Szwajcaria-Wspólnota Europejska. Umowa w sprawie uproszczenia kontroli i formalności przy przewozie towarów oraz środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne. Bruksela.2009.06.25.

UMOWA

między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie uproszczenia kontroli i formalności przy przewozie towarów oraz środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

z jednej strony, i

KONFEDERACJA SZWAJCARSKA,

z drugiej strony,

zwane dalej odpowiednio "Wspólnotą", "Szwajcarią" i "Umawiającymi się Stronami",

uwzględniając Umowę między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie uproszczenia kontroli i formalności przy przewozie towarów z dnia 21 listopada 1990 r., zwaną dalej "umową z 1990 r.",

MAJĄC NA UWADZE, że należy rozszerzyć zakres stosowania umowy z 1990 r. na środki bezpieczeństwa stosowane przez organy celne, dodając do niej nowy rozdział na ten temat,

MAJĄC NA UWADZE, że ze względu na przejrzystość i większą pewność prawa, umowa z 1990 r. zostaje włączona do niniejszej umowy, która zastąpi umowę z 1990 r.,

MAJĄC NA UWADZE Umowę o wolnym handlu zawartą dnia 22 lipca 1972 r. między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarską,

MAJĄC NA UWADZE Wspólną Deklarację przyjętą przez ministrów państw Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) oraz państw członkowskich Wspólnoty i Komisję Wspólnot Europejskich w Luksemburgu dnia 9 kwietnia 1984 r. oraz deklarację ministrów państw Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) i ministrów państw członkowskich Wspólnoty przyjętą w Brukseli dnia 2 lutego 1988 r. w celu utworzenia dynamicznego obszaru gospodarczego z korzyścią dla należących do nich krajów,

MAJĄC NA UWADZE, że Umawiające się Strony ratyfikowały Międzynarodową konwencję w sprawie harmonizacji kontroli towarów na granicach,

MAJĄC NA UWADZE konieczność utrzymania obecnego poziomu uproszczenia kontroli i formalności przy przewozie towarów przez granicę między Wspólnotą a Szwajcarią oraz zapewnienia w ten sposób płynności wymiany handlowej między obiema Stronami,

MAJĄC NA UWADZE, że uproszczenia te będą stopniowo rozwijane,

MAJĄC NA UWADZE, że kontrole weterynaryjne i fitosanitarne są obecnie regulowane Umową między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 21 czerwca 1999 r. dotyczącą handlu produktami rolnymi,

UZNAJĄC, że warunki prowadzenia kontroli i formalności mogą być w dużym stopniu zharmonizowane bez szkody dla ich celowości, prawidłowego wdrożenia i skuteczności,

MAJĄC NA UWADZE, że żadne postanowienie niniejszej umowy nie może być interpretowane jako zwolnienie Umawiających się Stron ze zobowiązań wynikających z innych umów międzynarodowych;

MAJĄC NA UWADZE, że Umawiające się Strony zobowiązują się do zagwarantowania na swoich obszarach celnych równoważnego poziomu bezpieczeństwa za pomocą środków wynikających z przepisów obowiązujących we Wspólnocie;

MAJĄC NA UWADZE, że pożądane jest przeprowadzanie konsultacji ze Szwajcarią na temat zmian zasad wspólnotowych dotyczących środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne, zapraszanie jej do uczestnictwa w odnośnych pracach Komitetu Kodeksu Celnego, ustanowionego na mocy art. 247a rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, oraz powiadamianie jej o wdrażaniu tych zasad;

MAJĄC NA UWADZE, że Umawiające się Strony są zdecydowane zwiększać bezpieczeństwo handlu towarami przywożonymi na ich terytorium lub wywożonymi z ich terytorium bez ograniczania płynności tego handlu;

MAJĄC NA UWADZE, że w interesie Umawiających się Stron należy ustanowić równoważne środki bezpieczeństwa stosowane przez organy celne przy przewozie towarów pochodzących z krajów trzecich lub przeznaczonych do krajów trzecich;

MAJĄC NA UWADZE, że te środki bezpieczeństwa stosowane przez organy celne dotyczą zgłaszania danych w zakresie bezpieczeństwa dotyczących towarów przed ich wprowadzeniem lub wyprowadzeniem, zarządzania ryzykiem w zakresie bezpieczeństwa i związanych z nim kontroli celnych oraz przyznawania wzajemnie uznawanego statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego w zakresie bezpieczeństwa;

MAJĄC NA UWADZE, że Szwajcaria dysponuje odpowiednim poziomem ochrony danych osobowych;

MAJĄC NA UWADZE, że w przypadku środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne, należy przewidzieć odpowiednie środki dostosowawcze, włącznie z zawieszeniem odnośnych postanowień w przypadkach, w których równoważność środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne nie jest zapewniona,

POSTANAWIAJĄ ZAWRZEĆ NINIEJSZĄ UMOWĘ:

ROZDZIAŁ  I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  1

Definicje

Na użytek niniejszej umowy:

a) "kontrole" oznaczają każdą czynność, przez którą organ celny lub inna służba kontrolna dokonuje fizycznego badania lub oględzin środka transportu lub samych towarów w celu upewnienia się, że ich rodzaj, pochodzenie, stan, ilość lub wartość są zgodne z danymi zawartymi w przedstawionych dokumentach;

b) "formalności" oznaczają wszelkie formalności, którym organy administracji poddają podmiot i które polegają na przedstawieniu lub badaniu dokumentów, świadectw towarzyszących towarom lub innych danych, bez względu na rodzaj lub nośnik, dotyczących towarów lub środków transportu;

c) "ryzyko" oznacza prawdopodobieństwo zdarzenia - odnoszącego się do wprowadzenia, wyprowadzenia, tranzytu, przewozu i końcowego wykorzystania towarów w obrocie pomiędzy obszarem celnym jednej z Umawiających się Stron a obszarem celnym krajów trzecich oraz do obecności towarów niebędących przedmiotem swobodnego obrotu na terytorium jednej z Umawiających się Stron - które stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa Wspólnoty, jej państw członkowskich lub Szwajcarii, dla zdrowia publicznego, środowiska lub konsumentów;

d) "zarządzanie ryzykiem" oznacza systematyczne rozpoznawanie ryzyka oraz wdrażanie wszelkich środków niezbędnych, aby ograniczyć możliwość jego wystąpienia. Obejmuje ono działania takie, jak: zbieranie danych i informacji, analizę i ocenę ryzyka, zalecanie i podejmowanie środków oraz regularne monitorowanie i przegląd procesu oraz jego wyników, w oparciu źródła i strategie określone przez Wspólnotę, jej państwa członkowskie lub Szwajcarię, lub na poziomie międzynarodowym.

Artykuł  2

Zakres stosowania

1. Bez uszczerbku dla szczegółowych postanowień obowiązujących w ramach porozumień zawartych między Wspólnotą a Szwajcarią niniejsza umowa ma zastosowanie do kontroli i formalności dotyczących przewozu towarów mających przekroczyć granice między Szwajcarią a Wspólnotą oraz do środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne do przewozu towarów pochodzących z krajów trzecich lub przeznaczonych do krajów trzecich.

2. Niniejsza umowa nie ma zastosowania do kontroli i formalności dotyczących jednostek pływających lub statków powietrznych jako środków transportu, ma jednak zastosowanie do pojazdów i towarów przewożonych przez wspomniane środki transportu.

Artykuł  3

Obszary, których dotyczy umowa

1. Niniejsza umowa ma zastosowanie z jednej strony do wspólnotowego obszaru celnego, a z drugiej strony do obszaru celnego Szwajcarii i jej enklaw.

2. Niniejsza umowa ma zastosowanie w Księstwie Liechtensteinu tak długo jak Księstwo Liechtenstein związane jest ze Szwajcarią poprzez traktat o unii celnej.

ROZDZIAŁ  II

PROCEDURY

Artykuł  4

Kontrole wyrywkowe i formalności inne niż kontrole bezpieczeństwa stosowane przez organy celne, o których mowa w rozdziale III

1. O ile postanowienia niniejszej umowy nie stanowią wyraźnie inaczej, Umawiające się Strony podejmują niezbędne środki w celu:

– przeprowadzania poszczególnych kontroli i formalności, o których mowa w art. 2 ust. 1, w jak najkrótszym czasie i, w miarę możliwości, w tym samym miejscu,

– przeprowadzania kontroli wyrywkowo, z wyjątkiem należycie uzasadnionych okoliczności.

2. W celu wdrożenia ust. 1 tiret drugie podstawę kontroli wyrywkowej muszą stanowić wszystkie przesyłki przechodzące przez przejście graniczne, zgłaszane do urzędu celnego lub innej służby kontroli w danym okresie, a nie wszystkie towary w każdej przesyłce.

3. Umawiające się Strony ułatwiają korzystanie z uproszczonych procedur oraz systemów informatycznych i telematycznych przy wywozie, tranzycie i przywozie towarów w miejscach wysyłki i przeznaczenia towarów.

4. Umawiające się Strony dążą do takiego rozlokowania urzędów celnych, w tym urzędów celnych znajdujących się wewnątrz ich terytorium, aby jak najpełniej uwzględnić potrzeby podmiotów gospodarczych.

Artykuł  5

Przekazanie uprawnień

Umawiające się Strony zapewniają, aby w drodze wyraźnego przekazania uprawnień przez właściwe organy i w ich imieniu jedna z pozostałych służb, a najlepiej organ celny, mogła przeprowadzić kontrole należące do kompetencji tych organów oraz, jeśli kontrole te dotyczą wymaganych dokumentów, weryfikację ważności i autentyczności tych dokumentów oraz kontrolę tożsamości towarów zgłoszonych w tych dokumentach. W takim przypadku odnośne organy zapewnią dostępność środków niezbędnych do tych kontroli.

Artykuł  6

Uznawanie kontroli i dokumentów

Do celów wdrożenia niniejszej umowy i bez uszczerbku dla możliwości przeprowadzenia kontroli wyrywkowych Umawiające się Strony, w przypadku przywozu towarów lub wjazdu towarów w tranzycie, uznają kontrole przeprowadzone i dokumenty sporządzone przez właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony, poświadczające, że towary te spełniają warunki określone w przepisach kraju przywozu lub równoważne warunki w kraju wywozu.

Artykuł  7

Godziny otwarcia przejść granicznych

1. W przypadku gdy wielkość ruchu na to pozwala, Umawiające się Strony zapewniają, aby:

a) przejścia graniczne były otwarte, chyba że ruch jest zakazany, w sposób pozwalający na:

– zapewnienie przekraczania granic przez dwadzieścia cztery godziny na dobę, wraz z odpowiednimi kontrolami i formalnościami, w odniesieniu do towarów objętych celną procedurą tranzytową i ich środków transportu oraz pojazdów bez ładunku, oprócz sytuacji, w których konieczna jest kontrola na granicy w celu zapobieżenia rozpowszechnianiu się chorób lub ochrony zwierząt,

– przeprowadzanie kontroli i formalności dotyczących ruchu środków transportu i towarów, które nie przemieszczają się w ramach celnej procedury tranzytowej, od poniedziałku do piątku przez co najmniej dziesięć godzin bez przerwy, a w sobotę przez co najmniej sześć godzin bez przerwy, chyba że są to dni wolne od pracy;

b) w przypadku pojazdów i towarów przewożonych statkami powietrznymi okresy, o których mowa w lit. a) tiret drugie, zostały dostosowane w sposób odpowiadający rzeczywistym potrzebom i w tym celu zostały ewentualnie podzielone lub wydłużone.

2. W przypadku gdy kilka przejść granicznych znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie tej samej strefy nadgranicznej, Umawiające się Strony mogą przewidzieć za obopólną zgodą odstępstwa od ust. 1 w przypadku niektórych z nich, pod warunkiem że pozostałe przejścia granicznie znajdujące się w tej strefie mogą skutecznie odprawić towary i pojazdy zgodnie z postanowieniami wspomnianego ustępu.

3. W odniesieniu do przejść granicznych, urzędów celnych i służb, o których mowa w ust. 1 i na warunkach określonych przez Umawiające się Strony właściwe organy przewidują w wyjątkowych przypadkach możliwość przeprowadzenia kontroli i formalności poza godzinami otwarcia na szczególny i uzasadniony wniosek złożony w godzinach otwarcia, za pobraniem, w stosownych przypadkach, zapłaty za wykonaną usługę.

Artykuł  8

Pasy szybkiej odprawy

Umawiające się Strony dążą do stworzenia na wszystkich przejściach granicznych, na których jest to możliwe z technicznego punktu widzenia i uzasadnione natężeniem ruchu, pasów szybkiej odprawy zarezerwowanych dla towarów objętych celną procedurą tranzytową, ich środków transportu, pojazdów bez ładunku oraz wszystkich towarów podlegających kontrolom i formalnościom nie wykraczającym poza kontrole i formalności, które obowiązują w przypadku towarów objętych procedurą tranzytową.

ROZDZIAŁ  III

ŚRODKI BEZPIECZEŃSTWA STOSOWANE PRZEZ ORGANY CELNE

Artykuł  9 ¹

Postanowienia ogólne w zakresie bezpieczeństwa

1. Umawiające się Strony zobowiązują się do ustanowienia i stosowania w odniesieniu do przewozu towarów pochodzących z krajów trzecich lub przeznaczonych do krajów trzecich środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne określonych w niniejszym rozdziale oraz do zapewnienia poziomu bezpieczeństwa równoważnego z poziomem bezpieczeństwa i ochrony na ich granicach zewnętrznych.

2. Umawiające się Strony powstrzymują się przed stosowaniem środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne określonych w niniejszym rozdziale przy przewozie towarów między ich obszarami celnymi.

3. Umawiające się Strony konsultują się przed zawarciem jakiejkolwiek umowy z krajem trzecim w dziedzinach objętych niniejszym rozdziałem w celu zapewnienia jej spójności z niniejszą umową, w szczególności, jeśli odnośna umowa zawiera postanowienia stanowiące odstępstwo od środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne określonych w niniejszym rozdziale.

Artykuł  10 ²

Deklaracje poprzedzające wprowadzenie i wyprowadzenie towarów

1. Do celów związanych z bezpieczeństwem i ochroną towary pochodzące z kraju trzeciego wprowadzone na obszary celne Umawiających się Stron są przedmiotem przywozowej deklaracji skróconej, z wyjątkiem towarów przewożonych środkami transportu jedynie w tranzycie przez wody terytorialne lub przestrzeń powietrzną obszarów celnych bez postoju na tych obszarach.

2. Do celów związanych z bezpieczeństwem i ochroną towary przeznaczone do kraju trzeciego wyprowadzane z obszaru celnego Umawiających się Stron są przedmiotem wywozowej deklaracji skróconej, z wyjątkiem towarów przewożonych środkami transportu jedynie w tranzycie przez wody terytorialne lub przestrzeń powietrzną obszarów celnych bez postoju na tych obszarach.

3. Przywozową lub wywozową deklarację skróconą składa się przed wprowadzeniem towarów na obszary celne Umawiających się Stron lub ich wyprowadzeniem z tych obszarów.

4. Jeżeli w przypadku istnienia obowiązku złożenia przywozowej lub wywozowej deklaracji skróconej w odniesieniu do towarów wprowadzanych na obszary celne Umawiających się Stron lub wyprowadzanych z tych obszarów deklaracji tej nie złożono, jedna z osób, o których mowa w ust. 5 lub 6, natychmiast składa taką deklarację lub, jeżeli organy celne wyrażą na to zgodę, zamiast deklaracji składa zgłoszenie celne lub deklarację do czasowego składowania zawierające co najmniej dane wymagane w przypadku przywozowej lub wywozowej deklaracji skróconej. W takich okolicznościach organy celne przeprowadzają analizę ryzyka do celów bezpieczeństwa i ochrony w odniesieniu do tych towarów na podstawie zgłoszenia celnego lub deklaracji do czasowego składowania.

5. Każda z Umawiających się Stron określa osoby odpowiedzialne za składanie wywozowych deklaracji skróconych oraz organy właściwe do odbioru tych deklaracji.

6. Przywozową deklarację skróconą składa przewoźnik.

Niezależnie od obowiązków przewoźnika przywozową deklarację skróconą może złożyć jedna z następujących osób:

a) importer lub odbiorca lub inna osoba, w której imieniu lub na której rzecz działa przewoźnik;

b) każda osoba, która jest w stanie przedstawić dane towary lub spowodować ich przedstawienie w urzędzie celnym pierwszego wprowadzenia.

Jeżeli w konkretnych przypadkach nie ma możliwości uzyskania wszystkich danych przewidzianych w przywozowej deklaracji skróconej niezbędnych do przeprowadzenia analizy ryzyka do celów bezpieczeństwa i ochrony od osób, o których mowa w akapicie pierwszym, inne osoby dysponujące takimi danymi, którym przysługują odpowiednie prawa do ich przekazania, mogą mieć obowiązek przekazania takich danych.

Każda osoba przekazująca dane przewidziane w przywozowej deklaracji skróconej ponosi odpowiedzialność za przekazane przez siebie dane.

7. Na zasadzie odstępstwa od ust. 6 niniejszego artykułu do daty wdrożenia systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1 załącznika I, każda Umawiająca się Strona wskazuje osoby mające obowiązek złożenia przywozowej deklaracji skróconej, sposoby składania takiej deklaracji, wymiany informacji z nią związanych oraz składania wniosków o jej sprostowanie lub unieważnienie.

8. Organy celne Umawiających się Stron mogą określić przypadki, w których jako przywozowej lub wywozowej deklaracji skróconej można użyć zgłoszenia celnego lub deklaracji do czasowego składowania, pod warunkiem że:

a) zgłoszenie celne lub deklaracja do czasowego składowania zawierają wszystkie dane wymagane w przypadku przywozowej lub wywozowej deklaracji skróconej; oraz

b) takie zgłoszenie zastępcze złożono przed upływem terminu we właściwym urzędzie celnym, w którym należałoby złożyć przywozową lub wywozową deklarację skróconą.

9. Załącznik I do niniejszej umowy określa:

– system teleinformatyczny na potrzeby przywozowych deklaracji skróconych,

– formę i dane przywozowej lub wywozowej deklaracji skróconej,

– wyjątki od obowiązku składania przywozowej lub wywozowej deklaracji skróconej,

– miejsce złożenia przywozowej lub wywozowej deklaracji skróconej,

– terminy złożenia przywozowej lub wywozowej deklaracji skróconej,

– ustalenia techniczne dotyczące systemów teleinformatycznych wykorzystywanych do składania przywozowych deklaracji skróconych,

– ustalenia z zakresu finansowania dotyczące obowiązków, zobowiązań i oczekiwań po wdrożeniu i uruchomieniu systemu kontroli importu 2,

– wszelkie inne postanowienia niezbędne w celu zapewnienia stosowanie niniejszego artykułu.

Artykuł  11 ³

Upoważniony podmiot gospodarczy

1. Umawiająca się Strona przyznaje, z uwzględnieniem kryteriów określonych w załączniku II, status »upoważnionego podmiotu gospodarczego« w zakresie bezpieczeństwa każdemu podmiotowi gospodarczemu mającemu siedzibę na jej obszarze celnym, a w przypadku Szwajcarii - w jej eksklawach celnych Samnaun i Sampuoir.

Upoważniony podmiot gospodarczy korzysta z ułatwień odnoszących się do kontroli celnych w zakresie bezpieczeństwa.

Z zastrzeżeniem zasad i warunków określonych w ust. 2, status upoważnionego podmiotu gospodarczego przyznany przez Umawiającą się Stronę jest uznawany przez drugą Umawiającą się Stronę bez uszczerbku dla kontroli celnych, w szczególności w celu wdrożenia umów z krajami trzecimi, które przewidują mechanizmy wzajemnego uznawania statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego.

2. Załącznik II do niniejszej umowy określa:

– zasady dotyczące przyznawania statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego, w szczególności kryteria przyznawania tego statusu i warunki stosowania tych kryteriów,

– rodzaj ułatwień, jakie mogą być przyznane,

– zasady dotyczące zawieszenia, unieważnienia i cofnięcia statusu podmiotu gospodarczego,

– sposób wymiany między Umawiającymi się Stronami informacji dotyczących ich upoważnionych podmiotów gospodarczych,

– wszelkie inne postanowienia niezbędne w celu stosowania niniejszego artykułu.

Artykuł  12 ⁴

Kontrole celne w zakresie bezpieczeństwa i ochrony oraz zarządzanie ryzykiem w zakresie bezpieczeństwa i ochrony

1. Kontrole celne w zakresie bezpieczeństwa i ochrony inne niż kontrole wyrywkowe opierają się głównie na analizie ryzyka - przeprowadzanej z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych w celu identyfikacji i oceny ryzyka oraz przyjęcia niezbędnych środków zapobiegawczych - na podstawie kryteriów opracowanych przez Umawiające się Strony.

2. Kontrole celne w zakresie bezpieczeństwa i ochrony przeprowadza się w ramach wspólnego zarządzania ryzykiem w oparciu o wymianę informacji dotyczących ryzyka i wyników analizy ryzyka między organami celnymi Umawiających się Stron. Poprzez swój udział w Komitecie Kodeksu Celnego, o którym mowa w art. 23, organ celny Szwajcarii przyczynia się do ustanawiania wspólnych kryteriów i norm ryzyka, środków kontroli oraz priorytetowych obszarów kontroli związanych z danymi zawartymi w przywozowych i wywozowych deklaracjach skróconych. Kontrole oparte na takich informacjach i kryteriach przeprowadza się bez uszczerbku dla innych kontroli celnych.

3. Umawiające się Strony wykorzystują wspólny system zarządzania ryzykiem do celów wymiany informacji dotyczących ryzyka, informacji dotyczących wdrożenia wspólnych kryteriów i norm ryzyka, wspólnych priorytetowych obszarów ryzyka oraz zarządzania kryzysowego w sprawach celnych, a także informacji dotyczących wyników analiz ryzyka i wyników kontroli.

4. Umawiające się Strony uznają równoważność swoich systemów zarządzania ryzykiem w zakresie bezpieczeństwa i ochrony.

5. Wspólny komitet przyjmuje wszelkie postanowienia niezbędne w celu stosowania niniejszego artykułu.

Artykuł  13 ⁵

Monitorowanie wdrażania środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne

1. Wspólny komitet określa sposób, w jaki Umawiające się Strony zamierzają zapewnić monitorowanie wdrażania niniejszego rozdziału oraz przeprowadzać kontrolę przestrzegania postanowień niniejszego rozdziału i załączników do niniejszej umowy.

2. Monitorowanie, o którym mowa w ust. 1, można zapewnić w szczególności przez:

– okresową ocenę wrażania niniejszego rozdziału, a w szczególności równoważności środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne,

– badanie w celu poprawy wdrażania niniejszego rozdziału lub zmiany jego postanowień, zmierzającej do lepszej realizacji jego celów,

– organizowanie tematycznych spotkań ekspertów obydwu Umawiających się Stron i audytów procedur administracyjnych, w tym poprzez wizyty na miejscu.

3. Wspólny komitet zapewnia, aby środki podejmowane na mocy niniejszego artykułu zapewniały poszanowanie praw zainteresowanych podmiotów gospodarczych.

Artykuł  14 ⁶

Ochrona tajemnicy służbowej i danych osobowych

Informacje, którymi wymieniają się Umawiające się Strony w ramach środków ustanowionych w niniejszym rozdziale, są objęte ochroną tajemnicy służbowej i ochroną danych osobowych określonymi w przepisach obowiązujących w tej dziedzinie na terytorium Umawiającej się Strony, która je otrzymuje. Przekazywanie danych osobowych musi być zgodne z wymogami obowiązujących przepisów o ochronie danych przekazującej je Umawiającej się Strony.

Informacje te w szczególności nie mogą być przekazywane dalej osobom innym niż właściwe organy Umawiającej się Strony, która je otrzymuje, ani wykorzystywane przez organy Umawiającej się Strony do celów innych niż cele określone w niniejszej umowie.

ROZDZIAŁ  IV

WSPÓŁPRACA

Artykuł  15

Współpraca między jednostkami administracji

1. W celu ułatwienia przekraczania granic Umawiające się Strony podejmują środki niezbędne do rozwoju współpracy na poziomie krajowym oraz regionalnym lub lokalnym między organami właściwymi ds. organizacji kontroli oraz różnymi służbami przeprowadzającymi kontrole i formalności po obu stronach granic.

2. Każda z Umawiających się Stron - w zakresie, w jakim jej to dotyczy - zapewnia, aby osoby uczestniczące w wymianie, o której mowa w niniejszej umowie, mogły szybko poinformować właściwe organy o ewentualnych problemach napotykanych podczas przekraczania granicy.

3. Współpraca, o której mowa w ust. 1, dotyczy w szczególności:

a) organizacji przejść granicznych w sposób spełniający wymogi ruchu;

b) przekształcenia, tam gdzie jest to możliwe, urzędów granicznych w urzędy połączonych kontroli;

c) harmonizacji uprawnień przejść granicznych i urzędów znajdujących się po obu stronach granicy;

d) poszukiwania właściwych rozwiązań w celu przezwyciężenia ewentualnie zgłaszanych trudności;

4. Umawiające się Strony współpracują w celu harmonizacji godzin urzędowania poszczególnych służb przeprowadzających kontrole i formalności po obu stronach granicy.

Artykuł  16

Zgłaszanie nowych kontroli i formalności innych niż środki bezpieczeństwa stosowane przez organy celne, o których mowa w rozdziale III

W przypadku gdy jedna Umawiająca się Strona ma zamiar stosować nową kontrolę lub nową formalność w dziedzinie innej niż dziedzina regulowana postanowieniami rozdziału III, informuje o tym drugą Umawiającą się Stronę.

Zainteresowana Umawiająca się Strona zapewnia, aby środki podjęte w celu ułatwienia przekroczenia granicy nie przestały funkcjonować w wyniku zastosowania tych nowych kontroli lub formalności.

Artykuł  17

Płynność ruchu

1. Umawiające się Strony podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, aby czas oczekiwania wynikający z poszczególnych kontroli i formalności nie przekraczał czasu niezbędnego do ich prawidłowego wykonania. W tym celu organizują godziny urzędowania służb wyznaczonych do przeprowadzenia kontroli i formalności, dostępny personel oraz praktyczne zasady odprawy towarów i przetwarzania dokumentów związanych z przeprowadzaniem kontroli i formalności w sposób skracający w jak największym zakresie czas oczekiwania w trakcie ruchu.

2. Właściwe organy krajów, na których terytorium wystąpiły poważne zakłócenia dotyczące przewozu towarów mogące podważyć realizację celów, jakimi są ułatwienie i przyspieszenie przekraczania granic, niezwłocznie informują właściwe organy pozostałych krajów, których te zakłócenia dotyczą.

3. Właściwe organy każdego zainteresowanego kraju niezwłocznie podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia płynności ruchu w możliwym zakresie. Środki są zgłaszane do wspólnego komitetu, który w stosownych przypadkach zbiera się w trybie pilnym na wniosek Umawiającej się Strony w celu omówienia tych środków.

Artykuł  18

Pomoc urzędowa

1. W celu zapewnienia płynnej wymiany handlowej między Umawiającymi się Stronami i ułatwienia wykrywania wszelkich nieprawidłowości lub naruszeń organy celne zainteresowanych krajów przekazują sobie wzajemnie na wniosek drugiej Umawiającej się Strony lub - jeśli uznają, że leży to w jej interesie - z własnej inicjatywy, wszelkie informacje, jakie posiadają (w tym ustalenia i sprawozdania administracyjne), przydatne z punktu widzenia prawidłowego wdrożenia niniejszej umowy.

2. Pomoc można zawiesić lub odmówić jej udzielania w całości lub częściowo, jeżeli w ocenie kraju, do którego zwrócono się o taką pomoc, jej udzielenie naruszyłoby bezpieczeństwo, porządek publiczny lub inne istotne interesy tego kraju lub stanowiłoby naruszenie tajemnicy przemysłowej, handlowej lub zawodowej.

3. W wypadku zawieszenia lub odmowy udzielenia pomocy należy niezwłocznie przekazać krajowi, który zwrócił się o taką pomoc, stosowną decyzję wraz z jej uzasadnieniem.

4. Jeżeli organ celny danego kraju zwraca się o udzielenie pomocy urzędowej, jakiej sam nie mógłby udzielić, gdyby został o to poproszony, wskazuje tę okoliczność w swym wniosku. W takim wypadku udzielenie pomocy urzędowej pozostawia się uznaniu organu celnego, do którego zwrócono się o nią.

5. Informacje otrzymane zgodnie z ust. 1 mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów niniejszej umowy i podlegają takiej samej ochronie w kraju korzystającym z pomocy, jaką informacje tego rodzaju są objęte na mocy jego przepisów krajowych. Uzyskane informacje mogą zostać wykorzystane do innych celów tylko za pisemną zgodą organu celnego, który udzielił informacji i z zastrzeżeniem ograniczeń nałożonych przez ten organ.

ROZDZIAŁ  V

ORGANY

Artykuł  19

Wspólny komitet

1. Niniejszym ustanawia się wspólny komitet, w którego składzie reprezentowane są Umawiające się Strony.

2. Wspólny komitet działa na zasadzie konsensusu.

3. Wspólny komitet zbiera się w zależności od potrzeb, co najmniej raz w roku. Każda z Umawiających się Stron może złożyć wniosek o zwołanie posiedzenia.

4. Wspólny komitet sporządza swój regulamin wewnętrzny, zawierający, poza innymi postanowieniami, zasady zwoływania zebrań, wyznaczania przewodniczącego i określania jego kadencji.

5. Wspólny komitet może podjąć decyzję o utworzeniu podkomitetów lub grup roboczych mogących pomóc mu w pełnieniu jego funkcji.

Artykuł  20

Grupy ds. uzgodnień

1. Właściwe organy zainteresowanych krajów mogą utworzyć grupy ds. uzgodnień odpowiedzialne za sprawy praktyczne, techniczne lub organizacyjne na poziomie regionalnym lub lokalnym.

2. Grupy ds. uzgodnień, o których mowa w ust. 1, zbierają się w razie potrzeby na wniosek właściwych organów danego kraju. Wspólny komitet otrzymuje regularne informacje na temat ich prac od Umawiającej się Strony, której podlegają dane grupy.

Artykuł  21

Uprawnienia wspólnego komitetu

1. Wspólny komitet odpowiada za zarządzanie i właściwe stosowanie niniejszej umowy. W tym celu formułuje zalecenia i podejmuje decyzje.

2. Wspólny komitet może wprowadzić w drodze decyzji zmiany do rozdziału III i do załączników.

3. Poza przypadkami wyraźnie przewidzianymi w niniejszej umowie komitet przyjmuje w drodze decyzji środki wykonawcze o charakterze technicznym i administracyjnym w celu ograniczenia kontroli i formalności.

4. Decyzje są wdrażane przez Umawiające się Strony według ich własnych zasad.

5. W celu właściwego wdrożenia umowy wspólny komitet regularnie otrzymuje od Umawiających się Stron informacje na temat doświadczeń zdobytych podczas wdrażania niniejszej umowy. Umawiające się Strony, na wniosek jeden z nich, przeprowadzają konsultacje w ramach wspólnego komitetu.

Artykuł  22

Zmiany prawa

1. Podczas opracowywania nowych przepisów prawa w dziedzinie regulowanej rozdziałem III Wspólnota zwraca się nieformalnie o opinię ekspertów szwajcarskich, podobnie jak zasięga opinii ekspertów państw członkowskich.

2. Gdy Komisja Europejska przekazuje swój projekt państwom członkowskim lub Radzie Unii Europejskiej, przesyła też kopię tego projektu Szwajcarii.

Na wniosek jednej z Umawiających się Stron wstępna wymiana poglądów odbywa się na forum wspólnego komitetu.

3. Umawiające się Strony przeprowadzają ponowne konsultacje na wniosek jednej z nich na forum wspólnego komitetu na etapie poprzedzającym przyjęcie wspólnotowego aktu prawnego w ramach ciągłego procesu informowania i konsultacji.

4. Decyzje o zmianach w rozdziale III niezbędne w celu uwzględnienia zmian właściwych przepisów prawa wspólnotowego w sprawach objętych tym rozdziałem podejmuje się tak szybko, jak to możliwe, aby umożliwić ich stosowanie jednocześnie ze zmianami wprowadzanymi do prawa wspólnotowego zgodnie z wewnętrznymi procedurami Umawiających się Stron.

Jeśli decyzji nie można przyjąć w czasie pozwalającym na jednoczesne stosowanie, zmiany określone w projekcie decyzji przekazanym Umawiającym się Stronom do zatwierdzenia stosuje się tymczasowo, jeśli jest to możliwe, zgodnie z wewnętrznymi procedurami Umawiających się Stron.

5. Umawiające się Strony współpracują na etapie informowania i konsultacji w celu ułatwienia podjęcia decyzji w ramach wspólnego komitetu na końcu tego procesu.

Artykuł  23

Udział w Komitecie Kodeksu Celnego

Wspólnota zapewnia szwajcarskim ekspertom udział - w charakterze obserwatorów i w odniesieniu do dotyczących ich kwestii - w posiedzeniach Komitetu Kodeksu Celnego, który wspiera Komisję Europejską w wykonywaniu uprawnień wykonawczych w sprawach objętych rozdziałem III.

Artykuł  24

Rozstrzyganie sporów

Bez uszczerbku dla przepisów art. 29 spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy kieruje się do wspólnego komitetu, który poszukuje polubownego rozwiązania.

Artykuł  25

Umowy z krajami trzecimi

Umawiające się Strony postanawiają, że umowy zawarte przez jedną z nich z krajem trzecim w dziedzinie objętej rozdziałem III nie mogą przenosić zobowiązań na drugą Umawiającą się Stronę, o ile wspólny komitet nie zadecyduje inaczej.

ROZDZIAŁ  VI

POSTANOWIENIA RÓŻNE I KOŃCOWE

Artykuł  26

Ułatwienia w uiszczaniu opłat

Umawiające się Strony zapewniają, aby kwoty ewentualnie wymagalne przy przeprowadzaniu kontroli i formalności w handlu mogły być również uiszczane w formie gwarantowanych lub potwierdzonych międzynarodowych czeków bankowych, wyrażonych w walucie krajowej, w jakiej kwoty te są wymagalne.

Artykuł  27

Wdrożenie umowy

Każda Umawiająca się Strona podejmuje odpowiednie środki w celu zapewnienia skutecznego i harmonijnego stosowania postanowień niniejszej umowy z uwzględnieniem konieczności ułatwienia przewiezienia towarów przez granicę i rozwiązywania wszelkich trudności, jakie mogą pojawić się przy stosowaniu wspomnianych postanowień, w sposób zadowalający obie Umawiające się Strony.

Artykuł  28

Zmiany

Jeżeli jedna z Umawiających się Stron zamierza wprowadzić zmiany do niniejszej umowy, przedstawia drugiej Umawiającej się Stronie odpowiedni wniosek. Zmiany wejdą w życie po zakończeniu odpowiednich procedur wewnętrznych Stron.

Artykuł  29

Środki dostosowawcze

1. Umawiająca się Strona może, po konsultacji w ramach wspólnego komitetu, podjąć odpowiednie środki dostosowawcze, włącznie z zawieszeniem stosowania postanowień rozdziału III niniejszej umowy, jeżeli stwierdzi, że druga Umawiająca się Strona nie przestrzega warunków lub jeżeli równoważność środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne Umawiających się Stron nie jest zapewniona.

Jeżeli jakakolwiek zwłoka mogłaby zagrozić skuteczności środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne, możliwe jest podjęcie tymczasowych środków ochronnych bez uprzednich konsultacji, pod warunkiem że konsultacje będą miały miejsce niezwłocznie po podjęciu takich środków.

2. Jeśli równoważność środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne Umawiających się Stron nie jest zapewniona, ponieważ nie podjęto decyzji w sprawie zmian przewidzianych w art. 22 ust. 4 niniejszej umowy, Umawiająca się Strona może zawiesić stosowanie postanowień rozdziału III od dnia zastosowania odnośnych przepisów prawa wspólnotowego, chyba że po zbadaniu środków pozwalających na dalsze stosowanie tego rozdziału wspólny komitet zadecyduje inaczej.

3. Zakres i czas trwania wspomnianych wyżej środków są ograniczone do wymiaru koniecznego w celu zaradzenia zaistniałej sytuacji i zapewnienia właściwej równowagi między prawami i obowiązkami wynikającymi z niniejszej umowy. Umawiająca się Strona może zwrócić się do wspólnego komitetu o przeprowadzenie konsultacji dotyczących proporcjonalności tych środków, a w stosownych przypadkach o podjęcie decyzji o przekazaniu sporu w tej sprawie do rozstrzygnięcia w drodze arbitrażu zgodnie z procedurą przewidzianą w załączniku III. Ta drogą nie może być rozstrzygana żadna kwestia związana z interpretacją postanowień niniejszej umowy, które są identyczne z odpowiednimi przepisami prawa wspólnotowego.

Artykuł  30

Zakazy lub ograniczenia przywozowe, wywozowe lub tranzytowe

Postanowienia niniejszej umowy nie stanowią przeszkody do stosowania zakazów lub ograniczeń przywozowych, wywozowych lub tranzytowych ustanowionych przez Umawiające się Strony lub państwa członkowskie Wspólnoty, uzasadnionych względami porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego i moralności publicznej, ochrony zdrowia i życia ludzi, ochrony zwierząt, roślin lub środowiska, ochrony dóbr kultury narodowej o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej oraz ochrony własności przemysłowej lub handlowej.

Artykuł  31

Wypowiedzenie umowy

Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć umowę, powiadamiając o tym drugą Umawiającą się Stronę. Umowa utraci moc po upływie dwunastu miesięcy od dnia takiej notyfikacji.

Artykuł  32

Załączniki

Załączniki do niniejszej umowy stanowią jej integralną część.

Artykuł  33

Ratyfikacja

1. Niniejsza umowa zostaje zatwierdzona przez Umawiające się Strony zgodnie z ich procedurami. Umowa wchodzi w życie dnia 1 lipca 2009 r., pod warunkiem że Umawiające się Strony powiadomią się wzajemnie o zakończeniu niezbędnych w tym celu procedur przed tą datą.

2. Jeżeli niniejsza umowa nie wejdzie w życie dnia 1 lipca 2009 r., wówczas wejdzie w życie w dniu następującym po dniu, w którym Umawiające się Strony powiadomią się wzajemnie o zakończeniu niezbędnych w tym celu procedur.

3. W oczekiwaniu na zakończenie procedur, o których mowa w ust. 1 i 2, Umawiające się Strony stosują tymczasowo niniejszą umowę od dnia 1 lipca 2009 r. lub dnia późniejszego, ustalonego przez Umawiające się Strony.

4. Niniejsza umowa zastępuje z dniem jej wejścia w życie Umowę między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarską w sprawie uproszczenia kontroli i formalności dotyczących przewozu rzeczy z dnia 21 listopada 1990 r.

Artykuł  34

Języki

Niniejszą umowę sporządza się w dwóch egzemplarzach, w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim, przy czym wszystkie teksty są na równi autentyczne.

Съставено в Брюксел на двадесет и пети юни две хиляди и девета година.

Hecho en Bruselas, el veinticinco de junio de dos mil nueve.

V Bruselu dne dvacátého pátého června dva tisíce devět.

Udfærdiget i Bruxelles den femogtyvende juni to tusind og ni.

Geschehen zu Brüssel am fünfundzwanzigsten Juni zweitausendneun.

Kahe tuhande üheksanda aasta juunikuu kahekünne viiendal päeval Brüsselis.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις είκοσι πέντε Ιουνίου δύο χιλιάδες εννιά.

Done at Brussels on the twenty-fifth day of June in the year two thousand and nine.

Fait à Bruxelles, le vingt-cinq juin deux mille neuf.

Fatto a Bruxelles, addì venticinque giugnio duemilanove.

Briselē, divtūkstoš devītā gada divdesmit piektajā junijā

Priimta du tūkstančiai devintų metų birželio dvidešimt penktą dieną Briuselyje.

Kelt Brüsszelben, a kétezer-kilencedik év június havának huszonötödik napján.

Magħmul fi Brussell, fil-ħamsa u għoxrin jum ta’ Ġunju tas-sena elfejn u disgħa.

Gedaan te Brussel, de vijfentwintigste juni tweeduizend negen.

Sporządzono w Brukseli dnia dwudziestego piątego czerwca roku tysiące dziewiątego.

Feito em Bruxelas, em vinte e cinco de Junho de dois mil e nove.

Încheiat la Bruxelles, la douăzeci ș i cinci iunie două mii nouă.

V Bruseli dňa dvadsiateho piateho júna dvetisícdeväť.

V Bruslju, dne petindvajsetega junija leta dva tisoč devet.

Tehty Brysselissä kahdentenakymmenentenäviidentenä päivänä kesäkuuta vuonna kaksituhattayhdeksän.

Som skedde i Bryssel den tjugofemte juni tjugohundranio.

За Европейската общност

Por la Comunidad Europea

Za Evropské společenství

For Det Europæiske Fællesskab

Für die Europäische Gemeinschaft

Euroopa Ühenduse nimel

Για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα

For the European Community

Pour la Communauté européenne

Per la Comunità europea

Eiropas Kopienas vārdā

Europos Bendrijos vardu

Az Európai Közösség részéről

Għall-Komunità Ewropea

Voor de Europese Gemeenschap

W imieniu Wspólnoty Europejskiej

Pela Comunidade Europeia

Pentru Comunitatea Europeană

Za Európske spoločenstvo

Za Evropsko skupnost

Euroopan yhteisön puolesta

På Europeiska gemenskapens vägnar

(podpis pominięto)

За Конфедерация Швейцария

Por la Confederación Suiza

Za Švýcarskou konfederací

For Det Schweiziske Forbund

Für die Schweizerische Eidgenossenschaft

Šveitsi Konföderatsiooni nimel

Για την Ελβετική Συνομοσπονδία

For the Swiss Confederation

Pour la Confédération Suisse

Per la Confederazione svizzera

Šveices Konfederācijas vārdā

Šveicarijos Konfederacijos vardu

A Svájci Államszövetség részéről

Għall-Konfederazzjoni Żvizzera

Voor de Zwitserse Bondsstaat

W imieniu Konfederacji Szwajcarskiej

Pela Confederação Suíça

Pentru Confederaț ia Elveț iană

Za Švajčiarskou konfederáciu

Za Švicarsko konfederacijo

Sveitsin valaliiton puolesta

På Schweiziska edsförbundets vägnar

(podpis pominięto)

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I  ⁷

PRZYWOZOWE I WYWOZOWE DEKLARACJE SKRÓCONE

TYTUŁ  I

PRZYWOZOWA DEKLARACJA SKRÓCONA

Artykuł  1

System teleinformatyczny na potrzeby przywozowych deklaracji skróconych

1. System kontroli importu 2 (ICS2) wykorzystuje się w celu:

a) przedkładania, przetwarzania i przechowywania danych zawartych w przywozowych deklaracjach skróconych i innych informacji dotyczących tych deklaracji, związanych z analizą ryzyka do celów bezpieczeństwa celnego i ochrony celnej, w tym wsparcia ochrony lotnictwa cywilnego, i związanych ze środkami, które należy przyjąć na podstawie wyników tej analizy;

b) wymiany informacji dotyczących danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej i wyników analizy ryzyka w odniesieniu do przywozowych deklaracji skróconych, dotyczących innych informacji niezbędnych do przeprowadzenia tej analizy ryzyka oraz dotyczących środków przyjętych na podstawie analizy ryzyka, w tym zaleceń dotyczących miejsc kontroli i wyników tych kontroli;

c) wymiany informacji na potrzeby monitorowania i oceny wdrożenia wspólnych kryteriów i norm ryzyka w zakresie bezpieczeństwa i ochrony oraz środków kontroli i priorytetowych obszarów kontroli.

2. Daty opracowywania i uruchamiania wersji w ramach stopniowego wdrażania systemu teleinformatycznego, o którym mowa w niniejszym załączniku, są określone w projekcie systemu kontroli importu 2 (ICS2) w ramach unijnego kodeksu celnego, o którym mowa w załączniku do decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2019/2151^{(8 )}.

Oczekuje się, że Umawiające się Strony będą gotowe w tym samym czasie na każdą wersję z chwilą rozpoczęcia okresu wdrażania. Jeżeli zostanie to uznane za stosowne, Umawiające się Strony mogą w przypadku każdej kolejnej wersji zezwolić podmiotom gospodarczym na stopniowe przyłączanie się do systemu do końca okresu wdrażania. Umawiające się Strony publikują terminy i instrukcje przeznaczone dla podmiotów gospodarczych na swojej stronie internetowej.

3. Podmioty gospodarcze korzystają ze zharmonizowanego interfejsu dla przedsiębiorców, opracowanego we wzajemnym porozumieniu przez Umawiające się Strony, do przedkładania informacji, składania wniosków o sprostowanie, składania wniosków o unieważnienie, przetwarzania i przechowywania danych zawartych w przywozowych deklaracjach skróconych oraz do wymiany powiązanych informacji z organami celnymi.

4. Organy celne Umawiających się Stron mogą zezwolić na wykorzystywanie handlowych, portowych lub transportowych systemów informacyjnych na potrzeby składania danych przewidzianych w przywozowej deklaracji skróconej, pod warunkiem że systemy takie zawierają niezbędne dane, a dane te są dostępne w terminach określonych w art. 7.

Artykuł  2

Forma i treść przywozowej deklaracji skróconej

1. Przywozowa deklaracja skrócona oraz powiadomienie o przybyciu towarów na statku morskim lub na statku powietrznym zawierają dane przewidziane w następujących kolumnach załącznika B do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446^{(9 )}:

a) F10-F16;

b) F20-F33;

c) F40-F45;

d) F50 i F51;

e) G2.

Dane zawarte w przywozowej deklaracji skróconej są zgodne z odpowiednimi formatami, kodami i powtarzalnością określonymi w załączniku B do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447^{(10 )} oraz wprowadzone w sposób zgodny z uwagami zawartymi w tych załącznikach.

2. Dane zawarte w przywozowej deklaracji skróconej można przekazać poprzez przedłożenie więcej niż jednego zestawu danych przez więcej niż jedną osobę.

3. Do składania wniosków o sprostowanie lub unieważnienie przywozowej deklaracji skróconej lub zawartych w niej danych stosuje się system teleinformatyczny, o którym mowa w art. 1 ust. 1.

W przypadku gdy o sprostowanie lub unieważnienie danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej wnosi więcej niż jedna osoba, każda z tych osób może wnosić o sprostowanie lub unieważnienie tylko tych danych, które sama przekazała.

4. Organy celne Umawiającej się Strony, które zarejestrowały przywozową deklarację skróconą, natychmiast powiadamiają osobę, która złożyła wniosek o sprostowanie lub unieważnienie, o swojej decyzji dotyczącej rejestracji lub odrzucenia wniosku.

Jeżeli wniosek o sprostowanie lub unieważnienie danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej zostanie złożony przez osobę inną niż przewoźnik, organy celne powiadamiają o tym fakcie również przewoźnika, o ile przewoźnik zwrócił się o przekazanie mu takiego powiadomienia i dysponuje dostępem do systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1.

5. Zgodnie z art. 10 ust. 8 umowy do dnia wdrożenia wersji 3 systemu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 niniejszego załącznika, Umawiające się Strony mogą prowadzić analizę ryzyka w zakresie bezpieczeństwa i ochrony w oparciu o zgłoszenie tranzytowe złożone w systemie NCTS zgodnie z Konwencją o wspólnej procedurze tranzytowej^{(11 )}, w tym wymianę informacji dotyczących analizy ryzyka między zaangażowanymi Umawiającymi się Stronami, w odniesieniu do towarów transportowanych drogą morską, śródlądową drogą wodną, transportem drogowym i kolejowym.

System NCTS jest systemem teleinformatycznym umożliwiającym komunikację między Umawiającymi się Stronami oraz między Umawiającymi się Stronami a podmiotami gospodarczymi do celów związanych z dokonywaniem zgłoszenia celnego w odniesieniu do tranzytu, obejmującą wszystkie dane wymagane w przywozowej lub wywozowej deklaracji skróconej oraz powiadomienia związane z tymi towarami.

Przed wdrożeniem wersji 3 systemu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 niniejszego załącznika, Umawiające się Strony oceniają, czy po tej dacie organy celne mogą kontynuować prowadzenie analizy ryzyka w oparciu o zgłoszenie tranzytowe zawierające dane przewidziane w przywozowej deklaracji skróconej złożonej w systemie NCTS^{(12 )}, i w stosownych przypadkach dokonują zmiany umowy.

Artykuł  3

Zwolnienie z obowiązku złożenia przywozowej deklaracji skróconej

1. Przywozowej deklaracji skróconej nie wymaga się w odniesieniu do następujących towarów:

a) energii elektrycznej;

b) towarów wprowadzanych rurociągiem;

c) przesyłek z korespondencją, co oznacza listy, pocztówki, listy napisane alfabetem Braille'a oraz druki niepodlegające należnościom celnym przywozowym ani wywozowym;

d) towarów w przesyłkach pocztowych przewożonych zgodnie z zasadami Światowego Związku Pocztowego, w następujący sposób:

1) jeżeli przesyłki pocztowe transportuje się drogą lotniczą, a ich ostatecznym miejscem przeznaczenia jest Umawiająca się Strona - do daty przewidzianej na wdrożenie wersji 1 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1;

2) jeżeli przesyłki pocztowe transportuje się drogą lotniczą, a ich ostatecznym miejscem przeznaczenia jest kraj trzeci lub terytorium trzecie - do daty przewidzianej na wdrożenie wersji 2 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1;

3) jeżeli przesyłki pocztowe transportuje się drogą morską, śródlądową drogą wodną, transportem drogowym lub kolejowym - do daty przewidzianej na wdrożenie wersji 3 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1;

e) towarów, w przypadku których dozwolone jest ustne zgłoszenie celne lub zwykłe przekroczenie granicy zgodnie z przepisami ustanowionymi przez Umawiające się Strony, pod warunkiem że nie są przewożone na podstawie umowy przewozu;

f) towarów znajdujących się w bagażu osobistym podróżnych;

g) towarów objętych karnetami ATA i CPD, pod warunkiem że nie są przewożone na podstawie umowy przewozu;

h) towarów uprawnionych do zwolnień zgodnie z Konwencją wiedeńską o stosunkach dyplomatycznych z dnia 18 kwietnia 1961 r., Konwencją wiedeńską o stosunkach konsularnych z dnia 24 kwietnia 1963 r. lub innymi konwencjami konsularnymi lub Konwencją nowojorską o misjach specjalnych z dnia 16 grudnia 1969 r.;

i) broni i sprzętu wojskowego wprowadzanych na obszar celny jednej z Umawiających się Stron przez organy odpowiedzialne za obronę wojskową terytorium w ramach transportu wojskowego lub transportu prowadzonego na wyłączny użytek władz wojskowych;

j) następujących towarów wprowadzanych na obszar celny jednej z Umawiających się Stron bezpośrednio z instalacji morskich eksploatowanych przez osobę mającą siedzibę na obszarze celnym jednej z Umawiających się Stron:

1) towarów, które zostały wprowadzone na te instalacje morskie w celu ich budowy, naprawy, konserwacji lub adaptacji;

2) towarów, które zostały wykorzystane do zamontowania na tych instalacjach morskich lub jako wyposażenie tych instalacji;

3) zaopatrzenia używanego lub zużywanego na tych instalacjach morskich;

4) odpadów innych niż niebezpieczne ze wspomnianych instalacji morskich;

k) towarów zawartych w przesyłkach, których wartość rzeczywista nie przekracza 22 EUR, pod warunkiem że organy celne w porozumieniu z podmiotem gospodarczym zaakceptują przeprowadzenie analizy ryzyka z wykorzystaniem informacji zawartych w systemie stosowanym przez podmiot gospodarczy lub dostarczonych przez ten system, zgodnie z poniższym:

1) jeżeli towary znajdują się w przesyłkach przesyłanych za pośrednictwem lub w ramach odpowiedzialności podmiotu gospodarczego świadczącego zintegrowane usługi polegające na nadaniu, transporcie, odprawie celnej i dostawie paczek w ustalonym z góry terminie, przy jednoczesnym zapewnieniu możliwości śledzenia aktualnej lokalizacji przesyłek, a także zachowaniu nad nimi kontroli, w trakcie całego procesu świadczenia usługi, zwanych dalej »przesyłkami ekspresowymi«, które są przewożone drogą lotniczą, do daty przewidzianej na wdrożenie wersji 1 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1;

2) jeżeli towary transportuje się drogą lotniczą w przesyłkach innych niż pocztowe lub ekspresowe, do daty przewidzianej na wdrożenie wersji 2 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1;

3) jeżeli towary transportuje się drogą morską, śródlądową drogą wodną, transportem drogowym lub kolejowym, do daty przewidzianej na wdrożenie wersji 3 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1;

l) towarów przemieszczanych na podstawie formularza NATO 302 przewidzianego w Umowie między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r., lub na podstawie formularza UE 302 przewidzianego w art. 1 pkt 51 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446;

m) towarów wprowadzonych na terytorium jednej z Umawiających się Stron z Ceuty i Melilli, wyspy Helgoland, Republiki San Marino, Watykanu, gminy Livigno oraz szwajcarskich eksklaw celnych Samnaun i Sampuoir;

n) następujących towarów przewożonych na pokładzie statków wodnych i powietrznych:

1) towarów, które dostarczono w celu zamontowania ich jako części lub akcesoria tych statków wodnych i powietrznych;

2) towarów umożliwiających działanie silników, maszyn i innych urządzeń znajdujących się na tych statkach wodnych lub powietrznych;

3) artykułów żywnościowych i innych produktów przeznaczonych do konsumpcji lub sprzedaży na pokładzie;

o) produktów rybołówstwa morskiego i innych produktów wydobytych z morza poza obszarami celnymi Umawiających się Stron przez ich statki rybackie;

p) statków, i przewożonych na nich towarów, wpływających na wody terytorialne jednej z Umawiających się Stron wyłącznie w celu załadowania na pokład zaopatrzenia bez łączenia się z którymkolwiek obiektem portowym;

q) majątku ruchomego gospodarstwa domowego zdefiniowanego w prawodawstwie odpowiednich Umawiających się Stron, pod warunkiem że nie jest on przewożony na mocy umowy przewozu.

2. Przywozowa deklaracja skrócona nie jest wymagana w przypadkach określonych w umowie międzynarodowej w zakresie bezpieczeństwa zawartej między Umawiającą się Stroną a krajem trzecim, z zastrzeżeniem procedury określonej w art. 9 ust. 3 umowy.

3. Przywozowa deklaracja skrócona nie jest wymagana w przypadkach, gdy towary czasowo opuszczają obszary celne Umawiających się Stron podczas transportu morskiego lub powietrznego między dwoma punktami tych obszarów celnych bez zatrzymywania się w kraju trzecim.

Artykuł  4

Miejsce złożenia przywozowej deklaracji skróconej

1. Przywozową deklarację skróconą składa się w urzędzie celnym właściwym dla dozoru celnego w miejscu, w którym środek transportu przewożący towary dociera lub - w stosownych przypadkach - ma zgodnie z przeznaczeniem dotrzeć na obszar celnego jednej z Umawiających się Stron z kraju trzeciego lub terytorium trzeciego (zwanym dalej »urzędem celnym pierwszego wprowadzenia«).

2. W przypadku gdy przywozowa deklaracja skrócona zostaje złożona poprzez przedłożenie więcej niż jednego zestawu danych lub poprzez przedłożenie minimalnego zestawu danych, osoba przedkładająca częściowy lub minimalny zestaw danych dokonuje tego w urzędzie celnym, który zgodnie z jej wiedzą powinien być urzędem celnym pierwszego wprowadzenia. Jeżeli osoba ta nie zna miejsca na obszarach celnych Umawiających się Stron, do którego środek transportu przewożący towary ma zgodnie z oczekiwaniem dotrzeć w pierwszej kolejności, urząd celny pierwszego wprowadzenia można określić na podstawie miejsca, do którego towary są wysyłane.

3. Organy celne Umawiających się Stron mogą zezwolić na złożenie przywozowej deklaracji skróconej w innym urzędzie celnym, jeżeli urząd ten natychmiast przekaże lub udostępni w formie elektronicznej niezbędne dane urzędowi celnemu pierwszego wprowadzenia.

Artykuł  5

Rejestracja przywozowej deklaracji skróconej

1. Organy celne rejestrują każde przedłożenie danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej po jej otrzymaniu i natychmiast powiadamiają zgłaszającego lub jego przedstawiciela o jej rejestracji oraz przekazują tej osobie numer MRN zgłoszenia i datę rejestracji.

2. Od daty wdrożenia wersji 2 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1, w przypadku gdy przywozową deklarację skróconą złożyła osoba inna niż przewoźnik, organy celne natychmiast powiadamiają przewoźnika o rejestracji, o ile zwrócił się on o przekazanie takiego powiadomienia i dysponuje dostępem do tego systemu teleinformatycznego.

Artykuł  6

Złożenie przywozowej deklaracji skróconej

W przypadku gdy nie ma zastosowania żadne ze zwolnień z obowiązku złożenia przywozowej deklaracji skróconej określonych w art. 10 umowy oraz art. 3 niniejszego załącznika, dane zawarte w przywozowej deklaracji skróconej dostarcza się w następujący sposób:

a) w przypadku towarów przewożonych transportem lotniczym

1) począwszy od daty wdrożenia wersji 1 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1 niniejszego załącznika, przewoźnicy ekspresowi składają w przypadku wszystkich przesyłek minimalny zestaw danych;

2) począwszy od daty wdrożenia wersji 1 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1 niniejszego załącznika, operatorzy pocztowi przedkładają w przypadku wszystkich przesyłek, których ostatecznym miejscem przeznaczenia jest Umawiająca się Strona, minimalny zestaw danych;

3) począwszy od daty wdrożenia wersji 2 tego systemu poprzez przedłożenie co najmniej jednego zestawu danych za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1 niniejszego załącznika;

b) począwszy od daty wdrożenia wersji 3 tego systemu w przypadku towarów przewożonych transportem morskim, żeglugą śródlądową, transportem drogowym lub kolejowym poprzez przedłożenie co najmniej jednego zestawu danych za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1 niniejszego załącznika.

Artykuł  7

Terminy składania przywozowej deklaracji skróconej

1. Jeżeli towary wprowadza się na obszary celne Umawiających się Stron drogą morską, przywozową deklarację skróconą składa się w następujących terminach:

a) w przypadku przesyłek kontenerowych, innych niż gdy zastosowanie ma lit. c) lub d), najpóźniej 24 godziny przed załadowaniem towarów na statek, na którym mają zostać wprowadzone na obszary celne Umawiających się Stron;

b) w przypadku przesyłek masowych/luzem, innych niż gdy zastosowanie ma lit. c) lub d), najpóźniej cztery godziny przed przybyciem statku do pierwszego portu wprowadzenia na obszary celne Umawiających się Stron;

c) przynajmniej dwie godziny przed przybyciem statku do pierwszego portu wprowadzenia na obszary celne Umawiających się Stron w przypadku towarów przywożonych z któregokolwiek z następujących miejsc:

1) Grenlandii;

2) Wysp Owczych;

3) Islandii;

4) portów na Morzu Bałtyckim, Morzu Północnym, Morzu Czarnym i Morzu Śródziemnym;

5) wszystkich portów w Maroku;

d) w przypadku przemieszczeń innych niż gdy zastosowanie ma lit. c), pomiędzy terytorium znajdującym się poza obszarami celnymi Umawiających się Stron a francuskimi departamentami zamorskimi, Azorami, Maderą lub Wyspami Kanaryjskimi, jeżeli podróż trwa krócej niż 24 godziny, przynajmniej dwie godziny przed przybyciem do pierwszego portu wprowadzenia na obszary celne Umawiających się Stron.

2. Jeżeli towary wprowadza się na obszary celne Umawiających się Stron drogą powietrzną, pełne dane przywozowej deklaracji skróconej składa się możliwie jak najwcześniej, a w każdym przypadku w następujących terminach:

a) dla lotów trwających krócej niż cztery godziny - najpóźniej do czasu rzeczywistego odlotu statku powietrznego;

b) dla pozostałych lotów - najpóźniej cztery godziny przed przybyciem statku powietrznego do pierwszego portu lotniczego na obszarach celnych Umawiających się Stron.

3. Począwszy od daty wdrożenia wersji 1 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1, operatorzy pocztowi i przewoźnicy ekspresowi składają co najmniej minimalny zestaw danych przywozowej deklaracji skróconej możliwie jak najwcześniej, a najpóźniej przed załadunkiem towarów na pokład statku powietrznego, na którym mają zostać wprowadzone na obszary celne Umawiających się Stron.

4. Począwszy od daty wdrożenia wersji 2 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1, podmioty gospodarcze inne niż operatorzy pocztowi i przewoźnicy ekspresowi składają co najmniej minimalny zestaw danych przywozowej deklaracji skróconej możliwie jak najwcześniej, a najpóźniej przed załadunkiem towarów na pokład statku powietrznego, na którym mają zostać wprowadzone na obszary celne Umawiających się Stron.

5. Począwszy od daty wdrożenia wersji 2 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1, w przypadku gdy w terminie, o którym mowa w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu, złożono tylko minimalny zestaw danych przywozowej deklaracji skróconej, pozostałe dane przekazuje się w terminie określonym w ust. 2 niniejszego artykułu.

6. Do daty wdrożenia wersji 2 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1, minimalny zestaw danych przywozowej deklaracji skróconej złożony zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu uznaje się za pełną przywozową deklarację skróconą w odniesieniu do towarów w przesyłkach pocztowych, których ostatecznym miejscem przeznaczenia jest Umawiająca się Strona, oraz w odniesieniu do towarów w przesyłkach ekspresowych o wartości rzeczywistej nieprzekra- czającej 22 EUR.

7. Jeżeli towary wprowadza się na obszary celne Umawiających się Stron koleją, przywozową deklarację skróconą składa się w następujących terminach:

a) jeżeli podróż pociągiem z ostatniego dworca kolejowego znajdującego się w kraju trzecim do urzędu celnego pierwszego wprowadzenia trwa krócej niż dwie godziny, najpóźniej godzinę przed przybyciem towarów na miejsce, dla którego dany urząd celny jest właściwy;

b) we wszystkich pozostałych przypadkach najpóźniej dwie godziny przed przybyciem towarów na miejsce, dla którego dany urząd celny pierwszego wprowadzenia jest właściwy.

8. Jeżeli towary wprowadza się na obszary celne Umawiających się Stron w ramach transportu drogowego, przywozową deklarację skróconą składa się najpóźniej godzinę przed przybyciem towarów na miejsce, dla którego dany urząd celny pierwszego wprowadzenia jest właściwy.

9. Jeżeli towary wprowadza się na obszary celne Umawiających się Stron śródlądową drogą wodną, przywozową deklarację skróconą składa się najpóźniej dwie godziny przed przybyciem towarów na miejsce, dla którego dany urząd celny pierwszego wprowadzenia jest właściwy.

10. Jeżeli towary wprowadza się na obszary celne Umawiających się Stron za pomocą środka transportu, który sam jest transportowany aktywnym środkiem transportu, terminem złożenia przywozowej deklaracji skróconej jest termin mający zastosowanie do aktywnego środka transportu.

11. Terminy, o których mowa w ust. 1-10, nie mają zastosowania w przypadku działania siły wyższej.

12. Z zastrzeżeniem procedury, o której mowa w art. 9 ust. 3 umowy, terminy wymienione w ust. 1-10 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli umowy międzynarodowe w dziedzinie bezpieczeństwa pomiędzy Umawiającą się Stroną a krajami trzecimi stanowią inaczej.

Artykuł  8

Analiza ryzyka do celów bezpieczeństwa i ochrony oraz kontrole celne w zakresie bezpieczeństwa i ochrony w odniesieniu do przywozowych deklaracji skróconych

1. Analiza ryzyka musi zostać zakończona przed przybyciem towarów do urzędu celnego pierwszego wprowadzenia, o ile przywozowa deklaracja skrócona została złożona w terminie wskazanym w art. 7 i pod warunkiem, że nie stwierdzono wystąpienia ryzyka i nie ma potrzeby przeprowadzenia dodatkowej analizy ryzyka.

Nie naruszając akapitu pierwszego niniejszego ustępu, pierwszą analizę ryzyka dotyczącą towarów, które mają zostać wprowadzone na obszary celne Umawiających się Stron drogą powietrzną, przeprowadza się jak najszybciej po otrzymaniu minimalnego zestawu danych z przywozowej deklaracji skróconej, o którym mowa w art. 7 ust. 3 i 4.

2. Urząd celny pierwszego wprowadzenia kończy analizę ryzyka do celów bezpieczeństwa i ochrony po następującej wymianie informacji za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1:

a) natychmiast po rejestracji urząd celny pierwszego wprowadzenia udostępnia dane zawarte w przywozowej deklaracji skróconej organom celnym Umawiających się Stron wskazanym w tych danych oraz organom celnym Umawiających się Stron, które zarejestrowały w systemie teleinformatycznym informacje dotyczące ryzyka w zakresie bezpieczeństwa i ochrony, które odpowiadają danym zawartym w tej przywozowej deklaracji skróconej;

b) w terminach określonych w art. 7 organy celne Umawiających się Stron, o których mowa w lit. a) niniejszego ustępu, przeprowadzają analizę ryzyka do celów bezpieczeństwa i ochrony, a w przypadku stwierdzenia wystąpienia ryzyka udostępniają wyniki urzędowi celnemu pierwszego wprowadzenia;

c) urząd celny pierwszego wprowadzenia uwzględnia informacje na temat wyników analizy ryzyka przekazane przez organy celne Umawiających się Stron, o których mowa w lit. a), w celu przeprowadzenia analizy ryzyka;

d) urząd celny pierwszego wprowadzenia udostępnia wyniki przeprowadzonej analizy ryzyka organom celnym Umawiających się Stron, które wniosły wkład w przeprowadzenie analizy ryzyka, oraz tym, których przemieszczanie towarów potencjalnie dotyczy;

e) urząd celny pierwszego wprowadzenia powiadamia o zakończeniu analizy ryzyka następujące osoby, o ile zwróciły się one o przekazywanie im takiego powiadomienia i dysponują dostępem do systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1:

– zgłaszający lub jego przedstawiciel,

– przewoźnik, jeżeli jest osobą inną niż zgłaszający i jego przedstawiciel.

3. Jeżeli urząd celny pierwszego wprowadzenia wymaga dodatkowych informacji na temat danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej na potrzeby zakończenia analizy ryzyka, analiza taka kończona jest po otrzymaniu stosownych informacji.

W tym celu urząd celny pierwszego wprowadzenia zwraca się o udzielenie takich informacji do osoby, która złożyła przywozową deklarację skróconą, lub - w stosownych przypadkach - do osoby, która przekazała dane zawarte w przywozowej deklaracji skróconej. Jeżeli taka osoba nie jest przewoźnikiem, urząd celny pierwszego wprowadzenia przekazuje stosowne informacje przewoźnikowi, o ile przewoźnik zażądał takiej informacji i dysponuje dostępem do systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1.

4. W przypadku gdy urząd celny pierwszego wprowadzenia ma uzasadnione powody, by przypuszczać, że towary wprowadzane drogą powietrzną mogą stanowić poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa lotnictwa, żąda on, by przesyłka przed jej załadowaniem na statek powietrzny udający się na obszary celne Umawiających się Stron została poddana kontroli bezpieczeństwa z uwagi na fakt, że stanowi ona ładunek lub pocztę wysokiego ryzyka zgodnie z pkt 4 załącznika do Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego^{(13 )} ustanawiającej szczegółowe środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego.

Urząd celny pierwszego wprowadzenia powiadamia następujące osoby, o ile dysponują one dostępem do systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1:

– zgłaszający lub jego przedstawiciel,

– przewoźnik, jeżeli jest osobą inną niż zgłaszający i jego przedstawiciel.

Po otrzymaniu powiadomienia osoba, która złożyła przywozową deklarację skróconą, lub - w stosownych przypadkach - osoba, która przedłożyła dane zawarte w przywozowej deklaracji skróconej, przekazuje urzędowi celnemu pierwszego wprowadzenia wyniki tej kontroli bezpieczeństwa oraz wszelkie istotne informacje z tym związane. Analiza ryzyka kończona jest dopiero po uzyskaniu wspomnianych informacji.

5. W przypadku gdy urząd celny pierwszego wprowadzenia ma uzasadnione powody, by uznać, że towary wprowadzane drogą powietrzną lub przesyłka kontenerowa wprowadzana drogą morską, jak określono w art. 7 ust. 1 lit. a), stanowią tak poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa i ochrony, że wymagane jest natychmiastowe działanie, nakazuje on, by ładunek nie był ładowany na dany środek transportu.

Urząd celny pierwszego wprowadzenia powiadamia następujące osoby, o ile dysponują one dostępem do systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1:

– zgłaszający lub jego przedstawiciel,

– przewoźnik, jeżeli jest osobą inną niż zgłaszający i jego przedstawiciel.

Powiadomienia tego dokonuje się natychmiast po wykryciu takiego ryzyka, a w przypadku wprowadzania przesyłki kontenerowej drogą morską, o czym mowa w art. 7 ust. 1 lit. a), najpóźniej w ciągu 24 godzin od otrzymania przez przewoźnika przywozowej deklaracji skróconej lub, w stosownych przypadkach, danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej.

Urząd celny pierwszego wprowadzenia informuje również natychmiast o tym powiadomieniu organy celne Umawiających się Stron i udostępnia im odpowiednie dane zawarte w przywozowej deklaracji skróconej.

6. Jeżeli stwierdzono, że dana przesyłka stanowi zagrożenie, którego charakter wymaga podjęcia natychmiastowych działań po przybyciu środka transportu, urząd celny pierwszego wprowadzenia podejmuje takie działania po przybyciu towarów.

7. Po zakończeniu analizy ryzyka urząd celny pierwszego wprowadzenia może zalecić, za pomocą systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1, najbardziej odpowiednie miejsce i środki do przeprowadzenia kontroli.

Urząd celny właściwy dla miejsca, które wskazano w zaleceniu jako najbardziej odpowiednie do przeprowadzenia kontroli, podejmuje decyzję w sprawie kontroli i udostępnia za pomocą systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1, wyniki tej decyzji wszystkim urzędom celnym Umawiających się Stron, których przemieszczanie towarów potencjalnie dotyczy, najpóźniej w momencie przedstawienia towarów w urzędzie celnym pierwszego wprowadzenia.

8. Urzędy celne udostępniają wyniki swoich kontroli celnych w zakresie bezpieczeństwa i ochrony innym organom celnym Umawiających się Stron za pomocą systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1, w przypadku gdy:

a) organy celne oceniają ryzyka jako znaczne i wymagające kontroli celnej, a wyniki kontroli potwierdzają wystąpienie zdarzenia niosącego ryzyko; lub

b) wyniki kontroli nie potwierdzają wystąpienia zdarzenia powodującego ryzyko, natomiast zainteresowany organ celny uznaje, że to zagrożenie stanowi znaczne ryzyko w innym miejscu na obszarach celnych Umawiających się Stron; lub

c) jest to konieczne na potrzeby jednolitego stosowania postanowień umowy.

Umawiające się Strony wymieniają w ramach systemu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 umowy, informacje dotyczące ryzyk wymienionych w lit. a) i b) niniejszego ustępu.

9. W przypadku gdy na obszary celne Umawiających się Stron wprowadzane są towary, które zwolniono z wymogu złożenia przywozowej deklaracji skróconej zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. c)-f), h)-m), o) i q), analizę ryzyka przeprowadza się po przedstawieniu towarów.

10. Towary przedstawione organom celnym mogą zostać zwolnione po przeprowadzeniu analizy ryzyka i uzyskaniu wyników tej analizy oraz - w stosownych przypadkach - po podjęciu środków umożliwiających zwolnienie takich towarów.

11. Analizę ryzyka przeprowadza się również w przypadku sprostowania danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej zgodnie z art. 2 ust. 3 i 4. W takiej sytuacji, nie naruszając terminu określonego w ust. 5 niniejszego artykułu akapit trzeci dla przesyłek kontenerowych wprowadzanych drogą morską, analiza ryzyka kończona jest natychmiast po otrzymaniu tych danych, chyba że dojdzie do wykrycia ryzyka lub zajdzie konieczność przeprowadzenia dodatkowej analizy ryzyka.

Artykuł  9

Dostarczanie danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej przez inne osoby

1. Począwszy od daty przewidzianej na wdrożenie wersji 2 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1, jeżeli w odniesieniu do tych samych towarów przewożonych transportem lotniczym co najmniej jedna osoba inna niż przewoźnik zawarła co najmniej jedną dodatkową umowę przewozu objętą co najmniej jednym lotniczym listem przewozowym, zastosowanie mają następujące zasady:

a) osoba wydająca lotniczy list przewozowy informuje osobę, która zawarła z nią umowę przewozu, o wydaniu takiego lotniczego listu przewozowego;

b) w przypadku zawarcia umowy o wspólnym załadunku towarów osoba wydająca lotniczy list przewozowy informuje osobę, z którą zawarła taką umowę, o wydaniu takiego lotniczego listu przewozowego;

c) przewoźnik i każda z osób wydających lotniczy list przewozowy przekazuje w danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej informacje o tożsamości wszystkich osób, które nie udostępniły im danych wymaganych do sporządzenia przywozowej deklaracji skróconej;

d) w przypadku gdy osoba wystawiająca lotniczy list przewozowy nie udostępnia danych wymaganych do sporządzenia przywozowej deklaracji skróconej swojemu partnerowi umownemu, który wystawia lotniczy list przewozowy jej lub jej partnerowi umownemu, z którym zawarła umowę o wspólnym załadunku towarów, osoba, która nie udostępniła wymaganych danych, przekazuje te dane urzędowi celnemu pierwszego wprowadzenia.

2. Począwszy od daty przewidzianej na wdrożenie wersji 2 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1, w przypadku gdy operator pocztowy nie udostępnia danych wymaganych do sporządzenia przywozowej deklaracji skróconej dotyczącej przesyłek pocztowych przewoźnikowi zobowiązanemu do przedłożenia pozostałych danych zawartych w deklaracji za pośrednictwem tego systemu, zastosowanie mają następujące zasady:

a) operator pocztowy miejsca przeznaczenia, w przypadku gdy towary są wysyłane do Umawiających się Stron, lub operator pocztowy Umawiających się Stron pierwszego wprowadzenia, w przypadku gdy towary są przewożone tranzytem przez Umawiające się Strony, przekazują te dane urzędowi celnemu pierwszego wprowadzenia; oraz

b) przewoźnik przekazuje w danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej informacje o tożsamości operatora pocztowego, który nie udostępnił mu danych wymaganych do sporządzenia przywozowej deklaracji skróconej.

3. Począwszy od daty przewidzianej na wdrożenie wersji 2 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1, w przypadku gdy przewoźnik ekspresowy nie udostępnia danych wymaganych do sporządzenia przywozowej deklaracji skróconej dotyczącej przesyłek ekspresowych przewożonych transportem lotniczym przewoźnikowi, zastosowanie mają następujące zasady:

a) przewoźnik ekspresowy przekazuje te dane urzędowi celnemu pierwszego wprowadzenia; oraz

b) przewoźnik przekazuje w danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej informacje o tożsamości przewoźnika ekspresowego, który nie udostępnił mu danych wymaganych do sporządzenia przywozowej deklaracji skróconej.

4. Począwszy od daty przewidzianej na wdrożenie wersji 3 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1, jeżeli, w przypadku transportu morskiego lub wodnego śródlądowego, w odniesieniu do tych samych towarów co najmniej jedna osoba inna niż przewoźnik zawarła co najmniej jedną dodatkową umowę przewozu objętą co najmniej jednym konosamentem, zastosowanie mają następujące zasady:

a) osoba wystawiająca konosament informuje osobę, która zawarła z nią umowę przewozu, o wystawieniu takiego konosamentu;

b) w przypadku zawarcia umowy o wspólnym załadunku towarów osoba wydająca konosament informuje osobę, z którą zawarła taką umowę, o wydaniu konosamentu;

c) przewoźnik i każda z osób wydających konosament przekazuje w danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej informacje o tożsamości wszystkich osób, które zawarły z nimi umowę przewozu i nie udostępniły im danych wymaganych do sporządzenia przywozowej deklaracji skróconej;

d) osoba wydająca konosament przekazuje w danych zawartych w przywozowej deklaracji skróconej informacje o tożsamości odbiorcy wskazanego w konosamencie, dla którego nie ma konosamentów stanowiących jego podstawę, który nie udostępnił jej danych wymaganych do sporządzenia przywozowej deklaracji skróconej;

e) w przypadku gdy osoba wystawiająca konosament nie udostępniła danych wymaganych do sporządzenia przywozowej deklaracji skróconej swojemu partnerowi umownemu, który wystawia konosament jej lub jej partnerowi umownemu, z którym zawarła umowę o wspólnym załadunku towarów, osoba, która nie udostępniła wymaganych danych, przekazuje te dane urzędowi celnemu pierwszego wprowadzenia;

f) jeżeli odbiorca wskazany w konosamencie, dla którego nie ma konosamentów stanowiących jego podstawę, nie udostępnia danych wymaganych do sporządzenia przywozowej deklaracji skróconej osobie wystawiającej ten konosament, przekazuje te dane urzędowi celnemu pierwszego wprowadzenia.

Artykuł  10

Zmiana trasy statku morskiego lub statku powietrznego przybywającego na obszar celny Umawiających się Stron

1. Począwszy od daty przewidzianej na wdrożenie wersji 2 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1, w przypadku gdy trasa statku powietrznego zostaje zmieniona, wskutek czego statek ten przybędzie w pierwszej kolejności do urzędu celnego znajdującego się w kraju, który w przywozowej deklaracji skróconej nie został wskazany jako kraj przejazdu, faktyczny urząd celny pierwszego wprowadzenia wyszukuje za pośrednictwem tego systemu dane zawarte w przywozowej deklaracji skróconej, wyniki analizy ryzyka oraz zalecenia kontrolne wystosowane przez planowany urząd celny pierwszego wprowadzenia.

2. Począwszy od daty przewidzianej na wdrożenie wersji 3 systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 1 ust. 1, w przypadku gdy trasa statku morskiego zostaje zmieniona, wskutek czego statek ten przybędzie w pierwszej kolejności do urzędu celnego znajdującego się w kraju, który w przywozowej deklaracji skróconej nie został wskazany jako kraj przejazdu, faktyczny urząd celny pierwszego wprowadzenia wyszukuje za pośrednictwem tego systemu dane zawarte w przywozowej deklaracji skróconej, wyniki analizy ryzyka oraz zalecenia kontrolne wystosowane przez planowany urząd celny pierwszego wprowadzenia.

TYTUŁ  II

USTALENIA TECHNICZNE DOTYCZĄCE SYSTEMU KONTROLI IMPORTU 2

Artykuł  11

System kontroli importu 2

1. ICS2 wspiera komunikację między podmiotami gospodarczymi a Umawiającymi się Stronami do celów spełnienia wymogów dotyczących przywozowej deklaracji skróconej, analizy ryzyka przeprowadzanej przez organy celne Umawiających się Stron do celów bezpieczeństwa i ochrony oraz środków w dziedzinie ceł mających na celu ograniczenie tego ryzyka, w tym kontroli celnych w zakresie bezpieczeństwa i ochrony, oraz komunikację między Umawiającymi się Stronami do celów spełnienia wymogów dotyczących przywozowej deklaracji skróconej.

2. ICS2 składa się z następujących wspólnych komponentów opracowanych na poziomie Unii:

a) wspólnego interfejsu dla przedsiębiorców;

b) wspólnego repozytorium.

3. Szwajcaria opracuje krajowy system przywozowy jako komponent krajowy dostępny w Szwajcarii.

4. Szwajcaria może opracować krajowy interfejs dla przedsiębiorców jako komponent krajowy dostępny w Szwajcarii.

5. ICS2 stosuje się do następujących celów:

a) przedkładania, przetwarzania i przechowywania danych zawartych w przywozowych deklaracjach skróconych, wnioskach o sprostowanie i wnioskach o unieważnienie zgodnie z art. 10 umowy i niniejszym załącznikiem;

b) otrzymywania, przetwarzania i przechowywania danych zawartych w przywozowych deklaracjach skróconych, pochodzących z deklaracji, o których mowa art. 10 umowy i niniejszym załączniku;

c) dostarczania, przetwarzania i przechowywania informacji dotyczących przybycia i zgłoszeń przybycia statku morskiego lub statku powietrznego zgodnie z art. 10 umowy i niniejszym załącznikiem;

d) otrzymywania, przetwarzania i przechowywania informacji dotyczących przedstawienia towarów organom celnym Umawiających się Stron zgodnie z art. 10 umowy i niniejszym załącznikiem;

e) otrzymywania, przetwarzania i przechowywania informacji dotyczących wniosków w sprawie przeprowadzenia analizy ryzyka i jej wyników, zaleceń związanych z kontrolą, decyzji w sprawie kontroli, a także wyników kontroli zgodnie z art. 10 i 12 umowy i niniejszym załącznikiem;

f) otrzymywania, przetwarzania, przechowywania i przekazywania powiadomień i informacji podmiotom gospodarczym i od podmiotów gospodarczych zgodnie z art. 10 i 12 umowy i niniejszym załącznikiem;

g) dostarczania, przetwarzania i przechowywania przez podmioty gospodarcze informacji wymaganych przez organy celne Umawiających się Stron zgodnie z art. 10 i 12 umowy i niniejszym załącznikiem.

6. ICS2 jest wykorzystywany przez Umawiające się Strony do celów wsparcia monitorowania i oceny wdrażania wspólnych kryteriów i norm ryzyka w zakresie bezpieczeństwa i ochrony oraz środków kontroli i priorytetowych obszarów kontroli, o których mowa w art. 12 umowy.

7. Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień podmiotów gospodarczych do celów dostępu do wspólnych komponentów ICS2 przeprowadza się z wykorzystaniem platformy Systemu Jednolitego Zarządzania Użytkownikami i Podpisu Cyfrowego (zwanego dalej »UUM&DS«), o której mowa w art. 13.

8. Uwierzytelnianie i weryfikację uprawnień urzędników Umawiających się Stron do celów dostępu do wspólnych komponentów ICS2 przeprowadza się z wykorzystaniem usług sieciowych świadczonych przez Unię.

9. Zharmonizowany interfejs dla przedsiębiorców stanowi punkt wejścia do ICS2 dla podmiotów gospodarczych zgodnie z art. 1.

10. Zharmonizowany interfejs dla przedsiębiorców jest interoperacyjny ze wspólnym repozytorium ICS2, o którym mowa w ust. 12-14.

11. Zharmonizowany interfejs dla przedsiębiorców wykorzystuje się do celów przedkładania informacji, składania wniosków o sprostowanie, składania wniosków o unieważnienie, przetwarzania i przechowywania danych zawartych w przywozowych deklaracjach skróconych oraz powiadomieniach o przybyciu, a także do wymiany informacji między Umawiającymi się Stronami a podmiotami gospodarczymi.

12. Umawiające się Strony wykorzystują wspólne repozytorium ICS2 do celów przetwarzania danych zawartych w przywozowych deklaracjach skróconych, wnioskach o sprostowanie, wnioskach o unieważnienie, powiadomieniach o przybyciu, a także informacji dotyczących przedstawienia towarów, informacji dotyczących wniosków o przeprowadzenie analizy ryzyka i jej wyników, zaleceń związanych z kontrolą, decyzji w sprawie kontroli, wyników kontroli oraz informacji wymienianych z podmiotami gospodarczymi.

13. Umawiające się Strony wykorzystują wspólne repozytorium ICS2 do celów statystycznych i przeprowadzania ocen, a także do celów wymiany informacji zawartych w przywozowej deklaracji skróconej między Umawiającymi się Stronami.

14. Wspólne repozytorium ICS2 jest interoperacyjne ze zharmonizowanym interfejsem dla przedsiębiorców, krajowymi interfejsami dla przedsiębiorców, o ile zostały opracowywane przez Umawiające się Strony oraz z krajowymi systemami przywozowymi.

15. Organ celny Umawiającej się Strony wykorzystuje wspólne repozytorium do celów konsultacji z organem celnym innej Umawiającej się Strony zgodnie z art. 10 i 12 umowy i niniejszym załącznikiem przed zakończeniem analizy ryzyka do celów bezpieczeństwa i ochrony. Organ celny Umawiającej się Strony wykorzystuje wspólne repozytorium również do celów konsultacji z drugą Umawiającą się Stroną w sprawie zalecanych kontroli, decyzji podejmowanych w związku z zalecanymi kontrolami oraz w sprawie wyników kontroli celnych w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zgodnie z art. 10 i 12 umowy i niniejszym załącznikiem.

16. Krajowy interfejs dla przedsiębiorców, o ile został opracowany przez Umawiające się Strony, stanowi punkt wejścia do ICS2 dla podmiotów gospodarczych zgodnie z art. 1, w przypadku gdy wniosek jest skierowany do Umawiającej się Strony prowadzącej krajowy interfejs dla przedsiębiorców.

17. Jeżeli chodzi o przedkładanie informacji, sprostowania, unieważnienie, przetwarzanie, przechowywanie danych zawartych w przywozowych deklaracjach skróconych oraz powiadomienia o przybyciu, a także wymianę informacji między Umawiającymi się Stronami a podmiotami gospodarczymi, podmioty gospodarcze mogą zdecydować się na korzystanie z krajowego interfejsu dla przedsiębiorców, o ile został opracowany, lub ze zharmonizowanego interfejsu dla przedsiębiorców.

18. Krajowy interfejs dla przedsiębiorców, o ile został opracowany, jest interoperacyjny ze wspólnym repozytorium ICS2.

19. Szwajcaria poinformuje Unię o fakcie opracowania krajowego interfejsu dla przedsiębiorców.

20. Organy celne Umawiających się Stron wykorzystują krajowy system przywozowy do celów wymiany danych zawartych w przywozowych deklaracjach skróconych, pochodzących z deklaracji, o których mowa w art. 10 umowy, wymiany informacji i powiadomień ze wspólnym repozytorium w zakresie informacji dotyczących przybycia statku morskiego lub statku powietrznego, informacji dotyczących przedstawienia towarów, przetwarzania wniosków o przeprowadzenie analizy ryzyka, wymiany i przetwarzania informacji dotyczących wyników analizy ryzyka, zaleceń związanych z kontrolą, decyzji w sprawie kontroli i wyników kontroli.

21. Krajowy system przywozowy wykorzystuje się także w przypadku, gdy organ celny Umawiającej się Strony zwróci się o dalsze informacje do podmiotów gospodarczych i je otrzyma.

22. Krajowy system przywozowy jest interoperacyjny ze wspólnym repozytorium.

23. Krajowy system przywozowy jest interoperacyjny z systemami opracowanymi na szczeblu krajowym do celów pozyskiwania informacji, o których mowa w ust. 20.

Artykuł  12

Funkcjonowanie systemu kontroli importu 2 oraz szkolenie dotyczące jego wykorzystania

1. Unia rozwija, testuje i wdraża wspólne komponenty systemu oraz zarządza tymi komponentami. Szwajcaria opracowuje, testuje i wdraża krajowe komponenty systemu oraz zarządza tymi komponentami.

2. Szwajcaria zapewnia interoperacyjność krajowych komponentów systemu ze wspólnymi komponentami systemu.

3. Unia zapewnia utrzymanie wspólnych komponentów systemu, a Szwajcaria zapewnia utrzymanie swoich krajowych komponentów systemu.

4. Umawiające się Strony zapewniają nieprzerwane działanie systemów teleinformatycznych.

5. Unia może zmieniać wspólne komponenty systemów teleinformatycznych w celu korygowania nieprawidłowości, dodawania nowych funkcji lub modyfikacji istniejących funkcji.

6. Unia powiadamia Szwajcarię o zmianach i aktualizacjach wspólnych komponentów.

7. Szwajcaria powiadamia Unię o zmianach i aktualizacjach krajowych komponentów, które mogą mieć wpływ na funkcjonowanie wspólnych komponentów.

8. Umawiające się Strony podają do wiadomości publicznej informacje na temat zmian i aktualizacji systemów teleinformatycznych, o których mowa w ust. 6 i 7.

9. W przypadku czasowej awarii ICS2 zastosowanie ma plan ciągłości działania określony przez Umawiające się Strony.

10. Umawiające się Strony informują się wzajemnie o niedostępności systemów teleinformatycznych będącej skutkiem chwilowej awarii.

11. Unia wspiera Szwajcarię w zakresie wykorzystywania i funkcjonowania wspólnych komponentów systemów teleinformatycznych poprzez zapewnianie odpowiednich materiałów szkoleniowych.

Artykuł  13

Platforma Jednolitego Zarządzania Użytkownikami i Podpisu Cyfrowego

1. Platforma Jednolitego Zarządzania Użytkownikami i Podpisu Cyfrowego lub platforma »UUM&DS« umożliwia komunikację między systemami zarządzania tożsamością i dostępem Umawiających się Stron, o których mowa w ust. 6, do celów zapewnienia urzędnikom i podmiotom gospodarczym Umawiających się Stron bezpiecznego uprawnionego dostępu do systemów teleinformatycznych.

2. Platforma UUM&DS składa się z następujących wspólnych komponentów:

a) systemu zarządzania dostępem;

b) systemu zarządzania administracyjnego.

3. Platformę UUM&DS wykorzystuje się do zapewnienia uwierzytelnienia i weryfikacji dostępu:

a) podmiotów gospodarczych - do celów uzyskania dostępu do ICS2;

b) urzędników Umawiających się Stron do celów zapewnienia im dostępu do wspólnych komponentów ICS2 oraz do celów utrzymania platformy UUM&DS i zarządzania tą platformą.

4. Umawiające się Strony wdrażają system zarządzania dostępem w celu walidacji żądań o udzielenie dostępu składanych przez podmioty gospodarcze w ramach platformy UUM&DS poprzez współdziałanie z systemami zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników Umawiających się Stron, o których to systemach mowa w art. 6.

5. Umawiające się Strony wdrażają system zarządzania administracyjnego w celu zarządzania regułami uwierzytelniania i autoryzacji w celu walidacji tożsamości podmiotów gospodarczych do celów udzielania dostępu do systemów teleinformatycznych.

6. Umawiające się Strony ustanawiają system zarządzania uprawnieniami i tożsamością użytkowników w celu zapewnienia:

a) bezpiecznej rejestracji i przechowywania danych identyfikacyjnych podmiotów gospodarczych;

b) bezpiecznej wymiany podpisanych i zaszyfrowanych danych identyfikacyjnych podmiotów gospodarczych.

Artykuł  14

Zarządzanie danymi, odpowiedzialność za dane i bezpieczeństwo danych

1. Umawiające się Strony zapewniają, aby dane zarejestrowane na poziomie krajowym odpowiadały danym zarejestrowanym we wspólnych komponentach systemu oraz aby dane te były aktualne.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 Umawiające się Strony zapewniają, aby następujące dane odpowiadały danym we wspólnym repozytorium ICS2 oraz aby dane te były aktualne:

a) dane zarejestrowane na poziomie krajowym i przekazywane z krajowego systemu przywozowego do wspólnego repozytorium;

b) dane otrzymane ze wspólnego repozytorium i przekazywane do krajowego systemu przywozowego.

3. Podmiot gospodarczy, który przekazuje dane ze wspólnych komponentów ICS2 do wspólnego interfejsu dla przedsiębiorców lub je w nim rejestruje, może uzyskać dostęp do takich danych lub je przetwarzać.

4. W przypadku danych we wspólnych komponentach ICS2:

a) Umawiająca się Strona, której podmiot gospodarczy przekaże takie dane za pomocą zharmonizowanego interfejsu dla przedsiębiorców do wspólnego repozytorium, może uzyskać do nich dostęp we wspólnym repozytorium i je przetwarzać. W razie potrzeby Umawiająca się Strona może również uzyskać dostęp do tych informacji zarejestrowanych w zharmonizowanym interfejsie dla przedsiębiorców;

b) Umawiająca się Strona, która przekazuje takie dane do wspólnego repozytorium lub je w nim rejestruje, może uzyskać dostęp do takich danych lub je przetwarzać;

c) inna Umawiająca się Strona może również uzyskać dostęp do danych, o których mowa w lit. a) i b) niniejszego ustępu, lub przetwarzać takie dane, jeżeli Strona ta uczestniczy w analizie ryzyka lub procesie kontroli, do których odnoszą się wspomniane dane, zgodnie z art. 10 i 12 umowy i niniejszym załącznikiem;

d) Komisja we współpracy z Umawiającymi się Stronami może przetwarzać te dane do celów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) i art. 11 ust. 6. Komisja i Umawiające się Strony mogą uzyskać dostęp do wyników takiego przetwarzania.

5. Umawiające się Strony mogą uzyskać dostęp do danych we wspólnym komponencie ICS2 zarejestrowanych we wspólnym repozytorium przez Unię. Unia może przetwarzać te dane.

6. Unia jest systemowym właścicielem wspólnych komponentów.

7. Szwajcaria jest systemowym właścicielem swoich komponentów krajowych.

8. Unia zapewnia bezpieczeństwo wspólnych komponentów, a Szwajcaria zapewnia bezpieczeństwo swoich komponentów krajowych.

9. Do tych celów Umawiające się Strony podejmą co najmniej niezbędne środki w celu:

a) uniemożliwienia osobom nieuprawnionym uzyskania dostępu do urządzeń wykorzystywanych do przetwarzania danych;

b) uniemożliwienia wprowadzania danych oraz przeglądania, modyfikacji lub usuwania danych przez osoby nieuprawnione;

c) wykrycia wszelkich działań, o których mowa w lit. a) i b).

10. Umawiające się Strony informują się wzajemnie o wszelkich działaniach, które mogłyby doprowadzić do naruszenia lub podejrzenia naruszenia bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych.

11. Umawiające się Strony opracowują plany bezpieczeństwa dotyczące wszystkich systemów.

12. Dane zarejestrowane w komponentach ICS2 są przechowywane przez co najmniej trzy lata od momentu ich rejestracji. Umawiające się Strony mogą przedłużyć ten okres, jeżeli wymagają tego odpowiednie przepisy krajowe.

Artykuł  15

Przetwarzanie danych osobowych

Na potrzeby przetwarzania danych osobowych przechowywanych w ICS2 i UUM&DS:

a) Szwajcaria i państwa członkowskie Unii pełnią funkcję administratorów zgodnie z art. 14 umowy;

b) Komisja pełni funkcję podmiotu przetwarzającego i przestrzega obowiązków nałożonych na nią w tym zakresie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725^{(14 )}, z tym wyjątkiem, że w przypadku przetwarzania danych na potrzeby monitorowania i oceny wdrożenia wspólnych kryteriów i norm ryzyka w zakresie bezpieczeństwa i ochrony oraz środków kontroli i priorytetowego obszaru kontroli Komisja pełni funkcję współadministratora.

Artykuł  16

Uczestnictwo w rozwijaniu, utrzymaniu i zarządzaniu ICS2

Unia umożliwia ekspertom szwajcarskim uczestnictwo w charakterze obserwatorów w spotkaniach grupy ekspertów ds. celnych oraz odpowiednich grup roboczych poświęconych kwestiom dotyczącym rozwoju, utrzymania i zarządzania ICS2. Unia podejmuje indywidualne decyzje w sprawie uczestnictwa ekspertów szwajcarskich w posiedzeniach grup roboczych, w których reprezentowana jest tylko ograniczona liczba państw członkowskich Unii i które podlegają grupie ekspertów ds. celnych.

TYTUŁ  III

Artykuł  17

Ustalenia z zakresu finansowania dotyczące obowiązków, zobowiązań i oczekiwań po wdrożeniu i uruchomieniu ICS2

Jeżeli chodzi o wdrożenie ICS2 w Szwajcarii, a także uwzględniając rozdział III i niniejszy załącznik, wspomniane ustalenia z zakresu finansowania (zwane dalej »ustaleniem«) określają elementy współpracy między Umawiającymi się Stronami dotyczącej ICS2.

a) Komisja opracuje, przetestuje, wdroży i uruchomi komponenty centralne ICS2, oraz będzie zarządzać tymi komponentami, na które składają się wspólny interfejs dla przedsiębiorców oraz wspólne repozytorium (zwane dalej »komponentami centralnymi ICS2«), w tym aplikacje i usługi wymagane do działania i połączenia wspomnianych komponentów centralnych ICS2 z systemami IT w Szwajcarii, takie jak TAPAS, UUM&DS, oprogramowanie pośredniczące CCN2ng, oraz zobowiązuje się do ich udostępnienia Szwajcarii.

b) Szwajcaria opracuje, przetestuje, wdroży i uruchomi krajowe komponenty ICS2 oraz będzie zarządzać tymi komponentami.

c) Szwajcaria i Komisja zgadzają się wspólnie ponosić koszty związane z opracowywaniem komponentów centralnych ICS2 oraz koszty jednorazowe tych komponentów, a także koszty operacyjne tych komponentów, powiązanych aplikacji i usług wymaganych do ich funkcjonowania i wzajemnego połączenia zgodnie z następującymi ustaleniami:

1) część kosztów prac rozwojowych nad komponentami centralnymi ICS2 Komisja uwzględni w fakturze wystawionej Szwajcarii zgodnie z lit. d) i e). Koszty prac rozwojowych obejmują koszty opracowania oprogramowania komponentów centralnych oraz zakupu i instalacji powiązanej infrastruktury (sprzętu, oprogramowania, hostingu, licencji itp.). Zgodnie z zasadą podziału chodzi o 4 % wszystkich kosztów wymienionych usług;

2) maksymalne koszty prac rozwojowych wyniosą 550 000 (pięćset pięćdziesiąt tysięcy) EUR na wersję;

3) część kosztów operacyjnych ICS2 i TAPAS Komisja uwzględni w fakturze wystawionej Szwajcarii zgodnie z lit. f), g) i h). Koszty operacyjne obejmują koszty testów zgodności, utrzymania infrastruktury (sprzęt, oprogramowanie, hosting, licencje itp.) komponentów centralnych ICS2 oraz związanych z nimi aplikacji i usług wymaganych do ich eksploatacji i wzajemnego połączenia (zapewnienie jakości, punkt informacyjny i zarządzanie usługami informatycznymi). Zgodnie z zasadą podziału chodzi o 4 % wszystkich kosztów wymienionych usług;

4) koszty operacyjne związane z korzystaniem z ICS2 przez Szwajcarię nie przekroczą maksymalnej kwoty 450 000 (czterysta pięćdziesiąt tysięcy) EUR rocznie;

5) koszty prac rozwojowych i koszty operacyjne komponentów krajowych ponosi w całości Szwajcaria;

6) Szwajcaria będzie informowana o planowanych zmianach wspomnianych kosztów oraz o głównych elementach zmian w ICS2, które mogą mieć wpływ na te koszty.

d) Szwajcaria zgadza się partycypować w kosztach prac rozwojowych oraz kosztach testów zgodności komponentów centralnych ICS2 poniesionych przed wdrożeniem umowy. W tym celu:

1) Komisja poinformuje Szwajcarię o szacowanej kwocie niezbędnego wkładu za lata przed wdrożeniem umowy;

2) do dnia 15 maja każdego roku, począwszy od dnia 15 maja 2021 r., Komisja będzie występować do Szwajcarii o wpłacenie jej wkładu na poczet wspomnianych wcześniejszych kosztów w równych ratach w ciągu pierwszych czterech lat korzystania przez Szwajcarię z ICS2.

e) Szwajcaria zgadza się partycypować w kosztach prac rozwojowych komponentów centralnych ICS2. W tym celu:

1) Szwajcaria zgadza się opłacić swój wkład na poczet kosztów prac rozwojowych wersji 1., 2. i 3. ICS2;

2) do dnia 15 maja każdego roku, począwszy od dnia 15 maja 2021 r., Komisja będzie występować do Szwajcarii o wpłacenie jej wkładu na poczet kosztów prac rozwojowych najnowszej wersji na podstawie należycie sporządzonej noty debetowej wystawionej przez Komisję.

f) Szwajcaria zgadza się partycypować w kosztach operacyjnych komponentów centralnych ICS2. W tym celu:

1) do dnia 31 lipca każdego roku, począwszy od dnia 31 lipca 2021 r., Komisja będzie powiadamiać Szwajcarię o szacowanych kosztach operacyjnych na kolejny rok oraz wysyłać Szwajcarii na piśmie informację o szacowanej kwocie niezbędnego wkładu do uiszczenia w kolejnym roku. Komisja będzie informować Szwajcarię w ten sam sposób i w tym samym czasie co każdego innego członka ICS2, a także będzie przekazywać Szwajcarii informacje o najważniejszych aspektach rozwoju ICS2;

2) wyłącznie do dnia 15 maja 2021 r. Komisja zwróci się do Szwajcarii o opłacenie jej rocznego wkładu na poczet kosztów operacyjnych za rok 2020 w wysokości 110 000 EUR, a także szacowanego rocznego wkładu za 2021 r. w wysokości 280 000 EUR. Do dnia 15 maja każdego roku, począwszy od dnia 15 maja 2022 r., Komisja będzie występować do Szwajcarii o wpłacenie jej rocznego wkładu za dany rok wraz z kwotą różnicy (ujemnej lub dodatniej) za poprzedni rok na podstawie należycie sporządzonej noty debetowej wystawionej przez Komisję;

3) do dnia 31 stycznia każdego roku, począwszy od dnia 31 stycznia 2022 r. Komisja będzie:

– dokonywała rozliczenia rachunków dotyczących przeszłych rocznych kosztów operacyjnych ICS2 i TAPAS na podstawie sumy już wpłaconej przez Szwajcarię wobec rzeczywistych kosztów poniesionych przez Komisję oraz dostarczy Szwajcarii wyciąg z rachunku zawierający zestawienie kosztów z wyszczególnieniem poszczególnych usług i dostaw oprogramowania, oraz

– dostarczała Szwajcarii informacje na temat rzeczywistych kosztów rocznych, tj. rzeczywistych kosztów operacyjnych, za miniony rok. Komisja będzie obliczać rzeczywiste i szacowane koszty zgodnie z umowami zawartymi z wykonawcami zgodnie z obowiązującymi procedurami udzielania zamówień.

Po obliczeniu różnicy (ujemnej lub dodatniej) między kosztami rzeczywistymi a szacowaną kwotą kosztów za poprzedni rok Szwajcaria otrzyma informację na ten temat za pośrednictwem wyciągu z rachunku sporządzonego przez Komisję. Wyciąg ten będzie obejmował szacowaną roczną kwotę wkładu z uwzględnieniem kwoty różnicy (ujemnej lub dodatniej), dając w rezultacie kwotę netto, na jaką Komisja wystawi Szwajcarii fakturę za pośrednictwem rocznej noty debetowej.

g) Szwajcaria dokona płatności po podaniu daty noty debetowej. Wszelkich płatności należy dokonać w ciągu 60 dni na rachunek bankowy Komisji wskazany w nocie debetowej.

h) Jeżeli Szwajcaria dokona płatności kwot, o których mowa w lit. c), w terminie późniejszym niż terminy wskazane w lit. g), Komisja może naliczyć odsetki za zwłokę (według stopy stosowanej przez Europejski Bank Centralny do swoich operacji w EUR, opublikowanej w serii »C« Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej w dniu upływu terminu płatności, powiększonej o 1,5 punktu procentowego). Ta sama stopa będzie miała zastosowanie do płatności dokonywanych przez Unię.

i) Jeżeli Szwajcaria wystąpi z wnioskiem o wprowadzenie szczególnych dostosowań istniejących produktów IT lub dostarczenie nowych produktów IT na potrzeby komponentów centralnych ICS2, aplikacji lub usług, zainicjowanie i dokonanie tych zmian podlega osobnemu, wzajemnemu porozumieniu w zakresie potrzeb dotyczących zasobów i kosztów prac rozwojowych.

j) Wszelkie materiały szkoleniowe tworzone i przechowywane przez Umawiające się Strony są udostępniane wszystkim stronom nieodpłatnie za pomocą środków elektronicznych. Szwajcaria może kopiować, rozpowszechniać, wyświetlać i wykonywać utwory lub tworzyć utwory zależne na podstawie udostępnianych materiałów szkoleniowych:

1) wyłącznie pod warunkiem wskazania autora takich utworów w sposób określony w udostępnianych materiałach szkoleniowych;

2) wyłącznie do celów niekomercyjnych.

k) Umawiające się Strony zgadzają się przyjąć i wypełniać swoje odpowiednie zobowiązania związane z korzystaniem z komponentów centralnych ICS2 określonych w niniejszym załączniku.

l) W przypadku poważnych wątpliwości co do właściwego funkcjonowania niniejszego załącznika lub ICS2 każda z Umawiających się Stron może zawiesić stosowanie tych ustaleń, pod warunkiem że druga Umawiająca się Strona została powiadomiona o tym na piśmie z trzymiesięcznym wyprzedzeniem.

TYTUŁ  IV

WYWOZOWA DEKLARACJA SKRÓCONA

Artykuł  18

Forma i treść wywozowej deklaracji skróconej

1. Wywozową deklarację skróconą składa się z wykorzystaniem technologii przetwarzania danych. Można wykorzystać dokumenty handlowe, portowe lub przewozowe, pod warunkiem że zawierają niezbędne dane.

2. Wywozowa deklaracja skrócona zawiera dane określone na potrzeby tej deklaracji w rozdziale 3 kolumna A1 i A2 załącznika B do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 i zgodne z ich odpowiednimi formatami, kodami i powtarzalnościami określonymi w załączniku B do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447. Wywozową deklarację skróconą wypełnia się zgodnie z uwagami zawartymi w wymienionych załącznikach. Wywozowa deklaracja skrócona jest potwierdzana przez osobę, która ją wypełnia.

3. Organy celne zezwalają na złożenie wywozowej deklaracji skróconej w formie papierowej lub w jakikolwiek inny zastępczy sposób zgodnie z uzgodnieniami dokonanymi między organami celnymi, tylko w razie zaistnienia jednej z poniższych sytuacji:

a) jeżeli system komputerowy organów celnych nie działa;

b) jeżeli aplikacja elektroniczna osoby składającej wywozową deklarację skróconą nie działa, pod warunkiem że organy celne stosują ten sam poziom zarządzania ryzykiem co w przypadku wywozowych deklaracji skróconych sporządzanych z wykorzystaniem techniki przetwarzania danych. Wywozową deklarację skróconą w formie papierowej podpisuje osoba, która ją wypełniła. W stosownych przypadkach do wywozowej deklaracji skróconej w formie papierowej załącza się wykazy załadunkowe lub inne odpowiednie wykazy; zawiera ona dane, o których mowa w ust. 2.

4. Każda Umawiająca się Strona określa warunki i procedury, zgodnie z którymi osoba składająca wywozową deklarację skróconą może modyfikować pojedyncze lub liczne dane zawarte w deklaracji po jej złożeniu.

Artykuł  19

Zwolnienie z obowiązku złożenia wywozowej deklaracji skróconej

1. Wywozowej deklaracji skróconej nie wymaga się w odniesieniu do następujących towarów:

a) energii elektrycznej;

b) towarów wyprowadzanych rurociągami;

c) przesyłek z korespondencją, co oznacza listy, pocztówki, listy napisane alfabetem Braille'a oraz druki niepodlegające należnościom celnym przywozowym ani wywozowym;

d) towarów w przesyłkach pocztowych przewożonych zgodnie z zasadami Światowego Związku Pocztowego;

e) towarów, w przypadku których dozwolone jest ustne zgłoszenie celne lub zgłoszenie przez zwykłe przekroczenie granicy zgodnie z przepisami Umawiających się Stron, z wyjątkiem palet, kontenerów, środków transportu, jak również części zamiennych, akcesoriów i sprzętu na potrzeby wymienionych przedmiotów, przewożonych na podstawie umowy przewozu;

f) towarów znajdujących się w bagażu osobistym podróżnych;

g) towarów objętych karnetami ATA i CPD;

h) towarów uprawnionych do zwolnień zgodnie z Konwencją wiedeńską o stosunkach dyplomatycznych z dnia 18 kwietnia 1961 r., Konwencją wiedeńską o stosunkach konsularnych z dnia 24 kwietnia 1963 r. i innymi konwencjami konsularnymi lub Konwencją nowojorską o misjach specjalnych z dnia 16 grudnia 1969 r.;

i) broni i sprzętu wojskowego wyprowadzanych z obszaru celnego Umawiającej się Strony przez organy odpowiedzialne za obronę wojskową Umawiających się Stron w ramach transportu wojskowego lub transportu dokonywanego jedynie na potrzeby organów wojskowych;

j) następujących towarów wyprowadzanych z obszaru celnego Umawiającej się Strony bezpośrednio do instalacji morskich eksploatowanych przez osobę mającą siedzibę na obszarze celnym Umawiających się Stron:

1) towarów, które mają zostać wykorzystane do budowy, naprawy, konserwacji lub adaptacji instalacji morskich;

2) towarów, które mają zostać zamontowane na instalacjach morskich lub które mają stanowić element wyposażenia instalacji morskich;

3) zaopatrzenia, które ma być używane lub zużywane na instalacjach morskich;

k) towarów przemieszczanych na podstawie formularza NATO 302 przewidzianego w Umowie między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r., lub na podstawie formularza UE 302 przewidzianego w art. 1 pkt 51 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446;

l) towarów dostarczanych w celu zamontowania jako części lub akcesoria statków wodnych lub powietrznych oraz towarów niezbędnych do działania silników, maszyn lub innego wyposażenia jednostek pływających lub statków powietrznych, jak również środków spożywczych oraz innych artykułów przeznaczonych do spożycia lub sprzedaży na pokładzie;

m) majątku ruchomego gospodarstwa domowego zdefiniowanego w prawodawstwie odpowiednich Umawiających się Stron, pod warunkiem że nie jest on przewożony na mocy umowy przewozu;

n) towarów wysłanych z obszarów celnych Umawiających się Stron do Ceuty i Melilli,, na wyspę Helgoland, do Republiki San Marino, Watykanu, gminy Livigno oraz szwajcarskich eksklaw celnych Samnaun i Sampuoir;

o) towarów przewożonych na statkach kursujących między portami Umawiających się Stron bez zatrzymywania się w żadnym porcie poza obszarami celnymi Umawiających się Stron;

p) towarów przewożonych statkami powietrznymi kursującymi między portami lotniczymi Umawiających się Stron bez zatrzymywania się w innym porcie lotniczym poza obszarami celnymi Umawiających się Stron.

2. Wywozowa deklaracja skrócona nie jest wymagana w przypadkach określonych w umowie międzynarodowej w zakresie bezpieczeństwa zawartej między Umawiającą się Stroną a krajem trzecim, z zastrzeżeniem procedury określonej w art. 9 ust. 3 umowy.

3. Umawiające się Strony nie wymagają ujęcia towarów w wywozowej deklaracji skróconej w następujących sytuacjach:

a) w przypadku gdy statek, który transportuje towary między portami Umawiających się Stron, ma zatrzymać się w porcie poza obszarami celnymi Umawiających się Stron, a towary mają pozostać załadowane na pokładzie tego statku podczas zatrzymania się w tym porcie poza obszarami celnymi Umawiających się Stron;

b) jeżeli statek powietrzny, który transportuje towary między portami lotniczymi Umawiających się Stron, ma zatrzymać się w porcie lotniczym poza obszarami celnymi Umawiających się Stron, a towary mają pozostać załadowane na pokładzie tego statku powietrznego podczas zatrzymania się w tym porcie poza obszarami celnymi Umawiających się Stron;

c) jeżeli towary nie zostały rozładowane w porcie wodnym lub lotniczym ze środka transportu, którym były przewożone przy ich wprowadzaniu na obszary celne Umawiających się Stron i którym będą przewożone przy ich wyprowadzaniu z tych obszarów;

d) jeżeli towary zostały załadowane w poprzednim porcie wodnym lub lotniczym na obszarach celnych Umawiających się Stron, w przypadku gdy złożona została wywozowa deklaracja skrócona lub zastosowanie miało zwolnienie z obowiązku złożenia deklaracji poprzedzającej wyprowadzenie, oraz towary te pozostają załadowane na środkach transportu, które wywiozą je z obszarów celnych Umawiających się Stron;

e) jeżeli towary czasowo składowane lub objęte procedurą wolnego obszaru celnego są przeładowywane ze środka transportu, który dostarczył je do danego magazynu czasowego składowania lub wprowadził je na wolny obszar celny pod dozorem tego samego urzędu celnego, na pokład statku, statku powietrznego lub pociągu, który wyprowadzi je obszarów celnych Umawiających się Stron, jeżeli spełnione są następujące warunki:

1) przeładunek zostanie przeprowadzony w terminie 14 dni od daty przedstawienia towarów zgodnie z przepisami odpowiedniej Umawiającej się Strony lub - w wyjątkowych okolicznościach - w dłuższym terminie wyznaczonym przez organy celne, jeżeli termin 14 dni okaże się niewystarczający w danych okolicznościach;

2) organom celnym udostępniono informacje o towarach;

3) zgodnie z wiedzą przewoźnika miejsce przeznaczenia towarów oraz ich odbiorca nie zmieniły się;

f) jeżeli towary zostały wprowadzone na obszary celne Umawiających się Stron, ale właściwy organ celny odrzucił je i zostały one w związku z tym natychmiast zawrócone do państwa wywozu.

Artykuł  20

Miejsce złożenia wywozowej deklaracji skróconej

1. Wywozową deklarację skróconą składa się do właściwego urzędu celnego na obszarze celnym Umawiającej się Strony, na którym dopełnia się formalności związanych z wyprowadzeniem towarów przeznaczonych do krajów trzecich. Jeżeli jednak jako wywozowa deklaracja skrócona wykorzystywane jest zgłoszenie celne wywozowe, to składa się je do właściwego organu Umawiającej się Strony, na której obszarze celnym dopełnia się formalności związanych z wywozem towarów do kraju trzeciego. W każdym przypadku właściwy urząd przeprowadza analizę ryzyka w zakresie bezpieczeństwa i ochrony na podstawie danych uwzględnionych w deklaracji/zgłoszeniu, jak również uznane za konieczne kontrole celne w zakresie bezpieczeństwa i ochrony.

2. Kiedy towary opuszczają obszar celny Umawiającej się Strony i są przewożone do kraju trzeciego przez obszar celny innej Umawiającej się Strony, a po dopełnieniu formalności wywozowych następuje procedura tranzytowa zgodnie z Konwencją o wspólnej procedurze tranzytowej, do celów przekazania danych, o których mowa w art. 18 ust. 2, właściwym organom drugiej z Umawiających się Stron wykorzystuje się system NCTS.

W takim przypadku urząd celny pierwszej z Umawiających się Stron udostępnia wyniki swojej kontroli celnej w zakresie bezpieczeństwa i ochrony organowi celnemu drugiej z Umawiających się Stron, jeżeli:

a) organy celne oceniają ryzyka jako znaczne i wymagające kontroli celnej, a wyniki kontroli potwierdzają wystąpienie zdarzenia niosącego ryzyko; lub

b) wyniki kontroli nie potwierdzają wystąpienia zdarzenia powodującego ryzyko, natomiast zainteresowany organ celny uznaje, że to zagrożenie stanowi znaczne ryzyko w innym miejscu na obszarach celnych Umawiających się Stron; lub

c) jest to konieczne na potrzeby jednolitego stosowania postanowień umowy.

Umawiające się Strony wymieniają w ramach systemu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 umowy, informacje dotyczące ryzyk wymienionych w lit. a) i b) niniejszego ustępu.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, z wyjątkiem transportu lotniczego, kiedy towary opuszczają obszar celny Umawiającej się Strony i są przewożone do kraju trzeciego przez obszar celny innej Umawiającej się Strony, a po dopełnieniu formalności wywozowych nie następuje procedura tranzytowa zgodnie z Konwencją o wspólnej procedurze tranzytowej, wywozową deklarację skróconą składa się bezpośrednio do właściwego urzędu celnego wyprowadzenia drugiej z Umawiających się Stron, jeżeli towary zostaną ostatecznie wyprowadzone do kraju trzeciego.

Artykuł  21

Terminy składania wywozowej deklaracji skróconej

1. Wywozową deklarację skróconą składa się w następujących terminach:

a) w przypadku transportu morskiego:

1) w przypadku przemieszczania przesyłek kontenerowych na trasach innych niż te, o których mowa w pkt 2 i 3, najpóźniej 24 godziny przed załadunkiem towarów na statek, na pokładzie którego mają one opuścić obszary celne Umawiających się Stron;

2) w przypadku przemieszczania przesyłek kontenerowych pomiędzy obszarami celnymi Umawiających się Stron a Grenlandią, Wyspami Owczymi lub Islandią lub portami na Morzu Bałtyckim, Morzu Północnym, Morzu Czarnym lub Morzu Śródziemnym oraz wszystkimi portami w Maroku, najpóźniej dwie godziny przed opuszczeniem portu na obszarach celnych Umawiających się Stron;

3) w przypadku przemieszczania przesyłek kontenerowych między francuskimi departamentami zamorskimi, Azorami, Maderą lub Wyspami Kanaryjskimi a terytorium poza obszarami celnymi Umawiających się Stron, jeżeli czas trwania podróży nie przekracza 24 godzin, najpóźniej dwie godziny przed opuszczeniem portu na obszarach celnych Umawiających się Stron;

4) w przypadku przemieszczania nieobejmującego przesyłek kontenerowych - najpóźniej dwie godziny przed opuszczeniem portu na obszarach celnych Umawiających się Stron;

b) w przypadku ruchu lotniczego - najpóźniej 30 minut przed opuszczeniem portu lotniczego na obszarach celnych Umawiających się Stron;

c) w przypadku transportu drogowego lub transportu wodnego śródlądowego - co najmniej godzinę przed planowanym terminem opuszczenia obszarów celnych Umawiających się Stron przez towary;

d) w przypadku transportu kolejowego:

1) jeżeli podróż pociągiem z ostatniej stacji formowania składów pociągów do urzędu celnego wyprowadzenia trwa krócej niż dwie godziny - co najmniej godzinę przed przybyciem towarów do miejsca, dla którego dany urząd celny wyprowadzenia jest urzędem właściwym;

2) we wszystkich innych przypadkach - co najmniej dwie godziny przed planowanym terminem opuszczenia obszarów celnych Umawiających się Stron przez towary.

2. W poniższych sytuacjach termin na złożenie wywozowej deklaracji skróconej odpowiada terminowi obowiązującemu w przypadku aktywnych środków transportu wykorzystywanych celem opuszczenia obszarów celnych Umawiających się Stron:

a) jeżeli towary przybyły do urzędu celnego wyprowadzenia innym środkiem transportu, z którego zostały przeniesione przed opuszczeniem obszarów celnych Umawiających się Stron (transport intermodalny);

b) jeżeli towary przybyły do urzędu celnego wyprowadzenia środkiem transportu, który sam opuszcza obszary celne Umawiających się Stron poprzez jego przewiezienie aktywnym środkiem transportu (transport kombinowany).

3. Terminy, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mają zastosowania w przypadku działania siły wyższej.

4. Niezależnie od postanowień ust. 1 i 2 każda Umawiająca się Strona może podjąć decyzję o zastosowaniu innych terminów:

a) w przypadku ruchu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, aby umożliwić wiarygodną analizę ryzyka i przechwycenie przesyłek w celu przeprowadzenia ewentualnych kontroli celnych w zakresie bezpieczeństwa i ochrony dotyczących tych przesyłek;

b) w przypadku umowy międzynarodowej dotyczącej bezpieczeństwa między tą Umawiającą się Stroną a krajem trzecim, z zastrzeżeniem procedury przewidzianej w art. 9 ust. 3 umowy.

ZAŁĄCZNIK  II  ¹⁵

UPOWAŻNIONY PODMIOT GOSPODARCZY

TYTUŁ  I

PRZYZNANIE STATUSU UPOWAŻNIONEGO PODMIOTU GOSPODARCZEGO

Artykuł  1

Postanowienia ogólne

Kryteria przyznawania statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego obejmują:

a) brak poważnego naruszenia lub powtarzających się naruszeń przepisów prawa celnego i przepisów podatkowych, w tym brak skazania za poważne przestępstwo karne związane z działalnością gospodarczą wnioskodawcy;

b) wykazanie przez wnioskodawcę, iż posiada wysoki poziom kontroli swoich operacji i przepływu towarów zapewniony przez system zarządzania ewidencją handlową oraz - w stosownych przypadkach - transportową co umożliwia przeprowadzanie odpowiednich kontroli celnych;

c) wypłacalność, którą uznaje się za udowodnioną, gdy wnioskodawca ma dobrą sytuację finansową pozwalającą mu na wypełnianie swoich zobowiązań, stosownie do rodzaju prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;

d) odpowiednie normy bezpieczeństwa i ochrony, które uznaje się za spełnione, jeżeli wnioskodawca wykaże, że utrzymuje odpowiednie środki zapewniające bezpieczeństwo i ochronę międzynarodowego łańcucha dostaw, w tym w obszarach integralności fizycznej i kontroli dostępu, procesów logistycznych i obsługi szczególnych rodzajów towarów, personelu oraz identyfikacji swoich partnerów biznesowych.

Artykuł  2

Spełnianie kryteriów

1. Kryterium ustanowione w art. 1 lit. a) uznaje się za spełnione, jeżeli:

a) organ administracyjny lub sądowy nie wydał decyzji, w której stwierdzono, że jedna z osób opisanych w lit. b) dopuściła się w ciągu ostatnich trzech lat poważnego lub powtarzającego się naruszenia przepisów prawa celnego lub przepisów podatkowych w odniesieniu do jej działalności gospodarczej; oraz

b) żadna z poniższych osób, w stosownych przypadkach, nie została skazana za poważne przestępstwo karne związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, w tym działalnością gospodarczą prowadzoną przez wnioskodawcę:

1) wnioskodawca;

2) pracownik odpowiedzialny (pracownicy odpowiedzialni) za sprawy celne wnioskodawcy oraz

3) osoba kierująca wnioskodawcą lub sprawująca kontrolę nad jego kierownictwem.

2. Kryterium, o którym mowa w art. 1 lit. a), można jednak uznać za spełnione, jeżeli organ celny właściwy do wydania decyzji uzna naruszenie za nieistotne, biorąc pod uwagę liczbę lub skalę powiązanych operacji, i nie będzie miał wątpliwości co do tego, że wnioskodawca działał w dobrej wierze.

3. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1 lit. b) pkt 3, inna niż wnioskodawca, ma swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju trzecim, organ celny właściwy do wydania decyzji ocenia, czy kryterium, o którym mowa w art. 1 lit. a), zostało spełnione, w oparciu o dostępną ewidencję i informacje.

4. Jeżeli wnioskodawca prowadzi działalność krócej niż trzy lata, organ celny właściwy do wydania decyzji ocenia, czy kryterium, o którym mowa w art. 1 lit. a), zostało spełnione, w oparciu o dostępną ewidencję i informacje.

Artykuł  3

Skuteczny system zarządzania ewidencją handlową i transportową

Kryterium ustanowione w art. 1 lit. b) uznaje się za spełnione w przypadku spełnienia następujących warunków:

a) wnioskodawca prowadzi system rachunkowości zgodny z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości obowiązującymi w Umawiającej się Stronie, w której prowadzona jest księgowość, pozwala na przeprowadzanie kontroli celnych opartych na audycie oraz utrzymuje historyczny rejestr danych przedstawiający ścieżkę audytu od chwili wprowadzenia danych do akt;

b) księgi rachunkowe prowadzone przez wnioskodawcę na potrzeby celne zostały zintegrowane z systemem rachunkowości wnioskodawcy lub zapewniają możliwość przeprowadzania kontroli krzyżowych poprzez zestawienie stosownych informacji z danymi przechowywanymi w systemie księgowym;

c) wnioskodawca zapewnia organowi celnemu możliwość uzyskania fizycznego dostępu do swoich systemów rachunkowości oraz, w stosownych przypadkach, do swojej ewidencji handlowej i transportowej;

d) wnioskodawca zapewnia organowi celnemu możliwość uzyskania dostępu do swoich systemów rachunkowości oraz, w stosownych przypadkach, do swojej ewidencji handlowej i transportowej drogą elektroniczną, jeżeli takie systemy lub taka ewidencja są prowadzone w formie elektronicznej;

e) wnioskodawca posiada strukturę administracyjną odpowiednią dla rodzaju i skali prowadzonej przez siebie działalności, która umożliwia zarządzanie przepływem towarów, a także przeprowadza kontrole wewnętrzne zapewniające możliwość zapobiegania, wykrywania i korygowania błędów oraz możliwość zapobiegania nielegalnym lub nieprawidłowym transakcjom oraz wykrywania takich transakcji;

f) w stosownych przypadkach wnioskodawca stosuje odpowiednie procedury obsługi pozwoleń przyznanych zgodnie ze środkami polityki handlowej lub związanych z handlem produktami rolnymi;

g) wnioskodawca stosuje odpowiednie procedury archiwizacji ewidencji i informacji oraz ochrony przed utratą informacji;

h) wnioskodawca zapewnia, aby odpowiedni pracownicy zostali poinstruowani o obowiązku powiadamiania organów celnych w każdym przypadku wykrycia trudności związanych z przestrzeganiem przepisów oraz że ustanowiono procedury powiadamiania organów celnych o wystąpieniu takich trudności;

i) wnioskodawca stosuje odpowiednie środki bezpieczeństwa w celu zapewnienia ochrony swojego systemu komputerowego przed nieupoważnionym dostępem oraz w celu ochrony dokumentacji;

j) w stosownych przypadkach wnioskodawca stosuje zadowalające procedury postępowania z pozwoleniami na przywóz i z pozwoleniami na wywóz związanymi z zakazami i ograniczeniami, w tym środki zapewniające możliwość odróżnienia towarów objętych zakazami lub ograniczeniami od innych towarów oraz zapewnia przestrzeganie takich zakazów i ograniczeń.

Artykuł  4

Wypłacalność

1. Kryterium ustanowione w art. 1 lit. c) uznaje się za spełnione, jeżeli wnioskodawca:

a) nie został postawiony w stan upadłości;

b) w okresie trzech lat przed złożeniem wniosku wywiązywał się z zobowiązań finansowych związanych z uiszczaniem należności celnych i wszelkich innych należności, podatków lub opłat pobieranych w związku z przywozem lub wywozem towarów;

c) wykaże na podstawie ewidencji i informacji obejmujących okres trzech lat poprzedzających złożenie wniosku, że jego sytuacja finansowa umożliwia mu wywiązanie się ze spoczywających na nim zobowiązań, biorąc pod uwagę rodzaj i skalę prowadzonej działalności gospodarczej, a także udowodni, że nie posiada żadnych ujemnych aktywów netto, chyba że istnieje możliwość pokrycia takich aktywów.

2. Jeżeli wnioskodawca prowadzi działalność krócej niż trzy lata, jego wypłacalność, o której mowa w art. 1 lit. c), weryfikuje się w oparciu o dostępne ewidencje i informacje.

Artykuł  5

Normy bezpieczeństwa i ochrony

1. Kryterium ustanowione w art. 1 lit. d) uznaje się za spełnione w przypadku spełnienia następujących warunków:

a) budynki, które mają być użytkowane w związku z działaniami objętymi pozwoleniem, zapewniają ochronę przed nieuprawnionym dostępem i są zbudowane z materiałów odpornych na próby uzyskania nieuprawnionego dostępu;

b) podjęto odpowiednie środki uniemożliwiające uzyskanie nieuprawnionego dostępu do biur, stref wysyłkowych, doków załadunkowych, przestrzeni ładunkowej lub innych tego rodzaju miejsc;

c) podjęto odpowiednie środki w zakresie postępowania z towarami, które obejmują ochronę przed nieuprawnionym wprowadzaniem lub wymianą towarów, ochronę przed niewłaściwym postępowaniem z towarami oraz ochronę przed manipulowaniem jednostkami ładunku;

d) wnioskodawca podjął środki umożliwiające precyzyjne zidentyfikowanie swoich partnerów handlowych oraz zagwarantowanie, poprzez realizację odpowiednich postanowień umownych lub wdrożenie innych stosownych środków zgodnie z modelem biznesowym wnioskodawcy, że tacy partnerzy handlowi zapewniają bezpieczeństwo swojej części międzynarodowego łańcucha dostaw;

e) wnioskodawca poddaje potencjalnych pracowników, którzy mają zostać zatrudnieni na stanowiskach o istotnym znaczeniu dla bezpieczeństwa, kontrolom bezpieczeństwa w zakresie dopuszczalnym na mocy prawa krajowego oraz, w uzasadnionych przypadkach, okresowo kontroluje pracowników zatrudnionych na takich stanowiskach;

f) wnioskodawca ustanowił odpowiednie procedury bezpieczeństwa na potrzeby wszelkich zewnętrznych dostawców usług, z którymi zawarł umowy;

g) wnioskodawca zapewnił regularny udział zatrudnianych przez siebie pracowników odpowiedzialnych za kwestie bezpieczeństwa w programach na rzecz podnoszenia świadomości w zakresie bezpieczeństwa;

h) wnioskodawca wyznaczył osobę do kontaktów kompetentną w kwestiach bezpieczeństwa i ochrony.

2. Jeżeli wnioskodawca jest posiadaczem świadectwa bezpieczeństwa i ochrony wydanego na podstawie międzynarodowej konwencji lub normy międzynarodowej Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej lub normy europejskiej europejskiego organu normalizacyjnego, takie świadectwo bierze się pod uwagę przy sprawdzaniu, czy spełniono kryteria ustanowione w art. 1 lit. d).

Kryteria uznaje się za spełnione w zakresie, w jakim uda się potwierdzić, że kryteria wydania takiego świadectwa są takie same jak kryteria przewidziane w art. 1 lit. d) lub są równoważne tym kryteriom.

3. Jeżeli wnioskodawca jest zarejestrowanym agentem lub znanym nadawcą w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego, kryteria ustanowione w ust. 1 uznaje się za spełnione w odniesieniu do lokalizacji i działalności, dla których wnioskodawca uzyskał status zarejestrowanego agenta lub znanego nadawcy, w zakresie w jakim kryteria przyznawania statusu zarejestrowanego agenta lub znanego nadawcy są identyczne lub równoważne kryteriom ustanowionym w art. 1 lit. d).

TYTUŁ  II

UŁATWIENIA PRZYZNAWANE UPOWAŻNIONYM PODMIOTOM GOSPODACZYM

Artykuł  6

Ułatwienia przyznawane upoważnionym podmiotom gospodarczym

1. W przypadku gdy upoważniony podmiot gospodarczy składa we własnym imieniu, w celach bezpieczeństwa i ochrony, wywozową deklarację skróconą w formie zgłoszenia celnego lub zgłoszenia do powrotnego wywozu, nie są wymagane żadne inne dane niż te zawarte w tych zgłoszeniach.

2. W przypadku gdy upoważniony podmiot gospodarczy składa w imieniu innej osoby, która również jest upoważnionym podmiotem gospodarczym, w celach bezpieczeństwa i ochrony, wywozową deklarację skróconą w formie zgłoszenia celnego lub zgłoszenia do powrotnego wywozu, nie są wymagane żadne inne dane niż te zawarte w tych zgłoszeniach.

Artykuł  7

Uprzywilejowane traktowanie w odniesieniu do oceny i kontroli ryzyka

1. Upoważniony podmiot gospodarczy podlega mniejszej liczbie kontroli fizycznych i kontroli dokumentów w zakresie bezpieczeństwa niż inne podmioty gospodarcze.

2. W przypadku gdy upoważniony podmiot gospodarczy złożył przywozową deklarację skróconą lub został upoważniony do złożenia zgłoszenia celnego lub deklaracji do czasowego składowania zamiast przywozowej deklaracji skróconej lub w przypadku gdy upoważniony podmiot gospodarczy został upoważniony do wykorzystania komercyjnych, portowych lub transportowych systemów informacyjnych w celu przedłożenia danych z przywozowej deklaracji skróconej, o której mowa w art. 10 ust. 8 umowy i art. 1 ust. 4 załącznika I, właściwy organ celny powiadamia upoważniony podmiot gospodarczy o fakcie wybrania danej przesyłki do przeprowadzenia jej kontroli fizycznej. Powiadomienia dokonuje się przed przybyciem towarów na obszar celny Umawiających się Stron.

Powiadomienie to udostępnia się także przewoźnikowi, jeżeli nie jest on upoważnionym podmiotem gospodarczym, o którym mowa w akapicie pierwszym, pod warunkiem że przewoźnik ten jest upoważnionym podmiotem gospodarczym i jest podłączony do systemów teleinformatycznych związanych z deklaracjami lub zgłoszeniami, o których mowa w akapicie pierwszym.

Powiadomienia tego nie dokonuje się, jeżeli może ono zagrozić możliwości przeprowadzenia kontroli lub jej wynikom.

3. Jeżeli przesyłki zgłoszone przez upoważniony podmiot gospodarczy zostały wybrane do poddania ich kontroli fizycznej lub do kontroli dokumentów, kontrole te przeprowadza się w pierwszej kolejności.

Na wniosek upoważnionego podmiotu gospodarczego kontrole mogą zostać przeprowadzone w miejscu innym niż miejsce, w którym towary muszą zostać przedstawione organom celnym.

Artykuł  8

Wyłączenie z uprzywilejowanego traktowania

Uprzywilejowane traktowanie, o którym mowa w art. 7, nie ma zastosowania do żadnych kontroli celnych w zakresie bezpieczeństwa związanych z podwyższonym poziomem zagrożenia lub obowiązkami kontrolnymi określonymi w pozostałych przepisach.

W pierwszej kolejności organy celne przeprowadzają jednak niezbędne czynności, formalności i kontrole przesyłek zgłoszonych przez upoważniony podmiot gospodarczy.

TYTUŁ  III

ZAWIESZENIE, UNIEWAŻNIENIE I COFNIĘCIE STATUSU UPOWAŻNIONEGO PODMIOTU GOSPODARCZEGO

Artykuł  9

Zawieszenie statusu

1. Właściwy organ celny zawiesza decyzję przyznającą status upoważnionego podmiotu gospodarczego, jeżeli:

a) dany organ celny uważa, że mogą istnieć wystarczające podstawy do unieważnienia lub cofnięcia decyzji, ale nie dysponuje jeszcze wszystkimi niezbędnymi elementami do podjęcia decyzji w sprawie takiego unieważnienia lub cofnięcia;

b) dany organ celny uważa, że warunki wydania decyzji nie zostały spełnione lub że posiadacz decyzji nie wypełnia wszystkich obowiązków nałożonych na mocy tej decyzji oraz że właściwe jest, aby zagwarantować posiadaczowi decyzji odpowiedni czas na podjęcie środków w celu zapewnienia spełnienia warunków lub wypełnienia obowiązków;

c) posiadacz decyzji domaga się takiego zawieszenia, ponieważ jest czasowo niezdolny do spełnienia warunków określonych w odniesieniu do decyzji lub nie jest w stanie wypełnić obowiązków nałożonych na mocy tej decyzji.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. b) i c), posiadacz decyzji powiadamia organ celny o środkach, jakie podejmie w celu zapewnienia spełnienia warunków lub wypełnienia obowiązków, oraz o okresie potrzebnym mu na podjęcie tych środków.

Jeżeli podmiot gospodarczy podjął zgodnie z oczekiwaniami organów celnych środki konieczne w celu spełnienia warunków i kryteriów nałożonych na upoważniony podmiot gospodarczy, organ celny wydający upoważnienie cofa zawieszenie.

3. Zawieszenie nie ma wpływu na postępowanie celne rozpoczęte przed datą zawieszenia, które nie zostało jeszcze zakończone.

4. Posiadacz decyzji jest powiadamiany o jej zawieszeniu.

Artykuł  10

Unieważnienie statusu

1. Decyzja przyznająca status upoważnionego podmiotu gospodarczego zostaje unieważniona, jeżeli zostaną spełnione wszystkie z następujących warunków:

a) decyzja została podjęta na podstawie nieprawidłowych lub niekompletnych informacji;

b) posiadacz decyzji wiedział lub powinien był wiedzieć, że informacje są nieprawidłowe lub niekompletne;

c) decyzja byłaby inna, gdyby informacje były prawidłowe i kompletne.

2. Posiadacz decyzji jest powiadamiany o jej unieważnieniu.

3. Jeżeli w decyzji wydanej zgodnie z przepisami prawa celnego nie określono inaczej, unieważnienie decyzji jest skuteczne od dnia, w którym pierwotna decyzja stała się skuteczna.

Artykuł  11

Cofnięcie statusu

1. Właściwe organy celne cofają decyzję przyznającą status upoważnionego podmiotu gospodarczego:

a) jeżeli jeden lub kilka warunków wymaganych do jej wydania nie zostało spełnionych lub przestało być spełnianych; lub

b) na wniosek posiadacza decyzji; lub

c) jeżeli posiadacz decyzji nie podejmie, w wyznaczonym terminie od upływu zawieszenia, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lit. b) i c), środków niezbędnych do spełnienia warunku określonego w odniesieniu do tej decyzji lub nie jest w stanie wypełnić obowiązków nałożonych na mocy tej decyzji.

2. Cofnięcie staje się skuteczne w dniu następującym po dniu powiadomienia.

3. Posiadacz decyzji jest powiadamiany o jej cofnięciu.

TYTUŁ  IV

Artykuł  12

Wymiana informacji

Umawiające się Strony przekazują sobie regularnie informacje na temat swoich upoważnionych podmiotów gospodarczych do celów bezpieczeństwa, uwzględniając następujące informacje:

a) numer identyfikacyjny przedsiębiorcy (TIN - Trader Identification Number) w formacie zgodnym z przepisami dotyczącymi systemu rejestracji i identyfikacji przedsiębiorców (EORI);

b) nazwę i adres upoważnionego podmiotu gospodarczego;

c) numer dokumentu nadającego status upoważnionego podmiotu gospodarczego;

d) obecny status (obowiązujący, zawieszony, cofnięty);

e) okresy zmiany statusu;

f) datę, w której decyzja i następujące po niej zdarzenia (zawieszenie i cofnięcie) stają się skuteczne;

g) organ, który wydał decyzję.

ZAŁĄCZNIK  III 

PROCEDURA ARBITRAŻOWA

1) Jeżeli spór zostaje przekazany do rozstrzygnięcia w drodze arbitrażu, wyznacza się trzech arbitrów, chyba że Umawiające się Strony zadecydują inaczej.

2) Każda z Umawiających się Stron wyznacza arbitra w terminie trzydziestu dni.

3) Obaj wyznaczeni arbitrzy wyznaczają za obopólną zgodą superarbitra, który nie jest obywatelem żadnej z Umawiających się Stron. Jeśli arbitrzy nie mogą dojść do porozumienia w terminie dwóch miesięcy od ich wyznaczenia, wybierają superarbitra z listy siedmiu osób sporządzonej przez wspólny komitet. Wspólny komitet sporządza i aktualizuje tę listę zgodnie z regulaminem wewnętrznym.

4) Sąd arbitrażowy sam określa swój regulamin, chyba że Umawiające się Strony zdecydują inaczej. Decyzje sądu arbitrażowego przyjmowane są większością głosów.

1 Art. 9 zmieniony przez art. 1 decyzji nr 1/2021 z dnia 12 marca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.152.1) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 15 marca 2021 r.

2 Art. 10 zmieniony przez art. 1 decyzji nr 1/2021 z dnia 12 marca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.152.1) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 15 marca 2021 r.

3 Art. 11 zmieniony przez art. 1 decyzji nr 1/2021 z dnia 12 marca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.152.1) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 15 marca 2021 r.

4 Art. 12 zmieniony przez art. 1 decyzji nr 1/2021 z dnia 12 marca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.152.1) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 15 marca 2021 r.

5 Art. 13 zmieniony przez art. 1 decyzji nr 1/2021 z dnia 12 marca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.152.1) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 15 marca 2021 r.

6 Art. 14 zmieniony przez art. 1 decyzji nr 1/2021 z dnia 12 marca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.152.1) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 15 marca 2021 r.

7 Załącznik I zmieniony przez art. 2 decyzji nr 1/2021 z dnia 12 marca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.152.1) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 15 marca 2021 r.

8 Okres wdrażania wersji 1. ICS2: od 15.03.2021 r. do 1.10.2021 r.; okres wdrażania wersji 2. ICS2: od 1.03.2023 r. do 2.10.2023 r.; okres wdrażania wersji 3. ICS2: od 1.03.2024 r. do 1.10.2024 r.; decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/2151 z dnia 13 grudnia 2019 r. ustanawiająca program prac dotyczący rozwoju i wdrażania systemów teleinformatycznych przewidziany w unijnym kodeksie celnym (Dz.U. L 325 z 16.12.2019, s. 168).

9 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 1), ostatnio zmienione rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2021/234 z dnia 7 grudnia 2020 r. (Dz. U. L 63 z 23.2.2021, s. 1).

10 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558), ostatnio zmienione rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2021/235 z dnia 8 lutego 2021 r. (Dz.U. L 63 z 23.2.2021, s. 386).

11 Konwencja między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Austrii, Republiką Finlandii, Republiką Islandii, Królestwem Norwegii, Królestwem Szwecji i Konfederacją Szwajcarską o wspólnej procedurze tranzytowej z dnia 20 maja 1987 r. (Dz.U. L 226 z 13.8.1987, s. 2, w tym wcześniejsze i przyszłe zmiany uzgodnione przez Wspólny Komitet wyżej wymienionej konwencji).

12 System NCTS zaktualizowano w taki sposób, aby uwzględniał nowe wymagania w zakresie bezpieczeństwa przewidziane w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającym unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1), ostatnio zmienionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/632 (Dz.U. L 111 z 25.4.2019, s. 54). Wdrożenie stopniowej aktualizacji systemu NCTS przewidziano w załączniku do decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2019/2151.

13 Umowa między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (Dz.U. L 114 z 30.4.2002, s. 73, uwzględniając wcześniejsze i przyszłe zmiany uzgodnione przez Wspólny Komitet tej umowy).

14 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

15 Załącznik II zmieniony przez art. 2 decyzji nr 1/2021 z dnia 12 marca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.152.1) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 15 marca 2021 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2009.199.24
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Szwajcaria-Wspólnota Europejska. Umowa w sprawie uproszczenia kontroli i formalności przy przewozie towarów oraz środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne. Bruksela.2009.06.25.
• Data aktu: 25/06/2009
• Data ogłoszenia: 31/07/2009
• Data wejścia w życie: 01/01/1970, 01/07/2009