(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE L z dnia 17 listopada 2009 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 47 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu 1 ,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywa Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) 2 została kilkakrotnie znacząco zmieniona 3 . Ze względu na konieczność dalszych zmian, dla zachowania przejrzystości, dyrektywa ta powinna zostać przekształcona.
(2) Dyrektywa 85/611/EWG przyczyniła się w dużym stopniu do rozwoju i sukcesu europejskiego rynku funduszy inwestycyjnych. Jednakże pomimo ulepszeń wprowadzanych od momentu przyjęcia dyrektywy, a w szczególności w 2001 r., stało się powoli jasne, że istnieje potrzeba wprowadzenia zmian do ram prawnych dotyczących UCITS w celu dostosowania ich do rynków finansowych dwudziestego pierwszego wieku. Zielona księga Komisji z dnia 12 lipca 2005 r. w sprawie usprawnienia ram prawnych UE dla funduszy inwestycyjnych rozpoczęła publiczną debatę na temat sposobu, w jaki dyrektywa 85/611/EWG powinna zostać zmieniona w celu sprostania nowym wyzwaniom. W procesie intensywnych konsultacji sformułowano podzielany przez większość wniosek o konieczności wprowadzenia zasadniczych zmian w tej dyrektywie.
(3) Ustawodawstwa krajowe regulujące przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania powinny zostać skoordynowane w celu zbliżenia warunków konkurencji między tymi przedsiębiorstwami na poziomie wspólnotowym, a jednocześnie w celu zapewnienia bardziej skutecznej i bardziej jednolitej ochrony posiadaczy jednostek uczestnictwa. Koordynacja taka ułatwi usunięcie ograniczeń swobodnego przepływu jednostek uczestnictwa w UCITS we Wspólnocie.
(4) Uwzględniając te cele, wskazane jest zapewnienie wspólnych podstawowych zasad dotyczących udzielania zezwoleń, nadzoru, struktury i działalności UCITS mających swoją siedzibę w państwach członkowskich oraz informacji, jakie są obowiązane publikować.
(5) Koordynacja ustawodawstw państw członkowskich powinna ograniczyć się do UCITS innych niż te typu zamkniętego, które promują sprzedaż swoich jednostek uczestnictwa w obrocie publicznym we Wspólnocie. Pożądane jest, aby w ramach celów inwestycyjnych zezwolono UCITS na dokonywanie inwestycji w instrumenty finansowe inne niż zbywalne papiery wartościowe, które są wystarczająco płynne. Instrumenty finansowe, które kwalifikują się, aby być aktywami inwestycyjnymi portfela UCITS, powinny być wymienione w niniejszej dyrektywie. Wybór inwestycji do portfela za pomocą indeksu jest techniką zarządzania.
(6) W przypadku gdy przepis niniejszej dyrektywy wymaga podjęcia działań przez UCITS, należy rozumieć, że przepis ten odnosi się do spółki zarządzającej w przypadkach, gdy UCITS zostało ustanowione jako fundusz wspólny zarządzany przez spółkę zarządzającą i gdy fundusz ten nie może działać z własnej inicjatywy, gdyż nie ma osobowości prawnej.
(7) Do celów dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych 4 jednostki uczestnictwa UCITS uznaje się za instrumenty finansowe.
(8) Zezwolenie na działalność wydane spółce zarządzającej w jej macierzystym państwie członkowskim powinno zapewniać ochronę inwestorów i wypłacalność spółek zarządzających, w celu przyczynienia się do stabilności systemu finansowego. Podejście przyjęte w niniejszej dyrektywie ma na celu zapewnienie podstawowej harmonizacji niezbędnej i wystarczającej dla zapewnienia wzajemnego uznawania zezwoleń oraz systemów nadzoru ostrożnościowego, umożliwiając przyznanie jednolitego zezwolenia na działalność, ważnego na całym obszarze Wspólnoty, i stosowanie zasady nadzoru przez macierzyste państwo członkowskie.
(9) W celu zapewnienia, aby spółka zarządzająca była zdolna do wypełnienia zobowiązań wynikających z jej działalności i zapewnienia dzięki temu jej stabilności, wymagane są kapitał założycielski i dodatkowa kwota z funduszy własnych. Uwzględniając zmiany, w szczególności zmiany związane z obciążeniami kapitałowymi związanymi z ryzykiem operacyjnym we Wspólnocie i na innych międzynarodowych forach, wymogi te, w tym stosowanie gwarancji, powinny być poddawane ocenie.
(10) W celu ochrony inwestorów niezbędne jest zagwarantowanie wewnętrznego nadzoru każdej spółki zarządzającej, w szczególności poprzez system dwuosobowego zarządzania i odpowiednie mechanizmy kontroli wewnętrznej.
(11) Na podstawie zasady nadzoru macierzystego państwa członkowskiego, spółkom zarządzającym posiadającym zezwolenie na działalność wydane w państwach członkowskich będących dla tych spółek państwami macierzystymi należy zezwolić na świadczenie usług na obszarze Wspólnoty, na które uzyskały zezwolenie, poprzez zakładanie przez te spółki oddziałów lub w ramach swobody świadczenia usług.
(12) W odniesieniu do zarządzania zbiorowym portfelem (zarządzanie funduszami powierniczymi/funduszami wspólnymi lub funduszami inwestycyjnymi), zezwolenie przyznane spółce zarządzającej w państwie członkowskim, będącym dla tej spółki państwem pochodzenia, powinno zezwalać spółce na prowadzenie w przyjmujących państwach członkowskich następujących rodzajów działalności, bez uszczerbku dla rozdziału XI: dystrybucja poprzez ustanowienie oddziału jednostek uczestnictwa zharmonizowanych funduszy powierniczych/funduszy wspólnych zarządzanych przez tę spółkę w macierzystym państwie członkowskim tej spółki; dystrybucja akcji zharmonizowanych spółek inwestycyjnych zarządzanych przez tę spółkę poprzez ustanowienie oddziału; dystrybucja jednostek uczestnictwa zharmonizowanych funduszy powierniczych/funduszy wspólnych lub akcji zharmonizowanych spółek inwestycyjnych zarządzanych przez inne spółki zarządzające; wypełnianie wszystkich pozostałych obowiązków i zadań wchodzących w zakres działalności w ramach zarządzania zbiorowym portfelem; zarządzanie aktywami spółek inwestycyjnych prowadzących statutową działalność w państwach członkowskich innych niż macierzyste państwo członkowskie spółek; wypełnianie, na podstawie zleceń, w imieniu spółek zarządzających prowadzących działalność w państwach członkowskich innych niż macierzyste państwo członkowskie spółek, obowiązków wchodzących w zakres działalności w ramach zarządzania zbiorowym portfelem. Jeżeli spółka zarządzająca rozprowadza jednostki uczestnictwa własnych zharmonizowanych funduszy powierniczych/funduszy wspólnych lub akcje własnych zharmonizowanych spółek inwestycyjnych w goszczących państwach członkowskich bez ustanowienia oddziału, powinna podlegać wyłącznie przepisom dotyczącym wprowadzania do obrotu transgranicznego.
(13) Mając na uwadze zakres działalności spółek zarządzających oraz w celu uwzględnienia prawa krajowego i umożliwienia tym spółkom osiągnięcia znaczących korzyści skali, pożądane jest zezwolenie im na prowadzenie działalności w zakresie zarządzania portfelami inwestycyjnymi w odniesieniu do poszczególnych klientów (indywidualne zarządzanie portfelem), w tym zarządzania funduszami emerytalnymi, jak również niektórych szczególnych rodzajów działalności ubocznych związanych z podstawową działalnością bez uszczerbku dla stabilności tych spółek. Należy jednakże określić szczegółowe przepisy zapobiegające konfliktom interesów, w przypadku gdy spółki zarządzające posiadają zezwolenie na zarządzanie zarówno zbiorowym, jak i indywidualnym portfelem.
(14) Działalność związana z zarządzaniem indywidualnymi portfelami inwestycyjnymi jest usługą inwestycyjną, objętą dyrektywą 2004/39/WE. W celu zapewnienia jednolitych ram regulacyjnych w tym obszarze, pożądane jest objęcie spółek zarządzających posiadających zezwolenie na działalność, które również zezwala na świadczenie tego rodzaju usługi, wymogiem spełnienia warunków działalności ustanowionych w tej dyrektywie.
(15) Zgodnie z ogólnie przyjętą zasadą, macierzyste państwo członkowskie powinno mieć możliwość ustanowienia przepisów bardziej restrykcyjnych niż przepisy ustanowione w niniejszej dyrektywie, w szczególności w odniesieniu do warunków uzyskania zezwolenia, wymogów ostrożnościowych i przepisów dotyczących sprawozdawczości i prospektu emisyjnego.
(16) Pożądane jest ustanowienie zasad określających warunki wstępne dotyczące powierzania przez spółkę zarządzającą, na podstawie zleceń, wypełniania szczególnych obowiązków i zadań stronom trzecim w celu zwiększenia efektywności prowadzenia przedsiębiorstwa. W celu zapewnienia poprawnego stosowania zasady nadzoru macierzystego państwa członkowskiego, państwa członkowskie zezwalające na takie powierzanie powinny zapewnić, aby spółka zarządzająca, której państwa te przyznały zezwolenie na działalność, nie powierzała wszystkich swoich obowiązków jednej lub kilku stronom trzecim, stając się w ten sposób podmiotem-skrzynką pocztową, i aby istnienie zleceń nie utrudniało skutecznego nadzoru nad spółką zarządzającą. Jednakże fakt przekazania przez spółkę zarządzającą swoich obowiązków nie powinien wpływać na zobowiązania tej spółki lub depozytariusza w stosunku do posiadaczy jednostek uczestnictwa i właściwych organów.
(17) W celu zapewnienia równych reguł gry oraz właściwego nadzoru w perspektywie długoterminowej, Komisja powinna być w stanie zbadać, czy właściwe jest dokonanie harmonizacji ustaleń dotyczących upoważnień na szczeblu wspólnotowym.
(18) Zasada nadzoru ze strony macierzystego państwa członkowskiego wymaga, aby właściwe organy państw członkowskich cofały lub odmawiały wydania zezwolenia w przypadku gdy czynniki, takie jak treść programów działań, geograficzna dystrybucja lub działalności faktycznie prowadzone, jednoznacznie wskazują na to, że spółka zarządzająca wybrała system prawny danego państwa członkowskiego w celu uniknięcia bardziej restrykcyjnych norm obowiązujących w innym państwie członkowskim, na którego terytorium spółka ta zamierza prowadzić lub prowadzi większą część swojej działalności. Do celów niniejszej dyrektywy, spółka zarządzającą powinna uzyskać zezwolenie na działalność w państwie członkowskim, w którym znajduje się jej statutowa siedziba. Zgodnie z zasadą nadzoru macierzystego państwa członkowskiego wyłącznie właściwe organy macierzystego państwa członkowskiego spółki zarządzającej powinny być uznane za właściwe do nadzorowania organizacji spółki zarządzającej - włącznie z wszelkimi procedurami i zasobami wykonującymi funkcje administracyjne, o których mowa w załączniku II - który powinien podlegać prawu macierzystego państwa członkowskiego spółki zarządzającej.
(19) W przypadku gdy UCITS zarządzane jest przez spółkę zarządzającą posiadającą zezwolenie w innym państwie członkowskim niż macierzyste państwo członkowskie UCITS, ta spółka zarządzająca powinna przyjąć i ustanowić odpowiednie procedury i ustalenia w celu rozpatrywania skarg inwestorów, jak na przykład za pomocą odpowiednich przepisów zawartych w porozumieniach dystrybucyjnych lub poprzez wskazanie adresu w macierzystym państwie członkowskim UCITS, który nie musi być adresem samej spółki zarządzającej. Taka spółka zarządzająca powinna również ustanowić odpowiednie procedury i poczynić ustalenia w celu udostępniania informacji na żądanie obywateli lub właściwych organów macierzystego państwa członkowskiego UCITS, na przykład poprzez wyznaczenie spośród pracowników spółki zarządzającej osoby do kontaktu zajmującej się wnioskami o udzielenie informacji. Nie należy wymagać od takiej spółki zarządzającej prawem macierzystego państwa członkowskiego UCITS do posiadania w tym państwie członkowskim lokalnego przedstawiciela w celu wypełniania tych obowiązków.
(20) Właściwe organy, które wydają zezwolenie UCITS, powinny uwzględnić regulamin funduszu wspólnego lub dokumenty założycielskie spółki inwestycyjnej, wybór depozytariusza i zdolność spółki zarządzającej do zarządzania UCITS. Jeżeli spółka zarządzająca ma siedzibę w innym państwie członkowskim, właściwe organy powinny móc opierać się na zaświadczeniu wydanym przez właściwe organy macierzystego państwa członkowskiego spółki zarządzającej co do typu UCITS, co do których spółka zarządzająca na zezwolenie na ich zarządzanie. Wydanie zezwolenia UCITS nie powinno być uwarunkowane dodatkowym wymogiem kapitałowym na szczeblu spółki zarządzającej, usytuowaniem statutowej siedziby spółki zarządzającej w macierzystym państwie członkowskim UCITS lub usytuowaniem jakiejkolwiek działalności spółki zarządzającej w macierzystym państwie członkowskim UCITS.
(21) Właściwe organy UCITS macierzystego państwa członkowskiego powinny być właściwe do nadzorowania zgodności z przepisami dotyczącymi założenia i funkcjonowania UCITS, które powinny podlegać prawu macierzystego państwa członkowskiego UCITS. W tym celu właściwe organy UCITS macierzystego państwa członkowskiego powinny móc otrzymywać informacje bezpośrednio od spółki zarządzającej. W szczególności właściwe organy państwa członkowskiego goszczącego spółkę zarządzającą mogą wymagać od spółek zarządzających przedstawienia im informacji o transakcjach dotyczących inwestycji UCITS posiadających zezwolenie w tym państwie członkowskim, w tym informacji zawartych w księgach i rejestrach tych transakcji oraz w rachunkach funduszy. Aby zapobiec wszelkiemu naruszeniu przepisów w ich obszarze odpowiedzialności, właściwe organy państw członkowskich goszczących spółkę zarządzającą powinny móc opierać się na współpracy z właściwymi organami macierzystego państwa członkowskiego spółki zarządzającej, a w razie konieczności powinny móc podejmować bezpośrednie działania przeciw spółce zarządzającej.
(22) Macierzyste państwo członkowskie UCITS powinno mieć możliwość ustanowienia zasad dotyczących treści rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa UCITS. Organizacja prowadzenia i lokalizacji tego rejestru powinna jednak podlegać ustaleniom organizacyjnym spółki zarządzającej.
(23) Należy zapewnić macierzystemu państwu członkowskiemu UCITS wszelkie środki mające na celu zapobieganie wszelkim naruszeniom zasad UCITS. W tym celu właściwe organy macierzystego państwa członkowskiego UCITS powinny mieć możliwość podejmowania środków zapobiegawczych i nakładania sankcji na spółkę zarządzającą. Jako środek ostateczny, właściwe organy macierzystego państwa członkowskiego UCITS powinny dysponować możliwością zażądania, by spółka zarządzająca zaprzestała zarządzania UCITS. Państwa członkowskie powinny zapewnić przepisy konieczne w takim przypadku do organizacji prawidłowego zarządzania albo likwidacji UCITS.
(24) W celu zapobiegnięcia arbitrażowi nadzorczemu i w celu zwiększenia zaufania do skuteczności nadzoru ze strony właściwych organów macierzystego państwa członkowskiego należy odmówić zezwolenia w wypadku, gdy umiemożliwiono wprowadzania do obrotu przez UCITS jego jednostek uczestnictwa w macierzystym państwie członkowskim. Po uzyskaniu zezwolenia UCITS powinno mieć swobodę wyboru państwa członkowskiego (państw członkowskich), w którym jego jednostki uczestnictwa mają być wprowadzane do obrotu na podstawie niniejszej dyrektywy.
(25) Dla zabezpieczenia interesów akcjonariuszy i zapewnienia równych reguł gry na rynku zharmonizowanych przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania działalność spółek inwestycyjnych wymaga kapitału założycielskiego. Jednakże w przypadku spółek inwestycyjnych, które wyznaczyły spółki zarządzające, spółki zarządzające uwzględnią dodatkowe kwoty w wysokości kapitałów własnych.
(26) Jeżeli istnieją zasady mające zastosowanie do prowadzenia działalności oraz powierzenia zadań oraz w przypadku gdy takie powierzenie przez spółkę zarządzającą jest dopuszczalne na mocy prawa jej państwa macierzystego, spółka zarządzająca, która uzyskała zezwolenie na działalność, powinna przestrzegać tych zasad, odpowiednio, albo bezpośrednio, w wypadku gdy nie wyznaczono spółki zarządzającej, albo pośrednio, w wypadku gdy została wyznaczona taka spółka zarządzająca.
(27) Mimo potrzeby konsolidacji UCITS, ich łączenie we Wspólnocie wiąże się z wieloma trudnościami prawnymi i administracyjnymi. W celu poprawy funkcjonowania rynku wewnętrznego, należy więc ustanowić przepisy wspólnotowe ułatwiające łączenie UCITS (i ich subfunduszy). Mimo iż istnieje prawdopodobieństwo, że niektóre państwa członkowskie mogą udzielać zezwolenia na działalność jedynie funduszom kontraktowym, każde z państw członkowskich powinno dopuszczać i uznawać transgraniczne łączenia między wszystkimi rodzajami UCITS (kontraktowymi, korporacyjnymi i powierniczymi) bez potrzeby wprowadzania przez państwa członkowskie do ich prawa krajowego nowych form prawnych UCITS.
(28) Niniejsza dyrektywa dotyczy technik łączenia najczęściej stosowanych w państwach członkowskich. Nie wymaga ona od wszystkich państw członkowskich wprowadzenia do krajowego ustawodawstwa wszystkich trzech technik, ale każde państwo członkowskie powinno uznać przeniesienie aktywów będące skutkiem zastosowania tych technik łączenia. Dyrektywa ta nie zabrania UCITS stosowania innych technik na poziomie wyłącznie krajowym w sytuacjach, w których żadne z UCITS objętych łączeniem nie zostało notyfikowane w zakresie transgranicznego wprowadzania do obrotu swoich jednostek uczestnictwa. Rzeczone łączenia będą nadal podlegać odpowiednim przepisom prawa krajowego. Zasady krajowe dotyczące kworum nie powinny wprowadzać różnicy pomiędzy łączeniami krajowymi i transgranicznymi, ani nie powinny być bardziej restrykcyjne niż te określone dla łączeń przedsiębiorstw.
(29) W celu ochrony interesów inwestorów państwa członkowskie powinny wymagać, by proponowane łączenia UCITS na poziomie krajowym lub transgranicznym były objęte wymogiem uzyskania zezwolenia ich właściwych organów. W przypadku łączenia na poziomie transgranicznym właściwe organy UCITS przejmowanego powinny zezwolić na łączenie w celu zapewnienia należytej ochrony interesów posiadaczy jednostek uczestnictwa, którzy faktycznie zostaną przeniesieni do innego UCITS. Jeżeli łączenie dotyczy więcej niż jednego UCITS przejmowanego i takie UCITS posiadają swoje siedziby w różnych państwach członkowskich, organy właściwe dla poszczególnych UCITS przejmowanych będą musiały, blisko ze sobą współpracując - w tym poprzez odpowiednią wymianę informacji - zezwolić na to łączenie. W związku z potrzebą odpowiedniego zabezpieczenia interesów posiadaczy jednostek uczestnictwa UCITS przejmującego, właściwe organy macierzystego państwa członkowskiego UCITS przejmującego powinny wziąć je pod uwagę.
(30) Posiadacze jednostek uczestnictwa zarówno UCITS przejmowanego, jak i przejmującego powinni także mieć możliwość żądania odkupu lub umorzenia ich jednostek uczestnictwa, lub, gdy jest to możliwe, ich zamiany na jednostki uczestnictwa w innym UCITS o podobnej polityce inwestycyjnej i zarządzane przez tę samą spółkę zarządzającą lub inną spółkę z nią powiązaną. Prawo to nie powinno pociągać za sobą żadnych dodatkowych opłat, z wyjątkiem opłat zatrzymywanych przez odpowiednie UCITS we wszystkich sytuacjach celem pokrycia kosztów dezinwestycji, jak określono w odnośnych prospektach emisyjnych przejmowanego i przejmującego UCITS.
(31) Należy również zapewnić kontrolę nad łączeniami ze strony osób trzecich. Depozytariusze każdego UCITS uczestniczącego w łączeniu powinni sprawdzić zgodność wspólnego projektu warunków łączenia z odpowiednimi przepisami niniejszej dyrektywy oraz regulaminem funduszu UCITS. W imieniu wszystkich UCITS uczestniczących w łączeniu depozytariusz albo niezależny biegły rewident powinien sporządzić sprawozdanie, w którym zatwierdzane są metody wyceny aktywów i pasywów tych UCITS oraz metoda wyliczania stosunku wymiany, przedstawione we wspólnym projekcie warunków łączenia, a także rzeczywisty stosunek wymiany oraz, jeżeli ma to zastosowanie, wypłata gotówki za jednostkę. W celu ograniczenia kosztów związanych z łączeniami na poziomie transgranicznym należy umożliwić sporządzanie pojedynczego sprawozdania dla wszystkich UCITS uczestniczących w łączeniu. Do sporządzenia tego rodzaju sprawozdania należy uprawnić biegłego rewidenta przejmowanego lub przejmującego UCITS. W celu ochrony interesów inwestorów posiadacze jednostek powinni mieć możliwość otrzymania, na wniosek, bezpłatnej kopii takiego sprawozdania.
(32) Szczególnie ważne jest, by posiadacze jednostek uczestnictwa byli odpowiednio informowani o proponowanym łączeniu i by ich prawa były odpowiednio chronione. Chociaż łączenie dotyczy w większym stopniu interesów posiadaczy jednostek uczestnictwa UCITS przejmowanego, należy również chronić interesy posiadaczy jednostek uczestnictwa UCITS przejmującego.
(33) Przepisy dotyczące łączeń określone w niniejszej dyrektywie pozostają bez uszczerbku dla stosowania prawodawstwa w zakresie kontroli koncentracji przedsiębiorstw, w szczególności rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw) 5 .
(34) Swobodne wprowadzanie do obrotu jednostek uczestnictwa wyemitowanych przez UCITS, które posiadają zezwolenie na zainwestowanie do 100 % swoich aktywów w zbywalne papiery wartościowe wyemitowane przez te same podmioty (państwo, organy lokalne itp.), nie powinno powodować bezpośrednio ani pośrednio zakłócenia funkcjonowania rynku kapitałowego lub finansowania państw członkowskich.
(35) Definicję zbywalnych papierów wartościowych zawartą w niniejszej dyrektywie stosuje się wyłącznie do celów niniejszej dyrektywy i w żaden sposób nie wpływa ona na inne definicje stosowane w ustawodawstwie krajowym do innych celów, jak na przykład podatki. A zatem nie są objęte tą definicją akcje i inne papiery wartościowe odpowiadające akcjom, wyemitowane przez, na przykład, podmioty typu "building societies" oraz typu "industrial and provident societies", których posiadanie w praktyce nie może być przeniesione, z wyjątkiem sytuacji, w których podmiot emitujący je odkupuje.
(36) Instrumenty rynku pieniężnego obejmują zbywalne instrumenty, którymi normalnie nie dokonuje się obrotu na rynkach regulowanych, tylko na rynku pieniężnym, takie jak krótkookresowe obligacje skarbu państwa czy obligacje organów lokalnych, świadectwa depozytowe, krótkoterminowe papiery dłużne, średniookresowe dłużne papiery wartościowe i akcepty bankowe.
(37) Koncepcja rynku regulowanego w niniejszej dyrektywie odpowiada tej przedstawionej w dyrektywie 2004/39/WE.
(38) Pożądane jest zezwolenie, aby UCITS inwestowały swoje aktywa w jednostki UCITS i inne przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania typu otwartego, które również inwestują w płynne aktywa finansowe, o których mowa w niniejszej dyrektywie, oraz które funkcjonują na zasadzie dywersyfikacji ryzyka. Niezbędne jest, aby UCITS lub inne przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, w które inwestują UCITS, podlegały skutecznemu nadzorowi.
(39) Rozwój możliwości dla UCITS w zakresie inwestowania w UCITS oraz w inne przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania powinien być ułatwiony. Dlatego istotne jest zapewnienie, aby taka działalność inwestycyjna nie zmniejszała ochrony inwestora. W związku z rozszerzonymi możliwościami dla UCITS w zakresie inwestowania w jednostki innych UCITS i przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania niezbędne jest ustanowienie pewnych reguł dotyczących ograniczeń ilościowych, ujawniania informacji i zapobiegania zjawisku kaskady.
(40) W celu uwzględnienia rozwoju rynku oraz uwzględniając urzeczywistnienie unii gospodarczej i walutowej, pożądane jest, aby zezwolić UCITS na inwestowanie w lokaty bankowe. W celu zapewnienia odpowiedniej płynności inwestowania w lokaty powinny to być lokaty wypłacane na żądanie lub które można wycofać. Jeżeli lokaty są ustanowione w instytucji kredytowej, której statutowa siedziba znajduje się w państwie trzecim, instytucja kredytowa powinna podlegać zasadom ostrożnościowym, równoważnym tym ustanowionym w prawodawstwie wspólnotowym.
(41) W uzupełnieniu do przypadku, w którym UCITS inwestuje w lokaty bankowe zgodnie z jego regulaminem funduszu lub zgodnie z dokumentami założycielskimi, należy umożliwić wszystkim UCITS posiadanie pomocniczych aktywów płynnych, jak lokaty bankowe a vista. Posiadanie takich pomocniczych aktywów płynnych może być uzasadnione, między innymi: w celu pokrycia bieżących lub wyjątkowych płatności; w przypadku sprzedaży, na czas niezbędny do ponownych inwestycji w zbywalne papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego lub w inne aktywa finansowe przewidziane w niniejszej dyrektywie; lub na okres czasu bezwzględnie konieczny w sytuacji, gdy, z powodu niekorzystnych warunków rynkowych, inwestycja w zbywalne papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego oraz w inne aktywa finansowe jest zawieszona.
(42) Ze względów ostrożnościowych niezbędne jest zapobieżenie nadmiernej koncentracji przez UCITS w inwestycjach, które narażają je na ryzyko kontrahenta względem tego samego podmiotu lub podmiotów należących do tej samej grupy.
(43) Powinno być wyraźnie dozwolone, aby UCITS, jako część swojej ogólnej polityki inwestycyjnej lub do celów zabezpieczających, aby osiągnąć ustalony cel finansowy lub wskazany profil ryzyka w prospekcie emisyjnym, inwestowały w finansowe instrumenty pochodne. W celu zapewnienia ochrony inwestorów niezbędne jest ograniczenie maksymalnego możliwego narażenia na ryzyko dotyczącego instrumentów pochodnych, aby nie przekraczało całkowitej wartości netto portfela UCITS. W celu zapewnienia stałej świadomości ryzyk i zobowiązań wynikających z transakcji instrumentami pochodnymi oraz w celu sprawdzenia zgodności z ograniczeniami inwestycyjnymi, te ryzyka i zobowiązania powinny być mierzone i monitorowane na bieżąco. W końcu, w celu zapewnienia ochrony inwestorów poprzez ujawnienie informacji, UCITS powinny opisać swoją strategię, techniki i limity inwestycyjne regulujące ich operacje instrumentami pochodnymi.
(44) Środki służące potencjalnemu niewłaściwemu połączeniu interesów w odniesieniu do produktów, w przypadku których ryzyko związane z kredytami przenoszone jest poprzez sekuratyzację, jak zostało to przewidziane w odniesieniu do dyrektywy 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe 6 i dyrektywy 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych 7 , mają być zgodne i spójne we wszystkich odpowiednich uregulowaniach dotyczących sektora finansowego. Po należytym dokonaniu oceny wpływu takiego wniosku Komisja przedłoży odpowiednie wnioski legislacyjne, w tym dotyczące niniejszej dyrektywy, w celu zapewnienia zgodności i spójności tych wniosków.
(45) W odniesieniu do pozagiełdowych (OTC) instrumentów pochodnych należy określić wymagania w zakresie kwalifikowalności kontrahentów i instrumentów, płynności i bieżącej oceny pozycji. Celem takich wymagań jest zapewnienie odpowiedniego poziomu ochrony inwestorów, bliskiego takiemu, jaki uzyskują, gdy nabywają instrumenty pochodne będące w obrocie na rynkach regulowanych.
(46) Operacje instrumentami pochodnymi nie powinny być nigdy wykorzystane do obchodzenia zasad lub reguł określonych w niniejszej dyrektywie. W odniesieniu do instrumentów pochodnych OTC powinny być stosowane dodatkowe reguły dywersyfikacji ryzyka w przypadku narażenia na ryzyko jednego kontrahenta lub grupy kontrahentów.
(47) Niektóre techniki zarządzania portfelem w odniesieniu do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, inwestujących głównie w akcje lub papiery dłużne, opierają się na odzwierciedlaniu indeksów giełdowych lub indeksów papierów dłużnych. Pożądane jest pozwolenie UCITS na powielanie dobrze znanych i uznanych indeksów giełdowych lub indeksów papierów dłużnych. Dlatego w tym celu może być niezbędne wprowadzenie bardziej elastycznych zasad dywersyfikacji ryzyka w odniesieniu do UCITS inwestujących w akcje lub papiery dłużne.
(48) Przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania wchodzące w zakres niniejszej dyrektywy nie powinny być wykorzystywane do celów innych niż zbiorowe inwestowanie kapitału zebranego od obywateli zgodnie z przepisami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie. W przypadkach określonych w niniejszej dyrektywie UCITS powinien mieć możliwość posiadania podmiotów zależnych jedynie wtedy, gdy jest to niezbędne do skutecznego prowadzenia w jego własnym imieniu niektórych działań, również określonych w niniejszej dyrektywie. Niezbędne jest zapewnienie skutecznego nadzoru UCITS. Dlatego utworzenie jednostki zależnej UCITS w państwie trzecim powinno być dozwolone tylko w określonych przypadkach i zgodnie z warunkami określonymi w niniejszej dyrektywie. Ogólny obowiązek działania wyłącznie w interesie posiadaczy jednostek uczestnictwa, w szczególności cel zwiększania efektywności kosztowej, nie może uzasadniać podejmowanych przez UCITS środków, które mogłyby utrudniać właściwym organom skuteczne wykonywanie funkcji nadzorczych.
(49) Pierwotna wersja dyrektywy 85/611/EWG zawierała odstępstwo od ograniczeń co do wielkości procentowej aktywów, jakie UCITS mogło zainwestować w zbywalne papiery wartościowe emitowane przez pojedynczy podmiot, które miało zastosowanie w przypadku obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez państwo członkowskie. Odstępstwo to zezwalało UCITS w szczególności na inwestowanie do 35 % ich aktywów w takie obligacje. Podobne, ale bardziej ograniczone odstępstwo jest uzasadnione w odniesieniu do obligacji sektora prywatnego, które, nawet w przypadku braku gwarancji państwa, oferują jednak szczególne gwarancje dla inwestora na mocy stosujących się do nich szczególnych uregulowań. Konieczne jest więc rozszerzenie takiego odstępstwa na wszystkie obligacje sektora prywatnego, które odpowiadają wspólnie ustalonym kryteriom, pozostawiając państwom członkowskim ustalenie wykazu obligacji, które mają one zamiar, tam gdzie to stosowne, objąć odstępstwem.
(50) Kilka państw członkowskich uchwaliło przepisy umożliwiające nieskoordynowanym przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania na łączenie ich aktywów w ramach tak zwanego funduszu podstawowego. W celu umożliwienia UCITS korzystania z tych struktur konieczne jest zwolnienie "UCITS powiązanego", który pragnie włączyć swoje aktywa do "UCITS podstawowego", z zakazu inwestowania więcej niż 10 % swoich aktywów lub, zależnie od przypadku, 20 % swoich aktywów w pojedynczym przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania. Takie zwolnienie jest uzasadnione faktem, iż UCITS powiązane inwestuje wszystkie lub prawie wszystkie swoje aktywa w zdywersyfikowany portfel UCITS podstawowego, który sam w sobie podlega zasadom dywersyfikacji dotyczącym UCITS.
(51) W celu ułatwienia skutecznego działania rynku wewnętrznego oraz zapewnienia tego samego poziomu ochrony inwestorów w całej Wspólnocie należy zezwolić na działanie modeli funduszy podstawowych i powiązanych, zarówno gdy fundusz podstawowy i fundusz powiązany mają siedzibę w tym samym państwie członkowskim, jak i gdy mają one siedziby w różnych państwach członkowskich. Aby umożliwić inwestorom lepsze zrozumienie modeli funduszy podstawowych i powiązanych oraz by umożliwić organom nadzoru łatwiejszy nad nimi nadzór, w szczególności w sytuacji transgranicznej, żadne UCITS powiązane nie powinno mieć możliwości inwestowania w więcej niż jednym UCITS podstawowym. W celu zapewnienia tego samego poziomu ochrony inwestorów we Wspólnocie UCITS podstawowe powinno być UCITS posiadającym zezwolenie na działalność. Aby uniknąć niepotrzebnego obciążenia administracyjnego, przepisy dotyczące powiadomienia o transgranicznym wprowadzaniu do obrotu nie powinny mieć zastosowania, jeżeli UCITS podstawowe nie pozyskuje kapitału od obywateli w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie siedziby, lecz ma tylko co najmniej jedno UCITS powiązane w tym państwie członkowskim.
(52) W celu ochrony inwestorów UCITS powiązanego właściwe organy macierzystego państwa członkowskiego UCITS powiązanego powinny wyrazić uprzednio zgodę na inwestycje UCITS powiązanego w UCITS podstawowe. Zgody wymaga tylko początkowa inwestycja w UCITS podstawowe, jeżeli UCITS powiązane przekracza limit mający zastosowanie do inwestowania w inne UCITS. W celu ułatwienia skutecznego działania rynku wewnętrznego oraz zapewnienia tego samego poziomu ochrony inwestorów w całej Wspólnocie warunki, które mają być spełnione, oraz dokumenty i informacje, które należy udostępnić na potrzeby zatwierdzenia inwestycji UCITS powiązanego w UCITS podstawowe, powinny być wyczerpujące.
(53) W celu umożliwienia UCITS powiązanemu działania w interesie posiadaczy jego jednostek uczestnictwa, a w szczególności spowodowania, by był w stanie otrzymać od UCITS podstawowego wszystkie informacje i dokumenty niezbędne do wypełniania swoich obowiązków, UCITS powiązane i podstawowe powinny być związane wiążącą i możliwą do wyegzekwowania umową. Jednak w sytuacji, w której oba UCITS powiązane i podstawowe są zarządzane przez tę samą spółkę zarządzającą, wystarczające powinno być ustanowienie przez tę ostatnią wewnętrznych zasad prowadzenia działalności. Dzięki umowie dotyczącej wymiany informacji zawartej odpowiednio między depozytariuszami lub biegłymi rewidentami UCITS powiązanego i UCITS podstawowego, należy zapewnić przepływ informacji i dokumentów niezbędny do tego, by depozytariusz lub biegły rewident UCITS powiązanego mógł wypełnić swoje obowiązki. Niniejsza dyrektywa powinna zapewnić, że przestrzegając tych wymogów, depozytariusze lub biegli rewidenci nie znajdują się w sytuacji naruszającej jakiekolwiek ograniczenia dotyczące ujawniania informacji lub ochrony danych.
(54) W celu zapewnienia wysokiego stopnia ochrony interesów inwestorów UCITS powiązanego, prospekt emisyjny, kluczowe informacje dla inwestorów, jak również wszystkie informacje reklamowe powinny być dostosowane do specyfiki modeli funduszy podstawowych i powiązanych. Inwestycja UCITS powiązanego w UCITS podstawowe nie powinna naruszać zdolności UCITS powiązanego albo do samodzielnego odkupu lub umorzenia jednostek uczestnictwa na żądanie ich posiadaczy, albo do działania w ich najlepszym interesie.
(55) Na mocy niniejszej dyrektywy posiadacze jednostek uczestnictwa powinni być chronieni przed nieuzasadnionymi kosztami dodatkowymi poprzez zakaz nakładania przez UCITS podstawowy na UCITS powiązany opłat za subskrypcję i umorzenie jednostek funduszu. UCITS podstawowy powinien jednak móc nakładać opłaty za subskrypcję lub umorzenie na innych inwestorów UCITS podstawowego.
(56) Przepisy dotyczące przekształcenia powinny umożliwić istniejącym UCITS przekształcenie się w UCITS powiązane. Równocześnie powinny one również chronić w wystarczającym stopniu posiadaczy jednostek uczestnictwa. W związku z faktem, iż przekształcenie stanowi zasadniczą zmianę polityki inwestycyjnej, należy wymagać od przekształcającego się UCITS, by udostępniało swoim posiadaczom jednostek uczestnictwa wystarczające informacje, pozwalające zadecydować o ewentualnym utrzymaniu swojej inwestycji. Właściwe organy nie powinny wymagać od UCITS powiązanego dostarczania dodatkowych lub informacji innych niż te wyszczególnione w niniejszej dyrektywie.
(57) W razie gdy właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia UCITS podstawowego otrzymają informację o nieprawidłowości dotyczącej funduszu podstawowego lub stwierdzą, że UCITS podstawowe nie przestrzega przepisów niniejszej dyrektywy, mogą w odpowiednich przypadkach postanowić o podjęciu właściwych działań zapewniających odpowiednie poinformowanie posiadaczy jednostek uczestnictwa UCITS podstawowego.
(58) Państwa członkowskie powinny dokonać jasnego rozdziału między informacjami reklamowymi a informacjami ujawnianymi obowiązkowo inwestorom, przewidzianymi w niniejszej dyrektywie. W skład informacji ujawnianych obowiązkowo inwestorom wchodzą: kluczowe informacje dla inwestorów, prospekt emisyjny oraz roczne i półroczne sprawozdania finansowe.
(59) Kluczowe dla inwestorów informacje należy przekazywać im bezpłatnie, w formie osobnego dokumentu, z odpowiednim wyprzedzeniem przed subskrypcją jednostek uczestnictwa UCITS w celu wspomożenia ich w podejmowaniu świadomych decyzji inwestycyjnych. Te kluczowe informacje dla inwestorów powinny zawierać jedynie elementy istotne dla podejmowania takich decyzji. Należy w pełni ujednolicić rodzaj informacji znajdujących się wśród kluczowych informacji dla inwestorów w celu zapewnienia odpowiedniej ochrony inwestorów oraz porównywalności informacji. Kluczowe informacje dla inwestorów powinny być przedstawiane w skróconej formie. Najwłaściwszym sposobem osiągnięcia jasności i prostoty prezentacji wymaganej przez inwestorów detalicznych, umożliwiającym dokonywanie użytecznych porównań wszystkich danych - zwłaszcza kosztów i profilu ryzyka istotnych dla decyzji inwestycyjnej - jest pojedynczy dokument o ograniczonej długości, prezentujący informacje w określonej kolejności.
(60) Właściwe organy każdego państwa członkowskiego mogą podawać do publicznej wiadomości, w odnośnej sekcji swojej strony internetowej, kluczowe informacje dla inwestorów dotyczące wszystkich UCITS zatwierdzonych w tym państwie członkowskim.
(61) Kluczowe informacje dla inwestorów powinny być przygotowywane dla wszystkich UCITS. Spółki zarządzające lub, w stosownych przypadkach, spółki inwestycyjne powinny dostarczać, zgodnie ze stosowaną metodą dystrybucji (sprzedaż bezpośrednia lub przez pośredników), kluczowe informacje dla inwestorów właściwym jednostkom. Pośrednicy powinni dostarczyć klientom i potencjalnym klientom kluczowe informacje dla inwestorów.
(62) UCITS powinien mieć możliwość wprowadzania do obrotu swoich jednostek uczestnictwa w innych państwach członkowskich pod warunkiem przejścia procedury powiadamiania opartej na ulepszonej komunikacji między właściwymi organami państw członkowskich. Po przesłaniu wszystkich dokumentów dotyczących powiadamiania przez właściwe organy macierzystego państwa członkowskiego UCITS państwo członkowskie goszczące UCITS nie powinno mieć możliwości sprzeciwu wobec wejścia na rynek UCITS mającego siedzibę w innym państwie członkowskim lub podważania zezwolenia wydanego przez inne państwo członkowskie.
(63) UCITS powinien mieć możliwość wprowadzania do obrotu swoich jednostek uczestnictwa pod warunkiem podjęcia niezbędnych kroków celem zapewnienia ułatwień dla dokonywania płatności na rzecz posiadaczy jednostek, odkupu lub umorzenia jednostek oraz udostępniania informacji, które wymagane są od UCITS.
(64) W celu ułatwienia transgranicznego wprowadzania do obrotu jednostek uczestnictwa UCITS należy przeprowadzać kontrolę zgodności zasad wprowadzania do obrotu jednostek uczestnictwa UCITS z przepisami prawnymi i procedurami administracyjnymi stosowanymi w państwie członkowskim goszczącym UCITS, począwszy od momentu, w którym dane UCITS uzyskało dostęp do rynku tego państwa członkowskiego. Kontrola ta mogłaby obejmować prawidłowość zasad wprowadzania do obrotu, w szczególności prawidłowość ustaleń dystrybucyjnych, oraz obowiązek przekazywania informacji reklamowych w sposób uczciwy, jasny i niewprowadzający w błąd. Niniejsza dyrektywa nie powinna uniemożliwiać właściwym organom goszczącego państwa członkowskiego sprawdzania, czy informacje reklamowe nieobejmujące kluczowych informacji dla inwestorów, prospektu emisyjnego i sprawozdań rocznych i półrocznych spełniają wymogi prawa krajowego, przed zezwoleniem UCITS na ich wykorzystywanie, pod warunkiem że taka kontrola nie powinna być dyskryminująca i nie powinna uniemożliwiać temu UCITS dostępu do rynku.
(65) W celu zwiększenia pewności prawnej istnieje potrzeba zapewnienia, by UCITS wprowadzające do obrotu swoje jednostki uczestnictwa na poziomie transgranicznym miało łatwy dostęp, w formie publikacji elektronicznej oraz w języku zwyczajowo używanym w sferze finansów międzynarodowych, do wszystkich informacji dotyczących przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych obowiązujących w państwie członkowskim goszczącym UCITS i które są szczegółowo związane z zasadami wprowadzania do obrotu jednostek UCITS. Obowiązki dotyczące tej publikacji powinny podlegać przepisom prawa krajowego.
(66) W celu ułatwienia dostępu UCITS do rynków innych państw członkowskich należy wymagać od UCITS tłumaczenia na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych państwa członkowskiego goszczącego UCITS, lub też na język zatwierdzony przez właściwe organy tego państwa, jedynie kluczowych informacji dla inwestorów. Wśród kluczowych informacji dla inwestorów powinna być zawarta informacja o tym, w jakim języku dostępne są dokumenty ujawniane obowiązkowo inwestorom oraz inne informacje dodatkowe. Odpowiedzialność za tłumaczenia powinno ponosić UCITS, które powinno podjąć decyzję, czy niezbędne jest tłumaczenie przysięgłe, czy wystarczy zwykłe tłumaczenie.
(67) W celu ułatwienia dostępu do rynków innych państw członkowskich ważne jest ujawnianie opłat związanych z powiadamianiem.
(68) Państwa członkowskie powinny podjąć konieczne środki organizacyjne i administracyjne umożliwiające współpracę między organami krajowymi a właściwymi organami innych państw członkowskich, w tym poprzez umowy dwu- lub wielostronne między tymi organami, co mogłoby umożliwić dobrowolne przekazywanie zadań.
(69) Za konieczne uznaje się większe ujednolicenie uprawnień przysługujących właściwym organom w taki sposób, aby doprowadzić do jednolitego egzekwowania przepisów dyrektywy we wszystkich państwach członkowskich. Skuteczność nadzoru powinien zapewniać wspólny, minimalny zestaw uprawnień, spójny z uprawnieniami przyznanymi właściwym organom na mocy innych wspólnotowych przepisów w dziedzinie usług finansowych. Ponadto państwa członkowskie powinny ustanowić przepisy dotyczące sankcji, które mogą obejmować sankcje karne lub administracyjne, oraz przepisy administracyjne mające zastosowanie do naruszeń niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie powinny także przyjąć środki niezbędne do wdrożenia tych sankcji.
(70) Za właściwe uznaje się wzmocnienie przepisów w sprawie wymiany informacji między właściwymi organami krajowymi oraz wzmocnienia zobowiązania do udzielania pomocy i współpracy pomiędzy nimi.
(71) Dla celów transgranicznego świadczenia usług należy przydzielić jasne kompetencje odnośnym właściwym organom w celu wyeliminowania jakichkolwiek luk lub pokrywania się kompetencji zgodnie z obowiązującym prawem.
(72) Przepisy zawarte w niniejszej dyrektywie odnoszące się do skutecznego wykonywania funkcji nadzorczych przez właściwe organy obejmuje nadzór skonsolidowany, który musi być wykonywany w stosunku do UCITS lub przedsiębiorstwa wnoszącego wkład do jego działalności w przypadkach przewidzianych przepisami prawa wspólnotowego. W takich przypadkach organy, do których wpływa wniosek o udzielenie zezwolenia, muszą być w stanie wskazać organy właściwe w zakresie wykonywania nadzoru skonsolidowanego w stosunku do UCITS lub przedsiębiorstwa wnoszącego wkład do jego działalności.
(73) Zasada nadzoru w macierzystym państwie członkowskim wymaga, aby właściwe organy państwa członkowskiego cofały lub odmawiały udzielenia zezwolenia w przypadku, gdy takie czynniki, jak treść programu działalności, dystrybucja geograficzna lub faktycznie prowadzona działalność, wyraźnie wskazują, że UCITS lub przedsiębiorstwo wnoszące wkład do jego działalności wybrało system prawny danego państwa członkowskiego w celu uniknięcia bardziej wymagających standardów obowiązujących w innym państwie członkowskim, w którym przedsiębiorstwo to zamierza prowadzić lub już prowadzi większą część swojej działalności.
(74) Niektóre zachowania, takie jak nadużycia finansowe lub przestępstwa związane z wykorzystaniem informacji poufnych, mogą wpłynąć na stabilność, w tym rzetelność, systemu finansowego, nawet wtedy, gdy dotyczą przedsiębiorstw innych niż UCITS lub przedsiębiorstwa wnoszące wkład do ich działalności.
(75) Właściwe jest zapewnienie możliwości wymiany informacji między właściwymi organami a organami lub podmiotami, które z racji swojej funkcji pomagają wzmacniać stabilność systemu finansowego. Jednakże w celu zachowania poufnego charakteru przekazywanych informacji liczba adresatów dokonujących takiej wymiany powinna pozostać ściśle ograniczona.
(76) Konieczne jest określenie warunków, na jakich taka wymiana informacji będzie dozwolona.
(77) Jeżeli przewiduje się, że informacje mogą być ujawniane wyłącznie za wyraźną zgodą właściwych organów, mogą one, gdzie sytuacja tego wymaga, uzależnić swoją zgodę od spełnienia rygorystycznych warunków.
(78) Należy również zezwolić na wymianę informacji między właściwymi organami, z jednej strony, a bankami centralnymi, innymi instytucjami o funkcji podobnej do banków centralnych w ramach swoich właściwości jako organy monetarne lub, w miarę potrzeb, innymi organami publicznymi odpowiedzialnymi za nadzorowanie systemów płatności, z drugiej strony.
(79) Niniejsza dyrektywa powinna obejmować ten sam obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej, spoczywający na organach odpowiedzialnych za udzielanie zezwoleń i nadzorowanie UCITS oraz przedsiębiorstw, wnoszących wkład do takiego udzielania zezwoleń i nadzoru, oraz te same możliwości wymiany informacji jak te, które zostały przyznane organom odpowiedzialnym za udzielanie zezwoleń i nadzorowanie instytucji kredytowych, przedsiębiorstw inwestycyjnych i zakładów ubezpieczeń.
(80) W celu wzmocnienia nadzoru ostrożnościowego nad UCITS lub przedsiębiorstwami wnoszącymi wkład do ich działalności oraz ochrony klientów UCITS lub przedsiębiorstw wnoszących wkład do ich działalności biegli rewidenci powinni mieć obowiązek bezzwłocznego powiadomienia właściwych organów w każdym przypadku, określonym w niniejszej dyrektywie, w wypadku gdy w trakcie wykonywania swoich zadań dowiedzą się o stanach faktycznych, które mogą mieć poważny wpływ na sytuację finansową lub administracyjną i rachunkową organizację UCITS lub przedsiębiorstwa wnoszącego wkład do jego działalności.
(81) Uwzględniając cel zawarty w niniejszej dyrektywie, pożądane jest, aby państwa członkowskie postanowiły, iż taki obowiązek powinien dotyczyć wszystkich okoliczności, kiedy biegły rewident odkrywa takie stany faktyczne w trakcie wykonywania swoich zadań w przedsiębiorstwie posiadającym bliskie powiązania z UCITS lub przedsiębiorstwem, które wnosi wkład do jego działalności.
(82) Obowiązek biegłych rewidentów powiadamiania, gdzie sytuacja tego wymaga, właściwych organów, o niektórych stanach faktycznych i decyzjach dotyczących UCITS lub przedsiębiorstwa wnoszącego wkład do jego działalności, które odkrywają w czasie wykonywania swoich zadań w podmiocie niebędącym ani UCITS, ani przedsiębiorstwem wnoszącym wkład do działalności UCITS, jako taki nie zmienia charakteru ich zadań w tym podmiocie, ani też sposobu, w jaki muszą wykonywać te zadania w tym podmiocie.
(83) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać krajowych przepisów podatkowych, w tym ustaleń, które mogą zostać nałożone przez państwa członkowskie w celu zapewnienia zgodności z tym przepisami na ich terytorium.
(84) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji 8 .
(85) W szczególności Komisja powinna zostać upoważniona do przyjęcia następujących środków wdrażających. Odnośnie do spółek zarządzających, środki te mają na celu sprecyzowanie szczegółów dotyczących wymogów organizacyjnych, zarządzania ryzykiem, konfliktów interesu oraz zasad postępowania. Odnośnie do depozytariuszy, Komisja powinna zostać upoważniona do przyjęcia środków precyzujących środki, jakie mają podjąć depozytariusze w celu wypełnienia ich obowiązków w odniesieniu do UCITS zarządzanego przez spółkę zarządzającą, ustanowioną w państwie członkowskim innym niż macierzyste państwo członkowskie UCITS, oraz szczegółowych postanowień umowy między depozytariuszem a spółką zarządzającą. Te środki wdrażające powinny ułatwiać jednolite stosowanie zobowiązań spółek zarządzających i depozytariuszy, jednakże nie powinny one być warunkiem wstępnym wykonywania prawa spółek zarządzających do prowadzenia działalności, na którą uzyskały zezwolenie w macierzystym państwie członkowskim, na obszarze Wspólnoty poprzez ustanawianie oddziałów lub w ramach swobody świadczenia usług, w tym do zarządzania UCITS w innym państwie członkowskim.
(86) Odnośnie do łączeń, Komisja powinna zostać upoważniona do przyjęcia środków mających na celu sprecyzowanie szczegółowej zawartości informacji, formatu i sposobu dostarczenia informacji posiadaczom jednostek uczestnictwa.
(87) Odnośnie do modeli funduszy podstawowych, Komisja powinna zostać upoważniona do przyjęcia środków mających na celu sprecyzowanie treści porozumienia pomiędzy UCITS podstawowym i powiązanym lub wewnętrznych zasad prowadzenia działalności oraz treści umowy dotyczącej wymiany informacji pomiędzy ich depozytariuszami albo biegłymi rewidentami, definicji środków właściwych do koordynowania terminu swych kalkulacji i publikacji wartości aktywów netto w celu zapobieżenia ryzyku opóźnionego wprowadzania do obrotu jednostek, skutków łączenia funduszu podstawowego na zezwolenie funduszu powiązanego, rodzaju nieprawidłowości powstałych w funduszu podstawowym, o których informacje powinny być przekazywane funduszowi powiązanemu, formatu dostarczanych posiadaczom jednostek uczestnictwa informacji w razie przekształcenia UCITS w UCITS powiązane oraz procedury dostarczania tych informacji, procedury wyceny i audytu przeniesienia aktywów z funduszu powiązanego do funduszu podstawowego oraz roli depozytariuszy funduszu powiązanego w tym procesie.
(88) Odnośnie do przepisów w zakresie ujawniania informacji, Komisja powinna zostać upoważniona do przyjęcia środków mających na celu sprecyzowanie warunków, jakie należy spełnić w sytuacji, gdy prospekt emisyjny jest udostępniany na trwałym nośniku innym niż papier lub za pośrednictwem strony internetowej niebędącej trwałym nośnikiem, szczegółowej i wyczerpującej zawartości, formy i sposobu przedstawienia kluczowych informacji dla inwestorów uwzględniających różny charakter i różne części składowe danego UCITS oraz szczególnych warunków dostarczania kluczowych informacji dla inwestorów na trwałym nośniku innym niż papier oraz za pośrednictwem strony internetowej niebędącej trwałym nośnikiem.
(89) Odnośnie do powiadomienia, Komisja powinna zostać upoważniona do przyjęcia środków mających na celu sprecyzowanie zakresu informacji, które powinny być publikowane przez właściwe organy goszczącego państwa członkowskiego i które dotyczą mających zastosowanie przepisów krajowych, oraz szczegółów technicznych dotyczących dostępu właściwych organów goszczącego państwa członkowskiego do przechowywanych i zaktualizowanych dokumentów UCITS.
(90) Komisja powinna także być upoważniona, między innymi, do wyjaśnienia definicji oraz dostosowania terminologii i określenia definicji ramowych zgodnie z późniejszymi aktami prawnymi dotyczącymi UCITS i kwestii powiązanych.
(91) W związku z tym, że środki, o których mowa w motywach 85-90 mają ogólny zakres i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie o elementy inne niż istotne, muszą one zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.
(92) Z uwagi na fakt, iż cele niniejszej dyrektywy nie mogą być w wystarczającym stopniu osiągnięte przez państwa członkowskie, w zakresie ustanowienia wspólnych norm stosowanych na poziomie wspólnotowym, i dlatego ze względu na skalę i skutek działania mogą zostać lepiej osiągnięte na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne dla osiągnięcia tych celów.
(93) Zobowiązanie do przeniesienia niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinno ograniczać się do tych przepisów, które stanowią zasadniczą zmianę w porównaniu z dyrektywą, którą niniejsza dyrektywa przekształca. Zobowiązanie do przeniesienia przepisów, które nie uległy zmianie, wynika z wcześniejszych dyrektyw.
(94) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów przeniesienia do prawa krajowego i zastosowania dyrektyw określonych w załączniku III część B.
(95) Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa 9 zachęca się państwa członkowskie do sporządzania - zarówno w interesie własnym, jak i Wspólnoty - do publikowania własnych tabel możliwie jak najdokładniej ilustrujących zbieżność pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
W imieniu Parlamentu Europejskiego | Przewodniczący |
H.-G. PÖTTERING | E. ERLANDSSON |
Przewodniczący | W imieniu Rady |
ZAŁĄCZNIKI
- zmieniony przez art. 11 pkt 6 lit. a) dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 2022/2556 z dnia 14 grudnia 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.333.153) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 16 stycznia 2023 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 7 lit. a) dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 16 lit. a) dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- dodany przez art. 63 pkt 1 dyrektywy nr 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U.UE.L.11.174.1) z dniem 21 lipca 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 38 rozporządzenia nr 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.347.35) zmieniającego nin. dyrektywa z dniem 1 stycznia 2019 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 18 lit. a) dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 1 dyrektywy nr 2013/14/UE z dnia 21 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.145.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 18 lit. b) dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 3 lit. b) dyrektywy nr 2013/14/UE z dnia 21 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.145.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 czerwca 2013 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 19 dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 21 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 28 dyrektywy nr 2162/2019 z dnia 27 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.328.29) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 stycznia 2020 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 20 lit. a) dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 21 lit. a) dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 22 dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 23 lit. a) dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 25 dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 26 lit. a) dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 27 dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 32 lit. b) dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 15 lit. b dyrektywy nr 2024/927 z dnia 13 marca 2024 r. (Dz.U.UE.L.2024.927) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 kwietnia 2024 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 33 lit. a) dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 16 lit. b dyrektywy nr 2024/927 z dnia 13 marca 2024 r. (Dz.U.UE.L.2024.927) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 kwietnia 2024 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 38 dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 11 pkt 39 dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 22 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- dodany przez art. 11 pkt 40 dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 23 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 25 dyrektywy nr 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.257.186) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 17 września 2014 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 19 dyrektywy nr 2024/927 z dnia 13 marca 2024 r. (Dz.U.UE.L.2024.927) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 kwietnia 2024 r.
Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.
13.03.2025Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
11.03.2025Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025Już nie 30 tys. zł, a 50 tys. zł ma grozić maksymalnie pracodawcy, który zawrze umowę cywilnoprawną, choć powinien - umowę o pracę. Podobnie temu, który nie wypłaca w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi jego rodziny. A jeśli nie wypłaca przez okres co najmniej 3 miesięcy, to kara ma wynieść nawet 60 tys. złotych - zdecydował Sejm, przyjmując poprawkę Lewicy, zmieniającą Kodeks pracy w... ustawie dotyczącej cudzoziemców.
25.02.2025500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.20251 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2009.302.32 |
Rodzaj: | Dyrektywa |
Tytuł: | Dyrektywa 2009/65/WE w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) |
Data aktu: | 13/07/2009 |
Data ogłoszenia: | 17/11/2009 |
Data wejścia w życie: | 07/12/2009, 01/07/2011 |