(notyfikowana jako dokument nr C(2011) 911)(Jedynie tekst w języku włoskim jest autentyczny)
(2011/113/UE)
(Dz.U.UE L z dnia 19 lutego 2011 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1258/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej(1), w szczególności jego art. 7 ust. 3,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej(2), w szczególności jego art. 30 i art. 32 ust. 8,
po konsultacji z Komitetem ds. Funduszy Rolniczych,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Decyzjami Komisji 2007/327/WE(3), 2008/394/WE(4) i 2010/61/UE(5) rozliczono rachunki za rok budżetowy 2006 wszystkich agencji płatniczych z wyjątkiem włoskiej agencji płatniczej "ARBEA".
(2) W świetle otrzymanych nowych informacji oraz wyników kontroli dodatkowej Komisja jest już w stanie podjąć decyzję w sprawie kompletności, dokładności i prawdziwości ksiąg rachunkowych przedłożonych przez włoską agencję płatniczą "ARBEA".
(3) Artykuł 7 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Komisji (WE) nr 1663/95 z dnia 7 lipca 1995 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 729/70 w odniesieniu do procedury rozliczania rachunków Sekcji Gwarancji EFOGR(6) stanowi, że kwoty, które zgodnie z decyzją w sprawie rozliczenia rachunków określoną w akapicie pierwszym podlegają zwrotowi od każdego państwa członkowskiego lub które są płatne na rzecz każdego państwa członkowskiego, ustala się poprzez potrącanie zaliczek wypłaconych w danym roku budżetowym, tj. w roku 2006, od wydatków uznanych w tym samym roku budżetowym zgodnie z akapitem pierwszym. Kwoty te są odejmowane od lub dodawane do zaliczek na wydatki, począwszy od drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym została podjęta decyzja w sprawie rozliczenia rachunków.
(4) Zgodnie z art. 32 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 konsekwencje finansowe nieodzyskania kwot powstałych w wyniku nieprawidłowości ponosi w 50 % zainteresowane państwo członkowskie, a w 50 % budżet UE, jeżeli odzyskanie nie nastąpiło w terminie czterech lat od daty pierwszego ustalenia administracyjnego lub sądowego, lub w terminie ośmiu lat, w przypadku gdy odzyskanie jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi. Artykuł 32 ust. 3 wymienionego rozporządzenia zobowiązuje państwa członkowskie do przesłania Komisji razem z rocznym sprawozdaniem finansowym skróconego zestawienia procedur windykacji wszczętych w wyniku nieprawidłowości. Szczegółowe przepisy dotyczące stosowania obowiązku sprawozdawczego państw członkowskich w odniesieniu do kwot, które podlegają zwrotowi, są określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 885/2006 z dnia 21 czerwca 2006 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 w zakresie akredytacji agencji płatniczych i innych jednostek, jak również rozliczenia rachunków EFRG i EFRROW(7). W załączniku III do wymienionego rozporządzenia znajdują są wzory tabel 1 i 2, które państwa członkowskie muszą dostarczyć w 2007 r. Na podstawie wypełnionych przez państwa członkowskie tabel Komisja powinna podjąć decyzję w sprawie konsekwencji finansowych wynikających z nieodzyskania kwot powstałych w wyniku nieprawidłowości starszych niż odpowiednio cztery lata lub osiem lat. Decyzja ta pozostaje bez uszczerbku dla przyszłych decyzji w sprawie zgodności na mocy art. 32 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005.
(5) Zgodnie z art. 32 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 państwa członkowskie mogą zdecydować o niekontynuowaniu windykacji. Taka decyzja może zostać podjęta jedynie w przypadku gdy łączna kwota poniesionych i przewidywanych kosztów windykacji przewyższa kwotę do odzyskania lub gdy odzyskanie okazuje się niemożliwe w związku z niewypłacalnością dłużnika lub osób odpowiedzialnych prawnie za nieprawidłowości, stwierdzoną i uznaną zgodnie z prawem krajowym. Jeżeli decyzję podjęto w terminie czterech lat od daty pierwszego ustalenia administracyjnego lub sądowego albo w terminie ośmiu lat, w przypadku gdy nieodzyskana kwota jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi, 100 % konsekwencji finansowych wynikających z nieodzyskania powinno zostać pokryte z budżetu UE. W skróconym zestawieniu, o którym mowa w art. 32 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, przedstawiono kwoty, w odniesieniu do których państwa członkowskie podjęły decyzję o niekontynuowaniu windykacji, oraz powody tej decyzji. Kwotami tymi nie zostają obciążone państwa członkowskie, których to dotyczy, lecz muszą one w związku z powyższym zostać pokryte z budżetu UE. Decyzja ta pozostaje bez uszczerbku dla przyszłych decyzji w sprawie zgodności na mocy art. 32 ust. 8 wspomnianego rozporządzenia.
(6) Rozliczając rachunki przedmiotowych agencji płatniczych, Komisja musi uwzględnić kwoty już potrącone odnośnym państwom członkowskim na podstawie decyzji 2007/327/WE, 2008/394/WE oraz 2010/61/UE.
(7) Zgodnie z art. 7 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 i art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1663/95 niniejsza decyzja nie ma wpływu na podjęcie przez Komisję późniejszych decyzji wykluczających z finansowania wspólnotowego wydatki dokonane niezgodnie z przepisami UE,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli dnia 18 lutego 2011 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Dacian CIOLOȘ |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, s. 103.
(2) Dz.U. L 209 z 11.8.2005, s. 1.
(3) Dz.U. L 122 z 11.5.2007, s. 51.
(4) Dz.U. L 139 z 29.5.2008, s. 22.
(5) Dz.U. L 34 z 5.2.2010, s. 33.
(6) Dz.U. L 158 z 8.7.1995, s. 6.
(7) Dz.U. L 171 z 23.6.2006, s. 90.
