KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002(1), w szczególności jego art. 5 ust. 2, art. 15 ust. 1 lit. c), art. 15 ust. 1 akapit drugi, art. 20 ust. 10 i 11, art. 41 ust. 3 akapit pierwszy i trzeci, art. 42 ust. 2 i art. 45 ust. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 ustanowiono przepisy dotyczące ochrony zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego w zakresie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych w celu zapobieżenia zagrożeniu stwarzanemu przez te produkty dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz zminimalizowania tego zagrożenia. W rozporządzeniu przewidziano także określenie punktu końcowego łańcucha produkcyjnego w odniesieniu do niektórych produktów pochodnych, po osiągnięciu którego produkty te nie podlegają już wymogom tego rozporządzenia.
(2) Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 142/2011 z dnia 25 lutego 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, oraz w sprawie wykonania dyrektywy Rady 97/78/WE w odniesieniu do niektórych próbek i przedmiotów zwolnionych z kontroli weterynaryjnych na granicach w myśl tej dyrektywy(2), ustanowiono przepisy wykonawcze do rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, w tym przepisy dotyczące określenia punktów końcowych w odniesieniu do niektórych produktów pochodnych.
(3) Dania złożyła wniosek o określenie punktu końcowego w odniesieniu do oleju z ryb stosowanego do wytwarzania produktów leczniczych. Jako że olej z ryb uzyskuje się z materiału kategorii 3 i przetwarza w ściśle określonych warunkach, należy określić punkt końcowy dla tego oleju. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 3 rozporządzenia (UE) nr 142/2011 i załącznik XIII do tego rozporządzenia.
(4) W rozporządzeniu (UE) nr 142/2011 zachowano przepisy wprowadzone w celu wykonania rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 i decyzji Komisji nr 2003/324/WE(3), dopuszczające w szczególności skarmianie w Estonii, na Łotwie i w Finlandii niektórych zwierząt futerkowych przetworzonym białkiem zwierzęcym uzyskanym z ciał lub części ciał zwierząt tego samego gatunku, w szczególności z lisów. Należy zmienić załącznik II, aby dopuścić skarmianie tego typu materiałem oba powszechnie chowane gatunki, tj. obecnie wymienionego lisa rudego (Vulpes vulpes) i lisa polarnego (Alopex lagopus), jako że decyzja 2003/324/WE została uchylona rozporządzeniem (UE) nr 142/2011.
(5) Rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 ustanowiono pewne przepisy dotyczące sterylizacji ciśnieniowej oraz przewidziano środki wykonawcze, które należy przyjąć w odniesieniu do innych metod przetwarzania stosowanych obowiązkowo do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, tak aby zapobiec niedopuszczalnemu zagrożeniu dla zdrowia ludzi i zwierząt w wyniku używania lub usuwania tych produktów. W załączniku IV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 określono w związku z tym standardowe metody przetwarzania dla zakładów przetwórczych oraz określonych innych zakładów i przedsiębiorstw.
(6) W rozporządzeniu (WE) nr 1069/2009 zezwolono na usuwanie lub stosowanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych za pomocą metod alternatywnych, pod warunkiem że metody te zostały dopuszczone na podstawie oceny ich zdolności do zmniejszenia zagrożeń dla zdrowia ludzi i zwierząt w stopniu co najmniej równym zdolnościom standardowych metod przetwarzania, odnośnie do odpowiedniej kategorii produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. W rozporządzeniu (WE) nr 1069/2009 ustanowiono również standardowy format składania wniosku o dopuszczenie metod alternatywnych. W załączniku IV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 określono w związku z tym alternatywne metody przetwarzania dla zakładów przetwórczych oraz określonych innych zakładów i przedsiębiorstw.
(7) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) wydał trzy opinie na temat tych metod alternatywnych: opinię naukową z dnia 21 stycznia 2009 r. na temat projektu badawczego dotyczącego alternatywnych metod utylizacji tusz zwierzęcych z zastosowaniem systemu zabunkrowania(4) (projekt dotyczący systemu zabunkrowania); opinię naukową z dnia 8 lipca 2010 r. na temat traktowania wapnem obornika pochodzącego od świń i drobiu(5) oraz opinię z dnia 22 września 2010 r. na temat wniosku firmy Neste Oil w sprawie nowej alternatywnej metody usuwania lub stosowania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego(6).
(8) Proponowany system zabunkrowania polega na hydrolizie zwłok świń i innych produktów ubocznych pochodzących od świń gospodarskich przeprowadzanej w zamkniętym pojemniku na terenie gospodarstwa. Po upływie określonego czasu zhydrolizowany materiał usuwa się przez spalanie lub przetwarzanie zgodnie z przepisami dotyczącymi wymagań zdrowotnych w zakresie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego (pierwsza możliwość).
(9) W proponowanym systemie zabunkrowania możliwe jest też rozdrabnianie i następująca po nim pasteryzacja zwłok świń i innych produktów ubocznych pochodzących od świń gospodarskich przed ich usunięciem (druga możliwość).
(10) W swej opinii z 21 stycznia 2009 r. na temat proponowanego systemu zabunkrowania EFSA stwierdził, że dostarczone informacje nie były wystarczające do uznania drugiej opcji za bezpieczną metodę usuwania produktów ubocznych pochodzących od świń. Co się tyczy pierwszej możliwości, opartej na hydrolizie, EFSA również nie był w stanie przedstawić końcowej oceny. Stwierdził on jednak, że zhydrolizowany materiał nie będzie stanowił dodatkowego zagrożenia, pod warunkiem że zostanie przetworzony zgodnie z przepisami dotyczącymi zdrowia odnoszącymi się do materiałów kategorii 2.
(11) W związku z tym należy zezwolić na hydrolizę produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego na terenie gospodarstwa w warunkach zapewniających zapobieganie przenoszeniu chorób zakaźnych ludzi lub zwierząt oraz powstawaniu szkodliwych zmian w środowisku. W szczególności hydroliza powinna być przeprowadzana w zamkniętym i szczelnym pojemniku oddzielonym od zwierząt gospodarskich obecnych w gospodarstwie (trzecia możliwość). Niemniej jednak, jako że hydroliza nie jest sama w sobie metodą przetwarzania, szczegółowe warunki przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w tego rodzaju zakładach nie powinny mieć zastosowania. Pojemnik należy regularnie kontrolować, w ramach nadzoru urzędowego, pod kątem korozji, żeby zapobiec przedostaniu się materiałów do gruntu.
(12) Nie wykazano jeszcze zdolności metody opartej na hydrolizie do zmniejszania zagrożeń dla zdrowia. Należy zatem zakazać stosowania zhydrolizowanego materiału lub poddawania go jakimkolwiek czynnościom innym niż przez spalanie lub współspalanie, po wcześniejszym przetworzeniu lub bez niego, lub usuwanie na zatwierdzone składowisko odpadów, kompostowanie lub przekształcanie w biogaz, przy czym ostatnie trzy opcje musi poprzedzać sterylizacja ciśnieniowa.
(13) Hiszpania, Irlandia, Łotwa, Portugalia i Zjednoczone Królestwo wykazały zainteresowanie zezwoleniem ich podmiotom na stosowanie metody opartej na hydrolizie. Właściwe organy tych państw członkowskich potwierdziły, że prowadzone będą ścisłe kontrole tych podmiotów w celu zapobiegania potencjalnym zagrożeniom dla zdrowia.
(14) W swojej opinii z dnia 8 lipca 2010 na temat traktowania wapnem obornika od świń i drobiu EFSA stwierdził, że proponowane mieszanie wapna i obornika można uznać za bezpieczną metodę inaktywacji odpowiednich bakteryjnych i wirusowych czynników chorobotwórczych przed zamierzonym zastosowaniem produktu pochodnego, tzn. mieszanki wapna i obornika, w glebie. Jako że skuteczność procesu wykazano tylko z zastosowaniem określonego urządzenia mieszającego, EFSA zalecił, w przypadku użycia innego urządzenia w tym samym celu, dokonanie walidacji na podstawie pomiaru pH, czasu i temperatury, aby wykazać, że przy zastosowaniu innego urządzenia mieszającego osiąga się równoważną inaktywację czynników chorobotwórczych.
(15) Należy przeprowadzić walidację zgodnie z tymi zasadami w przypadku użycia wapna tlenkowo-magnezowego (CaOMgO) zamiast wapna palonego (CaO), które zostało zastosowane w procesie poddanym ocenie przez EFSA.
(16) W swej opinii z dnia 22 września 2010 r. na temat wieloetapowego procesu katalitycznego służącego produkcji paliw odnawialnych EFSA stwierdził, że metoda ta może zostać uznana za bezpieczną, kiedy tłuszcze wytopione uzyskane z materiałów kategorii 2 i 3 stosuje się jako materiał wyjściowy, a tłuszcze te zostały przetworzone zgodnie ze standardowymi metodami przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. Przedstawione dowody nie pozwoliły jednak na stwierdzenie, że dzięki temu procesowi można również zmniejszyć potencjalne zagrożenie TSE związane z tłuszczami wytopionymi uzyskanymi z materiałów kategorii 1. Należy zatem zatwierdzić wieloetapowy proces katalityczny dla wytopionych tłuszczów uzyskanych z materiałów kategorii 2 i 3, natomiast względem tłuszczów wytopionych uzyskanych z materiałów kategorii 1 należy proces ten odrzucić. Odrzucenie to nie uniemożliwia wnioskodawcy przedłożenia EFSA dalszych dowodów w celu wydania nowej oceny, jednak należy zakazać stosowania tłuszczów wytopionych uzyskanych z materiału kategorii 1 w wymienionym procesie do czasu wydania tej oceny.
(17) Należy zmienić załącznik IV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011, aby uwzględnić wnioski z trzech wymienionych opinii EFSA.
(18) W rozporządzeniu (UE) nr 1069/2009 przewidziano przyjęcie środków wykonawczych odnośnie do przekształcania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w biogaz lub kompost. Kiedy produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są mieszane w wytwórni biogazu lub w kompostowni z materiałami pochodzenia innego niż zwierzęce lub z innymi materiałami nieobjętymi przez to rozporządzenie, należy zezwolić właściwemu organowi na dopuszczenie pobierania reprezentatywnych próbek po pasteryzacji i przed mieszaniem, w celu zbadania ich zgodności z kryteriami mikrobiologicznymi. Dzięki pobraniu tych próbek powinno być możliwe sprawdzenie, czy w wyniku pasteryzacji zmniejszono ryzyko mikrobiologiczne dotyczące przetwarzanych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego.
(19) Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik V do rozporządzenia (UE) nr 142/2011.
(20) W rozporządzeniu (WE) nr 1069/2009 przewidziano przyjęcie standardowego formatu składania wniosków o dopuszczenie alternatywnych metod stosowania lub usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych. Format ten mają stosować zainteresowane strony przy składaniu wniosku o zatwierdzenie takich metod.
(21) Na wniosek Komisji EFSA przyjął w dniu 7 lipca 2010 r. opinię naukową w sprawie oświadczenia odnośnie do pomocy technicznej dotyczącej formatu składania wniosków o dopuszczenie nowych metod alternatywnych w zakresie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego(7). W oświadczeniu tym EFSA zaleca udzielenie dodatkowych wyjaśnień na temat informacji, które zainteresowane strony muszą dostarczyć, składając wniosek o zatwierdzenie nowej metody alternatywnej.
(22) Uwzględniając zalecenia pochodzące z tej opinii naukowej, należy zmienić standardowy format składania wniosków o dopuszczenie nowych metod alternatywnych określony w załączniku VII do rozporządzenia (UE) nr 142/2011.
(23) Jako że paliwa odnawialne uzyskane w wyniku wieloetapowego procesu katalitycznego mogą również być wytwarzane z przywożonych tłuszczów wytopionych, należy sprecyzować wymogi dotyczące przywozu tych tłuszczów oraz warunki określone w świadectwie zdrowia, które musi towarzyszyć przesyłkom tłuszczów wytopionych w miejscu wprowadzania do Unii, gdzie odbywają się kontrole weterynaryjne. Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki XIV i XV do rozporządzenia (WE) nr 142/2011.
(24) Należy zatem odpowiednio zmienić art. 3 i załączniki II, IV, V, VII, VIII, XI oraz załączniki XIII do XVI.
(25) Należy wyznaczyć okres przejściowy po dacie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia celem umożliwienia dalszego przywozu do Unii tłuszczów wytopionych nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, stosowanych do pewnych celów poza łańcuchem żywnościowym, jak przewidziano w rozporządzeniu (UE) nr 142/2011 przed wprowadzeniem zmian niniejszym rozporządzeniem.
(26) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli dnia 29 lipca 2011 r.
|
W imieniu Komisji |
|
José Manuel BARROSO |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 1.
(2) Dz.U. L 54 z 26.2.2011, s. 1.
(3) Dz.U. L 117 z 13.5.2003, s. 37.
(4) Dziennik EFSA (2009) 971, 1-12.
(5) Dziennik EFSA (2010); 8(7):1681.
(6) Dziennik EFSA (2010); 8(10):1825.
(7) Dziennik EFSA 2010, 8(7):1680.