a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie(2) przewiduje określenie wolumenów uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji w 2011 i 2012 r. tak szybko, jak to możliwe po jego przyjęciu. Ustalone w ten sposób wolumeny będą wymienione w załączniku do tego rozporządzenia. Głównym celem określenia wolumenu jest zapewnienie łatwego przejścia z drugiego do trzeciego okresu rozliczeniowego w ramach unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji, stanowiącego podstawę właściwego funkcjonowania rynku wtórnego.
(2) Przy określaniu wolumenów, które mają zostać sprzedane na aukcji w 2011 i 2012 r., należy zwrócić uwagę na czynniki decydujące o zapotrzebowaniu na uprawnienia i ich podaży, w szczególności: zabezpieczenie zgodności we wczesnych latach trzeciego okresu rozliczeniowego, zwłaszcza ze strony sektora energetycznego; wolumen uprawnień ważnych w drugim okresie rozliczeniowym, które nie są wymagane w tym okresie dla zapewnienia zgodności, posiadanych głównie przez sektor przemysłowy; udział tych uprawnień, co do którego prawdopodobne było i jest, że zostanie sprzedany na rynku w drugim okresie rozliczeniowym; wolumen jednostek poświadczonej redukcji emisji i jednostek redukcji emisji wynikających z projektów w zakresie redukcji emisji w ramach mechanizmu czystego rozwoju lub mechanizmu wspólnego wdrożenia, dostępnych w celu zabezpieczenia lub umorzenia przez operatorów objętych unijnym systemem handlu uprawnieniami do emisji; oraz monetyzację uprawnień z rezerwy dla nowych instalacji w trzecim okresie rozliczeniowym w celu wsparcia projektów demonstracyjnych w zakresie wychwytywania i pochłaniania dwutlenku węgla oraz innowacyjnych technologii w zakresie energii ze źródeł odnawialnych (NER300) na podstawie decyzji Komisji 2010/670/UE z dnia 3 listopada 2010 r. ustanawiającej kryteria i środki dotyczące finansowania komercyjnych projektów demonstracyjnych mających na celu bezpieczne dla środowiska wychwytywanie i geologiczne składowanie CO2 oraz projektów demonstracyjnych w zakresie innowacyjnych technologii energetyki odnawialnej realizowanych w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie, ustanowionego dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(3). Chociaż powyższe czynniki charakteryzują się różnym stopniem niepewności, ważne jest, aby w wyznaczonym terminie określić wolumen, który ma zostać sprzedany na aukcji w 2012 r.
(3) Z oceny opartej o powyższe czynniki wynika, że w 2011 r. nie należy sprzedać na aukcji uprawnień ważnych w trzecim okresie rozliczeniowym.
(4) Należy określić kalendarze aukcji uprawnień w 2012 r., aby ograniczyć wpływ aukcji na funkcjonowanie rynku wtórnego przy jednoczesnym zapewnieniu wielkości aukcji gwarantującej wystarczający udział. Należy zadbać o sprawne przejście ze sprzedaży na przejściowych platformach aukcyjnych na sprzedaż na późniejszych platformach. Ponadto w pewnych ściśle określonych dodatkowych sytuacjach można uzasadnić zmianę opublikowanego kalendarza aukcji.
(5) Nie ma potrzeby przejściowego sprzedawania na aukcji kontraktów terminowych typu future lub forward, ponieważ można spodziewać się, że dostawa uprawnień, które mają zostać sprzedane na aukcji, zostanie umożliwiona w terminie. Nadal jednak wskazane jest zamówienie publiczne dotyczące przejściowej platformy aukcyjnej, co ma na celu ograniczenie ryzyka właściwego dla zamówienia publicznego na platformę aukcyjną, do której rozporządzenie będzie stosowało się w całej rozciągłości. Biorąc pod uwagę znaczenie pełnego stosowania rozporządzenia, sprzedaż na przejściowych platformach aukcyjnych nie powinna być prowadzona dłużej, niż to konieczne. Wyznaczenie przejściowej platformy aukcyjnej powinno być ułatwione przez wprowadzenie mniejszej liczby wymogów dotyczących prowadzenia aukcji, jak przewidziano już w przypadku sprzedaży na aukcji kontraktów terminowych typu future lub forward. W ten sposób usługi, które mają być przedmiotem zamówienia, mogą pozostać w większym stopniu zbliżone do usług już istniejących na rynku. Ponadto stosowanie krajowych przepisów transponujących tytuł III dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(4) do aukcji prowadzonych przez przejściową platformę aukcyjną nie jest niezbędne. Niewspółmierny byłby również wymóg uaktualniania zezwolenia dotyczącego przejściowej platformy aukcyjnej zgodnie z wymogami rozporządzenia o sprzedaży na aukcji. Jednakże w celu zapewnienia skutecznego nadzoru rynku, przepisy niniejszego rozporządzenia odnoszące się do zakazu nadużyć rynku powinny być stosowane do aukcji przeprowadzanych na przejściowych platformach aukcyjnych od momentu wprowadzenia odpowiednich przepisów do prawa krajowego przez państwa członkowskie. Takie działanie gwarantuje równe warunki działania dla kandydujących platform aukcyjnych bez konieczności uzależniania rozpoczęcia aukcji od wdrożenia odpowiednich przepisów. Powyższe ma zastosowanie do przejściowej platformy aukcyjnej, na którą zamówienie zostanie udzielone w drodze wspólnej procedury udzielania zamówień publicznych, ale również do przejściowych platform aukcyjnych wyznaczanych przez państwa członkowskie, które nie przyłączają się do wspólnego działania i wyznaczają własną platformę aukcyjną.
(6) Nie zachodzi konieczność dystrybucji kosztów monitorującego aukcję przypisanych usługom zamówionym przez Komisję między szereg platform aukcyjnych.
(7) Dla efektywnego i adekwatnego przygotowania i prowadzenia wspólnego udzielania zamówień publicznych w celu wyznaczenia wspólnej platformy aukcyjnej pożądane jest terminowe uzyskanie jasnych informacji dotyczących udziału państw członkowskich w tym wspólnym działaniu. Z tego względu w niektórych sytuacjach powinno być możliwe, aby państwo członkowskie, które rozpoczyna korzystanie ze wspólnej platformy aukcyjnej na późniejszym etapie, pokrywało koszty związane z usługami dostarczanymi przez platformę aukcyjną, których nie ponoszą państwa członkowskie uczestniczące we wspólnym działaniu od jego rozpoczęcia.
(8) Wyznaczenie prowadzących aukcję i monitorującego aukcję ma decydujące znaczenie dla właściwego prowadzenia aukcji, a przeprowadzanie aukcji nie byłoby możliwe bez zawarcia i wejścia w życie uzgodnień między prowadzącymi aukcję i monitorującym aukcję, z jednej strony, a platformami aukcyjnymi z drugiej strony. Uzgodnienia te powinny być właściwie wdrożone, ale niewdrożenie lub spór dotyczący wdrożenia nie powinny w każdej sytuacji prowadzić do wstrzymania sprzedaży uprawnień na aukcjach.
(9) Monitorujący aukcję ma być wyznaczany w drodze procedury udzielania zamówień publicznych prowadzonej wspólnie przez Komisję i państwa członkowskie. Chociaż przewiduje się, że wszystkie państwa członkowskie będą uczestniczyć w tym wspólnym działaniu od samego początku, stosowne jest ustanowienie przepisów na wypadek, gdyby któreś państwo członkowskie dołączyło dopiero na późniejszym etapie. Ponadto państwa członkowskie, które podjęły decyzję o wyznaczeniu własnej platformy aukcyjnej, powinny mieć możliwość przyłączenia się do wspólnego działania wyłącznie w celu skorzystania ze wspólnej platformy aukcyjnej w przypadku braku wpisu do wykazu własnej platformy aukcyjnej, bez uszczerbku dla posiadanego w tym działaniu statusu obserwatora.
(10) Należy ograniczyć ryzyko wykorzystywania informacji wewnętrznych poprzez wycofanie oferty. W przypadku gdy takie zachowanie nie jest objęte dyrektywą 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(5), powinny mieć zastosowanie odpowiednie przepisy rozporządzenia o sprzedaży na aukcji.
(11) Niniejsza zmiana powinna zawierać ograniczoną liczbę wyjaśnień technicznych i korekt rozporządzenia o sprzedaży na aukcji.
(12) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 1031/2010.
(13) W celu zapewnienia przewidywalnych i terminowych aukcji niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym.
(14) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 23 listopada 2011 r.
|
W imieniu Komisji |
|
José Manuel BARROSO |
|
Przewodniczący |
______(1) Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32.
(2) Dz.U. L 302 z 18.11.2010, s. 1.
(3) Dz.U. L 290 z 6.11.2010, s. 39.
(4) Dz.U. L 145 z 30.4.2004, s. 1.
(5) Dz.U. L 96 z 12.4.2003, s. 16.