a także mając na uwadze, co następuje:(1) Na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 732/2008 z dnia 22 lipca 2008 r. wprowadzającego ogólny system preferencji taryfowych na okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. oraz zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 552/97, (WE) nr 1933/2006 oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 1100/2006 i (WE) nr 964/2007 2 Unia Europejska udziela krajom rozwijającym się preferencji handlowych w ramach jej ogólnego systemu preferencji taryfowych ("GSP" lub "System"). Zgodnie z art. 5 ust. 2 tego rozporządzenia, reguły pochodzenia dotyczące definicji pojęcia produktów pochodzących, procedury oraz związane z nimi metody współpracy administracyjnej zostały ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 3 .
(2) Nawiązując do szeroko zakrojonej debaty, zainicjowanej ogłoszoną dnia 18 grudnia 2003 r. zieloną księgą dotyczącą przyszłości reguł pochodzenia w preferencyjnych zasadach handlu 4 , w dniu 16 marca 2005 r. Komisja przyjęła komunikat zatytułowany "Reguły pochodzenia w preferencyjnych zasadach handlu - Kierunki na przyszłość" 5 ("komunikat"). Komunikat zarysowuje nową koncepcję reguł pochodzenia we wszystkich preferencyjnych zasadach handlu obowiązujących w obrocie z Unią Europejską, a w szczególności w ramach zasad nastawionych na rozwój, takich jak GSP.
(3) W kontekście Agendy Rozwoju DOHA nie budzi wątpliwości konieczność pogłębionej integracji państw rozwijających się z gospodarką ogólnoświatową - w szczególności poprzez ułatwianie im dostępu do rynków w krajach rozwiniętych.
W tym celu należy uprościć, a w stosownych przypadkach złagodzić reguły preferencyjnego pochodzenia w sposób umożliwiający zastosowanie przyznanych preferencji do produktów pochodzących z krajów korzystających.
(4) Aby zapewnić faktyczne preferencje potrzebującym, przy jednoczesnej ochronie zasobów własnych Unii Europejskiej, wszelkim zmianom reguł preferencyjnego pochodzenia powinny towarzyszyć odpowiednie dostosowania procedur zarządzania nimi.
(5) Ocena skutków niniejszego rozporządzenia przeprowadzona przez Komisję wskazuje, że reguły pochodzenia w ramach GSP są postrzegane jako nazbyt złożone i zbyt restrykcyjne. W ramach tej oceny wykazano ponadto, że faktyczny zakres wykorzystania przyznanych preferencji w przypadku niektórych produktów jest niski, w szczególności właśnie dla tych produktów, które mają największe znaczenie dla krajów najsłabiej rozwiniętych, a jednym z powodów takiego stanu rzeczy są obecnie obowiązujące reguły pochodzenia.
(6) W ocenie skutków stwierdzono, że zarówno efekt uproszczenia, jak i sprzyjania rozwojowi można osiągnąć poprzez wprowadzenie jednolitego kryterium, które miałoby zastosowanie do wszystkich produktów, służącego określaniu pochodzenia towarów, które nie zostały w całości uzyskane w danym kraju korzystającym z preferencji na podstawie wartości dodanej w danym kraju korzystającym, przy zachowaniu wymogu zgodności z progiem wystarczającego przetworzenia. W ocenie skutków nie wykazano natomiast nieodzowności jednej wspólnej metody dla realizacji celu uproszczenia czy też sprzyjania rozwojowi. Co więcej, z reakcji zainteresowanych stron wynika, że w pewnej liczbie sektorów (np. dla produktów rolnych i przetworzonych produktów rolnych, produktów rybołówstwa, substancji chemicznych, metali, tkanin i odzieży, jak również obuwia) kryterium wartości dodanej albo okazuje się nieodpowiednie, albo też nie powinno być stosowane jako kryterium wyłączne. W konsekwencji powyższego, w takich sektorach należy stosować inne, proste kryteria, bardziej zrozumiałe dla zainteresowanych przedsiębiorców i łatwiejsze do skontrolowania przez administrację, czy to zamiast kryterium wartości dodanej, czy też na zasadzie alternatywy. Przez inne kryteria rozumie się między innymi określenie najwyższej dopuszczalnej zawartości materiałów niepochodzących; zmianę pozycji lub podpozycji taryfowej; określone formy obróbki lub przetwarzania; oraz używanie materiałów całkowicie uzyskanych. Przez wzgląd na prostotę, należy ograniczyć liczbę różnych reguł do niezbędnego minimum. Dlatego też ustalone reguły pochodzenia powinny mieć zastosowanie raczej do określonych sektorów, niż do konkretnych produktów.
(7) Reguły pochodzenia powinny odzwierciedlać charakterystyczne cechy konkretnych sektorów, przy jednoczesnym zagwarantowaniu krajom korzystającym rzeczywistej możliwości korzystania z przyznanych im praw do preferencyjnego traktowania taryfowego. W stosownych przypadkach reguły powinny również odzwierciedlać zróżnicowane zdolności produkcyjne krajów korzystających. W dążeniu do pobudzenia rozwoju przemysłu w krajach najsłabiej rozwiniętych, w przypadku reguł opartych na kryterium najwyższej dopuszczalnej zawartości materiałów niepochodzących, próg stosowany do takich materiałów powinien być zawsze jak najwyższy, przy jednoczesnym zapewnieniu rzetelności i ekonomicznego uzasadnienia działalności przetwórczej prowadzonej w takich krajach. Stosowanie kryterium najwyższej dopuszczalnej zawartości materiałów niepochodzących sięgającej nawet 70 %, lub wszelkich innych reguł umożliwiających analogiczny poziom rozluźnienia reguł w odniesieniu do produktów pochodzących z krajów najsłabiej rozwiniętych powinno prowadzić do zwiększenia wywozu z tych krajów.
(8) W trosce o zapewnienie rzetelności i gospodarczej zasadności działalności w zakresie obróbki lub przetwarzania prowadzonej w krajach korzystających, która ma przynosić rzeczywiste korzyści tym krajom, należy ustalić wykaz procesów niewystarczającej obróbki lub przetworzenia, które nigdy nie nadają statusu pochodzenia. Wykaz ten w większej części może się pokrywać z dotychczasowym wykazem. Należy jednak dokonać w nim pewnych dostosowań. Przykładowo, dla zapobieżenia przypadkom przekierowania handlu oraz zakłóceniom na rynku cukru, w myśl przyjętych dotąd przepisów określających reguły pochodzenia w innych preferencyjnych zasadach handlu, należy ustanowić nowe reguły uniemożliwiające mieszanie cukru z innymi materiałami.
(9) W sektorach, w których nie stosuje się kryterium wartości dodanej, należy w dalszym ciągu dopuścić pewien zakres swobody, jak to ma miejsce obecnie, przez umożliwienie stosowania ograniczonej ilości materiałów niespełniających reguł. Należy jednak doprecyzować zakres takiego stosowania w odniesieniu do produktów wytwarzanych z materiałów całkowicie uzyskanych. Ponadto w celu zwiększenia swobody w pozyskiwaniu surowców należy zwiększyć dozwoloną proporcję tych materiałów, z wyłączeniem określonych produktów wrażliwych, z dotychczasowych 10 % na 15 % ceny ex-works produktu końcowego. Do wspomnianych produktów wrażliwych należą produkty objęte działami 2 i od 4 do 24 Systemu Zharmonizowanego, z wyłączeniem przetworzonych produktów rybołówstwa objętych działem 16, dla których bardziej odpowiednie byłyby dopuszczalne odchylenia wagowe, i produktów objętych działami od 50 do 63 Systemu Zharmonizowanego, które powinny w dalszym ciągu podlegać szczegółowym regułom określającym dopuszczalne odchylenie - stosownie do przypadku: wagi lub wartości - zróżnicowane w zależności od produktu.
(10) Istotnym elementem rozluźnienia reguł jest kumulacja pochodzenia, dzięki której kraje posługujące się identycznymi regułami pochodzenia mogą wspólnie rozliczać produkcję towarów, które kwalifikują się do preferencyjnego traktowania taryfowego. Obowiązujące warunki regionalnej kumulacji pochodzenia, z podziałem obecnie na trzy regionalne grupy krajów korzystających z kumulacji, zostały uznane za skomplikowane i zbyt surowe. Należy je zatem poddać uproszczeniu i rozluźnieniu poprzez zniesienie obowiązującego obecnie warunku związanego z wartością. Co więcej, obecne możliwości kumulacji między krajami należącymi do jednej grupy regionalnej należy w pewnych przypadkach utrzymać, w odniesieniu do krajów najsłabiej rozwiniętych i innych krajów korzystających, pomimo zróżnicowania reguł pochodzenia wprowadzanego niniejszym rozporządzeniem. Tego rodzaju kumulacja powinna być dozwolona jedynie pod warunkiem że, wysyłając materiały do innego kraju z tej samej grupy w celu kumulacji regionalnej, każdy kraj stosuje reguły pochodzenia obowiązujące w jego wymianie handlowej z Unią Europejską. Niemniej, w trosce o zapobieżenie zakłóceniom wymiany handlowej między krajami korzystającymi z preferencji taryfowych o różnych poziomach, należy ustanowić przepisy wykluczające zastosowanie kumulacji regionalnej do określonych produktów wrażliwych.
(11) Komisja zaznaczyła już w komunikacie swoją gotowość do rozważenia wszelkich wniosków o ustanowienie nowych grup bądź też łączenie lub rozszerzanie grup istniejących, w przypadku państw uzupełniających się pod względem gospodarczym, z uwzględnieniem różnic w preferencyjnych zasadach przysługujących poszczególnym krajom oraz związanego z nimi ryzyka obejścia taryfy, po ustanowieniu niezbędnych struktur i procedur współpracy administracyjnej w dziedzinie administrowania pochodzeniem i sprawowania nad nim kontroli. W nawiązaniu do powyższego, należy ustanowić przepisy dotyczące kumulowania pochodzenia między krajami należącymi do I i III regionalnej grupy kumulacji, które spełniają wymagane kryteria. W następstwie wniosku złożonego przez Mercosur, należy utworzyć nową, IV z kolei regionalną grupę kumulacji w składzie: Argentyna, Brazylia, Paragwaj i Urugwaj. Zastosowanie zasad kumulacji regionalnej pomiędzy wymienionymi krajami powinno być uzależnione od spełnienia niezbędnych wymogów.
(12) Krajom korzystającym powinno się umożliwić dalsze korzystanie z kumulacji z krajami, będącymi krajami partnerskimi zawieranych z UE umów o wolnym handlu. Tę kumulację nowego typu, nazywaną kumulacją rozszerzoną, należy stosować jednokierunkowo, to znaczy powinna ona umożliwiać wyłącznie wykorzystanie materiałów w kraju korzystającym, a jej przyznanie powinno być poprzedzone dogłębnym zbadaniem wniosku złożonego przez zainteresowany kraj korzystający. Z uwagi na swój wrażliwy charakter, towary objęte działami od 1 do 24 Systemu Zharmonizowanego powinny być wykluczone z zakresu kumulacji tego rodzaju.
(13) Kraje korzystające miały już od 2001 r. możliwość kumulowania pochodzenia w odniesieniu do towarów klasyfikowanych w działach od 25 do 97 Systemu Zharmonizowanego, pochodzących z Norwegii i Szwajcarii. Należy dopuścić kontynuowanie takiej kumulacji oraz rozszerzenie jej zasięgu o Turcję, pod warunkiem że definicja pojęcia pochodzenia stosowana przez Norwegię, Szwajcarię i Turcję będzie taka sama jak definicja przyjętą przez Unię Europejską i kraje te zapewnią traktowanie na zasadzie wzajemności przywożonym do nich produktom wytwarzanym z użyciem materiałów pochodzących z Unii Europejskiej. Strony powinny w tym celu zawrzeć porozumienie w formie wymiany listów lub w jakiejkolwiek innej stosownej formie, zawierające zobowiązanie do udzielania państwom członkowskim i sobie nawzajem niezbędnej pomocy w zakresie współpracy administracyjnej.
(14) Kumulacją regionalną nie powinny być jednak objęte niektóre materiały, jeżeli dostępne w Unii Europejskiej preferencje taryfowe nie są takie same dla wszystkich krajów uczestniczących w kumulacji i w wyniku kumulacji materiały objęte preferencjami korzystałyby z bardziej korzystnego traktowania taryfowego niż to, z którego korzystałyby w przypadku bezpośredniego wywozu do Unii Europejskiej. Niedokonanie niezbędnego wykluczenia w odniesieniu do konkretnych materiałów, zapobiegającego tego rodzaju sytuacjom, mogłoby doprowadzić do obejścia taryfy lub zakłóceń handlu poprzez dokonywanie wywozu towarów do Unii Europejskiej wyłącznie z krajów korzystających z najkorzystniejszych preferencji taryfowych.
(15) Wykaz materiałów wykluczonych z kumulacji regionalnej należy ustanowić w postaci odrębnego załącznika. Załącznik ten może być poddawany zmianom nie tylko w przypadku zmiany sytuacji, ale również w celu zapobieżenia tego rodzaju sytuacjom, które mogłyby być wynikiem wprowadzenia w życie kumulacji pomiędzy krajami należącymi do regionalnych grup I i III.
Kumulacja pochodzenia między krajami należącymi do I i III regionalnej grupy kumulacji oraz kumulacja rozszerzona powinny podlegać określonym warunkom, których spełnienie, przed przyznaniem kumulacji, powinna weryfikować Komisja, zgodnie z procedurą komitetową, z uwzględnieniem wszelkich istotnych przesłanek. Z tego samego względu w przypadkach, gdy prawo do korzystania z kumulacji zostało przyznane, ale następnie ustalono, że warunki stosowania kumulacji nie są już spełniane albo stosowanie kumulacji mogłoby doprowadzić do nieprzewidzianych skutków, prowadząc przykładowo do zakłóceń wymiany handlowej lub obchodzenia taryfy, Komisja powinna zawsze mieć możliwość cofnięcia udzielonych uprawnień do stosowania tego rodzaju kumulacji.
(16) W myśl obecnie obowiązujących reguł pochodzenia stopień komplikacji pewnych przepisów dotyczących statków rybackich dokonujących połowów poza wodami terytorialnymi dalece przekracza wyznaczony im cel, stanowiąc przykład nieproporcjonalności, stwarzając trudności zarówno w wykonaniu, jak i w kontroli. Przepisy te należy zatem uprościć. Obecne reguły wymagają udokumentowania bezpośredniego transportu do Unii Europejskiej, co często jest trudne. W związku z tym wymogiem, niektóre towary, posiadające ważny dowód pochodzenia, w rzeczywistości nie mogą korzystać z preferencji. Dlatego należy wprowadzić nowe, prostsze oraz bardziej elastyczne reguł y, skoncentrowane na zagwarantowaniu, że towary przedstawione organom celnym na podstawie zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu w Unii Europejskiej są tymi samymi, które opuściły korzystający kraj wywozu, i nie zostały przetworzone ani nie uległy żadnej innej zmianie w trakcie transportu.
(17) Obecnie organy kraju korzystającego poświadczają pochodzenie produktów, zaś w przypadku, gdy deklarowane pochodzenie okaże się niewłaściwe, importerzy często nie muszą uiszczać należności celnych, ponieważ działali w dobrej wierze, a błąd został popełniony przez właściwe organy. Wynikła z tej sytuacji strata dla zasobów własnych Unii Europejskiej oznacza, że ostatecznie koszty ponosi każdy podatnik Unii Europejskiej. Ponieważ to eksporterzy mogą najlepiej określić jakie jest prawdziwe pochodzenie ich produktów, należałoby wymagać od nich, by wraz z towarami dostarczali swoim klientom oświadczenie o pochodzeniu.
(18) Eksporterzy powinni być rejestrowani przez właściwe organy krajów korzystających dla ułatwienia dokładnie ukierunkowanych kontroli post-eksportowych. W tym celu każdy z krajów korzystających powinien wprowadzić elektroniczny spis eksporterów; a właściwe organy rządowe kraju korzystającego powinny udostępniać Komisji zawartość tego spisu. Na tej podstawie Komisja powinna prowadzić centralną bazę danych zarejestrowanych eksporterów, na potrzeby administracji oraz przedsiębiorców w Unii Europejskiej, korzystając z której każdy przedsiębiorca byłby w stanie sprawdzić, zanim zgłosi towary do dopuszczenia do swobodnego obrotu, czy ich dostawca jest eksporterem zarejestrowanym w danym kraju korzystającym. Analogicznie, przedsiębiorcy działający w Unii Europejskiej, którzy dokonują wywozu w ramach dwustronnej kumulacji pochodzenia, powinni być rejestrowani przez właściwe organy państw członkowskich.
(19) Publikacja numerów oraz nieopatrzonych klauzulą poufności danych rejestracyjnych eksporterów powinna umożliwić pozostałym stronom uzyskanie dostępu do tych danych, tym samym przyczyniając się do zwiększenia przejrzystości i stopnia poinformowania zainteresowanych stron. Niemniej jednak uwzględniając skutki takiej publikacji, powinno się jej dokonywać wyłącznie w przypadku eksporterów, którzy uprzednio dobrowolnie udzielą na to świadomej, szczegółowej i pisemnej zgody.
(20) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych 6 ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie. W stosownych przypadkach należy doprecyzować lub uzupełnić niniejszym rozporządzeniem zasady ustanowione dyrektywą 95/46/WE.
(21) Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych 7 ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych przez Komisję. W stosownych przypadkach należy doprecyzować lub uzupełnić niniejszym rozporządzeniem zasady ustanowione Rozporządzeniem (WE) nr 45/2001.
(22) W myśl art. 28 dyrektywy 95/46/WE krajowe organy nadzorcze powinny kontrolować legalność przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie, podczas gdy w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych przez instytucje lub organ Unii Europejskiej, zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 właściwy jest Europejski Inspektor Ochrony Danych. Europejski Inspektor Ochrony Danych i krajowe organy nadzorcze, działając w ramach właściwych sobie kompetencji, powinni czynnie współpracować oraz zapewniać koordynację nadzoru nad przetwarzaniem danych na mocy niniejszego rozporządzenia.
(23) Wprowadzając system zarejestrowanych eksporterów, należy uwzględnić zdolności krajów korzystających do ustanowienia systemu rejestracji i administrowania nim, jak również zdolności Komisji do zbudowania niezbędnej centralnej bazy danych. W tym celu Komisja musi jeszcze określić wymagania dotyczące użytkowników systemu i sporządzić specyfikacje techniczne. Kiedy tylko określona zostanie szczegółowa architektura centralnej bazy danych, ocenione zostaną szczegółowe implikacje systemu zarejestrowanych eksporterów, w szczególności w zakresie dostępu do danych i ich ochrony, oraz zostaną wprowadzone w życie konieczne dostosowania odpowiednich przepisów. W związku z tym wdrożenie samego systemu należałoby odroczyć do dnia 1 stycznia 2017 r., z zapewnieniem czasu na fazę rozwojową, która rozpocznie się po określeniu wymagań dotyczących użytkowników i specyfikacji technicznych oraz wprowadzeniu wszelkich możliwych dostosowań przepisów, jakie okażą się konieczne w świetle wymagań dotyczących użytkowników systemu oraz specyfikacji technicznych, wraz z ich konsekwencjami w kontekście ochrony danych. Krajom, które nie będą w stanie dotrzymać tego terminu, należy ponadto zapewnić dodatkowy trzyletni okres.
Do roku 2017 i po tym terminie, na potrzeby krajów korzystających, które nie będą w stanie wdrożyć nowego systemu, należy ustanowić przepisy przejściowe, określające procedury i metody współpracy administracyjnej na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów w tej materii. Wspomniane przepisy przejściowe powinny w szczególności regulować kwestię dowodu pochodzenia wystawianego przez właściwe organy danego kraju. Co więcej, należy również uprościć obowiązujące reguły w celu uczynienia ich bardziej przystępnymi, poprzez przekształcenie ich struktury w taki sposób, by odzwierciedlała reguły, które mają zostać wprowadzone już po wejściu w życie systemu rejestracji eksporterów, w szczególności poprzez wyraźne wyróżnienie zasad ogólnych, procedur wywozowych w kraju korzystającym i procedur dopuszczenia do swobodnego obrotu w Unii Europejskiej, a także metod współpracy administracyjnej. Jednocześnie aktualizacji wymaga świadectwo pochodzenia na formularzu A, w szczególności przypisy do formularza należy zastąpić nową wersją przypisów z 2007 r., jako uwzględniającą ostatnie rozszerzenie UE, a zatem zawierającą aktualną listę krajów, które uznają formularz A do celów GSP.
(24) Dostęp do Systemu powinien być warunkowany wdrożeniem i utrzymaniem przez kraje korzystające struktur administracyjnych umożliwiających skuteczne zarządzanie Systemem, a także złożeniem zobowiązania do zapewniania wszelkiej niezbędnej pomocy na żądanie Komisji, w kontekście nadzoru nad prawidłowym zarządzaniem Systemem. Konieczne jest w szczególności wprowadzenie w życie systemu współpracy administracyjnej między organami w Unii Europejskiej a ich odpowiednikami w krajach korzystających, zapewniającej ramy dla weryfikacji pochodzenia. Jednocześnie należy jasno określić odpowiedzialność eksporterów za deklarowane pochodzenie oraz rolę organów administracji w zarządzaniu systemem. Należy dokładnie określić treść oświadczeń o pochodzeniu, jak również przypadki, w których organy celne w Unii Europejskiej mogą odmówić przyjęcia danego oświadczenia lub odesłać je do weryfikacji.
(25) Zawarte w obecnie obowiązujących przepisach definicje oraz wykazy wystarczających form obróbki lub przetwarzania są wspólne dla GSP i preferencyjnych środków taryfowych przyjętych jednostronnie przez Unię Europejską w odniesieniu do niektórych krajów i terytoriów. Zważywszy na fakt, iż reguły pochodzenia wynikające z tych ostatnich, jednostronnych zasad, ulegną przekształceniu dopiero na późniejszym etapie, należy w dalszym ciągu stosować do nich obecnie obowiązujące przepisy. Jednakże przez wzgląd na spójność z GSP oraz z innymi jednostronnymi preferencyjnymi zasadami handlu, właściwym będzie uzgodnienie definicji produktów całkowicie uzyskanych oraz wykazu procesów niewystarczającej obróbki lub przetwarzania, zawartych w pozostałych jednostronnych preferencyjnych zasadach handlu, z definicją i wykazem obowiązującymi w systemie reguł pochodzenia GSP.
(26) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2454/93.
(27) Udzielone przez Wspólnotę na mocy rozporządzeń Komisji (WE) nr 1613/2000 8 , (WE) nr 1614/2000 9 oraz (WE) nr 1615/2000 10 odstępstwa od reguł pochodzenia GSP w odniesieniu do niektórych wyrobów włókienniczych pochodzących z Laosu, Kambodży i Nepalu wygasają z dniem 31 grudnia 2010 r. Wprowadzone niniejszym rozporządzeniem uproszczone i bardziej sprzyjające rozwojowi reguły sprawią, że przedłużanie tych odstępstw stanie się bezcelowe.
(28) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.
2 Dz.U. L 211 z 6.8.2008, s. 1.
3 Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1.
4 COM(2003) 787.
5 COM(2005) 100.
6 Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.
7 Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.
8 Dz.U. L 185 z 25.7.2000, s. 38.
9 Dz.U. L 185 z 25.7.2000, s. 46.
10 Dz.U. L 185 z 25.7.2000, s. 54.
11 Art. 1 pkt 1 zmieniony przez pkt 1 i 2 sprostowania z dnia 10 listopada 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.292.26).
* Dz.U. L 211 z 6.8.2008, s. 1.
12 Art. 2 skreślony przez art. 2 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/428 z dnia 10 marca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.70.12) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 marca 2015 r.
13 Art. 3 ust. 3 skreślony przez art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2015/428 z dnia 10 marca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.70.12) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 marca 2015 r.
14 Art. 3 ust. 4 skreślony przez art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2015/428 z dnia 10 marca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.70.12) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 marca 2015 r.
15 Art. 3 ust. 5 skreślony przez art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2015/428 z dnia 10 marca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.70.12) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 marca 2015 r.
16 Załącznik I zmieniony przez pkt 3-20 sprostowania z dnia 10 listopada 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.292.26).
17 Zob. dodatkowa uwaga wyjaśniająca 4 b) do działu 27 Nomenklatury scalonej.
18 Zob. dodatkowa uwaga wyjaśniająca 4 b) do działu 27 Nomenklatury scalonej.
19 Załącznik II zmieniony przez pkt 21-23 sprostowania z dnia 10 listopada 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.292.26).
20 Fakt zastąpienia oświadczenia o pochodzeniu kolejnym oświadczeniem, zgodnie z art. 97d, musi być na nim odnotowany, z obowiązkowym podaniem daty wystawienia oryginalnego oświadczenia.
21 W przypadku gdy oświadczenie o pochodzeniu zastępuje inne oświadczenie, kolejny posiadacz towarów sporządzający takie oświadczenie podaje swoje imię i nazwisko oraz pełny adres, a także oznaczenie (wersja w języku francuskim) »agissant sur la base de l'attestation d'origine établie par nom et adresse complète de l'exportateur dans le pays bénéficiaire, enregistré sous le numéro suivant Numéro d'exportateur enregistré dans le pays bénéficiaire« lub (wersja w języku angielskim) »acting on the basis of the statement on origin made out by name and full address of the exporter in the beneficiary country, registered under the following number Number of Registered Exporter of the exporter in the beneficiary country«.
22 Należy wskazać kraj pochodzenia produktów. Jeżeli oświadczenie o pochodzeniu odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 97j, eksporter musi je wyraźnie wskazać w dokumencie, na którym sporządzane jest oświadczenie, umieszczając symbol »CM«.
23 Produkty całkowicie uzyskane: oznaczyć literą »P«; produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu: oznaczyć literą »W« oraz odnoszącą się do wywożonego produktu czterocyfrową pozycją Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów (Systemu Zharmonizowanego) (na przykład: »W« 9618); w stosownych przypadkach powyższe oznaczenie zastępuje jedno z poniższych oznaczeń: »EU cumulation«, »Norway cumulation«, »Switzerland cumulation«, »Turkey cumulation«, »regional cumulation«, »extended cumulation with country x« albo »Cumul UE«, »Cumul Norvège«, »Cumul Suisse«, »Cumul Turquie«, »cumul régional«, »cumul étendu avec le pays x«.
24 W przypadku gdy oświadczenie o pochodzeniu zastępuje inne oświadczenie, kolejny posiadacz towarów sporządzający takie oświadczenie podaje swoje imię i nazwisko oraz pełny adres, a także oznaczenie (wersja w języku francuskim) »agissant sur la base de l'attestation d'origine établie par nom et adresse complète de l'exportateur dans le pays bénéficiaire, enregistré sous le numéro suivant Numéro d'exportateur enregistré dans le pays bénéficiaire« lub (wersja w języku angielskim) »acting on the basis of the statement on origin made out by name and full address of the exporter in the beneficiary country, registered under the following number Number of Registered Exporter of the exporter in the beneficiary country«.
25 Należy wskazać kraj pochodzenia produktów. Jeżeli oświadczenie o pochodzeniu odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 97j, eksporter musi je wyraźnie wskazać w dokumencie, na którym sporządzane jest oświadczenie, umieszczając symbol »CM«.
26 Produkty całkowicie uzyskane: oznaczyć literą »P«; produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu: oznaczyć literą »W« oraz odnoszącą się do wywożonego produktu czterocyfrową pozycją Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów (Systemu Zharmonizowanego) (na przykład: »W« 9618); w stosownych przypadkach powyższe oznaczenie zastępuje jedno z poniższych oznaczeń: »EU cumulation«, »Norway cumulation«, »Switzerland cumulation«, »Turkey cumulation«, »regional cumulation«, »extended cumulation with country x« albo »Cumul UE«, »Cumul Norvège«, »Cumul Suisse«, »Cumul Turquie«, »cumul régional«, »cumul étendu avec le pays x«.
27 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzana przez upoważnionego eksportera Unii Europejskiej w rozumieniu art. 97v ust. 4, numer pozwolenia tego eksportera musi być umieszczony w tym miejscu. Jeśli (jak to ma zawsze miejsce w przypadku deklaracji na fakturze sporządzanych w krajach korzystających) deklaracja na fakturze nie jest sporządzana przez upoważnionego eksportera, wyrazy w nawiasach należy pominąć albo pozostawić wolne miejsce.
28 Należy wskazać kraj pochodzenia produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 97j, eksporter musi je wskazać wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, umieszczając symbol »CM«.
29 W stosownych przypadkach należy umieścić jedno z następujących oznaczeń: »EU cumulation«, »Norway cumulation«, »Switzerland cumulation«, »Turkey cumulation«, »regional cumulation«, »extended cumulation with country x« albo »Cumul UE«, »Cumul Norvège«, »Cumul Suisse«, »Cumul Turquie«, »cumul régional«, »cumul étendu avec le pays x«.
30 Jeżeli deklaracja na fakturze jest sporządzana przez upoważnionego eksportera Unii Europejskiej w rozumieniu art. 97v ust. 4, numer pozwolenia tego eksportera musi być umieszczony w tym miejscu. Jeśli (jak to ma zawsze miejsce w przypadku deklaracji na fakturze sporządzanych w krajach korzystających) deklaracja na fakturze nie jest sporządzana przez upoważnionego eksportera, wyrazy w nawiasach należy pominąć albo pozostawić wolne miejsce.
31 Należy wskazać kraj pochodzenia produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze odnosi się w całości lub w części do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 97j, eksporter musi je wskazać wyraźnie w dokumencie, na którym sporządzona jest deklaracja, umieszczając symbol »CM«.
32 W stosownych przypadkach należy umieścić jedno z następujących oznaczeń: »EU cumulation«, »Norway cumulation«, »Switzerland cumulation«, »Turkey cumulation«, »regional cumulation«, »extended cumulation with country x« albo »Cumul UE«, »Cumul Norvège«, »Cumul Suisse«, »Cumul Turquie«, »cumul régional«, »cumul étendu avec le pays x«.
33 Oznaczenia te można pominąć, jeżeli ich treść zawarta jest w samym dokumencie.
34 Zob. art. 97v ust. 7 (dotyczy wyłącznie upoważnionych eksporterów Unii Europejskiej). W przypadkach, gdy podpis eksportera nie jest wymagany, zwolnienie z obowiązku złożenia podpisu oznacza również zwolnienie z obowiązku podania imienia i nazwiska osoby podpisującej.