Rozporządzenie Komisji (WE) nr 606/2009 z dnia 10 lipca 2009 ustanawiające niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w odniesieniu do kategorii produktów winiarskich, praktyk enologicznych i obowiązujących ograniczeń

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 606/2009

z dnia 10 lipca 2009

ustanawiające niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w odniesieniu do kategorii produktów winiarskich, praktyk enologicznych i obowiązujących ograniczeń

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 479/2008 z dnia 29 kwietnia 2008 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, (WE) nr 1782/2003, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 3/2008 oraz uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2392/86 i (WE) nr 1493/1999 ¹ , w szczególności jego art. 25 ust. 3 i art. 32,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Definicja wina znajdująca się załączniku IV pkt 1 akapit drugi lit. c) tiret pierwsze do rozporządzenia (WE) nr 479/2008 wyszczególniającym kategorie produktów winiarskich określa całkowitą zawartość alkoholu na poziomie nie większym niż 15 % obj. Limit ten może jednak osiągnąć 20 % obj. w przypadku win wyprodukowanych bez wzbogacania w niektórych strefach uprawy winorośli, które należy określić.

(2) Tytuł III rozdział II rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz załączniki V i VI do tego rozporządzenia ustanawiają ogólne zasady dotyczące procesów i praktyk enologicznych oraz odsyłają w innych sprawach do szczegółowych zasad wykonania, które mają zostać przyjęte przez Komisję. Należy jasno i dokładnie określić dopuszczone praktyki enologiczne, w tym zasady dosładzania win, a także wyznaczyć limity stosowania niektórych substancji oraz warunki stosowania niektórych z tych substancji.

(3) Załącznik IV do rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina ²  wymieniał dozwolone praktyki enologiczne. Należy zachować wykaz dozwolonych praktyk enologicznych, uzupełniając go w celu uwzględnienia rozwoju technik oraz nadając mu prostsze i spójniejsze brzmienie w jednolitym załączniku.

(4) Załącznik V sekcja A do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 określał maksymalną zawartość siarczynów w winach wyprodukowanych we Wspólnocie, która przekraczała poziomy wyznaczone przez Międzynarodową Organizację ds. Winorośli i Wina (OIV). Należy dostosować się do limitów wyznaczonych przez Międzynarodową Organizację ds. Winorośli i Wina, które są uznane na szczeblu międzynarodowym, a w przypadku niektórych specjalnych win słodkich produkowanych w małych ilościach utrzymać odstępstwa wynikające z wyższej zawartości cukru w tych winach i podyktowane koniecznością zapewnienia dobrej konserwacji. W świetle wyników trwających badań naukowych w zakresie ograniczenia i zastąpienia siarczynów w winie oraz ilości siarczynów z wina w żywieniu ludzi należy przewidzieć możliwość ponownej analizy wartości granicznych w późniejszym terminie w celu ich zmniejszenia.

(5) Należy określić zasady zezwalania przez państwa członkowskie, na określony czas i dla celów eksperymentalnych, na stosowanie niektórych praktyk i procesów enologicznych nieprzewidzianych w przepisach wspólnotowych.

(6) Wytwarzanie win musujących, gatunkowych win musujących i gatunkowych aromatyzowanych win musujących, wymaga - oprócz odrębnie dopuszczonych praktyk enologicznych - szeregu szczególnych praktyk. Ze względu na zapewnienie jasności należy wymienić te praktyki w odrębnym załączniku.

(7) Wytwarzanie win likierowych wymaga - oprócz odrębnie dopuszczonych praktyk enologicznych - szeregu szczególnych praktyk, a w przypadku niektórych win likierowych o chronionej nazwie pochodzenia - niektórych cech szczególnych. Ze względu na zapewnienie jasności należy wymienić te praktyki i ograniczenia w odrębnym załączniku.

(8) Kupażowanie jest powszechną praktyką enologiczną i ze względu na wpływ, jaki może mieć na jakość wina, należy dokładnie określić jego definicję i uregulować jego stosowanie, aby uniknąć nadużyć i zapewnić wysoką jakość win dostosowaną do większej konkurencyjności sektora. Z tych samych powodów praktyka ta musi być jeszcze precyzyjniej uregulowana w odniesieniu do produkcji wina różowego w przypadku niektórych win, które nie podlegają zapisom specyfikacji produktu.

(9) Wymogi dotyczące czystości i tożsamości wielu substancji stosowanych w praktykach enologicznych są już określone w przepisach wspólnotowych dotyczących środków spożywczych, a także w Międzynarodowym kodeksie enologicznym Międzynarodowej Organizacji ds. Winorośli i Wina. Ze względu na zapewnienie harmonizacji i jasności należy oprzeć się w pierwszej kolejności na tych wymogach, przewidując jednocześnie ich uzupełnienie zasadami dostosowanymi do sytuacji wspólnotowej.

(10) Produkty winiarskie niezgodne z przepisami tytułu III rozdział II rozporządzenia (WE) nr 479/2008 lub przepisami, które należy określić w niniejszym rozporządzeniu, nie mogą być wprowadzane do obrotu. Przemysłowe wykorzystanie niektórych z tych produktów jest jednak możliwe i należy uściślić jego zasady, aby zapewnić odpowiednią kontrolę końcowego przeznaczenia takich produktów. Ponadto, aby uniknąć strat ekonomicznych ponoszonych przez podmioty posiadające zapasy niektórych produktów wytworzonych przed datą stosowania niniejszego rozporządzenia, należy postanowić, że produkty wytworzone zgodnie z zasadami istniejącymi przed tą datą mogą być przeznaczone do spożycia.

(11) Załącznik V część D pkt 4 do rozporządzenia (WE) nr 479/2008 stanowi, że każde przeprowadzenie procesu wzbogacania, zakwaszania i odkwaszania musi być zgłoszone właściwym organom. Dotyczy to również ilości cukru lub zagęszczonego moszczu gronowego lub rektyfikowanego zagęszczonego moszczu gronowego znajdujących się w posiadaniu osób fizycznych lub prawnych, które przeprowadzają wspomniane procesy. Celem zgłoszeń jest umożliwienie kontroli przedmiotowych procesów. Konieczne jest więc kierowanie tych zgłoszeń do właściwego organu państwa członkowskiego, na którego terytorium proces ma być przeprowadzany, umieszczanie w nich dokładnych informacji i dostarczanie ich właściwemu organowi w czasie odpowiednim do przeprowadzenia skutecznej kontroli zgłoszenia w odniesieniu do zwiększenia zawartości alkoholu.

(12) W przypadku zakwaszania i odkwaszania kontrola a posteriori jest wystarczająca. Z tego względu i w celu uproszczenia procedur administracyjnych należy dopuścić dokonywanie zgłoszeń poprzez aktualizację rejestrów regularnie kontrolowanych przez właściwe organy, z wyjątkiem pierwszego zgłoszenia w danym roku gospodarczym. W niektórych państwach członkowskich właściwe organy przeprowadzają systematyczną kontrolę analityczną wszystkich partii produktów uczestniczących w procesie wyrobu wina. Zgłoszenia zamiaru wzbogacania wina nie są niezbędne tak długo jak stosuje się te warunki.

(13) W drodze odstępstwa od ogólnej zasady określonej w załączniku VI część D do rozporządzenia (WE) nr 479/2008 polewanie winem lub moszczem gronowym drożdżowego osadu winiarskiego, wytłoków z winogron lub wyciśniętego miąższu aszú lub výber stanowi podstawową cechę wyrobu niektórych win węgierskich i słowackich. Szczegółowe warunki stosowania tej praktyki należy określić zgodnie z przepisami krajowymi obowiązującymi w odpowiednich państwach członkowskich na dzień 1 maja 2004 r.

(14) Artykuł 31 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 stanowi, że metody analizy umożliwiające określenie składu produktów objętych tym rozporządzeniem oraz zasady umożliwiające ustalenie, czy produkty te zostały poddane procesom naruszającym dozwolone praktyki enologiczne, odpowiadają metodom i zasadom zalecanym i opublikowanym przez Międzynarodową Organizację ds. Winorośli i Wina w "Zbiorze międzynarodowych metod analizy win i moszczu". W przypadku konieczności zastosowania metod analizy właściwych dla niektórych wspólnotowych produktów winiarskich, które nie zostały opracowane przez Międzynarodową Organizację ds. Winorośli i Wina, należy opisać takie metody wspólnotowe.

(15) Aby zapewnić większą przejrzystość, należy opublikować wykaz i opis odpowiednich metod analizy na szczeblu wspólnotowym.

(16) W związku z tym należy uchylić rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2676/90 z dnia 17 września 1990 r. określające wspólnotowe metody analizy wina ³  i (WE) nr 423/2008 z dnia 8 maja 2008 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 oraz wspólnotowy kodeks praktyk i procesów enologicznych ⁴ .

(17) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Regulacyjnego ustanowionego na mocy art. 113 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie określa niektóre zasady stosowania tytułu III rozdział I i II rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

Artykuł  2

Strefy uprawy winorośli, z których wina mogą posiadać całkowitą zawartość alkoholu nie większą niż 20 % obj.

Strefy uprawy winorośli, o których mowa w załączniku IV pkt 1 akapit drugi lit. c) tiret pierwsze do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, są to strefy C I, C II i C III, o których mowa w załączniku IX do tego rozporządzenia, oraz obszary strefy B, na których można wytwarzać następujące wina białe o chronionym oznaczeniu geograficznym: "Vin de pays de Franche-Comté" i "Vin de pays du Val de Loire".

Artykuł  3

Dozwolone praktyki enologiczne i ograniczenia

1. Dozwolone praktyki enologiczne i ograniczenia mające zastosowanie do wytwarzania i konserwacji produktów objętych rozporządzeniem (WE) nr 479/2008, o których mowa w jego art. 29 ust. 1, są określone w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

2. Dozwolone praktyki enologiczne, warunki i limity ich stosowania są określone w załączniku I A.

3. Limity dotyczące zawartości dwutlenku siarki w winach są określone w załączniku I B.

4. Limity dotyczące zawartości kwasu lotnego są określone w załączniku I C.

5. Warunki dotyczące praktyki dosładzania są określone w załączniku I D.

Artykuł  4

Eksperymentalne stosowanie nowych praktyk enologicznych

1. Dla celów eksperymentalnych, o których mowa w art. 29 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, każde państwo członkowskie może zezwolić na stosowanie niektórych praktyk lub procesów enologicznych nieprzewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 479/2008 lub w niniejszym rozporządzeniu przez okres nieprzekraczający trzech lat, pod warunkiem że:

a) przedmiotowe praktyki lub procesy spełniają wymogi określone w art. 27 ust. 2 i kryteria określone w art. 30 lit. b)-e) rozporządzenia (WE) nr 479/2008;

b) ilości będące przedmiotem praktyk lub procesów nie przekraczają 50.000 hektolitrów rocznie w przypadku każdego eksperymentu;

c) na początku eksperymentu zainteresowane państwo członkowskie informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie o warunkach każdego zezwolenia;

d) zastosowane procesy stanowią przedmiot wpisu do dokumentów towarzyszących, o których mowa w art. 112 ust. 1 i do rejestru, o którym mowa w art. 112 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

Eksperyment polega na czynności lub czynnościach przeprowadzanych w ramach projektu badawczego, który jest ściśle określony i opisany w pojedynczym protokole eksperymentalnym.

2. Produkty uzyskane w wyniku eksperymentalnego stosowania takich praktyk lub procesów mogą zostać wprowadzone do obrotu w innym państwie członkowskim niż zainteresowane państwo członkowskie, jeżeli właściwe organy państwa członkowskiego przeznaczenia zostały uprzednio poinformowane przez państwo członkowskie zezwalające na eksperyment o warunkach zezwolenia i przedmiotowych ilościach.

3. W ciągu trzech miesięcy po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1, zainteresowane państwo członkowskie przekazuje Komisji sprawozdanie z dopuszczonego eksperymentu i jego wyniku. Komisja informuje pozostałe państwa członkowskie o wyniku eksperymentu.

4. W razie potrzeby i w zależności od wyniku eksperymentu zainteresowane państwo członkowskie może zwrócić się do Komisji z wnioskiem o zezwolenie na jego kontynuację, ewentualnie w odniesieniu do większej ilości niż podczas pierwszego eksperymentu, przez następny okres nieprzekraczający trzech lat. Na poparcie wniosku zainteresowane państwo członkowskie składa odpowiednią eksperymentu. Komisja podejmuje decyzję w sprawie wniosku o kontynuację eksperymentu zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 113 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

5. 5  Przekazywanie Komisji informacji lub dokumentów określonych w ust. 1 lit. c) i w ust. 3 i 4 dokonywane jest zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 ⁶ .

Artykuł  5

Praktyki enologiczne mające zastosowanie do kategorii win musujących

Dozwolone praktyki enologiczne i ograniczenia, również w zakresie wzbogacania, zakwaszania i odkwaszania, dotyczące win musujących, gatunkowych win musujących i gatunkowych aromatyzowanych win musujących, o których mowa w art. 32 akapit drugi lit. b) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, są określone w załączniku II do niniejszego rozporządzenia bez uszczerbku dla praktyk enologicznych i ograniczeń o ogólnym zakresie przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 479/2008 lub w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  6

Praktyki enologiczne mające zastosowanie do win likierowych

Dozwolone praktyki enologiczne i ograniczenia dotyczące win likierowych, o których mowa w art. 32 akapit drugi lit. c) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, są określone w załączniku III do niniejszego rozporządzenia bez uszczerbku dla praktyk enologicznych i ograniczeń o ogólnym zakresie przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 479/2008 lub w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  7

Definicja kupażowania

1. W rozumieniu art. 32 akapit drugi lit. d) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 "kupażowanie" oznacza mieszanie win lub moszczu o różnym pochodzeniu, uzyskanych z różnych odmian winorośli, pochodzących z różnych lat zbioru lub z odmiennych kategorii win lub moszczu.

2. Za odmienne kategorie wina lub moszczu uznaje się:

a) wino czerwone, wino białe, a także moszcz lub wina, z których można uzyskać te kategorie win;

b) wino bez chronionej nazwy pochodzenia/chronionego oznaczenia geograficznego, wino posiadające chronioną nazwę pochodzenia i wino posiadające chronione oznaczenie geograficzne, a także moszcz lub wina, z których można uzyskać te kategorie win.

Do celów stosowania niniejszego ustępu wino różowe uznaje się za wino czerwone.

3. Za kupażowanie nie uznaje się:

a) wzbogacania poprzez dodanie zagęszczonego moszczu gronowego lub rektyfikowanego zagęszczonego moszczu gronowego;

b) dosładzania.

Artykuł  8

Ogólne zasady dotyczące mieszania i kupażowania

1. Wino można uzyskiwać przez mieszanie lub kupażowanie tylko, jeżeli składniki przeznaczone do mieszania lub kupażowania mają cechy umożliwiające uzyskanie wina i są zgodne z przepisami rozporządzenia (WE) nr 479/2008 i niniejszego rozporządzenia.

Nie można otrzymywać wina różowego przez kupażowanie wina białego bez ChNP/ChOG z winem czerwonym bez ChNP/ ChOG.

Przepis określony w ustępie drugim nie wyklucza jednak kupażowania, o jakim mowa w wymienionym ustępie w przypadkach, gdy produkt końcowy służy otrzymaniu nastawu winiarskiego (cuvée) zgodnego z definicją zawartą w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, lub win półmusujących.

2. Kupażowanie moszczu gronowego lub wina, które zostały poddane praktyce enologicznej określonej w załączniku I A pkt 14 do niniejszego rozporządzenia, z moszczem gronowym lub winem, które nie zostały poddane tej praktyce enologicznej, jest zabronione.

Artykuł  9

Wymogi dotyczące czystości i tożsamości substancji stosowanych w praktykach enologicznych

1. Jeżeli wymogi dotyczące czystości i tożsamości substancji stosowanych w praktykach enologicznych, o których mowa w art. 32 akapit drugi lit. e) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, nie są określone w dyrektywie Komisji 2008/84/WE ⁷ , stosuje się wymogi określone i opublikowane w Międzynarodowym kodeksie enologicznym Międzynarodowej Organizacji ds. Winorośli i Wina.

W odpowiednim przypadku kryteria czystości uzupełnia się szczegółowymi zaleceniami przewidzianymi w załączniku I A do niniejszego rozporządzenia.

2. Enzymy i preparaty enzymatyczne stosowane w dozwolonych praktykach i procesach enologicznych wymienionych w załączniku I A muszą spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 1332/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie enzymów spożywczych ⁸ .

Artykuł  10

Warunki przechowywania, obrotu i stosowania dotyczące produktów niezgodnych z przepisami tytułu III rozdział II rozporządzenia (WE) nr 479/2008 lub przepisami niniejszego rozporządzenia

1. Produkty niezgodne z przepisami tytułu III rozdział II rozporządzenia (WE) nr 479/2008 lub przepisami niniejszego rozporządzenia podlegają zniszczeniu. Państwa członkowskie mogą jednak zezwolić na wykorzystanie niektórych produktów o określonych przez nich cechach w gorzelniach i wytwórniach octu lub do użytku przemysłowego.

2. Producenci lub handlowcy nie mogą przechowywać tych produktów bez prawnie uzasadnionego powodu. Można je przemieszczać wyłącznie do gorzelni, wytwórni octu lub zakładu wykorzystującego je do użytku przemysłowego lub w produktach przemysłowych lub do zakładu utylizacji.

3. Państwa członkowskie mogą dodawać do win, o których mowa w ust. 1, środki denaturujące lub wskaźniki ułatwiające ich identyfikację. Mogą również z uzasadnionych powodów wprowadzić zakaz zastosowań, o których mowa w ust. 1, i nakazać zniszczenie produktów.

4. Wina wyprodukowane przed dniem 1 sierpnia 2009 r. mogą być oferowane lub dostarczane do bezpośredniego spożycia przez ludzi, jeżeli spełniają przepisy wspólnotowe lub krajowe obowiązujące przed tą datą.

Artykuł  11

Ogólne warunki dotyczące procesów wzbogacania oraz procesów zakwaszania i odkwaszania produktów innych niż wino

Procesy, o których mowa w załączniku V część D pkt 1 do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, muszą być przeprowadzane jednorazowo. Państwa członkowskie mogą jednak zezwolić na przeprowadzenie niektórych procesów w kilku etapach, jeżeli wpływa to korzystnie na wytwarzanie danych produktów. W takim przypadku limity przewidziane w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 479/2008 mają zastosowanie do całego procesu.

Artykuł  12 ⁹

(skreślony)

Artykuł  13 ¹⁰

(skreślony)

Artykuł  14

Polewanie winem lub moszczem gronowym drożdżowego osadu winiarskiego, wytłoków z winogron lub wyciśniętego miąższu aszú/výber

Polewanie winem lub moszczem gronowym drożdżowego osadu winiarskiego, wytłoków z winogron lub wyciśniętego miąższu aszú / výber, o którym mowa w załączniku VI część D pkt 2 do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, jest przeprowadzane zgodnie z poniższym opisem i przepisami krajowymi obowiązującymi na dzień 1 maja 2004 r.:

a) "Tokaji fordítás" lub "Tokajský forditáš" jest otrzymywany w wyniku polewania moszczem lub winem wyciśniętego miąższu aszú / výber;

b) "Tokaji máslás" lub "Tokajský mášláš" jest otrzymywany w wyniku polewania moszczem lub winem drożdżowego osadu winiarskiego szamorodni/samorodné lub aszú/výber;

Wymienione produkty muszą pochodzić z tego samego roku zbiorów.

Artykuł  14a  ¹¹  

Określanie minimalnej zawartości alkoholu w odniesieniu do produktów ubocznych

1. Z zastrzeżeniem części II sekcja D pkt 1 w załączniku VIII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 państwa członkowskie określają minimalny procent objętości alkoholu, jaki muszą zawierać produkty uboczne po ich oddzieleniu od win, w odniesieniu do zawartości alkoholu w wytworzonym winie. Państwa członkowskie mogą regulować tę minimalną zawartość na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów.

2. Jeżeli stosowny odsetek ustalony przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1 nie zostanie osiągnięty, dany podmiot dostarcza określoną ilość wina pochodzącą z własnej produkcji, która odpowiada ilości wymaganej do osiągnięcia tego minimalnego udziału procentowego.

3. Do celów określenia zawartości alkoholu w produktach ubocznych w odniesieniu do zawartości alkoholu w wytworzonym winie, standardowe zawartości alkoholu w % objętościowych w winie, stosowane w różnych strefach uprawy winorośli, są następujące:

a) 8,0 % dla strefy A;

b) 8,5 % dla strefy B;

c) 9,0 % dla strefy C I;

d) 9,5 % dla strefy C II;

e) 10,0 % dla strefy C III.

Artykuł  14b  ¹²  

Zagospodarowywanie produktów ubocznych

1. Producenci wycofują produkty uboczne powstałe podczas produkcji wina lub innego procesu przetwarzania winogron pod nadzorem właściwych organów państw członkowskich, z zastrzeżeniem wymogów dotyczących dostarczania i rejestracji określonych odpowiednio w art. 9 ust. 1 lit. b) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/273 ¹³  oraz art. 14 ust. 1 lit. b) ppkt (vii) i w art. 18 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/274 ¹⁴ .

2. Wycofanie odbywa się bezzwłocznie i nie później niż na koniec roku winiarskiego, w którym zostały uzyskane produkty uboczne, zgodnie z obowiązującymi przepisami unijnymi, w szczególności w odniesieniu do środowiska naturalnego.

3. Państwa członkowskie mogą zadecydować, że producenci, którzy w trakcie danego roku winiarskiego nie wytwarzają więcej niż 50 hektolitrów wina lub moszczu samodzielnie we własnych zakładach, nie podlegają wymogowi wycofywania produktów ubocznych.

4. Producenci mogą wypełnić obowiązek zagospodarowania części lub całości produktów ubocznych produkcji wina lub innego procesu przetwarzania winogron, przekazując produkty uboczne do destylacji. Zagospodarowanie produktów ubocznych poświadcza właściwy organ państwa członkowskiego.

5. Państwa członkowskie mogą zadecydować, że przekazanie do destylacji części lub całości produktów ubocznych powstałych podczas produkcji wina lub innego procesu przetwarzania winogron jest obowiązkowe dla wszystkich lub dla niektórych producentów działających na terytorium ich kraju na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów.

Artykuł  15

Wspólnotowe metody analizy

1. Metody analizy, o których mowa w art. 31 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 479/2008, mające zastosowanie do kontroli niektórych produktów winiarskich lub niektórych limitów określonych na szczeblu wspólnotowym, są określone w załączniku IV.

2. Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C wykaz i opis metod analizy, o których mowa w art. 31 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 479/2008 i które zostały opisane w "Zbiorze międzynarodowych metod analizy win i moszczu" Międzynarodowej Organizacji ds. Winorośli i Wina, mających zastosowanie do kontroli limitów i wymogów określonych w przepisach wspólnotowych w odniesieniu do wytwarzania produktów winiarskich.

Artykuł  16

Uchylenie

Rozporządzenia (EWG) nr 2676/90 i (WE) nr 423/2008 tracą moc.

Odesłania do uchylonych rozporządzeń i do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji zawartą w załączniku V.

Artykuł  17

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 sierpnia 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 10 lipca 2009 r.

	W imieniu Komisji
	Mariann FISCHER BOEL
	Członek Komisji

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  IA  ¹⁵

DOZWOLONE PRAKTYKI I PROCESY ENOLOGICZNE

1		2	3
Praktyka enologiczna		Warunki stosowania(1)	Limity stosowania
1	Napowietrzanie lub dodawanie tlenu przy użyciu tlenu gazowego
2	Obróbka termiczna
3	Odwirowywanie oraz filtracja, z obojętnym filtrującym środkiem pomocniczym lub bez tego środka		W wyniku ewentualnego zastosowania środka pomocniczego w produkcie poddanym obróbce nie mogą występować niepożądane pozostałości.
4	Stosowanie dwutlenku węgla, argonu lub azotu, pojedynczo lub razem, w celu stworzenia obojętnej atmosfery oraz w obróbce produktu bez dostępu powietrza
5	Stosowanie suchych drożdży w procesie produkcji wina lub zawiesiny winnej	Wyłącznie w odniesieniu do świeżych winogron, moszczu gronowego, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego uzyskanego z suszonych winogron, zagęszczonego moszczu gronowego, młodego wina w trakcie fermentacji, a także w odniesieniu do drugiej fermentacji wszystkich kategorii win musujących.
6	Zastosowanie jednej lub więcej wymienionych poniżej substancji wraz z obojętnym podłożem z celulozy mikrokrystalicznej w celu rozwoju drożdży:
	- dodawanie fosforanu dwuamonu lub siarczanu amonu	Wyłącznie w odniesieniu do świeżych winogron, moszczu gronowego, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego uzyskanego z suszonych winogron, zagęszczonego moszczu gronowego, młodego wina w trakcie fermentacji, a także w odniesieniu do drugiej fermentacji wszystkich kategorii win musujących.	Limit stosowania odpowiednio do 1 g/l (wyrażonego jako sole)(2) lub 0,3 g/l w przypadku drugiej fermentacji win musujących.
	- dodawanie dwusiarczynu amonu.	Wyłącznie w odniesieniu do świeżych winogron, moszczu gronowego, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego uzyskanego z suszonych winogron, zagęszczonego moszczu gronowego, młodego wina w trakcie fermentacji.	Limit stosowania odpowiednio do 0,2 g/l (wyrażonego jako sole)(2) lub limit przewidziany w pkt 7.
	- dodawanie chlorowodorku tiaminy	Wyłącznie w odniesieniu do świeżych winogron, moszczu gronowego, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego uzyskanego z suszonych winogron, zagęszczonego moszczu gronowego, młodego wina w trakcie fermentacji, a także w odniesieniu do drugiej fermentacji wszystkich kategorii win musujących.	Limit stosowania do 0,6 mg/l (wyrażonego jako tiamina) w przypadku każdego procesu.
	- dodawanie autolizatów drożdżowych	Wyłącznie w odniesieniu do świeżych winogron, moszczu gronowego, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego uzyskanego z suszonych winogron, zagęszczonego moszczu gronowego, młodego wina w trakcie fermentacji.
7	Stosowanie dwutlenku siarki, wodorosiarczynu potasu lub metasiarczynu potasu, które mogą być również nazywane dwusiarczynem potasu lub pirosiarczynem potasu		Limity (maksymalna ilość w produkcie wprowadzonym do obrotu) przewidziane w załączniku I-B.
8	Eliminacja dwutlenku siarki przy zastosowaniu procesów fizycznych	Wyłącznie w odniesieniu do świeżych winogron, moszczu gronowego, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego uzyskanego z suszonych winogron, zagęszczonego moszczu gronowego, rektyfikowanego zagęszczonego moszczu gronowego i młodego wina w trakcie fermentacji.
9	Obróbka węglem drzewnym do zastosowań enologicznych	Wyłącznie w odniesieniu do moszczu i młodego wina w trakcie fermentacji, rektyfikowanego zagęszczonego moszczu gronowego oraz białych win.	Limit stosowania do 100 g suchej masy produktu na hl.
10	oczyszczenie przy użyciu jednej lub więcej wymienionych poniżej substancji do zastosowań enologicznych:		Limit stosowania chitozanu do użytku winiarskiego wynosi maksymalnie 100 g/hl. Limit stosowania chityny glukanowej do użytku winiarskiego wynosi maksymalnie 100 g/hl. W odniesieniu do moszczy, win białych i win różowych limit używania ekstraktów protein drożdżowych wynosi 30 g/hl, w odniesieniu do win czerwonych - 60 g/hl;
	- żelatyna jadalna,
	- substancje białkowe pochodzenia roślinnego uzyskane z pszenicy, grochu i ziemniaków,
	- karuk,
	- kazeina oraz kazeiniany potasu,
	- albumina jaja kurzego,
	- glina bentonitowa,
	- dwutlenek krzemu w postaci żelu lub zawiesiny koloidalnej,
	- glinka kaolinowa,
	- kwas garbnikowy,
	- chitozan pochodzący z Aspergillus niger,
	- chityna glukanowa pochodząca z Aspergillus niger, - ekstrakty protein drożdżowych.
11	Stosowanie kwasu sorbowego w postaci soli potasowej		Maksymalna ilość kwasu sorbowego w produkcie poddawanym obróbce i wprowadzanym do obrotu: 200 mg/l.
12	Stosowanie do zakwaszania kwasu winowego L(+), kwasu jabłkowego L, kwasu jabłkowego DL lub kwasu mlekowego	Warunki i limity przewidziane w załączniku V część C i D do rozporządzenia (WE) nr 479/2008 i w art. 11 i 13 niniejszego rozporządzenia. Wymogi dotyczące kwasu winowego L(+) przewidziane w dodatku 2 ust. 2.
13	Stosowanie jednej lub więcej wymienionych poniżej substancji do odkwaszania:	Warunki i limity przewidziane w załączniku V. część C i D do rozporządzenia (WE) nr 479/2008 i w art. 11 i 13 niniejszego rozporządzenia.
	- neutralnego winianu potasu,	Wymogi dotyczące kwasu winowego L(+) przewidziane w dodatku 2.
	- wodorowęglanu potasu,
	- węglanu wapnia, który może zawierać niewielkie ilości podwójnej soli wapniowej kwasów winowego L(+) oraz jabłkowego L(-),
	- winianu wapniowego
	- kwasu winowego,
	- jednorodnego preparatu w stanie rozpylonym, składającego się z równych części kwasu winowego oraz węglanu wapniowego
14	Dodawanie żywicy z sosny Aleppo	Na warunkach przewidzianych w dodatku 3.
15	Stosowanie preparatów wykonanych ze ścian komórkowych drożdży		Limit stosowania do 40 g/hl.
16	Stosowanie czterowodoropirolu poliwinylu		Limit stosowania do 80 g/hl.
17	Stosowanie bakterii mlekowych
18	Dodawanie lizosomu		Limit stosowania do 500 mg/l (jeżeli substancja jest dodawana do moszczu i wina, łączna ilość nie może przekraczać 500 mg/l).
19	Dodawanie kwasu L-askorbinowego		Maksymalna ilość w winie poddawanym obróbce i wprowadzanym do obrotu: 250 mg/l(3).
20	Stosowanie żywicznej wymiany jonowej	Wyłącznie w odniesieniu do moszczu gronowego przeznaczonego do wytwarzania rektyfikowanego zagęszczonego moszczu gronowego i na warunkach określonych w dodatku 4.
21	Wykorzystywanie w winach wytrawnych, w ilości nie przekraczającej 5 % świeżego drożdżowego osadu winiarskiego, który jest zdrowy i nierozcieńczony oraz zawiera drożdże pochodzące z ostatniej produkcji win wytrawnych	W przypadku produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008.	Ilości nie przekraczające 5 % ilości produktu poddawanego obróbce.
22	Barbotaż przy użyciu argonu oraz azotu
23	Dodawanie dwutlenku węgla	W przypadku częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci i produktów określonych w pkt 1, 7 i 9 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008.	W przypadku win destylowanych maksymalna ilość dwutlenku węgla w winie poddanym obróbce i wprowadzanym do obrotu wynosi 3 g/l, a ciśnienie wynikające z dwutlenku węgla musi być mniejsze niż 1 bar w temperaturze 20 °C.
24	Dodawanie kwasu cytrynowego w celu stabilizacji wina	W przypadku częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci i produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008.	Maksymalna ilość w winie poddawanym obróbce i wprowadzanym do obrotu: 1 g/l.
25	Dodawanie kwasu garbnikowego	W przypadku częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci i produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008.
26	Obróbka:	W przypadku częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci i produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, na warunkach określonych w dodatku 5.	W przypadku fitynianu wapnia limit stosowania wynosi 8 g/hl.
	- win białych oraz różowych przy użyciu żelazocyjanku potasu,
	- win czerwonych przy użyciu żelazocyjanku potasu lub fitynianu wapnia (calciumphytate)
27	Dodawanie kwasu metawinowego	W przypadku częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci i produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008.	Limit stosowania do 100 mg/l.
28	Stosowanie gumy arabskiej	W przypadku częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci i produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008.
29	Stosowanie kwasu D,L - winowego, zwanego również kwasem gronowym lub jego neutralnej soli potasowej, w celu wytrącenia nadmiaru wapnia	W przypadku częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci i produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, na warunkach określonych w dodatku 5.
30	Wykorzystywanie, w celu wytrącenia soli kwasu winowego:	W przypadku częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci i produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008.	W przypadku winianu wapniowego limit stosowania wynosi 200 g/hl.
	- dwuwinianu potasu,
	- winianu wapniowego
31	Stosowanie siarczanu miedzi lub cytrynianiu miedzi w celu wyeliminowania defektów w smaku lub zapachu wina	W przypadku częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci i produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008.	Przy limicie stosowania do 1 g/hl oraz pod warunkiem że zawartość miedzi w poddawanym obróbce produkcie nie przekracza 1 mg/l, z wyjątkiem win likierowych otrzymywanych z moszczu winogronowego z winogron niesfermentowanych lub nieznacznie sfermentowanych, dla których zawartość miedzi nie może przekraczać 2 mg/l.
32	Dodawanie karmelu w rozumieniu dyrektywy 94/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 czerwca 1994 r. w sprawie barwników stosowanych w środkach spożywczych(4) w celu wzmocnienia koloru	Wyłącznie w przypadku win likierowych.
33	Wykorzystywanie dysków z czystą parafiną, zaimpregnowanych izotjocyjanem allilu w celu wytworzenia sterylnej atmosfery	Wyłącznie w odniesieniu do częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci oraz do wina. Dopuszczone wyłącznie we Włoszech, o ile nie zabraniają tego przepisy krajowe, wyłącznie w pojemnikach o pojemności powyżej 20 litrów.	Wino nie powinno zawierać żadnych ilości śladowych izotjocyjanu allilu.
34	Dodawanie dwuwęglanu dimetylu (DMDC), aby zagwarantować stabilizację mikrobiologiczną	W przypadku częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci i produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, na warunkach określonych w dodatku 6.	Limit stosowania do 200 mg/l i niewykrywalne pozostałości w winie wprowadzanym do obrotu.
35	Dodawanie mannoprotein drożdży w celu zapewnienia winowej i białkowej stabilizacji wina	W przypadku częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci i produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008.
36	Elektrodializa w celu zagwarantowania winowej stabilizacji wina	W przypadku częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci i produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008 Rady, na warunkach określonych w dodatku 7.
37	Stosowanie ureazy w celu zredukowania zawartości mocznika w winie	W przypadku częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci i produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, na warunkach określonych w dodatku 8.
38	Wykorzystywanie kawałków drewna dębowego przy produkcji i dojrzewaniu wina, w tym do fermentacji świeżych winogron i moszczu gronowego	Na warunkach określonych w dodatku 9.
39	Stosowanie:	Wyłącznie do wytwarzania wszystkich kategorii win musujących i win półmusujących uzyskanych w drodze fermentacji w butelce, w przypadku których oddzielenie osadu następuje przez usunięcie.
	- alginianu wapnia lub
	- alginianu potasu;
40	korekta zawartości alkoholu w winach	Wyłącznie w odniesieniu do wina i na warunkach określonych w dodatku 10.
41	skreślony
42	Dodawanie karboksymetylocelulozy (guma celulozowa) w celu zapewnienia winowej stabilizacji wina	Wyłącznie w odniesieniu do wina i wszystkich kategorii win musujących oraz win półmusujących.	Limit stosowania do 100 mg/l.
43	Stosowanie żywic kationitowych w celu zapewnienia winowej stabilizacji wina	W przypadku częściowo sfermentowanego moszczu przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci i produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15 i 16 załącznika IV do rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008, na warunkach określonych w dodatku 12.
44	Obróbka za pomocą chitozanu pochodzącego z Aspergillus niger	Na warunkach przewidzianych w dodatku 13
45	Obróbka za pomocą chityny glukanowej pochodzącej z Aspergillus niger	Na warunkach przewidzianych w dodatku 13
46	Zakwaszanie poprzez działanie elektromembranowe	Warunki i limity przewidziane w załączniku XVa pkt C i D do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 i w art. 11 i 13 niniejszego rozporządzenia Na warunkach przewidzianych w dodatku 14
47	Wykorzystanie preparatów enzymatycznych do zastosowań enologicznych do maceracji, oczyszczania, stabilizacji, filtracji i wykrywania prekursorów aromatycznych winogron obecnych w moszczu i winie	Nie naruszając przepisów art. 9 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, preparaty enzymatyczne i ich aktywności enzymatyczne (np. pektolaza, metylesteraza pektynowa, poligalakturonaza, hemicelulaza, celulaza, betamaltaza i glikozydaza) muszą być zgodne z wymogami dotyczącymi czystości i identyfikacji Międzynarodowego kodeksu praktyk enologicznych opublikowanego przez Międzynarodową Organizację ds. Winorośli i Wina.
48	Zakwaszanie poprzez obróbkę wymieniaczami kationowymi	Warunki i limity przewidziane w pkt C i D załącznika XVa do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 i w art. 11 i 13 niniejszego rozporządzenia. Na warunkach przewidzianych w dodatku 15.
49	Zmniejszenie zawartości cukru w moszczach poprzez połączenie procesów membranowych	W odniesieniu do produktów określonych w pozycji 10 załącznika XIb do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 na warunkach ustalonych w dodatku 16.
50	Odkwaszenie z zastosowaniem procesu elektromembranowego	Warunki i limity przewidziane w pkt C i D załącznika XVa do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 i w art. 11 i 13 niniejszego rozporządzenia. Na warunkach przewidzianych w dodatku 17.
51	Stosowanie drożdży dezaktywowanych
52	Zarządzanie gazem rozpuszczonym w winie przy użyciu kontaktorów membranowych	W przypadku produktów określonych w pkt 1, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 15 i 16 załącznika XIb do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, z wyjątkiem dodawania dwutlenku węgla w przypadku produktów określonych w pkt 4, 5, 6 i 8 tego załącznika.
53	Obróbka wina z wykorzystaniem technologii filtracji membranowej w połączeniu z węglem aktywnym w celu ograniczenia nadmiaru 4-etylofenolu i 4-etylogwajakolu	W odniesieniu do wina i na warunkach określonych w dodatku 19
54	Stosowanie poliwinyloimidazolu - poliwinylopyrrolidonu (PVI/PVP)	W odniesieniu do moszczy i wina i na warunkach określonych w dodatku 20	Limit stosowania do 500 mg/l (jeżeli substancja jest dodawana do moszczu i wina, łączna dawka nie może przekraczać 500 mg/l).
55	Stosowanie chlorku srebra	W odniesieniu do wina i na warunkach określonych w dodatku 21	Nie więcej niż 1 g/hl, pozostałości w winie < 0,1 mg/l (srebro)
56	Wykorzystanie aktywatorów fermentacji jabłkowo-mlekowej	Na warunkach określonych w dodatku 22
57	Wykorzystywanie płytek filtracyjnych zawierających zeolity typu fojazytu Y w celu adsorpcji haloanizoli	Na warunkach określonych w dodatku 23.
58	Obróbka wina z wykorzystaniem po-liasparaginianu potasu	Na warunkach określonych w dodatku 24.	Limit stosowania do 10 g/hl.
(1) Z wyjątkiem wyraźnej wzmianki opisana praktyka lub opisany proces mogą być stosowane w odniesieniu do świeżych winogron, moszczu gronowego, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego uzyskanego z suszonych winogron zagęszczonego moszczu gronowego, młodego wina w trakcie fermentacji, częściowo sfermentowanego moszczu gronowego przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez ludzi w takiej postaci, wszystkich kategorii win musujących, win półmusującego, wina półmusującego gazowanego, win z suszonych winogron i win z przejrzałych winogron.
(2) Te sole amonu mogą być również używane łącznie w ramach ogólnego limitu 1 g/l, bez uszczerbku dla wymienionych wyżej limitów szczegółowych 0,3 g/l lub 0,2 g/l.
(3) Limit stosowania wynosi 250 mg/l w przypadku każdego procesu.
(4) Dz.U. L 237 z 10.9.1994, s. 13.

DODATEK  1  ¹⁶

(skreślony)

DODATEK  2  ¹⁷

Kwas L(+)-winowy

1. Kwas winowy, którego stosowanie do celów odkwaszania przewidziane jest w załączniku I A pkt 13, może być stosowany wyłącznie w odniesieniu do produktów, które:

pochodzą z odmian winorośli Elbling i Riesling; oraz

zostały otrzymane z winogron zbieranych w następujących regionach upraw winorośli w północnej części strefy A uprawy winorośli:

– Ahr,

– Rheingau,

– Mittelrhein,

– Mosel,

– Nahe,

– Rheinhessen,

– Pfalz,

– Moselle luxembourgeoise.

2. Kwas winowy, którego wykorzystanie określa się w pkt 12 i 13 niniejszego załącznika, nazywany również kwasem L(+)-winowym, musi być pochodzenia rolniczego i ekstrahowany wyłącznie z produktów winiarskich. Musi spełniać kryteria czystości ustanowione w dyrektywie 2008/84/WE.

DODATEK  3 

Żywica z sosny Aleppo

1. Żywica z sosny Aleppo, której stosowanie przewidziane jest w załączniku I A pkt 14, może być używana tylko do produkcji wina "retsina". Ta praktyka enologiczna może być przeprowadzana tylko:

a) na terytorium geograficznym Grecji;

b) z użyciem moszczu gronowego z odmian winorośli, obszarów produkcji i obszarów winiarskich, określonych w greckich przepisach obowiązujących w dniu 31 grudnia 1980 r.;

c) poprzez dodanie 1.000 gramów lub mniej żywicy na hektolitr użytego produktu, przed fermentacją lub w przypadku gdy rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu nie przekracza jednej trzeciej całkowitej objętościowej zawartości alkoholu podczas procesu fermentacji.

2. ^{Grecja powiadamia Komisję z wyprzedzeniem, jeżeli zamierza zmienić przepisy określone w ust. 1 lit b). Powiadomienie takie jest przesyłane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 792/2009. Jeśli Komisja nie udzieli odpowiedzi w ciągu dwóch miesięcy od takiego powiadomienia, Grecja będzie mogła wprowadzić planowane zmiany.}

DODATEK  4 

Żywice jonowymienne

Żywicami jonowymiennymi, które można stosować zgodnie z ust. 20 załącznika I A, są kopolimery styrenu i diwinylobenzenu zawierające grupy kwasu sulfonowego lub grupy amonowe. Muszą one spełniać wymogi ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ¹⁸  ora z w przepisach wspólnotowych i krajowych przyjętych w celu jego wykonania. Ponadto podczas badania metodami analitycznymi ustanowionymi w ust. 2 nie mogą one stracić więcej niż 1 mg/l substancji organicznej w żadnym z wymienionych rozpuszczalników. Muszą być regenerowane za pomocą substancji dopuszczonych do stosowania podczas przygotowywania środków spożywczych.

Żywice te mogą być stosowane jedynie pod kontrolą enologa lub technika oraz w instalacjach zatwierdzonych przez władze państw członkowskich, na których terytorium procesy są stosowane. Takie władze ustalają obowiązki i zakres odpowiedzialności spoczywającej na zatwierdzonym enologu lub techniku.

Analityczna metoda określenia utraty substancji organicznych z żywic jonowymiennych:

1. ZAKRES I OBSZAR ZASTOSOWAŃ

Metoda określa utratę substancji organicznych z żywic jonowymiennych.

2. DEFINICJA

Utrata substancji organicznych z żywic jonowymiennych. Utrata substancji jest określana za pomocą określonej poniżej metody.

3. ZASADA

Rozpuszczalniki ekstrahujące przechodzą przez przygotowane żywice, a wagę wyekstrahowanej substancji organicznej określa się grawimetrycznie.

4. ODCZYNNIKI

Wszystkie odczynniki powinny być cz.d.a. (czyste do analizy).

Rozpuszczalniki ekstrahujące.

4.1. Woda destylowana lub woda dejonizowana równoważnej czystości.

4.2. Etanol 15 % v/v. Przygotować poprzez zmieszanie 15 części bezwodnego alkoholu etylowego z 85 częściami wody (pkt 4.1).

4.3. Kwas octowy 5 % m/m. Przygotować poprzez zmieszanie 5 części kwasu octowego lodowatego z 95 częściami wody (pkt 4.1).

5. APARATURA

5.1. Kolumny do chromatografii jonowymiennej.

5.2. Cylindry miarowe, pojemność 2 l.

5.3. Płytki parownicze zdolne do wytrzymania temperatury pieca muflowego 850^o C.

5.4. Piec do suszenia, sterowany termostatem w temperaturze 105 ± 2^o C.

5.5. Piec muflowy, sterowany termostatem w temperaturze 850 ± 25^o C.

5.6. Waga analityczna, dokładność 0,1 mg.

5.7. Parowniczka, gorąca płytka lub parowniczka w podczerwieni.

6. POSTĘPOWANIE

6.1. Do każdej z trzech oddzielnych kolumn do chromatografii jonowymiennej (pkt 5.1) dodać po 50 ml badanej żywicy jonowymiennej, przemytej i obrobionej zgodnie ze wskazówkami producenta dotyczącymi przygotowania żywic do stosowania z żywnością.

6.2. Dla żywic anionowych przez przygotowane kolumny (pkt 6.1) przepuścić oddzielnie trzy rozpuszczalniki ekstrahujące (pkt 4.1, 4.2 i 4.3) z szybkością przepływu 350-450 ml/godz. W każdym przypadku usunąć pierwszy litr eluatu i zebrać kolejne dwa litry do cylindrów miarowych (pkt 5.2). Dla żywic kationowych przepuścić tylko rozpuszczalniki określone w pkt 4.1 i 4.2 przez kolumny przygotowane do tego celu.

6.3. Odparować trzy eluaty na gorącej płytce lub z użyciem parowniczki w podczerwieni (pkt 5.7) w oddzielnych naczyniach parowniczych (pkt 5.3), które uprzednio wyczyszczono i zważono (m0). Umieścić naczynka w piecyku (pkt 5.4) i wysuszyć do stałej wagi (m1).

6.4. Po zapisaniu stałej wagi (pkt 6.3) umieścić naczynko parownicze w piecu muflowym (pkt 5.5) i spopielać do stałej wagi (m2).

6.5. Obliczyć wyekstrahowaną substancję organiczną (pkt 7.1). Jeżeli wynik jest większy niż 1 mg/l, przeprowadzić ślepą próbę na odczynnikach i ponownie policzyć wagę wyekstrahowanej substancji organicznej.

Ślepą próbę należy przeprowadzić, powtarzając pkt 6.3 i 6.4, lecz z użyciem dwóch litrów rozpuszczalnika ekstrahującego, aby uzyskać odpowiednio wagę m³ i m4 z pkt 6.3 i 6.4.

7. PRZEDSTAWIENIE WYNIKÓW

7.1. Wzór i obliczenie wyników.

Substancję organiczną wyekstrahowaną z żywic jonowymiennych, w mg/l, podaje się jako:

500 (m1 - m2)

gdzie m1 i m2 są wyrażone w gramach.

Prawidłową wagę (mg/l) substancji organicznej wyekstrahowanej z żywic jonowymiennych podaje się jako:

500 (m1 - m2 - m3 + m4)

gdzie m1, m2, m3 i m4 są wyrażone w gramach.

7.2. Różnica w wynikach między dwoma równorzędnymi pomiarami przeprowadzonymi na tej samej próbce nie może przekraczać 0,2 mg/l.

DODATEK  5 

Żelazocyjanek potasu

Fitynian wapnia

Kwas D,L-winowy

Wykorzystywanie żelazocyjanku potasu, wykorzystywanie fitynianu wapnia określone w załączniku I A pkt 26 lub wykorzystywanie kwasu D,L-winowego określone w załączniku I A pkt 29 są dozwolone wyłącznie pod nadzorem enologa lub technika, urzędowo zatwierdzonego przez władze państwa członkowskiego, na którego terytorium proces jest przeprowadzany i którego zakres odpowiedzialności jest ustalany, w razie potrzeby, przez zainteresowane państwo członkowskie.

Po poddaniu obróbce żelazocyjankiem lub fitynianem wapnia potasu wino zawiera śladowe ilości żelaza.

Nadzór nad stosowaniem produktów, o których mowa w akapicie pierwszym, jest regulowany przepisami przyjmowanymi przez państwa członkowskie.

DODATEK  6  ¹⁹

Wymogi dotyczące dwuwęglanu dimetylu

OBSZAR ZASTOSOWAŃ

Dwuwęglan dimetylu może być dodany do wina dla osiągnięcia następującego celu/kilku następujących celów:

a) zagwarantowania stabilizacji mikrobiologicznej wina butelkowanego zawierającego cukry ulegające fermentacji;

b) zapobiegania rozwojowi niepożądanych drożdży lub bakterii mlekowych;

c) zablokowania fermentacji win słodkich, półsłodkich i półwytrawnych.

WYMOGI

– Dla celu a) - dodanie dwuwęglanu dimetylu powinno nastąpić na krótko przed butelkowaniem,

– wykorzystany produkt musi spełniać kryteria czystości ustanowione w dyrektywie 2008/84/WE,

– zabieg ten należy odnotować w rejestrze określonym w art. 185c ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

DODATEK  7  ²⁰

Wymogi dotyczące elektrodializy

Celem elektrodializy jest uzyskanie stabilizacji wina w odniesieniu do wodorowinianu potasu i winianu wapnia (oraz pozostałych soli wapnia) poprzez wyekstrahowanie jonów w stanie przesycenia pod wpływem działania pola elektrycznego i z użyciem membran, z których jedne są przepuszczalne wyłącznie dla anionów, a drugie wyłącznie dla kationów.

1. WYMOGI DOTYCZĄCE MEMBRAN

1.1. Membrany rozmieszcza się naprzemiennie w systemie "prasy filtracyjnej" lub w innym odpowiednim układzie oddzielającym obróbkę (wino) i przedziały koncentracji (woda odpływowa).

1.2. Membrany przepuszczalne dla kationów mają na celu wyłącznie ekstrakcję kationów, w szczególności K⁺, Ca⁺⁺.

1.3. Membrany przepuszczalne dla anionów mają na celu wyłącznie wydzielanie anionów, w szczególności anionów winianowych.

1.4. Membrany nie mogą nadmiernie modyfikować składu fizykochemicznego i właściwości sensorycznych wina. Muszą spełniać następujące wymagania:

– muszą być wytwarzane zgodnie z dobrą praktyką produkcyjną z substancji dopuszczonych do wytwarzania materiałów plastikowych przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi, wymienionych w załączniku II do dyrektywy Komisji 2002/72/WE ²¹ ,

– użytkownik aparatury do elektrodializy musi wykazać, że stosowane membrany spełniają powyższe wymogi i że jakiekolwiek wymiany zostały dokonane przez wyspecjalizowany personel,

– nie mogą przepuszczać żadnej substancji w ilościach zagrażających ludzkiemu zdrowiu lub wpływających na smak lub zapach środków spożywczych i muszą spełniać kryteria ustanowione w dyrektywie 2002/72/WE,

– użycie membran nie może wyzwolić żadnych interakcji między ich elementami składowymi a winem, mogących doprowadzić do powstania w obrabianym produkcie nowych składników, które byłyby toksyczne.

Stabilność świeżych membran do elektrodializy można określić z wykorzystaniem czynnika imitującego fizykochemiczne właściwości wina w celu zbadania ewentualnej migracji z nich niektórych substancji.

Zaleca się następujacą metodę doświadczalną:

Czynnikiem imitującym jest wodny roztwór alkoholu buforowany do pH i do przewodności wina. Jego skład jest następujący:

– bezwodny alkohol etylowy: 11 l,

– wodorowinian potasu: 380 g,

– chlorek potasu: 60 g,

– stężony kwas siarkowy: 5 ml,

– woda destylowana: do dopełnienia do 100 litrów.

Roztwór ten jest stosowany do badań migracji w obwodach zamkniętych w stosach do elektrodializy pod napięciem (1 volt/kom.) na podstawie 50 l/m² membran anionowo-kationowych aż do 50-procentowego odmineralizowania roztworu. Obwód wyciekowy jest inicjowany przez 5 g/l roztworu chlorku potasu. Migrujące substancje są badane w odniesieniu do czynnika imitującego oraz wycieku.

Oznaczone zostaną cząsteczki organiczne wchodzące w skład membrany, które posiadają zdolność do przenikania do obrabianego roztworu. Dokładne oznaczenie każdego z tych składników będzie przeprowadzone przez zatwierdzone laboratorium. Zawartość wszystkich określanych związków w czynniku imitującym musi być mniejsza niż 50 μg/l.

Do membran tych należy stosować ogólne zasady kontroli materiałów mających styczność ze środkami spożywczymi.

2. WYMOGI DOTYCZĄCE WYKORZYSTANIA MEMBRAN

Układ membran stosowanych w procesie winowej stabilizacji wina poprzez elektrodializę jest tak stworzony, aby spełnić następujące warunki:

– obniżenie pH wina nie przekracza 0,3 jednostki pH,

– obniżenie kwasu lotnego jest mniejsze niż 0,12 g/l (2 meq wyrażone jako kwas octowy),

– obróbka nie może wpływać na składniki niejonowe wina, w szczególności polifenole i polisacharydy,

– dyfuzja drobnych cząsteczek, takich jak etanol, powinna być obniżona i nie może powodować obniżenia stężenia alkoholu przekraczającego 0,1 % objętościowego,

– membrany należy konserwować i czyścić zatwierdzonymi metodami, za pomocą substancji dopuszczonych do stosowania w przygotowywaniu środków spożywczych,

– membrany są oznaczone w sposób umożliwiający kontrolowanie przemienności w stosie,

– sprzęt pracuje z wykorzystaniem mechanizmu kontrolno-sterującego, który uwzględnia niestabilność właściwą dla każdego wina tak, aby eliminować tylko przesycenie wodorowinianem potasu i solami wapnia,

– za przeprowadzenie procesu odpowiada enolog lub wykwalifikowany technik.

Zabieg należy odnotować w rejestrze określonym w art. 112 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

DODATEK  8 

Wymogi dotyczące ureazy

1. Międzynarodowy kod ureazy: EC 3-5-1-5, CAS nr: 9002-13-5.

2. Aktywność: ureaza (aktywna w kwaśnym pH) rozkłada mocznik na amoniak i dwutlenek węgla. Aktywność ustalona jest nie mniejsza niż 5 jednostek/mg, jedną jednostkę definiujemy jako ilość enzymu, która wytwarza jeden μmol NH₃ na minutę w temperaturze 37^o C z 5 g/l mocznika o pH 4.

3. Pochodzenie: Lactobacillus fermentum.

4. Obszar zastosowań: niszczy mocznik obecny w winie przeznaczonym do przedłużonego dojrzewania, w przypadku gdy początkowe stężenie mocznika jest wyższe niż 1 mg/l.

5. Dawka maksymalna: 75 mg preparatu enzymatycznego na litr obrabianego wina, nieprzekraczającego 375 jednostek ureazy na litr wina. Po obróbce całą szczątkową aktywność enzymu należy wyeliminować poprzez przefiltrowanie wina (średnica porów < 1 μm).

6. Charakterystyka czystości chemicznej i mikrobiologicznej:

Strata w suszeniu	Mniej niż 10 %
Metale ciężkie	Mniej niż 30 części na milion
Ołów (Pb)	Mniej niż 10 części na milion
Arsen (As)	Mniej niż 2 części na milion
Pałeczkopodobne	Nieobecne
Salmonella spp	Nieobecna w 25 g próbki
Łączna liczba tlenowców	Mniej niż 5 × 104 komórek/g

Ureaza stosowana do obróbki wina musi być przygotowana zgodnie z warunkami podobnymi do warunków zawartych w opinii Komitetu Naukowego ds. Żywności z dnia 10 grudnia 1998 r.

DODATEK  9 

Wymogi dotyczące kawałków drewna dębowego

PRZEDMIOT, POCHODZENIE I ZAKRES STOSOWANIA

Kawałki drewna dębowego są stosowane w produkcji i dojrzewaniu wina, w tym do fermentacji świeżych winogron i moszczu gronowego, oraz w celu przekazania mu pewnych składników pochodzących z drewna dębowego.

Kawałki drewna muszą pochodzić wyłącznie z odmian należących do rodzaju Quercus.

Pozostawia się je w stanie naturalnym lub podgrzewa w stopniu określonym jako lekki, średni lub mocny, ale bez spalania, w tym nawet na powierzchni, nie powinny być też zwęglone ani kruche w dotyku. Nie należy również poddawać ich procesom chemicznym, enzymatycznym ani fizycznym innym niż podgrzanie. Nie należy dodawać do nich żadnego produktu, który mógłby zwiększyć ich naturalną moc aromatyzującą lub ich fenolowe składniki ekstraktywne.

ETYKIETOWANIE STOSOWANEGO PRODUKTU

Na etykiecie muszą zostać wymienione: pochodzenie odmiany lub odmian botanicznych dębu, stopień ewentualnego podgrzewania, warunki przechowywania i zasady dotyczące bezpieczeństwa.

WYMIARY

Zręby drewna muszą mieć takie wymiary, aby wagowo co najmniej 95 % pozostało na sicie o oczkach 2 mm (czyli 9 mesh).

CZYSTOŚĆ

Kawałki drewna dębowego nie powinny wydzielać substancji w stężeniach, które mogłyby ewentualnie prowadzić do zagrożenia zdrowia.

Zabieg ten należy odnotować w rejestrze określonym w art. 112 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

DODATEK  10  ²²

Wymogi dotyczące korekty zawartości alkoholu w winach

Obróbka poprzez korektę zawartości alkoholu (zwana dalej "obróbką") ma na celu obniżenie zawartości etanolu w winie w celu poprawy równowagi smakowej.

Wymogi

1) Cele te można osiągnąć poprzez procesy rozdzielenia, stosowane osobno lub razem.

2) Wina poddawane tym procesom nie powinny zawierać wad organoleptycznych i muszą być zdatne do bezpośredniego spożycia przez ludzi.

3) Nie można przeprowadzać procesu usuwania alkoholu zawartego w winie, jeśli na produktach sektora wina wykorzystywanych do wytwarzania danego wina przeprowadzano jeden z procesów wzbogacania, o których mowa w załączniku XVa do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

4) Zawartość alkoholu może zostać obniżona najwyżej o 20 %, a rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu produktu końcowego musi być zgodna z rzeczywistą objętościową zawartością alkoholu określoną w pkt 1 akapit drugi pkt a) załącznika XIb do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

5) Za przeprowadzenie procesu odpowiada enolog lub wykwalifikowany technik.

6) Zabieg ten należy odnotować w rejestrze określonym w art. 185c ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

7) Państwa członkowskie mogą ustalić, że proces ten podlega zgłoszeniu do właściwych organów.

DODATEK  11  ²³

(skreślony)

DODATEK  12  ²⁴

Wymogi dotyczące obróbki kationitami w celu zapewnienia stabilizacji wina

Celem tego procesu jest uzyskanie winowej stabilizacji wina w odniesieniu do wodorowinianu potasu i winianu wapnia (oraz pozostałych soli wapnia).

Wymogi

1. Proces musi się ograniczać do usunięcia zbędnych kationów.

– Wino może zostać wcześniej poddane procesowi chłodzenia.

– Tylko minimalna część wina niezbędna do uzyskania stabilności zostanie poddana obróbce kationitami.

2. Obróbki dokonuje się za pomocą żywic kationitowych regenerowanych w cyklu kwasu.

3. Za przeprowadzenie wszystkich procesów odpowiada enolog lub wykwalifikowany technik. Zabieg należy odnotować w rejestrze określonym w art. 112 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

4. Żywice kationowe muszą być zgodne z wymogami ustanowionymi w rozporządzeniu (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ²⁵  ora z w przepisach wspólnotowych i krajowych przyjętych w celu jego wykonania i muszą spełniać wymogi analityczne określone w dodatku 4 do niniejszego rozporządzenia. Nie mogą one nadmiernie modyfikować składu fizykochemicznego i właściwości sensorycznych wina i muszą być stosowane w ilościach określonych w punkcie 3 monografii "Żywice kationitowe" międzynarodowego kodeksu praktyk enologicznych opublikowanego przez Międzynarodowa Organizację ds. Winoroś li i Wina.

DODATEK  13  ²⁶

Wymogi dotyczące obróbki win za pomocą chitozanu pochodzącego z Aspergillus niger oraz obróbki win za pomocą chityny glukanowej pochodzącej z Aspergillus niger

Obszary zastosowania:

a) Zmniejszenie zawartości metali ciężkich, w szczególności żelaza, ołowiu, kadmu, miedzi;

b) Zapobieganie zawiesinie żelaza, zawiesinie miedzi;

c) Zmniejszenie ewentualnych zanieczyszczeń, w szczególności ochratoksyny A;

d) Zmniejszenie populacji niepożądanych mikroorganizmów, w szczególności Brettanomyces wyłącznie poprzez obróbkę chitozanem.

Wymogi:

– Dawki, które należy zastosować, określane są po próbie wstępnej. Maksymalna stosowana dawka nie może wynosić więcej niż:

– 100 g/hl do zastosowań a) i b),

– 500 g/hl do zastosowania c),

– 10 g/hl do zastosowania d).

– Osady usuwane są przy zastosowaniu procesów fizycznych.

DODATEK  14  ²⁷

Wymogi dotyczące zakwaszania poprzez działanie elektromembranowe

– Membrany kationowe powinny być tak skonstruowane, żeby umożliwiać jedynie ekstrakcję kationów, a w szczególności kationu K⁺.

– Membrany bipolarne są nieprzepuszczalne dla anionów i kationów moszczu i wina.

– Za przeprowadzenie procesu odpowiada enolog lub wykwalifikowany technik. Zabieg ten należy odnotować w rejestrze określonym w art. 185c ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

– Wykorzystywane membrany muszą spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 oraz rozporządzenia Komisji (UE) nr 10/2011 ²⁸ , jak również przepisów krajowych uchwalonych w ich zastosowaniu. Muszą spełniać wymogi Międzynarodowego kodeksu praktyk enologicznych opublikowanego przez Międzynarodową Organizację ds. Winorośli i Wina.

DODATEK  15  ²⁹

Wymogi dotyczące zakwaszania poprzez obróbkę wymieniaczami kationowymi

Obróbka wymieniaczami kationowymi (zwana dalej "obróbką") ma na celu zwiększenie kwasowości miareczkowej i kwasowości rzeczywistej (obniżenie pH) poprzez częściową fizyczną ekstrakcję kationów za pomocą wymieniaczy kationowych.

Wymogi:

1) Obróbki dokonuje się za pomocą żywic kationitowych regenerowanych w cyklu kwasu.

2) Proces musi się ograniczać do usunięcia zbędnych kationów.

3) Aby uniknąć frakcjonowania moszczu lub wina, obróbka będzie przeprowadzana w sposób ciągły, przy wprowadzaniu jednego za drugim obrabianych produktów do produktów oryginalnych.

4) Alternatywą może być bezpośrednie wprowadzenie żywicy w odpowiednich ilościach do kadzi, a następnie odseparowanie jej za pomocą właściwych metod fizycznych.

5) Za przeprowadzenie wszystkich procesów odpowiada enolog lub wykwalifikowany technik.

6) Zabieg ten należy odnotować w rejestrze określonym w art. 185c ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

7) Żywice kationitowe muszą być zgodne z wymogami ustanowionymi w rozporządzeniu (WE) nr 1935/2004 oraz w przepisach unijnych i krajowych przyjętych w celu jego wykonania i muszą spełniać wymogi analityczne określone w dodatku 4 do niniejszego rozporządzenia. Nie mogą nadmiernie modyfikować składu fizykochemicznego i właściwości sensorycznych moszczu lub wina i muszą być stosowane w ilościach określonych w punkcie 3 monografii "Żywice kationitowe" międzynarodowego kodeksu praktyk enologicznych opublikowanego przez Międzynarodową Organizację ds. Winorośli i Wina.

DODATEK  16  ³⁰

Wymogi dotyczące zmniejszenia zawartości cukru w moszczach poprzez połączenie procesów membranowych

Obróbka polegająca na zmniejszeniu zawartości cukru (zwana dalej "obróbką") ma na celu usunięcie cukru z moszczu poprzez połączenie procesów membranowych łączących mikrofiltrację lub ultrafiltrację z nanofiltracją lub odwróconą osmozą.

Wymogi:

1) Obróbka powoduje zmniejszenie objętości moszczu w zależności od ilości oraz od zawartości cukru w roztworze cukru usuniętym z moszczu pierwotnego.

2) Procesy te powinny pozwolić na zachowanie w moszczu zawartości składników innych niż cukier.

3) Zmniejszenie zawartości cukru w moszczach wyklucza korektę zawartości alkoholu w winach, które z nich pochodzą.

4) Obróbka ta nie może być stosowana łącznie z jednym z procesów, o których mowa w załączniku XVa do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

5) Obróbki tej dokonuje się na objętości moszczu określonej w funkcji celu, jaki ma zamierzone zmniejszenie zawartości cukru.

6) Pierwszy etap ma na celu, z jednej strony, uzdatnienie moszczu do drugiego etapu, jakim jest zagęszczenie, a z drugiej strony zachowanie makrocząsteczek większych niż punkt odcięcia membrany. Etap ten można wykonać w drodze ultrafiltracji.

7) Filtrat uzyskany podczas pierwszego etapu obróbki jest następnie zagęszczany w drodze nanofiltracji lub odwróconej osmozy.

Oryginalna woda i kwasy organiczne niezachowane podczas nanofiltracji mogą w szczególności zostać ponownie wprowadzone do poddanego obróbce moszczu.

8) Za przeprowadzenie obróbki odpowiada enolog lub wykwalifikowany technik.

9) Wykorzystywane membrany muszą spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 oraz rozporządzenia (UE) nr 10/2011, jak również przepisów krajowych uchwalonych w ich zastosowaniu. Muszą spełniać wymogi Międzynarodowego kodeksu praktyk enologicznych opublikowanego przez Międzynarodową Organizację ds. Winorośli i Wina.

DODATEK  17  ³¹

Wymogi dotyczące odkwaszania w drodze procesów elektromembranowych

Proces elektromembranowy (zwany dalej "procesem") to metoda fizyczna ekstrakcji jonów z moszczu lub wina wskutek działania pola elektrycznego za pomocą membrany przepuszczalnej dla anionów z jednej strony i membrany bipolarnej z drugiej strony. Połączenie membrany przepuszczalnej dla anionów i membrany bipolarnej pozwala zmniejszyć kwasowość miareczkową i kwasowość rzeczywistą (wzrost pH).

Wymogi:

1) Membrany anionowe są ustawione tak, aby umożliwiać wyłącznie ekstrakcję anionów, w szczególności kwasów organicznych moszczu i wina.

2) Membrany bipolarne muszą być nieprzepuszczalne dla anionów i kationów moszczu i wina.

3) Wino otrzymane z moszczu lub wina odkwaszonego wskutek tej obróbki musi zawierać co najmniej 1 g.l-1 kwasu winowego.

4) Odkwaszanie za pomocą membran oraz zakwaszanie wykluczają się wzajemnie.

5) Za przeprowadzenie procesu odpowiada enolog lub wykwalifikowany technik.

6) Zabieg ten należy odnotować w rejestrze określonym w art. 185c ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

7) Wykorzystywane membrany muszą spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 oraz rozporządzenia (UE) nr 10/2011, jak również przepisów krajowych uchwalonych w ich zastosowaniu. Muszą spełniać wymogi Międzynarodowego kodeksu praktyk enologicznych opublikowanego przez Międzynarodową Organizację ds. Winorośli i Wina.

DODATEK  18  ³²

Wymogi dotyczące zarządzania gazem rozpuszczonym w winie przy użyciu kontaktorów membranowych

Zarządzanie gazem rozpuszczonym w winie przy użyciu kontaktorów membranowych to metoda fizyczna zarządzania stężeniami gazu rozpuszczonego w winie przy użyciu kontaktorów membranowych (membran hydrofobowych) i gazów stosowanych w enologii.

WYMOGI

1) Technika ta może być stosowana na etapie od końca fermentacji alkoholowej do pakowania w celu zastąpienia urządzeń służących do barbotażu lub systemów typu płuczka Venturiego.

2) Proces ten powinien być przeprowadzany przez enologa lub wykwalifikowanego technika.

3) Fakt przeprowadzenia tego procesu należy wpisać do rejestru określonego w art. 185c ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

4) Wykorzystywane membrany muszą spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 oraz rozporządzenia (WE) nr 10/2011, jak również przepisów krajowych uchwalonych w ich zastosowaniu. Muszą spełniać wymogi Międzynarodowego kodeksu praktyk enologicznych opublikowanego przez Międzynarodową Organizację ds. Winorośli i Wina.

Dodatek  19  ³³  

Wymogi w odniesieniu do obróbki wina z wykorzystaniem technologii filtracji membranowej w połączeniu z węglem aktywnym w celu ograniczenia nadmiaru 4-etylofenolu i 4-etylogwajakolu,

Celem tej obróbki jest zmniejszenie zawartości 4-etylofenolu i 4-etylogwajakolu pochodzenia mikrobiologicznego, które stanowią wady organoleptyczne i maskują aromat wina.

Wymogi:

1) Za przeprowadzenie procesu odpowiada enolog lub wykwalifikowany technik.

2) Fakt przeprowadzenia tego procesu należy wpisać do rejestru określonego w art. 147 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

3) Wykorzystywane membrany muszą spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 oraz rozporządzenia (UE) nr 10/2011, jak również przepisów krajowych uchwalonych w ich zastosowaniu. Muszą one spełniać wymogi Międzynarodowego kodeksu praktyk enologicznych opublikowanego przez Międzynarodową Organizację ds. Winorośli i Wina.

Dodatek  20  ³⁴  

Wymogi w odniesieniu do stosowania kopolimerów poliwinyloimidazolu - poliwinylopyrrolidonu (PVI/PVP)

Celem wykorzystania PVI/PVP jest zapobieganie wadom wynikającym ze zbyt wysokiej zawartości metali i ograniczenie niepożądanego wysokiego stężenia metali.

Wymogi:

1) Kopolimery muszą zostać wyeliminowane przez filtrację najpóźniej dwa dni po ich dodaniu z uwzględnieniem zasady ostrożności.

2) W przypadku mętnych moszczów kopolimer należy dodać nie wcześniej niż dwa dni przed filtracją.

3) Za przeprowadzenie procesu odpowiada enolog lub wykwalifikowany technik.

4) Fakt przeprowadzenia tego procesu należy wpisać do rejestru określonego w art. 147 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Dodatek  21  ³⁵  

Wymogi dotyczące chlorku srebra

Chlorek srebra stosowany do wina w celu usunięcia fermentacji i związanych z nią nietypowych zapachów (spowodowanych reakcjami redukcji, dla których charakterystyczna jest obecność siarkowodoru i tioli).

Wymogi:

1) Za przeprowadzenie procesu odpowiada enolog lub wykwalifikowany technik.

2) Fakt przeprowadzenia tego procesu należy wpisać do rejestru określonego w art. 147 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

3) Chlorek srebra dodany do wina musi zostać osadzony na obojętnym nośniku, jak diatomit (ziemia okrzemkowa), bentonit, kaolin itp. Osad należy wyeliminować w drodze jakiejkolwiek odpowiedniej procedury fizycznej i musi być przetwarzany przez wyspecjalizowany sektor.

Dodatek  22  ³⁶  

Aktywatory fermentacji jabłkowo-mlekowej

Celem jest dodanie aktywatorów fermentacji jabłkowo-mlekowej na koniec albo po fermentacji alkoholowej w celu ułatwienia fermentacji jabłkowo-mlekowej.

Wspieranie rozpoczęcia, kinetyki lub zakończenia fermentacji jabłkowo-mlekowej:

a) poprzez wzbogacenie środowiska substancjami odżywczymi i czynnikami wzrostu dla bakterii kwasu mlekowego;

b) przez adsorpcję niektórych inhibitorów bakterii.

Instrukcje

a) Aktywatorami są celuloza mikrokrystaliczna lub produkty pochodzące z rozkładu drożdży (autolizaty, drożdże dezaktywowane, ściany drożdży);

b) aktywatory można dodawać do wina lub fermentującego wina przed fermentacją jabłkowo-mlekową lub w jej trakcie;

c) aktywatory nie powinny wywoływać odchyleń organoleptycznych w winie;

d) aktywatory fermentacji jabłkowo-mlekowej muszą być zgodne ze specyfikacjami określonymi przez Międzynarodowy kodeks praktyk enologicznych opublikowany przez Międzynarodową Organizację ds. Winorośli i Wina. Jeżeli aktywatorem jest celuloza mikrokrystaliczna, musi ona być zgodna ze specyfikacjami określonymi w załączniku do rozporządzenia Komisji (UE) nr 231/2012 ³⁷ .

DODATEK  23  ³⁸

Wymogi w odniesieniu do wykorzystywania płytek filtracyjnych zawierających zeolity typu fojazytu Y

Celem wykorzystywania płytek filtracyjnych zawierających zeolity typu fojazytu Y podczas filtrowania jest ograniczenie koncentracji haloanizoli odpowiedzialnych za niepożądany aromat w winie poniżej granicy ich wyczuwalności za pomocą zmysłów.

Instrukcje:

a) obróbkę należy przeprowadzać na winach klarowanych;

b) przed filtrowaniem płytki filtracyjne należy umyć i zdezynfekować;

c) stosowanie zeolitów typu fojazytu Y powinno być zgodne z instrukcjami zawartymi w Międzynarodowym kodeksie praktyk enologicznych.

DODATEK  24  ³⁹

Wymogi w odniesieniu do obróbki wina z wykorzystaniem poliasparaginianu potasu

Celem dodawania poliasparaginianu potasu do wina jest przyczynianie się do stabilizacji kwasu winowego w winie. Instrukcje:

a) optymalna dawka poliasparaginianu potasu wykorzystywanego do stabilizacji wina, nawet w przypadku wina o wysokim stopniu niestabilności kwasu winowego, nie może przekraczać 10 g/hl. Przy wyższych dawkach działanie stabilizacyjne poliasparaginianu potasu nie poprawia się, a w niektórych przypadkach może spowodować mętność wina;

b) w przypadku czerwonych win o wysokim stopniu niestabilności koloidalnej zaleca się wcześniejszą obróbkę z wykorzystaniem bentonitu;

c) stosowanie poliasparaginianu potasu musi być zgodne z instrukcjami zawartymi w Międzynarodowym kodeksie praktyk enologicznych.

ZAŁĄCZNIK  IB  ⁴⁰

MAKSYMALNA ZAWARTOŚĆ DWUTLENKU SIARKI W WINACH

A. ZAWARTOŚĆ DWUTLENKU SIARKI W WINACH

1. Całkowita zawartość dwutlenku siarki w winach innych niż wina musujące i wina likierowe w chwili wprowadzania do obrotu w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi nie może przekroczyć:

a) 150 miligramów na litr w winach czerwonych;

b) 200 miligramów na litr w winach białych i winach różowych.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) i b) dla win z zawartością cukru wyrażoną jako suma glukozy + fruktozy większą lub równą 5 gramów na litr maksymalna zawartość dwutlenku siarki wynosi:

a) 200 miligramów na litr w winach czerwonych; i

b) 250 miligramów na litr w winach białych i winach różowych;

c) 300 miligramów na litr w:

– winach, które zgodnie z przepisami Wspólnoty mogą być określane jako "Spätlese",

– białych winach objętych następującymi chronionymi nazwami pochodzenia: Bordeaux supérieur, Graves de Vayres, Côtes de Bordeaux-Saint-Macaire, Premières Côtes de Bordeaux, Côtes de Bergerac, Haut Montravel, Côtes de Montravel, Gaillac, Rosette i Savennières,

– białych winach objętych następującymi chronionymi nazwami pochodzenia Allela, Navarra, Penedès, Tarragona i Valencia oraz winach objętych chronioną nazwą pochodzenia, pochodzących z Comunidad Autónoma del Pais Vasco i określanych jako "vendimia tardia",

– winach słodkich objętych chronioną nazwą pochodzenia "Binissalem-Mallorca",

– winach pochodzących ze Zjednoczonego Królestwa, produkowanych zgodnie z ustawodawstwem brytyjskim, gdy zawartość cukrów przekracza 45 g/l,

– winach pochodzących z Węgier z chronioną nazwą pochodzenia "Tokaji" i noszących zgodnie z węgierskimi przepisami nazwę "Tokaji édes szamorodni" lub "Tokaji szàraz szamorodni",

– winach objętych następującymi chronionymi nazwami pochodzenia: Loazzolo, Alto Adige i Trentino, określanych za pomocą wzmianek "passito" i "vendemmia tardiva" lub jednej z nich,

– winach objętych chronioną nazwą pochodzenia: "Colli orientali del Friuli", której towarzyszy określenie "Picolit",

– winach objętych chronioną nazwą pochodzenia Moscato di Pantelleria naturale i Moscato di Pantelleria,

– winach pochodzących z Republiki Czeskiej, które mogą być określane jako "pozdní sběr",

– winach pochodzących ze Słowacji, objętych chronioną nazwą pochodzenia i określanych jako "neskorý zber" oraz winach słowackich Tokaj objętych chronioną nazwą pochodzenia "Tokajské samorodné suché" lub "Tokajské samorodné sladké",

– winach pochodzących ze Słowenii, objętych chronioną nazwą pochodzenia i określanych jako "vrhunsko vino ZGP - pozna trgatev",

– winach białych o następujących chronionych oznaczeniach geograficznych, gdy całkowita objętościowa zawartość alkoholu przekracza 15 %, a zawartość cukru przekracza 45 g/l:

– Vin de pays de Franche-Comté,

– Vin de pays des coteaux de l'Auxois,

– Vin de pays de Saône-et-Loire,

– Vin de pays des coteaux de l'Ardèche,

– Vin de pays des collines rhodaniennes,

– Vin de pays du comté Tolosan,

– Vin de pays des côtes de Gascogne,

– Vin de pays du Gers,

– Vin de pays du Lot,

– Vin de pays des côtes du Tarn,

– Vin de pays de la Corrèze,

– Vin de pays de l'Ile de Beauté,

– Vin de pays d'Oc,

– Vin de pays des côtes de Thau,

– Vin de pays des coteaux de Murviel,

– Vin de pays du Val de Loire,

– Vin de pays de Méditerranée,

– Vin de pays des comtés rhodaniens,

– Vin de pays des côtes de Thongue,

– Vin de pays de la Côte Vermeille;

– Vin de pays de l'Agenais,

– Vin de pays des terroirs landais,

– Vin de pays des Landes,

– Vin de pays d'Allobrogie,

– Vin de pays du Var;

– winach słodkich pochodzących z Grecji, których całkowita objętościowa zawartość alkoholu jest nie mniejsza niż 15 %, a zawartość cukru jest nie mniejsza niż 45 g/l, objętych następującymi chronionymi oznaczeniami geograficznymi:

– Τοπικός Οίνος Τυρνάβου (Regional wine of Tyrnavos),

– Αχαϊκός Τοπικός Οίνος (Regional wine of Ahaia),

– Λακωνικός Τοπικός Οίνος (Regional wine of Lakonia),

– Τοπικός Οίνος Φλώρινας (Regional wine of Florina),

– Τοπικός Οίνος Κυκλάδων (Regional wine of Cyclades),

– Τοπικός Οίνος Αργολίδας (Regional wine of Argolida),

– Τοπικός Οίνος Πιερίας (Regional wine of Pieria),

– Αγιορείτικος Τοπικός Οίνος (Regional wine of Mount Athos - Regional wine of Holy Mountain),;

– winach słodkich pochodzących z Cypru, których rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu jest nie większa niż 15 %, a zawartość cukru jest nie mniejsza niż 45 g/l, objętych chronioną nazwą pochodzenia Κουμανδαρία (Commandaria),

– winach słodkich pochodzących z Cypru, uzyskiwanych z przejrzałych lub suszonych winogron, których całkowita objętościowa zawartość alkoholu jest nie mniejsza niż 15 %, a zawartość cukru jest nie mniejsza niż 45 g/l, objętych jednym z następujących chronionych oznaczeń geograficznych:

– Τοπικός Οίνος Λεμεσός (Regional wine of Lemesos),

– Τοπικός Οίνος Πάφος (Regional wine of Pafos),

– Τοπικός Οίνος Λάρνακα(Regional wine of Larnaka),

– Τοπικός Οίνος Λευκωσία (Regional wine of Lefkosia),

– winach pochodzących z Malty, których całkowita objętościowa zawartość alkoholu jest nie mniejsza niż 13,5 %, a zawartość cukru jest nie mniejsza niż 45 g/l, objętych chronionymi oznaczeniami geograficznymi "Malta" i "Gozo";

d) 350 miligramów na litr w:

– winach, które mogą być określane jako "Auslese",

– rumuńskich białych winach objętych jedną z następujących chronionych nazw pochodzenia: Murfatlar, Cotnari, Târnave, Pietroasa, Valea Călugărească,

– winach pochodzących z Republiki Czeskiej, które mogą być określane jako "výběr z hroznů",

– winach pochodzących ze Słowacji, objętych chronioną nazwą pochodzenia i określanych jako "výber z hrozna" oraz winach słowackich Tokaj objętych chronioną nazwą pochodzenia "Tokajský másláš" lub "Tokajský forditáš",

– winach pochodzących ze Słowenii, objętych chronioną nazwą pochodzenia i określanych jako "vrhunsko vino ZGP - izbor",

– winach, które mogą być tradycyjnie określane jako "Késői szüretelésű bor",

– winach pochodzących z Włoch typu "aleatico", które mają prawo być objęte chronioną nazwą pochodzenia "Pergola", jak również tradycyjnym określeniem "passito";

e) 400 miligramów na litr w:

– winach, które mogą być określane jako "Beerenauslese", "Ausbruch", "Ausbruchwein", "Trockenbeerenauslese", "Strohwein", "Schilfwein" i "Eiswein",

– białych winach objętych następującymi chronionymi nazwami pochodzenia: Sauternes, Barsac, Cadillac, Cérons, Loupiac, Sainte-Croix-du-Mont, Monbazillac, Bonnezeaux, Quarts de Chaume, Coteaux du Layon, Coteaux de l'Aubance, Graves Supérieures, Sainte-Foy Bordeaux, Saussignac, Jurançon, o ile nie towarzyszy im określenie "sec", Anjou-Coteaux de la Loire, Coteaux du Layon z nazwą gminy pochodzenia, Chaume, Coteaux de Saumur, Pacherenc du Vic Bilh, o ile nie towarzyszy im określenie "sec", Alsace i Alsace grand cru z określeniem "vendanges tardives" lub "sélection de grains nobles",

– winach słodkich z przejrzałych winogron i winach słodkich z suszonych winogron, pochodzących z Grecji, których resztkowa zawartość cukru wyrażona jako cukier jest nie mniejsza niż 45 g/l, objętych jedną z następujących chronionych nazw pochodzenia: Samos (Σάμος), Rhodes (Ρόδος), Patras (Πάτρα), Rio Patron (Ρίο Πατρών), Kephalonia (Κεφαλονιά), Limnos (Λήμνος), Sitia (Σητεία), Santorini (Σαντορίνη), Nemea (Νεμέα), Daphnes (Δαφνές) oraz winach słodkich z przejrzałych winogron i winach słodkich z suszonych winogron, objętych jednym z następujących chronionych oznaczeń geograficznych: Σιάτιστας (Siatista), Καστοριάς (Kastoria), Κυκλάδων (Cyclades), Μονεμβάσιος (Monemvasia), Αγιορείτικος (Mount Athos - Holy Mountain),

– winach pochodzących z Republiki Czeskiej, które mogą być określane jako "výběr z bobulí", "výběr z cibéb", "ledové víno" lub "slámové víno",

– winach pochodzących ze Słowacji, objętych chronioną nazwą pochodzenia i określanych jako: "bobuľový výber", "hrozienkový výber", "cibébový výber", "ľadové víno" lub "slamové víno" oraz winach słowackich Tokaj objętych chronionymi nazwami pochodzenia "Tokajský výber", "Tokajská esencia", "Tokajská výberová esencia",

– winach pochodzących z Węgier, które mają prawo być objęte chronioną nazwą pochodzenia i które zgodnie z węgierskimi przepisami mogą być określane jako "Tokaji máslás", "Tokaji fordítás", "Tokaji aszúeszencia", "Tokaji eszencia", "Tokaji aszú" lub "Töppedt szőlőből készült bor" lub "Jégbor",

– winach objętych chronioną nazwą pochodzenia "Albana di Romagna", określanych jako "passito",

– winach luksemburskich, objętych chronioną nazwą pochodzenia i określanych jako "vendanges tardives", "vin de glace" lub "vin de paille",

– winach pochodzących z Portugalii objętych chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym, jak również określeniem "colheita tardia";

– winach pochodzących ze Słowenii, objętych chronioną nazwą pochodzenia i określanych jako: "vrhunsko vino ZGP - jagodni izbor" lub "vrhunsko vino ZGP - ledeno vino", lub "vrhunsko vino ZGP - suhi jagodni izbor",

– winach białych pochodzących z Kanady, które mogą być określane jako "Icewine".

3. Wykazy win objętych chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym, które są wymienione w ust. 2 lit. c), d) i e) mogą ulec zmianie, gdy warunki produkcji odnośnych win zostaną zmienione lub zmienione zostanie ich oznaczenie geograficzne lub nazwa pochodzenia. Państwa członkowskie przekazują Komisji, z wyprzedzeniem i zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 792/2009, wszelkie niezbędne informacje techniczne dotyczące odnośnych win, w tym specyfikacje oraz roczną wielkość produkcji.

4. Jeżeli wymagają tego warunki klimatyczne, Komisja może zadecydować, zgodnie z procedurą określoną w art. 113 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, że w niektórych wspólnotowych strefach uprawy winorośli zainteresowane państwa członkowskie mogą zezwolić, w odniesieniu do win produkowanych na ich terytorium, na zwiększenie maksymalnej całkowitej zawartości dwutlenku siarki poniżej 300 miligramów na litr, o której mowa w niniejszym punkcie, o maksymalnie 50 miligramów na litr. Wykaz przypadków, w których państwa członkowskie mogą zezwolić na takie zwiększenie zawarto w dodatku 1.

5. Państwa członkowskie mogą stosować bardziej rygorystyczne przepisy w odniesieniu do win produkowanych na ich terytorium.

B. ZAWARTOŚĆ DWUTLENKU SIARKI W WINACH LIKIEROWYCH

Całkowita zawartość dwutlenku siarki w winach likierowych w chwili wprowadzania do obrotu w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi nie może przekroczyć:

150 miligramów na litr przy zawartości cukru mniejszej niż 5 gramów na litr,

200 miligramów na litr przy zawartości cukru większej lub równej niż 5 gramów na litr.

C. ZAWARTOŚĆ DWUTLENKU SIARKI W WINACH MUSUJĄCYCH

1. Całkowita zawartość dwutlenku siarki w winach musujących w chwili wprowadzania do obrotu w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi nie może przekroczyć:

a) 185 miligramów na litr dla wszystkich kategorii gatunkowych win musujących, i;

b) 235 miligramów na litr dla pozostałych win musujących.

2. Jeżeli wymagają tego warunki klimatyczne w niektórych wspólnotowych strefach uprawy winorośli zainteresowane państwa członkowskie mogą zezwolić, w odniesieniu do win musujących, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b), produkowanych na ich terytorium na zwiększenie maksymalnej całkowitej zawartości dwutlenku siarki o maksymalnie 40 miligramów na litr, pod warunkiem że wina objęte takim zezwoleniem nie będą wysyłane poza te państwa członkowskie.

DODATEK  1  ⁴¹

Zwiększenie maksymalnej całkowitej zawartości dwutlenku siarki konieczne z powodu warunków klimatycznych

	Rok	Państwo członkowskie	Strefy upraw winorośli	Objęte wina
1.	2000	Niemcy	Wszystkie strefy uprawy winorośli na obszarze Niemiec	Wszystkie wina otrzymane z winogron zebranych w 2000 r.
2.	2006	Niemcy	Strefy uprawy winorośli w regionach: Badenia-Wirtembergia, Bawaria, Hesja i Nadrenia-Palatynat	Wszystkie wina otrzymane z winogron zebranych w 2006 r.
3.	2006	Francja	Strefy uprawy winorośli w departamentach Dolny Ren i Górny Ren	Wszystkie wina otrzymane z winogron zebranych w 2006 r.
4.	2013	Niemcy	Strefy uprawy winorośli na wyznaczonym obszarze chronionej nazwy pochodzenia "Mosel" i chronionych oznaczeń geograficznych "Landwein der Mosel", "Landwein der Ruwer", "Landwein der Saar" i "Saarländischer Landwein"	Wszystkie wina otrzymane z winogron zebranych w 2013 r.
5.	2014	Niemcy	Strefy uprawy winorośli w krajach związkowych: Badenia-Wirtembergia, Bawaria, Hesja i Nadrenia-Palatynat	Wszystkie wina otrzymane z winogron zebranych w 2014 r.

ZAŁĄCZNIK  IC  ⁴²

MAKSYMALNA ZAWARTOŚĆ KWASU LOTNEGO W WINACH

1. Zawartość kwasu lotnego nie może przekraczać:

a) 18 miliekwiwalentów na litr w przypadku częściowo sfermentowanego moszczu gronowego;

b) 18 miliekwiwalentów na litr w winach białych i różowych; lub

c) 20 miliekwiwalentów na litr w winach czerwonych.

2. Poziomy zawartości, o których mowa w pkt 1, mają zastosowanie:

a) do produktów otrzymanych z winogron zebranych na terenie Wspólnoty, na etapie produkcji oraz na wszystkich etapach wprowadzania do obrotu;

b) do częściowo sfermentowanego moszczu gronowego oraz win wyprodukowanych na terenie krajów trzecich, na wszystkich etapach, począwszy od przekroczenia granicy terytorium geograficznego Wspólnoty.

3. Możliwe są odstępstwa od zasad określonych w pkt 1 odnośnie do:

a) niektórych win objętych chronioną nazwą pochodzenia (ChNP) i niektórych win objętych chronionym oznaczeniem geograficznym (ChOG), które

– dojrzewały przez co najmniej dwa lata, lub

– zostały wyprodukowane zgodnie z określonymi metodami;

b) win, których całkowita objętościowa zawartość alkoholu jest nie mniejsza niż 13 %.

Państwa członkowskie powiadamiają o tych odstępstwach Komisję zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 792/2009. Następnie Komisja informuje o nich pozostałe państwa członkowskie.

ZAŁĄCZNIK  ID 

MAKSYMALNE POZIOMY I WARUNKI DOSŁADZANIA WIN

1. Wino można słodzić wyłącznie za pomocą jednego lub kilku następujących produktów:

a) moszcz gronowy;

b) zagęszczony moszcz gronowy;

c) oczyszczony zagęszczony moszcz gronowy.

Całkowita objętościowa zawartość alkoholu danego wina nie może wzrosnąć o więcej niż 4 %.

2. Dosładzanie win z przywozu, przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi i określanych za pomocą oznaczenia geograficznego na terytorium Wspólnoty jest zabronione. Dosładzanie pozostałych win z przywozu podlega tym samym warunkom, które mają zastosowanie do win wyprodukowanych we Wspólnocie.

3. Państwo członkowskie może zezwolić na dosładzanie wina objętego chronioną nazwą pochodzenia, o ile odbywa się ono:

a) z poszanowaniem warunków i maksymalnych poziomów określonych skądinąd w niniejszym załączniku;

b) w obrębie regionu, z którego pochodzi dane wino lub w granicach obszaru znajdującego się w jego bezpośrednim sąsiedztwie;

Moszcz gronowy i zagęszczony moszcz gronowy, o których mowa w pkt 1, muszą pochodzić z tego samego regionu co wino, do którego dosładzania są wykorzystywane.

4. Dosładzanie wina jest dozwolone jedynie na etapie produkcji i handlu hurtowego.

5. Dosładzanie win musi odbywać się z poszanowaniem następujących szczegółowych przepisów administracyjnych:

a) Każda osoba fizyczna lub prawna przeprowadzająca dosładzanie zgłasza to właściwemu organowi państwa członkowskiego, na którego terytorium czynność ma być przeprowadzana.

b) Zgłoszenia mają formę pisemną; właściwe organy powinny je otrzymać co najmniej 48 godzin przed dniem przeprowadzenia procesu dosładzania.

c) Jeżeli przedsiębiorstwo dokonuje dosładzania regularnie lub zawsze, państwa członkowskie mogą zezwolić na skierowanie do właściwego organu zgłoszenia ważnego dla kilku procesów lub na określony czas. Zgłoszenie takie dopuszcza się wyłącznie, jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi pisemny rejestr, w którym wpisuje każdy proces dosładzania oraz rejestr informacji wymaganych przepisami lit. d).

d) Zgłoszenia zawierają następujące informacje:

– ilość oraz całkowita i rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu odnośnego wina,

– odpowiednio ilość oraz całkowita i rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu moszczu gronowego lub ilość i gęstość zagęszczonego moszczu gronowego lub oczyszczonego zagęszczonego moszczu gronowego, który będzie dodawany,

– całkowita i rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu, którą będzie miało wino po dosłodzeniu.

Osoby, o których mowa w lit. a) prowadzą rejestry przychodu i rozchodu towarów wskazujące ilości moszczu gronowego, zagęszczonego moszczu gronowego lub oczyszczonego zagęszczonego moszczu gronowego, które posiadają w celu dosładzania.

ZAŁĄCZNIK  II  ⁴³

DOZWOLONE PRAKTYKI ENOLOGICZNE I OBOWIĄZUJĄCE OGRANICZENIA STOSOWANE DO GATUNKOWYCH WIN MUSUJĄCYCH I AROMATYCZNYCH GATUNKOWYCH WIN MUSUJĄCYCH

A. Wina musujące

1. Dla celów niniejszej części, a także części B i C niniejszego załącznika:

a) "tirage liqueur" (zaczyn) oznacza:

produkt dodawany do nastawu winiarskiego w celu rozpoczęcia drugiej fermentacji;

b) "expedition liqueur" oznacza:

produkt dodawany do win musujących w celu nadania im specjalnych właściwości smakowych.

2. Expedition liqueur może zawierać wyłącznie:

– sacharozę,

– moszcz gronowy,

– częściowo sfermentowany moszcz gronowy,

– zagęszczony moszcz gronowy,

– oczyszczony zagęszczony moszcz gronowy,

– wino lub

– mieszankę wymienionych powyżej substancji

z ewentualnym dodatkiem destylatu wina.

3. Nie naruszając ustaleń rozporządzenia (WE) nr 479/2008 dotyczących wzbogacania składników nastawu winiarskiego (cuvée), jakiekolwiek bezpośrednie wzbogacanie nastawu winiarskiego jest zabronione.

4. Jednakże każde państwo członkowskie może zezwolić, w pewnych regionach oraz w przypadku niektórych odmian, tam gdzie jest to uzasadnione z technicznego punktu widzenia, na wzbogacanie nastawu winiarskiego w miejscach wytwarzania win musujących, pod warunkiem że:

a) żaden ze składników nastawu winiarskiego nie był wcześniej poddawany wzbogacaniu;

b) wymienione składniki pochodzą wyłącznie z winogron zbieranych na jego terytorium;

c) wzbogacanie przeprowadza się jednorazowo;

d) nie przekracza się następujących limitów:

(i) 3,5 % w przypadku nastawu winiarskiego zawierającego składniki ze strefy uprawy winorośli A;

(ii) 2 % w przypadku nastawu winiarskiego zawierającego składniki ze strefy uprawy winorośli B;

(iii) 1,5 % w przypadku nastawu winiarskiego zawierającego składniki ze strefy uprawy winorośli C;

e) stosowaną metodą jest dodanie sacharozy, zagęszczonego moszczu gronowego lub oczyszczonego zagęszczonego moszczu gronowego.

5. Dodanie tirage liqueur oraz expedition liqueur nie powinno być traktowane ani jako wzbogacanie, ani jako dosładzanie. Dodanie tirage liqueur nie może spowodować zwiększenia całkowitej objętościowej zawartości alkoholu nastawu winiarskiego o więcej niż 1,5 %. Zwiększenie to mierzy się poprzez obliczenie różnicy między całkowitą objętościową zawartością alkoholu nastawu winiarskiego, a całkowitą objętościową zawartością alkoholu wina musującego przed ewentualnym dodaniem expedition liqueur.

6. Dodanie expedition liqueur nie może spowodować zwiększenia rzeczywistej objętościowej zawartości alkoholu win musujących o więcej niż 0,5 %.

7. Zabrania się dosładzania nastawu winiarskiego oraz jego składników.

8. Poza ewentualnym zakwaszaniem lub odkwaszaniem składników nastawu winiarskiego zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 479/2008, nastaw wiarski może być poddawany zakwaszaniu oraz odkwaszaniu. Nie można zastosować obu tych procesów. Zakwaszanie może być stosowane wyłącznie do poziomu 1,5 grama na litr, wyrażonego w postaci kwasu winnego, tj. 20 miliekwiwalentów na litr.

9. W latach wyjątkowej sytuacji pogodowej maksymalny poziom 1,5 grama na litr, czyli 20 miliekwiwalentów na litr może zostać podniesiony do 2,5 grama na litr, czyli 34 miliekwiwalentów na litr, pod warunkiem że naturalny poziom kwasowości produktów nie jest mniejszy niż 3 g/l, wyrażony w postaci kwasu winnego, tj. 40 miliekwiwalentów na litr.

10. Dwutlenek węgla zawarty w winach musujących może powstawać wyłącznie w wyniku alkoholowej fermentacji nastawu wiarskiego, z którego jest produkowane omawiane wino.

Taka fermentacja, jeżeli nie ma na celu przetwarzania winogron, moszczu gronowego lub częściowo sfermentowanego moszczu gronowego bezpośrednio w winach musujących, może zachodzić wyłącznie poprzez dodanie tirage liqueur. Może ona mieć miejsce wyłącznie w butelkach lub zamkniętych zbiornikach.

Użycie dwutlenku węgla w procesie przelewania przez przeciwciśnienie może być zastosowane wyłącznie pod nadzorem oraz pod warunkiem, że ciśnienie dwutlenku węgla zawartego w winie musującym nie zostanie w ten sposób zwiększone wskutek nieuniknionych wymian gazowych z dwutlenkiem węgla pochodzącym z fermentacji alkoholowej nastawu winiarskiego.

11. W odniesieniu do win musujących innych niż wina musujące objęte chronioną nazwą pochodzenia:

a) tirage liqueur przeznaczony do przygotowania wspomnianych win może zawierać wyłącznie:

– moszcz gronowy,

– częściowo sfermentowany moszcz gronowy,

– zagęszczony moszcz gronowy,

– oczyszczony zagęszczony moszcz gronowy lub

– sacharozę i wino;

b) ich rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu, w tym alkohol zawarty w ewentualnie dodanym expedition liqueur, wynosi co najmniej 9,5 %.

B. Gatunkowe wina musujące

1. Tirage liqueur przeznaczony do wytworzenia gatunkowych win musujących może zawierać wyłącznie:

a) sacharozę;

b) zagęszczony moszcz gronowy;

c) oczyszczony zagęszczony moszcz gronowy;

d) moszcz gronowy lub częściowo sfermentowany moszcz gronowy; lub

e) wino.

2. Państwa członkowskie mogą wprowadzić dodatkowe i bardziej surowe charakterystyki lub warunki produkcji i obrotu gatunkowych win musujących, o których mowa w niniejszym punkcie i produkowanych na ich terytorium.

3. Produkcja gatunkowych win musujących jest również określona przepisami zawartymi w:

– części A pkt 1-10,

– części C pkt 3 w odniesieniu do rzeczywistej objętościowej zawartości alkoholu, części C pkt 5 w odniesieniu do minimalnego nadciśnienia oraz części C pkt 6 i 7 w odniesieniu do minimalnego czasu trwania procesu produkcji, nie naruszając przepisów niniejszej części B pkt 4 lit. d).

4. W odniesieniu do aromatycznych gatunkowych win musujących

a) z wyjątkiem dopuszczonych odstępstw wina te mogą być otrzymywane tylko przy użyciu (do stworzenia nastawu winiarskiego) moszczu gronowego lub częściowo sfermentowanego moszczu gronowego pochodzących z odmian winorośli znajdujących się na wykazie zawartym w dodatku 1. Aromatyczne gatunkowe wina musujące mogą jednak być produkowane w sposób tradycyjny, przy użyciu jako składników nastawu winiarskiego win uzyskanych z winogron odmiany "Glera", zbieranych w regionach Veneto i Friuli- Venezia Giulia;

b) kontrola procesu fermentacyjnego przed i po stworzeniu nastawu wiarskiego, aby wyprodukować musujący nastaw wiarski, może być dokonana tylko przez chłodzenie lub inne procesy fizyczne;

c) dodawanie expedition liqueur jest zabronione;

d) czas trwania procesu produkcji aromatycznych gatunkowych win musujących nie może być krótszy niż jeden miesiąc.

C. Wina musujące i gatunkowe wina musujące objęte chronioną nazwą pochodzenia

1. Całkowita objętościowa zawartość alkoholu nastawów wiarskich przeznaczonych do produkcji gatunkowych win musujących objętych chronioną nazwą pochodzenia wynosi co najmniej:

– 9,5 % w strefach uprawy winorośli C III,

– 9 % w pozostałych strefach uprawy winorośli.

2. Jednak nastawy winiarskie przeznaczone do produkcji gatunkowych win musujących objętych chronioną nazwą pochodzenia "Prosecco", "Conegliano Valdobbiadene - Prosecco" i "Colli Asolani - Prosecco" lub "Asolo - Prosecco", wyprodukowanych z jednej odmiany winorośli, mogą mieć całkowitą objętościową zawartość alkoholu nie mniejszą niż 8,5 %.

3. Rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu gatunkowych win musujących objętych chronioną nazwą pochodzenia, w tym alkohol zawarty w ewentualnie dodanym expedition liqueur, wynosi co najmniej 10 %.

4. Tirage liqueur dla win musujących i gatunkowych win musujących objętych chronioną nazwą pochodzenia może zawierać wyłącznie:

a) sacharozę;

b) zagęszczony moszcz gronowy;

c) oczyszczony zagęszczony moszcz gronowy;

oraz:

a) moszcz gronowy;

b) częściowo sfermentowany moszcz gronowy;

c) wino;

nadające się do produkcji takiego samego wina musującego lub takiego samego gatunkowego wina musującego objętego chronioną nazwą pochodzenia jak wino, do którego dodano tirage liqueur.

5. W drodze odstępstwa od pkt 5 lit. c) załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, w przypadku gatunkowych win musujących objętych chronioną nazwą pochodzenia, przechowywanych w zamkniętych pojemnikach o pojemności mniejszej niż 25 centylitrów, w temperaturze 20 °C, minimalne nadciśnienie może wynosić 3 bary.

6. Czas trwania procesu produkcji gatunkowych win musujących objętych chronioną nazwą pochodzenia, włączając dojrzewanie w przedsiębiorstwach, w których wina te są produkowane, począwszy od procesu fermentacji mającego na celu uzyskanie wina musującego nie może być krótszy niż:

a) sześć miesięcy, gdy proces fermentacji mający na celu uzyskanie wina musującego dokonuje się w zamkniętych zbiornikach;

b) dziewięć miesięcy, gdy proces fermentacji mający na celu uzyskanie wina musującego dokonuje się w butelkach.

7. Czas trwania procesu fermentacji mającego na celu uzyskanie musującego nastawu winiarskiego oraz czas przetrzymania nastawu winiarskiego na osadzie nie będą krótsze niż:

– 90 dni,

– 30 dni, jeśli fermentacja odbywa się w pojemnikach wyposażonych w mieszadła.

8. Zasady określone w części A pkt 1-10 i części B pkt 2 mają również zastosowanie do win musujących i gatunkowych win musujących objętych chronioną nazwą pochodzenia.

9. W odniesieniu do aromatycznych gatunkowych win musujących objętych chronioną nazwą pochodzenia:

a) wina te mogą być otrzymywane tylko przy użyciu do utworzenia nastawu winiarskiego moszczu gronowego lub częściowo sfermentowanego moszczu gronowego pochodzących z odmian winorośli znajdujących się w wykazie zawartym w dodatku 1, o ile odmiany te są uznane za zdolne do wytworzenia gatunkowych win musujących objętych chronioną nazwą pochodzenia w regionie, którego nazwę noszą te gatunkowe wina musujące objęte chronioną nazwą pochodzenia. W drodze odstępstwa aromatyczne gatunkowe wino musujące objęte chronioną nazwą pochodzenia może być otrzymywane przy użyciu do utworzenia nastawu winiarskiego win uzyskiwanych z winogron odmiany winorośli "Glera", które zostały zebrane w regionach nazwy pochodzenia "Prosecco", "Conegliano Valdobbiadene - Prosecco", "Colli Asolani - Prosecco" i "Asolo - Prosecco";

b) kontrola procesu fermentacyjnego przed i po utworzeniu nastawu wiarskiego, aby uzyskać musujące nastawy wiarskie, może być dokonana tylko przez chłodzenie lub inne procesy fizyczne;

c) dodawanie expedition liqueur jest zabronione;

d) rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu aromatycznych gatunkowych win musujących objętych chronioną nazwą pochodzenia nie może być mniejsza niż 6 %;

e) całkowita objętościowa zawartość alkoholu aromatycznych gatunkowych win musujących objętych chronioną nazwą pochodzenia nie może być mniejsza niż 10 %;

f) aromatyczne gatunkowe wina musujące objęte chronioną nazwą pochodzenia, przechowywane w zamkniętych pojemnikach w temperaturze 20^oC, wykazują nadciśnienie nie mniejsze niż 3 bary;

g) w drodze odstępstwa od części C pkt 6 czas trwania procesu produkcji aromatycznych gatunkowych win musujących objętych chronioną nazwą pochodzenia nie może być krótszy niż jeden miesiąc.

DODATEK  1  ⁴⁴

Wykaz odmian winorośli, których winogrona mogą być wykorzystywane do tworzenia nastawów wiarskich aromatycznych gatunkowych win musujących i aromatycznych gatunkowych win musujących objętych chronioną nazwą pochodzenia

Airén Wszystkie rodzaje malvasia

Albariño

Aleatico N Mauzac blanc et rosé

Alvarinho Monica N

Ασύρτικο (Assyrtiko) Μοσχοφίλερο (Moschofilero)

Bourboulenc B Müller-Thurgau B

Brachetto N. Wszystkie rodzaje muscat

Busuioacă de Bohotin Manzoni moscato

Clairette B Nektár

Colombard B Pálava B

Csaba gyöngye B Parellada B

Cserszegi fűszeres B Perle B

Devín Piquepoul B

Fernão Pires Poulsard

Freisa N

Gamay N Ροδίτης (Roditis)

Gewürztraminer Rs Scheurebe

Girò N Tămâioasă românească

Glera

Γλυκερύθρα (Glykerythra) Torbato

Huxelrebe Touriga Nacional

Irsai Olivér B Verdejo

Macabeo B

Macabeu B Zefír B

Toutes les Malvasías

Tous les Moscateles

ZAŁĄCZNIK  III  ⁴⁵

DOZWOLONE PRAKTYKI ENOLOGICZNE I OBOWIĄZUJĄCE OGRANICZENIA DOTYCZĄCE WIN LIKIEROWYCH I WIN LIKIEROWYCH OBJĘTYCH CHRONIONĄ NAZWĄ POCHODZENIA LUB CHRONIONYM OZNACZENIEM GEOGRAFICZNYM

A. Wina likierowe

1. Produkty, o których mowa w pkt 3 lit. c) załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, służące do produkcji win likierowych lub win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym mogą być przedmiotem, w stosownych przypadkach, wyłącznie praktyk i procesów enologicznych, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 479/2008 lub w niniejszym rozporządzeniu.

2. Jednak:

a) zwiększenie naturalnej objętościowej zawartości alkoholu może wynikać jedynie z zastosowania produktów, o których mowa w pkt 3 lit. e) i f) załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008; oraz

b) w drodze odstępstwa Hiszpania jest upoważniona do zezwolenia na stosowanie siarczynu wapnia w odniesieniu do hiszpańskich win określanych tradycyjnie jako "vino generoso" lub "vino generoso de licor", gdy ta praktyka wynika z tradycji, z zastrzeżeniem, że zawartość siarczynu w produkcie poddanemu takiemu zabiegowi, wyrażona w siarczynie potasu, nie jest większa niż 2,5 grama na litr. Otrzymane w ten sposób wina mogą zostać poddane zabiegowi dodatkowego zakwaszania do maksymalnego poziomu 1,5 grama na litr.

3. Nie naruszając surowszych przepisów, jakie państwa członkowskie mogą przyjąć w odniesieniu do win likierowych i win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym wytwarzanych na ich terytorium, takie produkty mogą być poddane praktykom enologicznym, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 479/2008 lub w niniejszym rozporządzeniu.

4. Dopuszczalne jest również:

a) dosładzanie, pod warunkiem zgłoszenia i prowadzenia rejestrów, gdy wytworzone produkty nie były poddane wzbogacaniu przy użyciu zagęszczonego moszczu gronowego. Dosładzania można dokonywać przy użyciu:

– zagęszczonego moszczu gronowego lub oczyszczonego zagęszczonego moszczu gronowego, pod warunkiem że całkowita objętościowa zawartość alkoholu omawianego wina nie wzrośnie o więcej niż 3 %,

– zagęszczonego moszczu winogronowego, rektyfikowanego zagęszczonego moszczu winogronowego lub moszczu uzyskiwanego z suszonych winogron, do którego został dodany alkohol neutralny pochodzenia winnego, aby zapobiec fermentacji, w przypadku hiszpańskiego wina określanego tradycyjnie jako "vino generoso de licor", pod warunkiem że całkowita objętościowa zawartość alkoholu przedmiotowego wina nie wzrośnie o więcej niż 8 %,

– zagęszczonego moszczu gronowego lub oczyszczonego zagęszczonego moszczu gronowego w przypadku win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia "Madeira", pod warunkiem że całkowita objętościowa zawartość alkoholu omawianego wina nie wzrośnie o więcej niż 8 %;

b) dodawanie alkoholu, destylatów lub spirytusu, o których mowa w pkt 3 lit. e) i f) załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, w celu uzupełnienia braków spowodowanych wietrzeniem w czasie dojrzewania;

c) dojrzewanie w zbiornikach w temperaturze nie przekraczającej 50 °C w przypadku win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia "Madeira".

5. Odmiany winorośli, z których uzyskiwane są produkty, o których mowa w pkt 3 lit. c) załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, otrzymywane dla celów produkcji win likierowych i win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym, wybiera się spośród odmian, o których mowa w art. 24 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

6. Naturalna objętościowa zawartość alkoholu produktów, o których mowa w pkt 3 lit. c) załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, otrzymywanych dla celów produkcji wina likierowego innego niż wino likierowe objęte chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym, nie może być mniejsza niż 12 %.

B. Wino likierowe objęte chronioną nazwą pochodzenia (przepisy inne niż przepisy, o których mowa w części A niniejszego załącznika, dotyczące w szczególności win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia)

1. Wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, których produkcja obejmuje użycie moszczu gronowego lub połączenie moszczu gronowego z winem, o których mowa w pkt 3 lit. c) tiret czwarte załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, znajduje się w dodatku 1 część A niniejszego załącznika.

2. Wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, do których można dodawać produkty, o których mowa w pkt 3 lit. f) załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, znajduje się w dodatku 1 część B niniejszego załącznika.

3. Produkty, o których mowa w pkt 3 lit. c) załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz zagęszczony moszcz gronowy i częściowo sfermentowany moszcz gronowy uzyskiwany z suszonych winogron, o których mowa w pkt 3 lit. f) ppkt (iii) załącznika IV, przygotowywane w celu wytworzenia wina likierowego objętego chronioną nazwą pochodzenia, muszą pochodzić z regionu, którego nazwę nosi to wino likierowe objęte chronioną nazwą pochodzenia.

Jeżeli chodzi o wina likierowe objęte chronioną nazwą pochodzenia "Málaga" i "Jerez-Xérès-Sherry", moszcz winogronowy uzyskiwany z suszonych winogron, do którego został dodany alkohol neutralny pochodzenia winnego, aby zapobiec fermentacji, uzyskane z odmiany winorośli "Pedro Ximenez", mogą pochodzić z regionu "Montilla-Moriles".

4. Procesy, o których mowa w części A pkt 1-4 niniejszego załącznika, mające na celu wytworzenie wina likierowego objętego chronioną nazwą pochodzenia, mogą mieć miejsce wyłącznie w regionie, o którym mowa w pkt 3.

Jeśli chodzi o wina likierowe objęte chronioną nazwą pochodzenia, w przypadku których oznaczenie "Porto" jest zastrzeżone dla produktu przygotowanego z winogron uzyskiwanych z regionu zwanego "Douro", produkcja uzupełniająca i proces dojrzewania mogą mieć miejsce albo we wspomnianym wyżej regionie "Douro", albo w regionie Vila Nova de Gaia - Porto.

5. Nie naruszając surowszych przepisów, jakie państwa członkowskie mogą przyjąć w odniesieniu do win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, wytwarzanych na ich terytorium:

a) naturalna objętościowa zawartość alkoholu produktów wykorzystywanych do produkcji wina likierowego objętego chronioną nazwą pochodzenia, o których mowa w pkt 3 lit. c) załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, nie może być niższa niż 12 %. Niektóre wina likierowe objęte chronioną nazwą pochodzenia, znajdujące się w jednym z wykazów dodatku 2 część A niniejszego załącznika, mogą jednak być otrzymywane:

(i) albo z moszczu gronowego, którego naturalna objętościowa zawartość alkoholu wynosi co najmniej 10 %, jeśli chodzi o wina likierowe objęte chronioną nazwą pochodzenia otrzymywane poprzez dodanie spirytusu destylowanego z wina lub wytłoków winogronowych objętych nazwą pochodzenia i w miarę możliwości pochodzących z tego samego gospodarstwa;

(ii) albo z częściowo sfermentowanego moszczu gronowego lub, w związku z treścią tiret drugiego poniżej, wina, którego początkowa naturalna objętościowa zawartość alkoholu wynosi co najmniej:

– 11 % w przypadku win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia otrzymanych przez dodanie neutralnego alkoholu, destylatu wina o rzeczywistej objętościowej zawartości alkoholu nie mniejszej niż 70 % lub spirytusu pochodzenia winnego,

– 10,5 % w przypadku win wyprodukowanych z moszczu białych gron, o których mowa w wykazie 3 dodatku 2 część A,

– 9 % w przypadku portugalskiego wina likierowego objętego chronioną nazwą pochodzenia "Madeira", którego tradycyjna i zwyczajowa produkcja jest zgodna z krajowymi przepisami, które określają ją w sposób wyraźny;

b) wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, których całkowita objętościowa zawartość alkoholu jest, w drodze odstępstwa od pkt 3 lit. b) załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, mniejsza niż 17,5 %, ale nie mniejsza niż 15 %, co przepisy krajowe mające do nich zastosowanie przed dnem 1 stycznia 1985 r. określały w sposób wyraźny, znajduje się w dodatku 2 część B.

6. Specyficzne tradycyjne określenia "οίνος γλυκύς φυσικός", "vine dulce natural", "vino dolce naturale" i "vinho doce natural" są zastrzeżone dla win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia:

– otrzymanych ze zbiorów, których co najmniej 85 % należy do odmian winorośli znajdujących się w wykazie zawartym w dodatku 3,

– otrzymanych z moszczu o początkowej naturalnej zawartości cukru co najmniej 212 gramów na litr,

– otrzymanych poprzez dodanie alkoholu, destylatu lub spirytusu, o których mowa w załączniku IV pkt 3 lit. e) i f) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, z wyłączeniem innych produktów wzbogacających.

7. O ile wymagają tego tradycyjne praktyki produkcyjne, państwa członkowskie mogą, w odniesieniu do win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia produkowanych na ich terytorium, postanowić, że specyficzne tradycyjne określenie "vin doux naturel" może być użyte tylko w stosunku do win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, które są:

– bezpośrednio produkowane przez producentów zbierających winogrona i wytwarzane wyłącznie z ich zbiorów odmian takich jak muscat, grenache, macabeo lub malvasia; dopuszcza się jednak zbiory uzyskane z działek, na których rosną także odmiany winorośli inne niż cztery wyżej wymienione odmiany, o ile nie stanowią one więcej niż 10 % całkowitej liczby roślin,

– otrzymane w granicach wydajności na hektar wynoszącej 40 hl moszczu gronowego, o którym mowa w załączniku IV pkt 3 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 tiret pierwsze i czwarte, przy czym przekroczenie tej wydajności powoduje, że cały zbiór traci możliwość korzystania z nazwy "vin doux naturel",

– otrzymane z moszczu gronowego o początkowej naturalnej zawartości cukru co najmniej 252 gramy na litr,

– otrzymane przez dodanie alkoholu pochodzenia winnego, z wyłączeniem innych produktów wzbogacających, który w czystym alkoholu odpowiada co najmniej 5 % objętości użytego moszczu gronowego i nie przekracza niższej z następujących dwóch wartości procentowych:

– albo 10 % objętości wspomnianego wyżej użytego moszczu,

– albo 40 % całkowitej objętościowej zawartości alkoholu produktu końcowego przedstawionej jako suma rzeczywistej objętościowej zawartości alkoholu i równowartości potencjalnej objętościowej zawartości alkoholu obliczonej na podstawie 1 % czystego alkoholu dla 17,5 gramów resztkowego cukru na litr.

8. Specyficzne tradycyjne określenie "vino generoso" jest zastrzeżone, w przypadku win likierowych, dla wytrawnych win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, dojrzewających częściowo lub całkowicie pod warstwą drożdży kożuchujących:

– otrzymanych z białych winogron, które pochodzą z następujących odmian winorośli: Palomino de Jerez, Palo-mini fino, Pedro Ximénez, Verdejo, Zelema i Garrido Fino,

– dopuszczonych do spożycia po upływie średnio dwuletniego okresu dojrzewania w dębowych beczkach.

Dojrzewanie pod warstwą drożdży kożuchujących, o której mowa w akapicie pierwszym, oznacza proces biologiczny który zachodzi, gdy warstwa charakterystycznych drożdży powstaje samorodnie na wolnej powierzchni wina po całkowitej fermentacji alkoholu w moszczu, nadając produktowi specyficzne cechy analityczne i organoleptyczne.

9. Specyficzne tradycyjne określenie "vinho generoso" jest zastrzeżone dla win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia "Porto", "Madeira", "Moscatel de Setubal" i "Carcavelos" razem z odpowiednią nazwą pochodzenia.

10. Specyficzne tradycyjne określenie "vino generoso de licor" jest zastrzeżone dla win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia:

– otrzymanych z "vino generoso", o którym mowa w pkt 8, lub z wina pod warstwą drożdży kożuchujących nadającego się do produkcji "vino generoso", do którego został dodany albo moszcz winogronowy uzyskiwany z suszonych winogron, do którego dodano alkohol neutralny pochodzenia winnego, aby zapobiec fermentacji, albo rektyfikowany zagęszczony moszcz winogronowy albo "vino dulce natural",

– dopuszczonych do spożycia po upływie średnio dwuletniego okresu dojrzewania w dębowych beczkach.

DODATEK  1  ⁴⁶

Wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, których produkcja opiera się na szczególnych zasadach

A. WYKAZ WIN LIKIEROWYCH OBJĘTYCH CHRONIONĄ NAZWĄ POCHODZENIA, KTÓRYCH PRODUKCJA OBEJMUJE UŻYCIE MOSZCZU GRONOWEGO LUB POŁĄCZENIE TEGO PRODUKTU Z WINEM

(Część B pkt 1 niniejszego załącznika)

GRECJA

Σάμος (Samos), Μοσχάτος Πατρών (Muscat z Patras), Μοσχάτος Ρίου Πατρών (Muscat Rion z Patras), Μοσχάτος Κεφαλληνίας (Muscat z Kefalinii), Μοσχάτος Ρόδου (Muscat z Rodos), Μοσχάτος Λήμνου (Muscat z Lemnos), Σητεία (Sitia), Νεμέα (Nemea), Σαντορίνη (Santorini), Δαφνές (Dafnes), Μαυροδάφνη Κεφαλληνίας (Mavrodafne z Kefalinii), Μαυροδάφνη Πατρών (Mavrodafne z Patras)

HISZPANIA

Wina likierowe objęte chronioną nazwą pochodzenia	Nazwa produktu określona w prawodawstwie wspólnotowym lub ustawodawstwie państwa członkowskiego
Alicante	Moscatel de Alicante
	Vino dulce
Cariñena	Vino dulce
Condado de Huelva	Pedro Ximénez Moscatel Mistela
Empordà	Mistela Moscatel
Jerez-Xérès-Sherry	Pedro Ximénez
	Moscatel
Malaga	Vino dulce
Montilla-Moriles	Pedro Ximénez
	Moscatel
Priorato	Vino dulce
Tarragona	Vino dulce
Valencia	Moscatel de Valencia
	Vino dulce

WŁOCHY

Cannonau di Sardegna, Giró di Cagliari, Malvasia di Bosa, Malvasia di Cagliari, Marsala, Monica di Cagliari, moscato di Cagliari, Moscato di Sorso-Sennori, Moscato di Trani, Masco di Cagliari, Oltrepó Pavese Moscato, San Martino della Battaglia, Trentino, Vesuvio Lacrima Christi.

B. WYKAZ WIN LIKIEROWYCH OBJĘTYCH CHRONIONĄ NAZWĄ POCHODZENIA, KTÓRYCH PRODUKCJA OBEJMUJE DODANIE PRODUKTÓW, O KTÓRYCH MOWA W ZAŁĄCZNIKU IV PKT 3 LIT. f) ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 479/2008

(Punkt B.2 niniejszego załącznika)

1. Wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, których produkcja obejmuje dodanie alkoholu winnego lub alkoholu z suszonych winogron o zawartości alkoholu nie mniejszej niż 95 % i nie większej niż 96 %

(Załącznik IV pkt 3 lit. f) ppkt (ii) tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 479/2008)

GRECJA

Σάμος (Samos), Μοσχάτος Πατρών (Muscat z Patras), Μοσχάτος Ρίου Πατρών (Muscat Rion z Patras), Μοσχάτος Κεφαλληνίας (Muscat z Kefalinii), Μοσχάτος Ρόδου (Muscat z Rodos), Μοσχάτος Λήμνου (Muscat z Lemnos), Σητεία (Sitia), Σαντορίνη (Santorini), Δαφνές (Dafnes), Μαυροδάφνη Πατρών (Mavrodafne z Patras), Μαυροδάφνη Κεφαλληνίας (Mavrodafne z Kefalinii).

HISZPANIA

Condado de Huelva, Jerez-Xérès-Sherry, Manzanilla-Sanlúcar de Barrameda, Málaga, Montilla-Moriles, Rueda, Terra Alta.

CYPR

Κουμανδαρία (Commandaria).

2. Wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, których produkcja obejmuje dodanie spirytusu destylowanego z wina lub wytłoków winogronowych o zawartości alkoholu nie mniejszej niż 52 % i nie większej niż 86 %

(Załącznik IV pkt 3 lit. f) ppkt (ii) tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 479/2008)

GRECJA

Μαυροδάφνη Πατρών (Mavrodafne z Patras), Μαυροδάφνη Κεφαλληνίας (Mavrodafne z Kefalinii), Σητεία (Sitia), Σαντορίνη (Santorini), Δαφνές (Dafnes), Νεμέα (Nemea).

FRANCJA

Pineau des Charentes lub Pineau charentais, Floc de Gascogne, Macvin du Jura.

CYPR

Κουμανδαρία (Commandaria).

3. Wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, których produkcja obejmuje dodanie spirytusu destylowanego z suszonych winogron o zawartości alkoholu nie mniejszej niż 52 % i nie większej niż 94,5 %

(Załącznik IV pkt 3 lit. f) ppkt (ii) tiret trzecie rozporządzenia (WE) nr 479/2008)

GRECJA

Μαυροδάφνη Πατρών (Mavrodafne z Patras), Μαυροδάφνη Κεφαλληνίας (Mavrodafne z Kefalinii).

4. Wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, których produkcja obejmuje dodanie częściowo sfermentowanego moszczu gronowego uzyskanego z suszonych winogron

(Załącznik IV pkt 3 lit. f) ppkt (iii) tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 479/2008)

HISZPANIA

Wina likierowe objęte chronioną nazwą pochodzenia	Nazwa produktu określona w prawodawstwie wspólnotowym lub ustawodawstwie państwa członkowskiego
Jerez-Xérès-Sherry	Vino generoso de licor
Málaga	Vino dulce
Montilla-Moriles	Vino generoso de licor

WŁOCHY

Aleatico di Gradoli, Giró di Cagliari, Malvasia delle Lipari, Malvasia di Cagliari, Moscato passito di Pantelleria

CYPR

Κουμανδαρία (Commandaria).

5. Wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, których produkcja obejmuje dodanie zagęszczonego moszczu gronowego otrzymanego za pomocą bezpośredniego nagrzewania, zgodnego, z wyjątkiem tej czynności, z definicją zagęszczonego moszczu gronowego

(Załącznik IV pkt 3 lit. f) ppkt (ii) tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 479/2008)

HISZPANIA

Wina likierowe objęte chronioną nazwą pochodzenia	Nazwa produktu określona w prawodawstwie wspólnotowym lub ustawodawstwie państwa członkowskiego
Alicante
Condado de Huelva	Vino generoso de licor
Empordà	Garnacha/Garnatxa
Jerez-Xérès-Sherry	Vino generoso de licor
Málaga	Vino dulce
Montilla-Moriles	Vino generoso de licor
Navarra	Moscatel

WŁOCHY

Marsala.

6. Wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, których produkcja obejmuje dodanie zagęszczonego moszczu gronowego

(Załącznik IV pkt 3 lit. f) ppkt (iii) tiret trzecie rozporządzenia (WE) nr 479/2008)

HISZPANIA

Wina likierowe objęte chronioną nazwą pochodzenia	Nazwa produktu określona w prawodawstwie wspólnotowym lub ustawodawstwie państwa członkowskiego
Málaga	Vino dulce
Montilla-Moriles	Vino dulce
Tarragona	Vino dulce

WŁOCHY

Oltrepó Pavese Moscato, Marsala, Moscato di Trani.

DODATEK  2  ⁴⁷

A. 

Wykazy, o których mowa w załączniku III część B pkt 5 lit. a)

1. Wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, otrzymywanych z moszczu gronowego, którego naturalna objętościowa zawartość alkoholu wynosi co najmniej 10 %, otrzymywanych poprzez dodanie spirytusu destylowanego z wina lub wytłoków winogronowych objętych nazwą pochodzenia, w miarę możliwości z tego samego gospodarstwa;

FRANCJA

Pineau des Charentes lub Pineau charentais, Floc de Gascogne, Macvin du Jura.

2. Wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, otrzymywanych z częściowo sfermentowanego moszczu gronowego, którego początkowa naturalna objętościowa zawartość alkoholu wynosi co najmniej 11 %, otrzymanych przez dodanie neutralnego alkoholu, destylatu wina o rzeczywistej objętościowej zawartości alkoholu nie mniejszej niż 70 % lub spirytusu pochodzenia winnego

PORTUGALIA

Porto - Port

Moscatel de Setúbal, Setúbal

Carcavelos

Moscatel do Douro.

WŁOCHY

Moscato di Noto

3. Wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, otrzymywanych z wina, którego początkowa naturalna objętościowa zawartość alkoholu wynosi co najmniej 10,5 %.

HISZPANIA

Jerez-Xérès-Sherry

Manzanilla-Sanlúcar de Barrameda

Condado de Huelva

Rueda

WŁOCHY

Trentino

4. Wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, otrzymywanych z częściowo sfermentowanego moszczu gronowego, którego początkowa naturalna objętościowa zawartość alkoholu wynosi co najmniej 9 %.

PORTUGALIA

Madeira.

B. 

Wykaz, o którym mowa w załączniku III B pkt 6

Wykaz win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, których całkowita objętościowa zawartość alkoholu jest mniejsza niż 17,5 %, ale nie mniejsza niż 15 %, co przepisy krajowe mające do nich zastosowanie przed 1 stycznia 1985 r. określały w sposób wyraźny.

[Załącznik IV pkt 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 479/2008]

HISZPANIA

Wina likierowe objęte chronioną nazwą pochodzenia	Nazwa produktu określona w prawodawstwie wspólnotowym lub ustawodawstwie państwa członkowskiego
Condado de Huelva	Vino generoso
Jerez-Xéres-Sherry	Vino generoso
Manzanilla-Sanlúcar de Barrameda	Vino generoso
Málaga	Seco
Montilla-Moriles	Vino generoso
Priorato	Rancio seco
Rueda	Vino generoso
Tarragona	Rancio seco

WŁOCHY

Trentino

PORTUGALIA

Wina likierowe objęte chronioną nazwą pochodzenia	Nazwa produktu określona w prawodawstwie wspólnotowym lub ustawodawstwie państwa członkowskiego
Porto - Port	Branco leve seco

DODATEK  3  ⁴⁸

Wykaz odmian, które można wykorzystać w produkcji win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia, do których stosuje się specyficzne tradycyjne określenia "vine dulce natural", "vino dolce naturale", "vinho doce natural" i "οινος γλυκυς φυσικος"

Muscats - Grenache - Garnacha Blanca - Garnacha Peluda - Listán Blanco - Listán Negro-Negramoll - Maccabéo - Malvoisies - Mavrodaphne - Assirtiko - Liatiko - Garnacha tintorera - Monastrell - Palomino - Pedro Ximénez - Albarola - Aleatico - Bosco - Cannonau - Corinto nero - Giró - Monica - Nasco - Primitivo - Vermentino - Zibibbo - Moscateles - Garnacha.

ZAŁĄCZNIK  IV  ⁴⁹

SPECJALNE WSPÓLNOTOWE METODY ANALIZY

A. IZOTIOCYJANIAN ALLILU

1. Zasada metody

Ewentualny izotiocyjanian allilu obecny w winie jest identyfikowany metodą chromatografii gazowej po destylacji.

2. Odczynniki

2.1. Alkohol etylowy bezwodny.

2.2. Roztwór mianowany: roztwór izotiocyjanianu allilu w bezwodnym alkoholu, zawierający 15 mg substancji czynnej na litr.

2.3. Mieszanina oziębiająca, składająca się z alkoholu etylowego i suchego lodu (temperatura - 60^o C).

3. Aparatura

3.1. Aparat destylacyjny przedstawiony na rysunku. Przez aparat przepływa stale strumień azotu.

3.2. Płaszcz grzejny z termostatem.

3.3. Przepływomierz.

3.4. Chromatograf gazowy z czujnikiem płomieniowo-spektrofotometrycznym, wyposażony w filtr selektywny dla związków siarkowych (λ = 394 nm) lub inny odpowiedni detektor.

3.5. Kolumna chromatograficzna ze stali kwasoodpornej o średnicy wewnętrznej 3 mm i długości 3 m z fazą stacjonarną 10 % Carbowax 20 M nośnik Chromosorb WHP, 80-100 mesh.

3.6. Mikrostrzykawka, 10 μl.

4. Procedura

Do kolby destylacyjnej odmierzyć 2 litry wina, do dwóch przewodów odbierających wlać kilka mililitrów alkoholu etylowego (pkt 2.1), tak, aby porowata część rurek dyspergujących gaz była całkowicie zakryta. Schłodzić oba przewody od zewnątrz mieszaniną oziębiającą. Połączyć kolbę z przewodami odbierającymi i rozpocząć przepłukiwanie aparatu azotem z prędkością około 3 litrów na minutę. Wino podgrzać do temperatury 80^o C za pomocą odpowiedniej regulacji płaszcza grzejnego, destylować, zbierając 45-50 ml destylatu.

Ustabilizować chromatograf. Zaleca się stosowanie następujących warunków:

- temperatura dozownika: 200^o C,

- temperatura kolumny: 130^o C,

- przepływ gazu nośnego, helu: 20 ml/min.

Wprowadzić mikrostrzykawką taką objętość roztworu mianowanego, aby pik odpowiadający izotiocyjanianowi allilu mógł być łatwo zidentyfikowany na chromatogramie.

W podobny sposób wprowadzić do chromatografu próbkę destylatu. Sprawdzić, czy czas retencji uzyskanego piku odpowiada czasowi retencji piku izotiocyjanianu allilu.

Zgodnie z warunkami opisanymi powyżej składniki występujące naturalnie w winie nie będą dawały zakłócających pików na chromatogramie badanej próbki.

Aparat do destylacji w strumieniu azotu

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

grafika

B. SPECJALNE METODY ANALIZY REKTYFIKOWANEGO ZAGĘSZCZONEGO MOSZCZU GRONOWEGO

a) (skreślona)

b) (skreślona)

c) (skreślona)

d) (skreślona)

e) (skreślona)

f) Mezoinozytol, scylloinozytol i sacharoza

1. Zasada

Chromatografia gazowa pochodnych sililowych.

2. Odczynniki

2.1. Wzorzec wewnętrzny: ksylitol (roztwór wodny o stężeniu około 10 g/l, do którego dodano na końcu łopatki azydku sodu)

2.2. Bis(trimetylosililo)trifluoroacetamid - BSTFA - (C₈H₁₈F₃NOSi₂)

2.3. Trimetylochlorosilan (C₃H₉ClSi)

2.4. Pirydyna (C₅H₅N)

2.5. Mezoinozytol (C₆H₁₂O₆)

3. Aparatura

3.1. Chromatograf gazowy wyposażony w:

3.2. Kolumnę kapilarną (np. ze stopionej krzemionki, pokryta fazą OV 1 o grubości 0,15 μm, o długości 25 m i średnicy wewnętrznej 0,3 mm).

Warunki rozdziału: gaz nośny: wodór i hel,

- szybkość przepływu gazu nośnego: około 2 ml/min,

- temperatura dozownika i detektora: 300^o C,

- program temperaturowy: 1 minuta w temperaturze 160^o C, wzrost temperatury 4^o C/min do temperatury 260^o C, stała temperatura 260^o C przez 15 minut,

- stosunek podziału: około 1:20.

3.3. Integrator.

3.4. Mikrostrzykawka, 10 μl.

3.5. Mikropipety, 50, 100 i 200 μl.

3.6. Kolba o pojemności 2 ml z korkiem teflonowym.

3.7. Piec.

4. Procedura

Dokładnie odważoną próbkę rektyfikowanego moszczu zagęszczonego o masie około 5 g umieścić w kolbie o pojemności 50 ml. Dodać 1 µl roztworu mianowanego ksylitolu (pkt 2.1) i dopełnić wodą do kreski. Po wymieszaniu pobrać 100 µl roztworu i przenieść do kolby (pkt 3.6), w której jest on odparowywany delikatnym strumieniem powietrza. Jeśli potrzeba, w celu ułatwienia odparowywania można dodać 100 µl bezwodnego alkoholu etylowego.

Pozostałość ostrożnie rozpuścić w 100 μl pirydyny (pkt 2.4) i dodać 100 μl bis(trimetylosililo)tetrafluoroacetamidu (pkt 2.2) oraz 10 μl tetrametylochlorosilanu (pkt 2.3). Kolbę zamknąć korkiem teflonowym i ogrzewać w temperaturze 60^o C przez jedną godzinę.

Pobrać do strzykawki 0,5 μl klarownego płynu i nanieść na chromatograf, używając ogrzanej igły, zgodnie z podanym stosunkiem podziału.

5. Obliczanie wyników

5.1. Przygotować roztwór zawierający:

60 g/l glukozy, 60 g/l fruktozy, 1 g/l mezoinozytolu i 1 g/l sacharozy.

Odważyć 5 g roztworu i postępować jak w pkt 4. Wyniki dla mezoinozytolu i sacharozy w stosunku do ksylitolu obliczyć na podstawie chromatogramu.

W przypadku scylloinozytolu, który nie jest dostępny w handlu, a którego czas retencji znajduje się między ostatnim pikiem anomerycznych form glukozy i pikiem mezoinozytolu (zob. załączony schemat), przyjmuje się taki sam współczynnik jak dla mezoinozytolu.

6. Przedstawianie wyników

6.1. Zawartość mezoinozytolu i scylloinozytolu wyrażana jest w miligramach na kilogram cukrów ogółem.

Zawartość sacharozy wyrażana jest w gramach na kilogram moszczu.

grafika

ZAŁĄCZNIK  V 

TABELA KORELACJI, O KTÓREJ MOWA W ART. 16 AKAPIT DRUGI

Rozporządzenie (WE) nr 1493/1999	Rozporządzenie (EWG) nr 2676/90	Rozporządzenie (WE) nr 423/2008	Niniejsze rozporządzenie
-	-	Artykuł 1	Artykuł 1
-	-	-	Artykuł 2
Artykuł 43 ust. 1	-	Artykuł 5	Artykuł 3 ust. 1
Artykuł 43 ust. 2 tiret pierwsze	-	Artykuł 23	Artykuł 3 ust. 2
Artykuł 43 ust. 2 tiret pierwsze	-	Artykuł 24	Artykuł 3 ust. 3
Artykuł 43 ust. 2 tiret pierwsze	-	Artykuł 34, 35 i 36	Artykuł 3 ust. 4
-	-	Artykuł 44	Artykuł 4
Artykuł 43 ust. 2 tiret drugie	-	-	Artykuł 5
Artykuł 43 ust. 2 tiret trzecie	-	-	Artykuł 6
-	-	Artykuł 38	Artykuł 7
Artykuł 42 ust. 6	-	Artykuł 39	Artykuł 8
-	-	Artykuł 6	Artykuł 9
-	-	Artykuł 46	Artykuł 10 ust. 1
-	-	Artykuł 45	Artykuł 10 ust. 2
-	-	Artykuł 32	Artykuł 11
-	-	Artykuł 29	Artykuł 12
-	-	Artykuł 30	Artykuł 13
-	-	Artykuł 21	Artykuł 14
-	Artykuł 1 ust. 1	Artykuł 47	Artykuł 15
-	-	Artykuł 48	Artykuł 16
Załącznik IV	-	Artykuł 7 i 12	Załącznik I-A
-	-	Artykuł 10	Załącznik I-A, dodatek 1
-	-	Artykuł 8	Załącznik I-A, dodatek 2
-	-	Artykuł 9	Załącznik I-A, dodatek 3
-	-	Artykuł 13	Załącznik I-A, dodatek 4
-	-	Artykuł 14, 15 i 16	Załącznik I-A, dodatek 5
-	-	Artykuł 17	Załącznik I-A, dodatek 6
-	-	Artykuł 18	Załącznik I-A, dodatek 7
-	-	Artykuł 19	Załącznik I-A, dodatek 8
-	-	Artykuł 22	Załącznik I-A, dodatek 9
Załącznik V-A	-	-	Załącznik I-B
Załącznik V-B	-	-	Załącznik I-C
Załącznik V-F	-	-	Załącznik I-D
Załącznik V-H	-	Artykuł 28	Załącznik II-A
Załącznik V-I	-	Artykuł 4	Załącznik II-B
Załącznik VI-K	-	-	Załącznik II-C
Załącznik V-J	-	Artykuł 25 i 37	Załącznik III-A
-	-	Artykuł 43	Załącznik III-A
Załącznik VI-L	-	Artykuł 40 i 41	Załącznik III-B
-	Załącznik pkt 39	-	Załącznik IV-A
-	Załącznik pkt 42	-	Załącznik IV-B

1 Dz.U. L 148 z 6.6.2008, s. 1.

2 Dz.U. L 179 z 14.7.1999, s. 1.

3 Dz.U. L 272 z 3.10.1990, s. 1.

4 Dz.U. L 127 z 15.5.2008, s. 13.

5 Art. 4 ust. 5 dodany przez art. 5 pkt 1 rozporządzenia nr 565/2013 z dnia 18 czerwca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.167.26) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.

6 Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3.

7 Dz.U. L 253 z 20.9.2008, s. 1.

8 Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 7.

9 Art. 12 skreślony przez art. 53 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/273 z dnia 11 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2018.58.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 marca 2018 r.

10 Art. 13 skreślony przez art. 53 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/273 z dnia 11 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2018.58.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 marca 2018 r.

11 Art. 14a dodany przez art. 53 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2018/273 z dnia 11 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2018.58.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 marca 2018 r.

12 Art. 14b dodany przez art. 53 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2018/273 z dnia 11 grudnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2018.58.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 marca 2018 r.

13 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/273 z dnia 11 grudnia 2017 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli, rejestru winnic, dokumentów towarzyszących i świadectw, rejestru przychodów i rozchodów, obowiązkowych deklaracji, powiadomień i publikowania zgłoszonych informacji, oraz uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do odpowiednich kontroli i kar, zmieniające rozporządzenia Komisji (WE) nr 555/2008, (WE) nr 606/2009 i (WE) nr 607/2009 oraz uchylające rozporządzenie Komisji (WE) nr 436/2009 i rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/560 (Dz.U. L 58 z 28.2.2018, s. 1).

14 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/274 z dnia 11 grudnia 2017 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli, certyfikacji, rejestru przychodów i rozchodów, obowiązkowych deklaracji i powiadomień dokumentów towarzyszących i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do odpowiednich kontroli i uchylające rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/561 (Dz.U. L 58 z 28.2.2018, s. 60).

15 Załącznik IA:

- zmieniony przez art. 1 lit. a) rozporządzenia nr 53/2011 z dnia 21 stycznia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.19.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2010 r.

- zmieniony przez art. 1 lit. a) rozporządzenia nr 315/2012 z dnia 12 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.103.38) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 kwietnia 2012 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 144/2013 z dnia 19 lutego 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.47.56) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lutego 2013 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1251/2013 z dnia 3 grudnia 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.323.28) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 grudnia 2013 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/1576 z dnia 6 lipca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.246.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 września 2015 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2016/765 z dnia 11 marca 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.127.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 maja 2016 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/1961 z dnia 2 sierpnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.279.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 listopada 2017 r.

16 Załacznik IA dodatek 1 skreślony przez art. 1 lit. a) rozporządzenia nr 53/2011 z dnia 21 stycznia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.19.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2010 r.

17 Załącznik IA dodatek 2 zmieniony przez art. 5 pkt 2 rozporządzenia nr 565/2013 z dnia 18 czerwca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.167.26) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.

18 Dz.U. L 338 z 13.11.2004, s. 4.

19 Załącznik IA dodatek 6 zmieniony przez art. 1 lit. a) rozporządzenia nr 315/2012 z dnia 12 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.103.38) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 kwietnia 2012 r.

20 Załącznik IA dodatek 7 zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 1166/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.314.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2009 r.

21 Dz.U. L 220 z 15.8.2002, s. 18.

22 Załącznik IA dodatek 10 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 144/2013 z dnia 19 lutego 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.47.56) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lutego 2013 r.

23 Załącznik IA dodatek 11 skreślony przez art. 1 lit. a) rozporządzenia nr 315/2012 z dnia 12 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.103.38) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 kwietnia 2012 r.

24 Załącznik IA dodatek 12 zmieniony przez art. 1 lit. a) rozporządzenia nr 315/2012 z dnia 12 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.103.38) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 kwietnia 2012 r.

25 Dz.U. L 338 z 13.11.2004, s. 4.

26 Załącznik IA dodatek 13:

- dodany przez art. 1 lit. a) rozporządzenia nr 53/2011 z dnia 21 stycznia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.19.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2010 r.

- zmieniony przez art. 1 lit. a) rozporządzenia nr 315/2012 z dnia 12 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.103.38) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 kwietnia 2012 r.

27 Załącznik IA dodatek 14:

- dodany przez art. 1 lit. a) rozporządzenia nr 53/2011 z dnia 21 stycznia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.19.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2010 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 144/2013 z dnia 19 lutego 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.47.56) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lutego 2013 r.

28 Dz.U. L 12 z 15.1.2011, s. 1.

29 Załącznik IA dodatek 15 dodany przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 144/2013 z dnia 19 lutego 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.47.56) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lutego 2013 r.

30 Załącznik IA dodatek 16 dodany przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 144/2013 z dnia 19 lutego 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.47.56) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lutego 2013 r.

31 Załącznik IA dodatek 17 dodany przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 144/2013 z dnia 19 lutego 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.47.56) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lutego 2013 r.

32 Załącznik IA dodatek 18 dodany przez art. 1 rozporządzenia nr 1251/2013 z dnia 3 grudnia 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.323.28) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 grudnia 2013 r.

33 Załącznik IA dodatek 19 dodany przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/1576 z dnia 6 lipca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.246.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 września 2015 r.

34 Załącznik IA dodatek 20 dodany przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/1576 z dnia 6 lipca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.246.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 września 2015 r.

35 Załącznik IA dodatek 21 dodany przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/1576 z dnia 6 lipca 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.246.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 września 2015 r.

36 Załącznik IA dodatek 22 dodany przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2016/765 z dnia 11 marca 2016 r. (Dz.U.UE.L.2016.127.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 maja 2016 r.

37 Rozporządzenie Komisji (UE) nr 231/2012 z dnia 9 marca 2012 r. ustanawiające specyfikacje dla dodatków do żywności wymienionych w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 83 z 22.3.2012, s. 1).

38 Załącznik IA dodatek 23 dodany przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/1961 z dnia 2 sierpnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.279.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 listopada 2017 r.

39 Załącznik IA dodatek 24 dodany przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2017/1961 z dnia 2 sierpnia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.279.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 listopada 2017 r.

40 Załącznik IB:

- zmieniony przez art. 1 lit. b) rozporządzenia nr 53/2011 z dnia 21 stycznia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.19.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2010 r.

- zmieniony przez art. 1 lit. b) rozporządzenia nr 315/2012 z dnia 12 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.103.38) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 kwietnia 2012 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 144/2013 z dnia 19 lutego 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.47.56) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lutego 2013 r.

- zmieniony przez art. 5 pkt 3 rozporządzenia nr 565/2013 z dnia 18 czerwca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.167.26) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.

41 Załącznik IB dodatek 1:

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 347/2014 z dnia 4 kwietnia 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.102.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 kwietnia 2014 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2015/596 z dnia 15 kwietnia 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.99.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 kwietnia 2015 r.

42 Załącznik IC zmieniony przez art. 5 pkt 4 rozporządzenia nr 565/2013 z dnia 18 czerwca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.167.26) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2013 r.

43 Załącznik II:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia nr 1166/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.314.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2009 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 144/2013 z dnia 19 lutego 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.47.56) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lutego 2013 r.

44 Załącznik II dodatek 1:

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 1166/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.314.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2009 r.

- zmieniony przez art. 1 lit. c) rozporządzenia nr 53/2011 z dnia 21 stycznia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.19.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2010 r.

45 Załącznik III:

- zmieniony przez art. 1 lit. d) rozporządzenia nr 53/2011 z dnia 21 stycznia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.19.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2010 r.

- zmieniony przez art. 1 lit. c) rozporządzenia nr 315/2012 z dnia 12 kwietnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.103.38) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 kwietnia 2012 r.

46 Załącznik III dodatek 1 zmieniony przez art. 1 lit. d) rozporządzenia nr 53/2011 z dnia 21 stycznia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.19.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2010 r.

47 Załącznik III dodatek 2 zmieniony przez art. 1 lit. d) rozporządzenia nr 53/2011 z dnia 21 stycznia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.19.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2010 r.

48 Załącznik III dodatek 3 zmieniony przez art. 1 lit. d) rozporządzenia nr 53/2011 z dnia 21 stycznia 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.19.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2010 r.

49 Załącznik IV zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 144/2013 z dnia 19 lutego 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.47.56) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 lutego 2013 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2009.193.1
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 606/2009 z dnia 10 lipca 2009 ustanawiające niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w odniesieniu do kategorii produktów winiarskich, praktyk enologicznych i obowiązujących ograniczeń
• Data aktu: 10/07/2009
• Data ogłoszenia: 24/07/2009
• Data wejścia w życie: 31/07/2009, 01/08/2009