PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(1),
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzeniem Rady (WE) nr 2007/2000 z dnia 18 września 2000 r. wprowadzającym nadzwyczajne środki handlowe dla krajów i terytoriów uczestniczących lub powiązanych z procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej(2) wprowadzono nadzwyczajne środki handlowe, które przewidują nieograniczony bezcłowy dostęp do rynku Unii dla prawie wszystkich produktów pochodzących z krajów i obszarów celnych korzystających z procesu stabilizacji i stowarzyszania. Jako że kilkakrotnie znacząco zmieniano rozporządzenie (WE) nr 2007/2000, zostało ono ujednolicone rozporządzeniem Rady (WE) nr 1215/2009(3) w celu zachowania jasności i racjonalności.
(2) Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony, podpisano w Luksemburgu w dniu 16 czerwca 2008 r. Do czasu zakończenia procedur koniecznych, aby układ ten wszedł w życie, podpisano i zawarto(4)umowę przejściową w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem pomiędzy Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony(5), która weszła w życie w dniu 1 lipca 2008 r.
(3) Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony, podpisano w Luksemburgu w dniu 29 kwietnia 2008 r. Do czasu zakończenia procedur koniecznych, aby układ ten wszedł w życie, podpisano i zawarto(6)umowę przejściową w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem pomiędzy Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony(7), która weszła w życie w dniu 1 lutego 2010 r.
(4) Układy o stabilizacji i stowarzyszeniu i umowy przejściowe ustanawiają umowny system handlowy pomiędzy Unią Europejską a Bośnią i Hercegowiną oraz pomiędzy Unią Europejską a Serbią. Konieczna jest zatem zmiana rozporządzenia (WE) nr 1215/2009 polegająca na usunięciu Bośni i Hercegowiny oraz Serbii z listy beneficjentów koncesji taryfowych na te same produkty, a także dostosowanie wielkości globalnych kontyngentów taryfowych na konkretne produkty w ramach systemu umownego. Bośnia i Hercegowina oraz Serbia powinny jednak pozostać beneficjentami w oparciu o rozporządzenie (WE) nr 1215/2009 w takim zakresie, w jakim rozporządzenie to przewiduje koncesje, które są bardziej korzystne niż te istniejące w ramach umów dwustronnych.
(5) Rozporządzenie (WE) nr 1215/2009 pozostaje głównym instrumentem regulującym stosunki handlowe z Kosowem(8). Stały dostęp do rynku Unii jest decydujący dla ożywienia gospodarczego Kosowa i całego regionu. Jednocześnie taki dostęp nie będzie miał negatywnych skutków dla Unii.
(6) Z tych powodów i biorąc pod uwagę, że rozporządzenie (WE) 1215/2009 przestało obowiązywać w dniu 31 grudnia 2010 r., należy przedłużyć okres obowiązywania rozporządzenia (WE) nr 1215/2009 do dnia 31 grudnia 2015 r.
(7) Aby zapewnić, że Unia jest w stanie przestrzegać swoich międzynarodowych zobowiązań, preferencje przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny być uzależnione od kontynuacji lub odnowienia istniejącego odstępstwa od zobowiązań w ramach Światowej Organizacji Handlu (WTO) uzyskanego przez Unię.
(8) W celu ochrony interesów gospodarczych podmiotów konieczne jest zapewnienie środków przejściowych dla produktów, które w dniu zastosowania niniejszego rozporządzenia znajdują się w tranzycie lub są tymczasowo składowane w składach celnych lub w strefach wolnocłowych.
(9) W celu przyjęcia przepisów koniecznych do stosowania niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczących koniecznych zmian i dostosowań technicznych w załącznikach I i II po zmianach w kodach Nomenklatury scalonej i podpodziałach TARIC, a także koniecznych korekt w następstwie przyznania preferencji handlowych na mocy innych ustaleń między Unią a krajami i terytoriami, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu. Szczególnie ważne jest, aby Komisja podczas prac przygotowawczych prowadziła odpowiednie konsultacje, w tym na szczeblu ekspertów. W procesie przygotowywania i sporządzania aktów delegowanych Komisja powinna zagwarantować równoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(10) Należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do zawieszenia uprawnienia do korzystania z porozumień preferencyjnych w razie ich nieprzestrzegania, wydawania świadectw autentyczności potwierdzających, że towary pochodzą z danego kraju lub terytorium i odpowiadają definicji zawartej w niniejszym rozporządzeniu, a także czasowego zawieszenia całości lub części uzgodnień przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję(9).
(11) Aby nie zakłócać handlu, niniejsze rozporządzenie należy stosować z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2011 r.,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Strasburgu dnia 13 grudnia 2011 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
J. BUZEK |
M. SZPUNAR |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______(1) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 13 października 2011 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 24 listopada 2011 r.
(2) Dz.U. L 240 z 23.9.2000, s. 1.
(3) Dz.U. L 328 z 15.12.2009, s. 1.
(4) Dz.U. L 169 z 30.6.2008, s. 10; sprostowanie w Dz.U. L 233 z 30.8.2008, s. 5.
(5) Dz.U. L 233 z 30.8.2008, s. 6.
(6) Dz.U. L 28 z 30.1.2010, s. 1.
(7) Dz.U. L 28 z 30.1.2010, s. 2.
(8) W rozumieniu rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 1244/1999.
(9) Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.
(10) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1.