RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 30 ust. 1 lit. a) i c) oraz art. 34 ust. 2 lit. b),
uwzględniając inicjatywę Królestwa Szwecji i Królestwa Hiszpanii(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Unia Europejska postawiła sobie za cel utrzymanie i rozwój Unii jako przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości; wysoki poziom bezpieczeństwa ma zostać zapewniony poprzez wspólne działanie państw członkowskich w dziedzinie współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych.
(2) Cel ten ma zostać osiągnięty poprzez zapobieganie i zwalczanie przestępczości poprzez ściślejszą współpracę między organami ścigania w państwach członkowskich, przy jednoczesnym poszanowaniu zasad i przepisów związanych z prawami człowieka, podstawowymi wolnościami i państwem prawa, na których opiera się Unia i które są wspólne dla państw członkowskich.
(3) Wymiana informacji i danych wywiadowczych na temat przestępczości i działalności przestępczej ma kluczowe znaczenie, aby organy ścigania mogły skutecznie zapobiegać przestępczości lub działalności przestępczej, wykrywać je i prowadzić dochodzenia w związku z nimi. Wspólne działanie w dziedzinie współpracy policyjnej na mocy art. 30 ust. 1 lit. a) Traktatu pociąga za sobą potrzebę przetwarzania istotnych informacji; przetwarzanie to powinno podlegać właściwym przepisom o ochronie danych osobowych.
(4) Zintensyfikowana wymiana informacji dotyczących dowodów kryminalistycznych oraz częstsze korzystanie z dowodów pochodzących z jednego państwa członkowskiego w procesach sądowych prowadzonych w innym państwie członkowskim podkreślają potrzebę ustanowienia wspólnych standardów dotyczących dostawców usług kryminalistycznych.
(5) Informacje będące wynikiem badań kryminalistycznych w jednym państwie członkowskim mogą obecnie budzić w innym państwie członkowskim niepewność co do sposobu postępowania z przedmiotem badań, stosowanych metod badawczych oraz sposobu interpretacji wyników.
(6) W punkcie 3.4 lit. h) planu działania Rady i Komisji służącego realizacji programu haskiego mającego na celu wzmacnianie wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w Unii Europejskiej(2) państwa członkowskie podkreśliły potrzebę zdefiniowania standardów jakości dla laboratoriów sądowych do 2008 r.
(7) Szczególnie ważne jest wprowadzenie wspólnych standardów dotyczących dostawców usług kryminalistycznych w przypadku wrażliwych danych osobowych, takich jak profile DNA i dane daktyloskopijne.
(8) Zgodnie z art. 7 ust. 4 decyzji Rady 2008/616/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie wdrożenia decyzji 2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej(3), państwa członkowskie stosują środki niezbędne do zagwarantowania integralności profili DNA udostępnianych lub przesyłanych innym państwom członkowskim celem porównania i zapewniają zgodność tych środków z normami międzynarodowymi, takimi jak EN ISO/IEC 17025 "Ogólne wymagania dotyczące kompetencji laboratoriów badawczych i wzorcujących" (zwane dalej "EN ISO/IEC 17025").
(9) Profile DNA i dane daktyloskopijne wykorzystywane są nie tylko w postępowaniu karnym, ale mają również kluczowe znaczenie przy identyfikacji ofiar, w szczególności ofiar katastrof.
(10) Akredytacja dostawców usług kryminalistycznych wykonujących czynności laboratoryjne jest ważnym krokiem w kierunku bezpieczniejszej i bardziej skutecznej wymiany danych kryminalistycznych w Unii.
(11) Akredytacji udziela ta krajowa jednostka akredytująca, która ma wyłączne uprawnienia do oceny, czy laboratorium spełnia wymagania ustanowione przez ujednolicone normy. Uprawnienia nadaje jednostkom akredytującym państwo. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu(4) zawiera szczegółowe przepisy dotyczące uprawnień krajowych jednostek akredytujących. Między innymi art. 7 tego rozporządzenia reguluje akredytację transgraniczną, w przypadkach gdy może być wymagana akredytacja jednostki akredytującej z innego kraju.
(12) Brak porozumienia co do stosowania wspólnej normy dotyczącej akredytacji badań dowodów naukowych jest niedociągnięciem, któremu należy zaradzić; konieczne jest zatem przyjęcie prawnie wiążącego aktu w sprawie akredytacji wszystkich dostawców usług kryminalistycznych wykonujących czynności laboratoryjne. Akredytacja daje niezbędne gwarancje, że czynności laboratoryjne prowadzone są zgodnie z właściwymi normami międzynarodowymi, zwłaszcza EN ISO/IEC 17025, jak również z innymi właściwymi wytycznymi mającymi zastosowanie.
(13) Niniejszy standard pozwala państwu członkowskiemu do nakładania wymogu - jeżeli taka jest jego wola - stosowania dodatkowych norm w zakresie działalności laboratorium podlegającego jego jurysdykcji krajowej.
(14) Akredytacja przyczyni się do wzrostu wzajemnego zaufania co do miarodajności stosowanych podstawowych metod analitycznych. Akredytacja nie określa natomiast, jaka metoda ma być zastosowana, a jedynie - że zastosowana metoda musi być właściwa do osiągnięcia zakładanego celu.
(15) Wszelkie działania prowadzone poza laboratorium nie są objęte niniejszą decyzją ramową. Na przykład nie są uwzględniane działania podejmowane na miejscu zdarzenia, na miejscu przestępstwa ani analizy kryminalistyczne wykonywane poza laboratoriami, ani też pobieranie od danej osoby danych daktyloskopijnych.
(16) Niniejsza decyzja ramowa nie ma na celu harmonizacji przepisów krajowych dotyczących sądowej oceny dowodów kryminalistycznych.
(17) Niniejsza decyzja nie ma wpływu na miarodajność, ustaloną zgodnie ze stosownymi przepisami krajowymi, wyników czynności laboratoryjnych dokonanych przed wprowadzeniem w życie niniejszej decyzji, nawet jeżeli dostawca usług kryminalistycznych nie był akredytowany na zgodność z EN ISO/IEC 17025.
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ RAMOWĄ:
Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2009 r.
|
W imieniu Rady |
|
B. ASK |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 174 z 28.7.2009, s. 7.
(2) Dz.U. C 198 z 12.8.2005, s. 1.
(3) Dz.U. L 210 z 6.8.2008, s. 12.
(4) Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30.