a także mając na uwadze, co następuje:(1) Od 1971 r. Wspólnota przyznaje preferencje handlowe krajom rozwijającym się w ramach swojego ogólnego systemu preferencji taryfowych.
(2) Wspólna polityka handlowa Unii kieruje się zasadami ustanowionymi w postanowieniach ogólnych o działaniach zewnętrznych Unii, zawartych w art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), i służy osiągnięciu celów określonych w tych postanowieniach.
(3) Celem Unii jest określenie wspólnych polityk i prowadzenie wspólnych działań wspierających zrównoważony rozwój gospodarczy, społeczny i środowiskowy krajów rozwijających się, przy czym celem nadrzędnym jest eliminacja ubóstwa.
(4) Wspólna polityka handlowa Unii ma być spójna z polityką Unii w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju i powinna utrwalać cele określone w art. 208 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności likwidację ubóstwa oraz promowanie zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów w krajach rozwijających się. Ma ona być zgodna z wymogami Światowej Organizacji Handlu (WTO), w szczególności z decyzją w sprawie zróżnicowanego i bardziej uprzywilejowanego wzajemnego traktowania oraz pełniejszego uczestnictwa krajów rozwijających się z 1979 r. ("klauzula dopuszczająca"), przyjętą na mocy Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT) w 1979 r., która stanowi, że członkowie WTO mogą przyznać zróżnicowane i korzystniejsze traktowanie krajom rozwijającym się.
(5) Komunikat Komisji z dnia 7 lipca 2004 r. pt. "Kraje rozwijające się, handel międzynarodowy i zrównoważony rozwój: rola Ogólnego Systemu Preferencji Taryfowych (GSP) Wspólnoty na dekadę 2006/2015" określa wytyczne dotyczące wprowadzenia ogólnego systemu preferencji taryfowych na lata 2006-2015.
(6) Rozporządzenie Rady (WE) nr 732/2008 z dnia 22 lipca 2008 r. wprowadzające ogólny system preferencji taryfowych na okres od dnia 1 stycznia 2009 r. 2 , przedłużone rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 512/2011 z dnia 11 maja 2011 r. zmieniającym rozporządzenie Rady (WE) nr 732/2008 3 , przewiduje stosowanie ogólnego systemu preferencji taryfowych ("system") do dnia 31 grudnia 2013 r. lub do momentu zastosowania systemu na mocy niniejszego rozporządzenia, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. Po tym czasie system powinien obowiązywać przez 10 lat od daty zastosowania preferencji określonych w niniejszym rozporządzeniu, z wyjątkiem szczególnego rozwiązania dotyczącego krajów najsłabiej rozwiniętych, które powinno być dalej stosowane i nie powinno wygasnąć.
(7) Zapewniając preferencyjny dostęp do rynku Unii, w ramach systemu należy wspierać kraje rozwijające się w ich wysiłkach na rzecz ograniczania ubóstwa oraz promowania dobrych rządów i zrównoważonego rozwoju, poprzez udzielanie tym krajom pomocy w zakresie wytwarzania dodatkowych przychodów z handlu międzynarodowego, które kraje te mogą następnie ponownie zainwestować z myślą o własnym rozwoju oraz, dodatkowo, w celu dywersyfikowania swoich gospodarek. Preferencje taryfowe przyznawane w ramach systemu należy ukierunkować na pomoc krajom rozwijającym się, które mają większe potrzeby rozwojowe, handlowe i finansowe.
(8) System składa się z rozwiązania ogólnego i dwóch rozwiązań szczególnych.
(9) Rozwiązanie ogólne powinno być przyznawane wszystkim krajom rozwijającym się, które mają wspólne potrzeby rozwojowe i znajdują się na podobnym etapie rozwoju gospodarczego. Kraje, które zostały sklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraje o wysokim dochodzie lub o średniowysokim dochodzie, mają poziom dochodu na mieszkańca umożliwiający im osiągnięcie wyższych poziomów dywersyfikacji bez preferencji taryfowych przyznawanych w ramach systemu. Zaliczają się do nich gospodarki, które pomyślnie ukończyły transformację z gospodarek scentralizowanych na rynkowe. Kraje te nie mają takich samych potrzeb rozwojowych, handlowych i finansowych jak pozostałe kraje rozwijające się; nie są one w sytuacji podobnej do tej, w której znajdują się bardziej podatne na zagrożenia kraje rozwijające się, i aby zapobiec nieuzasadnionej dyskryminacji, należy traktować je inaczej. Ponadto korzystanie przez kraje o wysokim lub średniowysokim dochodzie z preferencji taryfowych przyznawanych w ramach systemu zwiększa presję konkurencyjną na wywóz z biedniejszych, bardziej podatnych na zagrożenia krajów, a zatem mogłoby spowodować nałożenie nieuzasadnionego obciążenia na te kraje rozwijające się, które są bardziej podatne na zagrożenia. W ramach rozwiązania ogólnego uwzględnia się fakt, że potrzeby rozwojowe, handlowe i finansowe podlegają zmianom, oraz zapewnia się, że rozwiązanie to pozostaje otwarte, jeżeli sytuacja danego kraju ulega zmianie.
Przez wzgląd na spójność nie należy rozszerzać preferencji taryfowych przyznawanych w ramach rozwiązania ogólnego na kraje rozwijające się, które korzystają z zawartej z Unią umowy o preferencyjnym dostępie do rynku, zapewniającej zasadniczo w zakresie całego handlu co najmniej taki sam poziom preferencji taryfowych jak system. Aby zapewnić krajowi korzystającemu i podmiotom gospodarczym czas na dokładne przystosowanie się, rozwiązanie ogólne należy w dalszym ciągu stosować przez dwa lata od daty rozpoczęcia stosowania umowy o preferencyjnym dostępie do rynku, a datę tę należy określić w wykazie krajów korzystających z rozwiązania ogólnego.
(10) Kraje wymienione w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 732/2008 i kraje korzystające z autonomicznego dostępu preferencyjnego do rynku Unii na podstawie rozporządzenia (WE) nr 732/2008, rozporządzenia Rady (WE) nr 55/2008 z dnia 21 stycznia 2008 r. wprowadzającego autonomiczne preferencje handlowe dla Republiki Mołdowy 4 oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 2007/2000 z dnia 18 września 2000 r. wprowadzającego nadzwyczajne środki handlowe dla krajów i terytoriów uczestniczących lub powiązanych z procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej 5 powinny być uznane za kwalifikujące się do systemu. Terytoriów zamorskich stowarzyszonych z Unią Europejską oraz krajów zamorskich i terytoriów krajów, które nie są wymienione w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 732/2008, nie należy uznawać za kwalifikujące się do systemu.
(11) Szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów opiera się na całościowej koncepcji zrównoważonego rozwoju uznanej w międzynarodowych konwencjach i instrumentach, takich jak Deklaracja Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) o prawie do rozwoju z 1986 r., Deklaracja z Rio w sprawie środowiska i rozwoju z 1992 r., Deklaracja Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotycząca podstawowych zasad i praw w pracy z 1998 r., deklaracja milenijna Organizacji Narodów Zjednoczonych z 2000 r. i Deklaracja z Johannesburga w sprawie zrównoważonego rozwoju z 2002 r. Dodatkowe preferencje taryfowe przewidziane w ramach szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów należy zatem przyznać krajom rozwijającym się, które z powodu braku dywersyfikacji i niewystarczającego udziału w międzynarodowej wymianie handlowej są podatne na zagrożenia, tak aby pomóc im w przyjęciu na siebie dodatkowych obciążeń i obowiązków wiążących się z ratyfikacją i skutecznym wykonywaniem podstawowych konwencji w dziedzinie praw człowieka, praw pracowniczych, ochrony środowiska i dobrych rządów.
(12) Preferencje powinny mieć na celu wspieranie dalszego wzrostu gospodarczego, a tym samym wychodzić naprzeciw potrzebie zrównoważonego rozwoju. W ramach szczególnych rozwiązań motywacyjnych, cła ad valorem dla danych krajów korzystających powinny zostać zawieszone. Cła specyficzne, o ile nie są połączone z cłem ad valorem, powinny także zostać zawieszone.
(13) Kraje, które spełniają kryteria kwalifikowalności w zakresie korzystania ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, powinny móc korzystać z dodatkowych preferencji taryfowych, jeżeli po złożeniu przez nie wniosku Komisja ustali, że spełnione są odpowiednie warunki. Składanie wniosków powinno być możliwe począwszy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Kraje, które korzystają z preferencji taryfowych systemu na mocy rozporządzenia (WE) nr 732/2008, również powinny złożyć nowy wniosek.
(14) Komisja powinna monitorować stan ratyfikacji podstawowych konwencji międzynarodowych dotyczących praw człowieka i praw pracowniczych, ochrony środowiska i dobrych rządów i ich skutecznego wykonywania, analizując wnioski i zalecenia właściwych organów monitorujących ustanowionych na mocy tych konwencji (właściwe organy monitorujące). Co dwa lata Komisja powinna przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stanu ratyfikacji odpowiednich konwencji, wypełniania przez kraje korzystające wszelkich zobowiązań w zakresie sprawozdawczości przewidzianych w tych konwencjach oraz wykonania konwencji w praktyce.
(15) Do celów monitorowania i wycofywania preferencji niezbędne są sprawozdania właściwych organów monitorujących. Uzupełnieniem takich sprawozdań mogą być jednak inne źródła informacji, o ile są dokładne i rzetelne. Bez uszczerbku dla pozostałych źródeł, może to obejmować informacje dostarczane przez społeczeństwo obywatelskie, partnerów społecznych, Parlament Europejski i Radę.
(16) W ramach rozwiązania szczególnego dla krajów najsłabiej rozwiniętych należy nadal przyznawać bezcłowy dostęp do rynku Unii w odniesieniu do produktów pochodzących z krajów uznanych przez ONZ za najsłabiej rozwinięte i sklasyfikowanych jako takie, z wyłączeniem handlu bronią. Dla krajów usuniętych przez ONZ z wykazu krajów najsłabiej rozwiniętych należy ustalić okres przejściowy, aby złagodzić ewentualne negatywne skutki spowodowane zniesieniem preferencji taryfowych przyznanych w ramach tego rozwiązania. Preferencje taryfowe przewidziane w ramach rozwiązania szczególnego dla krajów najsłabiej rozwiniętych należy nadal przyznawać tym najsłabiej rozwiniętym krajom, które korzystają z innej zawartej z Unią umowy o preferencyjnym dostępie do rynku.
(17) W celu zapewnienia spójności z postanowieniami umów o partnerstwie gospodarczym (EPA), dotyczącymi dostępu do rynku dla cukru, do dnia 30 września 2015 r. w przypadku przywozu produktów objętych pozycją taryfową 1701 Wspólnej Taryfy Celnej należy wymagać posiadania pozwolenia na przywóz.
(18) W przypadku rozwiązania ogólnego należy zachować rozróżnienie między preferencjami taryfowymi dla produktów niewrażliwych a preferencjami taryfowymi dla produktów wrażliwych w celu uwzględnienia sytuacji sektorów wytwarzających te same produkty w Unii.
(19) Cła Wspólnej Taryfy Celnej na produkty niewrażliwe nadal powinny być zawieszone, natomiast cła na produkty wrażliwe powinny zostać objęte stawkami obniżonymi, aby zapewnić zadowalający poziom wykorzystania, a jednocześnie uwzględnić sytuację w odnośnych sektorach przemysłu Unii.
(20) Takie obniżenie stawki powinno być wystarczająco atrakcyjne, aby zachęcać przedsiębiorstwa handlowe do korzystania z możliwości oferowanych przez system. Cła ad valorem należy zatem zasadniczo obniżyć o stawkę zryczałtowaną wynoszącą 3,5 punktu procentowego w stosunku do stawki celnej dla krajów objętych klauzulą najwyższego uprzywilejowania, natomiast takie cła na materiały i wyroby włókiennicze należy obniżyć o 20 %. Cła specyficzne należy obniżyć o 30 %. Jeżeli określone zostało cło minimalne, takie minimalne cło nie powinno być stosowane.
(21) Cła powinny być całkowicie zawieszone, jeżeli preferencyjne traktowanie w odniesieniu do indywidualnej deklaracji przywozowej skutkuje cłem ad valorem w wysokości nieprzekraczającej 1 % lub cłem specyficznym w wysokości nieprzekraczającej 2 EUR, ponieważ koszt pobrania takiego cła może być wyższy od uzyskanego dochodu.
(22) Znoszenie preferencji powinno opierać się na kryteriach odnoszących się do sekcji i działów Wspólnej Taryfy Celnej. Znoszenie preferencji powinno mieć zastosowanie w odniesieniu do sekcji lub podsekcji, aby zmniejszyć liczbę przypadków, w których znoszeniu preferencji podlegają produkty heterogeniczne. Znoszenie preferencji w odniesieniu do sekcji lub podsekcji (składających się z działów) dla danego kraju korzystającego powinno mieć miejsce wtedy, gdy sekcja ta spełnia kryteria znoszenia preferencji przez trzy kolejne lata, tak by zwiększyć przewidywalność i sprawiedliwość znoszenia preferencji przez wyeliminowanie skutków znacznych i sporadycznych zmian w danych statystycznych dotyczących przywozu. Znoszenia preferencji nie należy stosować w odniesieniu do krajów korzystających ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów ani do krajów korzystających ze szczególnego rozwiązania dotyczącego krajów najsłabiej rozwiniętych, ponieważ mają one bardzo podobny profil gospodarczy, który sprawia, że są podatne na zagrożenia ze względu na niewielką, niezróżnicowaną bazę eksportową.
(23) Aby korzyści z systemu czerpały wyłącznie te kraje, do których system jest skierowany, zastosowanie powinny mieć preferencje taryfowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu oraz reguły pochodzenia produktów określone w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny 6 .
(24) Przyczyny czasowego wycofania rozwiązań w ramach systemu powinny obejmować poważne i systematyczne naruszanie zasad określonych w niektórych międzynarodowych konwencjach dotyczących podstawowych praw człowieka i praw pracowniczych, tak aby wspierać cele tych konwencji. Preferencje taryfowe wynikające ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów należy czasowo wycofać, jeżeli kraj korzystający nie wywiązuje się z podjętego przez siebie zobowiązania do utrzymania ratyfikacji i skutecznego wykonania tych konwencji lub do spełnienia wymogów w zakresie sprawozdawczości nałożonych przez odpowiednie konwencje lub jeżeli kraj korzystający nie współpracuje z Unią w ramach jej procedur monitorowania określonych w niniejszym rozporządzeniu.
(25) Ze względu na sytuację polityczną w Birmie/Mjanmie i na Białorusi należy utrzymać w mocy czasowe wycofanie wszystkich preferencji taryfowych w odniesieniu do przywozu produktów pochodzących z Birmy/Mjanmy lub z Białorusi.
(26) Aby osiągnąć równowagę między potrzebą lepszego ukierunkowania, większej spójności i przejrzystości, z jednej strony, a skuteczniejszym promowaniem zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów poprzez jednostronny system preferencji taryfowych, z drugiej strony, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w zakresie zmian do załączników do niniejszego rozporządzenia i czasowego wycofywania preferencji taryfowych wynikającego z nieprzestrzegania zasad zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów oraz w zakresie przepisów proceduralnych dotyczących składania wniosków o przyznawanie preferencji taryfowych w ramach szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, przeprowadzania czasowego wycofania i dochodzeń w sprawie środków ochronnych w celu stworzenia jednolitych i szczegółowych rozwiązań technicznych. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(27) Aby zapewnić podmiotom gospodarczym stabilne ramy działalności, należy przekazać Komisji uprawnienie do przyjęcia aktu zgodnie z art. 290 TFUE w zakresie uchylenia w trybie pilnym decyzji o czasowym wycofaniu, zanim ta decyzja o czasowym wycofaniu preferencji taryfowych stanie się skuteczna, w przypadku gdy powody uzasadniające czasowe wycofanie przestają mieć zastosowanie.
(28) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję 7 .
(29) W przypadku przyjmowania aktów wykonawczych w sprawie zawieszenia preferencji taryfowych odnośnie do określonych sekcji systemu GSP w stosunku do krajów korzystających oraz w sprawie rozpoczęcia procedury czasowego wycofania należy stosować procedurę doradczą, biorąc pod uwagę charakter i oddziaływanie tych aktów.
(30) W przypadku przyjmowania aktów wykonawczych dotyczących dochodzeń w sprawie środków ochronnych i dotyczących zawieszenia rozwiązań preferencyjnych, jeżeli przywóz może powodować poważne zakłócenia na rynkach Unii, należy stosować procedurę sprawdzającą.
(31) Aby zapewnić integralność oraz prawidłowe funkcjonowanie systemu, jeżeli w należycie uzasadnionych przypadkach dotyczących czasowych wycofań, wynikających z nieprzestrzegania procedur celnych i niedotrzymania zobowiązań związanych z cłami, jest to szczególnie pilnie wymagane, Komisja powinna przyjmować akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie.
(32) Aby zapewnić podmiotom gospodarczym stabilne ramy działalności, jeżeli w należycie uzasadnionych przypadkach dotyczących zakończenia lub przedłużenia czasowych wycofań, wynikających z nieprzestrzegania procedur celnych i niedotrzymania zobowiązań związanych z cłami, jest to szczególnie pilnie wymagane, wraz z upływem okresu nieprzekraczającego sześciu miesięcy Komisja powinna przyjmować akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie.
(33) Komisja powinna także przyjmować akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie, jeżeli - w należycie uzasadnionych przypadkach dotyczących dochodzeń w sprawie środków ochronnych - jest to szczególnie pilnie wymagane w związku z trudnym do naprawienia pogorszeniem się sytuacji gospodarczej lub finansowej producentów z Unii.
(34) Komisja powinna składać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie regularne sprawozdania na podstawie niniejszego rozporządzenia dotyczące wyników systemu. Pięć lat po wejściu w życie rozporządzenia Komisja powinna przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat stosowania niniejszego rozporządzenia i ocenić potrzebę dokonania przeglądu systemu, w tym szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, oraz przepisów dotyczących czasowego wycofywania preferencji taryfowych, biorąc pod uwagę walkę z terroryzmem oraz obszar standardów międzynarodowych w zakresie przejrzystości i wymiany informacji w kwestiach podatkowych. W swoim sprawozdaniu Komisja powinna uwzględnić wpływ na potrzeby rozwojowe, handlowe i finansowe krajów korzystających. Sprawozdanie to powinno także zawierać szczegółową analizę oddziaływania niniejszego rozporządzenia na wymianę handlową i na wpływy taryfowe Unii, ze szczególnym uwzględnieniem konsekwencji dla krajów korzystających. W stosownych przypadkach należy również ocenić zgodność z przepisami sanitarnymi i fitosanitarnymi Unii. Sprawozdanie powinno również obejmować analizę wpływu systemu na aspekty zrównoważonego rozwoju i przywóz biopaliw.
(35) Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 732/2008,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 13 czerwca 2012 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 4 października 2012 r.
2 Dz.U. L 211 z 6.8.2008, s. 1.
3 Dz.U. L 145 z 31.5.2011, s. 28.
4 Dz.U. L 20 z 24.1.2008, s. 1.
5 Dz.U. L 240 z 23.9.2000, s. 1.
6 Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1.
7 Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.
8 Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.
9 Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
10 Dz.U. L 188 z 18.7.2009, s. 93.
11 Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.
12 Dz.U. L 152 z 16.6.2009, s. 23.
13 Art. 43 ust. 3 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2023/2663 z dnia 22 listopada 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.2663) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 listopada 2023 r.
14 Załącznik I zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1421/2013 z dnia 30 października 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.355.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2014 r.
15 Niniejszy wykaz obejmuje kraje, w odniesieniu do których preferencje mogły zostać czasowo wycofane lub zawieszone. Komisja lub właściwe organy zainteresowanych krajów będą w stanie dostarczyć zaktualizowany wykaz.
16 Załącznik II:- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1421/2013 z dnia 30 października 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.355.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 154/2013 z dnia 18 grudnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.2013.48.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 22 lutego 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 lit. a rozporządzenia nr 1016/2014 z dnia 22 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.283.23) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1015/2014 z dnia 22 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.283.20) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 lit. b rozporządzenia nr 1016/2014 z dnia 22 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.283.23) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/1979 z dnia 28 sierpnia 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.289.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/217 z dnia 5 grudnia 2016 r. (Dz.U.UE.L.2017.34.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2017/217 z dnia 5 grudnia 2016 r. (Dz.U.UE.L.2017.34.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2018 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/148 z dnia 27 września 2017 r. (Dz.U.UE.L.2018.26.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 550/2020 z dnia 12 lutego 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.127.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 sierpnia 2020 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 3 rozporządzenia nr (UE) 2018/148 z dnia 27 września 2017 r. (Dz.U.UE.L.2018.26.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 128/2020 z dnia 25 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2020.27.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia nr 114/2021 z dnia 25 września 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.36.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2022 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. b rozporządzenia nr 114/2021 z dnia 25 września 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.36.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2023 r.
17 Niniejszy wykaz obejmuje kraje, w odniesieniu do których preferencje mogły zostać czasowo wycofane lub zawieszone. Komisja lub właściwe organy zainteresowanych krajów będą w stanie dostarczyć zaktualizowany wykaz.
18 Załącznik III:- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1/2014 z dnia 28 sierpnia 2013 r. (Dz.U.UE.L.2014.1.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 182/2014 z dnia 17 grudnia 2013 r. (Dz.U.UE.L.2014.57.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 lutego 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1386/2014 z dnia 19 sierpnia 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.369.33) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 grudnia 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1015/2014 z dnia 22 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.283.20) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2015 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia nr 1015/2014 z dnia 22 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.283.20) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2016/79 z dnia 25 listopada 2015 r. (Dz.U.UE.L.2016.17.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 stycznia 2016 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr (UE) 2015/1979 z dnia 28 sierpnia 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.289.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/836 z dnia 11 stycznia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.125.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 maja 2017 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2018/148 z dnia 27 września 2017 r. (Dz.U.UE.L.2018.26.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 576/2021 z dnia 30 listopada 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.123.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 kwietnia 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 114/2021 z dnia 25 września 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.36.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2022 r.
19 Niniejszy wykaz może obejmować kraje, w odniesieniu do których czasowo wycofano lub zawieszono preferencje. Komisja lub właściwe organy zainteresowanych krajów będą w stanie dostarczyć zaktualizowany wykaz.
20 Załącznik IV:- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1421/2013 z dnia 30 października 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.355.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 3 rozporządzenia nr (UE) 2015/1979 z dnia 28 sierpnia 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.289.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 550/2020 z dnia 12 lutego 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.127.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 sierpnia 2020 r.
- zmieniony przez art. 1 ust. 3 rozporządzenia nr (UE) 2018/148 z dnia 27 września 2017 r. (Dz.U.UE.L.2018.26.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2021 r.
21 Niniejszy wykaz obejmuje kraje, w odniesieniu do których preferencje mogły zostać czasowo wycofane lub zawieszone. Komisja lub właściwe organy zainteresowanych krajów będą w stanie dostarczyć zaktualizowany wykaz.
22 Załącznik V:- zmieniony przez sprostowanie z dnia 16 października 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.272.14).
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/216 z dnia 14 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2018.42.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 marca 2018 r.
23 Załącznik VI zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/1978 z dnia 28 sierpnia 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.289.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2015 r.
24 Załącznik VII:- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/602 z dnia 9 lutego 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.100.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2015 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 129/2020 z dnia 26 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2020.27.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2019 r.
25 Załącznik IX:- zmieniony przez sprostowanie z dnia 16 października 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.272.14).
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2018/216 z dnia 14 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2018.42.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 marca 2018 r.