UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej również UE,z jednej strony, oraz
AUSTRALIA,
z drugiej strony,
zwane dalej łącznie "Stronami",
PRAGNĄC skutecznie zapobiegać terroryzmowi i poważnej przestępczości międzynarodowej oraz skutecznie je zwalczać w celu ochrony własnych społeczeństw demokratycznych i wspólnych wartości,
DĄŻĄC do wzmocnienia i promowania współpracy pomiędzy Stronami w duchu partnerstwa między UE a Australią,
UZNAJĄC, że wymiana informacji jest zasadniczym elementem walki z terroryzmem i poważną przestępczością międzynarodową, a wykorzystanie danych dotyczących przelotu pasażera (PNR) jest podstawowym narzędziem w tym kontekście,
UZNAJĄC znaczenie zapobiegania terroryzmowi i poważnej przestępczości międzynarodowej, a także ich zwalczania, przy jednoczesnym poszanowaniu podstawowych praw i wolności, a zwłaszcza prywatności i ochrony danych osobowych,
MAJĄC NA UWADZE art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej, mówiący o poszanowaniu praw podstawowych, prawo do prywatności w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych, określone w art. 16 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zasady proporcjonalności i konieczności odnoszące się do prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, prawa do prywatności i ochrony danych osobowych na mocy art. 8 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, Konwencję nr 108 Rady Europy o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych i protokół dodatkowy nr 181 do tej konwencji oraz art. 7 i 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 17 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych dotyczący prawa do prywatności,
UZNAJĄC, że w 2008 r. Australia i UE podpisały Umowę między Unią Europejską a Australią o przetwarzaniu i przekazywaniu przez przewoźników lotniczych australijskiej służbie celnej danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR) pochodzących z Unii Europejskiej, która od chwili podpisania miała tymczasowe zastosowanie, ale nie weszła w życie,
PRZYJMUJĄC DO WIADOMOŚCI, że Parlament Europejski postanowił w dniu 5 maja 2010 r. odroczyć głosowanie w sprawie wniosku o zgodę na umowę i swoją rezolucją z dnia 11 listopada 2010 r. przychylnie odniósł się do zalecenia Komisji Europejskiej dla Rady Unii Europejskiej w sprawie negocjowania nowej umowy,
UZNAJĄC właściwe przepisy australijskiej ustawy celnej z 1901 r. (Cth) (Customs Act), w szczególności jej sekcję 64AF, na mocy której wszyscy międzynarodowi przewoźnicy lotniczy obsługujący loty pasażerskie do Australii, z niej lub z międzylądowaniem na jej terenie, są zobowiązani - na wniosek - do dostarczania australijskiej służbie celnej i granicznej danych PNR w zakresie, w jakim są one zbierane i umieszczane - w szczególny sposób i w szczególnej formie - w systemach rezerwacji i odpraw pasażerskich przewoźników lotniczych,
UZNAJĄC, że australijska ustawa o administracji celnej z 1985 r. (Cth) (Customs Administration Act 1985), ustawa o migracji z 1958 r. (Cth) (Migration Act 1958), ustawa o przestępczości z 1914 r. (Cth) (Crimes Act 1914), ustawa o ochronie prywatności z 1988 r. (Cth) (Privacy Act 1988), ustawa o wolności informacji z 1982 r. (Cth) (Freedom of Information Act 1982), ustawa o audytorze generalnym (Cth) (AuditorGeneral Act 1997), ustawa o rzeczniku praw obywatelskich z 1976 r. (Cth) (Ombudsman Act 1976) i ustawa o służbie publicznej z 1999 r. (Cth) (Public Service Act 1999) wprowadzają ochronę danych, prawo dostępu i prawa do złożenia skargi, poprawienia i przedstawienia uwag oraz środki zaradcze i kary w przypadku niewłaściwego wykorzystania danych osobowych,
PRZYJMUJĄC DO WIADOMOŚCI zobowiązanie Australii, zgodnie z którym australijska służba celna i graniczna przetwarza dane PNR wyłącznie do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym i poważnej przestępczości międzynarodowej oraz ich wykrywania, prowadzenia dochodzeń w ich sprawie i ich ścigania w ścisłej zgodności z gwarancjami prywatności i ochrony danych osobowych określonymi w niniejszej Umowie,
PODKREŚLAJĄC znaczenie wymiany analitycznych danych uzyskanych z PNR przez Australię z policją i organami sądowymi państw członkowskich Unii Europejskiej, Europolem i Eurojustem jako środka promowania międzynarodowej współpracy policyjnej i sądowej,
STWIERDZAJĄC, że niniejsza Umowa nie stanowi precedensu dla jakichkolwiek przyszłych uzgodnień między Australią a Unią Europejską ani między którąkolwiek ze Stron i którymkolwiek państwem w zakresie przetwarzania i przekazywania danych PNR lub wszelkich innych form danych, oraz przyjmując do wiadomości, że w przyszłości może być rozważana konieczność i wykonalność podobnych umów w stosunku do pasażerów morskich,
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE: