KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 maja 2002 r. w sprawie niepożądanych substancji w paszach zwierzęcych(1), w szczególności jej art. 8 ust. 1 oraz ust. 2 tiret pierwsze,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywa 2002/32/WE stanowi, że stosowanie produktów przeznaczonych do żywienia zwierząt, w których zawartość niepożądanych substancji przekracza maksymalne poziomy określone w załączniku I do wymienionej dyrektywy, jest niedozwolone. W odniesieniu do niektórych substancji niepożądanych, w przypadku przekroczenia progów określonych w załączniku II do wspomnianej dyrektywy, państwa członkowskie są zobowiązane do przeprowadzenia badań celem zidentyfikowania źródeł tych substancji.
(2) W odniesieniu do azotanu(III) stwierdzono, że produkty i produkty uboczne z buraków cukrowych i trzciny cukrowej oraz z produkcji skrobi zawierają w pewnych warunkach azotan(III) w ilościach przekraczających maksymalne zawartości ustalone niedawno w załączniku I do dyrektywy 2002/32/WE. Ponadto wydaje się, że metoda analizy stosowana w celu oznaczania azotanu(III) w paszy nie zawsze przynosi rzetelne wyniki analityczne w odniesieniu do produktów i produktów ubocznych z buraków cukrowych i trzciny cukrowej oraz z produkcji skrobi. Zważywszy że Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w opinii z dnia 25 marca 2009 r.(2) stwierdził, że obecność azotanu(III) w produktach pochodzenia zwierzęcego nie stanowi zagrożenia dla zdrowia ludzi, należy czasowo wyłączyć produkty, o których mowa, z zakresu obowiązywania maksymalnych zawartości azotanu(III) w materiałach paszowych na czas dalszych badań poziomów azotanu(III) w tych produktach oraz właściwych metod analizy.
(3) Co się tyczy melaminy, w dniu 18 marca 2010 r. EFSA przyjął opinię naukową dotyczącą melaminy w żywności i paszy(3). Wyniki uzyskane przez EFSA wskazują, że melamina może powodować tworzenie się kryształów w drogach moczowych. Kryształy te, obserwowane u zwierząt i dzieci w wyniku przypadków obniżania jakości paszy i preparatów dla niemowląt poprzez dodawanie melaminy, mogą powodować uszkodzenia kanalików proksymalnych, co w niektórych przypadkach prowadziło do zgonów. Komisja Codex Alimentarius ustaliła maksymalne zawartości melaminy w paszy i żywności(4). Należy uwzględnić te maksymalne zawartości w załączniku I do dyrektywy 2002/32/WE w celu ochrony zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, jako że zawartości te są zgodne z wnioskami z opinii EFSA. Pewne dodatki paszowe należy wyłączyć z zakresu obowiązywania tych maksymalnych zawartości, ponieważ dodatki te w nieunikniony sposób, w wyniku normalnego procesu produkcji, zawierają melaminę w ilości przekraczającej maksymalną zawartość.
(4) Co się tyczy Ambrosia spp., w opinii z dnia 4 czerwca 2010 r.(5) EFSA stwierdził, że ważnym czynnikiem rozsiewania tej rośliny, szczególnie na obszarach, gdzie nie występowała ona do tej pory, może być karma dla ptaków, ponieważ często zawiera ona znaczne ilości nieprzetworzonych nasion Ambrosia spp. Dlatego też ograniczyć dalsze rozprzestrzenianie się Ambrosia spp. w Unii można poprzez zapobieżenie stosowaniu karmy dla ptaków zanieczyszczonej nieprzetworzonymi nasionami Ambrosia spp. Rośliny Ambrosia spp. stanowią zagrożenie dla zdrowia publicznego ze względu na uczulające właściwości ich pyłku. Wdychanie pyłku może powodować między innymi zapalenie błony śluzowej nosa i spojówek oraz astmę. Istnieją również dowody na uczulające właściwości Ambrosia spp. u zwierząt. Należy zatem ograniczyć obecność nasion Ambrosia spp. w materiałach paszowych i mieszankach paszowych zawierających niezmielone ziarna i nasiona oraz ustalić maksymalną zawartość nasion Ambrosia spp. w niezmielonych ziarnach i nasionach na jak najniższym rozsądnie osiągalnym poziomie (zasada ALARA) zgodnie z dobrymi praktykami rolniczymi i praktykami w zakresie oczyszczania.
(5) Co się tyczy kokcydiostatyków i histomonostatyków, w przypadku stosowania ich jako dopuszczonego dodatku paszowego może dojść do ich przeniesienia z jednej partii produkcyjnej do drugiej. Takie przeniesienie może skutkować nieuniknionym zanieczyszczeniem krzyżowym kolejnej produkowanej paszy, czyli wprowadzeniem technicznie niemożliwych do uniknięcia śladowych ilości wymienionych substancji do paszy, dla której nie są one przeznaczone i w odniesieniu do której nie zezwolono na stosowanie kokcydiostatyków lub histomonostatyków. Uwzględniając stosowanie dobrych praktyk wytwarzania, maksymalne zawartości kokcydiostatyków i histomonostatyków pochodzących z nieuniknionego zanieczyszczenia krzyżowego w paszach, dla których nie są one przeznaczone, należy ustalić na jak najniższym rozsądnie osiągalnym poziomie (zasada ALARA). W celu umożliwienia producentowi pasz kontroli nad nieuniknionym zanieczyszczeniem krzyżowym należy - w przypadku pasz dla mniej wrażliwych gatunków zwierząt - uznać za możliwą do przyjęcia zawartość zanieczyszczeń w paszy, dla której substancje te nie są przeznaczone, na poziomie około 3 % maksymalnej dopuszczalnej zawartości; natomiast w przypadku pasz dla wrażliwych gatunków zwierząt oraz pasz stosowanych w okresie poprzedzającym ubój należy uznać za możliwą do przyjęcia zawartość zanieczyszczeń w paszy, dla której substancje te nie są przeznaczone, na poziomie około 1 % maksymalnej dopuszczalnej zawartości. Zawartość zanieczyszczeń na poziomie 1 % należy także uznać za możliwą do przyjęcia w odniesieniu do zanieczyszczenia krzyżowego innych pasz, przeznaczonych dla gatunków docelowych, do których to pasz nie dodaje się kokcydiostatyków lub histomonostatyków, oraz w odniesieniu do pasz, dla których substancje te nie są przeznaczone, przeznaczonych dla zwierząt, od których stale pozyskuje się żywność, takich jak krowy mleczne czy kury nioski, w przypadku istnienia dowodów na przenoszenie zanieczyszczeń z paszy na żywność pochodzenia zwierzęcego. W przypadku bezpośredniego podawania zwierzętom materiałów paszowych lub stosowania mieszanek paszowych uzupełniających nie powinno to skutkować narażeniem zwierzęcia na zawartość kokcydiostatyków lub histomonostatyków wyższą niż maksymalny poziom narażenia wynikający ze stosowania w dziennej dawce pokarmowej wyłącznie pełnoporcjowych mieszanek paszowych.
(6) W odniesieniu do kokcydiostatyków: narazyny, nikarbazyny i soli sodowej lasalocidu należy zmienić załącznik I do dyrektywy 2002/32/WE w celu uwzględnienia niedawnych zmian zezwoleń dla tych substancji, a także należy w związku z tym zmienić rozporządzenie Komisji (WE) nr 124/2009 z dnia 10 lutego 2009 r. ustalające maksymalne zawartości w żywności kokcydiostatyków i histomonostatyków pochodzących z nieuniknionego zanieczyszczenia krzyżowego tymi substancjami pasz, dla których nie są one przeznaczone(6).
(7) Załączniki I i II do dyrektywy 2002/32/WE podlegały już w przeszłości wielokrotnym i daleko idącym dostosowaniom. Należy zatem dokonać konsolidacji tych załączników. Dla zwiększenia jasności i czytelności tych załączników należy zmienić ich strukturę i ujednolicić terminologię. Ponieważ przepisy zawarte w załącznikach są stosowane bezpośrednio i wiążą w całości, należy ustanowić te załączniki w drodze rozporządzenia.
(8) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i nie spotkały się ze sprzeciwem Parlamentu Europejskiego ani Rady,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli dnia 16 czerwca 2011 r.
|
W imieniu Komisji |
|
José Manuel BARROSO |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 140 z 30.5.2002, s. 10.
(2) Panel EFSA ds. środków trujących w łańcuchu żywnościowym, Opinia naukowa dotycząca azotanu(III) jako substancji niepożądanych w paszy dla zwierząt, The EFSA Journal (2009) 1017, s. 1-47. Dostępna na stronie internetowej: http://www.efsa.europa.eu/en/scdocs/doc/1017.pdf.
(3) Panel EFSA ds. środków trujących w łańcuchu żywnościowym (CONTAM) oraz panel EFSA ds. materiałów pozostających w kontakcie z żywnością, enzymów, aromatów oraz substancji pomagających w przetwarzaniu (CEF); Opinia naukowa dotycząca melaminy w żywności i paszy. The EFSA Journal 2010; 8(4):1573. [145 ss.]. doi:10.2903/j.efsa.2010.1573. Dostępna na stronie internetowej: http://www.efsa.europa.eu/en/scdocs/doc/1573.pdf.
(4) Sprawozdanie z 33. sesji Wspólnego programu FAO i WHO dotyczącego standardów żywieniowych, Komisja Codex Alimentarius, Genewa, Szwajcaria, 5-9 lipca 2010 r. (ALINORM 10/33/REP).
(5) Panel EFSA ds. środków trujących w łańcuchu żywnościowym (CONTAM), panel EFSA ds. produktów dietetycznych, żywienia i alergii (NDA) oraz panel EFSA ds. zdrowia roślin (PLH); Opinia naukowa dotycząca wpływu obecności nasion Ambrosia spp. w paszy dla zwierząt na zdrowie publiczne i zdrowie zwierząt oraz na środowisko. The EFSA Journal 2010; 8(6):1566 [37 ss.]. doi:10.2903/j.efsa.2010.1566. Dostępna na stronie internetowej: http://www.efsa.europa.eu/en/scdocs/doc/1566.pdf.
(6) Dz.U. L 140 z 11.2.2009, s. 7.