W sektorze telekomunikacji pomoc finansowa powinna być przede wszystkim ukierunkowana na projekty, które stworzą popyt na łącza szerokopasmowe, z uwzględnieniem budowy europejskiej infrastruktury usług cyfrowych, co z kolei powinno stymulować inwestycje w rozprzestrzenianie sieci szerokopasmowych.
(56) W sektorze energii planowane środki budżetowe powinny być w pierwszej kolejności przyznawane w formie instrumentów finansowych, z zastrzeżeniem przyjęcia przez rynek. Projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania w sektorze telekomunikacji powinny kwalifikować się do otrzymania wsparcia unijnego w formie dotacji i zamówień na platformy usług podstawowych, na usługi ogólne i działania horyzontalne. Działania w zakresie rozprzestrzeniania sieci szerokopasmowych, w tym działania generujące popyt na korzystanie z tych sieci, powinny kwalifikować się do otrzymania wsparcia unijnego w formie instrumentów finansowych.
(57) Zgodnie z analizą przeprowadzoną w ocenie skutków regulacji w odniesieniu do rozporządzenia (UE) nr 347/2013, szacuje się, że liczba projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania przyczyniających się w największym stopniu do realizacji strategicznych priorytetowych korytarzy i obszarów infrastruktury energetycznej wynosi około 100 w dziedzinie energii elektrycznej i 50 w dziedzinie gazu. Ponadto, w oparciu o oczekiwaną przewagę energii elektrycznej w systemie energetycznym Europy w najbliższych dwóch dekadach, szacuje się, że pomoc na rzecz projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania związanych z energią elektryczną pochłonie główną część puli środków finansowych przewidzianej dla energii w ramach instrumentu "Łącząc Europę". Mając na uwadze, że oszacowanie to będzie podlegało zmianom, w miarę jak dostępnych będzie więcej informacji, oraz uwzględniając potrzebę zapewnienia zgodności z przepisami rozporządzenia (UE) nr 347/2013, Komisja powinna w należyty sposób rozważyć projekty dotyczące energii elektrycznej z myślą o udostępnieniu dużej części wsparcia finansowego przeznaczonego na te projekty w okresie 2014-2020 r., z zastrzeżeniem przyjęcia przez rynek, jakości i zaawansowania zaproponowanych działań oraz ich wymogów w zakresie finansowania. Cel ten pozostaje bez uszczerbku dla jakiegokolwiek ewentualnego ponownego przydziału dostępnych środków finansowych przewidzianych na projekty dotyczące energii.
(58) Komisja powinna przeprowadzać oceny śródokresowe oraz oceny ex post, a ich wyniki przekazywać Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów, aby ocenić skuteczność i efektywność finansowania oraz jego wpływu na ogólne cele instrumentu "Łącząc Europę" i priorytety strategii "Europa 2020". Komisja powinna podawać do wiadomości publicznej informacje dotyczące poszczególnych projektów w ramach instrumentu "Łącząc Europę". Informacje te należy uaktualniać co roku.
(59) W odniesieniu do transportu i energii, na podstawie określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1315/2013 i w rozporządzeniu (UE) nr 347/2013 wytycznych właściwych dla poszczególnych sektorów opracowano wykazy projektów, priorytetowych korytarzy i obszarów, do których niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie, które powinny znaleźć się w załączniku do niniejszego rozporządzenia. W odniesieniu do transportu, w celu uwzględnienia ewentualnych zmian w zakresie priorytetów politycznych i możliwości technologicznych, a także przepływów ruchu, Komisji należy przekazać, zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), uprawnienie do przyjmowania aktów dotyczących wprowadzania zmian do części I załącznika i oraz do szczegółowego określania priorytetów w zakresie finansowania działań kwalifikujących się na podstawie art. 7 ust. 2, które należy uwzględnić w programach prac.
(60) Aby uwzględnić rzeczywisty poziom zapotrzebowania na finansowanie w ramach szczegółowych celów w zakresie transportu oraz podjąć działania w następstwie spostrzeżeń w ramach oceny śródokresowej, w przypadku gdy konieczne okaże się zmodyfikowanie przydziału na szczegółowy cel w zakresie transportu określonego w części VI załącznika I do niniejszego rozporządzenia o więcej niż 5 punktów procentowych, Komisji należy przekazać, zgodnie z art. 290 TFUE, uprawnienia do przyjmowania aktów w celu zmiany orientacyjnych wartości procentowych w odniesieniu do poszczególnych szczegółowych celów w zakresie transportu. Orientacyjne przydziały na szczegółowe cele w zakresie transportu nie uniemożliwiają wydania kwoty 11.305.500.000 EUR przeniesionych z Funduszu Spójności w całości na projekty wdrażające sieć bazową lub na projekty i horyzontalne priorytety określone w części I załącznika I do niniejszego rozporządzenia.
(61) Aby odzwierciedlić wnioski wyciągnięte z realizacji instrumentu "Łącząc Europę", w tym wnioski zawarte w ocenie śródokresowej, Komisji należy przekazać, zgodnie z art. 290 TFUE, uprawnienia do przyjmowania aktów w celu zmiany wykazu ogólnych wytycznych, które należy uwzględnić przy ustalaniu kryteriów udzielania zamówień.
(62) Przyjmując akty delegowane na mocy niniejszego rozporządzenia, szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przy przygotowywaniu i sporządzaniu aktów delegowanych Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(63) W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrożenia niniejszego rozporządzenia należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do wieloletnich i rocznych programów prac. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 18 .
(64) Interesy finansowe Unii powinny być chronione w całym cyklu wydatków za pomocą proporcjonalnych środków obejmujących zapobieganie nieprawidłowościom, ich wykrywanie i badanie, odzyskiwanie utraconych, niesłusznie wypłaconych lub nieprawidłowo wykorzystanych funduszy oraz, w stosownych przypadkach, nakładanie sankcji zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 966/2012. Parlament Europejski powinien być informowany o wszystkich tych środkach.
(65) W celu zapewnienia szerokiej i uczciwej konkurencji między projektami korzystającymi ze środków finansowych w ramach instrumentu "Łącząc Europę" forma umowy powinna być zgodna z celami i uwarunkowaniami projektu. Warunki umowy powinny brzmieć tak, aby sprawiedliwie podzielić ryzyko związane z umową w celu zmaksymalizowania opłacalności i umożliwienia jak najefektywniejszego wykonania umowy. Zasada ta powinna mieć zastosowanie bez względu na to, czy korzysta się z krajowego czy też międzynarodowego modelu umowy.
(66) Niektóre z projektów infrastrukturalnych będących przedmiotem wspólnego zainteresowania będą być może musiały zostać powiązane z państwami sąsiadującymi, państwami ubiegającymi się o członkostwo i innymi państwami trzecimi oraz przechodzić przez te państwa. Instrument "Łącząc Europę" powinien oferować uproszczone sposoby łączenia i finansowania infrastruktury w celu zapewnienia spójności między wewnętrznymi i zewnętrznymi instrumentami budżetu unijnego.
(67) Gdy państwa trzecie i podmioty mające siedzibę w państwach trzecich uczestniczą w działaniach przyczyniających się do realizacji projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, dotacje powinny być dostępne tylko wówczas, jeżeli jest mało prawdopodobne, że dane działanie będzie w odpowiednim stopniu wsparte z wykorzystaniem innych form pomocy finansowej w ramach instrumentu "Łącząc Europę" lub innych programów unijnych.
(68) Ogólne wytyczne, w oparciu o które Komisja ma uwzględnić wpływ społeczny, klimatyczny i środowiskowy, wyszczególniony w części V załącznika I do niniejszego rozporządzenia, nie powinny być stosowane w dziedzinie energii, zgodnie z podejściem przyjętym w art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 347/2013.
(69) W sektorze telekomunikacji ogólne wytyczne przewidujące uwzględnianie stymulującego wpływu unijnego wsparcia na inwestycje publiczne i prywatne powinny mieć zastosowanie jedynie do tych infrastruktur usług cyfrowych, które mają na celu pobudzenie dodatkowych inwestycji.
(70) Ogólne wytyczne przewidujące uwzględnianie wymiaru transgranicznego nie powinny mieć zastosowania w odniesieniu do sieci szerokopasmowych, ponieważ wszystkie inwestycje w połączenia szerokopasmowe, w tym te realizowane w granicach państw członkowskich, zwiększą połączalność transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych.
(71) Udział państw Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA), będących stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (Porozumienie o EOG), w instrumencie "Łącząc Europę" powinien być zgodny z warunkami ustanowionymi w Porozumieniu o EOG. W tym celu każdy sektor objęty niniejszym rozporządzeniem powinien być uważany za osobny program. Należ przewidzieć udział państw EFTA w instrumencie, w szczególności w dziedzinie telekomunikacji.
(72) W odniesieniu do transportu, do celów kwalifikowalności projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w państwach trzecich na mocy niniejszego rozporządzenia, zastosowanie powinny mieć orientacyjne mapy zawarte w załączniku III do rozporządzenia (UE) nr 1315/2013. W państwach trzecich, dla których to rozporządzenie nie zawiera orientacyjnych map, projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania powinny kwalifikować się do finansowania w przypadku, gdy podjęto wzajemną współpracę z myślą o uzgodnieniu takich orientacyjnych map.
(73) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie koordynacja, rozwój i finansowanie sieci transeuropejskich, nie mogą zostać w wystarczający sposób osiągnięte przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na potrzebę koordynacji tych celów możliwe jest ich skuteczniejsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podejmować działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(74) W celu zapewnienia jasności należy uchylić rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 680/2007 i (WE) 67/2010 19 .
(75) Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, aby umożliwić terminowe przyjęcie aktów delegowanych i wykonawczych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
