Kongo-Unia Europejska. Dobrowolna umowa o partnerstwie dotycząca egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa oraz handlu drewnem i produktami z drewna wprowadzanymi na terytorium Unii Europejskiej. Bruksela.2010.05.17.

DOBROWOLNA UMOWA O PARTNERSTWIE

pomiędzy Unią Europejską i Republiką Konga dotycząca egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa oraz handlu drewnem i produktami z drewna wprowadzanymi na terytorium Unii Europejskiej

UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej "Unią",

oraz

REPUBLIKA KONGA, zwana dalej "Kongo",

zwane dalej razem "Stronami",

UWZGLĘDNIAJĄC ścisłą współpracę pomiędzy Unią i Kongiem, w szczególności w kontekście umowy o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, podpisanej w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r.⁽¹⁾, zmienionej w Luksemburgu dnia 25 czerwca 2005 r. zwanej dalej "umową z Kotonu",

UZNAJĄC, że komunikat Komisji skierowany do Rady i Parlamentu Europejskiego dotyczący planu działania Unii Europejskiej w zakresie egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa (Forest Law Enforcement, Governance and Trade - FLEGT)⁽²⁾ stanowi pierwszy krok na drodze do uregulowania pilnej kwestii nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z tym handlu,

ODWOŁUJĄC SIĘ do deklaracji ministrów z Jaunde w sprawie egzekwowania prawa i zarządzania w dziedzinie leśnictwa w Afryce z dnia 16 października 2003 r.,

MAJĄC ŚWIADOMOŚĆ znaczenia zasad zrównoważonego zarządzania lasami ustanowionych w Konwencji o różnorodności biologicznej, podpisanej w czerwcu 1992 r. w Rio de Janeiro i w deklaracji z Rio de Janeiro z 1992 r., w szczególności zasady 10 dotyczącej znaczenia świadomości i udziału społeczeństwa w zakresie zagadnień środowiskowych i zasady 22 dotyczącej istotnej roli odgrywanej przez ludność i społeczności autochtoniczne oraz inne wspólnoty lokalne w zakresie zarządzania środowiskiem i rozwoju oraz Deklaracji praw ludów tubylczych przyjętej przez Organizację Narodów Zjednoczonych z dnia 13 września 2007 r.,

ODWOŁUJĄC SIĘ do konwencji o handlu gatunkami zagrożonymi wyginięciem (CITES), w szczególności do wymogu, zgodnie z którym zezwolenie eksportowe wydane przez strony CITES w odniesieniu do okazów należących do gatunków wymienionych w załącznikach I, II lub III będzie można uzyskać jedynie po spełnieniu określonych warunków, w tym warunku, aby takie okazy nie zostały pozyskane z naruszeniem przepisów tego państwa o ochronie zwierząt i roślin,

UWZGLĘDNIAJĄC znaczenie przypisywane przez Strony celom rozwoju przyjętym na szczeblu międzynarodowym i milenijnym celom rozwoju Narodów Zjednoczonych,

UWZGLĘDNIAJĄC wagę, jaką Strony przywiązują do zasad i przepisów regulujących wielostronne systemy handlowe, w szczególności praw i obowiązków określonych w GATT z 1994 r. i w innych umowach wielostronnych ustanawiających Światową Organizację Handlu (WTO), oraz do potrzeby stosowania ich w sposób przejrzysty i niedyskryminacyjny,

ODWOŁUJĄC SIĘ do rozporządzenia Rady (WE) nr 2173/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia systemu zezwoleń na przywóz drewna do Wspólnoty Europejskiej FLEGT⁽³⁾,

ZAKŁADAJĄC, że funkcjonujący w Kongu system kontroli legalności drewna i produktów z drewna odnosi się do wszystkich wywozów, a nie tylko przeznaczonych do Unii,

UWZGLĘDNIAJĄC gotowość Konga do podjęcia działań na rzecz zrównoważonej gospodarki zasobami leśnymi zgodnie z międzynarodowymi umowami i traktatami, w szczególności Traktatem z dnia 5 lutego 2005 r. w sprawie ochrony ekosystemów leśnych Afryki środkowej i zrównoważonego gospodarowania tymi ekosystemami oraz utworzenia Komisji Lasów Afryki Środkowej, przepisami konstytucyjnymi z dnia 20 stycznia 2002 r. i ustawą 16-2000 z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającą kodeks leśny,

UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł  1

Cel

Celem niniejszej umowy, zgodnym ze wspólnym zaangażowaniem Stron na rzecz zrównoważonego zarządzania wszelkimi rodzajami lasów, jest określenie ram prawnych mających na celu zagwarantowanie, że wszelkie objęte niniejszą umową drewno i produkty z drewna pochodzące z Konga i przywożone do Unii zostały wyprodukowane legalnie, i tym samym promowanie handlu drewnem i produktami z drewna.

Niniejsza umowa stanowi ponadto podstawę dla dialogu i współpracy Stron w celu ułatwienia i promowania pełnego wdrożenia niniejszej umowy i usprawnienia egzekwowania prawa i zarządzania w dziedzinie leśnictwa.

Artykuł  2

Definicje

Do celów niniejszej umowy stosuje się następujące definicje:

a) "przywóz do Unii" oznacza dopuszczenie drewna i produktów z drewna do swobodnego obrotu w Unii w rozumieniu art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny⁽⁴⁾, które to produkty nie mogą być zakwalifikowane jako "towary pozbawione charakteru handlowego", zdefiniowane w art. 1 pkt 6 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny⁽⁵⁾;

b) "wywóz" oznacza fizyczne opuszczenie przez drewno i produkty z drewna jakiejkolwiek części geograficznego terytorium Konga lub odebranie ich z jakiejkolwiek części tego terytorium z wyjątkiem drewna i produktów z drewna będących pod nadzorem kongijskich organów celnych w przypadku tranzytu przez terytorium Konga;

c) "drewno i produkty z drewna" oznaczają produkty wymienione w załączniku I;

d) "kod HS" oznacza sześciocyfrowy kod Zharmonizowanego Systemu Określania i Kodowania Towarów ustanowionego w Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów Światowej Organizacji Celnej;

e) "zezwolenie FLEGT" oznacza zezwolenie odnoszące się do dostawy drewna i produktów z drewna wyprodukowanych legalnie;

f) "organ wydający zezwolenia" oznacza organ wyznaczony do wydawania i zatwierdzania zezwoleń FLEGT;

g) "właściwe organy" oznaczają organy wyznaczone przez państwa członkowskie Unii do przyjmowania, uznawania i kontrolowania zezwoleń FLEGT;

h) "dostawa" oznacza pewną ilość drewna i produktów z drewna objętych zezwoleniem FLEGT, która jest wysyłana przez wysyłającego i która jest zgłaszana w urzędzie celnym w Unii w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu;

i) "drewno wyprodukowane legalnie" za drewno legalne uznaje się wszelkie drewno pochodzące z procesów nabywania, produkcji lub wprowadzania do obrotu zgodne ze wszystkimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi obowiązującymi w Kongu i mającymi zastosowanie w dziedzinie gospodarki leśnej i eksploatacji lasów, zgodnie z załącznikiem II.

Artykuł  3

System zezwoleń FLEGT

1. Niniejszym ustanawia się pomiędzy Stronami niniejszej umowy system zezwoleń w zakresie egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa (zwany dalej "systemem zezwoleń FLEGT"). Obejmuje on zestaw procedur i wymogów mających na celu sprawdzenie i potwierdzenie za pomocą zezwoleń FLEGT, czy drewno i produkty z drewna dostarczone do Unii zostały wyprodukowane legalnie. Zgodnie z rozporządzeniem Rady nr 2173/2005 Unia przyjmuje z Konga takie dostawy przywożone do Unii wyłącznie jeżeli są one objęte zezwoleniami FLEGT.

2. System zezwoleń FLEGT ma zastosowanie do drewna i produktów z drewna wymienionych w załączniku I.

Artykuł  4

Organ wydający zezwolenia

1. Kongo wyznacza organ wydający zezwolenia, a następnie podaje dane kontaktowe tego organu do wiadomości Komisji Europejskiej. Obie Strony podają te informacje do wiadomości publicznej.

2. Organ wydający zezwolenia sprawdza, czy drewno i produkty z drewna zostały wyprodukowane legalnie, zgodnie z przepisami określonymi w załączniku II.Organ wydający zezwolenia wydaje, zgodnie z warunkami określonymi w załączniku III, zezwolenia FLEGT obejmujące dostawy drewna i produktów z drewna legalnie wyprodukowane lub nabyte w Kongu lub przywiezione z Konga, a przeznaczone na wywóz do Unii; w odpowiednim przypadku wydaje on także stosowne dokumenty dla drewna i produktów z drewna będących pod nadzorem kongijskich organów celnych w przypadku tranzytu przez terytorium Konga.

3. Organ wydający zezwolenia wydaje zezwolenia FLEGT na drewno i produkty z drewna, na które składają się drewno i produkty z drewna lub które obejmują drewno i produkty z drewna przywiezione do Konga z kraju trzeciego, jedynie wtedy, gdy zostanie wykazane, że wspomniane drewno i produkty z drewna, przywiezione zgodnie z warunkami określonymi w załączniku III, wyprodukowano i wywieziono zgodnie z przepisami danego kraju trzeciego.

4. Organ wydający zezwolenia utrzymuje i publikuje stosowane procedury wydawania zezwoleń FLEGT. Organ wydający zezwolenia prowadzi także ewidencję wszystkich dostaw objętych zezwoleniami FLEGT i udostępni, zgodnie z przepisami krajowymi dotyczącymi ochrony danych, tę ewidencję w celu przeprowadzenia niezależnego audytu z poszanowaniem poufności informacji dotyczących własności przemysłowej eksporterów.

Artykuł  5

Odpowiedzialne organy Unii

1. Komisja Europejska informuje Kongo o danych kontaktowych właściwych organów wyznaczonych przez państwa członkowskie Unii.

2. Przed dopuszczeniem dostawy do swobodnego obrotu w Unii właściwe organy sprawdzają, czy każda taka dostawa posiada ważne zezwolenie FLEGT. Dopuszczenie dostawy można zawiesić, a dostawę zatrzymać, jeżeli istnieją wątpliwości co do ważności zezwolenia FLEGT. Procedury regulujące dopuszczenie dostaw objętych zezwoleniem FLEGT do swobodnego obrotu w Unii są opisane w załączniku IV.

3. Właściwe organy prowadzą i co roku publikują rejestr otrzymanych zezwoleń FLEGT.

4. Zgodnie z przepisami krajowymi dotyczącymi ochrony danych właściwe organy zapewniają dostęp do stosownych dokumentów i danych osobom lub organom wyznaczonym przez Kongo w charakterze niezależnego audytora.

5. Właściwe organy Unii powstrzymają się od prowadzenia działań opisanych w art. 5 ust. 2 w odniesieniu do drewna i produktów z drewna pozyskanych z gatunków wymienionych w załącznikach do Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES), w zakresie, w jakim są one objęte przepisami dotyczącymi kontroli określonymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi⁽⁶⁾. System zezwoleń FLEGT stanowi jednak zapewnienie legalności pozyskania tych produktów.

Artykuł  6

Zezwolenia FLEGT

1. Organ wydający zezwolenia wydaje zezwolenia FLEGT w celu potwierdzenia, że drewno i produkty z drewna zostały wyprodukowane legalnie.

2. Zezwolenia FLEGT wystawiane są na formularzu w języku francuskim.

3. W drodze porozumienia Strony mogą ustanowić systemy elektroniczne służące do wydawania, przekazywania i przyjmowania zezwoleń FLEGT.

4. Procedura wydawania zezwoleń FLEGT i specyfikacje techniczne są określone w załączniku V.

Artykuł  7

Matryce legalności

Do celów niniejszej umowy w załączniku II znajduje się dokumentacja zawierająca kryteria i wskaźniki stanowiące dowód zgodności z przepisami, zwana matrycami legalności.

Artykuł  8

Weryfikacja legalności drewna

1. Kongo wdraża system służący weryfikacji, czy drewno i produkty z drewna przeznaczone do dostawy zostały legalnie wytworzone i czy tylko zweryfikowane w ten sposób dostawy są wywożone do Unii. System weryfikacji powinien obejmować kontrole zgodności mające na celu zagwarantowanie, że drewno i produkty z drewna przeznaczone na wywóz do Unii zostały wyprodukowane legalnie i że zezwolenia FLEGT nie są wydawane w odniesieniu do dostaw drewna i produktów z drewna, które nie zostały wyprodukowane legalnie lub które pochodzą z nieznanych źródeł. W skład systemu wchodzą także procedury zapewniające, że do łańcucha dostaw nie trafia drewno ze źródeł nielegalnych lub nieznanego pochodzenia.

2. System weryfikacji, polegający na sprawdzeniu, czy dostawy drewna i produktów z drewna zostały wyprodukowane legalnie, opisano w załączniku III.

Artykuł  9

Stosowanie systemu weryfikacji legalności w odniesieniu do wszelkiego drewna i produktów z drewna wyprodukowanych w Kongu

Kongo stosuje system weryfikacji legalności drewna i produktów z drewna w odniesieniu do wszelkiego drewna i produktów z drewna, bez względu na rynek miejsca przeznaczenia.

Artykuł  10

Konsultacje w sprawie ważności zezwoleń

1. W przypadku wątpliwości co do ważności zezwoleń, zainteresowany właściwy organ może zwrócić się do organu wydającego zezwolenia o udzielenie dodatkowych informacji. Jeżeli organ wydający zezwolenia nie udzieli odpowiedzi w ciągu 21 dni kalendarzowych, właściwy organ działa zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi i nie uznaje zezwolenia. Jeżeli po udzieleniu dodatkowych informacji ustalono, że informacje na zezwoleniu nie odpowiadają dostawie, właściwy organ postępuje zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi i nie uznaje zezwolenia.

2. Jeżeli podczas konsultacji dotyczących zezwoleń FLEGT pojawiają się stałe rozbieżności lub trudności, kwestia ta może zostać skierowana do wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie umowy.

Artykuł  11

Niezależny audytor

1. Strony są zgodne co do konieczności zaangażowania usług niezależnego audytora w uzgodnionych okresach w celu zapewnienia wydajności i skuteczności systemu zezwoleń FLEGT, zgodnie z opracowaniem znajdującym się w załączniku VI.

2. Niezależny audytor przekazuje Stronom swoje uwagi za pośrednictwem sprawozdań zgodnie z procedurą opisaną z załączniku VI.

3. Strony ułatwiają pracę niezależnemu audytorowi, między innymi poprzez zapewnienie mu dostępu do informacji wymaganych na terytoriach obu Stron, aby umożliwić mu realizację jego funkcji. Zgodnie z krajowymi przepisami dotyczącymi ochrony danych Strony mogą jednak odmówić udzielenia informacji, których nie wolno im udostępniać.

Artykuł  12

Nieprawidłowości

Strony informują się wzajemnie o podejrzeniach lub dowodach dotyczących wszelkich sytuacji obejścia systemu zezwoleń FLEGT lub nieprawidłowości w tym systemie, w tym związanych z:

a) obejściem dotyczącym handlu, na przykład przekierowaniem handlu z Konga do Unii przez kraj trzeci, jeżeli jest prawdopodobne, że przekierowanie przeprowadzono z zamiarem uniknięcia obowiązku uzyskania zezwolenia;

b) zezwoleniami FLEGT wydawanymi na drewno i produkty z drewna, które obejmują przywóz z podejrzanych źródeł z krajów trzecich; lub

c) oszustwem związanym z uzyskaniem lub korzystaniem z zezwoleń FLEGT.

Artykuł  13

Termin rozpoczęcia funkcjonowania systemu zezwoleń FLEGT

1. Strony zawiadamiają się wzajemnie za pośrednictwem wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie umowy, gdy uznają, że poczyniły niezbędne przygotowania do pełnego uruchomienia systemu zezwoleń FLEGT.

2. Za pośrednictwem wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie umowy Strony zlecają niezależną ocenę systemu zezwoleń FLEGT w oparciu o kryteria określone w załączniku VII. Ocena pozwoli ustalić, czy opisane w załączniku III zapewnienie legalności opierające się na systemie zezwoleń FLEGT właściwie spełnia swoje funkcje i czy wdrożone we Wspólnocie systemy dotyczące przyjmowania, weryfikacji i uznawania zezwoleń FLEGT opisane w art. 5 i załączniku IV rzeczywiście funkcjonują w Unii.

3. W oparciu o zalecenia wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie umowy obie Strony uzgadniają termin, w którym system zezwoleń FLEGT powinien rozpocząć pełne funkcjonowanie.

Artykuł  14

Harmonogram wdrażania niniejszej umowy.

1. Strony zgadzają się na harmonogram wdrażania określony w załączniku VIII.

2. Za pośrednictwem wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie umowy Strony ocenią postęp wdrażania w odniesieniu do harmonogramu określonego w załączniku VIII.

Artykuł  15

Inne właściwe środki

1. Jako inne właściwe środki znajdujące się w załączniku IX do niniejszej umowy Strony uzgadniają:

a) zwiększenie zasobów Generalnego Inspektoratu Gospodarki Leśnej;

b) zwiększenie zasobów społeczeństwa obywatelskiego;

c) uzupełnienie tekstów ustawowych i wykonawczych;

d) wprowadzenie w życie planu komunikacji;

e) utworzenie sekretariatu technicznego dla strony kongijskiej, zajmującego się monitorowaniem wykonania postanowień umowy.

2. Strony uznały, że do wdrożenia niniejszej umowy obszary określone w załączniku IX wymagają dodatkowych zasobów technicznych i finansowych.

3. Udostępnienie tych dodatkowych zasobów podlega zwykłym procedurom regulującym pomoc dla Konga w Unii i państwach członkowskich Unii oraz procedurom budżetowym samego Konga.

4. Strony przewidują konieczność wspólnego porozumienia, które koordynowałoby finansowanie i udział techniczny Komisji Europejskiej i państw członkowskich Unii w celu wspierania tego procesu.

5. Kongo czuwa nad tym, aby zwiększenie zdolności na rzecz wdrażania niniejszej umowy znalazło odzwierciedlenie w krajowych instrumentach planowania, takich jak strategie na rzecz ograniczania ubóstwa.

6. Strony zapewniają, aby działania zrealizowane zgodnie z niniejszą umową były skoordynowane z odpowiednimi obecnymi i przyszłymi programami i inicjatywami na rzecz rozwoju.

7. Udostępnienie tych zasobów podlega procedurom regulującym pomoc Unii przewidzianą w umowie z Kotonu i procedurom regulującym udzielanie Kongu dwustronnej pomocy przez państwa członkowskie Unii.

Artykuł  16

Udział stron zainteresowanych we wdrażaniu niniejszej umowy

1. Kongo włącza strony zainteresowane we wdrażanie niniejszej umowy zgodnie ze zobowiązaniami międzynarodowymi i subregionalnymi, których jest stroną, w szczególności Konwencji o różnorodności biologicznej z czerwca 1992 r. i traktatem z dnia 5 lutego 2005 r. w sprawie ochrony ekosystemów leśnych Afryki środkowej i zrównoważonego gospodarowania tymi ekosystemami oraz utworzenia Komisji Lasów Afryki Środkowej.

2. Uwzględniając swoje zobowiązania wynikające z Konwencji o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska z Aarhus z 1998 r., Unia prowadzi z zainteresowanymi stronami regularne konsultacje dotyczące wdrażania niniejszej umowy.

Artykuł  17

Zabezpieczenia społeczne

1. W celu zminimalizowania ewentualnych negatywnych skutków Strony zobowiązują się osiągnąć lepsze zrozumienie potrzeb życiowych potencjalnie negatywnie dotkniętych wspólnot tubylczych i lokalnych, w tym wspólnot prowadzących nielegalne pozyskiwanie drewna.

2. Strony monitorują wpływ niniejszej umowy na wspomniane wyżej wspólnoty, podejmując przy tym uzasadnione działania mające celu złagodzenie wszelkich negatywnych skutków. Strony mogą podjąć dodatkowe środki w celu wyeliminowania tych negatywnych skutków.

Artykuł  18

Zachęty rynkowe

Uwzględniając zobowiązania międzynarodowe Unia dąży do promowania dostępu na korzystnych warunkach do rynku wspólnotowego drewna i produktów z drewna objętych niniejszą umową. Takie dążenia będą obejmować:

a) wspieranie polityki udzielania zamówień publicznych i prywatnych uwzględniającej starania zmierzające do zapewnienia podaży legalnie pozyskanych produktów leśnych, a w szczególności drewna i produktów z drewna; oraz

b) promowanie na unijnym rynku drewna produktów posiadających zezwolenia FLEGT.

Artykuł  19

Wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy.

1. Strony powołują wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy w celu ułatwienia monitorowania i przeglądu niniejszej umowy. Ułatwia on także dialog i wymianę informacji między Stronami.

2. Każda ze Stron wyznacza swojego przedstawiciela do wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie umowy. Komitet podejmuje decyzje na zasadzie consensusu.

3. Wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy:

a) zbiera się co najmniej dwa razy w roku w terminach i miejscach ustalonych przez Strony;

b) opracowuje program swoich prac oraz zakres wymagań i obowiązków dla wspólnych działań;

c) opracowuje własne zasady proceduralne;

d) na zebraniach komitetu obowiązuje system współprzewodnictwa;

e) czuwa nad możliwie najbardziej przejrzystym sposobem prowadzenia prac oraz nad podawaniem do wiadomości publicznej informacji dotyczących jego prac i decyzji;

f) może w razie potrzeby powołać grupy robocze lub inne organy pomocnicze w obszarach pracy, w których wymagana jest szczególna wiedza;

g) podaje do publicznej wiadomości roczne sprawozdanie. Szczegóły zawartości sprawozdania wyszczególniono w załączniku X.

4. Szczegóły zadań wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie umowy Strony opisano w załączniku XI.

5. W okresie pomiędzy parafowaniem umowy a jej wejściem w życie obowiązuje wspólny mechanizm monitorowania i przeglądu, mający ułatwić wdrażaniu umowy.

Artykuł  20

Wymiana informacji na temat wdrażania umowy

1. Przedstawicielami Stron odpowiedzialnymi za oficjalną wymianę informacji dotyczących wdrażania niniejszej umowy są:

ze strony Konga	ze strony Unii Europejskiej
Minister Zrównoważonego Rozwoju, Gospodarki Leśnej i Środowiska	Kierownik Delegatury Unii Europejskiej w Kongu

2. Strony przekazują sobie wzajemnie informacje niezbędne do wdrażania niniejszej umowy.

Artykuł  21

Sprawozdawczość i publiczne rozpowszechnianie informacji

1. Udostępnianie informacji szerokiej publiczności stanowi w niniejszej umowie jeden z kluczowych elementów w kwestii promowania zarządzania. Dostępność informacji ułatwia wdrażanie i monitorowanie systemu, czyniąc go bardziej przejrzystym. Dostępność informacji pozwala także osiągnąć lepsze wyniki w zakresie sprawozdawczości i odpowiedzialność ze strony poszczególnych zainteresowanych podmiotów. Informacje, które będą udostępniane i podawane do wiadomości publicznej, są wymienione w załączniku X.

2. Każda ze Stron wybiera najstosowniejszy sposób (media, dokumentacja, Internet, warsztaty, sprawozdania roczne) rozpowszechnienia informacji. Strony dokładają zwłaszcza starań, aby na bieżąco udostępniać stosowne i pewne informacje poszczególnym zainteresowanym stronom związanym z sektorem leśnym. Mechanizmy te opisano w załączniku X.

Artykuł  22

Informacje poufne

1. Każda ze Stron zobowiązuje się zachować, w zakresie wymaganym na mocy przepisów tej Strony, poufność informacji o takim charakterze wymienianych w ramach niniejszej umowy. Żadna ze Stron nie ujawnia publicznie i nie zezwala swoim organom na ujawnianie informacji wymienianych w ramach niniejszej umowy i stanowiących tajemnicę handlową lub będących poufnymi informacjami handlowymi.

2. Z zastrzeżeniem ust. 1 następujących informacji nie uznaje się za poufne:

a) liczbę zezwoleń FLEGT wydanych przez Kongo i otrzymanych przez Unię oraz ilość drewna i produktów z drewna wywiezionych z Konga i odebranych przez Unię;

b) nazwę i adres posiadacza zezwolenia i importera.

Artykuł  23

Terytorialny zakres stosowania

Niniejszą umowę stosuje się z jednej strony na terytorium, na którym ma zastosowanie Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej na warunkach określonych w tym Traktacie i z drugiej strony na terytorium Konga.

Artykuł  24

Rozstrzyganie sporów

1. Strony starają się rozwiązywać wszelkie spory dotyczące stosowania lub wykładni niniejszej umowy w drodze niezwłocznie przeprowadzonych konsultacji.

2. Jeżeli spór nie został rozstrzygnięty w drodze konsultacji w terminie trzech miesięcy od daty pierwotnego wniosku o przeprowadzenie konsultacji, każda ze Stron może skierować spór do wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie umowy, który postara się rozstrzygnąć spór. Komitet otrzymuje wszelkie stosowne informacje potrzebne do dokładnego zbadania sytuacji w celu znalezienia rozwiązania możliwego do przyjęcia. W tym celu wymaga się zbadania wszelkich możliwości utrzymania właściwego funkcjonowania niniejszej umowy.

3. Jeżeli wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy nie jest w stanie rozstrzygnąć sporu, Strony mogą:

a) wspólnie zwrócić się do strony trzeciej o dobre usługi lub wnieść o mediację strony trzeciej;

b) zastosować arbitraż. W przypadku gdy nie jest możliwe rozstrzygnięcie sporu zgodnie z ust. 3 lit. a), każda ze Stron może powiadomić drugą Stronę o wyznaczeniu arbitra; druga Strona musi wówczas wyznaczyć drugiego arbitra w terminie 30 dni kalendarzowych od wyznaczenia pierwszego arbitra. Strony wspólnie wyznaczają trzeciego arbitra w terminie dwóch miesięcy od wyznaczenia drugiego arbitra. Decyzje arbitrów są podejmowane większością głosów w terminie sześciu miesięcy od wyznaczenia trzeciego arbitra. Orzeczenie arbitrażowe jest wiążące dla Stron i nie przysługuje od niego odwołanie.

4. Wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy ustanawia procedury robocze dla arbitrażu.

Artykuł  25

Zawieszenie

1. Każda ze Stron może zawiesić stosowanie niniejszej umowy. Decyzję w sprawie zawieszenia i powodach podjęcia tej decyzji notyfikuje się drugiej Stronie na piśmie.

2. Warunki niniejszej umowy przestają być stosowane po upływie 30 dni kalendarzowych po otrzymaniu takiego zawiadomienia.

3. Niniejsza umowa zaczyna być ponownie stosowana po upływie 30 dni kalendarzowych od dnia, w którym Strona, która zawiesiła jej stosowanie, poinformuje drugą Stronę o ustaniu przyczyny zawieszenia.

Artykuł  26

Zmiany

1. Strona pragnąca zmienić niniejszą umowę przedkłada propozycję co najmniej trzy miesiące przed kolejnym posiedzeniem wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie umowy. Komitet przedyskutuje propozycję i sformułuje zalecenie, jeżeli osiągnięte zostanie porozumienie. Każda ze Stron rozpatruje zalecenie i, z zastrzeżeniem swojej zgody, zatwierdza je zgodnie ze swoimi procedurami.

2. Każda zmiana zatwierdzona w ten sposób przez obie Strony wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym Strony notyfikowały sobie wzajemnie zakończenie procedur niezbędnych do tego celu.

3. Wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy może przyjmować zmiany do załączników do niniejszej umowy.

4. Notyfikację wszelkich zmian wysyła się do wspólnych depozytariuszy niniejszej umowy.

Artykuł  27

Załączniki

Załączniki do niniejszej umowy stanowią jej integralną część.

Artykuł  28

Wejście w życie

1. Niniejsza umowa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym Strony notyfikowały sobie wzajemnie na piśmie zakończenie procedur niezbędnych do tego celu.

2. Notyfikację wysyła się do Sekretarza Generalnego Rady Unii Europejskiej i do Ministra Spraw Zagranicznych i Frankofonii Konga, którzy są wspólnymi depozytariuszami niniejszej umowy.

Artykuł  29

Okres obowiązywania i przedłużenie

Niniejsza umowa pozostaje w mocy przez okres siedmiu lat i ulega przedłużeniu na kolejne pięcioletnie okresy, chyba że któraś ze Stron zrezygnuje z przedłużenia, notyfikując to drugiej Stronie na piśmie co najmniej na rok przed wygaśnięciem umowy.

Artykuł  30

Wypowiedzenie umowy

Niezależnie od przepisów art. 29 każda ze Stron może rozwiązać niniejszą umowę notyfikując to drugiej Stronie. Niniejsza umowa przestaje być stosowana po upływie dwunastu miesięcy od daty takiej notyfikacji.

Artykuł  31

Teksty autentyczne

Niniejszą umowę sporządza się w dwóch egzemplarzach w języku angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, a każdy z tych tekstów jest autentyczny. W przypadku rozbieżności w wykładni wersja francuska ma pierwszeństwo przed innymi wersjami językowymi.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 317 z 15.12.2000, s. 3.

⁽²⁾ COM(2003) 251 wersja ostateczna, 21.5.2003 r.

⁽³⁾ Dz.U. L 347 z 30.12.2005, s. 1.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 38.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1.

Съставено в Брюксел на седемнайсети май две хиляди и десета година.

Hecho en Bruselas, el diecisiete de mayo de dos mil diez.

V Bruselu dne sedmnáctého května dva tisíce deset.

Udfærdiget i Bruxelles den syttende maj to tusind og ti.

Geschehen zu Brüssel am siebzehnten Mai zweitausendzehn.

Kahe tuhande kümnenda aasta maikuu seitsmeteistkümnendal päeval Brüsselis.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις δέκα εφτά Μαΐου δύο χιλιάδες δέκα.

Done at Brussels on the seventeenth day of May in the year two thousand and ten.

Fait à Bruxelles, le dix-sept mai deux mille dix.

Fatto a Bruxelles, addì diciassette maggio duemiladieci.

Briselē, divi tūkstoši desmitā gada septiņpadsmitajā maijā

Priimta du tūkstančiai dešimtų metų gegužės septynioliktą dieną Briuselyje.

Kelt Brüsszelben, a kétezer-tizedik év május havának tizenhetedik napján.

Magħmul fi Brussell, fis-sbatax-il jum ta’ Mejju tas-sena elfejn u għaxra.

Gedaan te Brussel, de zeventiende mei tweeduizend tien.

Sporządzono w Brukseli dnia siedemnastego maja roku dwa tysiące dziesiątego.

Feito em Bruxelas, em dezassete de Maio de dois mil e dez.

Întocmit la Bruxelles, la ș aptesprezece mai două mii zece.

V Bruseli dňa sedemnásteho mája dvetisícdesať.

V Bruslju, dne sedemnajstega maja leta dva tisoč deset.

Tehty Brysselissä seitsemäntenätoista päivänä toukokuuta vuonna kaksituhattakymmenen.

Som skedde i Bryssel den sjuttonde maj tjugohundratio.

За Европейския съюз

Por la Unión Europea

Za Evropskou unii

For Den Europæiske Union

Für die Europäische Union

Euroopa Liidu nimel

Για την Ευρωπαϊκή Ένωση

For the European Union

Pour l’Union européenne

Per l’Unione europea

Eiropas Savienības vārdā –

Europos Sąjungos vardu

Az Európai Unió részéről

Għall-Unjoni Ewropea

Voor de Europese Unie

W imieniu Unii Europejskiej

Pela União Europeia

Pentru Uniunea Europeană

Za Európsku úniu

Za Evropsko unijo

Euroopan unionin puolesta

För Europeiska unionen

За Република Конго

Por la República de Congo

Za Konžskou republiku

For Republikken Congo

Für die Republik Kongo

Kongo Vabariigi nimel

Για τη Δημοκρατία του Κονγκό

For the Republic of Congo

Pour la Répubique du Congo

Per la Repubblica del Congo

Kongo Republikas vārdā

Kongo Respublikos vardu

A Kongói Köztársaság részéről

Għar-Repubblika tal-Kongo

Voor de Republiek Congo

W imieniu Republiki Konga

Pela República do Congo

Pentru Republica Congo

Za Konžskú republiku

Za Republiko Kongo

Kongon tasavallan puolesta

För republiken Kongo

(podpis pominięto)

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

WYKAZ PRODUKTÓW OBJĘTYCH SYSTEMEM ZEZWOLEŃ FLEGT

Następujące produkty są objęte systemem zezwoleń FLEGT:

Kody HS	Wyszczególnienie
4403	Drewno surowe, nawet pozbawione kory lub bieli lub zgrubnie obrobione
4406	Podkłady kolejowe lub tramwajowe z drewna lub podobne
4407	Drewno przetarte lub strugane wzdłużnie, skrawane warstwami lub okorowane, nawet strugane, szlifowane lub łączone stykowo, o grubości przekraczającej 6 mm
4408	Arkusze na forniry (włącznie z otrzymanymi przez cięcie drewna warstwowego), na sklejkę lub na podobne drewno warstwowe i inne drewno, przetarte wzdłużnie, skrawane warstwami lub okorowane, nawet strugane, szlifowane, łączone na długość lub łączone stykowo, o grubości nieprzekraczającej 6 mm
4412	Sklejka, płyty fornirowane i podobne drewno warstwowe
44 09	Drewno (włącznie z klepkami i listwami na parkiet, niepołączonymi), kształtowane w sposób ciągły (z wypustem, rowkiem, ze ściętymi krawędziami, zaokrąglone, ze złączami w jaskółczy ogon i podobne) wzdłuż dowolnej krawędzi, końców lub powierzchni, nawet strugane, szlifowane lub łączone stykowo
44 01 10	Drewno opałowe w postaci kłód, szczap, gałęzi, wiązek chrustu lub w podobnych postaciach
44 01 30	Trociny i drewno odpadowe i ścinki drewniane, nawet aglomerowane w kłody, brykiety, granulki lub podobne formy
44 02 90	Węgiel drzewny (włączając węgiel z łupin lub orzechów), nawet aglomerowany
44 10 11	Płyty wiórowe
44 14 00	Ramy do obrazów, fotografii, luster lub podobnych przedmiotów, drewniane
44 15 10	Skrzynie, pudła, klatki, bębny i podobne opakowania, z drewna; bębny do kabli, z drewna
44 15 20	Palety, palety skrzyniowe i pozostałe platformy załadunkowe, z drewna; nadstawki do palet płaskich
44 17 00	Narzędzia, oprawy narzędzi, rękojeści narzędzi, oprawy lub trzonki mioteł, szczotek i pędzli, z drewna; kopyta lub prawidła do obuwia, z drewna
44 18 10	Wyroby stolarskie: okna, okna balkonowe i ich ramy
44 18 20	Wyroby stolarskie: drzwi i ich futryny oraz progi
44 18 90	Wyroby stolarskie: płyty podłogowe
94 03 30	Meble drewniane, w rodzaju stosowanych w biurze
94 03 40	Meble drewniane, w rodzaju stosowanych w kuchni
94 03 50	Meble drewniane, w rodzaju stosowanych w sypialni
94 03 60	Pozostałe meble drewniane

ZAŁĄCZNIK  II

MATRYCE LEGALNOŚCI DREWNA POCHODZĄCEGO Z KONGIJSKICH LASÓW NATURALNYCH I Z PLANTACJI LEŚNYCH

Wprowadzenie

Załącznik II do dobrowolnej umowy o partnerstwie składa się z następujących elementów:

– matrycy oceny legalności drewna pochodzącego z lasów naturalnych,

– matrycy oceny legalności drewna pochodzącego z plantacji leśnych.

Te dwie matryce oceny legalności obejmują zatem całość drewna i produktów z drewna produkowanych i wprowadzonych do obrotu w Kongu⁽¹⁾.

Legalność zdefiniowano w następujący sposób.

Za drewno legalne uznaje się wszelkie drewno pochodzące z procesów nabywania, produkcji lub wprowadzania do obrotu zgodne ze wszystkimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi obowiązującymi w Kongu i mającymi zastosowanie w dziedzinie gospodarki leśnej i eksploatacji lasów.

Matryce legalności stanowią podstawowy dokument przy weryfikacji legalności.

Matryce legalności opracowano w ramach procesu, w którym uczestniczyli przedstawiciele stron zainteresowanych zrównoważonym zarządzaniem lasami tj.: kongijskiego sektora publicznego, sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego. Ponadto matryce te zostały przetestowane w terenie w lutym 2009 r. w celu sprawdzenia stosowności wskaźników i punktów kontrolnych, co pozwoliło na ich ulepszenie.

Wszelkie zmiany przepisów ustawowych i wykonawczych powodują odpowiednie zmiany w matrycach legalności. Wnioski dotyczące zmian niniejszego załącznika wraz z uzasadnieniami są przedstawiane do zatwierdzenia przez wspólny komitet odpowiedzialny za wdrożanie umowy zgodnie z załącznikiem XI niniejszej umowy.

Należy podkreślić, że plan urządzenia lasu dla każdego obrębu leśnego przyjmuje się w drodze oddzielnego dekretu. Dlatego w matrycach legalności nie można wskazać odniesień do tych przepisów wykonawczych.

Oprócz użytkowania lasu, obróbki drewna i handlu drewnem matryce legalności uwzględniają, zgodnie z definicją legalności, następujące aspekty:

– warunki wymagane do spełnienia kryterium istniejącego przedsiębiorstwa leśnego,

– przestrzeganie przepisów podatkowych,

– ochrona i zachowanie środowiska,

– warunki pracy pracowników,

– zaangażowanie ludności miejscowej i tubylczej oraz poszanowanie jej praw,

– przepisy dotyczące przewozu drewna.

W matrycach legalności zawarto wszystkie tytuły prawne do pozyskiwania drewna określone w art. 65-70 ustawy 16-2000:

– umowa o urządzanie lasu i obróbkę drewna (CAT, fr. convention d'aménagement et de transformation),

– umowa o obróbkę przemysłową (CTI, fr. convention de transformation industrielle),

– pozwolenia na cięcie drzew na plantacji,

– pozwolenia szczególne (PS, fr. permis spéciaux).

1. Matryca legalności drewna pochodzącego z kongijskich lasów naturalnych

Matryca legalności drewna pochodzącego z lasów naturalnych obejmuje 5 zasad, 23 kryteria, 65 wskaźników i 162 punkty kontrolne.

Matryca drewna pochodzącego z lasów naturalnych obejmuje drewno pochodzące ze wszystkich rodzajów ścinki i dotyczy:

– użytkowania etatów cięć rocznych (zezwolenie na cięcia roczne, zezwolenie na cięcie rębne, zezwolenie na usuwanie drewna),

– pozyskiwania drewna na podstawie pozwolenia szczególnego,

– budowy głównych lub pomocniczych szlaków operacyjnych w obrębie leśnym, stworzenie zaplecza mieszkalnego i obiektów przemysłowych na podstawie zezwolenia,

– realizacji projektów rozwoju dotyczących budowy infrastruktury społecznej i gospodarczej (drogi, zapory hydro-elektryczne itd.). Chodzi tu o cięcie drewna na podstawie zezwolenia na wylesienie.

grafika

grafika

grafika

WYKAZ USTAW, GŁÓWNYCH TEKSTÓW WYKONAWCZYCH, UMÓW REGIONALNYCH I MIĘDZYNARODOWYCH UWZGLĘDNIANYCH W PROCEDURZE LEGALNOŚCI

1. Lasy

– ustawa nr 16-2000 z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiająca Kodeks leśny,

– dekret nr 2002-434 z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie organizacji i funkcjonowania funduszu leśnego,

– dekret nr 2002-435 z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie uprawnień, organizacji i funkcjonowania Krajowego Ośrodka Inwentaryzacji i Zagospodarowania Zasobów Leśnych i Zasobów Fauny,

– dekret nr 2002-436 z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie uprawnień, organizacji i funkcjonowania Służby Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu,

– dekret nr 2002-437 z dnia 31 grudnia 2002 r. określający warunki zarządzania lasami i ich użytkowania,

– zarządzenie nr 5053/MEF/CAB z dnia 19 czerwca 2007 r. określające krajowe wytyczne zrównoważonego zagospodarowania obrębów leśnych.

2. Środowisko

– ustawa nr 003/91 z dnia 23 kwietnia 1991 r. o ochronie środowiska,

– dekret nr 86/775 z 7.6.1986 o obowiązkowych ocenach oddziaływania na środowisko,

– zarządzenie nr 1450/MIME/DGE z 18.11.1999 w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy 003/91 o ochronie środowiska dotyczących instalacji sklasyfikowanych jako oddziałujące na środowisko,

– zarządzenie nr 835/MIME/DGE z dnia 6 września 1999 r. wyznaczające warunki zatwierdzania dla celów wykonywania badań lub ocen oddziaływania na środowisko w Republice Konga.

3. Praca, higiena i zdrowie

– ustawa nr 45-75 z dnia 15 marca 1975 r. ustanawiająca Kodeks pracy w Ludowej Republice Konga,

– ustawa nr 6-96 z dnia 6 marca 1996 r. zmieniająca i uzupełniająca niektóre przepisy ustawy nr 45-75 z dnia 15 marca 1975 r. ustanawiającej Kodeks pracy w Ludowej Republice Konga,

– ustawa 004/86 z 25.2.1986 ustanawiająca Kodeks ubezpieczeń społecznych w Ludowej Republice Konga,

– ustawa nr 022/88 z dnia 17 września 1988 r. w sprawie zmiany ustawy nr 001/86 z dnia 22 lutego 1986 r. zastępującej i uzupełniającej ustawę nr 03/85 z dnia 14 lutego 1985 r. w sprawie utworzenia krajowego urzędu ds. zatrudnienia i pracowników oraz zmiany kodeksu pracy,

– dekret nr 78/359/MJT.SGFPT.DTPS.ST.3/8 z dnia 12 maja 1978 r. wprowadzający odstępstwa przewidziane w art. 105 Kodeksu pracy,

– dekret nr 78/360/MJT.SGFPT.DTPS.ST. 3/8 z dnia 12 maja 1978 r. ustanawiający czas pracy, uregulowania dotyczące godzin nadliczbowych i zasady wynagrodzenia za nie w zakładach niepodlegających systemowi rolnemu,

– dekret nr 78/361/MJT.SGFPT.DTPS.ST.3/8 z dnia 12 maja 1978 r. określający uregulowania w zakresie godzin nadliczbowych i zasady wynagradzania za godziny nadliczbowe w przedsiębiorstwa rolnych i powiązanych,

– zarządzenie nr 9028/MTERFPPS/DGT/DSSHST z dnia 10 grudnia 1986 r. w sprawie szczególnych środków bezpieczeństwa i higieny mających zastosowanie do przedsiębiorstw leśnych,

– zarządzenie nr 9030/MTERFPPS/DGT/DSSHST z dnia 10 grudnia 1986 r. ustanawiające komitety higieny i bezpieczeństwa w przedsiębiorstwach,

– zarządzenie nr 9033/MTERFSPPS/DGT/DSSHST z dnia 10 grudnia 1986 r. w sprawie organizacji i funkcjonowania ośrodków ds. socjalnych i zdrowotnych w przedsiębiorstwach mających siedzibę w Ludowej Republice Konga,

– dekret nr 2008-942 z dnia 31 grudnia 2008 r. określający kwotę gwarantowanej międzybranżowej płacy minimalnej (SMIG),

– zarządzenie nr 3092 z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie warunków tworzenia i otwierania prywatnych placówek szkoleniowych w dziedzinie zdrowia.

4. Handel

– ustawa nr 6-94 z dnia 1 czerwca 1994 r. dotycząca regulacji cen, norm handlowych, stwierdzania i ścigania nadużyć,

– ustawa nr 19-2005 z dnia 24 listopada 2005 r. regulująca prowadzenie działalności handlowej w Republice Konga,

– ustawa nr 3-2007 z dnia 24 stycznia 2007 r. regulująca przywóz, wywóz i wywóz powrotny,

– dekret nr 2008-446 z dnia 15 listopada 2008 r. ustanawiający zasady uzyskiwania legitymacji zawodowej przedsiębiorcy prowadzącego działalność handlową.

5. Zarządzanie gruntami

– ustawa nr 17-2000 z dnia 31 grudnia 2000 r. o własności gruntów.

6. Rolnictwo i hodowla

– dekret nr 55/1219 z dnia 13 września 1955 r. w sprawie rozporządzenia organów administracji publicznej określającego warunki wykonania ustawy z dnia 26 listopada 1952 r. w sprawie organizacji ochrony roślin na terytoriach podlegających ministerstwu francuskich obszarów zamorskich,

– dekret nr 86/970 z dnia 27 września 1986 r. określający odszkodowania za zniszczenie drzew owocowych i szkody w uprawach,

– zarządzenie 1 142 z dnia 12 czerwca 1945 r. ustanawiające kontrolę fitosanitarną we Francuskiej Afryce Równikowej,

– zarządzenie 1 143 z dnia 12 czerwca 1945 r. ustanawiające nadzór nad uprawami i ochronę fitosanitarną upraw we Francuskiej Afryce Równikowej,

– zarządzenie nr 2866/MAE/MEFB z dnia 3 lipca 2008 r. określające kwotę kosztów inspekcji, usług w zakresie zdrowia zwierząt, usług fitosanitarnych i dokumentów sanitarnych określonych w przepisach prawa.

7. Transport

– ustawa nr 018/89 z dnia 31 października 1989 r. określająca różne rodzaje działalności w transporcie drogowym i powiązane rodzaje działalności w transporcie samochodowym oraz opłaty za wydawanie zezwoleń na prowadzenie takiej działalności,

– zmieniony wspólnotowy kodeks drogowy Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Środkowej z 2001 r.,

– kodeks żeglugi śródlądowej Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Środkowej/Demokratycznej Republiki Konga,

– dekret nr 90/135 z dnia 31 marca 1990 r. regulujący dostęp do wykonywania działalności w zakresie transportu drogowego i rodzajów działalności związanych z transportem samochodowym w Republice Konga,

– dekret nr 98-39 z dnia 29 stycznia 1998 r. w sprawie organizacji i regulacji ruchu morskiego z Republiki Konga i do Republiki Konga,

– dekret nr 2003-61 z dnia 6 maja 2003 r. regulujący rejestrację pojazdów samochodowych,

– zarządzenie nr 5694 z dnia 17 września 2001 r. określające warunki wymagane do uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie transportu drogowego i rodzajów działalności związanych z transportem samochodowym,

– zarządzenie nr 11599 z dnia 15 listopada 2004 r. regulujące kontrolę techniczną pojazdów,

– zarządzenie nr 2844 z dnia 12 kwietnia 2005 r. określające warunki sporządzania i wydawania dowodów rejestracyjnych pojazdów samochodowych,

– postanowienie nr 1033/MTMMM-CAB z dnia 14 maja 2008 r. ustanawiające dokument przeznaczony do monitorowania ładunku w międzynarodowym przewozie towarów z Konga i do Konga.

8. Gospodarka

– ustawa nr 6-2003 z dnia 18 stycznia 2003 r. w sprawie Karty inwestycji,

– dekret 2004-30 z dnia 18 lutego 2004 r. określający zasady zatwierdzania przywilejów z Karty inwestycji.

9. Umowy międzynarodowe, regionalne i podregionalne

– jednolity akt Organizacji dla Harmonizacji Prawa Biznesu w Afryce (OHADA) w sprawie ogólnego prawa handlowego,

– jednolity akt z dnia 17 kwietnia 1997 r. w sprawie prawa spółek handlowych i ugrupowań interesów gospodarczych,

– jednolity akt Organizacji dla Harmonizacji Prawa Biznesu w Afryce (OHADA) z dnia 10 kwietnia 1998 r. w sprawie organizacji zbiorowych postępowań upadłościowych,

– jednolity akt Organizacji dla Harmonizacji Prawa Biznesu w Afryce (OHADA) w sprawie organizacji procedur windykacji należności i środków egzekucyjnych z dnia 10 kwietnia 1998 r.,

– Afrykańska konwencja o ochronie fauny i zasobów naturalnych, zwana konwencją algierską z 1968 r., ratyfikowana ustawą nr 27/80 z dnia 21 kwietnia 1980 r.,

– konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES), ratyfikowana ustawą nr 34/82 z dnia 7 lipca 1982 r., przystąpienie Konga: 31 stycznia 1983 r.,

– konwencja o różnorodności biologicznej, Rio 1992, ratyfikowana ustawą nr 29/96 z dnia 25 czerwca 1996 r.,

– międzynarodowa umowa dotycząca drewna tropikalnego, ratyfikowana ustawą nr 28/96 z dnia 25 czerwca 1996 r.,

– ramowa konwencja w sprawie zmian klimatu, ratyfikowana ustawą nr 26/96 z dnia 25 czerwca 1996 r.,

– konwencja o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego (konwencja ramsarska), ratyfikowana ustawą nr 28/96 z dnia 25 czerwca 1996 r.,

– konwencja z Bonn o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt, 1985, ratyfikowana ustawą nr 14/99 z dnia 3 marca 1999 r.,

– konwencja w sprawie zwalczania pustynnienia, ratyfikowana ustawą nr 8/99 z dnia 8 stycznia 1999 r.,

– protokół z Kioto w sprawie przeciwdziałania zmianom klimatu, ratyfikowany ustawą nr 24-2006 z dnia 12 września 2006 r.,

– traktat o Komisji Lasów Afryki Środkowej, podpisany w dniu 5 lutego 2005 r. w Brazzaville i ratyfikowany ustawą nr 35-2006 z dnia 26 października 2006 r. zezwalającą na ratyfikację Traktatu w sprawie ochrony ekosystemów leśnych Afryki środkowej i zrównoważonego gospodarowania tymi ekosystemami oraz utworzenia Komisji Lasów Afryki Środkowej.

______

⁽¹⁾ Przypadek Eucalyptus Fibre Congo jest obecnie jedynym wyjątkiem w trakcie regulowania (zob. załącznik IX). Chodzi tu o przypadek odstąpienia państwowych plantacji o powierzchni 48 000 ha w kwietniu 2008 r. w zarządzanie przez EFC w ramach dzierżawy wieczystej. W związku z tym przewiduje się przyjęcie przepisów określających warunki przekazania plantacji osobom trzecim. Docelowo dowód legalności tego drewna i produktów z drewna będzie opierał się na matrycy legalności drewna pochodzącego z plantacji.

ZAŁĄCZNIK  III

SYSTEM WERYFIKACJI LEGALNOŚCI

ROZDZIAŁ  1

WPROWADZENIE

Podstawą systemu weryfikacji legalności (SVL, fr. Système de Vérification de la Légalité) w Republice Konga są przepisy ustawowe i wykonawcze, wytyczne i normy. SVL opiera się na dwóch istotnych filarach:

– kontroli administracyjnej,

– kontroli terenowej.

SVL opiera się na monitorowaniu, kontroli i weryfikacji, które obecnie są przeprowadzane w ramach nadzoru rządu nad gospodarką zasobami leśnymi i ich wykorzystaniem, ale zostały wzmocnione w celu zagwarantowania wiarygodności systemu zezwoleń FLEGT ustanowionego w ramach niniejszej umowy. SVL składa się z następujących elementów:

1. dwóch matryc legalności;

2. systemu identyfikowalności;

3. weryfikacji legalności gospodarza lasu;

4. weryfikacji kontroli łańcucha dostaw;

5. wydawania zezwolenia FLEGT;

6. niezależnego audytu.

Za wdrożenie SVL odpowiadają:

– dwie (02) dyrekcje centralne działające pod nadzorem Dyrekcji Generalnej Gospodarki Leśnej (DGEF, fr. Direction Générale de l'Economie Forestière): Dyrekcja Lasów i Dyrekcja Użytkowania Zasobów Leśnych,

– trzy (03) inspekcje sektorowe działające pod nadzorem Generalnego Inspektoratu Gospodarki Leśnej (IGEF, fr. Inspection Générale de l'Economie Forestière): Inspekcja Lasów, Inspekcja Fauny i Obszarów Chronionych oraz Inspekcja Administracyjna i Prawna,

– dwanaście (12) dyrekcji departamentalnych istniejących we wszystkich departamentach kraju (Brazzaville, Pointe-Noire, Kouilou, Niari, Lékoumou, Bouenza, Pool, Plateaux, Cuvette-Ouest, Cuvette, Sangha, Likouala), a także ich brygady i stanowiska kontrolne,

– dwie (02) jednostki organizacyjne posiadające autonomię zarządzania: Służba Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu (SCPFE, fr. Service de Contrôle des Produits Forestiers à l'Exportation) i jej oddziały oraz Krajowy Ośrodek Inwentaryzacji i Zagospodarowania Zasobów Leśnych i Zasobów Fauny (CNIAF, fr. Centre National d'Inventaire et d'Aménagement des Ressources Forestières et Fauniques),

– służby administracji handlowej,

– służby administracji wymiaru sprawiedliwości,

– służby administracji celnej,

– służby administracji podatkowej,

– służby administracji pracy,

– służby administracji środowiska,

– służby administracji zdrowia,

– służby administracji ubezpieczeń społecznych (Państwowa Kasa Ubezpieczeń Społecznych, CNSS, fr. Caisse Nationale de Sécurité Sociale),

– przedsiębiorstwa leśne.

Ponadto powołano organizację społeczeństwa obywatelskiego na potrzeby obserwacji działalności przedsiębiorstw leśnych i pomocy w opracowaniu procedur weryfikacji.

Ponadto system weryfikacji legalności podlega kontroli niezależnego audytora systemu.

Obowiązki różnych podmiotów zaangażowanych we wdrażanie systemu weryfikacji legalności zostaną szczegółowo przedstawione w kolejnych rozdziałach.

Niemniej jednak szczegółowe zadania różnych zaangażowanych podmiotów oraz niezbędne zasoby ludzkie, włącznie z wymaganymi poziomami kompetencji w zależności od stanowisk, zostaną określone na etapie opracowywania systemu.

Podczas organizowania funkcji kontroli i weryfikacji ze szczególną uwagą potraktowane zostaną mechanizmy zarządzania i kontroli w zakresie ewentualnych konfliktów interesów.

ROZDZIAŁ  2

ZAKRES

System weryfikacji legalności (SVL) ma zastosowanie do WSZYSTKICH krajowych surowców drzewnych i produktów importowanych. Wszelkie drewno wprowadzone do obrotu handlowego w Kongu jest zatem objęte systemem weryfikacji legalności.

Weryfikacja legalności obejmuje więc rynek krajowy i rynki wywozowe wszystkich produktów określonych w załączniku I, bez względu na docelowy kraj wywozu.

System obejmuje również wymogi dotyczące drewna pochodzenia kongijskiego przewożonego tranzytem przez inne kraje (w szczególności przez Kamerun).

ROZDZIAŁ  3

3.1. Matryce legalności

Kongijski system weryfikacji legalności (SVL) obejmuje dwie matryce legalności: (i) matrycę oceny legalności drewna pochodzącego z kongijskich lasów naturalnych i (ii) matrycę oceny legalności drewna pochodzącego z kongijskich plantacji leśnych (zob. załącznik II). Matryce zawierają wskaźniki i punkty kontrolne dotyczące wymienionych poniżej aspektów:

– istnienia przedsiębiorstwa leśnego,

– tytułów prawnych dostępu do zasobów leśnych i przyznawania okresowych zezwoleń,

– przestrzegania przepisów w dziedzinie urządzania lasu,

– przestrzegania niektórych przepisów w dziedzinie pozyskiwania i obróbki drewna,

– przestrzeganie przepisów w dziedzinie środowiska,

– zgodności deklaracji podatkowych oraz terminowego płacenie podatków i składek na ubezpieczenia społeczne,

– informowania społeczeństwa obywatelskiego, ludności miejscowej i tubylczej oraz ich włączania w zarządzanie obrębem leśnym,

– przestrzegania praw ludności miejscowej i tubylczej oraz pracowników,

– przestrzegania zobowiązań w dziedzinie wkładu w rozwój społeczno-gospodarczy.

Matryce legalności określają wymogi wobec przedsiębiorstw, które prowadzą działalność leśną i produkują lub przetwarzają drewno i produkty z drewna. Wskaźniki i punkty kontrolne w matrycy są podzielone na dwie kategorie: (i) wskaźniki i punkty kontrolne, które nie są związane z łańcuchem identyfikowalności oraz (ii) wskaźniki i punkty kontrolne, które są weryfikowane w ramach łańcucha identyfikowalności.

Podrozdział 3.2 dotyczy pierwszej kategorii, natomiast w rozdziale 4 zostały omówione wskaźniki i punkty kontrolne z drugiej kategorii.

3.2. Procedury weryfikacji

Weryfikacja legalności odbywa się na podstawie dokumentu (kontrola dokumentów) lub na podstawie wizyt roboczych. Weryfikacja niektórych wskaźników i punktów kontrolnych może być przeprowadzana jeden raz w czasie istnienia przedsiębiorstwa (ważny tytuł prawny do pozyskiwania drewna, opracowanie planu urządzania). Inne wskaźniki i punkty kontrolne wymagają weryfikacji okresowej (co miesiąc i co kwartał) lub corocznej.

W tabeli nr 1 przedstawiono zasadnicze obowiązki, metody, częstotliwości przeprowadzania weryfikacji działalności w przypadku drewna pochodzącego z lasów naturalnych.

Strategię weryfikacji można podsumować w następujący sposób:

3.2.a.) Poziom pierwszy: działania kontrolne przeprowadzane przez uprawnione służby

– Jeżeli chodzi o istnienie przedsiębiorstwa leśnego, kontrolę przeprowadzają organy administracji odpowiedzialne za obszary handlu, pracy i podatków.

– W przypadku gdy przedsiębiorstwo posiada umowę o urządzanie lasu i obróbkę drewna (CAT, fr. convention d'aménagement et de transformation) lub umowę o obróbkę przemysłową (CTI, fr. convention de transformation industrielle), dokumentacja wniosku o zezwolenie na użytkowanie lasu udzielane przez komisję leśnictwa zawiera podstawowe informacje przewidziane w Kodeksie leśnym (statut, koncesja, numer wpisu do rejestru handlowego, zezwolenie, legitymacja zawodowa itp.). Informacje te pozwalają organom administracji leśnej przeprowadzać również kontrolę niektórych elementów dotyczących istnienia przedsiębiorstwa leśnego.

– Okresowe zezwolenia (zezwolenie na prowadzenie działalności, zezwolenie na cięcie roczne, zezwolenie na cięcie rębne, zezwolenie na usunięcie drewna) wydaje DDEF (Departamentowa Dyrekcja Gospodarki Leśnej (DDEF, fr. Direction Départementale de l'Economie Forestière) na podstawie dokumentacji zawierającej elementy wymagane na podstawie obowiązujących przepisów, a w szczególności sprawozdanie z ekspertyzy dotyczące cięcia rocznego. Kopie wydanych zezwoleń i dokumentacja ich dotycząca są przekazywane do Generalnej Dyrekcji Gospodarki Leśnej.

– Organy administracji celnej i podatkowej wydają i kontrolują inne zezwolenia.

– Wizyty w terenie pozwalają lokalnym organom administracji leśnej na sprawdzenie przestrzegania przepisów dotyczących pozyskiwania i obróbki drewna.

– Jeżeli chodzi o opracowywanie, zatwierdzanie i monitorowanie wdrażania planu urządzania obrębu leśnego, działania te realizuje się na podstawie wytycznych i norm dotyczących urządzania.

– Wykonanie robót w terenie podlega kontroli i ocenie Dyrekcji Lasów i Krajowego Ośrodka Inwentaryzacji i Zagospodarowania Zasobów Leśnych i Zasobów Fauny poprzez wizyty przeprowadzane w terenie. Sprawozdania z tych wizyt są przekazywane do Generalnego Inspektoratu Gospodarki Leśnej

– Sprawozdania z inwentaryzacji różnych zasobów, badania społeczno-gospodarcze i ekologiczne, podział jednostki urządzania lasu (UFA, fr. Unité forestière d'aménagement) na serie urządzania są badane i zatwierdzane przez komisję międzyresortową, w której skład wchodzą organy administracji odpowiedzialne za wodę i lasy, rolnictwo, zagospodarowanie przestrzenne i środowisko.

– Przed zatwierdzeniem plan urządzania jest przedmiotem kampanii informacyjnej skierowanej do okolicznej ludności.

– Należy zauważyć, że plan urządzania jest zatwierdzany po posiedzeniu z udziałem przedstawicieli organów administracji leśnej, władz lokalnych (prefektura, podprefektura, rada departamentalna, komitety wiejskie), służb departamentalnych, organizacji pozarządowych i ludności tubylczej.

– Jeżeli chodzi o przestrzeganie przepisów w dziedzinie środowiska, wizyty kontrolne przeprowadzają Departamentalna Dyrekcja Środowiska (przestrzeganie przepisów ustawowych i wykonawczych) i DDEF (w ramach monitorowania wdrażania planów urządzania obrębów leśnych).

– Komitet monitorujący i oceniający plan urządzania obrębu leśnego, w którego skład wchodzą wszyscy partnerzy uczestniczących w zarządzaniu obrębem leśnym, może również przedstawić sprawozdanie z przestrzegania przepisów i środków związanych z ochroną środowiska.

– Kontrola informowania i włączania ludności miejscowej i tubylczej oraz poszanowania jej praw odbywa się na podstawie sprawozdań ze spotkań między wspomnianą ludnością a przedsiębiorstwem leśnym. W trakcie wizyt kontrolnych w składach, organ administracji leśnej może również przeprowadzać rozmowy z przedstawicielami danej ludności.

– Sprawozdania z posiedzeń komitetów monitorujących i oceniających plany urządzania również pozwolą sprawdzić przestrzeganie zobowiązań przedsiębiorstwa leśnego.

– Jeżeli chodzi o poszanowanie praw pracowników, kontrolę przeprowadza Departamentalna Dyrekcja Pracy i Departamentalna Dyrekcja Państwowej Kasy Ubezpieczeń Społecznych (CNSS).

– Obowiązek zorganizowania kontroli dokumentów w celu upewnienia się, że używane środki transportu i przewożone produkty są zgodne z przepisami w tej dziedzinie spoczywa na organach administracji odpowiedzialnych za transport.

– Sprawozdania z wizyt tych jednostek (Departamentalnej Dyrekcji Pracy i Departamentalnej Dyrekcji Państwowej Kasy Ubezpieczeń Społecznych), sprawozdania z posiedzeń związków zawodowych lub sprawozdania ze spotkań między związkami zawodowymi a przedsiębiorstwem leśnym stanowią odpowiednie dokumenty, na których może się opierać kontrola.

Szczegółowe zasady powiadamiania Generalnego Inspektoratu Gospodarki Leśnej o wynikach kontroli na pierwszym poziomie zostaną określone podczas pierwszego etapu opracowywania systemu. W ramach tych zasad zostanie również szczegółowo określony sposób informowania Generalnego Inspektoratu Gospodarki Leśnej o stwierdzeniu naruszenia przez dany organ administracji.

3.2.b.) Drugi poziom: działania weryfikacyjne przeprowadzane przez Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej (IGEF)

Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej ponosi ogólną odpowiedzialność za drugi poziom weryfikacji:

– legalności gospodarza lasu, oraz

– weryfikację kontroli łańcucha dostaw.

Jeżeli chodzi o weryfikację legalności gospodarza lasu, Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej przeprowadza różne kontrole, o których mowa w pkt 3.2. lit. a) poprzez:

– rozmowy z członkami wydzielonymi/terenowymi organami administracji leśnej (DDEF i Brygada Gospodarki Leśnej), pozostałymi zainteresowanymi organami administracji publicznej, przedsiębiorstwami leśnymi,

– weryfikację różnych dokumentów na szczeblu terenowych organów administracji leśnej (DDEF i Brygada Gospodarki Leśnej), pozostałych zainteresowanych organów administracji publicznej, przedsiębiorstw leśnych,

– w stosownym przypadku wizyty kontrolne w terenie. W stosownym przypadku organizacja społeczeństwa obywatelskiego może uczestniczyć w wizytach w terenie i sporządzić z nich niezależne sprawozdanie.

Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej ma obowiązek upewnić się, że pozostałe instytucje zaangażowane w kontrolę (instytucje odpowiedzialne za obszary handlu, pracy, podatków, rolnictwa, zagospodarowania przestrzennego, środowiska, Państwowa Kasa Ubezpieczeń Społecznych itp.) wykonały swoje zadania i osiągnęły wymagane wyniki w zakresie kontroli. Tego rodzaju kontrole będą oczywiście przeprowadzane poprzez wizyty terenowe w odnośnych instytucjach, kontrolę dokumentów i weryfikację dostępnych baz danych.

Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej weryfikuje, a następnie zatwierdza różne dane wynikające z kontroli na pierwszym poziomie. Należy zachować zapis tego procesu weryfikacji na drugim poziomie i zatwierdzenia i dokonać jego archiwizacji zgodnie z zasadami określonymi na etapie opracowywania systemu.

Proces weryfikacji kończy się wydaniem świadectwa legalności, które przekazuje się wnioskodawcy.

Legalność przedsiębiorstwa zostanie stwierdzona na podstawie wskaźników i punktów kontrolnych przy użyciu systemu mieszanego, co oznacza, że wskaźniki i punkty kontrolne za rok poprzedzający wniosek o wydanie świadectwa legalności zostały wypełnione i potwierdzają legalność, a ponadto nie zgłoszono żadnego naruszenia w roku bieżącym.

Świadectwo legalności jest ważne jeden rok. Przed upływem terminu ważności świadectwa Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej planuje i przeprowadza ponowną wizytę kontrolą, aby umożliwić wydanie świadectwa legalności na następny rok. Jeżeli z przyczyn niezależnych od woli przedsiębiorstwa ta ponowna kontrola nie może być przeprowadzona w wyznaczonym terminie, świadectwo może zostać przedłużone maksymalnie na okres sześciu miesięcy.

3.3. Weryfikacja legalności w certyfikowanych obrębach leśnych

Różne standardy uwzględnione przez prywatne jednostki certyfikujące obręby leśne w Kongu (FSC, OLB, TLTV) zawierają podstawowe kryteria, wskaźniki i punkty kontrolne odnoszące się do:

– prawnego bytu przedsiębiorstwa,

– posiadania okresowych zezwoleń umożliwiających prowadzenie działalności,

– przestrzegania przepisów ustawowych i wykonawczych w dziedzinie leśnictwa,

– przestrzegania przepisów w zakresie urządzania lasu, pozyskiwania drewna, obróbki drewna i podatków,

– przestrzegania przepisów w zakresie środowiska,

– prowadzenie działalności w ramach podwykonawstwa zgodnie z przepisami.

Na etapie opracowywania systemu Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej przeprowadzi formalną ocenę prywatnych standardów certyfikacji obrębów leśnych w Kongu (obecnie stosowanych w Kongu FSC, OLB, TLTV i ewentualnie innych standardów) pod względem zgodności z matrycą legalności. Po dokonaniu oceny zostanie sporządzone sprawozdanie, które zostanie opublikowane i podane do publicznej wiadomości.

Jeżeli ocena będzie pozytywna, Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej zatwierdzi prywatny system certyfikacji. Zatwierdzenie zostanie podane do publicznej wiadomości. Na tej podstawie Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej będzie mógł również wydać świadectwo legalności przedsiębiorstwom, które uzyskały certyfikację w ramach takiego systemu bez konieczności przeprowadzania szczególnej wizyty kontrolnej, aby uniknąć podwójnej weryfikacji legalności certyfikowanych obrębów leśnych.

Jednakże przedsiębiorstwo leśne, którego dotyczy zatwierdzona certyfikacja, powinno przekazać Generalnemu Inspektoratowi Gospodarki Leśnej wszystkie sprawozdania z audytu certyfikacyjnego w ramach prywatnego systemu certyfikacji, aby umożliwić mu monitorowanie legalności tego procesu i tym samym wydanie przedsiębiorstwu świadectwa legalności. Ponadto przedsiębiorstwo musi niezwłocznie powiadomić Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej o każdym przypadku zawieszenia lub cofnięcia prywatnego certyfikatu. Podczas etapu opracowywania systemu zostaną szczegółowo określone zasady postępowania w odniesieniu do działań naprawczych wymaganych w ramach prywatnych systemów certyfikacji.

3.4. Brak przestrzegania matrycy

W ramach systemu weryfikacji legalności przypadki braku przestrzegania legalności będą traktowane zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi obowiązującymi w kraju. Obecne przepisy zostaną uzupełnione szeregiem środków dodatkowych.

W przypadku braku przestrzegania matrycy zostaną podjęte wszelkie kroki w celu cofnięcia certyfikatu legalności i ewentualnego zajęcia wysyłek, w stosunku do których trwa rozpatrywanie wniosku o zezwolenie FLEGT. Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej będzie mógł zatem unieważnić świadectwo legalności w przypadku praktyk sprzecznych z wymogami dotyczącymi systemu FLEGT należycie stwierdzonych przez Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej lub wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy.

W czasie opracowywania systemu przygotowany zostanie podręcznik na temat głównych wytycznych wyjaśniających zasady postępowania w przypadkach braku przestrzegania wskaźników matrycy legalności lub systemu identyfikowalności. W podręczniku sprecyzowane zostaną między innymi zasady postępowania w przypadku naruszeń, w tym nieprzestrzegania wymaganych terminów, w stosownym przypadku działań naprawczych, a także odpowiedzialności różnych podmiotów w tym względzie. Zasady zarządzania informacjami dotyczącymi naruszeń i obiegu tych informacji również zostaną określone na etapie opracowywania systemu.

Tabela nr 1: Kontrola i weryfikacja punktów kontrolnych niezwiązanych z łańcuchem identyfikowalności w przypadku drewna pochodzącego z lasów naturalnych

grafika

grafika

Schemat 1: Wydawanie świadectwa legalności

ROZDZIAŁ  4

4.1. Zasady kontroli łańcucha dostaw/System identyfikowalności

Kongo posiada system identyfikowalności drewna, który opiera się na czterech (04) poniższych głównych aspektach:

– miejscu pochodzenia lub miejscu, z którego produkt jest przywożony,

– identyfikacji produktu przez znakowanie,

– rejestracji podstawowych danych związanych z tymi produktami na nośniku, który sam ma ustaloną identyfikowalność,

– monitorowaniu produktów.

Podstawę systemu stanowi ustawa 16-2000 z dnia 20 listopada 2000 r. w sprawie Kodeksu leśnego i główne przepisy wykonawcze do ustawy, w szczególności dekret 2002-437 z dnia 31 grudnia 2002 r. określający warunki zarządzania lasami i ich użytkowania. Przepisy wykonawcze dotyczące identyfikowalności odnoszą się do czterech (04) głównych aspektów (pochodzenia lub miejsca, z którego drewno jest przywożone, identyfikacji produktu przez znakowanie, rejestracji podstawowych danych i monitorowania produktów). Zgodnie z tymi przepisami:

– gospodarz lasu podlega obowiązkowi poboru, na określonej powierzchni zwanej powierzchnią cięcia rocznego, ilości drewna odpowiadającej maksymalnej miąższości rocznej (VMA, fr. Volume Maximum Annuel) objętej zezwoleniem wydanym przez organ administracji leśnej. Powierzchnia ta, określana za pomocą przestrzennych danych odniesienia w systemie informacji geograficznej, jest punktem początkowym lub punktem wyjścia dla produktów dopuszczonych do ścinki. Cięcie roczne dotyczy powierzchni, na których przeprowadzono pełne zliczenia drzewostanu nadającego się do pozyskiwania drewna, uprzednio oznaczonego białą farbą na pniu podczas liczenia. Wyniki liczenia naniesione na mapę w skali 1:20 000 i na mapę lub szkic w skali 1:50 000 obejmują wszystkie składnice, drogi i szlaki już otwarte i przewidziane do otwarcia. Na podstawie deklarowanych danych dostarczonych przez gospodarzy lasu organy administracji leśnej mają obowiązek sprawdzić dokładność obliczenia i limitów wyznaczonych w odniesieniu do cięcia rocznego przed wydaniem zezwolenia na cięcie,

– w odniesieniu do każdego ściętego drzewa gospodarz lasu musi:

– podać miejsce pozyskania: na mapie obliczeniowej cięcia rocznego,

– zaewidencjonować policzone drzewa, które składają się na maksymalną miąższość roczną (VMA) w dokumentach kartograficznych: na mapie obliczeniowej określającej w każdym oddziale liczbę drzew w podziale na gatunki,

– oznaczyć pień, pniak, odziomek, kłody i bierwiona pozyskane z pnia za pomocą zarejestrowanego znaku przedsiębiorstwa: trójkątnego znaku zawierającego akronim przedsiębiorstwa, strefę taryfikacyjną i numer ścinki,

– zaewidencjonować pnie i kłody w dokumentach składu, zakładu i w dokumentach wywozowych (ewidencja składu, ewidencja planów tras, ewidencja drewna wchodzącego do zakładu, specyfikacja),

– w każdym miesiącu gospodarz lasu ma obowiązek dostarczyć organom administracji leśnej zestawienie zrealizowanej produkcji w podziale na gatunki i przeznaczenie. Na koniec roku gospodarze lasu mają obowiązek przedstawić organom administracji leśnej roczne zestawienie ilości wyprodukowanego drewna w podziale na gatunki i przeznaczenie,

– za monitorowanie i kontrole odpowiadają upoważnione służby administracji leśnej, a mianowicie:

– Generalna Dyrekcja Gospodarki Leśnej za pośrednictwem:

– dyrekcji centralnych (Dyrekcji Lasów, Dyrekcji Użytkowania Zasobów Leśnych),

– dwunastu (12) dyrekcji departamentalnych we wszystkich departamentach kraju (Brazzaville, Pointe-Noire, Kouilou, Niari, Lékoumou, Bouenza, Pool, Plateaux, Cuvette-Ouest, Cuvette, Sangha, Likouala), a także ich brygad i stanowisk kontrolnych,

– Generalnego Inspektoratu Gospodarki Leśnej z trzema inspekcjami sektorowymi,

– Służby Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu i jej oddziałami na szczeblu departamentalnym.

Ponadto organizacja społeczeństwa obywatelskiego może towarzyszyć Głównemu Inspektoratowi Gospodarki Leśnej w kontrolach terenowych i przeprowadzać własne misje obserwacyjne w terenie.

4.2. Schemat organizacyjny: Etapy identyfikowalności drewna pochodzącego z lasów naturalnych

4.2.a) Umowy

Identyfikacja drewna z lasów naturalnych pochodzącego z obrębów leśnych objętych umową (umową o urządzanie i obróbkę lub umową o obróbkę przemysłową) obejmuje osiem (08) etapów:

– Etap 1: Przygotowanie dokumentacji wniosku dotyczącego cięcia rocznego (mapa obliczeniowa, mapa sieci drogowej itp.),

– Etap 2: Weryfikacja limitów i wyników liczenia, następnie wydanie zezwolenia na cięcie roczne,

– Etap 3: Pozyskiwanie drewna (ścinka, okrzesywanie, zrywka, przerzynka lub przygotowanie kłody),

– Etap 4: Składowanie kłód na poziomie różnych składnic (składnica leśna, składnica wywozowa, składnica zakładu),

– Etap 5: Przewóz produktów: przewóz kłód ze składnic leśnych do zakładów obróbki/portów wywozowych/na rynek lokalny; drewno poddane obróbce z zakładów obróbki do portu wywozowego/na rynek lokalny,

– Etap 6: Lokalna obróbka kłód (pierwotna, wtórna itp.),

– Etap 7: Wywóz produktów z portu wywozowego (port Pointe-Noire w Kongu lub port Douala w Kamerunie),

– Etap 8: Lokalne kanały wprowadzania do obrotu na rynkach krajowych;

Usprawnienia istniejącego systemu zostaną wprowadzone do systemu weryfikacji legalności (SVL) na następujących etapach:

– Etap 1: Znakowanie drzew zostanie uzupełnione numerem inwentaryzacyjnym przypisywanym każdemu drzewu, który następnie należy nanieść na mapę. Ewidencjonowanie zostanie usprawnione przez wprowadzenie karty lub ewidencji numeracji drzew objętych inwentaryzacją i kart lub map oddziałów ze wskazaniem drzew za pomocą przestrzennych danych odniesienia.

– Etap 2: Brygady odpowiedzialne za urządzanie lub oddziały Krajowego Centrum Inwentaryzacji i Zagospodarowania Zasobów Leśnych i Zasobów Fauny wniosą swoją wiedzę specjalistyczną w usprawnianie sposobu postępowania organów administracji leśnej w procesie weryfikacji dokładności wyników systematycznej inwentaryzacji cięcia rocznego.

– Etap 3: Znakowanie pni zostanie usprawnione poprzez dodanie daty lub roku ścinki i numeru cięcia rocznego. Brygady odpowiedzialne za urządzanie lub oddziały Krajowego Centrum Inwentaryzacji i Zagospodarowania Zasobów Leśnych i Zasobów Fauny (CNIAF) wniosą swoją wiedzę specjalistyczną w usprawnianie sposobu postępowania organów administracji leśnej w procesie monitorowania i kontroli cięcia rocznego. Ponadto wykaz obowiązkowych dokumentów składu zostanie uzupełniony o dzienne sprawozdania produkcyjne (ścinka, okrzesywanie, zrywka itp.), karty lub mapy oddziałów ze wskazaniem drzew składających się na maksymalną miąższość roczną oraz dziennik składu. Weryfikacja pniaków będzie mogła być przeprowadzana wyłącznie w przypadku stwierdzonych sporów. W tym celu pracownicy brygady przeprowadzą weryfikację pniaków, aby ustalić zgodność pniaków.

– Etap 4: Znakowanie kłód zostanie usprawnione za pomocą kodu określającego przeznaczenie (zakład lub wywóz). Ponadto kłody powinny być ułożone/przygotowane do przewozu w zależności od ich przeznaczenia (lokalny zakład lub wywóz) Brygady odpowiedzialne za urządzanie lub oddziały CNIAF wniosą swoją wiedzę specjalistyczną w usprawnianie sposobu postępowania organów administracji leśnej w procesie monitorowania i kontroli cięcia rocznego. Ponadto wykaz obowiązkowych dokumentów składu zostanie uzupełniony o dzienne sprawozdania produkcyjne (ścinka, okrzesywanie, zrywka itp.), karty lub mapy oddziałów ze wskazaniem drzew składających się na maksymalną miąższość roczną oraz dziennik składu.

– Etap 6: ewidencjonowanie drewna zostanie usprawnione poprzez wprowadzenie dziennych kart produkcji i ewidencji drewna poddanego obróbce, które opuszcza zakład.

Nowy schemat strukturalny łańcucha identyfikowalności, który będzie wprowadzony w odniesieniu do drewna z lasów naturalnych użytkowanych na podstawie umowy, jest następujący:

Tabela nr 2: Schemat strukturalny łańcucha identyfikowalności drewna pozyskanego na podstawie umowy

Etapy	Czynności	Odpowiedzialność za wykonanie czynności	Dane do zapisania	Odpowiedzialność za zapisywanie/ Istniejące dokumenty	Weryfikacja (kontrola fizyczna i kontrola dokumentów) i częstotliwość	Uzgadnianie danych
1. Przygotowanie wniosku o zezwolenie na cięcie roczne	- Sporządzenie inwentaryzacji pozyskiwania drewna - Sporządzenie sprawozdania z inwentaryzacji i map tematycznych cięcia rocznego - Sporządzenie i przekazanie dokumentacji wniosku o zezwolenie na cięcie roczne - Znakowanie drzew za pomocą numerów prospekcyjnych - Pozycjonowanie geograficzne drzew wskazanych w wyniku prospekcji	Przedsiębiorstwo leśne dokonuje systematycznych obliczeń drzew nadających się do pozyskania i oznacza je białą farbą	- Powierzchnia objęta zezwoleniem na cięcie roczne - Liczba drzew do pozyskania (średnia miąższość wyrażona w jednostkach objętości i gatunki) - Numer oddziałów objętych zezwoleniem na cięcie roczne - Położenie geograficzne drzew do pozyskania - Średnia miąższość według objętości (dane orientacyjne)	- Przedsiębiorstwo leśne zapisuje dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności drzew do ścięcia i przekazuje je do bazy danych SIGEF za pośrednictwem Internetu. - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą sprawozdania ze zliczania i sprawozdania kontrolne powierzchni, na której przeprowadza się cięcie roczne, mapy powierzchni, na której przeprowadza się cięcie roczne.	- Brygada za pomocą kontroli cięcia rocznego/ przedsiębiorstw leśnych i aktualnej bazy danych SIGEF. - Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej (IGEF) za pomocą sprawozdań z kontroli/wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności.	Test spójności z inwentaryzacją urządzania jest przeprowadzany po pozyskaniu drewna z ostatniej powierzchni leśnej jednostki produkcyjnej, na której przeprowadza się cięcie roczne. Leśna jednostka produkcyjna jest częścią planu urządzania, która obejmuje 5 zezwoleń na cięcie roczne.
2. Weryfikacja i wydawanie zezwolenia na cięcie roczne	Weryfikacja systematycznych obliczeń - Weryfikacja wydajności gospodarza lasu - Sporządzenie sprawozdania z kontroli cięcia rocznego	DDEF/Brygada sprawdza prawdziwość wyników zliczania, dokonując ponownego liczenia na 5 % powierzchni oddziałów objętych liczeniem	- Wyniki (liczba i gatunki) ponownego liczenia drzew nadających się do pozyskania - Położenie geograficzne drzew	- Brygady przedstawiają wyniki Generalnego Inspektoratu Gospodarki Leśnej (IGEF) za pomocą sprawozdań z kontroli - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą zezwolenie na cięcie roczne, mapy cięcia rocznego.	- DDEF za pomocą kontroli/ sprawozdań z kontroli w terenie i aktualnej bazy danych SIGEF. - Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej za pomocą sprawozdań z kontroli, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności.	Test spójności danych poprzez porównanie liczby drzew z etapu zliczania z liczbą drzew z etapu ponownego liczenia.
3. Pozyskiwanie drewna	- Wykonywanie czynności selekcji/liczenia przed ścinką - Pozyskiwanie drewna (ścinka, okrzesywanie, zrywka, przerzynka); - Znakowanie pni, pniaków i kłód numerem ścinki z etykietą zawierającą kod kreskowy i znak przedsiębiorstwa, - Ewidencjonowanie pni i kłód w dokumentacji składu - Oznaczenie roku ścinki i numeru cięcia rocznego.	Przedsiębiorstwo leśne mierzy każdą kłodę i oznacza ją kodem kreskowym Numer kodu kreskowego różni się od numeru prospekcyjnego	- Gatunek - Długość - Średnice - Miąższość - Strefa pozyskania - Numer ścinki drzew/Kody kreskowe Kod kreskowy będzie powiązany z następującymi informacjami: nr zezwolenia na cięcie roczne, nazwa gospodarza lasu, rok użytkowania, powierzchnia objęta zezwoleniem, nr odpowiednich oddziałów, w szczególności na potrzeby testu spójności	- Przedsiębiorstwo leśne zapisuje dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności pozyskanych drzew i przekazuje je do bazy danych SIGEF za pośrednictwem Internetu. - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF, mapa cięcia rocznego i sprawozdania z produkcji/ kontroli/wizyty.	- Brygada/DDEF za pomocą sprawozdań z produkcji/ sprawozdań z kontroli/ wizyt w terenie i bazy danych SIGEF. - Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej za pomocą sprawozdań z kontroli, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności.	Test spójności danych poprzez porównanie liczby ściętych drzew w podziale na gatunki z liczbą podaną w zezwoleniu na cięcie roczne na etapie 1. Maksymalna miąższość roczna (m3) nie jest odpowiednim wskaźnikiem, ponieważ cięcie roczne jest ustalane na podstawie orientacyjnej miąższości wyrażonej w jednostkach objętości.
4. Składowanie kłód	Przerzynka i przydział kłód (kłody do zakładów lokalnych lub kłody na eksport) - Sporządzanie specyfikacji - Sporządzanie dokumentów zezwolenia na sprzedaż wywozową - Znakowanie kłód kodami kreskowymi powiązanymi z kodem umieszczonym na pniu - Układanie kłód zgodnie z przeznaczeniem (zakład lokalny lub eksport)	Przedsiębiorstwo leśne skanuje wszystkie kody kreskowe	- Numery kłód/kody kreskowe	- Przedsiębiorstwo leśne zapisuje dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności przygotowanych kłód i przekazuje je do bazy danych SIGEF za pośrednictwem Internetu. - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF i sprawozdania z produkcji/ kontroli/wizyty.	- Brygada/DDEF za pomocą wizyt w terenie i aktualnej bazy danych SIGEF. - Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej za pomocą sprawozdań z wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności. - Oddziały Służby Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu za pomocą sprawozdań z kontroli rozmiaru i miąższości kłód.	Test spójności danych poprzez porównanie numerów drzew/ kodów kreskowych z etapu 3 (pozyskiwanie) z numerami drzew/kodami kreskowymi z etapu 4 (składowanie).
5. Przewóz produktów (dłużyce i produkty po obróbce na etapie 6)	- Sporządzenie dokumentu przewozowego - Przewóz kłód - Przewóz desek, belek i tarcicy	Przedsiębiorstwo przewozowe skanuje wszystkie kody kreskowe	- Numery kłód/kody kreskowe (ten sam numer) Nie ma potrzeby ponownego zapisywania - Numer rejestracyjny pojazdu - Miejsce wyjazdu - Miejsce przeznaczenia	- Brygada/Przedsiębiorstwo (leśne, przewozowe itp.) za pośrednictwem Internetu przekazują do bazy danych SIGEF dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności produktów przetworzonych. - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF i sprawozdania z produkcji/ kontroli/wizyty.	- Brygada/Stanowisko kontrolne/Oddziały Służby Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu za pomocą sprawozdań z produkcji/ kontroli i aktualnej bazy danych SIGEF. - Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej za pomocą sprawozdań z wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności. Na poziomie stanowisk kontrolnych weryfikacja przewożonego drewna (gatunki i oznakowania).
6. Obróbka lokalna (pierwotna, wtórna itp.)	- Pomiar miąższości na czterech następujących etapach: (1) przy wejściu do składnicy zakładu, (2) przy przyjęciu do zakładu obróbki, (3) przy wyjściu z zakładu obróbki, (4) miąższość przy wyjściu z zakładu - Wykonywanie czynności obróbki drewna - Oznaczanie produktów/ stosów	Przedsiębiorstwo zapisuje miąższość i skanuje wszystkie kody kreskowe podczas przybycia produktów do składnicy zakładu przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo sporządza sprawozdania z codziennej produkcji. Przedsiębiorstwo musi zapewniać monitorowanie/ kontrolę zapasów kłód i produktów gotowych.	- Numery kłód/kody kreskowe Nie ma potrzeby ponownego zapisywania - Miąższość przy wejściu do zakładu - Miąższość przy wejściu na linię produkcyjną - Miąższość przy wyjściu z linii produkcyjnej - Rozmiary i miąższość/ numery kodów kreskowych produktów gotowych/stosów wychodzących z przedsiębiorstwa	- Przedsiębiorstwo przekazuje Dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności produktów przetworzonych do bazy danych SIGEF za pośrednictwem Internetu - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF i sprawozdania z produkcji/ kontroli/wizyty.	- Brygada/DDEF za pomocą sprawozdań z produkcji i wizyt w terenie oraz aktualnej bazy danych SIGEF. - Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej za pomocą sprawozdań z wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności. Kontrola wydajności drewna na podstawie codziennych sprawozdań.	Test spójności danych poprzez porównanie: - numerów drzew/kodów kreskowych z etapu 6 (obróbka) z numerami drzew/kodami kreskowymi z etapu 5 (przewóz) drewna przeznaczonego do obróbki. Test spójności między trzema następującymi etapami: - wydajności surowca (miąższość przy wejściu na linię produkcyjną i przy wyjściu z linii produkcyjnej) - inwentaryzacji produktów przetworzonych - ilość wydanego towaru (przy wyjściu z zakładu)
7. Wywóz produktów	Przygotowanie dokumentacji wywozowej drewna: dokumentu przewozowego, specyfikacji, zezwoleń na sprzedaż wywozową, EX1 (ex-D6), EX8 (ex- D15), świadectwa pochodzenia, zawiadomień o wysyłce, świadectwa fito-sanitarnego, zgłoszenia do wysyłki, manifestu/konosamentu, Faktura handlowa proforma, zgłoszenie celne i specyfikacja wysyłkowa	Przedsiębiorstwo odpowiedzialne za wywóz skanuje wszystkie kody kreskowe Służba Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu sprawca spójność między zgłoszeniami a kontrolami fizycznymi. Ponadto na podstawie zatwierdzenia wydanego przez Generalny InspektoratGospodarki Leśnej Służba sprawdza zgodność zgłoszeń z danymi zarejestrowanymi w systemie SIGEF i wydaje zezwolenie FLEGT	Numery kodów kreskowych (kłody lub stosy produktów gotowych)	- Służba Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu (SCPFE) przekazuje do bazy danych SIGEF za pośrednictwem Internetu dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności produktów przetworzonych - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF i sprawozdania z produkcji/ kontroli/wizyty.	- Służba Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu/Administracja celna za pomocą sprawozdań z kontroli i sprawozdań z produkcji oraz aktualnej bazy danych SIGEF. - Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej za pomocą sprawozdań z wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności.	Test spójności danych poprzez porównanie: a) w przypadku eksportowanych dłużyc, - numerów drzew/kodów kreskowych z etapów 3 (pozyskiwanie), 4 (składowanie) i 5 (przewóz) z numerami drzew/ kodami kreskowymi z etapu 7 (wywóz) b) w przypadku produktów przetworzonych na określoną ilość z etapem 6 - sprawozdań z etapów z systemem SIGEF. - z informacjami Służby Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu
8. Lokalne kanały wprowadzania produktów do obrotu	Lokalna sprzedaż przetworzonych produktów (deski, belki, krokwie i tarcica)	Przedsiębiorstwo prowadzi księgowość sprzedaży lokalnej	Liczba/numer stosów	- Przedsiębiorstwo przekazuje do bazy danych SIGEF za pośrednictwem Internetu dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności produktów przetworzonych - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF i sprawozdania z wizyty/ produkcji/kontroli/.	- Służba Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu/Administracja celna za pomocą sprawozdań z kontroli i sprawozdań z produkcji oraz aktualnej bazy danych SIGEF. - Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej za pomocą sprawozdań z wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności.	Test spójności danych poprzez porównanie sprawozdań z produkcji z etapów 6 (obróbka) i 8 (handel lokalny).

Uwaga: Ze względu na stosowanie numeru ścinki (niepowtarzalnego) identyfikacja produktu jest gwarantowana w całym łańcuchu. Całe zajęte drewno zostanie wprowadzone do systemu identyfikowalności i zostanie przeznaczone na działania charytatywne na rzecz społeczności lokalnych i jednostek społeczno-zdrowotnych (szkoły, szpitale itp.). Generalna Dyrekcja Gospodarki Leśnej zapewni odpowiednią kodyfikację.

Półprodukty (produkty cięte, fornirowane, skrawane itp.) są oznaczane zgodnie z partiami tworzonymi w zależności od produktu lub klienta. Należy wykorzystać metody oparte na "wydajności surowca", aby poprawić monitorowanie identyfikacji drewna w zakładzie.

Zgodnie z przepisami art. 130 dekretu nr 2002-437 z dnia 31 grudnia 2002 r. określającego warunki zarządzania lasami i użytkowania lasów Służba Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu (SCPFE) przekazuje comiesięczne sprawozdanie ministrowi właściwemu ds. lasów, Generalnej Dyrekcji Gospodarki Leśnej i Generalnemu Inspektoratowi Gospodarki Leśnej (w sprawozdaniu należy określić miąższość lub ilość drewna wywożonego i drewna przewożonego w tranzycie w podziale na gatunki, jakość handlową, kraj przeznaczenia (drewno na wywóz) lub kraj pochodzenia (drewno przewożone w tranzycie) i dostawcę. Szczegółowe informacje dotyczące drewna przewożonego w tranzycie znajdują się w pkt 4.4.

Przedsiębiorstwa, które posiadają własny system identyfikowalności, zostaną podłączone do krajowego systemu identyfikowalności, aby umożliwić przekazywanie danych.

W przypadku drewna, które jest wywożone bezpośrednio z portu Pointe-Noire, zasady uzgadniania danych z danymi, które pochodzą ze składnic drewna w Douala i instytucji weryfikujących legalność w krajach sąsiedzkich zostaną wyszczególnione na etapie opracowywania systemu.

4.2.b.) Pozwolenia szczególne

Drewno z lasów naturalnych pozyskane na podstawie pozwoleń szczególnych musi podlegać łańcuchowi identyfikowalności składającemu się z pięciu głównych etapów, jak poniżej:

– Etap 1: Wniosek o wydanie tytułu prawnego do pozyskiwania drewna (pozwolenie szczególne),

– Etap 2: Pozyskiwanie drewna (ścinka, okrzesywanie, zrywka, przerzynka lub przygotowanie kłody),

– Etap 3: Obróbka produktów,

– Etap 4: Przewóz drewna poddanego obróbce,

– Etap 5: Lokalny rynek drewna poddanego obróbce.

Usprawnienia zostaną wprowadzone na następujących etapach:

– Etap 1: Ewidencjonowanie zliczonych i ocechowanych drzew w dokumencie roboczym (sprawozdanie z inwentaryzacji lub identyfikacji oznaczonych drzew i mapa lokalizacji takich drzew). Sprawozdanie z cechowania drzew będzie musiało znajdować się w wykazie obowiązkowych dokumentów składu.

– Etap 2: Ewidencjonowanie ściętych drzew w dokumentach składu (sprawozdanie z produkcji, ewidencja składu). Sprawozdania z produkcji i ewidencja składu będą musiały znajdować się w wykazie obowiązkowych dokumentów składu.

– Etap 3: Ewidencjonowanie drewna poddanego obróbce w ewidencji produktów przetworzonych. Sprawozdania z produkcji i ewidencja drewna poddanego obróbce lub wchodzącego do zakładu będą musiały znajdować się w wykazie obowiązkowych dokumentów składu.

– Etap 4: Wpisanie przewożonych produktów w planie trasy. Pozwolenie szczególne dotyczy liczby drzew lub pni. Uzupełnieniem pozwolenia jest plan trasy, który szczegółowo określa liczbę, miąższość, pochodzenie, przeznaczenie, datę produkcji przewożonych sztuk.

– Etap 5: Wpisanie produktów przeznaczonych na rynek lokalny w planie trasy.

Należy zauważyć, że zgodnie z przepisami art. 186 dekretu nr 2002-437 z dnia 31 grudnia 2002 r. określającego warunki zarządzania lasami i ich użytkowania szczególne pozwolenie na pozyskiwanie gatunków drewna do celów handlowych jest wydawane zgodnie z art. 70 kodeksu leśnego wyłącznie w tych strefach, w których ludność ma trudności z zaopatrzeniem w produkty drzewne poddane obróbce w zakładzie drzewnym. Te produkty są wprowadzane do obrotu wyłącznie w odnośnych strefach, które określa się w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw gospodarki leśnej.

Zgodnie z ustawą produkty znalezione poza odnośnymi strefami stanowią naruszenie prawa, co oznacza, że zostają zajęte i wykorzystane do celów działań charytatywnych na rzecz społeczności lokalnych i jednostek społeczno-zdrowotnych (szkoły, szpitale itp.). Odpowiednią kodyfikację zapewni Generalna Dyrekcja Gospodarki Leśnej.

W przypadku weryfikacji punktów kontrolnych legalności produktów pozyskiwanych z drzew ściętych na podstawie pozwoleń szczególnych schemat strukturalny łańcucha identyfikowalności, który należy wdrożyć, może być następujący:

Tabela nr 3: Schemat strukturalny łańcucha identyfikowalności drewna pozyskanego na podstawie pozwoleń szczególnych

Etapy	Czynności	Odpowiedzialność za wykonanie czynności	Dane do zapisania	Odpowiedzialność za zapisywanie/ Istniejące dokumenty	Weryfikacja (kontrola fizyczna i kontrola dokumentów) i częstotliwość	Uzgadnianie danych
1. Wniosek o wydanie pozwolenia szczególnego	- Wykonanie cechowania drzew przeznaczonych do ścinki - Sporządzenie sprawozdania z cechowania - Znakowanie drzew u podstawy za pomocą numeru cechowania - Wskazanie cechowanych drzew za pomocą przestrzennych danych odniesienia	DDEF i podmiot wnioskujący o pozwolenie szczególne cechują drzewa będące przedmiotem wniosku	- Liczba drzew do pozyskania - Położenie geograficzne drzew do pozyskania - Numer cechowania	- DDEF przekazuje za pośrednictwem Internetu dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności drzew do ścięcia do bazy danych SIGEF. - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą sprawozdania z cechowania i mapa strefy cięcia.	- Brygada za pomocą cechowania i aktualnej bazy danych SIGEF. - Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej (IGEF) za pomocą sprawozdań z kontroli/wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności.
2. Pozyskiwanie drewna	- Produkcja drewna (ścinka, okrzesywanie) - Oznaczanie pni, pniaków i kłód numerem ścinki. - Ewidencjonowanie pni w dokumentach składu - Oznaczenie roku ścinki i numeru cięcia rocznego	Posiadacz pozwolenia szczególnego dokonuje pomiaru każdej kłody, jaj miąższości i znakuje ją numerem	- Gatunek - Długość - Średnica - Miąższość - Strefa pozyskania - Numer ścinki drzew	- Posiadacz pozwolenia szczególnego zapisuje dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności pozyskiwanych drzew i przekazuje je DDEF, która ma obowiązek wprowadzić je do bazy danych SIGEF za pośrednictwem Internetu. - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF, mapa cięcia i sprawozdania z produkcji.	- Posiadacz pozwolenia za pomocą sprawozdań z produkcji - DDEF za pomocą sprawozdań z produkcji i bazy danych SIGEF. - IGEF za pomocą sprawozdań z produkcji/ wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności.	Test spójności danych przez porównanie liczby ściętych drzew w podziale na gatunki z liczbą drzew podaną w sprawozdaniu z cechowania.
3. Obróbka kłód w lesie	Wykonywanie czynności obróbki drewna - Oznaczanie produktów	Posiadacz pozwolenia szczególnego dokonuje pomiaru objętości uzyskanych produktów.	- Objętość produktów przetworzonych - Rodzaje uzyskanych produktów	- Posiadacz pozwolenia szczególnego przekazuje DDEF sprawozdanie z produkcji w celu zestawienia danych potrzebnych do monitorowania identyfikowalności produktów przetworzonych w bazie danych SIGEF za pośrednictwem Internetu - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF i sprawozdania z produkcji.	- DDEF za pomocą sprawozdań z produkcji i aktualnej bazy danych SIGEF. - IGEF za pomocą sprawozdań z cechowania i bazy danych SIGEF.	Test spójności danych przez porównanie ilości produktów wyrażonych w ekwiwalencie drzew z etapu 3 (obróbka) z miąższością drzew z etapu 2 (pozyskiwanie).
4. Przewóz drewna podanego obróbce	- Sporządzenie dokumentu przewozowego - Przewóz kłód - Przewóz desek, belek i tarcicy	Posiadacz pozwolenia szczególnego ewidencjonuje wszystkie produkty uzyskane z obróbki ściętych drzew	- Objętość produktów przetworzonych - Rodzaje produktów przewożonych - Numer rejestracyjny pojazdu - Miejsce wyjazdu - Miejsce przeznaczenia	- DDEF przekazuje za pośrednictwem Internetu dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności produktów przetworzonych do bazy danych SIGEF. - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF i sprawozdania z produkcji.	- DDEF za pomocą sprawozdań z produkcji i aktualnej bazy danych SIGEF. - IGEF za pomocą sprawozdań z cechowania, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności.	Test spójności danych przez porównanie ilości produktów wyrażonych w ekwiwalencie drzew z etapu 3 (obróbka) z liczbą/numerami drzew z etapu 2 (pozyskiwanie).
5. Lokalne kanały wprowadzania drewna poddanego obróbce do obrotu	Lokalna sprzedaż przetworzonych produktów (deski, belki, krokwie i tarcica)	Posiadacz pozwolenia szczególnego prowadzi księgowość sprzedaży lokalnej	Liczba uzyskanych produktów w podziale na kategorie (deski, belki, krokwie, listwy).	- DDEF przekazuje do bazy danych SIGEF za pośrednictwem Internetu dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności przetworzonych produktów - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF i sprawozdania z produkcji.	- DDEF za pomocą sprawozdań z produkcji i aktualnej bazy danych SIGEF. - IGEF za pomocą sprawozdań z wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności.	Test spójności danych przez porównanie ilości produktów wyrażonych w ekwiwalencie drzew z etapu 3 (obróbka) z liczbą/numerami drzew z etapu 2 (pozyskiwanie).

Produkcja określana jako rzemieślnicza wchodzi w zakres pozwoleń szczególnych. Tego rodzaju produkcja dotyczy wykorzystania odziomków objętych zezwoleniem wydanym przez organ administracji leśnej na podstawie pozwoleń szczególnych. Należy jednak zapewnić kompletność bazy danych na podstawie dokumentów składu i systemu SIGEF. Stosowanie tego przepisu wymaga:

– oznakowania drzew zgodnie z obowiązującymi przepisami (cechowanie drzew u podstawy i oznakowanie ściętych drzew),

– ewidencjonowania pni i kłód zgodnie z obowiązującymi przepisami (ewidencja składu),

– zgłaszania produktów przetworzonych (drewno pozyskane na podstawie pozwoleń szczególnych jest systematycznie poddawane obróbce na miejscu cięcia). Dotyczy to piłowania (deski, krokwie, belki, listwy), środków transportu (piroga) itp.).

– Taki sposób postępowania, który pomaga w uzyskaniu czytelnego systemu identyfikacji drewna, wymaga oznaczania pniaków i pni, aby zapewnić pełną identyfikowalność.

4.3. Schemat organizacyjny: Etap identyfikowalności drewna pochodzącego z plantacji leśnych:

Drewno z plantacji leśnych musi podlegać łańcuchowi identyfikowalności składającemu się z siedmiu (07) głównych etapów:

– Etap 1: Wniosek o wydanie tytułu prawnego do pozyskiwania drewna (pozwolenie na drewno z plantacji),

– Etap 2: Pozyskiwanie drewna (ścinka, okrzesywanie, zrywka, przerzynka lub przygotowanie okrąglaków, słupów lub jednostek miary drewna opałowego),

– Etap 3: Składowanie produktów (okrąglaki, słupy i jednostki miary drewna opałowego) na poziomie różnych składnic,

– Etap 4: Przewóz produktów (okrąglaki, słupy itp.) do zakładów obróbki/portów wywozowych, słupów lub drewna opałowego na rynek lokalny,

– Etap 5: Lokalna obróbka produktów (okrąglaki itp.),

– Etap 6: Wywóz produktów (okrąglaki, słupy itp.) przez port wywozowy (port Pointe-Noire),

– Etap 7: Lokalne kanały wprowadzania półproduktów do obrotu.

Należy przypomnieć, że podczas etapu wdrażania zostaną wprowadzone usprawnienia następujących etapów:

– Etap 1: Zezwolenie na cięcie roczne musi być obowiązkowym dokumentem składu.

– Etap 2: Sprawozdania z produkcji (sprawozdania ze ścinki itp.) i ewidencje składu muszą być obowiązkowymi dokumentami składu.

– Etap 3: Sprawozdania z produkcji (sprawozdania z przewozu bliskiego/klasyfikacji itp.) i ewidencje składu muszą być obowiązkowymi dokumentami składu.

– Etap 4: Wpisanie przewożonych produktów w planie trasy. Uzupełnieniem pozwolenia na cięcie drewna z plantacji musi być plan trasy, który szczegółowo określa liczbę, miąższość, pochodzenie, przeznaczenie, datę produkcji itp. przewożonych produktów.

– Znakowanie kłód zostanie usprawnione za pomocą kodu określającego przeznaczenie (zakład lub wywóz). Brygady odpowiedzialne za urządzanie lub oddziały Krajowego Centrum Inwentaryzacji i Zagospodarowania Zasobów Leśnych i Zasobów Fauny (CNIAF) wniosą swoją wiedzę specjalistyczną w usprawnianie sposobu postępowania organów administracji leśnej w procesie monitorowania i kontroli cięcia rocznego. Ponadto wykaz obowiązkowych dokumentów składu zostanie uzupełniony o dzienne sprawozdania produkcyjne (ścinka, okrzesywanie, zrywka itp.), karty lub mapy oddziałów ze wskazaniem drzew składających się na maksymalną miąższość roczną oraz dziennik składu.

– Etap 5: Ewidencjonowanie drewna zostanie usprawnione przez wprowadzenie ewidencji drewna wchodzącego do składnicy zakładu, ewidencji drewna wchodzącego do zakładu (kłody ze składnicy zakładu wchodzące do zakładu) i ewidencji produktów przetworzonych (produkty uzyskane z kłód wchodzących do zakładu). W składnicy zakładu zostanie utworzone stanowisko kontrolne.

– Etap 6: Ewidencjonowanie produktów wywożonych zostanie usprawnione za pomocą dokumentów przewozowych i specyfikacji, zezwolenia na sprzedaż wywozową, konosamentu i pozostałych dokumentów składających się na dokumentację wywozową drewna.

W ramach zrównoważonej gospodarki leśnej urządzone plantacje będą objęte planem zarządzania i rocznymi planami operacyjnymi. Każdy roczny plan operacyjny będzie poddawany konsolidacji na podstawie oceny (inwentaryzacji). Monitorowanie identyfikacji produktów pozyskanych w ramach cięcia rocznego będzie mogło odbywać się za pomocą znakowania stosów.

Schemat strukturalny łańcucha identyfikowalności drewna pochodzącego z plantacji leśnych pozyskiwanego na podstawie pozwolenia na cięcie drewna z plantacji jest następujący:

Tabela nr 4: Schemat strukturalny łańcucha identyfikowalności drewna pozyskiwanego w plantacjach leśnych.

Etapy	Czynności	Odpowiedzialność za wykonanie czynności	Dane do zapisania	Odpowiedzialność za zapisywanie/Źródło informacji z istniejących dokumentów	Weryfikacja (kontrola fizyczna i kontrola dokumentów) i częstotliwość	Uzgadnianie danych
1. Wniosek o wydanie tytułu prawnego do pozyskiwania drewna	Tworzenie i przesyłanie dokumentacji wniosku o wydanie prawa do pozyskiwania drewna z plantacji	Przedsiębiorstwo	- Liczba oddziałów objętych ścinką i odpowiednie powierzchnie - Liczba drzew do pozyskania - Numery oddziałów objętych ścinką - Położenie geograficzne strefy produkcyjnej	- Przedsiębiorstwo leśne zapisuje dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności drzew do ścięcia i przekazuje je do bazy danych SIGEF za pośrednictwem Internetu. - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą dokumentacja wniosku o pozwolenie na cięcie drzew z plantacji.	- DDEF za pomocą dokumentacji wniosku o pozwolenie na cięcie drzew z plantacji i aktualnej bazy danych SIGEF. - IGEF za pomocą sprawozdań z kontroli/wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności.	Sporządza się szczegółowy bilans drzew niezdatnych do wprowadzenia do obrotu (liczba i przyczyny).
2. Pozyskiwanie drewna	- Pozyskiwanie drewna (ścinka, okrzesywanie, zrywka, przerzynka) - Ewidencjonowanie pni i kłód w dokumentach składu	Przedsiębiorstwo dokonuje pomiaru każdego okrąglaka	- Gatunek - Długość - Miąższość - Strefa pozyskania - Numer drewna/stosów	- Przedsiębiorstwo leśne zapisuje dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności pozyskanych drzew i przekazuje je do bazy danych SIGEF za pośrednictwem Internetu. - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF, mapa strefy cięcia i sprawozdania z produkcji.	- DDEF za pomocą sprawozdań z produkcji/sprawozdań z kontroli/wizyt w terenie i bazy danych SIGEF. - IGEF za pomocą sprawozdań z wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności.	Test spójności danych przez porównanie liczby ściętych drzew w podziale na gatunki z liczbą drzew podaną w zezwoleniu na cięcie.
3. Składowanie kłód	Przerzynka i przydział kłód (kłody do zakładów lokalnych lub kłody na eksport) - Sporządzanie specyfikacji - Sporządzanie zezwolenia na sprzedaż wywozową - Znakowanie stosów lub produktów (słup, okrąglak) kodami kreskowymi określającymi miejsce przeznaczenia	Przedsiębiorstwo leśne skanuje wszystkie kody kreskowe	- Numer stosu lub produktu/kody kreskowe	- Przedsiębiorstwo leśne zapisuje dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności przygotowanych kłód i przekazuje je do bazy danych SIGEF za pośrednictwem Internetu. - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF i sprawozdania z produkcji/kontroli/wizyty.	- DDEF za pomocą wizyt w terenie/sprawozdań z produkcji i aktualnej bazy danych SIGEF. - IGEF za pomocą sprawozdań z wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności.	Test spójności danych poprzez porównanie liczby drzew z etapu 2 (pozyskiwanie) z liczbą drzew z etapu 3 (składowanie). Zestawienie na podstawie miąższości
4. Przewóz produktów	- Sporządzenie dokumentu przewozowego - Przewóz produktów z plantacji (okrąglaki, słupy itp.)	Przedsiębiorstwo przewozowe skanuje wszystkie kody kreskowe	- Numer stosu lub produktu/kody kreskowe - Numer rejestracyjny pojazdu - Miejsce wyjazdu - Miejsce przeznaczenia	- Brygada/Przedsiębiorstwo (leśne, przewozowe itp.) za pośrednictwem Internetu przekazują do bazy danych SIGEF dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności produktów przetworzonych. - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF i sprawozdania z produkcji/kontroli/wizyty.	- Brygada za pomocą sprawozdań z kontroli, sprawozdań z produkcji i aktualnej bazy danych SIGEF. - IGEF za pomocą sprawozdań z wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności. Na poziomie stanowisk kontrolnych weryfikacja przewożonego drewna.
5. Lokalna obróbka produktów (okrąglaki)	- Pomiar miąższości na czterech następujących etapach: (1) przy wejściu do składnicy zakładu, (2) przy wejściu do zakładu obróbki, (3) przy wyjściu z zakładu obróbki, (4) miąższość przy wyjściu z zakładu obróbki - Wykonywanie czynności obróbki drewna - Oznaczanie produktów/stosów	Przedsiębiorstwo mierzy miąższość na poziomie trzech następujących etapów: przy wejściu do składnicy zakładu, przy wejściu na linię procesu produkcji, przy wyjściu produkcji na końcu linii. Przedsiębiorstwo sporządza sprawozdania z codziennej produkcji.	- Miąższość przy wejściu do zakładu - Miąższość przy wejściu na linię produkcyjną - Miąższość przy wyjściu z linii produkcyjnej	- Przedsiębiorstwo przekazuje do bazy danych SIGEF za pośrednictwem Internetu dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności produktów przetworzonych - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF i sprawozdania z produkcji/ kontroli/wizyty.	- DDEF za pomocą sprawozdań z kontroli, sprawozdań z produkcji i aktualnej bazy danych SIGEF. - IGEF za pomocą sprawozdań z wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności. Kontrola wydajności drewna na podstawie codziennych sprawozdań.	Test spójności danych poprzez porównanie: - liczby drzew z etapu 5 (obróbka) z liczbą drzew z etapu 4 (przewóz) do pozyskania drewna przeznaczonego do transformacji. Test spójności między trzema następującymi etapami: - wydajności surowca (miąższość przy wejściu na linię produkcyjną i przy wyjściu z linii produkcyjnej) - inwentaryzacji produktów przetworzonych - ilość wydanego towaru (przy wyjściu z zakładu)
6. Wywóz produktów	Przygotowanie dokumentacji wywozowej drewna: dokumentu przewozowego, specyfikacji, zezwolenia na sprzedaż wywozową, EX1 (ex-D6), EX8 (ex- D15), świadectwa pochodzenia, zawiadomień o wysyłce, świadectwa fitosanitarnego, zgłoszenia do wysyłki, manifestu/konosamentu, Faktura handlowa proforma, zgłoszenie celne i specyfikacja wysyłkowa	Przedsiębiorstwo odpowiedzialne za wywóz skanuje wszystkie kody kreskowe Służba Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu (SCPFE) sprawdza spójność danych dotyczących wywożonych produktów i wydaje zezwolenie na sprzedaż wywozową.	Numery kodów kreskowych (kłody lub produkty gotowe)	- SCPFE do Wywozu przekazuje do bazy danych SIGEF za pośrednictwem Internetu dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności produktów przetworzonych - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF i sprawozdania z produkcji/ kontroli/wizyty.	- SCPFE/Administracja celna za pomocą sprawozdań z kontroli i sprawozdań z produkcji oraz aktualnej bazy danych SIGEF. - Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej za pomocą sprawozdań z wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności.	Test spójności danych poprzez porównanie (dłużyce): - liczby drzew z etapów 2 (pozyskiwanie), 3 (składowanie) i 4 (przewóz) z liczbą drzew z etapu 6 (wywóz). - sprawozdań z poszczególnych etapów z systemem SIGEF. Test spójności danych poprzez porównanie (produkty przetworzone): Miąższość przy wyjściu z zakładu i miąższość przy wywozie
7. Lokalne kanały wprowadzania produktów ubocznych do obrotu	Lokalna sprzedaż półproduktów (drewno opałowe, węgiel drzewny)	Przedsiębiorstwo prowadzi księgowość sprzedaży lokalnej	Liczba uzyskanych stosów w podziale na kategorię (jednostki miary drewna opałowego, worki węgla drzewnego)	- Przedsiębiorstwo przekazuje do bazy danych SIGEF za pośrednictwem Internetu dane potrzebne do monitorowania identyfikowalności produktów przetworzonych - Najważniejszymi dokumentami dotyczącymi tego etapu będą SIGEF i sprawozdania z produkcji.	- DDEF za pomocą sprawozdań z produkcji i aktualnej bazy danych SIGEF. - IGEF za pomocą sprawozdań z wizyt, bazy danych SIGEF i systemu identyfikowalności.	Test spójności danych poprzez porównanie sprawozdań z produkcji z etapów 5 (obróbka), 6 (wywóz) i 8 (handel lokalny).

4.4. Drewno pochodzenia zagranicznego przewożone w tranzycie przez terytorium kongijskie lub przywożone w celu obróbki w Kongu

Przemieszczanie na terytorium kongijskim przywożonego drewna pochodzącego z innych krajów będzie kontrolowane za pomocą systemu weryfikacji legalności.

Obecnie nie ma drewna przywożonego do Konga z innych krajów w celu obróbki w zakładach kongijskich. Istnieje natomiast drewno przewożone w tranzycie przez terytorium kongijskie, to jest przywożone w celu wywozu w niezmienionym stanie przez port Pointe-Noire.

We wszystkich przypadkach legalność importowanego drewna podlega weryfikacji na granicy Republiki Konga.

Łańcuch dostaw drewna przewożonego w tranzycie lub przywożonego przed wjazdem na terytorium kongijskie nie może być kontrolowany w taki sam sposób jak w przypadku drewna pochodzącego z lasów krajowych.

Procedury kontroli drewna przewożonego w tranzycie lub przewożonego na granicy, jego znakowanie i zadania związane z kontrolą zostaną uściślone w przepisach uzupełniających, które zostaną opublikowane i wdrożone podczas opracowywania systemu. Wspomniane procedury będą uwzględniały istnienie systemu weryfikacji legalności w kraju pochodzenia. Całe przywożone lub przewożone w tranzycie drewno zostanie uwzględnione w systemie identyfikowalności zgodnie z zasadami, które zostaną określone na etapie opracowywania systemu.

4.5. Nieprzestrzeganie elementów legalności związanych z systemem identyfikowalności

Łańcuch dostaw każdej wysyłki drewna i produktów z drewna podlega kontroli w systemie identyfikowalności. W celu rozwiązywania ewentualnie wykrytych problemów na etapie opracowywania systemu zostaną opracowane procedury postępowania z takimi problemami w ramach systemu weryfikacji legalności.

W przypadku nieprzestrzegania matrycy zostaną podjęte wszelkie kroki zmierzające do zawieszenia procedury wydawania zezwolenia FLEGT i ewentualnego zajęcia danych wysyłek.

Podczas opracowywania systemu zostanie przygotowany podręcznik dotyczący głównych wytycznych wyjaśniających zasady postępowania w przypadkach nieprzestrzegania wskaźników matrycy lub systemu identyfikowalności.

Identyfikowalność drewna będzie monitorowana za pomocą bazy danych (SIGEF) z systemem samoblokującym. W przypadku nieprzestrzegania elementów legalności związanych z systemem identyfikowalności nieprzestrzegany element będzie widoczny w bazie danych SIGEF, a Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej będzie miał dostęp do takich informacji w czasie rzeczywistym podczas rozpatrywania wniosku o wydanie zezwolenia.

grafika

Schemat 2: łańcuch identyfikowalności

ROZDZIAŁ  5

5.1. Zarządzanie danymi dotyczącymi weryfikacji według matryc legalności

Zarządzaniem danymi dotyczącymi weryfikacji według matryc legalności będzie zajmować się Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej (IGEF) z zastosowaniem elektronicznych plików typu Microsoft Excel lub innych baz danych. Podczas etapu opracowywania systemu należy opracować szczegółowe procedury zarządzania danymi dotyczącymi weryfikacji według matryc legalności, protokoły dostępu różnych podmiotów do danych i konsekwencje niespełnienia kryteriów legalności (system samoblokujący), a także format świadectwa legalności.

5.2. Zarządzanie danymi w łańcuchu identyfikowalności drewna

Usprawniony system SIGEF jest systemem identyfikowalności opracowanym w oparciu o system SIGEF istniejący w 2009 r. jako informacyjny system danych obecnie zgromadzonych w bazach danych DDEF, CNIAF i Służby Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu (SCPFE). W całym dokumencie system jest określany jako SIGEF.

Przedsiębiorstwa leśne będą przesyłać dane podstawowe dotyczące monitorowania identyfikacji drewna, które zasilają bazę danych, w miarę możliwości każdego dnia za pośrednictwem Internetu, do centralnej bazy SIGEF Generalnej Dyrekcji Gospodarki Leśnej. Ponadto do systemu będzie wprowadzane również, najlepiej za pośrednictwem Internetu, zatwierdzenie danych po analizie miesięcznych zestawień produkcji przez Departamentalne Dyrekcje Gospodarki Leśnej.

Zarządzanie danymi w łańcuchu dostaw będzie się odbywać za pomocą scentralizowanej bazy danych (SIGEF), która będzie traktować w sposób uprzywilejowany synergie między różnymi uczestnikami. Zarządzanie scentralizowaną bazą danych obejmuje:

– utworzenie jednostki zarządzania informacjami w Ministerstwie, podległej dyrekcji generalnej. Jednostka powinna zajmować się również wytwarzaniem kodów kreskowych,

– opracowanie oprogramowania do zarządzania informacją dostosowanego do wymogów identyfikowalności,

– stworzenie witryny internetowej Ministerstwa z oknem dostępu do bazy danych, gdzie wszyscy uczestnicy będą mieli dostęp na określonych warunkach.

Podmiotami odpowiedzialnymi za gromadzenie informacji są:

– CNIAF,

– podwykonawcy (przygotowanie cięcia rocznego),

– przedsiębiorstwa leśne (ewidencja składu),

– dyrekcje departamentalne,

– stanowisko kontrolne przy wyjściu ze składu (brygada),

– stanowisko kontrolne przy wejściu do zakładu (brygada),

– wejście na linię produkcyjną i wyjście z linii produkcyjnej (brygada),

– stanowisko kontrolne przy wyjściu z zakładu (brygada),

– stanowisko kontrolne przy wjeździe do portu (SCPFE),

– stanowisko wprowadzania danych (brygada/dyrekcja departamentalna),

– przedsiębiorstwa leśne (zgłoszenie).

Generalna Dyrekcja Gospodarki Leśnej, która będzie gospodarzem systemu SIGEF, będzie agencją odpowiedzialną za utrzymanie systemu identyfikowalności i zarządzanie tym systemem.

Jednostki lokalne (DDEF) będą regularnie gromadzić dane po każdym zatwierdzeniu. Dane zasilą system SIGEF i łańcuch identyfikowalności produktów. W tym celu przygotowywany jest obecnie specjalny projekt. W trakcie jego wdrażania (2009-2010) będzie można sprecyzować i wprowadzić usprawniony system identyfikowalności Republiki Konga. Oprogramowanie i odpowiedni sprzęt informatyczny, a także protokoły zarządzania danymi zostaną określone i zatwierdzone w momencie uruchamiania projektu.

ROZDZIAŁ  6

WYDAWANIE ZEZWOLEŃ FLEGT

Wydawanie zezwoleń FLEGT dotyczy wyłącznie drewna i produktów z drewna wywożonych do Unii. Drewno i produkty z drewna przewożone w tranzycie pod kontrolą kongijskich organów celnych nie podlegają procedurze wydawania zezwolenia FLEGT w celu wywozu do Unii. Władze kongijskie udostępnią organom celnym Unii dokumentację, która pozwoli im na ustalenie, czy dane drewno i dane wysyłki wymagają zezwolenia FLEGT. Charakter i forma tych dokumentów zostaną określone podczas opracowywania systemu.

Każda wysyłka drewna i produktów z drewna z załącznika I, pochodzących z lasów naturalnych i plantacji leśnych Republiki Konga jest objęta zezwoleniem FLEGT. Zezwolenie FLEGT wystawia Służba Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu na polecenie Generalnego Inspektoratu Gospodarki Leśnej i przekazuje je wnioskodawcy.

Zezwolenie FLEGT na wysyłkę drewna i produktów z drewna jest wystawiane pod następującymi warunkami:

1. przedsiębiorstwo, które składa wniosek, posiada ważne świadectwo legalności;

2. w bazie danych SIGEF znajdują się wszystkie dane dotyczące tej wysyłki.

Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej musi się również wcześniej upewnić, czy uprawnione służby przeprowadziły weryfikację legalności, a w szczególności czy:

– świadectwo legalności zostało wystawione zgodnie z obowiązującymi procedurami opisanymi w rozdziale 3,

– służby kontrolują łańcuch dostaw zgodnie z obowiązującymi procedurami opisanymi w rozdziale 4,

– zezwolenie FLEGT wydają oddziały SCPFE w pobliżu miejsc produkcji na podstawie dokumentu wygenerowanego z SIGEF zgodnie ze szczegółowymi zasadami określonymi na etapie opracowywania systemu.

Zezwolenia elektroniczne nie będą używane w ramach niniejszej umowy.

Informacje dotyczące wystawionych zezwoleń będą zachowywane w formie dokumentacji papierowej i pliku cyfrowego na poziomie IGEF. Zezwolenie wystawia się w wersji papierowej na poziomie lokalnym zgodnie z art. 6 załącznika V. Archiwizacją lokalną zarządza SIGEF, która zachowuje kopię przeznaczoną dla organu wydającego zezwolenia FLEGT zgodnie z art. 6 załącznika V. Następnie sporządza się kserokopię zezwolenia i wysyła się ją do IGEF w celu archiwizacji na szczeblu centralnym. Dzięki temu Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej będzie mógł uzgodnić wnioski o zezwolenie z należycie wydanymi zezwoleniami FLEGT.

Informacje dotyczące zezwoleń będą publikowane w witrynie internetowej na mocy postanowień przewidzianych w załączniku X.

Specyfikacje zezwoleń FLEGT, a także procedury dotyczące ich wystawiania są określone w załączniku V i zostaną dopracowane na etapie opracowywania systemu, zwłaszcza jeżeli chodzi o terminy wydawania i delegowanie podpisu zezwoleń. Procedury wystawiania świadectwa legalności zostaną również opracowane podczas etapu wdrażania.

grafika

ROZDZIAŁ  7

NIEZALEŻNY AUDYT SYSTEMU

Przewiduje się niezależny audyt systemu. Oddzielny zakres wymagań i obowiązków jest opracowany i przedstawiony w załączniku VI.

ZAŁĄCZNIK  IV

WARUNKI REGULUJĄCE DOPUSZCZENIE DO SWOBODNEGO OBROTU W UNII EUROPEJSKIEJ DREWNA I PRODUKTÓW Z DREWNA WYWOŻONYCH Z KRAJU PARTNERSKIEGO I OBJĘTYCH ZEZWOLENIEM FLEGT

Ramy ogólne

Rozporządzenie (WE) nr 2173/2005 i jego rozporządzenie wykonawcze, rozporządzenie Komisji(WE) nr 1024/2008 z dnia 17 października 2008 r. wprowadzające zmiany do rozporządzenia (WE) nr 2173/2005⁽¹⁾ regulują warunki wprowadzenia na unijny rynek drewna i produktów z drewna objętych zezwoleniem FLEGT pochodzących z Konga. Procedury określone w tych rozporządzeniach przewidują możliwość dostosowania do warunków krajowych, a w szczególności możliwość, aby właściwymi organami odpowiedzialnymi za uznawanie zezwoleń FLEGT w momencie wejścia na rynek unijny mogły być organy celne lub inne organy administracji. Z tego względu opis procesu przewiduje dwa etapy weryfikacji: 1) kontrolę dokumentacji zezwoleń i 2) kontrolę zgodności rzeczywistej dostawy z zezwoleniem. Proces ten ma na celu poprawę kontroli obowiązujących w Kongu i sprawdzenia, czy zezwolenia FLEGT okazywane w momencie wejścia na teren Unii są faktycznie zezwoleniami należycie wystawionymi i zarejestrowanymi przez kongijski organ wydający zezwolenia oraz że obejmują one dostawy zgodnie z założeniem władz kongijskich. Właściwe organy nie posiadają uprawnień do poddania w wątpliwość kongijskiego systemu weryfikacji legalności ani ważności przyznawania zezwoleń, kwestie te rozpatrywane są w stosownych przypadkach zgodnie z artykułami 12, 19 i 24 niniejszej umowy przez wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy.

Artykuł  1

Rozpatrywanie zezwoleń

1. Zezwolenie FLEGT (zwane dalej "zezwoleniem") składa się we właściwych organach państwa członkowskiego Unii, w którym dostawa⁽²⁾ objęta zezwoleniem jest zgłaszana do dopuszczenia do swobodnego obrotu⁽³⁾.

2. Właściwe organy, o których mowa w ust. 1, informują organy celne zgodnie z mającymi zastosowanie krajowymi procedurami, od momentu, gdy zezwolenie zostało uznane.

Artykuł  2

Kontrola dokumentacji zezwoleń

1. Zezwolenia w formie papierowej są zgodne ze wzorem zezwolenia określonym w załączniku V.

2. Zezwolenie uznaje się za nieważne, jeżeli zostaje złożone po wskazanej w nim dacie wygaśnięcia.

3. Skreślenia lub zmiany na zezwoleniu nie są uznawane, chyba że zostały zatwierdzone przez organ wydający zezwolenia.

4. Przedłużenie ważności zezwolenia nie jest uznawane, chyba że zostało zatwierdzone przez organ wydający zezwolenia.

5. Duplikaty zezwoleń lub zezwolenia zastępcze nie są uznawane, chyba że zostały wydane i zatwierdzone przez organ wydający zezwolenia.

Artykuł  3

Żądanie informacji uzupełniających

1. W razie wątpliwości dotyczących zezwolenia, duplikatu zezwolenia lub zezwolenia zastępczego właściwe organy mogą wystąpić do organu wydającego zezwolenia z wnioskiem o dodatkowe informacje.

2. Do wniosku można załączyć kopię zezwolenia, duplikatu zezwolenia lub zezwolenia zastępczego.

Artykuł  4

Weryfikacja fizyczna

1. W stosownych przypadkach właściwe organy przeprowadzają weryfikację zgodności rzeczywistej dostawy z odnośnym zezwoleniem.

2. Jeżeli właściwe organy uznają, że konieczna jest dodatkowa weryfikacja dostawy, można przeprowadzić kontrole mające na celu ustalenie, czy przedmiotowa dostawa odpowiada informacjom przedstawionym w zezwoleniu oraz zapisom odpowiadającym danemu zezwoleniu, będącym w posiadaniu organu wydającego zezwolenia.

3. Jeżeli objętość lub masa produktów z drewna w dostawie zgłoszonej do dopuszczenia do swobodnego obrotu nie różni się o więcej niż 10 % od objętości lub masy wskazanej w odnośnym zezwoleniu, uznaje się, że dostawa odpowiada informacjom przedstawionym w zezwoleniu odnośnie do objętości lub masy.

4. Koszty powstałe w trakcie przeprowadzania weryfikacji ponosi importer, chyba że przepisy krajowe zainteresowanych państw członkowskich Unii przewidują inaczej.

Artykuł  5

Wstępna weryfikacja

Zezwolenie złożone przed przybyciem dostawy nim objętej może zostać uznane, jeżeli zezwolenie spełnia wszystkie wymogi określone w załączniku V niniejszej umowy i nie uznano za konieczne przeprowadzenie dalszej weryfikacji zgodnie z art. 3 i 4 niniejszego załącznika.

Artykuł  6

Dopuszczenie do swobodnego obrotu

1. W polu 44 jednolitego dokumentu administracyjnego, za pomocą którego dokonywane jest zgłoszenie celne o dopuszczenie do swobodnego obrotu, należy wpisać numer zezwolenia obejmującego drewno i produkty z drewna podlegające zgłoszeniu.

Jeżeli zgłoszenie celne odbywa się przy użyciu technik przetwarzania danych, numer wpisuje się w odpowiednim polu.

2. Drewno i produkty z drewna mogą być dopuszczone do swobodnego obrotu dopiero po zakończeniu procedury opisanej w niniejszym załączniku.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 277 z 18.10.2008, s. 23.

⁽²⁾ Dostawa oznacza pewną ilość drewna i produktów z drewna określonych w załącznikach II i III rozporządzenia (WE) nr 2173/2005 wraz z towarzyszącym jej zezwoleniem FLEGT, która jest wysyłana z kraju partnerskiego przez wysyłającego lub nadawcę i która jest zgłaszana w urzędzie celnym w Unii w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu

⁽³⁾ Dopuszczenie do swobodnego obrotu jest unijną odprawą celną. Zgodnie z art. 129 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 450/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny) dopuszczenie do swobodnego obrotu oznacza: 1) pobranie wszelkich należnych należności celnych przywozowych; 2) pobranie - w stosownych przypadkach - innych należności zgodnie z odnośnymi obowiązującymi przepisami dotyczącymi pobierania tych należności; 3) zastosowanie środków polityki handlowej oraz zakazów i ograniczeń, o ile nie musiały one być stosowane na wcześniejszym etapie (w tym przypadku wśród wymienionych środków sprawdzane będzie istnienie zezwolenie FLEGT); 4) spełnienie pozostałych formalności wymaganych przy przywozie danych towarów. Dopuszczenie do swobodnego obrotu nadaje towarom niewspólnotowym status celny towarów wspólnotowych.

ZAŁĄCZNIK  V

WARUNKI REGULUJĄCE WYDAWANIE I SPECYFIKACJE ZEZWOLEŃ FLEGT

ROZDZIAŁ  1

FORMALNOŚCI ZWIĄZANE Z WNIOSKAMI O ZEZWOLENIE

W ramach procedury FLEGT, którą uznaje, Kongo zobowiązuje się do poddania wywozów swojego drewna do Unii procedurze wydawanie zezwoleń FLEGT. Przepis ten nakłada na producentów i podmioty zajmujące się obrotem obowiązek przyjęcia wymogów FLEGT w zakresie wywozu drewna.

Generalnemu Inspektoratowi Gospodarki Leśnej powierzony zostanie nadzór nad weryfikacją legalności w odniesieniu do wydawania zezwoleń FLEGT na wywóz drewna i produktów z drewna do Unii.

Procedura otrzymywania zezwoleń FLEGT składa się z dwóch następujących po sobie etapów:

1. wniosek o otrzymanie świadectwa legalności złożony w Generalnym Inspektoracie Gospodarki Leśnej;

A. w związku z tym wnioskiem Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej organizuje inspekcję polegającą na sprawdzeniu legalności, odbywającą się w następujących etapach:

– posiedzenie dotyczące planowania weryfikacji,

– analiza dokumentacji,

– wizyta w terenie,

– rozmowa z zainteresowanymi stronami (i właściwymi organami partnerskich administracji),

– sprawozdanie z weryfikacji.

B. Jeśli warunki są spełnione, Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej wydaje wnioskodawcy świadectwo legalności ważne dwanaście (12) miesięcy.

2. wniosek o otrzymanie zezwolenia FLEGT na określoną dostawę, skierowany drogą elektroniczną do Generalnego Inspektoratu Gospodarki Leśnej. Jeśli wnioskodawca posiada ważne świadectwo legalności, Inspektorat Generalny sprawdzi w bazie danych SIGEF podlegającej Generalnej Dyrekcji Gospodarki Leśnej, zasięgnie opinii SCEFE (Służby Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu), sprawdzi, czy w bazie danych znajduje się kompletna dokumentacja dotycząca danej dostawy i brak jakichkolwiek blokad, zachowa dowód tego na piśmie i poleci SCPFE wystawienie zezwolenia FLEGT i wydanie go wnioskodawcy. Jednakże sporadycznie mogą nastąpić inspekcje polegające na sprawdzeniu legalności dostaw.

Procedura wydawania zezwoleń zostanie opisana w szczegółach podczas fazy opracowywania systemu, a następnie podana przez IGEF do wiadomości zainteresowanych stron, a zwłaszcza ewentualnych eksporterów oraz opublikowana na stronie internetowej.

ROZDZIAŁ  2

OPŁATY

Wydanie zezwolenia podlega płatności podatku, którego wysokość i warunki zostaną określone zarządzeniem Ministra Gospodarki Leśnej.

ROZDZIAŁ  3

WYMOGI DOTYCZĄCE ZEZWOLEŃ FLEGT

Artykuł  1

1. Zezwolenie FLEGT wydaje się w formie papierowej.

2. Zezwolenie zawiera informacje znajdujące się w dodatku 1, zgodnie ze wskazówkami z dodatku 2.

Artykuł  2

1. Zezwolenie FLEGT jest ważne od daty jego rzeczywistego wydania.

2. Okres ważności zezwolenia FLEGT nie przekracza dziewięciu (09) miesięcy. Datę wygaśnięcia wskazuje się w zezwoleniu.

3. Po wygaśnięciu zezwolenie uważa się za nieważne.

4. Zezwolenie FLEGT traci ważność i zostaje odesłane do organu wydającego zezwolenia, jeżeli produkty z drewna nim objęte zostały zniszczone.

WYMOGI DOTYCZĄCE ZEZWOLEŃ FLEGT W FORMIE PAPIEROWEJ

Artykuł  3

Zezwolenia w formie papierowej są zgodne z formatem określonym w dodatku 1.

Artykuł  4

1. Papier ma rozmiary standardowego formatu A4.

2. Kolory papieru zastosowanego w formularzu są następujące:

a) biały dla formularza nr 1, "Oryginał" (fr. original);

b) żółty dla formularza nr 2, "Kopia dla organu celnego Unii Europejskiej" (fr. copie destinée aux douanes de l'Union européenne);

c) zielony dla formularza nr 3, "kopia dla organu wydającego zezwolenia";

Artykuł  5

1. Zezwolenia wypełnia się komputerowo lub pismem maszynowym.

2. Do wykonania odcisku pieczęci organu wydającego zezwolenia stosuje się suchą pieczęć metalową. Organ wydający zezwolenia stosuje metodę zabezpieczającą przed sfałszowaniem, zapisując przydzielone ilości słownie i cyframi, w sposób uniemożliwiający wstawienie dodatkowych cyfr lub adnotacji.

3. Formularz nie może zawierać żadnych skreśleń ani zmian, chyba że te skreślenia lub zmiany zostały uwierzytelnione za pomocą pieczęci i podpisu organu wydającego zezwolenia.

4. Zezwolenia drukuje się i wypełnia w języku francuskim.

Artykuł  6

1. Zezwolenie sporządza się w trzech egzemplarzach, z których dwa wydaje się wnioskodawcy.

2. Pierwszy egzemplarz, oznaczony jako "Oryginał", po jego wypełnieniu, podpisaniu i opieczętowaniu przez organ wydający zezwolenia, wydaje się wnioskodawcy w celu przedłożenia właściwym organom państwa członkowskiego Unii, w którym dostawę objętą zezwoleniem zgłasza się do dopuszczenia do swobodnego obrotu.

3. Drugi egzemplarz, oznaczony jako "Kopia dla organu celnego Unii Europejskiej", po jego wypełnieniu, podpisaniu i opieczętowaniu przez organ wydający zezwolenia, wydaje się wnioskodawcy w celu przedłożenia organowi celnemu państwa członkowskiego Unii, w którym dostawę objętą zezwoleniem zgłasza się do dopuszczenia do swobodnego obrotu.

4. Trzeci egzemplarz oznaczony jako "kopia dla organu wydającego zezwolenia", po jego wypełnieniu, podpisaniu i opieczętowaniu przez organ wydający zezwolenia zachowuje się do rejestracji i przyszłej weryfikacji wydanych zezwoleń.

UTRACONE, SKRADZIONE LUB ZNISZCZONE ZEZWOLENIE FLEGT

Artykuł  7

1. W przypadku utraty, kradzieży lub zniszczenia "Oryginału" lub "Kopii dla organu celnego Unii Europejskiej" posiadacz lub jego upoważniony przedstawiciel może, na podstawie dokumentu będącego w jego posiadaniu, wystąpić do organu wydającego zezwolenia o egzemplarz zastępczy.

2. W przypadku utraty, kradzieży lub zniszczenia zarówno "Oryginału", jak i "Kopii dla organu celnego Unii Europejskiej" posiadacz lub jego upoważniony przedstawiciel może wystąpić do organu wydającego zezwolenia o egzemplarze zastępcze obydwu dokumentów.

3. Organ wydając zezwolenia wydaje egzemplarz zastępczy (egzemplarze zastępcze) w terminie dwóch (2) tygodni od otrzymania wniosku posiadacza.

4. Egzemplarze zastępcze zawierają informacje i wpisy znajdujące się na poprzednim zezwoleniu, w tym jego numer. Zezwolenie zastępcze zawiera adnotację "duplikat".

5. Jeżeli duplikat zostanie utracony, skradziony lub zniszczony, nie wydaje się kolejnego dokumentu zastępczego.

6. W przypadku odzyskania utraconego lub skradzionego zezwolenia, nie wykorzystuje się go i zwraca się je do organu wydającego zezwolenia.

POSTĘPOWANIE W RAZIE WĄTPLIWOŚCI CO DO WAŻNOŚCI ZEZWOLENIA

Artykuł  8

1. Jeżeli, w razie wątpliwości co do ważności zezwolenia lub zezwolenia zastępczego, właściwe organy zwrócą się o dodatkową weryfikację, organ wydający zezwolenia potwierdza na piśmie wydanie zezwolenia i udziela koniecznych informacji.

2. Organ wydający zezwolenia może, jeżeli uzna to za konieczne, zwrócić się do właściwych organów o przesłanie kopii przedmiotowego zezwolenia lub zezwolenia zastępczego.

3. Jeżeli organ wydający zezwolenia uzna to za konieczne, wycofuje zezwolenie i wydaje poprawiony egzemplarz, który będzie zawierać adnotację "Duplikat" uwierzytelnioną pieczęcią i przekazuje go właściwemu organowi.

4. Jeżeli ważność zezwolenia zostaje potwierdzona, organ wydający zezwolenia niezwłocznie powiadamia właściwe organy, najlepiej drogą elektroniczną i odsyła kopie zezwolenia. Odesłane egzemplarze zawierają adnotację zatwierdzoną/uwierzytelnioną pieczęcią "Zatwierdzone dnia ...".

5. Jeżeli przedmiotowe zezwolenie jest nieważne, organ wydający zezwolenia niezwłocznie powiadamia właściwe organy, najlepiej drogą elektroniczną.

DODATEK  1

WZÓR ZEZWOLENIA FLEGT

grafika

DODATEK  2

WSKAZÓWKI

Ogólne:

– Wypełnić pismem drukowanym.

– Kody ISO, jeśli są podane, odnoszą się do standardowego dwuliterowego kodu danego kraju, zgodnie z normą międzynarodową.

Rubryka 1.	Organ wydający zezwolenia	Podać nazwę i adres organu wydającego zezwolenia.
Rubryka 2.	Zarezerwowane dla kraju wydającego	Miejsce zarezerwowane dla kraju wydającego.
Rubryka 3.	Numer zezwolenia FLEGT	Podać przyznany numer.
Rubryka 4.	Data wygaśnięcia.	Okres ważności zezwolenia.
Rubryka 5.	Kraj wywozu	Dotyczy kraju partnerskiego, z którego produkty z drewna wywieziono do UE.
Rubryka 6.	Kod ISO	Podać dwuliterowy kod kraju partnerskiego, o którym mowa w rubryce 5.
Rubryka 7.	Środek transportu	Podać środek transportu w punkcie wywozu.
Rubryka 8.	Posiadacz zezwolenia	Podać nazwę i adres eksportera.
Rubryka 9.	Oznakowanie handlowe	Podać nazwę handlową produktu (produktów) z drewna.
Rubryka 10.	Pozycja HS i opis	Podać cztero- lub sześciocyfrowy kod towaru ustalony zgodnie ze Zharmonizowanym Systemem Określania i Kodowania Towarów
Rubryka 11.	Nazwa pospolita lub naukowa	Podać nazwy pospolite lub naukowe gatunków drewna użytych w produkcie. W przypadku użycia w produkcie złożonym z więcej niż jednego gatunku należy użyć osobnego wiersza. Można pominąć w przypadku materiałów lub kompozytowych produktów złożonych, składających się z wielu gatunków niemożliwych do zidentyfikowania (np. płyt wiórowych).
Rubryka 12.	Kraje pozyskania	Wskazać kraje, w których gatunki drzew, o których mowa w rubryce 10, zostały pozyskane. W przypadku produktu złożonego z więcej niż jednego gatunku należy podać wszystkie źródła użytego drewna. Można pominąć w przypadku produktów lub elementów złożonych, składających się z wielu gatunków niemożliwych do zidentyfikowania (np. płyt wiórowych).
Rubryka 13.	Kody ISO	Podać kody ISO krajów, o których mowa w rubryce 12. Można pominąć w przypadku produktów lub elementów złożonych, składających się z wielu gatunków niemożliwych do zidentyfikowania (np. płyt wiórowych).
Rubryka 14.	Objętość (m3)	Podać łączną objętość w m3. Można ją pominąć, chyba że pominięto informacje, o których mowa w rubryce 15.
Rubryka 15.	Masa netto	Podać łączną masę w kilogramach, stanowi ona masę netto produktów z drewna bez masy opakowań bezpośrednich oraz innych opakowań innych niż wsporniki, przekładki, naklejki itd. Można pominąć, chyba że pominięto informacje, o których mowa w rubryce 14.
Rubryka 16.	Liczba sztuk	Podać liczbę sztuk, jeżeli stanowi ona najlepszy wyznacznik ilości wytworzonego produktu. Można pominąć.
Rubryka 17.	Oznakowanie odróżniające	Tam gdzie stosowne, podać wszelkie oznakowanie odróżniające, np. numer partii, numer konosamentu. Można pominąć.
Rubryka 18.	Podpis i pieczęć organu wydającego	W polu umieszcza się podpis upoważnionego urzędnika i urzędową pieczęć organu wydającego zezwolenia. Podać również datę i miejsce.

ZAŁĄCZNIK  VI

ZAKRES WYMAGAŃ I OBOWIĄZKÓW DOTYCZĄCYCH NIEZALEŻNEGO AUDYTU SYSTEMU FLEGT

I. Zadania:

Główne zadania niezależnego audytu prowadzonego poprzez kontrolę dokumentów i wizyt w terenie są następujące:

– audyt systemu weryfikacji legalności i jego funkcjonowania poprzez ocenę stosowania matrycy legalności i kontroli, systemu identyfikowalności i systemu wystawiania zezwoleń,

– weryfikacja stosowania zezwoleń w trakcie procesu wprowadzania na rynek unijny,

– identyfikacja ewentualnych braków i niedociągnięć w systemie weryfikacji legalności i przedstawienie wniosków wspólnemu komitetowi odpowiedzialnemu za wdrażanie umowy,

– ocena skuteczności działań naprawczych, które podjęto w związku z niedociągnięciami ustalonymi w sprawozdaniach z audytu.

II. Wymagane kwalifikacje:

Niezależny audyt powierza się niezależnej firmie doradczej posiadającej uznane kompetencje w zakresie audytu i wykazującej się dogłębną znajomością sektora leśnego Konga lub basenu Konga.

Ponadto musi ona posiadać następujące cechy:

– nie być bezpośrednio zaangażowaną w zarządzanie, obróbkę, handel w zakresie drewna i produktów z drewna lub kontrolę działalności w sektorze leśnym w Kongu. Usługodawcy posiadający umowę z rządem Konga w ramach kontroli działalności leśnej nie kwalifikują się do przeprowadzania niezależnego audytu systemu,

– posiadać wewnętrzny system oceny jakości zgodny z systemem ISO 17021 lub równoważny,

– być w stanie wykazać, że w swoich zespołach posiada ekspertów z dziedziny audytów dotyczących zarządzania w leśnictwie, przemysłu przetwórczego, systemów identyfikowalności, wywozu drewna i rynków międzynarodowych - w tym rynku Unii,

– być w stanie wykazać, że w swoich zespołach posiada ekspertów z odpowiednim doświadczeniem w Kongu lub w innym miejscu w basenie Konga. Zachęca się do włączenia ekspertów z podregionu równolegle z ekspertami międzynarodowymi,

– nie znajdować się w sytuacji administracyjnej lub finansowej, która mogłaby prowadzić do konfliktu interesów firmy doradczej lub zaproponowanych ekspertów.

III. Metodyka

Niezależny audyt przeprowadza się zgodnie z udokumentowanymi procedurami i procedurami terenowymi:

– niezależny audytor systemu postępuje zgodnie z niniejszą umową i dysponuje udokumentowaną strukturą zarządzania, polityką i podręcznikiem zawierającym procedury - zgodne z normami ISO 17021, 19011 lub równoważnymi normami - które podaje do publicznej wiadomości. Podręcznik procedur audytora i załączniki do tego podręcznika, które służą za przewodnik w trakcie (wyrywkowej) weryfikacji dokumentów i weryfikacji w terenie, zostaną przedstawione do zatwierdzenia wspólnemu komitetowi odpowiedzialnemu za wdrażanie umowy,

– niezależny audytor systemu przygotowuje harmonogram czynności wykonywanych w ramach audytu na okres trzech lat, z częstotliwością kontroli określoną w porozumieniu ze wspólnym komitetem odpowiedzialnym za wdrażanie umowy. Przez pierwsze dwa lata częstotliwość powinna wynosić co najmniej trzy. W trzecim roku można zmniejszyć częstotliwość, ale należy dodatkowo wprowadzić kontrole niezapowiedziane. Wybraną częstotliwość i intensywność kontroli można zmienić w trakcie posiedzeń wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie umowy, którego zadaniem jest przeprowadzanie analizy sprawozdań z audytu, w zależności od zawartych w nich ustaleń,

– niezależny audytor systemu wprowadza system mający na celu gromadzenie i przetwarzanie dotyczących go skarg. Wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy zatwierdza system zarządzania skargami, w tym podstawowe zasady sprawozdawczości dotyczącej skarg i podejmowanych działań. System ten musi zapewnić bezpieczne gromadzenie skarg, gwarantując poufność danych dotyczących ich autorów,

– niezależny audytor systemu przedstawia analizę napotykanych problemów systemowych w oparciu o dokonane obserwacje,

– niezależny audytor systemu jest zobowiązany zachować poufność danych zgromadzonych w różnych jednostkach, którym złożył wizytę w trakcie wykonywania swoich zadań,

– sprawozdanie z audytu zawiera wszelkie przydatne informacje na temat programu audytu i dokonanych ustaleń. Wzór sprawozdania z audytu i streszczenia jest zamieszczany w podręczniku procedur,

– niezależny audytor systemu przedstawia swoje wnioski w ramach mechanizmu określonego przez wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy.

IV. Źródła informacji

Niezależny audytor systemu w celu wykonywania swoich funkcji korzysta z wszystkich dostępnych źródeł informacji (sprawozdania z wizyt, sprawozdania roczne, inne dokumenty, wywiady, komputerowe bazy danych, wizyty w terenie itp.), a w szczególności ma dostęp do uznanych przez niego za właściwe dokumentów i baz danych następujących służb i akredytowanych instytucji w ramach systemu weryfikacji legalności i jego elementów składowych (weryfikacja legalności, weryfikacja systemu identyfikowalności, weryfikacja systemu wydawania zezwoleń):

1. Wszystkie służby Ministerstwa Gospodarki Leśnej (Dyrekcja Generalna Gospodarki Leśnej, Dyrekcja Użytkowania Zasobów Leśnych, Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej, Służba Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu, DDEF, brygady i stanowiska kontroli) odpowiedzialne za przeprowadzanie stałej kontroli działalności leśnej w ramach Krajowej strategii kontroli (którą Ministerstwo Gospodarki Leśnej ma opracować przed wdrożeniem umowy o partnerstwie).

2. Podmioty zaangażowane w monitorowanie lub kontrolę gospodarki leśnej:

– prywatne uznane instytucje i systemy dobrowolnej certyfikacji legalności, identyfikowalności i zrównoważonego zarządzania,

– organizacja społeczeństwa obywatelskiego oparta na podejściu przyjętym w ramach projektu niezależnej obserwacji lasów realizowanego w latach 2007-2009 przez Resource Extraction Monitoring i Forest Monitor. Będzie ona odpowiedzialna za niezależną obserwację wdrażania przepisów ustawodawczych i wykonawczych w dziedzinie leśnictwa, przy ewentualnym wsparciu międzynarodowych organizacji pozarządowych, przez okres co najmniej 3 lat (por. załącznik IX).

3. Służby innych ministerstw, takich jak Ministerstwo Handlu, Ministerstwo Gospodarki, Finansów i Budżetu (służby celne, służby podatkowe itp.), Ministerstwo Transportu, Ministerstwo Pracy (Krajowy Urząd ds. Zatrudnienia i Pracowników, Państwowa Kasa Ubezpieczeń Społecznych).

4. Organy odpowiedzialne za weryfikację legalności i organy odpowiedzialne za niezależny audyt systemu FLEGT w krajach sąsiadujących oraz ich źródła informacji;

5. Wspólne komitety odpowiedzialne za wdrażanie dobrowolnych umów o partnerstwie między Unią a krajami sąsiadującymi.

6. Inne źródła

– przedsiębiorstwa leśne,

– związki zawodowe,

– uniwersytet,

– władze samorządowe,

– społeczności lokalne,

– krajowe i międzynarodowe organizacje pozarządowe,

– projekty w sektorze leśnictwa i środowiska realizowane w Kongu,

– osoby wnoszące skargi, jeśli nie są anonimowe,

– wszelkie inne źródła informacji, które niezależny audytor uzna za stosowne.

7. Właściwe organy Unii.

Niezależny audytor systemu będzie mógł zwracać się do pracowników zaangażowanych w system weryfikacji legalności lub instytucje akredytowane w ramach tego sytemu oraz zbierać opinie, które uzna za niezbędne w celu wykonania swojego zadania, bez szkody dla rozpatrywania skarg, które można do niego wnosić w odniesieniu do wdrażania i funkcjonowania systemu weryfikacji legalności lub jego akredytowanych instytucji.

Strony zapewnią, aby niezależny audytor miał dostęp odpowiednio na terytorium obu stron do wszelkich informacji niezbędnych w celu wykonania jego zadań.

V. Sprawozdania

Sprawozdanie niezależnego audytora systemu zawiera wszelkie stosowne informacje na temat programu audytu i funkcjonowania systemu weryfikacji legalności oraz systemu wydawania zezwoleń FLEGT. W załączniku sprawozdania umieszcza się wszystkie zebrane skargi, otrzymane odpowiedzi i działania następcze. Wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy podaje to sprawozdanie do publicznej wiadomości.

Niezależny audytor systemu przedstawi każdej ze stron wstępne sprawozdanie w terminie jednego miesiąca od daty zakończenia wizyty w terenie. Można przewidzieć ustne przedstawienie sprawozdania z audytu wspólnemu komitetowi odpowiedzialnemu za wdrażanie umowy. Uwagi stron zostaną przekazane niezależnemu audytorowi systemu w celu ostatecznego opracowania sprawozdania w terminie uzgodnionym między niezależnym audytorem systemu a wspólnym komitetem odpowiedzialnym za wdrażanie umowy, przy czym termin ten nie przekracza 1 miesiąca od daty otrzymania sprawozdania. Niezależny audytor systemu będzie musiał dostarczyć wszelkie niezbędne informacje oraz odpowiedzi na wnioski o wyjaśnienia w terminie uzgodnionym między niezależnym audytorem systemu a wspólnym komitetem odpowiedzialnym za wdrażanie umowy, przy czym termin ten nie przekracza 15 dni od dnia otrzymania uwag od obu stron. Sprawozdanie końcowe będzie oparte na sprawozdaniu wstępnym, do którego zostaną wprowadzone wszelkie wyjaśnienia dostarczone przez jedną lub drugą ze stron, a także ewentualne odpowiedzi niezależnego audytora systemu na te wyjaśnienia.

Wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy opublikuje sprawozdanie końcowe.

W oparciu o sprawozdanie z audytu oraz na podstawie innych posiadanych informacji, w szczególności głosów krytycznych i skarg odnoszących się do funkcjonowania systemu weryfikacji legalności, wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy określi w stosownych przypadkach działania naprawcze i będzie czuwał nad ich realizacją.

Protokół posiedzeń komitetu dotyczących sprawozdania niezależnego audytora systemu zostanie podany do publicznej wiadomości.

VI. Struktura instytucjonalna

Strony uczestniczące w działaniach wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie umowy wybierają, w ramach odpowiedniego i przejrzystego postępowania przetargowego, oferenta, który kwalifikuje się do przeprowadzenia niezależnego audytu systemu. W procesie selekcji należy skupić się na analizie kompetencji oferentów w dziedzinie audytu, kompetencji dotyczących sektora leśnictwa w Kongu lub basenie Konga, a także wiarygodności oferenta na poziomie międzynarodowym, w szczególności pod względem niezależności. Wybrany oferent podpisuje następnie z rządem, który umożliwia mu przejrzyste i skuteczne funkcjonowanie, umowę na 3 lata, której przedłużenie podlega zatwierdzeniu przez wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy. W stosownych przypadkach ogłasza się nowy przetarg.

Niezależny audytor musi posiadać lub utworzyć biuro w Brazzaville (stałe w okresie trwania umowy). Biuro to musi być stale otwarte w okresie trwania umowy oraz służyć za punkt kontaktowy dla zainteresowanych stron i organizować jednorazowe wizyty audytorów. W określonych okresach biuro będzie przyjmować audytorów.

Sprawozdania niezależnego audytora systemu oraz wszelkie niezbędne działania naprawcze zostaną omówione w ramach wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie umowy. Następnie te działania naprawcze zostaną przedstawione niezależnemu audytorowi systemu. W stosownych przypadkach do podręcznika procedur wprowadza się zmiany.

ZAŁĄCZNIK  VII

KRYTERIA OCENY OPERACYJNEGO SYSTEMU ZAPEWNIANIA LEGALNOŚCI W KONGU

Umowa o partnerstwie między Unią a Kongiem (umowa o partnerstwie FLEGT) przewiduje opracowanie i wdrożenie systemu weryfikacji legalności w celu zagwarantowania, aby wszystkie rodzaje drewna i produktów z drewna określone w umowie i wywożone z Kongo do Unii były produkowane legalnie. System ten powinien obejmować następujące elementy: definicję legalnie wyprodukowanego drewna określającą przepisy, które muszą być przestrzegane, aby można było wydać zezwolenie; kontrole łańcucha dostaw mające na celu śledzenie drewna od lasu do punktu wywozu; weryfikację zgodności ze wszystkimi elementami definicji legalności i kontroli łańcucha dostaw; procedury związane z uzyskaniem zezwolenia i wydawanie zezwoleń FLEGT; oraz niezależny audyt mający na celu zapewnienie, że system działa zgodnie z założeniami.

Oczekiwania Unii dotyczące systemu weryfikacji legalności przedstawione są w sposób ogólny w szeregu notatek informacyjnych przygotowanych przez grupę ekspertów powołaną przez Komisję Europejską⁽¹⁾.

Kryteria oceny

System weryfikacji legalności będzie podlegał niezależnej ocenie technicznej przed osiągnięciem przez system zezwoleń pełnej operacyjności; zakres wymagań i obowiązków zostanie wspólnie zatwierdzony przez zainteresowane strony i wspólny komitet. Niniejsze kryteria oceny stanowią opis spodziewanych wyników systemu weryfikacji legalności i podstawy zakresu wymagań i obowiązków na potrzeby oceny. Celem oceny będzie:

(i) przegląd opisu systemu ze szczególnym uwzględnieniem ewentualnych zmian dokonanych po podpisaniu umowy o partnerstwie FLEGT; i

(ii) zbadanie funkcjonowania systemu w praktyce.

Część 1: Definicja legalności

Legalnie wyprodukowane drewno należy zdefiniować na podstawie przepisów obowiązujących w Kongo. Stosowana definicja musi być jednoznaczna, obiektywnie weryfikowalna i wykonalna w praktyce; ponadto powinna obejmować co najmniej przepisy, które dotyczą następujących obszarów:

- prawa do poboru drewna: przyznawanie praw do poboru drewna w strefach prawnie określonych w tym celu,

- pozyskiwania drewna: zgodność z wymogami prawnymi w zakresie gospodarki leśnej, w tym zgodność z odpowiednimi przepisami dotyczącymi środowiska i pracy,

- opłat i podatków: zgodność z wymogami prawnymi dotyczącymi podatków, płatności i opłat bezpośrednio związanych z poborem drewna i prawami do poboru,

- innych użytkowników: w stosownych przypadkach poszanowanie tytułów prawnych innych stron lub ich praw użytkowania ziemi i zasobów, na które mogą wpłynąć prawa do poboru drewna,

- handlu i ceł: zgodność z wymogami prawnymi w zakresie procedur handlowych i celnych.

Czy można wyraźnie wskazać instrument prawny, który stanowi podstawę każdego elementu definicji?

Czy określono kryteria i wskaźniki, które umożliwiają zbadanie zgodności z każdym elementem definicji?

Czy kryteria/wskaźniki są jasne, obiektywne i wykonalne w praktyce?

Czy wskaźniki i kryteria pozwalają jasno zidentyfikować role i obowiązki poszczególnych podmiotów i czy weryfikacja pozwala na ocenę wyników działania wszystkich odnośnych podmiotów?

Czy definicja legalności obejmuje główne obszary istniejącego prawa wymienione powyżej? Jeżeli nie, dlaczego niektóre obszary prawa pominięto w definicji?

Czy w trakcie opracowania definicji zainteresowane strony uwzględniły wszystkie główne obszary prawa mającego zastosowanie?

Czy system kontroli legalności obejmuje główne przepisy prawne zidentyfikowane w trakcie wcześniejszych dyskusji między poszczególnymi zainteresowanymi stronami?

Czy od czasu zawarcia umowy o partnerstwie FLEGT zmieniono definicję legalności i matrycę kontroli legalności? Czy opracowano wskaźniki i kryteria w celu zapewnienia weryfikacji tych zmian?

Część 2: Kontrola łańcucha dostaw

Systemy mające na celu kontrolę łańcucha dostaw muszą dawać gwarancję wiarygodności identyfikowalności produktów z drewna w całym łańcuchu dostaw, od miejsca poboru lub punktu przywozu do punktu wywozu. Utrzymanie fizycznej identyfikowalności kłód drewna, ładunku kłód lub produktu z drewna od punktu wywozu do lasu, z którego pochodzą, nie zawsze będzie konieczne, ale zawsze należy zapewnić identyfikowalność między lasem a pierwszym punktem mieszania (np. składnicą drewna lub zakładem obróbki).

2.1. Prawa pozyskiwania drewna

Istnieją jasno wyznaczone obszary, w których przyznano prawa do zasobów leśnych, a posiadacze tych praw są jasno określeni.

Czy system kontroli gwarantuje, że tylko drewno pochodzące z obszaru lasu o ważnych i dopuszczalnych prawach do pozyskiwania trafia do łańcucha dostaw?

Czy system kontroli gwarantuje przyznanie odpowiednich praw pozyskiwania dla danych obszarów leśnych przedsiębiorstwom dokonującym poboru drewna?

Czy procedury dotyczące przyznawania praw pozyskiwania drewna i informacje o wydanych prawach użytkowania i ich posiadaczach są podane do publicznej wiadomości?

2.2. Systemy kontroli łańcucha dostaw

Istnieją skuteczne mechanizmy identyfikowalności drewna w całym łańcuchu dostaw od poboru do punktu wywozu.

Metody stosowane do identyfikacji drewna mogą się różnić i polegać zarówno na stosowaniu oznakowań poszczególnych artykułów, jak i na korzystaniu z dokumentacji towarzyszącej ładunkowi lub partii. Wybrana metoda musi odzwierciedlać rodzaj i wartość drewna oraz ryzyko zanieczyszczenia drewnem nielegalnym lub niezweryfikowanym.

Czy wszystkie możliwe łańcuchy dostaw są zidentyfikowane i opisane w ramach systemu kontroli?

Czy wszystkie etapy łańcucha dostaw są zidentyfikowane i opisane w ramach systemu kontroli?

Czy są zdefiniowane i udokumentowane metody umożliwiające z jednej strony identyfikację pochodzenia produktu i z drugiej strony zapobieganie łączeniu z drewnem z nieznanych źródeł na następujących etapach łańcucha dostaw:

- drewno w lesie,

- transport,

- tymczasowe składowanie,

- przybycie do zakładów obróbki pierwotnej,

- zakłady obróbki,

- tymczasowe składowanie,

- transport,

- przybycie do punktu wywozu?

Które organizacje odpowiadają za kontrolę przepływów drewna? Czy posiadają one odpowiednie zasoby ludzkie i inne zasoby do prawidłowego prowadzenia czynności kontrolnych?

2.3. Ilości

Istnieją solidne i skuteczne mechanizmy mierzenia i ewidencjonowania ilości drewna lub produktów z drewna na każdym etapie łańcucha dostaw, w szczególności wiarygodne i dokładne szacunki przed rozpoczęciem poboru drewna w odniesieniu do ilości drewna na pniu w każdym miejscu poboru.

Czy system kontroli pozwala na wytworzenie danych ilościowych dotyczących produktów wchodzących i wychodzących na następujących etapach łańcucha dostaw:

- drewno na pniu,

- kłody w lesie,

- drewno przewożone i składowane,

- drewno przybywające do zakładu,

- drewno wchodzące na linie produkcyjne/do zakładów obróbki,

- drewno wychodzące z linii produkcyjnych/zakładów obróbki,

- drewno wychodzące z zakładu,

- przybycie do punktu wywozu?

Które organizacje odpowiadają za wprowadzanie danych ilościowych do systemu kontroli? Jaka jest jakość kontrolowanych danych?

Czy wszystkie dane ilościowe rejestruje się w sposób umożliwiający ich terminowe uzgodnienie z wcześniejszymi i kolejnymi ogniwami łańcucha?

Które informacje dotyczące kontroli łańcucha dostaw są podawane do publicznej wiadomości? W jaki sposób zainteresowane strony mogą uzyskać dostęp do tych informacji?

2.4. Łączenie drewna zweryfikowanego pod względem legalności z inaczej zatwierdzonym drewnem

Jeżeli zezwala się na łączenie kłód lub drewna ze zweryfikowanych legalnych źródeł z kłodami lub drewnem z innych źródeł, przeprowadza się wystarczającą liczbę kontroli w celu wykluczenia drewna z nieznanych źródeł lub drewna pochodzącego z poboru bez legalnych praw do pozyskiwania.

Czy system kontroli zezwala na łączenie zweryfikowanego drewna z innym zatwierdzonym drewnem (np. z drewnem przywożonym lub drewnem pochodzącym z obszaru leśnego, na którym przyznano prawa do poboru, ale który nie jest jeszcze objęty pełnym procesem weryfikacji)?

Jakie środki kontroli stosuje się w tych przypadkach? Czy kontrole gwarantują na przykład, że zweryfikowane ilości wychodzące nie przekraczają łącznych zweryfikowanych ilości wchodzących na każdym etapie?

2.5. Przywożone produkty z drewna

Przeprowadza się odpowiednie kontrole w celu zapewnienia, aby przywożone drewno i produkty z drewna przywieziono legalnie.

W jaki sposób wykazuje się legalność przywozu drewna i produktów z drewna?

Jakich dowodów wymaga się w celu wykazania, że przywożone produkty pochodzą z drzew z legalnego poboru w kraju trzecim?

Czy system weryfikacji legalności pozwala na identyfikację przywożonego drewna i produktów z drewna w całym łańcuchu dostaw?

Jeżeli wykorzystuje się drewno przywożone, czy na zezwoleniu FLEGT można zidentyfikować kraj pochodzenia drewna oraz kraj, z którego pochodzą komponenty produktów złożonych?

Część 3: Weryfikacja

Weryfikacja polega na przeprowadzeniu kontroli w celu zagwarantowania legalności drewna. Weryfikacja musi być wystarczająco rygorystyczna i skuteczna, aby pozwalała na wykrycie wszelkich niezgodności z wymogami zarówno w lesie, jak i w łańcuchu dostaw oraz na podjęcie w odpowiednim czasie środków naprawczych.

3.1. Organizacja

Weryfikację przeprowadza rząd lub organizacja będąca osobą trzecią, lub rząd i organizacja łącznie, przy czym dysponują one odpowiednimi zasobami, systemami zarządzania, wykwalifikowanym i przeszkolonym personelem oraz solidnymi i skutecznymi mechanizmami kontroli konfliktów interesów.

Czy rząd wyznaczył instytucję/instytucje w celu wykonania zadań weryfikacyjnych? Czy upoważnienie (i związane z nim obowiązki) jest jasne i podane do publicznej wiadomości?

Czy instytucja odpowiedzialna za weryfikację posiada odpowiednie zasoby do prawidłowego przeprowadzenia weryfikacji definicji legalności i systemów kontroli łańcucha dostaw drewna?

Czy instytucja odpowiedzialna za weryfikację posiada udokumentowany system zarządzania, który:

- zapewnia kompetencje personelu i doświadczenie niezbędne do skutecznej weryfikacji?

- obejmuje wewnętrzną kontrolę/nadzór?

- zawiera mechanizmy kontroli konfliktów interesów?

- zapewnia przejrzystość systemu?

- określa i stosuje metodykę weryfikacji?

3.2. Weryfikacja w odniesieniu do definicji legalności

Istnieje jasna definicja określająca, co należy weryfikować. Metodyka weryfikacji jest udokumentowana i ma na celu zagwarantowanie, że proces jest systematyczny, przejrzysty, oparty na dowodach, przeprowadzany regularnie i że obejmuje wszystkie elementy zawarte w definicji.

Czy metodyka weryfikacji dotyczy wszystkich elementów definicji legalności i obejmuje sprawdzenie zgodności ze wszystkimi określonymi wskaźnikami?

Czy weryfikacja wymaga:

- kontroli dokumentów, rejestrów pozyskiwania drewna i działań w terenie (również niezapowiedzianych)?

- gromadzenia informacji od zewnętrznych zainteresowanych stron?

- rejestrowania działań weryfikacyjnych umożliwiających przeprowadzenie kontroli przez audytorów wewnętrznych i niezależnego audytora?

Czy role i obowiązki instytucjonalne są jasno określone i stosowane?

Czy wyniki weryfikacji definicji legalności są podawane do publicznej wiadomości? W jaki sposób zainteresowane strony mogą uzyskać dostęp do tych informacji?

3.3. Weryfikacja systemów kontroli łańcucha dostaw

Istnieje jasny zakres stosowania określający przedmiot weryfikacji, który obejmuje cały łańcuch dostaw od poboru drewna do wywozu. Metodyka weryfikacji jest udokumentowana i ma na celu zapewnienie, że proces jest systematyczny, przejrzysty, oparty na dowodach i przeprowadzany regularnie, oraz że obejmuje wszystkie elementy zawarte w zakresie stosowania. Metodyka przewiduje również regularne i niezwłoczne uzgadnianie danych na każdym etapie łańcucha.

Czy obowiązki i role instytucjonalne są jasno określone i stosowane?

Czy metodyka weryfikacji w pełni obejmuje weryfikację kontroli łańcucha dostaw? Czy jest to określone w metodyce weryfikacji?

Jakie dowody pozwalają wykazać rzeczywiste przeprowadzenie weryfikacji kontroli łańcucha dostaw? Uzgadnianie danych:

- Jaka organizacja odpowiada za uzgadnianie danych? Czy dysponuje ona odpowiednimi zasobami ludzkimi i innymi zasobami w celu prawidłowego wykonania czynności w zakresie zarządzania danymi?

- Czy istnieją metody oceny spójności między drewnem na pniu a drewnem wchodzącym do zakładu/punktu wywozu?

- Czy istnieją metody oceny spójności między drewnem surowym a wychodzącymi produktami przetworzonymi w tartakach i innych obiektach?

- Czy możliwe jest dokonanie wiarygodnego uzgodnienia w odniesieniu do poszczególnych artykułów lub w odniesieniu do partii produktów z drewna w całym łańcuchu dostaw?

- Jakie systemy i techniki informacyjne są stosowane w celu przechowywania i uzgadniania danych oraz ich rejestracji? Czy istnieją skuteczne systemy zabezpieczania danych?

Czy wyniki weryfikacji dotyczące kontroli łańcucha dostaw są podawane do publicznej wiadomości? W jaki sposób zainteresowane strony mogą uzyskać dostęp do tych informacji?

3.4. Niezgodność

Istnieje funkcjonujący i skuteczny mechanizm w celu żądania i wdrażania odpowiednich środków naprawczych w przypadku wykrycia naruszeń.

Czy system weryfikacji określa powyższy wymóg?

Czy opracowano mechanizmy zaradcze w przypadku niezgodności? Czy stosuje się je w praktyce?

Czy dostępna jest odpowiednia ewidencja naruszeń i podjętych środków naprawczych? Czy ocenia się skuteczność działań naprawczych?

Jakie informacje dotyczące zidentyfikowanych naruszeń są podawane do publicznej wiadomości?

Część 4: Zezwolenie

Kongo wyznaczyło organ wydający zezwolenia, który ponosi pełną odpowiedzialność za wydawanie zezwoleń FLEGT. Zezwolenia FLEGT wydaje się w odniesieniu do wysyłek lub w odniesieniu do podmiotów.

4.1. Organizacja

Jakiej instytucji powierzono odpowiedzialność za wydawanie zezwoleń FLEGT?

Czy rola organu wydającego zezwolenia i jego personelu w zakresie wydawania zezwoleń FLEGT jest jasno określona i podana do publicznej wiadomości?

Czy określono wymogi w zakresie kompetencji i czy wprowadzono kontrole wewnętrzne w odniesieniu do personelu organu wydającego zezwolenia?

Czy organ wydający zezwolenia posiada odpowiednie zasoby do wykonywania swoich zadań?

4.2. Wydawanie zezwoleń

Czy organ wydający zezwolenia posiada udokumentowane procedury wydawania zezwoleń? Czy procedury te, w tym ewentualne należne opłaty, są podane do publicznej wiadomości?

Jakie dowody istnieją na to, że procedury te są prawidłowo stosowane w praktyce?

Czy istnieje odpowiednia ewidencja wydanych zezwoleń i zezwoleń, których wydania odmówiono? Czy ewidencja przedstawia jasno uzasadnienia, na podstawie których wydaje się zezwolenia?

4.3. Zezwolenia w odniesieniu do wysyłek

Czy przyznanie zezwolenia dotyczy jednej wysyłki?

Czy legalność wysyłki wywozowej jest wykazywana przez rządowe systemy weryfikacji i identyfikowalności?

Czy warunki dotyczące wydawania zezwoleń są jasno określone i przedstawione eksporterowi i pozostałym zainteresowanym stronom?

Które informacje dotyczące wydanych zezwoleń są podawane do publicznej wiadomości?

Część 5: Wytyczne dotyczące niezależnego audytu systemu

Niezależny audyt systemu jest funkcją niezależną od organów regulacyjnych sektora leśnego Konga. Ma na celu utrzymanie wiarygodności systemu zezwoleń FLEGT poprzez zapewnienie, aby wszystkie aspekty systemu weryfikacji legalności Konga funkcjonowały zgodnie z założeniami.

5.1. Ustalenia instytucjonalne

5.1.1. Wyznaczenie organu

Kongo wydało oficjalne upoważnienie do pełnienia funkcji niezależnego audytora systemu i pozwala mu na skuteczne i przejrzyste funkcjonowanie.

5.1.2. Niezależność w odniesieniu do innych elementów systemu weryfikacji legalności

Wprowadzono jasny podział między organizacjami i osobami uczestniczącymi w zarządzaniu lub regulowaniu zasobów leśnych a organizacjami i osobami biorącymi udział w niezależnym audycie.

Czy rząd udokumentował wymogi dotyczące niezależności niezależnego audytora? Czy istnieje wymóg, aby organizacje lub osoby mające interes gospodarczy związany z sektorem leśnym Konga lub pełniące instytucjonalną rolę w tym sektorze nie mogły pełnić funkcji niezależnego audytora?

5.1.3. Wyznaczenie niezależnego audytora

Niezależnego audytora wyznaczono w ramach przejrzystego mechanizmu, a jego czynności podlegają jasnym i podanym do publicznej wiadomości zasadom.

Czy rząd podał do publicznej wiadomości zakres wymagań i obowiązków niezależnego audytora?

Czy rząd udokumentował i podał do publicznej wiadomości procedury wyznaczania niezależnego audytora?

5.1.4. Wprowadzenie mechanizmu rozpatrywania skarg

Istnieje mechanizm rozpatrywania skarg i rozwiązywania sporów wynikających z niezależnego audytu. Mechanizm ten pozwala na rozpatrzenie wszelkich skarg dotyczących funkcjonowania systemu zezwoleń.

Czy istnieje udokumentowany mechanizm rozpatrywania skarg dostępny dla wszystkich zainteresowanych stron?

Czy jasno określono sposób odbioru, dokumentowania i przekazywania skarg na wyższy szczebel (w razie potrzeby) oraz związane z nimi działania następcze?

5.2. Niezależny audytor

5.2.1. Wymogi organizacyjne i techniczne

Niezależny audytor pełni funkcję niezależną od innych elementów systemu zapewnienia legalności i działa zgodnie z udokumentowaną strukturą zarządzania, wykonując czynności i stosując się do procedur, które spełniają wymagania dobrych praktyk zatwierdzonych na szczeblu międzynarodowym.

Czy niezależny audytor działa zgodnie z udokumentowanym systemem zarządzania, który spełnia wymogi przewodnika ISO Guide 62, 65 lub podobnych norm?

5.2.2. Metodyka audytu

Metodyka niezależnego audytu opiera się na dostarczaniu dowodów, a audyt przeprowadza się w ściśle określonych i niewielkich odstępach czasu.

Czy metodyka niezależnego audytu określa, że wszystkie wyniki są oparte na obiektywnych dowodach dotyczących funkcjonowania systemu weryfikacji legalności?

Czy metodyka określa maksymalne odstępy czasu, w których każdy element systemu weryfikacji legalności zostanie poddany weryfikacji?

5.2.3. Zakres audytu

Niezależny audytor działa zgodnie z zakresem wymagań i obowiązków, który jasno określa przedmiot audytu i obejmuje wszystkie uzgodnione wymogi wydawania zezwoleń FLEGT.

Czy metodyka niezależnego audytu obejmuje wszystkie elementy systemu weryfikacji legalności i określa główne badania skuteczności?

5.2.4. Wymogi w zakresie sprawozdawczości

Niezależny audytor składa wspólnemu komitetowi regularne sprawozdania dotyczące całego systemu zapewnienia legalności, w tym braków i oceny środków naprawczych podjętych w celu zaradzenia tym brakom.

Czy zakres wymagań i obowiązków niezależnego audytora określa wymogi dotyczące sprawozdawczości i częstotliwości sprawozdań?

______

⁽¹⁾http://ec.europa.eu/development/policies/9interventionareas/environment/forest/flegt_briefing_notes_en.cfm

ZAŁĄCZNIK  VIII

grafika

ZAŁĄCZNIK  IX

INNE WŁAŚCIWE ŚRODKI

Skuteczne wdrożenie dobrowolnej umowy o partnerstwie wymaga zastosowania środków uzupełniających. Obszary, w których określono te środki uzupełniające są następujące:

1. Zwiększenie potencjału Generalnego Inspektoratu Gospodarki Leśnej.

2. Zwiększenie potencjału społeczeństwa obywatelskiego

3. Przepisy ustawowe i wykonawcze do uzupełnienia

4. Wdrożenie planu komunikacji

5. Utworzenie sekretariatu technicznego.

Środki te opisano szczegółowo w kolejnych rozdziałach.

W celu wdrożenia tych środków, podobnie jak w przypadku wprowadzania niektórych elementów systemu weryfikacji legalności, strony muszą upewnić się, że zapewniono odpowiednie wsparcie w zakresie zasobów ludzkich, technicznych i finansowych. W stosownych przypadkach strony zobowiązują się do poszukiwania dodatkowych niezbędnych środków finansowych, które zostaną wykorzystane zgodnie z art. 15 umowy.

1. Zwiększenie potencjału Generalnego Inspektoratu Gospodarki Leśnej

W ramach weryfikacji legalności drewna Generalny Inspektorat będzie musiał przeprowadzić wizyty w terenie i kontrole punktów kontrolnych zawartych w matrycach legalności oraz łańcucha identyfikowalności w przedsiębiorstwach leśnych, w departamentalnych dyrekcjach gospodarki leśnej, brygadach i innych terenowych służbach publicznych zaangażowanych w gospodarkę leśną, a w szczególności: w służbach odpowiedzialnych za środowisko, w służbach celnych i podatkowych, w służbach odpowiedzialnych za pracę, handel itp.

Po zakończeniu tej weryfikacji Inspektorat będzie odpowiedzialny za wydawanie świadectw legalności i za decyzje w sprawie wydawania zezwoleń FLEGT przez Służbę Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu.

Konieczna jest więc restrukturyzacja Generalnego Inspektoratu Gospodarki Leśnej w celu umożliwienia mu prawidłowego wykonywania jego zadań.

W tym celu w ramach tej struktury zostanie utworzona komórka odpowiedzialna za weryfikację legalności, wydawanie certyfikatów legalności i zlecanie wydania zezwoleń FLEGT, której potencjał wymaga zwiększenia w celu sprostania temu zadaniu. Pracownicy tej komórki zostaną wskazani na etapie opracowywania systemu.

Na etapie opracowywania systemu zostaną określone profile stanowisk i dodatkowe szkolenia. Należy zaplanować działania szkoleniowe w następujących obszarach: opanowanie matrycy FLEGT, audyt urządzania lasów i łańcucha dostaw, obsługa GPS, korzystanie z niektórych rodzajów oprogramowania GIS, zasady zarządzania bazami danych i korzystanie z systemu SIGEF.

Ponadto należy również przewidzieć wyposażenie (środki transportu, wyposażenie biura i sprzęt do użycia w terenie).

Idąc dalej, można określić i wdrożyć, w zakresie niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania umowy, szczegółowe działania szkoleniowe dotyczące innych pracowników administracji uczestniczących w kontroli i weryfikacji legalności.

2. Zwiększenie potencjału społeczeństwa obywatelskiego

Wdrożenie umowy o partnerstwie zależy między innymi od prawidłowego funkcjonowania systemu weryfikacji legalności, identyfikowalności drewna i niezależnego audytu systemu. Społeczeństwo obywatelskie Konga, strona zaangażowana w ten proces, ma zamiar przyczynić się do wdrożenia umowy za pośrednictwem formalnej organizacji lokalnej, opartej na wynikach i doświadczeniach zebranych w ramach projektu niezależnej obserwacji lasów zrealizowanego w Kongo przez Resources Extraction Monitoring i Forest Monitor w latach 2007-2009.

Organizacja ta składa się z jednej lub kilku krajowych organizacji pozarządowych wspieranych przez międzynarodową organizację pozarządową posiadającą doświadczenie w zakresie niezależnej obserwacji. Ponadto te krajowe organizacje pozarządowe będą korzystać z wiedzy specjalistycznej członków analogicznych zespołów projektu niezależnej obserwacji lasów.

Ogólnym celem, jaki obrała sobie formalna organizacja lokalna jest wniesienie wkładu we właściwe zarządzanie sektorem leśnym w całości. Jej szczegółowe cele są następujące:

- udoskonalenie systemów wprowadzania w życie ustawy o leśnictwie przez państwo,

- zwiększenie potencjału społeczeństwa obywatelskiego w zakresie niezależnej obserwacji,

- udział w usprawnieniu wprowadzania w życie ustawy o leśnictwie i zasad zarządzania,

- dokumentowanie i udostępnianie zebranych informacji organowi wydającemu certyfikaty i zezwolenia FLEGT,

- dokumentowanie i udostępnianie zebranych informacji wspólnemu komitetowi odpowiedzialnemu za wdrażanie umowy.

Ponadto poza tą formalną organizacją związaną z niezależną obserwacją należy przewidzieć bardziej ogólne wzmocnienie potencjału organizacji społeczeństwa obywatelskiego.

W tym kontekście potencjał społeczeństwa obywatelskiego zostanie wzmocniony w obszarach takich jak szkolenie w zakresie niezależnej obserwacji, opanowanie matrycy FLEGT, zarządzanie informacjami i ich przetwarzanie, zarządzanie stronami internetowymi, techniki komunikacji, rozpowszechnianie informacji wśród społeczności lokalnych i ludności tubylczej, techniki rozwiązywania konfliktów, zasady gospodarki leśnej.

Szczegółowe zasady praktyczne zostaną określone po konsultacji z zainteresowanymi stronami.

Strony będą starały się ułatwić dostęp do specjalnych środków finansowych w celu zwiększenia tego potencjału.

3. Przepisy ustawowe i wykonawcze do uzupełnienia

Opracowanie matryc legalności drewna uwidoczniło brak w ustawie o leśnictwie niektórych aspektów pośrednio lub bezpośrednio związanych ze zrównoważonym zarządzaniem zasobami leśnymi, takich jak włączanie ludności miejscowej i tubylczej oraz społeczeństwa obywatelskiego w zarządzanie lasami, zagospodarowanie państwowych plantacji leśnych, określenie norm w odniesieniu do robót w zakresie leśnictwa, oraz brak przepisów wykonawczych dotyczących tych aspektów. W ramach wdrażania dobrowolnej umowy o partnerstwie konieczna jest aktualizacja kodeksu leśnego i opracowanie uzupełniających aktów wykonawczych. Również w innych obszarach istnieje potrzeba opracowania aktów prawnych.

W celu wykonania tego zadania przeprowadzony zostanie nabór jednego konsultanta międzynarodowego i dwóch konsultantów krajowych.

Przygotowane projekty aktów zostaną zatwierdzone przez wszystkie strony zaangażowane w zarządzanie lasami (samorządy lokalne, służby publiczne, sektor prywatny, ludność miejscowa i tubylcza, społeczeństwo obywatelskie) podczas warsztatów departamentalnych i ogólnokrajowego warsztatu w Brazzaville.

Przedstawiony poniżej wykaz projektów aktów prawnych do opracowania nie jest wyczerpujący i będzie uzupełniany w miarę identyfikacji nowych problematycznych obszarów.

3.1. Odnośne ministerstwa Ministerstwo Środowiska

1. Zarządzenie określające szczegółowe zasady realizacji i zatwierdzenia ocen oddziaływania;

2. Zarządzenie w sprawie procedur kontroli/inspekcji prowadzonej przez Dyrekcję Generalną ds. Środowiska w odniesieniu do przestrzegania przepisów ustawowych i wykonawczych w zakresie środowiska.

Ministerstwo Sprawiedliwości

1. Ustawa o promocji i ochronie praw ludności tubylczej Republiki Konga

Ministerstwo Pracy

1. Akt określający wydawanie zaświadczenia o odbyciu szkolenia

2. Wzory listy płac

3. Wzory rejestru wypadków przy pracy i rejestru zdarzeń dotyczących bezpieczeństwa

Ministerstwo Gospodarki Leśnej

1. Akt określający warunki przekazywania plantacji państwowych osobom trzecim.

2. Zarządzenie określające zasady identyfikowalności drewna.

3. Zarządzenie określające normy w zakresie leśnictwa w odniesieniu do plantacji

4. Dekret ramowy określający warunki uzgodnionego i opartego na uczestnictwie obywateli zarządzania lasami, o których mowa w art. 1 ust. 2 kodeksu leśnego, obejmujące w szczególności:

- zasady włączania ludności miejscowej, tubylczej oraz społeczeństwa obywatelskiego w proces klasyfikacji i zmiany klasyfikacji lasów,

- włączanie ludności sąsiadującej i społeczeństwa obywatelskiego w zarządzanie obrębami leśnymi.

5. Dekret określający sposób włączania społeczności lokalnych, ludności tubylczej i społeczeństwa obywatelskiego w proces decyzyjny w trakcie opracowania specyfikacji.

6. Akt wykonawczy określający trzy różne aspekty dotyczące lasów wspólnotowych: pojęcie lasu wspólnotowego, proces wyznaczania stref i procedury zarządzania tymi lasami gwarantujące włączenie wszystkich podmiotów.

7. Akt wykonawczy określający włączenie społeczności lokalnych i ludności tubylczej w ramy planu urządzania (podział na serie wspólnotowe i inne).

8. Akt wykonawczy określający włączenie społeczeństwa obywatelskiego lub wprowadzenie przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego do poszczególnych komisji (przyznawanie obrębów leśnych, przyznawanie zezwoleń na prowadzenie działalności zawodowej w sektorze leśnym i drzewnym itp.). Akt ten będzie również określał kryteria wyboru tego przedstawiciela społeczeństwa obywatelskiego.

9. Akt określający szczegółowo zasady kontroli i weryfikacji.

10. Zarządzenie w sprawie procedur kontroli drewna w przywozie i wywozie oraz w tranzycie.

11. Akt określający zasady odbioru towarów lub robót, które umożliwią wykazanie przestrzegania specyfikacji i protokołów ustaleń.

12. Inne akty prawne do uzupełnienia w celu wdrożenia kodeksu leśnego zgodnie z zasadami FLEGT dotyczącymi właściwego zarządzania w sektorze leśnym.

W celu zapewnienia wywiązania się ze zobowiązań przyjętych w ramach dobrowolnej umowy o partnerstwie FLEGT między Kongo a Unią, wnioski dotyczące aktów wykonawczych muszą zapewniać przestrzeganie zasad właściwego zarządzania w sektorze leśnym.

Zasady, które należy włączyć do uzupełniających aktów prawnych

Ze względu na skuteczność i zgodność z matrycą legalności oraz z zasadami FLEGT akty prawne uzupełniające kodeks leśny powinny obowiązywać najpóźniej w chwili wydania pierwszego zezwolenia.

Uznawanie praw wspólnotowych

Uczestnictwo

Uczestnictwo społeczeństwa obywatelskiego, społeczności miejscowych i ludności tubylczej w opracowaniu, wdrażaniu i monitorowaniu ustaw i programów oraz ich włączenie w te procesy. Należy opracować akty wykonawcze określające włączenie społeczności miejscowych, ludności tubylczej i społeczeństwa obywatelskiego.

Przejrzystość

Należy uwzględnić przepisy, które zapewnią przejrzystość w zarządzaniu lasami i podawanie informacji do publicznej wiadomości. W przepisach tych muszą znaleźć się zasady informowania i konsultacji ze społecznościami miejscowymi i ludnością tubylczą.

Lasy wspólnotowe

Pojęcie nie istnieje w pojęciu ustawy 16-2000 z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającą kodeks leśny.

Możliwe są dwa sposoby uwzględnienia tego pojęcia, a mianowicie: 1) lasy serii wspólnotowych w ramach planu urządzania, b) lasy samorządów lokalnych.

Niezależna obserwacja

Przepisy dotyczące ustanowienia niezależnego obserwatora będącego przedstawicielem społeczeństwa obywatelskiego, który będzie musiał uczestniczyć w przyznawaniu zezwoleń na pozyskiwanie drewna, opracowywaniu i realizacji planów urządzania oraz w komitecie zarządzającym funduszem leśnym. Nabór obserwatorów należy przeprowadzić w sposób konkurencyjny i przejrzysty.

3.2. Metodyka

Wnioski dotyczące nowych aktów ustawowych i wykonawczych są wynikiem ogólnego procesu konsultacji wszystkich zainteresowanych stron.

Konsultacje ze społecznościami i ze społeczeństwem obywatelskim

W celu zapewnienia prawidłowego włączenia społeczności miejscowych i ludności tubylczej w opracowanie aktów prawnych uzupełniających kodeks, organizacje społeczności miejscowych i ludności tubylczej oraz organizacje społeczeństwa obywatelskiego musza się organizować i rozwijać proces skutecznego uczestnictwa i przedstawicielstwa.

Utworzenie komisji ds. opracowania wniosków

W celu zapewnienia uczestnictwa wszystkich zainteresowanych stron w opracowaniu aktów prawnych uzupełniających kodeks leśny proponuje się utworzenie komisji ds. opracowania projektów aktów prawnych, w której skład wejdą przedstawiciele każdej zainteresowanej strony. Temu opracowaniu aktów wykonawczych powinny towarzyszyć konsultacje ze społecznościami i społeczeństwem obywatelskim dotyczące toczących się dyskusji. Konsultacje te powinny trwać co najmniej 12 miesięcy.

Konsultacje i udział społeczności miejscowych, ludności tubylczej i społeczeństwa obywatelskiego w tym procesie należy wspierać środkami finansowanymi i ułatwiać za pośrednictwem komitetu ekspertów, który obejmie członków organizacji społeczeństwa obywatelskiego szczebla krajowego podregionalnego.

Etapy konsultacji, które będą musiały zostać ujęte w projekcie wspierającym konsultacje

Spotkania informacyjne i konsultacyjne społeczności miejscowych i ludności tubylczej związane z opracowaniem aktów prawnych uzupełniających kodeks leśny oraz opracowanie ich stanowiska w sprawie przepisów, które muszą zostać przyjęte na ich rzecz.

Warsztaty mające na celu określenie zasad udziału i przedstawicielstwa społeczności i społeczeństwa obywatelskiego w komisji ds. opracowania aktów prawnych uzupełniających kodeks leśny.

Opracowanie wstępnego projektu aktów prawnych uzupełniających kodeks leśny z udziałem przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego oraz społeczności miejscowych i ludności tubylczej.

Warsztaty konsultacyjne społeczności miejscowych i ludności tubylczej w sprawie wstępnego projektu kodeksu leśnego.

Przegląd wstępnego projektu przez komisję ds. opracowania aktów prawnych uzupełniających kodeks leśny w celu uwzględnienia kwestii poruszonych przez społeczności i społeczeństwo obywatelskie.

Warsztaty mające na celu ocenę przepisów uwzględnionych we wstępnym projekcie ustawy i określenia strategii ich popierania na poziomie Parlamentu.

4. Plan komunikacji

Niniejszy plan komunikacji ma na celu rozpowszechnianie informacji na temat dobrowolnej umowy o partnerstwie (umowa o partnerstwie).

Kontekst

Ponieważ umowa o partnerstwie dotyczy tak ważnej dziedziny gospodarki jak lasy, do społeczeństwa muszą dotrzeć informacje na jej temat. Konieczne jest więc opracowanie i wdrożenie programu informacyjnego i uwrażliwiającego przeznaczonego dla zarządów przedsiębiorstw sektora leśnego, departamentalnych dyrekcji odpowiedzialnych za docelowe obszary administracji i społeczeństwa.

Opracowywany jest plan komunikacji, który ma na celu:

- uwrażliwienie szerokich grup społeczeństwa kongijskiego na:

- istnienia umowy o partnerstwie,

- przedmiot umowy o partnerstwie,

- płynące korzyści z umowy o partnerstwie,

- przygotowanie ratyfikacji umowy o partnerstwie przez Kongo,

- określenie potrzeb w zakresie informacji uzupełniających,

- zapewnienie współpracy zainteresowanych stron po wejściu w życie umowy o partnerstwie, w chwili jej wdrażania.

Pod względem strategicznym będzie chodziło o:

- mobilizację różnych podmiotów i uczestników sektora leśnego w odniesieniu do konieczności i znaczenia umowy o partnerstwie dla Konga,

- poinformowanie społeczeństwa o już zakończonych etapach zmierzających do zawarcia umowy o partnerstwie,

- rozpowszechnienie w mediach ratyfikacji i wdrożenia umowy o partnerstwie,

- rozpowszechnienie informacji o umowie o partnerstwie,

- przekazywanie informacji o skutkach umowy o partnerstwie.

4.1. Docelowi odbiorcy

Zidentyfikowano niżej wymienionych docelowych odbiorców. Zostaną dla nich przygotowane specjalne komunikaty i będą stosowane odpowiednie narzędzia komunikacji.

4.1.1. Podmioty lokalne

- organy rządowe,

- organy administracji leśnej,

- inne organy administracji działające w sektorze,

- samorząd lokalny,

- społeczności miejscowe i ludność tubylcza obszarów leśnych,

- przedsiębiorstwa leśne,

- społeczeństwo obywatelskie,

- organizacje pozarządowe zajmujące się zachowaniem i ochroną lasów

4.1.2. Podmioty międzynarodowe

- importerzy i pośrednicy,

- zrzeszenia i inne instytucje działające w sektorze drzewnym,

- organizacje pozarządowe zajmujące się zachowaniem i ochroną lasów,

- inwestorzy,

- banki itp.

4.2. Działania, jakie należy podjąć

Działania w zakresie komunikacji, jakie należy podjąć wobec tych podmiotów są następujące:

4.2.1. Na poziomie lokalnym Organizacja:

- konferencji i debat,

- kolokwiów, seminariów i warsztatów informacyjnych,

- publikacji artykułów prasowych,

- nadawania filmów dokumentalnych,

- produkcji i emisji programów radiowo-telewizyjnych

- moderowania forum internetowego,

- produkcji przedstawień itp.

4.2.2. Na poziomie międzynarodowym: Działania w zakresie public relations:

- wizyty biznesowe,

- wizyty w zrzeszeniach i innych instytucjach działających w sektorze drzewnym,

- przygotowanie imprez i innych wydarzeń dotyczących sektora drzewnego,

- promocja kongijskiej polityki leśnej w Unii. Działania w mediach:

Publikacja i rozpowszechnianie w mediach europejskich:

- artykułów prasowych,

- filmów dokumentalnych,

- rozmów i wywiadów,

- kongijskiej polityki leśnej.

4.3. Treść komunikatów

Komunikaty, które należy opracować i przekazać, będą dotyczyły w szczególności:

- korzyści społecznych i społeczno-kulturowych płynących z funkcjonującej w praktyce umowy o partnerstwie dla Konga,

- korzyści dla środowiska płynących z funkcjonującej w praktyce umowy o partnerstwie dla lasów kongijskich,

- korzyści handlowych płynących z funkcjonującej w praktyce umowy o partnerstwie dla kongijskich podmiotów gospodarczych,

- celów Konga realizowanych za pośrednictwem funkcjonującej umowy o partnerstwie,

- korzyści gospodarczych dla Konga,

- innych ewentualnych skutków umowy o partnerstwie dla Konga.

4.4. Podmioty odpowiedzialne za wdrażanie planu

Sekretariat techniczny umowy o partnerstwie FLEGT strony kongijskiej, który działa pod nadzorem gabinetu ministra gospodarki leśnej, odpowiada między innymi za wdrażanie planu komunikacji.

- Zespół składających się z różnych podmiotów inicjuje działania skierowane do organów administracji publicznej, parlamentu i przedsiębiorstw sektora leśnego.

- Organizacje społeczeństwa obywatelskiego zajmują się działaniami skierowanymi do społeczności miejscowych i ludności tubylczej.

5. Sekretariat techniczny odpowiedzialny za monitorowanie umowy o partnerstwie (strona kongijska)

Strona kongijska tworzy ze swojej strony organ wspierający monitorowanie umowy o partnerstwie, łączący wszystkie strony zaangażowane w proces FLEGT (organy administracji publicznej, sektor prywatny i społeczeństwo obywatelskie) w celu wsparcia przygotowań strony kongijskiej do wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie i ułatwienia monitorowania decyzji podejmowanych przez ten komitet. Organ ten nosi nazwę sekretariatu technicznego.

5.1. Zadania

Sekretariat techniczny, po stronie Konga, będzie w szczególności odpowiedzialny za:

- czuwanie nad przestrzeganiem harmonogramu wdrażania umowy o partnerstwie,

- analizowanie sprawozdań niezależnego audytora,

- przygotowanie dokumentów kongijskich dla wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie,

- przygotowanie sesji (posiedzeń) wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie i krajowej grupy konsultacyjnej,

- czuwanie nad prawidłowym przeprowadzeniem weryfikacji legalności przez Generalny Inspektorat Gospodarki Leśnej i pozostałe zaangażowane jednostki,

- oszacowanie/ocenę potrzeb w zakresie skutecznego funkcjonowania kongijskich zainteresowanych stron,

- czuwanie nad wdrażaniem planu komunikacji,

- analizę i dostosowanie projektów uzupełniających aktów prawnych do ustaw i rozporządzeń uwzględnionych w ramach legalności,

- zasugerowanie wszelkich środków mających na celu ułatwienie wejścia w życie i wdrażania umowy o partnerstwie,

- czuwanie nad opracowywaniem okresowych sprawozdań dotyczących rynku drewna,

- czuwanie nad wdrażaniem środków mających na celu wzmocnienie potencjału sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego,

- wskazywanie właściwych środków w celu zaradzenia ewentualnym trudnościom związanym z wdrażaniem umowy o partnerstwie zidentyfikowanym przez wspólny komitet,

- czuwanie nad opracowaniem okresowych sprawozdań dotyczących sytuacji na rynku drewna.

5.2. Skład sekretariatu technicznego:

W skład sekretariatu technicznego wchodzą:

- przewodniczący,

- wiceprzewodniczący,

- sprawozdawca,

- zastępca sprawozdawcy,

- członkowie: przedstawiciele organów administracji publicznej, sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego.

ZAŁĄCZNIK  X

INFORMACJE PODAWANE DO PUBLICZNEJ WIADOMOŚCI

1. Wprowadzenie

Wdrożenie dobrowolnej umowy o partnerstwie (umowa o partnerstwie) wymaga między innymi dostępności informacji na temat umowy o partnerstwie, celów, wdrażania, monitorowania i kontroli. Informacje te muszą zostać podane do publicznej wiadomości przez wspólny komitet odpowiedzialny za wdrażanie umowy o partnerstwie i przez każdą ze stron w celu zagwarantowania prawidłowego postrzegania systemu zezwoleń FLEGT przez wszystkie podmioty i właściwego zarządzania w zakresie gospodarki leśnej.

2. Istotne informacje podawane do publicznej wiadomości przez organy administracji leśnej i pozostałe podmioty

Publikowane będą następujące informacje:

Informacje prawne:

– matryce legalności,

– kodeks leśny i wszystkie akty wykonawcze (dekrety i rozporządzenia),

– konwencje i umowy międzynarodowe podpisane i ratyfikowane przez Kongo, które mają zastosowanie do umowy o partnerstwie (Deklaracja ONZ 61/295 w sprawie ludów tubylczych, Afrykańska Karta Praw Człowieka i Ludów, CITES, Konwencja o różnorodności biologicznej itp.),

– teksty wszystkich innych przepisów ustawowych lub wykonawczych mających zastosowanie do umowy o partnerstwie, takich jak przepisy wymienione na końcu załącznika II,

– dokumenty informacyjne na temat prawa pracy, zatrudnienia i zabezpieczenia społecznego,

– tekst samej umowy o partnerstwie, z wszystkich załącznikami i kolejnymi zmianami;

– wykaz prywatnych systemów certyfikacji legalności/zrównoważonego zarządzania, które są uznane i zatwierdzone,

– wykaz i mapy obrębów leśnych i obszarów chronionych.

Informacje na temat rocznej produkcji leśnej w Kongu:

– produkcja z podziałem na tytuły prawne pozyskiwania drewna (umowy o urządzanie i obróbkę, umowy o obróbkę przemysłową, pozwolenie szczególne, zezwolenie na cięcie drewna z plantacji), na gatunki, na rodzaje produktu, na podmioty,

– roczne sprawozdania Służby Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu: wywóz według ilości i wartości z podziałem na gatunki, rodzaje produktów, podmioty, miejsca przeznaczenia,

– sprawozdania roczne Departamentalnych Dyrekcji Gospodarki Leśnej,

– wydane zezwolenia na cięcie,

– ilości drewna lub produktów z drewna przywiezionych do Kongo lub przewożonych w tranzycie przez Kongo*,

– zezwolenie na wylesianie (przypadki wylesiania dla celów infrastruktury i projektów).

Informacje na temat procesu przyznawania tytułów prawnych i posiadaczy zezwoleń:

– zaproszenia do przetargów,

– sprawozdania komisji leśnej ds. przyznawania obszarów leśnych,

– obowiązujące podpisane umowy (umowy o urządzanie i obróbkę oraz umowy o obróbkę przemysłową), w tym specyfikacje,

– wykaz i mapa wszystkich obrębów leśnych,

– wykaz obowiązujących zezwoleń wydanych osobom fizycznym i prawnym,

– powierzchnia i mapy z naniesionymi rocznymi obszarami otwartymi dla pozyskiwania drewna,

– liczba przyznanych pozwoleń szczególnych, liczba użytkowników, przewidywana miąższość.

Informacje na temat urządzania lasów:

– wykaz i mapa urządzonych obrębów (ze wskazaniem powierzchni),

– etat cięć leśnych jednostek produkcyjnych,

– wykaz i mapa obszarów certyfikowanych,

– zatwierdzone oceny oddziaływania na środowisko. Informacje na temat obróbki:

– zakłady obróbki, lokalizacja, struktura własności, zdolności, ilości i zapasy itp.

Informacje na temat kontroli legalności:

– wykaz organów kontroli i ich zadania,

– sprawozdania roczne wszystkich służb zaangażowanych w kontrolę (w szczególności Generalnego Inspektoratu Gospodarki Leśnej, Służby Kontroli Produktów Leśnych Przeznaczonych do Wywozu, Generalnej Dyrekcji Gospodarki Leśnej, Departamentalnych Dyrekcji Gospodarki Leśnej),

– procedury wydawania świadectw legalności i zezwoleń FLEGT;

– wykaz przedsiębiorstw posiadających świadectwo legalności Informacje na temat przychodów w leśnictwie:

– transakcje w leśnictwie,

– podatki w leśnictwie (podatki obszarowe, za ścinkę, wywozowe itp.), płatności podatków lokalnych i krajowych,

– spory i rozpatrywanie sporów. Informacje na temat handlu z UE

– ilości drewna i produktów z drewna wywożone do Unii Europejskiej w ramach systemu zezwoleń FLEGT, według odpowiednich kodów HS i państw członkowskich UE będących odbiorcami*,

– liczba zezwoleń FLEGT wydanych przez Kongo*. Informacje publikowane przez Unię są następujące:

– ilość drewna i produktów z drewna przywożonych do Unii w ramach systemu zezwoleń FLEGT, według właściwych pozycji HS i według państw członkowskich Unii, do których skierowany jest przywóz*,

– liczba zezwoleń FLEGT otrzymanych przez Unię *,

Informacje na temat cen drewna i produktów z drewna obecnych na rynkach unijnych będą regularnie dostarczane stronie kongijskiej.

3. Informacje, które będą publikowane przez wspólny komitet

3.1. Sprawozdania z posiedzeń wspólnego komitetu i wykazy decyzji

3.2. Wspólne sprawozdanie zawierające w szczególności następujące informacje:

a) środki podjęte przez obie strony w celu zapobiegania przywozowi drewna i produktów z drewna nielegalnego pochodzenia celem zachowania integralności systemu zezwoleń FLEGT;

b) przypadki niezgodności z systemem zezwoleń FLEGT w Kongo i działania podjęte w celu zaradzenia tym przypadkom;

c) liczba przypadków - i odnośnych ilości drewna i produktów z drewna - w których został zastosowany art. 9 ust. 1⁽¹⁾;

d) działania mające na celu zapobieganie wszelkiej możliwości wywozu drewna lub produktów z drewna nielegalnego pochodzenia na rynki inne niż Unia Europejska lub ich wprowadzania do obrotu na rynku krajowym;

e) postępy w realizacji celów i działań umowy o partnerstwie, które należy zrealizować w wyznaczonym terminie oraz wszystkie zagadnienia dotyczące wdrażania umowy o partnerstwie;

f) struktura i funkcjonowanie wspólnego komitetu;

g) niektóre elementy opublikowane przez jedną lub drugą stronę, o których mowa w pkt 2 niniejszego załącznika⁽²⁾.

3.3. Zakres wymagań i obowiązków, sprawozdania z wizyt i z audytu niezależnego audytora

4. Środki dostępu do informacji

Informacje, o których mowa powyżej, będą dostępne:

– na stronie internetowej Ministerstwa Gospodarki Leśnej,

– w sekretariacie technicznym strony kongijskiej odpowiedzialnym za monitorowanie umowy o partnerstwie,

– w rocznych sprawozdaniach organów administracji leśnej, do wglądu w ministerstwie i dyrekcjach departamentalnych,

– w krajowej i międzynarodowej prasie drukowanej.

Ponadto w ramach planu komunikacji będą organizowane publiczne spotkania informacyjne, które będą okazją do udzielania tych informacji ich uczestnikom, w szczególności osobom pracującym w terenie i społecznościom niemającym dostępu do Internetu.

______

⁽¹⁾ Artykuł 9 ust. 1/Łącznik do części głównej tekstu (odnosi się do przypadków, w który drewno przybyło do europejskich urzędów celnych bez zezwolenia).

⁽²⁾ Elementy te wskazano za pomocą asteryksu:*.

ZAŁĄCZNIK  XI

FUNKCJE WSPÓLNEGO KOMITETU ODPOWIEDZIALNEGO ZA WDRAŻANIE UMOWY

Zadaniem wspólnego komitetu odpowiedzialnego za wdrażanie umowy jest zarządzanie dobrowolną umową o partnerstwie (umowa o partnerstwie) oraz zapewnienie monitorowania i oceny jej wdrażania.

W szczególności ma on następujące zadania:

a) w odniesieniu do zarządzania umową o partnerstwie

– coroczne publikowanie sprawozdania z wdrażania umowy o partnerstwie, zgodnie z załącznikiem X umowy o partnerstwie,

– analizowanie i dostarczenie właściwych rozwiązań w odniesieniu do wszelkich problemów wskazanych przez strony; rozwiązywanie wszelkich sporów, które mogą zaistnieć w razie pojawienia różnicy zdań między stronami zgodnie z art. 24 umowy o partnerstwie,

– proponowanie lub podejmowanie wszelkich środków mających na celu usprawnienie prawidłowego wykonania umowy o partnerstwie,

– ponoszenie odpowiedzialności za procedurę wprowadzania zmian do załączników do umowy o partnerstwie zgodnie z art. 26;

b) w odniesieniu do monitorowania i oceny umowy o partnerstwie,

– regularne przeprowadzanie wizyt z udziałem wszystkich zainteresowanych stron w celu weryfikacji skuteczności umowy o partnerstwie oraz jej skutków,

– ocena skutków społecznych, gospodarczych i środowiskowych umowy o partnerstwie zgodnie z dobrymi praktykami i kryteriami, które strony muszą zbadać i przyjąć, oraz podejmowanie niezbędnych środków w celu rozwiązywania wszelkich problemów zidentyfikowanych w trakcie tej oceny,

– upewnianie się, że przeprowadzano regularne oceny wdrażania umowy o partnerstwie oraz w stosownych przypadkach niezapowiedziane kontrole,

– monitorowanie i analizowanie okresowych sprawozdań dotyczących sytuacji na rynku i zlecanie badań z tej dziedziny; czuwanie nad wdrażaniem opracowanych zaleceń po zatwierdzeniu,

– wskazywanie ewentualnych trudności związanych z wdrażaniem umowy o partnerstwie i sugerowanie lub podejmowanie właściwych środków w celu zaradzenia tym trudnościom;

c) w odniesieniu do niezależnego audytu

– zatwierdzanie podręcznika procedur niezależnego audytora zgodnie z załącznikiem VI,

– analizowanie sprawozdań opracowanych przez niezależnego audytora oraz podejmowanie decyzji o ich publikacji i o sposobie, w jaki zostaną podane do publicznej wiadomości zgodnie z załącznikiem VI,

– analizowanie skarg dotyczących funkcjonowania systemu zezwoleń FLEGT na terytorium jednej lub drugiej strony,

– w stosownych przypadkach podejmowanie decyzji, a następnie czuwanie nad monitorowaniem środków podjętych lub działań, które należy podjąć, w celu rozwiązania problemów wskazanych przez niezależnego audytora,

– informowanie niezależnego audytora o tych podjętych działaniach oraz o wszelkich elementach dotyczących systemu weryfikacji legalności lub audytu,

– analizowanie skarg dotyczących pracy niezależnego audytora;

d) w odniesieniu do włączania innych podmiotów do zarządzania umową o partnerstwie,

– w stosownych przypadkach formułowanie zaleceń dotyczących potrzeb wzmocnienia potencjału sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego oraz ich udziału w monitorowaniu zgodności z przepisami ustawowymi i wykonawczymi dotyczącymi gospodarki leśnej w Kongu,

– podejmowanie odpowiednich środków w celu promowania udziału organizacji społeczeństwa obywatelskiego i innych grup zainteresowanych wdrażaniem umowy o partnerstwie.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2011.92.127
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Kongo-Unia Europejska. Dobrowolna umowa o partnerstwie dotycząca egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa oraz handlu drewnem i produktami z drewna wprowadzanymi na terytorium Unii Europejskiej. Bruksela.2010.05.17.
• Data aktu: 17/05/2010
• Data ogłoszenia: 06/04/2011
• Data wejścia w życie: 01/03/2013